0114-KDIP2-2.4010.212.2021.2.KL

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lipca 2021 r. (data wpływu 6 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 9 października 2021 r. (data nadania 9 października 2021r., data wpływu 9 października 2021 r.), na wezwanie z 29 września 2021 r. Nr 0114-KDIP2-2.4010.212.2021.1.KL (data nadania 29 września 2021 r., data odbioru 5 października 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania z 9% stawki tego podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

6 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania z 9% stawki tego podatku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. Sp.k., dalej jako Spółka lub Wnioskodawca, jest spółką komandytową, która powstała oraz rozpoczęła działalność gospodarczą w dniu (…) 2018 r. - zgodnie z informacjami zawartymi w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy).

Komplementariuszem Spółki jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (posiana ona 1% udziału w zyskach spółki komandytowej). Komandytariuszami są trzy osoby fizyczne posiadające łącznie 99% udziałów w zyskach Spółki. W analogicznym stosunku wspólnicy uczestniczą w stratach Spółki.

Zgodnie z umową Spółki, rokiem obrachunkowym jest rok kalendarzowy.

Na podstawie uchwały z dnia 18 grudnia 2020 r. wspólnicy postanowili, że Spółka uzyskuje status podatnika CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) z dniem 1 maja 2021 r., a rok obrotowy 2020 nie zostaje przedłużony.

Rok obrotowy Spółki zaczął się 1 stycznia 2021 r. i będzie trwał do 31 grudnia 2021 r. i za ten okres będzie sporządzone sprawozdanie finansowe. Zamknięcie ksiąg rachunkowych spółki komandytowej na 30 kwietnia 2021 r., a następnie ich otwarcie na 1 maja 2021 r. nastąpiło wyłącznie dla celów podatkowych, a Spółka nie sporządzała sprawozdania finansowego na 30 kwietnia 2021 r.

Spółka w roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. osiągnie przychody poniżej 2 mln EURO. Spółka uzyskuje przychody z innych źródeł niż zyski kapitałowe (przychody z działalności operacyjnej).

Ponadto, Wnioskodawca pismem z 9 października 2021 r. uzupełnił opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

Wnioskodawca jest spółką komandytową, a więc uzyskał status podatnika CIT w dniu 1 maja 2021 r. na podstawie uchwały wspólników - co zostało wskazane we wniosku. Skoro Wnioskodawca nie był podatnikiem CIT to nie mógł osiągnąć przychodów podatkowych stricte w rozumieniu tej ustawy przed 1 maja 2021 roku. Z tego powodu też w pierwotnym wniosku nie odnoszono się do kwestii przychodów. Gdyby jednak Wnioskodawca był podatnikiem CIT, to jego wartość przychodów w rozumieniu ustawy o CIT łącznie z kwotą należnego podatku od towarów i usług w okresie 1 stycznia 2021 r. - 30 kwietnia 2021 r. nie przekroczyła kwoty 2 000 000 EURO. Innymi słowy, gdyby zsumować wartość przychodów wspólników z tytułu udziału w spółce komandytowej (Wnioskodawcy) to suma tych przychodów nie przekroczyła 2000 000 EURO łącznie z podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) za okres 1 stycznia – 30 kwietnia 2021 r. 2000 000 EURO nie przekroczyła również wartość przychodów bilansowych (łącznie z podatkiem od towarów i usług) w okresie 1 stycznia 2021 r. - 30 kwietnia 2021 r. Biorąc pod uwagę okres 1 stycznia 2020 - 31 grudnia 2020 (a więc rok obrotowy Spółki) to wartość przychodów podatkowych łącznie z należnym podatkiem od towarów i usług przekroczyła 2 000 000 EURO - wartość przychodów łącznie z VAT jakie Spółka by rozpoznała gdyby była w tym okresie podatnikiem. Kwotę 2 000 000 EURO przekracza suma przychodów łącznie z podatkiem od towarów i usług rozpoznana przez wspólników z tytułu udziału w spółce komandytowej (Wnioskodawcy). Wartość 2 000 000 EURO przekroczyły przychody bilansowe (łącznie z podatkiem od towarów i usług) Spółki osiągnięte w roku obrotowym trwającym od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. Wniosek Spółki dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, a konkretnie stawki podatku CIT według której Spółka już jako podatnik CIT (od 1 maja 2021 r.) powinna wpłacać podatek tj. 9% czy 19%. Spółka wystąpiła z zapytaniem jako podatnik. Przedmiotem wniosku nie są podatki płacone przez wspólników. Wniosek nie dotyczy żadnego wspólnika, tylko Spółki. Przedmiotem zapytania jest wyłącznie uzyskanie odpowiedzi na pytania:

