0111-KDWB.4010.68.2021.1.KK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 października 2021 r. (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od Pożyczek podlegających Konwersji Wierzytelności FIZ w dacie Konwersji Wierzytelności FIZ – jest prawidłowe,

- czy koszty odsetek od Pożyczek należy przypisać do przychodów z zysków kapitałowych oraz do przychodów z innych źródeł przychodów w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od Pożyczek podlegających Konwersji Wierzytelności FIZ w dacie Konwersji Wierzytelności FIZ oraz ustalenia czy koszty odsetek od Pożyczek należy przypisać do przychodów z zysków kapitałowych oraz do przychodów z innych źródeł przychodów w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: „Wnioskodawca”) jest polskim producentem opakowań ze szkła bezbarwnego, w tym słoików dla przetwórstwa owocowo-warzywnego, rybnego i mięsnego oraz butelek do napoi, soków i alkoholi. Opakowania produkowane są pod marką handlową (…) w zakładzie produkcyjnym (huta szkła) w (…) należącym obecnie do Wnioskodawcy (dalej: „Przedsiębiorstwo”).

W przeszłości (przed 7 maja 2020 r.) właścicielem Przedsiębiorstwa była spółka X sp. z o. o. (dalej: „X”). Natomiast Wnioskodawca był inwestorem pasywnym finansującym Przedsiębiorstwo długiem – tj. obligacjami o wartości emisyjnej 33,70 mln zł wyemitowanymi przez X (dalej: „Obligacje”) i obejmowanymi przez Wnioskodawcę na przestrzeni kilku lat. Podsumowując, X był podmiotem, który przed 7 maja 2020 r. był właścicielem Przedsiębiorstwa prowadzącym produkcję opakowań szklanych. Wnioskodawca natomiast zapewniał pełne finansowanie potrzeb finansowych X (w tym na inwestycje i kapitał obrotowy). X nie był i nie jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu przepisów o cenach transferowych.

W związku z trudną sytuacją finansową oraz technologiczną Przedsiębiorstwa (w szczególności wynikającej z konieczności bardzo pilnej modernizacji wanny szklanej oraz ciągu technologicznego „zimny koniec”) zagrażającą dalszemu funkcjonowaniu Przedsiębiorstwa, Wnioskodawca podjął decyzję o nabyciu Przedsiębiorstwa i przeprowadzeniu inwestycji (szacowanych na ponad 20 mln zł) (dalej: „Transakcja”).

Przed przejęciem Przedsiębiorstwa Wnioskodawca był spółką celową dla finansowania X poprzez inwestycje w Obligacje. Obligacje obejmowane przez Wnioskodawcę były finansowane z kapitału oraz finansowania dłużnego w drodze pożyczek od udziałowców Wnioskodawcy. Na dzień 6 marca 2020 r. 100% udziałowiec Wnioskodawcy, tj. Y Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Aktywów Niepublicznych z siedzibą w (…) (dalej: „FIZ”) posiadał wobec Wnioskodawcy wierzytelność wynikającą z umów pożyczki, obejmującą:

- należność główną w kwocie 22,85 mln zł (dalej: „Pożyczki”), oraz

- odsetki należne na dzień 6 marca 2020 r. w kwocie ok. 8,7 mln zł (dalej: „Odsetki”) („Wierzytelność FIZ”).

