INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 sierpnia 2021 r. (data wpływu 24 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym 26 listopada 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem dokumentacji projektowej na realizację sieci kanalizacji sanitarnej na terenie miejscowości S, która stanowi samodzielny utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych dla którego wydane zostało odrębne pozwolenie na budowę, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty wykonania tej dokumentacji wyliczone w proporcji do długości zaprojektowanej sieci ewentualnie, czy będzie mógł je amortyzować jako odrębny środek trwały – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 24 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem dokumentacji projektowej na realizację sieci kanalizacji sanitarnej na terenie miejscowości S, która stanowi samodzielny utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych dla którego wydane zostało odrębne pozwolenie na budowę, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty wykonania tej dokumentacji wyliczone w proporcji do długości zaprojektowanej sieci ewentualnie, czy będzie mógł je amortyzować jako odrębny środek trwały.
Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 listopada 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.400.2021.3.MF oraz Znak: 0111-KDIB3-1.4012.620.2021.2.MG wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 26 listopada 2021 r.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest spółką komunalną ze 100% udziałem Gminy w kapitale zakładowym Spółki. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest odprowadzanie i oczyszczanie ścieków (37.00.Z). Spółka świadczy także usługi z zakresu opróżniania zbiorników bezodpływowych, które też są klasyfikowane w PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 37.00.Z. Na swoim obszarze działalności Spółka w zakresie zbiorowego odprowadzania i oczyszczania ścieków działa jako naturalny monopolista to znaczy jest jedynym przedsiębiorcą posiadającym zezwolenie na prowadzenie tego rodzaju działalności oraz jedynym przedsiębiorcą faktycznie działającym na tym terenie. Jest to związane ze specyfiką tej działalności, należącej do zadań własnych Gminy. Do prowadzenia zbiorowego odprowadzania i oczyszczania ścieków wymagana jest budowa urządzeń kanalizacyjnych, które w przeważającej większości zostały wybudowane przez Gminę. Do ich obsługi powołana została Spółka, która realizuje obecnie jedno z ustawowych zadań z zakresu użyteczności publicznej Gminy, prowadząc jednak, jako spółka prawa handlowego, działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek. Część infrastruktury kanalizacyjnej obsługiwanej przez Spółkę stanowi jej własność (została wniesiona aportem przez Gminę), część infrastruktury jest dzierżawiona od Gminy, która wybudowała je z własnych środków i pozostaje ich właścicielem. W chwili obecnej Spółka realizuje we własnym imieniu i na własną rzecz na terenie jednej z miejscowości Gminy budowę infrastruktury kanalizacyjnej, która po zakończeniu inwestycji stanowić będzie środek trwały Spółki, wykorzystywany do prowadzenia działalności z zakresu zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy. W ramach jednego przetargu Spółka zleciła także a projektant zrealizował, poza dokumentacją projektową na bazie której Spółka prowadzi obecnie inwestycję, przygotowanie dokumentacji projektowej na budowę sieci kanalizacji sanitarnej na terenie dwóch kolejnych miejscowości Gminy. Przy czym ta inwestycja planowana była do realizacji przez Spółkę w latach kolejnych, po zgromadzeniu przez Spółkę środków na wkład własny oraz ewentualnym pozyskaniu zewnętrznych źródeł finansowania. Na potrzeby realizacji inwestycji w każdej z miejscowości pozyskane zostało odrębne pozwolenie na budowę, niemniej za wykonanie dokumentacji wypłacone zostało projektantowi jedno łączne wynagrodzenie. Koszty wykonania dokumentacji zaliczone zostały do kosztów uzyskania przychodów w roku 2018 oraz 2019 (umowa przewidywała częściowe fakturowanie). W tych też latach Spółka dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przez projektanta w fakturach wystawionych za wykonanie dokumentacji.
W chwili obecnej Gmina ma możliwości pozyskania środków zewnętrznych na budowę sieci kanalizacyjnych, a posiadanie gotowej dokumentacji technicznej z pozwoleniem na budowę zwiększa szanse na pozyskanie tego dofinansowania. Przy czym z możliwości pozyskania dofinansowania mogą skorzystać wyłącznie Gminy. Takiej możliwości nie mają utworzone przez nie Spółki. Spółka zamierza przekazać nieodpłatnie dokumentację wraz z prawami autorskimi, pozwalającą na zrealizowanie kanalizacji sanitarnej na terenie jednej miejscowości Gminie oraz scedować na Gminę pozwolenie na budowę sieci kanalizacyjnej w jednej z miejscowości, aby umożliwić Gminie budowę sieci kanalizacyjnej zgodnie z tą dokumentacją oraz uzyskanym pozwoleniem na budowę. Po zakończeniu inwestycji wybudowana infrastruktura kanalizacyjna zostanie przekazana Spółce do eksploatacji i świadczenia usług zbiorowego odprowadzania ścieków odpłatną umową dzierżawy, na warunkach tożsamych dla innych odcinków sieci przekazywanych Spółce do eksploatacji jako podmiotowi realizującemu zadanie własne Gminy i prowadzącemu działalność gospodarczą z zakresu zbiorowego odprowadzania ścieków, której Gmina samodzielnie nie prowadzi.