• czy Spółka w roku podatkowym 1 maja - 31 grudnia 2021 r. jest podatnikiem rozpoczynającym prowadzenie działalności, a tym samym uprawnionym do stosowania stawki 9%.
• Czy Spółka określając swój status jako małego podatnika powinna uwzględnić przychody wraz z podatkiem VAT osiągnięte w okresie 1 stycznia 2021r. – 30 kwietnia 2021 r., a tym samym czy jest małym podatnikiem uprawnionym do zastosowania stawki 9% w podatku CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka w roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. jest podatnikiem rozpoczynającym prowadzenie działalności w rozumieniu art. 19 ust. 1e ustawy o CIT, a tym samym jest uprawniona do zapłaty podatku według 9% stawki CIT?

W przypadku, gdy odpowiedź na pierwsze pytanie będzie negatywna:

2. Czy dla potrzeb ustalenia statusu małego podatnika w roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Spółka powinna uwzględnić przychody ze sprzedaży uzyskane przez nią w okresie 1 stycznia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Jak stanowi art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406), dalej jako updop lub ustawa o CIT, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, cyt.: „Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika”.

W myśl art. 19 ust. 1e updop, cyt.: „Warunek, o którym mowa w ust. 1 d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności”.

Stosownie do treści powyższych przepisów, z preferencyjnej stawki CIT mogą korzystać podatnicy, którzy łącznie spełniają następujące warunki:

• uzyskują dochody z działalności operacyjnej, tj. dochody z innych źródeł niż zyski kapitałowe. W sytuacji, gdy podatnik uzyskuje również dochody z zysków kapitałowych podlegają one opodatkowaniu stawką 19%,
• uzyskali w roku podatkowym przychody w wysokości nieprzekraczającej 2 mln EURO, przeliczonej według średniego kursu EURO ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł,

- posiadają status małego podatnika lub są podatnikami rozpoczynającymi działalność gospodarczą. Biorąc pod uwagę powyższe kryteria, warunki do skorzystania ze stawki 9% w okresie 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. są w stosunku do Spółki spełnione. Uzyskiwanie dochodów z działalności operacyjnej, nieprzekroczenie progu przychodów 2 min EURO - założenia stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Istotnym jest natomiast spełnienie warunku w postaci statusu podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą, który to warunek jest również spełniony. Argumentację w tym zakresie Wnioskodawca przedstawia poniżej.

Do końca 2020 roku spółki komandytowe nie były objęte opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób prawnych. Spółki te na gruncie podatników dochodowych były „przejrzyste”, „transparentne podatkowo”, a jedynie wspólnicy do swoich przychodów i kosztów doliczali przychody i koszty z udziału w spółce osobowej w odpowiedniej proporcji. Podkreślić należy, że zgodnie z ustawami o podatkach dochodowych wspólnicy spółki osobowej nie doliczali do swoich przychodów i kosztów generowanych przez tą spółkę osobową przychodów i kosztów, ale doliczali „przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną”. Wskazuje to jak bardzo niepodatkowy status do końca 2020 roku miały spółki osobowe. Spółki te - w tym również spółki komandytowe - były wykluczone z grupy podatników CIT analogicznie jak wspólna własność, wspólne przedsięwzięcie, wspólne posiadanie, wspólne użytkowanie rzeczy lub praw majątkowych.

Na podstawie art. 2 pkt 1 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2020.2123), dalej jako ustawa nowelizująca, wprowadzono opodatkowanie spółek komandytowych z dniem 1 stycznia 2021 r.

Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

Biorąc pod uwagę przepisy powyższe, należy uznać, że spółka komandytowa z dniem 1 stycznia 2021 r. lub z dniem 1 maja 2021 r. stała się podatnikiem i to podatnikiem rozpoczynającym działalność gospodarczą. Zwrot „podatnik rozpoczynający prowadzenie działalności” należy interpretować zgodnie z językowymi regułami wykładni. Aby można było mówić o podatniku rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej muszą być spełnione dwie przesłanki: istnieje podatnik oraz podatnik rozpoczyna prowadzenie działalności gospodarczej.

