INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 sierpnia 2021 r. (data wpływu 6 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 9 listopada 2021 r. (data nadania 9 listopada 2021 r., data wpływu 9 listopada 2021 r.), na wezwanie z 26 października 2021 r. Nr 0114-KDIP2-2.4010.223.2021.1.AS (data nadania 27 października 2021 r., data doręczenia 4 listopada 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku powstania przychodu z tytułu częściowego wycofania wkładu ze spółki osobowej:
• poprzez zwrot części wkładu w środkach pieniężnych – jest prawidłowe,
• w formie niepieniężnej poprzez udział w nieruchomości – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
6 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych obniżenia wkładu w spółce osobowej.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest spółka komandytową. Jej komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zaś komandytariuszami są osoby fizyczne. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, prowadzi działalność gospodarczą.
W majątku spółki komandytowej znajdują się m.in. nieruchomości (nabyte przed 2021 rokiem).
Spółka komandytowa powstała w roku 2013. Wkłady pieniężne zostały wniesione, gdy spółka komandytowa była transparentna podatkowo. Obecnie spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
Rozważany jest częściowy zwrot wkładu w spółce komandytowej.
Komandytariusz planuje wycofać część wkładu ze Spółki komandytowej, przy czym zwrot części wkładu nastąpi w środkach pieniężnych, poprzez zmniejszenie przysługującego komandytariuszowi udziału kapitałowego w Spółce komandytowej (zmiana umowy Spółki komandytowej).
Ewentualnie rozważane jest wycofanie części wkładu ze spółki komandytowej poprzez przekazanie własności części udziałów w nieruchomości będącej obecnie własnością spółki komandytowej. Zmniejszenie udziału w spółce komandytowej spowodowałaby zmianę umowy spółki komandytowej.
W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:
1. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od 01.05.2021 r.
Spółka została założona w dn. XX.XX.2000 r. jako spółka z o.o. i była podatnikiem CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) do XX.XX.2008 r., tzn. do czasu przekształcenia w Spółkę komandytową. Następnie Wnioskodawca był podmiotem neutralnym podatkowo, aż do momentu zmiany przepisów związanych z opodatkowaniem Spółek Komandytowych.
2. Zwrot wkładu planowany jest zarówno w postaci pieniężnej lub niepieniężnej (udział w nieruchomości).
3. Nieruchomość położona jest w X., chodzi o niezabudowaną parcelę, którą Spółka nabyła w drodze przetargu od X w 2013 r.
4. Spółka poniosła nakłady na prace archeologiczne (wymóg Konserwatora Zabytków), projektowe, związane z ogrodzeniem, przeniesieniem transformatora oraz bieżącym utrzymaniem.
5. Wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego będzie odpowiadać wysokości zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem.
6. Komandytariusze są założycielami i głównymi właścicielami spółki, która została założona w 2000 r i działa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego.
7. Wkład komandytariuszy do spółki był w ok. 50% pieniężny,
a w pozostałych 50% niepieniężny (zamiana obligacji, opłaconych gotówką) na wkład komandytowy
8. Komandytariusze otrzymywali wypłaty z tytułu udziałów w Spółce
9. Planowane wycofanie wkładu miałoby nastąpić w 2022 r.
10. Powodem jest restrukturyzacja. Zwrot miałby nastąpić w formie pieniężnej lub poprzez wycofanie udziałów w nieruchomości.
11. Zmniejszenie udziału kapitału nastąpi za zgodą wszystkich wspólników.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
1. Czy wycofanie przez komandytariusza części wkładu ze spółki komandytowej poprzez zwrot części wkładu w środkach pieniężnych będzie powodowało po stronie Wnioskodawcy powstanie zobowiązania podatkowanego na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych?
2. Czy wycofanie przez komandytariusza części wkładu ze spółki komandytowej poprzez zwrot części wkładu poprzez przekazanie własności części udziałów w nieruchomości będzie powodowało po stronie Wnioskodawcy powstanie zobowiązania podatkowanego na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych?
Zdaniem Wnioskodawcy, nie powstanie po jego stronie zobowiązanie podatkowe na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w przypadku wycofania przez komandytariusza części wkładu ze spółki komandytowej poprzez zwrot części wkładu w środkach pieniężnych.
Zobowiązanie podatkowe nie powstanie również w przypadku wycofania przez komandytariusza części wkładu ze spółki komandytowej poprzez zwrot części wkładu poprzez przekazanie własności części udziałów w nieruchomości.
Zgodnie z art. 14a ustawy o CIT, w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości albo w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), podziału pomiędzy wspólników (akcjonariuszy) majątku likwidowanej spółki albo spółdzielni, przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust 1-3 stosuje się odpowiednio.
