0114-KDIP2-2.4010.218.2021.5.IN

📋 Podsumowanie interpretacji

Interpretacja dotyczy ustalenia, czy uczestnictwo w Modelu Zwrotu Kosztów skutkuje tym, że otrzymana kwota Zwrotu Kosztów nie generuje po stronie Wnioskodawców (Organizatorów sieci i spółki "A") przychodu do opodatkowania, co w konsekwencji oznacza, że zapłacona kwota w tej samej wysokości nie stanowi dla nich kosztów uzyskania przychodu. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawców za prawidłowe. Kwoty Zwrotu Kosztów, które Wnioskodawcy otrzymują od Dostawców i następnie przekazują do Sklepów, nie stanowią dla nich definitywnego przysporzenia majątkowego, a zatem nie powodują powstania przychodu podatkowego. Podobnie, kwoty przekazywane przez Wnioskodawców do Sklepów tytułem Zwrotu Kosztów nie są dla nich kosztami uzyskania przychodów. Wnioskodawcy działają jedynie jako pośrednicy w transferze środków pieniężnych między Dostawcami a Sklepami, nie mając prawa do swobodnego dysponowania tymi środkami.

Pytania i stanowisko urzędu

Pytania podatnika

["Czy jeżeli Wnioskodawcy uczestniczą w przyjętym Modelu Zwrotu Kosztów to otrzymana przez Wnioskodawców działających jako podmioty pośredniczące kwota Zwrotu Kosztów nie powoduje po stronie Wnioskodawców (ani po stronie Organizatora sieci ani „A") powstania przychodu do opodatkowania, a w konsekwencji zapłacona następnie przez Wnioskodawców kwota Zwrotu Kosztów w tej samej wysokości nie stanowi dla nich kosztów uzyskania przychodu?"]

Stanowisko urzędu

Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko Wnioskodawców jest prawidłowe. Kwoty Zwrotu Kosztów otrzymywane przez Wnioskodawców od Dostawców i przekazywane następnie do Sklepów nie stanowią dla Wnioskodawców definitywnego przysporzenia majątkowego, a zatem nie powodują powstania przychodu podatkowego. Analogicznie, kwoty przekazywane przez Wnioskodawców do Sklepów tytułem Zwrotu Kosztów nie stanowią dla Wnioskodawców kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawcy pełnią wyłącznie rolę pośrednika w przekazywaniu środków pieniężnych między Dostawcami a Sklepami, bez prawa do swobodnego nimi dysponowania.

Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?

Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex

Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.

Rozpocznij bezpłatny okres próbny

📖 Pełna treść interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu 17 sierpnia 2021), uzupełnione pismem z 2 listopada 2021 r., (data wpływu 2 listopada 2021 r.) na wezwanie z 21 października 2021 r. nr 0112 KDIL3.4012.274.2021.2.MBN, 0114-KDIP2-2.4010.218.2021.4.IN (data nadania: 21 października 2021 r., data doręczenia: 25 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w momencie uczestniczenia w przyjętym Modelu Zwrotu Kosztów, otrzymana kwota Zwrotu Kosztów nie powoduje po stronie Wnioskodawców powstania przychodu do opodatkowania, a w konsekwencji zapłacona kwota w tej samej wysokości nie stanowi dla nich kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w momencie uczestniczenia w przyjętym Modelu Zwrotu Kosztów, otrzymana kwota Zwrotu Kosztów nie powoduje po stronie Wnioskodawców powstania przychodu do opodatkowania, a w konsekwencji zapłacona kwota w tej samej wysokości nie stanowi dla nich kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku, złożonym przez:

· Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

- „A” Sp. z o.o.

· Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

- „B” Sp. z o.o.

- „C” S.A.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcami w niniejszej sprawie są:

a) „A”, oraz

b) „B”,

c) „C”,

(zwani dalej łącznie „Wnioskodawcy”).

Z uwagi na to, że Wnioskodawcy mają wziąć udział w opisanym zdarzeniu przyszłym, w szczególności opisane zdarzenie przyszłe może spowodować powstanie obowiązków podatkowych po stronie każdego z Wnioskodawców, Wnioskodawcy składają niniejszy wniosek w trybie art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa („Ordynacja podatkowa”).

Stosownie do art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej Wnioskodawcy wskazują „A” jako podmiot będący stroną postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawcy należą do grupy kapitałowej „D” („Grupa D”) prowadzącej m.in. sieci sklepów detalicznych oraz współpracującej z tysiącami niezależnych partnerów w całej Polsce.