Nie budzi wątpliwości, że do końca 2020 roku (odpowiednio do 30 kwietnia 2021 r.) spółki komandytowe nie były podatnikami CIT. Nie istniały na gruncie prawa podatkowego. Brak statusu podatnika na gruncie CIT wyklucza postawienie tezy, że spółka komandytowa prowadziła działalność (w rozumieniu przepisów ustawy o CIT). Nie mogła prowadzić działalności, skoro nie istniała. Nie była nawet podmiotem na gruncie ustawy o CIT. Była wykluczona z grupy podatników CIT analogicznie jak wspólna własność, wspólne przedsięwzięcie, wspólne posiadanie, wspólne użytkowanie rzeczy lub praw majątkowych. Dopiero uzyskanie statusu podatnika powoduje, że tego rodzaju podatnik może prowadzić działalność gospodarczą, bowiem zaczyna istnieć. Wspólna własność, wspólne przedsięwzięcie, wspólne posiadanie, wspólne użytkowanie rzeczy lub praw majątkowych nie mogą prowadzić działalności. Również spółka komandytowa, która nie posiada statusu podatnika, statusu podmiotu na gruncie prawa podatkowego, nie może działalności prowadzić.

Co prawda spółki komandytowe dotychczas były podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą. Taki status posiadały na gruncie prawa cywilnego, gospodarczego, handlowego, a nawet podatkowego - w zakresie pewnych podatków, innych niż podatki dochodowe. Natomiast spółki komandytowe nie posiadały statusu podatnika CIT. Spółki komandytowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie były objęte jej zakresem podmiotowym. Były wykluczone z grupy podatników CIT, analogicznie jak wspólna własność, wspólne przedsięwzięcie, wspólne posiadanie, wspólne użytkowanie rzeczy lub praw majątkowych. Prawo podatkowe (a zwłaszcza ustawa o CIT) nie posługuje się pojęciem „podmiotu” za jaki można uznać niebędącą podatnikiem spółkę osobową. Posługuje się pojęciem podatnika, płatnika, inkasenta. Jedynie te podmioty „istnieją” na gruncie prawa podatkowego, a innych podmiotów po prostu „nie ma”. Należy przyjąć z całą stanowczością, że dopiero uzyskanie statusu podatnika CIT powoduje, że spółka komandytowa zaczęła istnieć na gruncie ustawy o CIT, a przez to staje się podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą. Oznacza to, że Spółka na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rozpoczyna działalność gospodarczą jako podatnik. Dotychczas spółka komandytowa prowadziła działalność na gruncie m.in. prawa cywilnego, handlowego, ale nie na gruncie prawa podatkowego.

Dokonując wykładni przepisów, należy uwzględniać specyfikę danej gałęzi prawa. Należy posługiwać się pojęciami stosowanymi w określonej ustawie, ewentualnie - w ramach wykładni systemowej zewnętrznej - w innych ustawach z danej dziedziny prawa. Skoro prawo podatkowe rozróżnia trzy kategorie podmiotów: podatnik, płatnik, inkasent, to nieposiadanie któregokolwiek z tych statusów oznacza nieistnienie podmiotu na gruncie prawa podatkowego. Uzyskanie statusu podatnika jest równoznaczne z pojawieniem się podmiotu na gruncie prawa podatkowego, a tym samym rozpoczęciem istnienia i rozpoczęciem prowadzenia działalności. Aby mówić o podatniku prowadzącym działalność muszą zostać spełnione łącznie dwie przesłanki: istnieje podatnik i prowadzi on działalność. W tym przypadku musi wstąpić koniunkcja - posiadanie statusu podatnika i prowadzenie działalności. Dopiero łączne spełnienie obydwu warunków skutkuje zaistnieniem podatnika prowadzącego działalność, a tym samym rozpoczęciem przez niego prowadzenia tej działalności.

Niedopuszczalne jest przyjęcie „per analogiam”, że posiadanie statusu podmiotu na gruncie prawa cywilnego czy handlowego oznacza, że podmiot ten posiada podmiotowość na gruncie prawa podatkowego. Prawo podatkowe cechuje się autonomią. Powszechnie wskazuje się na autonomię przepisów prawa podatkowego, co wyklucza stosowanie analogii z innych dziedzin.

Nie budzi niczyich wątpliwości, że spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej, a nawet podmiotowości prawnej. Umowa spółki cywilnej ma charakter zobowiązujący. A jednak na gruncie podatku od towarów i usług spółka cywilna istnieje - posiada status podatnika. Tak jak niedopuszczalnym jest rozszerzanie statusu podmiotu (podatnika) z ustawy o VAT na inne gałęzie prawa, tak wykluczonym jest przyjęcie, że spółka komandytowa - tylko z powodu posiadania statusu podmiotu na gruncie prawa cywilnego i handlowego - jest podmiotem kontynuującym działalność, ale już jako podatnik. Spółka komandytowa, jako podatnik, tę działalność dopiero rozpoczyna.