Przepis ten stosuje się odpowiednio w przypadku wykonania świadczenia niepieniężnego przez spółkę niebędącą osobą prawną, zatem będzie on miał również zastosowanie w przypadku likwidacji spółki komandytowej, która od 1 maja podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Biorąc pod uwagę fakt, że ustawodawca w ww. przepisie nie odniósł się do częściowego wycofania wkładu ze spółki, należy uznać, że tego typu transakcja nie powinna być opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. A tym samym, po stronie Wnioskodawcy nie powinno wystąpić zobowiązanie podatkowe z tytułu wycofania przez komandytariusza części wkładu ze spółki komandytowej poprzez zwrot części wkładu w środkach pieniężnych lub z tytułu wycofania przez komandytariusza części wkładu ze spółki komandytowej poprzez zwrot części wkładu poprzez przekazanie własności części udziałów w nieruchomości.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie braku powstania przychodu z tytułu częściowego wycofania wkładu ze spółki osobowej:
- poprzez zwrot części wkładu w środkach pieniężnych – jest prawidłowe,
- w formie niepieniężnej poprzez udział w nieruchomości – jest nieprawidłowe.
Stosownie do treści art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm., dalej: „k.s.h.”) spółka osobowa to – spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.
W myśl art. 102 k.s.h., spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.
Zgodnie z art. 103 § 1 k.s.h., w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Stosownie do treści art. 8 § 1 k.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.
Analizując przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy w pierwszej kolejności wyjaśnić, że udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu (art. 50 § 1 k.s.h.). Udział kapitałowy wspólnika jest więc ściśle powiązany z wkładem wniesionym przez niego do spółki osobowej.
Jak wskazuje się w doktrynie prawa handlowego (zob. Kidyba Andrzej (red.), Kodeks spółek handlowych. Tom I. Komentarz do art. 1-150) opublikowany w: WKP 2017: „Na podstawie przepisów kodeksu spółek handlowych należy przyjąć, że pojęcie „udział kapitałowy” występuje jednocześnie w dwóch zasadniczych znaczeniach. W znaczeniu formalnym stanowi on wartość księgową (liczbową) wyrażoną w złotych, stanowiącą podstawę określenia zakresu praw i obowiązków majątkowych wspólnika wobec spółki w przypadkach wskazanych w ustawie oraz w umowie spółki (zob. W. Pyzioł (w:) Prawo spółek`(...)`, 2016, s. 56; S. Sołtysiński (w:) S. Sołtysiński i in., Kodeks`(...)`, t. 1, 2012, s. 517; J.A. Strzępka, E. Zielińska (w:) Kodeks`(...)`, red. J. A. Strzępka, 2015, s. 139). W tym znaczeniu udział kapitałowy jest kategorią obrachunkową. Stanowi pewną kwotę przypisaną wspólnikowi, która - co do zasady - odpowiada wartości wniesionego rzeczywiście wkładu. Jego znaczenie wyraża się w tym, że jest miernikiem majątkowego zaangażowania wspólnika w spółce (zob. też M. Litwińska-Werner (w:) System prawa handlowego, t. 2A, 2007, s. 526). W znaczeniu materialnym natomiast oznacza tę wartość części majątku spółki, w którą wyposażył ją wspólnik. Wnosząc wkład do majątku spółki, wspólnik w konsekwencji − traci dotychczasowe prawo lub uszczupla zakres przysługujących mu uprawnień. Z tytułu członkostwa w spółce uzyskuje natomiast inne prawa majątkowe, które realizowane są w postaci świadczeń z majątku spółki, w szczególności prawo do udziału w zyskach, do odsetek czy też do zwrotu części majątku spółki w razie wystąpienia z niej lub likwidacji spółki (zob. T. Siemiątkowski, R. Potrzeszcz
(w:) Kodeks`(...)`, t. 1, red. T. Siemiątkowski, R. Potrzeszcz, 2011, s. 347, według których jest on odzwierciedleniem (cyfrowym) wartości czystego majątku spółki, do którego wspólnik ma (zysk, odsetki) lub może mieć (kwota likwidacyjna) prawo)”.
Zgodnie z art. 54 § 1 k.s.h. udział kapitałowy (a co za tym idzie wysokość wkładu wniesionego do spółki) może zostać zmniejszony za zgodą pozostałych wspólników.
Uwzględniając przywołane wyżej przepisy k.s.h. i poglądy doktryny uznać należy, że zmniejszenie udziału kapitałowego (czyli zmniejszenie wkładu), prowadzi do zmniejszenia praw i obowiązków wspólnika.
Przechodząc na grunt prawa podatkowego zauważyć należy, że zgodnie z ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 2123), spółki komandytowe od 1 stycznia 2021 r. włączone zostały do grona podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka komandytowa mogła również postanowić, że stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od 1 maja 2021 r.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej: „updop” lub „ustawa o CIT”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Natomiast w myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Łączna wykładnia ww. przepisów prowadzi do wniosku, że opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych wystąpi w stosunku do tych kategorii, które zgodnie z cytowaną ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią odpowiednio dochód albo przychód. Zatem, jeśli określonej kategorii nie można, zgodnie z ustawą podatkową, uznać ani za przychód, ani też za dochód podatkowy, to kategoria ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast w myśl art. 12 ust. 3 updop za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 updop, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do updop ogólnej definicji przychodu podatkowego. Na podstawie art. 12 ust. 1 updop, można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Skutek w postaci powstania przychodów w rozumieniu ww. ustawy może być również następstwem zdarzeń prawnych, których skutkiem jest zmniejszenie pasywów podatnika, czyli jego zobowiązań.