Pierwszym krokiem w ramach Transakcji było dofinansowanie Wnioskodawcy tak, aby zapewnić płynność spółce po przejęciu Przedsiębiorstwa, a jednocześnie pokryć straty bilansowe Wnioskodawcy wynikające z odpisów na inwestycje w Obligacje (co było kluczowe ze względu na relacje z bankiem zapewniającym kredyt obrotowy spółce). W związku z tym, uchwałą nr 1 z dnia 6 marca 2020 r., Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Wnioskodawcy postanowiło podwyższyć kapitał zakładowy o kwotę 15.842.400,00 zł (dalej: „Podwyższenie KZ”). Wszystkie nowoutworzone udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy zostały objęte przez jedynego wspólnika Wnioskodawcy, tj. FIZ w zamian za wkład pieniężny w wysokości 41.527.757,50 zł (dalej: „Wkład”), z czego kwota 15.842.400,00 zł została przeznaczona na kapitał zakładowy Wnioskodawcy (dalej: „Wkład na KZ”), a część wkładu przewyższająca wskazaną powyżej łączną wartość nominalną nowych udziałów, tj. kwota 25.685.357,50 zł została przekazana, jako agio, na kapitał zapasowy Wnioskodawcy (dalej: „Agio”). Kwota przeznaczona na kapitał zapasowy Wnioskodawcy ma zostać wykorzystana na pokrycie strat z lat ubiegłych.

Wkład został wniesiony przez FIZ:

- częściowo w gotówce (5 mln zł oraz 1,2 mln EUR);

- częściowo poprzez konwersję Wierzytelności FIZ; w tym zakresie w dniu 6 marca 2020 r. została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą i FIZ umowa potrącenia ze sobą wzajemnych wierzytelności, tj. Wierzytelności FIZ z wierzytelnością Wnioskodawcy wobec FIZ o wniesienie Wkładu, w wyniku czego Wierzytelność FIZ wygasła (została spłacona) w pełnej wysokości (dalej: „Konwersja Wierzytelności FIZ”).

Podwyższenie KZ zostało zarejestrowane przez Sąd Rejonowy (…) – Krajowy Rejestr Sądowy w dniu 27 marca 2020 r.

W kolejnym kroku, tj. w dniu 7 maja 2020 r. X zawarł z Wnioskodawcą umowę przeniesienia przedsiębiorstwa (dalej: „Umowa Przeniesienia Przedsiębiorstwa”), w ramach której działając na podstawie art. 389 § 1 oraz 453 Kodeksu Cywilnego, w celu zwolnienia się przez X z części zobowiązań względem Wnioskodawcy, tj. w miejsce dokonania na rzecz Wnioskodawcy spłaty części zobowiązań z tytułu Obligacji wraz z należnymi odsetkami X przeniosła na Wnioskodawcę Przedsiębiorstwo (za wyjątkiem aktywów wyłączonych) według wyceny rynkowej oszacowanej przez niezależnego biegłego w wysokości ok. 3,06 mln zł.

W związku ze spłatą części Obligacji wraz z odsetkami poprzez przeniesienie Przedsiębiorstwa, Wnioskodawca rozpoznał przychód podatkowy z tytułu spłaconych odsetek od Obligacji w wysokości ok. 620 tys. zł. W związku z nabyciem Przedsiębiorstwa, Wnioskodawca prowadził od 7 maja 2020 r. działalność w zakresie produkcji i sprzedaży opakowań szklanych i rozpoznał z tego tytułu w 2020 r. przychody z działalności gospodarczej (z innych niż zyski kapitałowe źródeł przychodów) na poziomie ponad 23 mln zł.

Pozostała niespłacona część Obligacji nie ma żadnej istotnej wartości (po przeniesieniu Przedsiębiorstwa X nie posiada istotnych składników majątkowych) i Wnioskodawca nie spodziewa się jakichkolwiek dalszych spłat Obligacji. W związku z tym w księgach rachunkowych Wnioskodawcy wartość Obligacji została spisana do zera.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od Pożyczek podlegających Konwersji Wierzytelności FIZ w dacie Konwersji Wierzytelności FIZ?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zgodnie z art. 15 ust. 2b ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) koszty odsetek od Pożyczek należy przypisać do przychodów z zysków kapitałowych oraz do przychodów z innych źródeł przychodów (tj. z działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży opakowań szklanych) w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od Pożyczek podlegających Konwersji Wierzytelności FIZ w związku z regulacją zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c ustawy o CIT. Datą, w której należy rozpoznać koszt uzyskania przychodu jest data Konwersji Wierzytelności FIZ.