Oczywistym jest, że spółka komandytowa, która funkcjonuje na rynku od jakiegoś czasu, nie uzyskała z dniem 1 stycznia 2021 r. (lub z dniem 1 maja 2021 r.) statusu podmiotu rozpoczynającego działalność na gruncie prawa cywilnego lub handlowego. Oczywiście, że takim „nowym” podmiotem nie będzie. Od nowego roku będzie natomiast „nowym” podatnikiem podatku dochodowego oraz nowym podmiotem na gruncie prawa podatkowego. Objęcie opodatkowaniem spółek komandytowych, które prowadziły działalność gospodarczą oznacza, że z dniem 1 stycznia lub 1 maja 2021 r. spółki te stały się podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą. Tym samym uzyskały status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a więc rozpoczęły działalność jako podatnik.

Nie do zaakceptowania jest pogląd, że z dniem 1 stycznia lub 1 maja 2021 r. spółki komandytowe jako podatnicy stali się kontynuatorami działalności prowadzonej przez nie podatników. Ustawa o CIT do końca 2020 r. nie obejmowała swym zakresem spółek komandytowych. One były podatkowo „transparentne”, „przejrzyste”, „niewidoczne”. Nie istniały na gruncie ustawy o CIT. Dopiero zaliczenie ich do kategorii podatników spowodowało, że podmioty te - na gruncie ustawy o CIT - zaczęły istnieć jako podatnicy, a więc stały się podatnikami rozpoczynającymi działalność w rozumieniu art. 19 ust. 1e ustawy o CIT. Brak statusu podatnika (nieistnienie podatnika), a tym samym podmiotu na gruncie ustawy o CIT, wyklucza przyjęcie, że spółka komandytowa - w ujęciu podatkowym - jest kontynuatorem czyjejś działalności.

Zgodnie z art. 19 ust. 1a updop, cyt.: „Podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo
5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

- nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym”.

Przepis art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, zawierający wyłączenia ze stosowania stawki 9% odnosi się do nowo utworzonych podatników, w tym również utworzonych w wyniku przekształcenia. Na podkreślenie zasługuje to, że stawki 9 proc, nie stosuje się jedynie w odniesieniu do podatników, którzy zostali utworzeni w sposób określony w tym przepisie.

Jak wynika z przywołanego przepisu ustawodawca uznaje, że taka sytuacja oznacza „rozpoczęcie działalności”, pomimo że nie zawsze taka działalność faktycznie jest rozpoczynana, gdyż podatnik CIT, powstały np. w wyniku przekształcenia, połączenia czy podziału podatników, kontynuuje działalność swojego poprzednika.

W świetle przepisów ustawy o CIT ocena okoliczności „rozpoczęcia działalności” dokonywana jest z punktu widzenia „nowo utworzonego podatnika”, a nie z punktu widzenia kategorii cywilnoprawnych (powstania „podmiotu”). W analizowanym przypadku spółka komandytowa nie jest teraz powoływana do życia (nie następuje „utworzenie” podmiotu na gruncie prawa cywilnego czy handlowego), ale bez wątpienia mamy do czynienia z „utworzeniem” podatnika (z mocy prawa). Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (https://sjp.pwn.pl) wyraz „utworzyć" oznacza: , , . Zaś „rozpocząć", „rozpoczynać”: , . Wykładnia językowa nie sprzeciwia się zatem takiemu rozumieniu przepisu.

Odnosząc się do katalogu podmiotów wyłączonych ze stosowania stawki 9 proc. (art. 19 ust. 1a ustawy o CIT), należy stwierdzić, że w przedmiotowym przypadku taka „wykluczająca” sytuacja nie zachodzi. Spółka komandytowa staje się podatnikiem CIT z mocy samego prawa (podatnik zostaje „utworzony” z mocy prawa), a nie w wyniku okoliczności wskazanych w tym przepisie. A zatem z tym też dniem „rozpoczyna” działalność jako podatnik CIT. Przed tym dniem nie istniał na gruncie prawa podatkowego (na gruncie ustawy o CIT) ani jako podatnik ani nawet jako podmiot w rozumieniu prawa podatkowego.

O tym kiedy dochodzi do powstania podatnika decyduje nie tylko ustawa o CIT, ale również ustawa nowelizująca. Jak stanowi art. 18 ustawy nowelizującej, cyt.: „Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych utworzeni w okresie od dnia wejścia w życie niniejszego przepisu, a przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2020 r., w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 ustawy zmienianej w art. 2, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo
5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2020 r., w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 ustawy zmienianej w art. 2

- stosują w roku podatkowym rozpoczętym po dniu 31 grudnia 2020 r. przepis art. 19 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym”.