„A” jest polską spółką kapitałową będącą polskim rezydentem podatkowym.

„B”, „C” są organizatorami sieci franczyzowej („Organizator sieci”).

„B” jest polską spółką kapitałową będącą polskim rezydentem podatkowym. „B” jest organizatorem ogólnopolskiej sieci franczyzowej samoobsługowych sklepów spożywczych. Sklepy te działają pod szyldem „B” na podstawie umowy franczyzowej zawartej ze spółką „B”.

„C” jest polską spółką kapitałową będącą polskim rezydentem podatkowym. „C” jest organizatorem ogólnopolskiej sieci franczyzowej sklepów spożywczych. Sklepy te działają pod szyldem „C” na podstawie umowy franczyzowej zawartej ze spółką „C”. Sklepy działające pod szyldem „B”, „C” („Sklepy”) sprzedają towary („Towar(y)”) klientom detalicznym (najczęściej konsumentom) w ramach sieci franczyzowej. Sprzedawane klientom detalicznym Towary, Sklepy kupują zazwyczaj od sprzedawców z Grupy „D” będących hurtowymi dystrybutorami Towarów („Dystrybutorzy”). Dystrybutorzy kupują zaś Towary w ilościach hurtowych od dostawców, którzy najczęściej są ich producentami („Dostawcy”) Może się też zdarzyć, że Sklepy będą kupować Towar bezpośrednio od Dostawców (w tym innych dystrybutorów spoza Grupy „D”), czego „A” nie będzie miał możliwości zweryfikować.

Dostawcy współpracujący z podmiotami z Grupy „D” realizują ogólnopolskie akcje promocyjne w sklepach detalicznych, w tym także w Sklepach za pomocą nowoczesnego systemu informatycznego („Akcje Promocyjne”). W zakresie obecnie panującego w Grupie „D” modelu rozliczeń Akcji Promocyjnych „A” otrzymała już dwie pozytywne interpretacje indywidualne tj. interpretację indywidualną z 21 stycznia 2021 r. nr 0112-KDIL1-1.4012.488.2020.1.JK.U, (`(...)`) („Interpretacja indywidualna „A”) oraz interpretację indywidualną z 13 stycznia 2021 r. nr 0111-K.D1B2-1.4010.447.2020.2.PB (`(...)`) („Interpretacja indywidualna „A” w zakresie CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) w zakresie skutków podatkowych VAT (podatek od towarów i usług) i CIT.

Natomiast, w związku z planowanym biznesowym rozszerzeniem zakresu funkcjonującego modelu rozliczeń organizacji Akcji Promocyjnych poprzez udział w nim Organizatora sieci tj. spółki „B” bądź spółki „C”, Wnioskodawcy zdecydowali się wystąpić z niniejszym wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego. Zgodnie z planowanym rozwiązaniem, zmiana w stosunku do obecnie obowiązującego modelu rozliczeń (w zakresie którego „A” otrzymała pozytywną Interpretację indywidualną „A” oraz pozytywną interpretację „A” w zakresie CIT) ma polegać na dołączeniu do organizacji Akcji Promocyjnych Organizatora sieci. Zatem, w nowym modelu poza Dostawcami, „A” i Sklepami w organizację Akcji Promocyjnych ma być zaangażowany również Organizator sieci, a celem niniejszego wniosku jest potwierdzenie analogicznych skutków podatkowych dla Organizatorów sieci, jakie zostały potwierdzone przez tut. Organ podatkowy dla „A” w Interpretacji indywidualnej „A” oraz Interpretacji indywidualnej „A” w zakresie CIT.

Akcje Promocyjne będą realizowane w Sklepach za pośrednictwem m.in. aplikacji sklepowej. Aplikacja sklepowa oznacza oprogramowanie udostępniane przez „A” przedsiębiorcom prowadzącym Sklepy, pozwalająca w szczególności na: wybór przez przedsiębiorcę prowadzącego Sklep Akcji Promocyjnych realizowanych w danym Sklepie oraz zbieranie danych transakcyjnych z kas rejestrujących transakcje w Sklepach i przesyłanie ich do aplikacji sklepowej („Aplikacja Sklepowa”).

Zatem realizacja Akcji Promocyjnej będzie wyglądała następująco:

a) „A” opublikuje informacje o danej Akcji Promocyjnej w Aplikacji Sklepowej i zapewni Sklepom możliwość przystąpienia do Akcji Promocyjnej,

b) Sklepy będą mogły zaakceptować w Aplikacji Sklepowej udział w Akcji Promocyjnej. W ten sposób dojdzie do zawarcia między „A” a danym Sklepem umowy zlecenia na realizację danej Akcji Promocyjnej.