Ad. 2

Zgodnie z art. 15 ust. 2b ustawy o CIT koszty odsetek od Pożyczek należy przypisać do przychodów z zysków kapitałowych oraz do przychodów z innych źródeł przychodów (tj. z działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży opakowań szklanych) w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Treść art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj. konieczności faktycznego poniesienia wydatku oraz poniesienia wydatku w celu osiągnięcia przychodu, względnie zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów. Drugi z elementów zawartych w omawianym przepisie stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Do tego katalogu należą m.in. wydatki, które nie są zaliczane do kosztów podatkowych po przekroczeniu ustawowo określonych limitów, gdy nie spełnią określonych warunków bądź ze względu na swój charakter bezwzględnie nie stanowią kosztów podatkowych.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Mając na uwadze powyższy przepis, stwierdzić należy, że dla celów podatkowych za koszty uzyskania przychodów uznawane są wyłącznie zapłacone przez podatnika odsetki od zobowiązań (w tym pożyczek), pod warunkiem, że wiążą się one z jego przychodami. Obciążenie finansowe z tytułu odsetek musi być zatem faktycznie poniesione przez podatnika. W związku z tym, nie stanowią kosztów podatkowych spełniające warunek związku z przychodami odsetki naliczone, lecz niezapłacone lub umorzone.

Pojęcie wydatków jest szerokie, a ustawa o CIT nie ogranicza wskazanego pojęcia tylko i wyłącznie do wydatków pieniężnych podmiotu regulującego ciążące na nim zobowiązanie np. z tytułu pożyczki. Poniesienie kosztu w rozumieniu omawianej ustawy jest świadomym, celowym działaniem podatnika. Polega na faktycznym i definitywnym przesunięciu określonej wartości z jego majątku do majątku innego podmiotu. W szczególności, może mieć postać wydatkowania środków pieniężnych bądź przekazania innych wartości majątkowych, a także potrącenia (kompensaty). Zgodnie z art. 26 ust. 7 ustawy o CIT wypłata odsetek oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

Tak więc sformułowanie „poniesione wydatki” będzie odnosiło się do wydatków zarówno pieniężnych, jak i niepieniężnych, bezpośrednio poniesionych na wypełnienie istniejącego zobowiązania podatnika.

W szczególności nabycie tytułem wkładu przez spółkę wierzytelności, skutkujące zobowiązaniem spółki do wydania udziałów powoduje zaspokojenie wierzyciela i stanowi „wykonanie zobowiązania” przez spółkę z tytułu uzyskanych należności pożyczkowych. W takiej sytuacji na gruncie ustawy o CIT dojdzie do „zapłaty” (wpłaty) na rzecz wierzyciela należności pożyczkowych.

W analizowanym stanie faktycznym doszło właśnie do objęcia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy przez FIZ w zamian za wkład pieniężny, przy czym Wkład został w części pokryty w formie przelewów gotówkowych (w EUR i PLN), a w części doszło do Konwersji Wierzytelności FIZ, tj. do uregulowania istniejącego zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu Pożyczek oraz Odsetek. W zamian z wniesiony Wkład, FIZ objął udziały o wartości nominalnej 15.842.400,00 zł a pozostała część wkładu, tj. kwota 25.685.357,50 zł została przekazana na kapitał zakładowy (winno być: kapitał zapasowy) Wnioskodawcy jako agio. Zatem Wnioskodawca wyemitował udziały o wartości nominalnej wynoszącej ok. 38% wartości wkładu, która to wartość podwyższyła kapitał zakładowy Wnioskodawcy, a nadwyżka ponad tę wartość, tj. ok. 62% wartości wkładu, stanowiła agio i została przekazana na kapitał zapasowy Wnioskodawcy.

