0111-KDIB1-1.4010.505.2021.2.BS

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 października 2021 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z 13 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. ustalenia, czy zapłacone przez Spółkę, zasądzone, odsetki za opóźnienie w zapłacie zobowiązania tytułem zwrotu ceny oraz pokryte przez Spółkę koszty postępowania (w tym koszty zastępstwa procesowego) stanowią dla Spółki koszty podatkowe.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest dostawcą na polskim rynku poligraficznym. Pod aktualną nazwą Spółka funkcjonuje od 12 lipca 2019 r. i było to skutkiem połączenia, w ramach którego nastąpiło przejęcie przez spółkę A S.A. spółki B Sp. z o.o. Z kolei spółka A S.A. powstała w wyniku przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przekształcenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zostało dokonane na podstawie uchwały w sprawie przekształcenia z dnia 15 lutego 2008 r. Wskazane przekształcenie i połączenie nie ma znaczenia dla zakresu niniejszej interpretacji ze względu na bezsprzeczną ciągłość podatkowo-prawną funkcjonowania Spółki. Na podstawie umowy z dnia xxx r. nr (…) Wnioskodawca, działając jeszcze wówczas w formie spółki z o.o., której jest bezsprzecznym następcą podatkowo-prawnym, dokonał na rzecz innego przedsiębiorcy, p. M. N. (dalej „Nabywca”) dostawy xxx wraz z oprogramowaniem i montażem. Sprzedaż została dokonana w dniu xxx r. za cenę brutto xxx zł, na którą składała się kwota netto xxx zł i VAT (podatek od towarów i usług) xxx zł. Dostawa została udokumentowana fakturą z dnia xxx r. o nr (…). Nabywca zapłacił Spółce ustaloną cenę, przy czym część ceny, w kwocie brutto xxx zł została uregulowana przed dokonaniem dostawy i udokumentowana fakturą z dnia xxx r., nr (…). W dniu xxx r. Nabywca wezwał Spółkę do wymiany urządzenia na nowe, wolne od wad w terminie 5 dni, a w dniu xxx r. oświadczył o odstąpieniu od umowy, żądając zwrotu uiszczonej zapłaconej ceny. Jednocześnie Nabywca, wskazując na regulacje prawa cywilnego, zadeklarował korzystanie z prawa zatrzymania urządzenia do dnia otrzymania zwrotu ceny.

Spółka nie uznała zasadności żądania, stwierdzając że urządzenie ma zadeklarowane parametry i nie jest dotknięte wadami, nie dokonała zwrotu ceny, a Nabywca nie dokonał zwrotu zakupionego uprzednio urządzenia. 6 sierpnia 2009 r. Nabywca wniósł pozew, w ramach którego zażądał od Spółki zapłaty:

- xxx zł tytułem zwrotu ceny xxx w związku z odstąpieniem od umowy sprzedaży, z odsetkami ustawowymi od dnia odstąpienia od umowy tj. od dnia xxx r. do dnia zapłaty,

- xxx zł z tytułu naprawienia szkody poniesionej wskutek wad ww. plotera, kosztów zawarcia umowy i nakładów,