Następnie, informacja o Akcji Promocyjnej może być wyświetlana przez „A” w aplikacji mobilnej. Aplikacja mobilna oznacza aplikację na systemy mobilne udostępniane klientom detalicznym (najczęściej konsumentom) przez „A”, zawierającą w szczególności informacje dotyczące Akcji Promocyjnych realizowanych w danych Sklepach oraz zawierająca program lojalnościowy sieci franczyzowej, której uczestnikami są klienci detaliczni („Aplikacja Mobilna”).

Administratorem Aplikacji Sklepowej oraz Aplikacji Mobilnej będzie „A”.

W warunkach Akcji Promocyjnej może zostać zastrzeżone, że sprzedaż przez Sklepy Towarów zawierające najczęściej znak towarowy Dostawcy ma odbywać się po cenie nie wyższej niż określona cena maksymalna Towarów. W takiej sytuacji Sklepy zobowiążą się do sprzedaży Towarów po cenie nie wyższej niż cena maksymalna. Natomiast, Dostawcy będą zwracać Sklepom za pośrednictwem jednego z Organizatorów sieci i „A” koszty związane ze sprzedażą Towarów po cenie nie wyższej niż cena maksymalna tzw. cash-back („Zwrot Kosztów”). Otrzymanie Zwrotu Kosztów jest niezależne od tego, czy Sklep dokonał zakupu Towaru od Dystrybutora (tj. podmiotu z Grupy „D”), Dostawcy, czy też innego podmiotu (Zwrot Kosztów jest naliczany w oparciu o dane sprzedażowe z paragonów fiskalnych w Sklepach). Zatem, Dostawcy przekazują Sklepom Zwrot Kosztów bez wiązania go bezpośrednio z własną sprzedażą. Model przeprowadzenia Akcji Promocyjnych zakłada, że Dostawcy, co do zasady, nie mają bezpośredniej relacji handlowej i prawnej ze Sklepami w zakresie, którego dotyczy Akcja Promocyjna.

W związku z udziałem w organizacji Akcji Promocyjnych w Sklepach:

a) Organizator sieci zobowiąże się do podjęcia działań opisanych w pkt. 1 poniżej oraz do podjęcia czynności opisanych w pkt. II poniżej,

b) „A” zobowiąże się do wykonania działań opisanych w pkt. III poniżej oraz do podjęcia czynności opisanych w pkt. IV poniżej,

c) Sklepy zobowiążą się do podjęcia działań opisanych w pkt. V poniżej oraz do podjęcia czynności opisanych w pkt. VI poniżej.

Działania podejmowane w ramach modelu przeprowadzenia Akcji Promocyjnych prezentują się następująco:

Pkt I Organizator sieci zobowiąże się wobec Dostawcy m.in. do świadczenia za wynagrodzeniem działań polegających na:

a) wsparciu w realizacji Akcji Promocyjnych w Sklepach, w tym w szczególności:

i przyjmowanie od Dostawcy zleceń świadczenia usług odnośnie Akcji Promocyjnej,

ii podejmowanie działań pozwalających na aktywację Akcji Promocyjnych przez Sklepy,

iii raportowanie wyników Akcji Promocyjnej tj. po zakończeniu Akcji Promocyjnej sporządzenie i przesyłanie do Dostawcy raportu końcowego sporządzonego na podstawie danych transakcyjnych czyli danych paragonowych transakcji w Sklepach („Dane Transakcyjne”). Raport końcowy będzie zawierać w szczególności:

- liczbę Sklepów, w których organizowana była Akcja Promocyjna,

- liczbę całkowitą Towarów Dostawcy lub zestawów Towarów Dostawcy sprzedanych w Akcji Promocyjnej,

- sumę Zwrotu Kosztów należną od Dostawcy;

b) informowaniu o Akcji Promocyjnej w poszczególnych Sklepach i w Aplikacji Mobilnej;

c) pośredniczeniu pomiędzy Dostawcą a Sklepem w dokonaniu rozliczeń, o których mowa w pkt. II poniżej, w tym wsparcie Dostawców w weryfikacji, czy Sklepy spełniły warunki do rozliczenia danej Akcji Promocyjnej (zwanych łącznie „Działania na rzecz Dostawcy”).