Odnosząc powołane wyżej uregulowania ustawy o CIT do opisanego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, że:

1. Wydane na rzecz FIZ udziały Wnioskodawcy stanowiły zapłatę za wniesione wierzytelności pożyczkowe.

2. W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, cała wartość zapłaconych poprzez Konwersję Wierzytelności FIZ odsetek od Pożyczek stanowiła koszt uzyskania przychodu. Nie powinna mieć w tym kontekście znaczenia okoliczność, że ok. 62% wartości Wkładu stanowiło Agio przekazane na kapitał zapasowy Wnioskodawcy. Przemawiają za tym następujące argumenty:

1. Efektywnie doszło do zapłaty całej kwoty odsetek od Pożyczek – a zatem zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT cała kwota odsetek powinna zostać uznana za koszt podatkowy.
2. Z punktu widzenia wykładni systemowej istotne jest, że po stronie podmiotu wnoszącego wkład zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.) przychodem jest cała wartość wnoszonego wkładu, a nie tylko wartość nominalna emitowanych udziałów. Nie ma więc podstaw do różnicowania skutków podatkowych wniesienia wkładu po stronie podmiotu go otrzymującego w zależności od tego czy został on przekazany na kapitał zapasowy czy zakładowy.
3. Ponadto z perspektywy podmiotu otrzymującego wkład również obie części wkładu, tj. wartości odnoszone zarówno na kapitał zakładowy jak i na kapitał zapasowy traktowane są identycznie, tj. nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT (odpowiednio art. 12 ust. 4 pkt 4 oraz art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT).
4. Również z perspektywy wykładni celowościowej nie ma powodów dla różnicowania skutków wniesienia wkładu niepieniężnego pod tym kątem – gdyby bowiem Wkład został wniesiony w całości w sposób gotówkowy (częściowo na kapitał zakładowy a częściowo na zapasowy), a następnie dokonana zostałaby spłata odsetek, nie ulegałoby wątpliwości, że cała kwota zapłaconych odsetek jest kosztem podatkowym.

Przy ustaleniu wartości odsetek, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w 2020 r. należało natomiast uwzględnić ograniczenia wynikające z art. 15c ustawy o CIT. Zgodnie z tą regulacją podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przy czym zgodnie z art. 15c ust. 14 ustawy o CIT powyższych ograniczeń nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3 000 000 zł; jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250 000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika.

Ponadto, zgodnie z art. 15c ust. 18 ustawy o CIT koszty finansowania dłużnego wyłączone w roku podatkowym z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT podlegają zaliczeniu do takich kosztów w następnych 5 latach podatkowych oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetki od Pożyczek podlegających Konwersji Wierzytelności FIZ w związku z regulacją zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c ustawy o CIT. Datą, w której należy rozpoznać koszt uzyskania przychodu jest data Konwersji Wierzytelności FIZ.

Pytanie nr 2

Art. 7 ust. 1 ustawy o CIT wprowadza dwa źródła przychodów: zyski kapitałowe i inne źródła przychodów (tj. z działalności gospodarczej). Dochód dla każdego z tych źródeł wyliczany jest odrębnie jako różnica między przychodami z danego źródła i przypisanego do tego źródła kosztami.

Katalog przychodów należących do zysków kapitałowych określa art. 7b ustawy o CIT. Do przychodów tych należą m.in. przychody z papierów wartościowych oraz ze zbycia papierów wartościowych (art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b i e). Papierami wartościowymi są zaś m.in. obligacje (art. 3 pkt 1 lit. a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi). Tym samym, odsetki od obligacji stanowią przychody z zysków kapitałowych.

Należy zatem stwierdzić, że w 2020 r. Wnioskodawca uzyskał przychody kwalifikowane do:

a) źródła zyski kapitałowe (odsetki od Obligacji);

b) innych źródeł przychodów (przychody z działalności w zakresie produkcji i dystrybucji opakowań szklanych).

W związku z tym powstaje pytanie w jaki sposób rozliczyć Odsetki – tj. w jaki sposób rozliczyć je z przychodami z powyższych źródeł przychodów.