Umożliwi to Spółce przyłączenie nowych odbiorców do sieci kanalizacyjnej i poszerzenie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wszystkie opisane powyżej warunki nieodpłatnego przekazania przez Spółkę dokumentacji jak i też warunki przekazania Spółce infrastruktury kanalizacyjnej do eksploatacji zawarte zostaną w dwustronnej umowie, gwarantującej Spółce eksploatację wybudowanej sieci po jej wybudowaniu przez Gminę i możliwość przyłączenia nowych odbiorców.
W uzupełnieniu ujętym w piśmie z dnia 26 listopada 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że:
Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Świadczone przez Spółkę usługi odprowadzania i oczyszczania ścieków oraz opróżniania zbiorników bezodpływowych są usługami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.
Spółka nabyła dokumentację projektową, której dotyczy wniosek, z zamiarem wykorzystania jej do budowy na jej podstawie sieci kanalizacyjnej, do której przyłączeni mieli być nowi dostawcy ścieków, na rzecz których Spółka świadczy opodatkowane podatkiem od towarów i usług usługi odbioru ścieków.
Zbiorowe odprowadzanie ścieków jest jednym z zadań własnych Gminy, zgodnie z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym. Gmina te zadania może realizować samodzielnie, ale może także realizować je przez utworzoną w tym celu spółkę prawa handlowego zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce komunalnej. Jak już wskazał we wniosku Wnioskodawca, Spółka jest właśnie takim podmiotem, utworzonym do realizacji zadania własnego Gminy z zakresu zbiorowego odprowadzania ścieków na swoim obszarze działania. Przekazanie dokumentacji nastąpi w związku z możliwością pozyskania przez Gminę środków zewnętrznych na dofinansowanie budowy sieci kanalizacyjnej. Niemniej sama kanalizacja wybudowana zostanie na potrzeby działalności prowadzonej przez Spółkę, gdyż Gmina realizuje zadanie z tego zakresu właśnie poprzez utworzoną w tym celu Spółkę. Przekazanie dokumentacji projektowej Gminie umożliwi pozyskanie środków zewnętrznych i na tę właśnie inwestycję i znacznie skróci okres jej realizacji i umożliwi tym samym szybsze przyłączenie do sieci nowych odbiorców, na rzecz których Spółka świadczyć będzie opodatkowane usługi odbioru ścieków.
Po wybudowaniu odcinka sieci kanalizacyjnej przez Gminę sieć ta zostanie przekazana Spółce i będzie wykorzystywana do świadczenia przez Spółkę usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług z zakresu zbiorowego odprowadzania ścieków.
Zarówno na fakturze za wykonaną dokumentację projektową jak i też w umowie na jej wykonanie wynagrodzenie zostało ustalone w jednej łącznej kwocie i tak też zostało zafakturowane. Niemniej w ramach wykonania umowy wykonano trzy odrębne dokumentacje dla trzech miejscowości położonych na terenie Gminy, z trzema odrębnymi pozwoleniami na budowę, z których jedna z nich zostanie przekazana Gminie. Wartość przekazywanej dokumentacji projektowej może zostać wyodrębniona w proporcji do długości projektowanej sieci.
Jednocześnie Spółka koryguje swój wniosek w części dotyczącej opisu stanu faktycznego odnośnie zaliczenia kosztów wykonania dokumentacji do kosztów uzyskania przychodów i w konsekwencji koryguje pytanie nr 3. Faktycznie należności za wykonaną dokumentację na budowę sieci kanalizacyjnej w trzech miejscowościach Gminy zostały poniesione przez Spółkę w roku 2018 i 2019 tak jak zostało to wskazane we wniosku, lecz Spółka nie zaliczyła tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w latach 2018 i 2019. Rozliczeniu podlegał jedynie podatek od towarów i usług od otrzymanych faktur od projektanta sieci.
Dokumentacja nie została też zaliczona do samodzielnych środków trwałych podlegających amortyzacji.
Koszty wykonania dokumentacji będą jedną ze składowych kosztów wytworzenia środka trwałego jaki powstanie po wybudowaniu sieci kanalizacyjnej i jaki będzie jako całość podlegał amortyzacji po jej wykonaniu i rozpoczęciu użytkowania. Przy czym w chwili obecnej na zlecenie Spółki realizowana jest będąca już na ukończeniu budowa sieci kanalizacyjnej w miejscowości P, która po zakończeniu i oddaniu tego odcinka sieci do użytkowania zostanie rozliczona jako zwiększenie wartości środka trwałego istniejącego już na terenie tej miejscowości i stanowiącego własność Spółki i będzie amortyzowana zgodnie z obowiązującymi przepisami. Koszty dokumentacji przypadającej na sieć w P zostaną rozliczone w proporcji do długości zaprojektowanej sieci. W związku z powyższym Spółka koryguje treść pytania 3.