Pkt II Organizator sieci zobowiąże się wobec Dostawcy, że jako podmiot pośredniczący będzie uczestniczyć w Zwrocie Kosztów (tzw. cash-back) przez Dostawców na rzecz Sklepów, który to Zwrot Kosztów ma rekompensować Sklepom stratę (koszty), jaką poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna. Zwrot będzie następował w formule 1:1, tzn. całość kwoty otrzymanej od Dostawcy z tego tytułu zostanie przekazana za pośrednictwem Organizatora sieci, a następnie za pośrednictwem „A” - Sklepom. Zwrot Kosztów będzie stanowił iloczyn sprzedanych podczas Akcji Promocyjnej Towarów lub zestawów Towarów Dostawcy i stawki Zwrotu Kosztów określonej w danym zleceniu. Kwoty Zwrotu Kosztów nie stanowią wynagrodzenia dla Organizatora sieci za Działania na rzecz Dostawcy (opisane w pkt. I powyżej; „Zwrot Kosztów w relacji Dostawca-Organizator sieci”).

Pkt III „A” działając jako podwykonawca Organizatora sieci zobowiąże się wobec Organizatora sieci m.in. do realizacji działań polegających na:

a) wsparciu w realizacji Akcji Promocyjnych w Sklepach, w tym w szczególności:

i. podejmowanie działań pozwalających na aktywację Akcji Promocyjnych przez Sklepy,

ii. raportowanie wyników Akcji Promocyjnej tj. po zakończeniu Akcji Promocyjnej sporządzenie i przesyłanie do Organizatora sieci raportu końcowego sporządzonego na podstawie Danych Transakcyjnych. Raport końcowy będzie zawierać w szczególności:

- liczbę Sklepów, w których organizowana była Akcja Promocyjna,

- liczbę całkowitą Towarów Dostawcy lub zestawów Towarów Dostawcy sprzedanych w Akcji Promocyjnej,

- sumę Zwrotu Kosztów należną od Dostawcy;

b) informowaniu o Akcji Promocyjnej w poszczególnych Sklepach i w Aplikacji Mobilnej;

c) pośredniczeniu pomiędzy Dostawcą a Sklepem w dokonaniu rozliczeń, o których mowa w pkt, IV poniżej, w tym wsparcie Organizatora sieci w weryfikacji, czy Sklepy spełniły warunki do rozliczenia danej Akcji Promocyjnej;

(zwanych łącznie „Działania na rzecz Organizatora sieci”).

Pkt IV „A” zobowiąże się wobec Organizatora sieci do przekazania Sklepom, jako kolejny podmiot pośredniczący, Zwrotu Kosztów od Dostawców dla Sklepów, który ma rekompensować Sklepom stratę (koszty), jaką poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż maksymalna. Zwrot będzie następował w formule 1:1, tzn. całość kwoty otrzymanej od Organizatora sieci (działającej jako podmiot pośredniczący Dostawcy) zostanie przekazana przez „A” (działającej jako kolejny podmiot pośredniczący) Sklepom. Kwoty te nie stanowią wynagrodzenia dla „A” za Działania na rzecz Organizatora sieci (opisane w pkt. III powyżej; „Zwrot Kosztów w relacji Organizator sieci – „A””).

Pkt V Sklepy zobowiążą się wobec „A” m.in. do realizacji działań polegających na:

a) uczestnictwie w promocjach w ramach Akcji Promocyjnych zgodnie z przyjętym regulaminem;

b) udzieleniu upoważnienia do korzystania, przetwarzania i udostępniania Danych Transakcyjnych w celach weryfikacji i rozliczenia promocji w ramach Akcji Promocyjnych;

c) nieprzerwanego oferowania Towarów w punkcie sprzedaży;

d) utrzymywania odpowiedniego stanu zapasu Towarów umożliwiającego nieprzerwany udział w promocji;

e) umieszczenia Towarów w punkcie sprzedaży w eksponowanym miejscu zachęcającym do nabycia Towarów;

f) umieszczenia materiałów komunikacyjnych dotyczących promocji w punkcie sprzedaży w eksponowanym miejscu zachęcającym do nabycia Towarów;

g) wykonaniu pozostałych zobowiązań określonych w umowie ze Sklepem, w tym w regulaminie do niej;

(zwanych łącznie „Działania na rzecz „A””).

Pkt VI „A” zobowiąże się wobec Sklepów do przekazania jako kolejny podmiot pośredniczący Zwrotu Kosztów od Dostawców dla Sklepów, który ma rekompensować Sklepom stratę (koszty), jaką poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż maksymalna „Zwrot Kosztów” w relacji „A” - Sklepy”).