Przede wszystkim należy stwierdzić, że Odsetki są kosztami innymi niż bezpośrednio związane z przychodami. Co istotne środki z tytułu pożyczek zostały wykorzystane przez Wnioskodawcę na nabycie Obligacji, a następnie nabycie Przedsiębiorstwa (Przedsiębiorstwo zostało bowiem nabyte na podstawie Umowy Przeniesienia Przedsiębiorstwa jako spłata części Obligacji). Z kolei Konwersja Wierzytelności FIZ była elementem transakcji nabycia Przedsiębiorstwa. Tym samym w ocenie Wnioskodawcy wydatki z tytułu zapłaty Odsetek można powiązać zarówno z przychodami z odsetek od Obligacji (przychody z zysków kapitałowych), jak również z przychodami z działalności operacyjnej uzyskiwanymi w następstwie nabycia Przedsiębiorstwa i prowadzenia działalności operacyjnej (inne źródła przychodów).

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 2b ustawy o CIT w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.

Art. 15 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Z kolei art. 15 ust. 2a ustawy o CIT przewiduje z kolei, że zasadę powyższą stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Powyższe oznacza, że warunkiem niezbędnym do ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 2b ustawy o CIT jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. faktycznie poniesienie wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów zarówno z zysków kapitałowych jak i przychodów z innych źródeł przychodów oraz

2. brak możliwości przyporządkowania wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów z zysków kapitałowych oraz przychodów z innych źródeł przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy art. 15 ust. 2b ustawy o CIT będzie miał więc zastosowanie do przypisania Odsetek do źródeł przychodów. 

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 2b ustawy o CIT odsetki od Pożyczek należy przypisać do przychodów z zysków kapitałowych oraz do przychodów z innych źródeł przychodów w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe.

Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.), nie definiuje pojęć wkład pieniężny czy niepieniężny/aport jako form pokrycia kapitału w spółce z o. o., jak również technicznego sposobu realizacji wniesienia tego wkładu na pokrycie kapitału zapasowego. Ustawodawca wprowadzając dychotomiczny podział wkładów przeciwstawił wkład niepieniężny, wkładowi pieniężnemu, a to logicznie oznacza, że przedmiotem wkładu niepieniężnego może być wszystko to co – nie będąc pieniądzem – przedstawia wartość ekonomiczną.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być każde prawo, które nie jest prawem niezbywalnym, świadczeniem pracy bądź usług, ale także nie kwalifikuje się jako tzw. prowizja grynderska, czyli wynagrodzenie wspólnika za świadczenia związane z zakładaniem spółki. Powszechnie przyjmuje się, że wierzytelność przysługująca osobie obejmującej udziały (akcje) w spółce kapitałowej może być przedmiotem wkładu niepieniężnego do tej spółki. Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być wierzytelność, jaką posiada wspólnik wobec spółki, jak również wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec osoby trzeciej.

Sytuację, w której przedmiotem aportu jest wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec spółki przyjmuje się określać jako konwersję wierzytelności na udziały/akcje (z perspektywy wspólnika-wierzyciela) albo też jako konwersję długu na kapitał (z perspektywy spółki-dłużnika).

Zatem konwersja wierzytelności oznacza jej zamianę na inne prawo majątkowe i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej albowiem tę można zrealizować tylko przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Treść art. 15 ust. 1 updop wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj. konieczności faktycznego poniesienia wydatku oraz poniesienia wydatku w celu osiągnięcia przychodu, względnie zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów. Drugi z elementów zawartych w omawianym przepisie stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 updop katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Do tego katalogu należą m.in. wydatki, które nie są zaliczane do kosztów podatkowych po przekroczeniu ustawowo określonych limitów, gdy nie spełnią określonych warunków bądź ze względu na swój charakter bezwzględnie nie stanowią kosztów podatkowych.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Mając na uwadze powyższy przepis, stwierdzić należy, że dla celów podatkowych za koszty uzyskania przychodów uznawane są wyłącznie zapłacone przez podatnika odsetki od zobowiązań (w tym pożyczek), pod warunkiem, że wiążą się one z jego przychodami. Obciążenie finansowe z tytułu odsetek musi być zatem faktycznie poniesione przez podatnika. W związku z tym, nie stanowią kosztów podatkowych spełniające warunek związku z przychodami odsetki naliczone, lecz niezapłacone lub umorzone.