Ustawodawca w ustawie wprowadzającej opodatkowanie spółek komandytowych, nadającej im status podatnika CIT, wskazał katalog podmiotów, które uznaje za podatników rozpoczynających działalność. Analogicznie jak w przypadku art. 19 ust. 1a ustawy o CIT uznano, że pewne kategorie podmiotów są uznawane za podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, chociaż w sensie ekonomicznym, ta działalność była już wcześniej prowadzona. Skoro sama ustawa nowelizująca, wprowadzająca opodatkowanie spółek komandytowych stanowi, że pewne zdarzenia powodują powstanie podatnika i rozpoczęcie przez niego działalności, to również zaliczenie spółki komandytowej do katalogu podatników oznacza, że mamy do czynienia z podatnikiem rozpoczynającym prowadzenie działalności. Z mocy prawa powstaje podatnik. Jest to dodatkowy argument za uznaniem spółek komandytowych za podatników rozpoczynających prowadzenie działalności.

Interpretacji przepisów prawa należy dokonywać przy założeniu racjonalności ustawodawcy. Skoro ustawodawca zakłada, że podmioty powstałe m.in. z połączenia, podziału, przekształcenia są podmiotami rozpoczynającymi działalność, chociaż działalność ta - w sensie ekonomicznym - była prowadzona już wcześniej, to również powstanie nowego podatnika z woli ustawodawcy w postaci spółki komandytowej należy uznać za rozpoczęcie przez podatnika prowadzenia działalności gospodarczej. Dotychczas przecież nieistniejąca na gruncie prawa podatkowego spółka komandytowa działalności prowadzić nie mogła. Przeciwna wykładnia stanowi zaprzeczenie założenia racjonalności działania ustawodawcy.

Oceniając status spółki komandytowej jako podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności, nie sposób nie odnieść się do podatkowej grupy kapitałowej jako podmiotu rozpoczynającego działalność w kontekście uprawnienia do zaliczek kwartalnych.

Zgodnie z art. 25 ust. 1b ustawy o CIT, podatnicy rozpoczynający działalność, w pierwszym roku podatkowym, oraz mali podatnicy, mogą wpłacać zaliczki kwartalne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie kwartały. Przez kwartał rozumie się kwartał roku kalendarzowego. Równocześnie, w myśl przepisu art. 25 ust. 1d ustawy o CIT w związku z art. 16k ust. 11 ustawy o CIT, przepis art. 25 ust. 1b ustawy o CIT nie znajduje zastosowania do podatników rozpoczynających działalność, a którzy zostali utworzeni:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, albo
2. w wyniku przekształcenia spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro.

Analiza wskazanych powyżej przepisów wskazuje, że PGK w pierwszym roku podatkowym swojej działalności jest określana jako podatnik rozpoczynający działalność w rozumieniu art. 25 ust. 1b ustawy o CIT. PGK, jako podatnik CIT, który rozpoczyna prowadzenie tej działalności jest uprawniona do wyboru - w pierwszym roku podatkowym swojej działalności - kwartalnego systemu wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych.

Powyższe stanowisko jest powszechnie prezentowane w interpretacjach indywidualnych, gdzie organy podatkowe nie mając żadnych wątpliwości co do tego, że PGK jest podatnikiem rozpoczynającym prowadzenie działalności, odstępują od uzasadnienia.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, a w szczególności wskazać należy:

1. interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 21 stycznia 2020 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.493.2019.1.MR),
2. interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 15 maja 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.133.2019.1.AS),
3. interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 14 listopada 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.427.2018.1.MW),
4. interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 24 maja 2016 r. (sygn. IPPB6/4510-268/16-2/AP),
5. interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 24 maja 2016 r. (sygn. IPPB6/4510-266/16-2/AP),
6. interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 11 lutego 2016 r. (sygn. IPPB3/4510-1145/15-4/MS).

W przypadku PGK na mocy decyzji naczelnika urzędu skarbowego dochodzi do powstania nowego podatnika - podatnika, który rozpoczyna prowadzenie działalności gospodarczej. Spółki, które weszły w skład PGK przestają być podatnikami, a podatnikiem staje się PGK. Zarówno przed utworzeniem PGK, jak i po utworzeniu PGK status tych spółek - w każdym aspekcie z wyjątkiem skutków w CIT - nie ulega zmianie. Spółki występują w obrocie jako odrębne podmioty, pracodawcą jest odrębnie każda ze spółek, podatnikiem VAT, akcyzy, podatku od nieruchomości jest odrębnie każda ze spółek tworzących PGK. Spółki dalej odrębnie prowadzą swoją dotychczasową działalność. Jedynie na gruncie ustawy o CIT każda ze spółek przestaje być podatnikiem, a swój byt rozpoczyna PGK jako odrębny podatnik. Organy podatkowe nie wychodzą z założenia, że PGK jest kontynuatorem działalności poszczególnych spółek.