Treść art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, wskazuje, że zostały wskazane jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do kategorii przychodów.
Natomiast, art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, określa w sposób enumeratywny, które zdarzenia nie stanowią przychodu.
Generalnie należy wskazać, że przychód powstaje w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść. Ponadto, przychodem jest takie przysporzenie majątkowe, które ma charakter trwały (definitywny).
Odnosząc cytowane przepisy do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że w związku ze zwrotem Komandytariuszowi części wkładu w środkach pieniężnych, Wnioskodawca nie uzyska faktycznego przysporzenia majątkowego o konkretnym wymiarze finansowym.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku powstania po stronie Wnioskodawcy zobowiązania podatkowanego na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w związku z wycofaniem przez komandytariusza części wkładu ze spółki komandytowej poprzez zwrot części wkładu w środkach pieniężnych należy uznać za prawidłowe.
Przechodząc do omówienia skutków wycofania przez komandytariusza części wkładu ze spółki komandytowej poprzez zwrot części wkładu poprzez przekazanie własności części udziałów w nieruchomości (pytanie Nr 2) należy mieć na względzie, że − o ile zapłata zobowiązania w formie pieniężnej nie powoduje powstania przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym − to inna sytuacja ma miejsce, gdy podatnik reguluje zobowiązanie poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego, np. dokonując przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych, które skutkuje wygaśnięciem zobowiązania.
Stosownie do art. 7 ust. 2 updop dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów.
Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawiera definicji przychodu, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3 i 3c i ust. 4b updop, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 i ust. 4d cytowanej ustawy).
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1-3 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:
1. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;
2. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie;
3. wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych:
a. zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy,
b. środków na rachunkach bankowych − w bankach.
Na podstawie art. 12 ust. 1 updop, można stwierdzić, że − co do zasady − przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Skutek w postaci powstania przychodów w rozumieniu ww. ustawy może być również następstwem zdarzeń prawnych, których skutkiem jest zmniejszenie pasywów podatnika, czyli jego zobowiązań.
Jednym z przepisów o charakterze szczególnym w stosunku do art. 12 ust. 1 updop, jest art. 14a tej ustawy.
Zgodnie z art. 14a updop w przypadku podatnika regulującego swoje zobowiązania, w tym z tytułu: zaciągniętej pożyczki (kredytu), należnej wspólnikom dywidendy, podziału zysku spółki niebędącej osobą prawną, wynagrodzenia za umorzenie akcji lub udziałów albo nabycie ich w celu umorzenia, przychodem podatnika (dłużnika) będzie wartość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Wartość tak określonego przychodu powinna odpowiadać wartości rynkowej zrealizowanego świadczenia niepieniężnego. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.
Zatem przychód przy wydaniu rzeczy wystąpi tylko wtedy, gdy podatnik ma zobowiązanie pieniężne i w zamian wydaje towar.
W przepisie art. 14a ust. 1 updop ustawodawca wymienił niektóre tytuły, które mogą być regulowane w drodze świadczenia niepieniężnego. Tytuły zawarte w tym przepisie mają charakter przykładowy, o czym świadczy użyty w treści przepisu zwrot „w tym z tytułu”. Przepis art. 14a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, swoją dyspozycją obejmuje zatem wszelkie przypadki uregulowania zobowiązania poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego, a nie wyłącznie te, które zostały w tym przepisie wprost wymienione.
W przedmiotowej sprawie, opisany sposób dokonania wzajemnych rozliczeń między wspólnikami spółki
Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego, jak i przywołane powyżej przepisy prawa zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie przeniesienie przez Spółkę na rzecz komandytariusza własności nieruchomości (niezabudowanej parceli) będzie prowadziło do częściowego uregulowania zobowiązania Spółki względem wspólnika.
W ten sposób Spółka jako dłużnik zwolni się z długu, a jej składniki majątkowe zmieniają właściciela.
W konsekwencji prowadzić to będzie do powstania po stronie Spółki przychodu na podstawie art. 14a ust. 1 updop.
Przeniesienie własności składników majątkowych stanowi bowiem świadczenie zastępcze świadczenia pieniężnego i należy je traktować na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na równi ze zbyciem prawa własności składników lub praw majątkowych. Sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, reguluje cytowany powyżej art. 14a updop.
Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie zgodnie z przywołanymi przepisami, w przypadku przekazania przez Spółkę na rzecz komandytariusza własności nieruchomości (niezabudowanej parceli) jako wynagrodzenia z tytułu obniżenia wartości nominalnej udziałów oraz ich umorzenia, przychodem Spółki będzie kwota odpowiadająca wartości rynkowej nieruchomości jako wartość tego świadczenia niepieniężnego.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku powstania przychodu z tytułu częściowego wycofania wkładu ze spółki osobowej w formie niepieniężnej poprzez udział w nieruchomości, należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.