Pojęcie wydatków jest szerokie, a ustawa o podatku dochodowego od osób prawnych nie ogranicza wskazanego pojęcia tylko i wyłącznie do wydatków pieniężnych podmiotu regulującego ciążące na nim zobowiązanie np. z tytułu pożyczki.

Poniesienie kosztu w rozumieniu omawianej ustawy jest świadomym, celowym działaniem podatnika. Polega na faktycznym i definitywnym przesunięciu określonej wartości z jego majątku do majątku innego podmiotu. W szczególności, może mieć postać wydatkowania środków pieniężnych bądź przekazania innych wartości majątkowych, a także potrącenia (kompensaty).

Tak więc sformułowanie „poniesione wydatki” będzie odnosiło się do wydatków zarówno pieniężnych, jak i niepieniężnych, bezpośrednio poniesionych na wypełnienie istniejącego zobowiązania podatnika.

Zdaniem Organu, nabycie tytułem wkładu przez Wnioskodawcę wierzytelności, skutkujące zobowiązaniem Wnioskodawcy do wydania udziałów powoduje zaspokojenie wierzyciela i stanowi „wykonanie zobowiązania” przez Wnioskodawcę z tytułu uzyskanych należności pożyczkowych. W konsekwencji, uznać należy, że na gruncie updop dojdzie do „zapłaty” (wpłaty) na rzecz wierzyciela należności pożyczkowych.

Odnosząc powołane wyżej uregulowania ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych do przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku, polegającej na objęciu udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności pożyczkowych, dojdzie do uregulowania istniejącego zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu tych wierzytelności wobec FIZ wraz z przysługującymi odsetkami.

Wydane FIZ udziały Wnioskodawcy będą stanowiły swoistą zapłatę za wniesione wierzytelności pożyczkowe. A więc wartość wydanych przez Wnioskodawcę udziałów własnych stanowić będzie wydatek na spłatę pożyczek objętych tymi wierzytelnościami.

Przy czym, określając wysokość wydatków poniesionych na spłatę odsetek od tychże pożyczek należy ustalić, jaka część wydanych przez Wnioskodawcę udziałów przypadać będzie na spłatę części odsetkowej wierzytelności pożyczkowych, a jaka odpowiadać będzie kwotom głównym tych wierzytelności i uwzględnić te ustalenia przy określaniu wysokości wydatku z tytułu spłaty na rzecz FIZ odsetek od przedmiotowych wierzytelności, które Wnioskodawca będzie uprawniony zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, skoro w wyniku konwersji Pożyczki FIZ uzyska udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności pożyczkowej (obejmującej też odsetki), zaś zobowiązanie Wnioskodawcy wobec FIZ wygaśnie, to należy uznać, że na dzień konwersji odsetki od niniejszego zobowiązania zostały faktycznie wypłacone.

Reasumując, Wnioskodawca będzie mieć możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek podlegających konwersji (przy czym, określając wysokość wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek należy ustalić jaka część wydanych przez Wnioskodawcę udziałów przypadać będzie na spłatę części odsetkowej wierzytelności pożyczkowych, a jaka odpowiadać będzie kwotom głównym tych wierzytelności), z uwzględnieniem innych ograniczeń i zasad zawartych w przepisach updop. Ww. odsetki będą stanowić koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy w dniu konwersji.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 15c ust. 1 updop, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione (art. 15c ust. 12 updop).

Na zakończenie tej części rozważań należy zauważyć i zgodzić się z Wnioskodawcą, że alokowanie wartości wkładu niepieniężnego w części na kapitał zapasowy, po zmianie od 1 stycznia 2017 r. przepisu art. 12 ust. 1 pkt 7 updop, nie ma wpływu na powyższe rozstrzygnięcie, ponieważ przychodem z wniesienia wkładu niepieniężnego stała się w miejsce wartości nominalnej, wartość emisyjna udziałów, odpowiadająca wartości wkładu, co powinno drugostronnie skutkować rozpoznawaniem kosztów w tej samej wysokości.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest także kwestia ustalenia czy koszty odsetek od Pożyczek należy przypisać do przychodów z zysków kapitałowych oraz do przychodów z innych źródeł przychodów w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów zgodnie z art. 15 ust. 2b updop.