Per analogiam należy traktować objęcie opodatkowaniem spółki komandytowej. Z mocy postanowienia ustawodawcy spółka komandytowa - nieistniejąca do tej pory na gruncie ustawy o CIT - rozpoczyna swoją działalność. Podatnik rozpoczyna działalność, a nie kontynuuje działalność swojego poprzednika – nie podatnika. Różnica pojawia się jedynie w sposobie zawiązania na gruncie ustawy o CIT nowego podatnika. W przypadku PGK „tworzy” go naczelnik urzędu skarbowego, wydając decyzję, a w przypadku spółki komandytowej, ustawodawca wprowadzający opodatkowanie spółek komandytowych. I w jednym i w drugim przypadku mamy do czynienia z sytuacją, gdzie na gruncie ustawy o CIT powstaje nowy podatnik, który rozpoczyna działalność dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych, a nie jest kontynuatorem działalności.

Przyjmując odmienne założenie, należałoby stwierdzić, że również w przypadku PGK dochodzi Jedynie do zmiany statusu podatkowego” i „kontynuacji dotychczasowej działalności”. A jednak przecież PGK działalność „rozpoczyna”.

Analogicznie należy potraktować objęcie opodatkowaniem spółek komandytowych, które z dniem 1 stycznia lub 1 maja 2021 r. stały się podatnikami CIT. Spółki te stały się podatnikami CIT prowadzącymi działalność gospodarczą, a więc z mocy postanowienia ustawodawcy rozpoczęły prowadzenie takiej działalności jako podatnicy.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, że Spółka z dniem 1 maja 2021 r. uzyskała status podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą, a tym samym jest uprawniona do stosowania w roku podatkowym trwającym od 1 maja do 31 grudnia 2021 r. - stawki 9% CIT, zakładając, że spełnia pozostałe warunki.

W ocenie Wnioskodawcy, kwestia statusu spółki komandytowej, jako podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej została odpowiednio wykazana. Jednak gdyby w niniejszej sprawie były jeszcze jakieś wątpliwości, organ interpretacyjny zgodnie z zasadą in dublo pro tributario - zasadą rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika wyrażoną w art. 2a Ordynacji podatkowej, zobowiązany jest je rozstrzygnąć na korzyść Spółki.

W sytuacji, gdyby odpowiedź na pierwsze pytanie była negatywna, należy rozważyć, czy Spółka posiada status małego podatnika. Zgodnie z ustawowym słowniczkiem (art. 4a pkt 10 ustawy o CIT) „mały podatnik” to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 mln euro.

Spółka stricte nie posiada poprzedniego roku podatkowego, bowiem podatnikiem stała się w dniu 1 maja 2021 r. Jednak w celu określenia, czy Spółka posiada status małego podatnika, należy określić rok podatkowy na podstawie ogólnych przepisów prawa podatkowego.

W myśl art. 11 ustawy dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), cyt.: „Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej”. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o CIT, cyt.: „Rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych”.

Stosownie do art. 8 ust. 6 updop, cyt.: „Jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego”.

Jak stanowi art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej, cyt.: „Z dniem poprzedzającym dzień uzyskania przez spółkę komandytową i spółkę jawną statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych spółka ta jest obowiązana do zamknięcia ksiąg rachunkowych, przy czym przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 2 stosuje się odpowiednio”.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy uznać, że Spółka nie posiadała przed 1 maja 2021 r. roku podatkowego stricte w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o CIT. Natomiast jak każdy podatnik, posiadała „rok podatkowy” równy rokowi kalendarzowemu w rozumieniu art. 11 ordynacji podatkowej. Przyjęcie przez Spółkę, że staje się podatnikiem CIT od 1 maja 2021 roku oznacza, że 30 kwietnia następuje zamknięcie ksiąg rachunkowych (dla celów podatkowych, w celu obliczenia podatku dochodowego po stronie wspólników z tytułu udziału w spółce osobowej) i zakończenie roku podatkowego trwającego od 1 stycznia do 30 kwietnia 2021 r. Następnie 1 maja następuje otwarcie ksiąg rachunkowych i rozpoczęcie nowego roku podatkowego - w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o CIT.

