0114-KDIP2-2.4010.225.2021.1.ASK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 sierpnia 2021 r. (data wpływu 19 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wypłacone odszkodowanie, które następnie zostało zwrócone przez pracownika na rachunek Spółki jest kosztem oraz czy kwoty zwrócone przez pracownika są dla Spółki przychodem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

19 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wypłacone odszkodowanie, które następnie zostało zwrócone przez pracownika na rachunek Spółki jest kosztem oraz czy kwoty zwrócone przez pracownika są dla Spółki przychodem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, ze względu na charakter swojej działalności podpisuje z pracownikami umowy o zakazie konkurencji. Zgodnie z taką umową Pracodawca zobowiązuje się do zapłaty Pracownikowi odszkodowania za okres obowiązywania zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Odszkodowanie wypłacane ma być Pracownikowi w ratach miesięcznych, z dołu, nie później niż do ostatniego dnia miesiąca.

W czerwcu 2019 roku, w następstwie rozwiązania umowy o pracę z jednym z pracowników, powstał obowiązek wypłacania mu odszkodowania. Pracownik, każdorazowo po otrzymaniu odszkodowania, które było wypłacane zgodnie z terminem określonym w umowie, zwracał je na konto Spółki. Ponieważ odszkodowanie było faktycznie wypłacane na konto Pracownika, Spółka, jako płatnik, potrącała od wypłacanych kwot podatek dochodowy z tytułu stosunku pracy. Wobec tego, wypłacone wynagrodzenie fizycznie wracało do Spółki, a podatek dochodowy od osób fizycznych trafiał na rachunek organu podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy wypłacone odszkodowanie, które następnie zostało zwrócone przez Pracownika na rachunek Spółki, jest kosztem?

2. Czy kwoty zwrócone przez pracownika są dla Spółki przychodem?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2021 r. poz. 1800, dalej: „ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 4g należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57. Zgodnie z opisanym stanem faktycznym, odszkodowanie (które jest wynagrodzeniem ze stosunku pracy) zawsze było wypłacane w terminie wynikającym z umowy, zatem stanowiło koszt uzyskania przychodu w miesiącu, za który było należne.

Ad. 2

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zwrócone przez pracownika wynagrodzenie, pomimo że spełnia definicję otrzymanych pieniędzy, nie stanowi przychodu dla Spółki w momencie otrzymania. Zgodnie z art. 291 § 1 Kodeksu Pracy roszczenia ze stosunku pracy przysługujące pracownikowi ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, tzn. od dnia, od którego pracownik mógł żądać od pracodawcy spełnienia danego świadczenia. Z kolei art. 292 Kodeksu Pracy wyjaśnia, że po upływie terminu przedawnienia roszczenia ze stosunku pracy ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia, jednak zrzeczenie się zarzutu przedawnienia dokonane przed upływem terminu przedawnienia jest nieważne. Zatem, w oparciu o przytoczone przepisy Kodeksu Pracy, należy uznać, że zwrócone wynagrodzenie jest nadal zobowiązaniem do momentu upływu terminu przedawnienia. Ponieważ odszkodowanie wypłacane jest w ratach miesięcznych, każdej racie przypisać należy inny termin przedawnienia. Rozwiązanie umowy z Pracownikiem miało miejsce w czerwcu 2019 r., czyli pierwszy termin wypłaty odszkodowania, to ostatni dzień kolejnego miesiąca (Odszkodowanie wypłacane będzie Pracownikowi w ratach miesięcznych, z dołu, nie później niż do ostatniego dnia miesiąca) - 31 lipca 2019 r.

Zatem od tego dnia biegł 3-letni okres przedawnienia roszczenia, który upłynie 31 lipca 2022 r. Dopiero po tym dniu, w sytuacji jeśli Pracownik będzie jednak chciał wypłaty zwróconych świadczeń z tytułu stosunku pracy, decyzja o dokonaniu albo niedokonaniu wypłaty jest pozostawiona uznaniu Pracodawcy. Również w dniu następnym powstanie przychód z tytułu zwrotu pierwszej raty, a w każdym kolejnym miesiącu odpowiednio dla kolejno wypłacanych świadczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.