Przypomnieć należy, że w ramach nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prawodawca, ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej: „ustawa nowelizująca”), wprowadził szereg zmian. Jedną z nich jest wyodrębnienie nowego źródła przychodów – przychodów z zysków kapitałowych.

W świetle znowelizowanego art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej, podział źródeł przychodów podatników podatku dochodowego od osób prawnych miał na celu ograniczenie optymalizacji podatkowych. Jednym z częstych mechanizmów optymalizacyjnych jest sztuczne kreowanie straty w operacjach gospodarczych dokonywanych z użyciem posiadanego majątku i obniżanie o wysokość takiej straty dochodów wygenerowanych w następstwie podstawowej działalności (działalności operacyjnej). Ograniczenie optymalizacji polega na uniemożliwieniu pomniejszania dochodu z jednego źródła przychodów o stratę z drugiego źródła przychodów (art. 7 ust. 5 updop).

Obowiązkowi wyodrębniania źródeł przychodów nie podlegają banki i inne instytucje finansowe. Zgodnie bowiem z art. 7b ust. 2 updop, w przypadku ubezpieczycieli, banków, podmiotów, o których mowa w art. 15c ust. 16 pkt 3, 4, 15 i 16, instytucji finansowych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe oraz podmiotów, o których mowa w art. 3 pkt 21 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, przychody wymienione w ust. 1, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i f, zalicza się do przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów ustawodawca zamieścił w art. 7b updop, katalog, w którym określił listę przychodów alokowanych do takiego źródła.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 updop, za przychody z zysków kapitałowych uważa się:

1. przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:

a) dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,

b) przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,

c) przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

d) przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

e) wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,

f) równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,

g) dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału spółek przez wspólników spółki przejmowanej, spółek łączonych lub dzielonych,

h) przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

i) zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,

j) wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej – w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,

k) odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,

l) odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),

m) przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:

- przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,

- przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,

- przychody spółki dzielonej,

n) przychód ze zmniejszenia kapitału akcyjnego w prostej spółce akcyjnej;

2. przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;

3. inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:

a) przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,

b) przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;

4. przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;

5. przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;

6. przychody:

a) z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,

b) z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,

c) z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,

d) z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,

e) ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,

f) z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają powołane wcześniej przepisy art. 15 i 16 updop.

Wskazać należy, że kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zgodnie z art. 15 ust. 2b updop, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy ust. 2 i 2a stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.

W myśl natomiast art. 15 ust. 2 updop, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy ust. 2 i 2a stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 2b updop).

Oznacza to, że warunkiem niezbędnym do ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 2b updop, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

- faktyczne poniesienie wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów zarówno z zysków kapitałowych jak i przychodów z innych źródeł przychodów,

- brak możliwości przyporządkowania wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów z zysków kapitałowych oraz przychodów z innych źródeł przychodów.

W związku z istnieniem od 1 stycznia 2018 r. dwóch źródeł przychodów, podatnicy mają obowiązek przyporządkowywania ponoszonych kosztów odpowiednio do przychodów z zysków kapitałowych (art. 7b updop) oraz z przychodów z działalności podstawowej tzw. pozostałych źródeł.

Podkreślić należy, że koszty, które dotyczą przychodów z zysków kapitałowych określonych w art. 7b ust. 1 updop, winny być kwalifikowane do źródła, do którego kwalifikowane są przychody.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, odsetki od zaciągniętych pożyczek, powinny być zaliczane jako koszty uzyskania przychodu z zysków kapitałowych. Za taką kwalifikacją przemawia wykładnia powołanego wcześniej art. 7b updop.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca zaciągnął pożyczki od swojego udziałowca, w związku z którymi płaci odsetki. Przedmiotowe pożyczki były zaciągnięte w celu nabycia obligacji wyemitowanych przez Przedsiębiorstwo X.