W zamian za Działania na rzecz Dostawcy, Działania na rzecz Organizatora sieci oraz Działania na rzecz „A”, które zostały opisane w pkt. I. III i V powyżej, wypłacane będzie wynagrodzenie przez odpowiednio Dostawcę, Organizatora sieci i „A”.

Natomiast, w ramach zobowiązania do Zwrotu Kosztów w relacji Dostawca - Organizator sieci, do Zwrotu Kosztów w relacji Organizator sieci - „A” oraz do Zwrotu Kosztów w relacji „A” - Sklepy, o których mowa w pkt. II, IV i VI powyżej, kwoty wypłacane przez Dostawców za pośrednictwem Organizatora sieci i w dalszej kolejności za pośrednictwem „A” do Sklepów tytułem Zwrotu Kosztów nie stanowią wynagrodzenia należnego Organizatorowi sieci, „A” lub odpowiednio Sklepom z tytułu jakiegokolwiek odrębnego świadczenia. W szczególności nie stanowią wynagrodzenia za działania realizowane w ramach pkt. I, III oraz V. Organizator sieci oraz „A” jedynie pośredniczą w przekazywaniu przez Dostawców na rzecz Sklepów Zwrotu Kosztów, które to koszty ponoszą te Sklepy sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna.

Przyjęty, w ten sposób model Zwrotu Kosztów prezentuje się następująco:

a) organizator sieci oraz „A” będą pośredniczyć w Zwrocie Kosztów przez Dostawców na rzecz Sklepów. Zwrot Kosztów ma „sfinansować” Sklepom stratę, którą poniosły sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna;

b) zwrot Kosztów będzie przekazywany przez Dostawców do jednego z Organizatorów sieci, następnie Organizator sieci przekaże Zwrot Kosztów do „A”, a „A” przekaże Zwrot Kosztów Sklepom;

c) zwrot Kosztów będzie równy stracie, jaką poniosą Sklepy sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna;

d) „A” będzie informowała Organizatora sieci, a Organizator sieci Dostawców o utrzymywaniu w Sklepach cen maksymalnych sprzedawanych Towarów;

(zwany łączenie „Model Zwrotu Kosztów”).

W przyjętym Modelu Zwrotu Kosztów Organizator sieci oraz „A” pełnią jedynie rolę podmiotów pośredniczących w przekazaniu Zwrotu Kosztów, otrzymujących ten Zwrot Kosztów od Dostawców tylko i wyłącznie w celu przekazania w tej samej wysokości do Sklepów.

Jak wskazano wyżej, dotychczas obowiązujący model rozliczeń Akcji Promocyjnych różni się od planowanego Modelu Zwrotu Kosztów tym, że obecnie w zwrocie kosztów przez dostawców na rzecz sklepów detalicznych podmiot pełniący rolę podmiotu pośredniczącego bierze udział jedynie „A”. Zatem, w dotychczas obowiązującym modelu rozliczeń Akcji Promocyjnych nie bierze udziału Organizator sieci. W zakresie takiego modelu rozliczeń (bez udziału Organizatora sieci) „A” otrzymała już pozytywną Interpretację indywidualną „A”.

W interpretacji wydanej dla „A”, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej („DKIS”) potwierdził, że zwrot kosztów od dostawców na rzecz sklepów detalicznych, w którego przekazaniu pośredniczy „A” nie stanowi wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług, a zatem nie powinien być dokumentowany fakturą VAT.

Należy zwrócić uwagę, że w przyjętym Modelu Zwrotu Kosztów Organizator sieci i „A” nie będą uczestniczyć w obrocie Towarem. Towary będące przedmiotem Akcji Promocyjnych będą sprzedawane w ramach mechanizmu sprzedaży przewidzianego przez Dostawców. Model ten zakłada prowadzenie sprzedaży Towarów do jednej ze spółek z Grupy „D” (Dystrybutora), która następnie będzie odsprzedawała Towar do Sklepów, tak jak to zostało opisane powyżej. Przy czym, może się też zdarzyć, że Sklep zakupi Towar bezpośrednio od Dostawców, czy też innego podmiotu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy jeżeli Wnioskodawcy uczestniczą w przyjętym Modelu Zwrotu Kosztów to otrzymana przez Wnioskodawców działających jako podmioty pośredniczące kwota Zwrotu Kosztów nie powoduje po stronie Wnioskodawców (ani po stronie Organizatora sieci ani „A”) powstania przychodu do opodatkowania, a w konsekwencji zapłacona następnie przez Wnioskodawców kwota Zwrotu Kosztów w tej samej wysokości nie stanowi dla nich kosztów uzyskania przychodu? (pytanie oznaczone we wniosku nr 7)