w trakcie postępowania powód zmodyfikował zakres żądania pozwu w części odszkodowawczej obniżając je łącznie o kwotę xxx zł (przy czym, dokonując obniżenia Nabywca zastrzegł, iż rezygnuje z dochodzenia znacznej części tej kwoty z przyczyn ekonomicznych) - zwrotu kosztów postępowania. Spółka nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie wraz z zasądzeniem na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania. Postępowanie przed Sądem Okręgowym jako sądem pierwszej instancji prowadzone było przez okres ponad siedmiu lat i zakończył się wyrokiem wydanym xxx r. W toku postępowania opracowane zostały przez biegłych dwie opinie na zlecenie Sądu, badanych było szereg dowodów z dokumentów, korespondencji, ze świadków. W wydanym xxx r. orzeczeniu o sygn. akt (…) Sąd Okręgowy oddalił powództwo w całości. Od takiego orzeczenia Nabywca wniósł apelację. Na skutek wniesionej apelacji Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia xxx r., sygn. akt (…) zmienił w części wyrok Sądu Okręgowego z dnia xxx r. sygn. akt (…). W wyniku tego wyrok został częściowo zmieniony w ten sposób, że zasądzono od Spółki na rzecz Nabywcy kwotę xxx zł tytułem zwrotu ceny wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty za okres od dnia xxx r. do dnia xxx r. oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia xxx r. do dnia zapłaty. Zasądzone odsetki są odsetkami za opóźnienie w zapłacie zobowiązania tytułem zwrotu ceny (tj. zgodnie z art. 481 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 455 Kodeksu cywilnego). Jednocześnie sąd apelacyjny utrzymał w mocy orzeczenie sądu pierwszej instancji w części dotyczącej roszczenia o charakterze odszkodowawczym. Potwierdzając tym samym, że Spółka nie jest zobowiązana do wypłaty żadnego odszkodowania, które byłoby uzasadnione wadami dostarczonego urządzenia. Ponadto, sąd apelacyjny obciążył Spółkę częścią kosztów postępowania. Zgodnie bowiem z orzeczeniem 80% całych kosztów postępowania obciążyło Spółkę, a 20% Nabywcę. Przelewem z dnia xxx r. Spółka przekazała Nabywcy kwotę xxx zł tytułem zwrotu ceny w kwocie xxx zł i xxx zł tytułem zapłaty zasądzonych odsetek, a także przelewami z xxx r. kwotę xxx zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (wypłata została dokonana, zgodnie z dyspozycją Nabywcy, na rachunek jego pełnomocnika). Ze względu na to, że urządzenie nie zostało postawione przez Nabywcę do odbioru w miejscu, do którego zostało dostarczone przez Spółkę i w którym zostało zainstalowane, ale również z uwagi na konieczność organizacji logistycznej, zapewnienie fachowego demontażu, specjalistycznego transportu (ze względu na wymiary, wagę, specyfikację techniczną) ale również z uwagi na ewentualne, rozważane wystąpienie przez Spółkę wobec Nabywcy z roszczeniem o bezpodstawne wzbogacenia powodowane używaniem urządzenia (co będzie wymagało pozyskanie ekspertyz o stanie urządzenia), do dnia złożenia niniejszego wniosku Spółka nie odebrała od Nabywcy urządzania, a co za tym idzie nie wystawiła faktury korygującej. Po odbiorze (zwrocie) urządzenia, czyli po powrotnym nabyciu prawa do rozporządzania urządzeniem jak właściciel, Spółka zamierza wystawić fakturę korygującą do faktury sprzedaży z dnia xxx r. o nr (…). Elementy stanu faktycznego objęte niniejszym wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.

Pytanie

Czy zapłacone przez Spółkę, zasądzone, odsetki od za opóźnienie w zapłacie zobowiązania tytułem zwrotu ceny oraz pokryte przez Spółkę koszty postępowania (w tym koszty zastępstwa procesowego) stanowią dla Spółki koszty podatkowe?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, jak stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), do podatkowych kosztów uzyskania przychodu mogą być zaliczone tylko te wydatki, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu, albo w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu, a które nie zostały wyłączone z puli kosztów przez ustawodawcę (w szczególności przepisami art. 16 ust. 1 ustawy o CIT). W ramach wykładni definicji kosztów uzyskania przychodów zwykło przyjmować się, że koszt może być uznany za celowy (i jako taki za koszt uzyskania przychodu) gdy jest chociażby w sposób pośredni powiązany z przychodem, który to przychód nie koniecznie został uzyskany, ale który hipotetycznie jest możliwym do osiągnięcia; dodatkowo ważnym jest też to, by wydatki były ekonomicznie uzasadnione.