Należy zauważyć, że art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b) updop za zyski kapitałowe uważa przychody z papierów wartościowych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2021 r. poz. 328 ze zm.), papiery wartościowe są instrumentami finansowymi w rozumieniu tej ustawy.

Jak stanowi art. 3 pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych – rozumie się przez to:

a) akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 i 2320), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego,

b) inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w lit. a, lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego, odnoszące się do papierów wartościowych określonych w lit. a, walut, stóp procentowych, stóp zwrotu, towarów oraz innych wskaźników lub mierników (prawa pochodne).

Zatem nie ulega wątpliwości, że obligacje są papierami wartościowymi, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b) updop, zatem koszty w postaci odsetek od pożyczek zaciągniętych w celu nabycia obligacji, powinny być kwalifikowane wyłącznie do źródła przychodów jakim są zyski kapitałowe.

Zauważyć także należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia kwalifikacji do źródła przychodów związanych z obligacjami, w zależności od celu nabycia przedmiotowych obligacji.

W każdej sytuacji koszty związane z nabyciem obligacji powinny być odnoszone do kosztów związanych z zyskami kapitałowymi.

Przychody z obligacji zaliczane są do przychodów z zysków kapitałowych, a zatem wszystkie wydatki (bezpośrednie i pośrednie – a wiec także odsetki o jakich mowa we wniosku) związane z nabyciem obligacji powinny być przypisane do źródła przychodów, jakim są zyski kapitałowe. W każdej sytuacji koszty pośrednie związane z nabyciem obligacji powinny być odnoszone do kosztów związanych z zyskami kapitałowymi, natomiast cel nabywania obligacji pozostaje bez wpływu na powyższą kwalifikację, bowiem ustawodawca nie uzależnia takiej kwalifikacji od celu w jakim zostały nabyte obligacje. Również późniejsza konwersja wierzytelności pozostaje bez wpływu na dokonaną kwalifikację odsetek do źródła przychodów.

Zatem, jeżeli w świetle art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b) updop, przychody z tytułu papierów wartościowych do jakich niewątpliwie należy kwalifikować obligację są przychodami ze źródła „zyski kapitałowe”, zatem do tego samego źródła należy zaliczyć także koszty związane z nabyciem tych praw, w tym koszty finansowania zakupu tych obligacji, w tym przypadku odsetki.

Wprowadzony przez ustawodawcę tzw. klucz przychodowy znajduje zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła. Odsetki, które dotyczą przychodów z zysków kapitałowych określonych w art. 7b updop, winny być kwalifikowane do źródła, do którego kwalifikowane są przychody. W sprawie będącej przedmiotem wniosku, odsetki od pożyczek zaciągniętych przez Wnioskodawcę (w celu nabycia obligacji) zwiększą koszty uzyskania przychodu z tego źródła. W niniejszej sytuacji metoda alokacji zgodnie z kluczem przychodowym nie znajdzie zastosowania.

Za taką kwalifikacją przemawia wykładnia powołanego wcześniej art. 7b updop. W art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b) updop ustawodawca wymienia zdarzenia w związku z zaistnieniem których podatnik osiąga przychody będące następstwem uzyskania przychodów z zysków kapitałowych. Odsetki od pożyczki są świadczeniem akcesoryjnym i powinny być kwalifikowane do źródła przychodów analogicznie jak pożyczki których dotyczą, tzn. że skoro z pożyczki finansowane jest nabycie obligacji generujących przychody ze źródła zyski kapitałowe to również odsetki od tych pożyczek winny być kwalifikowane do tego źródła.

Podsumowując, w opisanym we wniosku stanie faktycznym, odsetki od zaciągniętej pożyczki na zakup obligacji, stanowią koszty zawiązane z przychodami zaliczanymi do źródła przychodów „zyski kapitałowe”, z uwzględnieniem art. 15c updop.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.