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie pytania oznaczonego we wniosku nr 7 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie zadanych pytań nr: 1,2,3,4,5,6,8 zostanie wydana odrębna interpretacja w zakresie podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W przepisie art. 12 ust. 1 Ustawy CIT ustawodawca wymienia katalog przysporzeń, które stanowią przychody w rozumieniu Ustawy CIT. W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1) i 2) Ustawy CIT przychodami są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe oraz wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz Spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W konsekwencji, aby po stronie podatnika powstał przychód podatkowy musi on otrzymać (mieć postawioną do dyspozycji) wartość, która będzie zwiększała jego majątek. Inaczej mówiąc, przychodem dla podatnika (tut. Wnioskodawców tj. Organizatorów sieci i „A”) może być jedynie faktyczne przysporzenie, które on uzyskuje. Wprawdzie ustawy o podatku dochodowym nie zawierają normatywnej definicji przychodu, jednak z uwagi na przedmiot opodatkowania oraz cel podatku dochodowego należy niewątpliwie uznać, iż przychodem są jedynie faktyczne przysporzenia po stronie podatnika, które mają rzeczywisty, trwały oraz definitywny charakter. Jeżeli natomiast podatnik uzyskuje świadczenie, które nie spełnia jednego z powyższych kryteriów, tj. na przykład nie stanowi rzeczywistego przysporzenia po stronie podatnika, gdyż podatnik działa jedynie jako podmiot pośredniczący z uwagi na konieczność przekazania tych środków innemu podmiotowi, wówczas nie powstaje dla podatnika przychód podatkowy. Nie można bowiem mówić o faktycznym wzbogaceniu się podatnika, co jest niezbędne dla powstania przychodu podatkowego (a zatem przyrostu w majątku podatnika).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w doktrynie prawa podatkowego, na przykład w komentarzu do Ustawy CIT, którego autorzy stwierdzają, iż: „przychód dla celów podatkowych powinien mieć charakter definitywny oraz jednoznacznie określony. (`(...)`) Reasumując, przychód jest to taka zmiana stanu majątkowego, u której podstaw leży zamiar uzyskania przysporzenia i zmiana ta powinna cechować się definitywnością, być określona co do kwoty (bądź w inny wiarygodny sposób wyceniona), a uzyskujący przychód powinien w rezultacie mieć możliwość rozporządzania nim jak właściciel” (G. Dźwigała, Z. Huszcz, P. Karwat, R. Krasnodębski, M. Ślifirczyk, F. Świtała, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 2007, s. 177).

W ten sam sposób pojęcie przychodu jest rozumiane w orzecznictwie sądów administracyjnych, na przykład Naczelny Sąd Administracyjny („NSA”) w wyroku z 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 3382/02 jednoznacznie podkreślił, iż „zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 3 do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika”. W innym wyroku z dnia 14 maja 1998 r., sygn. SA/Sz 1305/97 NSA zaznaczył, iż: „z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem-jako źródłem dochodu -jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumienia art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc takie, którymi może on rozporządzać jak własnymi”. Podobnie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 30 października 2007 r., sygn. I SA/Wr 861/07. Warto również zaznaczyć, iż analogiczne podejście do uznania uzyskanego świadczenia za przysporzenie, a w konsekwencji za przychód podatkowy prezentuje Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 24 września 2009 r. sygn. IPPB3/423- 474/09-2/GJ oraz Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łodzi w interpretacji z 17 stycznia 2006 r., sygn. ŁUS 11-2-423/133/05/JB, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 14 listopada 2007 r., sygn. nr ILPB3/423-506/08-2/EK pisząc, iż: „wskazać należy, iż o przychodzie można mówić wtedy, gdy następuje trwale i definitywne przysporzenie majątkowe”.

Wnioskodawcy tj. Organizatorzy sieci i „A” pośrednicząc w Zwrocie Kosztów przez Dostawców na rzecz Sklepów nie otrzymują definitywnego przysporzenia. Dostawcy przekazują Zwrot Kosztów do Organizatora sieci, potem Organizator sieci przekazuje otrzymany Zwrot Kosztów do „A”, a następnie „A” przekazuje go do Sklepów. Zatem po stronie Wnioskodawców brak jest definitywnego przysporzenia majątkowego. Skoro Wnioskodawcy tj. Organizatorzy siei i „A” nie mogą swobodnie dysponować kwotą otrzymanego Zwrotu Kosztów, lecz są zobowiązani docelowo przekazać Zwrot Kosztów Sklepom, to środki te nie stanowią przychodu podatkowego ani dla Organizatorów sieci ani dla spółki „A”.