Odnosząc się do kwestii zapłaconych przez Spółkę odsetek należy w pierwszej kolejności wskazać, zostały one uregulowane na podstawie wyroku wydanego przez sąd apelacyjny, a w związku z koniecznością zwrotu uzyskanej uprzednio zapłaty za dostarczony towar. Ponad wszelką wątpliwość zapłata takich odsetek jest w bezpośredni sposób powiązana z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Jednocześnie wcześniejszy zwrot uzyskanej uprzednio ceny nie byłby działaniem zasadnym wobec toczącego się przez wiele lat sporu sądowego, zwłaszcza, że sąd pierwszej instancji przyznał rację Spółce oddalając powództwo Nabywcy. Dopiero w wyniku postępowania apelacyjnego i po uprawomocnieniu się orzeczenia Spółka stała się bezwzględnie zobowiązaną do zapłaty odsetek, co też uczyniła. Fakt, że w takich okolicznościach Spółka uregulowała zasądzone odsetki przesądza o tym, iż nie tylko poniesiony wydatek winien być uznany za celowy w znaczeniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT ale nie ma zastosowania wyłączenie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT. Według tego ostatniego nie zalicza się do kosztów podatkowych naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań. Skoro więc Spółka zapłaciła zasądzone i naliczone odsetki do w momencie zapłaty może zaliczyć je do podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

Wykładania jest potwierdzana w licznych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in.:

- z dnia 23 września 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.13.2020.7.IZ,

- z dnia 20 września 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.179.2020.1.AM,

i wielu innych.

Odnosząc się do kwestii zaliczania do kosztów podatkowych pokrytych przez Spółkę kosztów postępowania (w tym koszty zastępstwa procesowego) należy stwierdzić, iż stanowią one dla Spółki koszty podatkowe. O celowości takich wydatków jednoznacznie świadczy fakt, iż Spółka nie tylko miała prawo, ale wręcz obowiązek podejmować działania celem obrony przed roszczeniem Nabywcy. Pomimo bowiem, że finalnie sąd apelacyjny zasądził zwrot zyskanej ceny już tylko, że nie uznał w całości roszczenia Nabywcy (powoda) redukujące jego wysokości w istotny sposób decyduje o tym, iż działanie Spółki, która podjęła obronę trzeba uznać za racjonalne i celowe. O tym, że Spółka miała prawo oczekiwać, iż wygra spór w całości i co za tym idzie była zobowiązana podjąć wszelkie niezbędne działania celem obrony przed roszczeniem Nabywcy świadczy w szczególności to, że sąd pierwszej instancji oddalił powództwo w całości. Wobec takiej celowości i racjonalności gospodarczej oraz ekonomicznej działania Spółki oraz bezpośredniego powiązania sporu z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą należy ponad wszelką wątpliwość stwierdzić, iż ponoszone w związku z tym sporem wydatki, w tym pokryte przez Spółkę koszty postępowania (w tym koszty zastępstwa procesowego) stanowią dla Spółki koszty podatkowe. Są one bowiem celowe w znaczeniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a jednocześnie nie ma wobec nich zastosowania żadne z wyłączeń zapisanych w ustawie o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty

- z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi

- w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast, do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Należy także zwrócić uwagę na art. 98 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2021 r., poz. 1805, ze zm.), zgodnie z którym:

Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Odnosząc zatem powyższe do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że poniesione przez Spółkę wydatki stanowiące koszty postępowania (w tym koszty zastępstwa procesowego) z tytułu udziału Spółki w procesie sądowym, pozostają w związku z całokształtem prowadzonej przez nią działalności, ponieważ zostały poniesione w celu ochrony jej interesów. Ponadto, koszty związane z udziałem w postępowaniu sądowym mają na celu ochronę Spółki przed uszczupleniem jej majątku, wykorzystywanego w działalności gospodarczej prowadzonej w celu osiągania przychodów. Uznać zatem należy, że ww. wydatki miały swoje racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie i służyły zachowaniu źródła przychodów Spółki.

Podsumowując, poniesione przez Spółkę koszty postępowania (w tym koszty zastępstwa procesowego), które zostały zasądzone przez sąd stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek za opóźnienie w zapłacie zobowiązania tytułem zwrotu ceny zasądzonych wyrokiem sądowym wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 updop:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Tym samym, możliwość zaliczania ww. odsetek do kosztów podatkowych warunkowana jest faktem ich zapłaty.

W związku z powyższym, zasądzone odsetki za opóźnienie w zapłacie zobowiązania tytułem zwrotu ceny zasądzonych wyrokiem sądowym stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie ich faktycznej zapłaty.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wyłącznie oceny Państwa stanowiska w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).