Dlatego też, ustalając status Spółki jako małego podatnika w roku podatkowym 1 maja – 31 grudnia 2021 r. należy uwzględnić przychody ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) uzyskane przez Spółkę w okresie 1 stycznia - 30 kwietnia 2021 r. Jeżeli przychody te nie przekroczyły kwoty 2 min euro (łącznie z VAT) Spółka w roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. posiada status małego podatnika i przy spełnieniu pozostałych warunków, jest uprawniona do stosowania 9% stawki CIT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy:

W roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. posiada on status podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą, a tym samym uprawnionego do stosowania stawki 9% w podatku CIT,

- w sytuacji uznania, że Spółka nie jest podatnikiem rozpoczynającym działalność gospodarczą w roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 roku, Spółka określając swój status jako małego podatnika powinna uwzględnić przychody ze sprzedaży (łączenie z podatkiem od towarów i usług) osiągnięte w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości skorzystania z 9% stawki tego podatku – jest nieprawidłowe.

Na mocy art. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123; dalej: „ustawa zmieniająca”) przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawy CIT”) mają, co do zasady, zastosowanie również do spółek komandytowych.

Zgodnie bowiem ze znowelizowanym brzmieniem art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ustawy mają zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym uległa również zmianie definicja spółki, przez którą, od 1 stycznia 2021 r. zgodnie z art. 4a pkt 21 lit. c ustawy CIT, należy również rozumieć, spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 1a, mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, w myśl art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej, w przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. art. 12 ustawy zmieniającej – spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

W myśl art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, preferencyjną 9% stawkę podatku CIT mogą stosować podatnicy, którzy posiadają status małego podatnika, tj. u których przychody ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyły w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro. Warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e ustawy o CIT).

Zgodnie ze znowelizowanym art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy CIT spółka komandytowa od 1 stycznia 2021 r. bądź w przypadku przesunięcia momentu nabycia statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych od 1 maja 2021 r. stanie się podatnikiem CIT. Nie jest ona zatem podmiotem, który będzie rozpoczynał działalność gospodarczą, jest ona kontynuatorem działalności prowadzonej wcześniej, tj. przed 1 stycznia 2021 r. (lub przed 1 maja 2021 r.). Nadanie spółce komandytowej statusu podatnika nie jest tożsame z rozpoczęciem przez nią prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka komandytowa prowadzi nadal działalność, a jedynie zmienia się jej status podatkowy.

Konsekwencją objęcia spółki komandytowej zakresem działania ustawy CIT jest m.in. to, że jest ona uprawniona do stosowania 9% stawki podatku na zasadach określonych w tej ustawie. Jak wynika z regulacji zawartych w art. 19 ustawy CIT, w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł, stawka podatku dochodowego od osób prawnych wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych, pod warunkiem że podatnicy stosujący tę stawkę posiadają status małego podatnika, z wyjątkiem podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, w roku rozpoczęcia tej działalności. Małym podatnikiem zaś jest, zgodnie z art. 4a pkt 10 ustawy CIT, podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro.

Przepis art. 4a pkt 10 ustawy CIT odwołuje się do „poprzedniego roku podatkowego”, który w przypadku spółki komandytowej de facto nie występuje, zatem wartość przychodu ze sprzedaży powinna być ustalana w oparciu o poprzedni rok obrotowy takiej spółki. Jak wskazano w wyjaśnieniach opublikowanych w dniu 21.01.2021 r. na stronie internetowej podatki.gov https://www.podatki.gov.pl/cit/wyjasnienia/spolka-komandytowa cit irokobrotowy/: „W przypadku, gdy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej spółka komandytowa, której rok obrotowy równy jest kalendarzowemu, stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od 1 stycznia 2021r., termin zamknięcia ksiąg rachunkowych i sporządzenia sprawozdania finansowego za rok obrotowy 2020, wynikający z przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, ze zm.), pokryje się z terminem zamknięcia ksiąg rachunkowych wynikającym z art. 12 ust. 3 ustawy zmieniającej - 31 grudnia 2020 r. Ten dzień poprzedza dzień uzyskania przez spółkę komandytową statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. W przypadku, gdy zgodnie z art. 12 ust. 2 i 3 ustawy zmieniającej spółka komandytowa uzyska status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z 1 maja 2021 r., to wówczas jest ona obowiązana do zamknięcia ksiąg rachunkowych na dzień poprzedzający ten dzień (tj. na dzień 30 kwietnia 2021 r.). Jednocześnie, art. 12 ust. 3 ustawy zmieniającej zawiera odniesienie do odpowiedniego stosowania przepisów art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Odniesienie to ma na celu wskazanie roku podatkowego spółki komandytowej, natomiast nie nakłada samoistnie obowiązku sporządzania przez spółkę komandytową sprawozdania finansowego na dzień 30 kwietnia 2021r.”.