Jednocześnie, skoro otrzymane środki nie stanowią przychodu podatkowego, to również ich późniejsza wypłata przez Organizatora sieci do „A” oraz przez „A” do Sklepów nie powinna stanowić odpowiednio dla Organizatora sieci i „A” kosztu uzyskania przychodów. Skoro bowiem Wnioskodawcy uczestnicząc w Modelu Zwrotu Kosztów opisanym w stanie faktycznym pośredniczą jedynie w Zwrocie Kosztów przez Dostawców na rzecz Sklepów, to w konsekwencji przepływ tych środków przez Organizatora sieci i „A” powinien być poza ich wynikiem podatkowym. Co oznacza, że Zwrot Kosztów nie będzie stanowić przychodu podatkowego ani dla Organizatorów sieci ani dla „A”, ale Wnioskodawcom nie będzie również przysługiwało prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytuły przekazania (jako podmiot pośredniczący) Zwrotu Kosztów na rzecz Sklepów. Brak przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawców wynika zatem pośrednio z art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy CIT zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

DKIS w Interpretacji indywidualnej „A” w zakresie CIT wydanej w dotychczas obowiązującym w Grupie „D” modelu rozliczeń zwrotu kosztów, potwierdził, że zwrot kosztów przekazywany przez Dostawców do podmiotu pośredniczącego, a następnie do sklepów detalicznych nie powoduje powstania przychodu po stronie podmiotu pośredniczącego. A w konsekwencji zapłacona przez podmiot pośredniczący w przekazaniu kwoty zwrotu kosztów na rzecz Sklepów nie stanowi dla niego kosztu uzyskania przychodu.

Podsumowując, po stronie Wnioskodawców tj. Organizatorów sieci i „A” nie powstanie przychód do opodatkowania, a w konsekwencji Wnioskodawcy, działając w Modelu Zwrotu Kosztów jedynie jako podmioty pośredniczące w przekazaniu kwoty Zwrotu nie będą mieli możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tytułu Zwrotu Kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 dalej: „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa. Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki.

Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazać przy tym należy, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

· został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu

podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

· jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

· pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

· poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

· został właściwie udokumentowany,

· nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy są polskimi spółkami kapitałowymi będącymi polskimi rezydentami podatkowymi. Wnioskodawcy należą do grupy kapitałowej prowadzącej m.in. sieci sklepów detalicznych oraz współpracującej z tysiącami niezależnych partnerów w całej Polsce. Sklepy sprzedają Towary klientom detalicznym. Sprzedawane klientom detalicznym Towary, Sklepy kupują zazwyczaj od sprzedawców z Grupy będących hurtowymi dystrybutorami Towarów. Dystrybutorzy kupują zaś Towary w ilościach hurtowych od dostawców, którzy najczęściej są ich producentami. Dostawcy współpracujący z podmiotami z Grupy są zainteresowani realizacją ogólnopolskich Akcji Promocyjnych w Sklepach za pomocą nowoczesnego systemu informatycznego. W związku z tym Akcje Promocyjne będą realizowane w Sklepach za pomocą Aplikacji Sklepowej, która przeznaczona jest do realizacji Akcji Promocyjnych skierowanych do Sklepów. Aplikacja ta pozwala w szczególności na wybór Akcji Promocyjnych, jak również pozyskiwanie danych transakcyjnych z kas rejestrujących w Sklepach, a następnie udostępnianie ich w Aplikacji Sklepowej. Wnioskodawcy jako właściciele Aplikacji Sklepowej wezmą udział w tym projekcie. Ich rolą będzie m.in. administrowanie Aplikacją Sklepową.

Za pomocą Aplikacji, Wnioskodawcy będą informować Sklepy o uzgodnionej z Dostawcami Akcji Promocyjnej, w której mogą uczestniczyć Sklepy mające do niej dostęp. W ramach takiej Akcji Promocyjnej Sklepy będą m.in. sprzedawać klientom detalicznym Towary pierwotnie pochodzące od Dostawców (a zatem zawierające najczęściej znak towarowy Dostawcy) po cenie nie wyższej niż maksymalna cena zalecana w danej Akcji Promocyjnej w Aplikacji. W takim przypadku Dostawcy będą zwracać Sklepom koszty związane ze sprzedażą Towaru po cenie nie wyższej niż maksymalna (tzw. cash-back). Model przeprowadzenia Akcji Promocyjnych zakłada, że Dostawcy nie mają żadnej bezpośredniej relacji handlowej i prawnej ze Sklepami w zakresie, którego dotyczy Akcja Promocyjna. W konsekwencji, w ramach Akcji Promocyjnej Wnioskodawcy będą pośredniczyć w przekazaniu przez Dostawców do Sklepów zwrotu kosztów związanych ze sprzedażą Towarów po cenie nie wyższej niż maksymalna (tzw. cash-back).