Wartość początkowa dokumentacji projektowej, którą Spółka zamierza przekazać Gminie przekracza kwotę 15.000 zł
W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 22 listopada 2021 r.):
Czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem dokumentacji projektowej na realizację sieci kanalizacji sanitarnej na terenie miejscowości S, która stanowi samodzielny utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych dla którego wydane zostało odrębne pozwolenie na budowę, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty wykonania tej dokumentacji wyliczone w proporcji do długości zaprojektowanej sieci ewentualnie, czy będzie mógł je amortyzować jako odrębny środek trwały?
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)
Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 22 listopada 2021 r.):
W sytuacji gdy Spółka przekaże nieodpłatnie dokumentację dla budowy sieci kanalizacyjnej w miejscowości S, to dokumentacja ta zostanie wykorzystana jako składowa do wytworzenia odrębnego środka trwałego przez Gminę a nie przez Spółkę. Stąd koszty poniesione na zakup tej dokumentacji w części dotyczącej miejscowości przekazywanej nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki, ani też nie będą mogły zostać amortyzowane przez Spółkę. Dokumentacja ta nie będzie bowiem stanowić własności Spółki po jej przekazaniu Gminie i zostanie wykorzystana do wytworzenia samodzielnego środka trwałego przez Gminę. Zasady rozliczeń podatkowych dotyczących środka trwałego w postaci sieci kanalizacyjnej po jej przekazaniu Spółce do eksploatacji zależne będą natomiast od sposobu przekazania tego środka przez Gminę.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj.:
- zostały poniesione przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku muszą zostać pokryte z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- są definitywne (rzeczywiste), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- zostały właściwie udokumentowane,
- nie mogą znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu. Jednocześnie, wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
W myśl natomiast art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.
Na mocy art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.
Z kolei, w myśl art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.
Wprowadzenie takiego składnika majątku do ewidencji wymaga ustalenia jego wartości początkowej. Natomiast zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostały unormowane w art. 16g ustawy o CIT.
Z opisu sprawy wynika, że w ramach jednego przetargu Spółka zleciła przygotowanie dokumentacji projektowej na budowę sieci kanalizacji sanitarnej na terenie dwóch kolejnych miejscowości Gminy. Przy czym ta inwestycja planowana była do realizacji przez Spółkę w latach kolejnych, po zgromadzeniu przez Spółkę środków na wkład własny oraz ewentualnym pozyskaniu zewnętrznych źródeł finansowania. Na potrzeby realizacji inwestycji w każdej z miejscowości pozyskane zostało odrębne pozwolenie na budowę, niemniej za wykonanie dokumentacji wypłacone zostało projektantowi jedno łączne wynagrodzenie.
Należności za wykonaną dokumentację na budowę sieci kanalizacyjnej w trzech miejscowościach Gminy zostały poniesione przez Spółkę w roku 2018 i 2019 tak jak zostało to wskazane we wniosku, lecz Spółka nie zaliczyła tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w latach 2018 i 2019. Rozliczeniu podlegał jedynie podatek od towarów i usług od otrzymanych faktur od projektanta sieci. Dokumentacja nie została też zaliczona do samodzielnych środków trwałych podlegających amortyzacji.
W sytuacji gdy, Spółka przekaże nieodpłatnie dokumentację dla budowy sieci kanalizacyjnej w miejscowości S, to dokumentacja ta zostanie wykorzystana jako składowa do wytworzenia odrębnego środka trwałego przez Gminę a nie przez Spółkę. Zasady rozliczeń podatkowych dotyczących środka trwałego w postaci sieci kanalizacyjnej po jej przekazaniu Spółce do eksploatacji zależne będą natomiast od sposobu przekazania tego środka przez Gminę.
Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia, czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem dokumentacji projektowej na realizację sieci kanalizacji sanitarnej na terenie miejscowości S, która stanowi samodzielny utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych dla którego wydane zostało odrębne pozwolenie na budowę, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty wykonania tej dokumentacji wyliczone w proporcji do długości zaprojektowanej sieci ewentualnie, czy będzie mógł je amortyzować jako odrębny środek trwały.
Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że skoro Spółka przekaże Gminie nieodpłatnie dokumentację dla budowy sieci kanalizacyjnej w miejscowości S, a dokumentacja ta zostanie wykorzystana jako składowa do wytworzenia odrębnego środka trwałego przez Gminę a nie przez Spółkę, to koszty poniesione na zakup tej dokumentacji w części dotyczącej miejscowości przekazywanej nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki. Dokumentacja ta nie będzie mogła także stanowić składnika majątku Spółki (wartości niematerialnej i prawnej) ponieważ nie będzie stanowić własności Spółki po jej przekazaniu Gminie i zostanie wykorzystana do wytworzenia samodzielnego środka trwałego przez Gminę. Zatem Wnioskodawca nie będzie mógł także amortyzować podatkowo tej dokumentacji.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 i Nr 2 zostanie/zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.