Jednocześnie z brzmienia przepisu art. 12 ust. 4 ustawy zmieniającej wynika możliwość niezamykania ksiąg rachunkowych (jeżeli ostatni dzień roku obrotowego spółki komandytowej przypada w okresie od 31 grudnia 2020 r. do 31 marca 2021 r.) i kontynuacji roku obrotowego do 30 kwietnia 2021 r. Z punktu widzenia rachunkowości przyjęto, iż przepis art. 12 ust. 4 stanowi lex specialis do przepisu art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy o rachunkowości definiującego rok obrotowy.

Oznacza to, że jeżeli rok obrotowy spółki komandytowej jest równy kalendarzowemu, to jej rok obrotowy w tym przypadku będzie trwał od 1 stycznia 2020 r. do 30 kwietnia 2021 r. i za ten okres będzie sporządzane sprawozdanie finansowe. Kolejny rok obrotowy będzie obejmował okres od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do kwestii zastosowania stawki 9% podatku CIT wobec spółki komandytowej, organ stwierdza, że spółka komandytowa, która z 1 maja 2021 r. stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i której rok obrotowy nie ulegnie zmianie (jest tożsamy z rokiem kalendarzowym), przy ustalaniu statusu „małego podatnika” uwzględnia wartość sprzedaży brutto za poprzedni rok obrotowy, tj. za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka, skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 2 ustawy z 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw i stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych począwszy od dnia 1 maja 2021 r.

Do Spółki nie mają zastosowania przepisy art. 19 ust. 1a, ust. 1b i ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Rok obrachunkowy Spółki w 2020 r. trwał od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. Przychody Spółki przekroczyły w tym okresie równowartość 2 mln euro. To powoduje, że Spółka nie posiada w kolejnym roku statusu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy.

Przychody Spółki osiągnięte w roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. nie przekroczą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000,00 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W świetle powyższego należy wskazać, że dla zastosowania stawki 9% CIT, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, w roku podatkowym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r., w sytuacji kiedy rok obrotowy nie uległ zmianie i jest tożsamy z rokiem kalendarzowym, należy mieć na uwadze, że podatnik musi spełnić łącznie dwa poniższe warunki, tj.:

1. przychody osiągnięte w roku podatkowym nie mogą przekroczyć wskazanego w przepisie limitu 2.000.000 euro oraz
2. podatnik posiada status „małego podatnika”, przy czym mały podatnik to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro (przy czym w przypadku spółki komandytowej, która od 1 maja 2021 r. stała się podatnikiem CIT, poprzedni rok podatkowy nie istnieje, zatem należy się odwołać do jej poprzedniego roku obrotowego).

Mając powyższe na względzie okresem, jaki należy brać pod uwagę przy określaniu statusu małego podatnika w roku podatkowym Spółki trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. jest poprzedni rok obrotowy, tj. okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r.

Wobec powyższego skoro z wniosku wynika, że wartość przychodu Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku VAT) w roku obrotowym Spółki trwającym od 1 stycznia 2020 r. – 31 grudnia 2020 r. przekroczyła wyrażona w złotych kwotę odpowiadającą równowartości 2 mln euro, to Spółka w 2021 r. nie będzie mogła skorzystać z preferencyjnej stawki opodatkowania 9%, nie może zostać uznana za małego podatnika w 2021 r.

Podsumowując należy w odpowiedzi na postawione pytania stwierdzić, że:

• Ad. pyt. 1 – Spółka nie jest podatnikiem CIT rozpoczynającym działalność w rozumieniu art. 19 ust. 1e ustawy o CIT i dlatego nie jest uprawniona do zapłaty podatku według 9% stawki CIT;
• Ad. pyt. 2 – dla potrzeb ustalenia statusu małego podatnika Spółka powinna uwzględniać przychody ze sprzedaży za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. Z racji tego, że przychody w tym okresie przekroczyły wymagany limit, Spółka nie jest małym podatnikiem. Oznacza to w rezultacie, że jest pozbawiona możliwości stosowania preferencyjnej 9% stawki CIT.

W tym stanie rzeczy stanowisko Spółki do obu zadawanych pytań organ uznaje za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny i zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.