Wnioskodawcy nie będą uczestniczyć w obrocie Towarem. Towary będące przedmiotem Akcji Promocyjnych, będą sprzedawane w ramach mechanizmu sprzedaży przewidzianego przez Dostawców.

W ramach przyjętego modelu Akcji Promocyjnych strony Umów z Dostawcami oraz Umów ze Sklepami przyjmują, że:

1. wykonywanie Działań na rzecz Dostawcy oraz Działań na rzecz Wnioskodawców będzie dokonywane za wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcom od Dostawców oraz Sklepom od Wnioskodawców,

2. w ramach Zwrotu Kosztów w Umowach z Dostawcami oraz Zwrotu Kosztów w Umowach ze Sklepami nie będzie realizowane żadne dodatkowe świadczenie, z tytułu którego wynagrodzeniem byłyby kwoty wypłacane w ramach Zwrotu Kosztów. Wnioskodawcy będą jedynie pośredniczyć w zwrocie kosztów przez Dostawców na rzecz Sklepów, którzy mają „sfinansować” Sklepom stratę, jaką poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż maksymalna. Przyjęty, w ten sposób przez strony Umów z Dostawcami oraz strony Umów ze Sklepami model zwrotu kosztów („Model Zwrotu Kosztów”) prezentuje się następująco:

  • Wnioskodawcy na podstawie Umów z Dostawcami m.in. pośredniczą w zwrocie kosztów przez Dostawców na rzecz Sklepów. Zwrot kosztów ma „sfinansować” Sklepom stratę, którą poniosły sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna. Wnioskodawcy będą również informować Dostawców o utrzymywaniu w Sklepach cen maksymalnych sprzedawanych Towarów,
  • w konsekwencji, Wnioskodawcy na podstawie Umów ze Sklepami zobowiązują się do zwrotu Sklepom, jako pośrednik kosztów równych stracie, jaką poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna,
  • w przyjętym Modelu Zwrotu Kosztów Wnioskodawcy pełnią więc rolę pośrednika otrzymującego od Dostawców zwrot kosztów, który w tej samej wysokości przekazuje następnie do Sklepów. W schemacie tym działa on w swoim imieniu i na swoją rzecz,
  • zgodnie z Modelem Zwrotu Kosztów strony Umów z Dostawcami oraz Umów ze Sklepami dokumentują opisany powyżej zwrot kosztów notami księgowymi. W odniesieniu do relacji „Wnioskodawcy – Sklep” noty księgowe mogą nie być wystawiane przez Sklepy tylko przez Spółkę. Bowiem strony mogą przyjąć zasadę, że nota mogłaby być wystawiana przez Wnioskodawców w imieniu i na rzecz Sklepów.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w takim zakresie w jakim otrzymane przez Wnioskodawców od Dostawców, kwoty zwrotu kosztów nie są im należne, a więc co do których Wnioskodawcy działający jako pośrednik, tj. podmiot uprawniony wyłącznie do otrzymania należności od Dostawców i ich przekazania Sklepom – kwoty te nie stanowią dla Spółki przychodu podatkowego bowiem ww. zdarzenie (zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego) nie jest związane z żadnym przysporzeniem majątkowym po stronie Wnioskodawców, które można by ocenić jako uzyskanie realnej korzyści ekonomicznej.

Zatem kwota zwrotu kosztów przekazana Sklepom, nie stanowi przychodu podatkowego Wnioskodawców. Wnioskodawcy jednoznacznie wskazali, że otrzymywane od Dostawców kwoty zwrotu kosztów nie są kwotami należnymi Spółce, tylko Sklepom. Oznacza to, że nie stanowią dla Wnioskodawców definitywnego przysporzenia. W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy pełnią jedynie rolę pośrednika (przekaziciela) środków pieniężnych, otrzymującego od Dostawców zwrot kosztów, który w tej samej wysokości przekazuje następnie do Sklepów, bez prawa do faktycznego i swobodnego dysponowania nimi.

W świetle powyższego, za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawców, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym nie powstanie przychód do opodatkowania, a w konsekwencji Wnioskodawcy nie będą mieli możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tytułu zwrotu kosztów Sklepom jako pośrednik.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;

  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!

Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili