0111-KDIB2-1.4010.451.2021.2.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2021 r. (data wpływu 27 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na stworzenie oraz obsługę oprogramowania przeznaczonego do wydobywania kryptowaluty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2021 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na stworzenie oraz obsługę oprogramowania przeznaczonego do wydobywania kryptowaluty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której główny przedmiot dotyczy działalności związanej z oprogramowaniem, w tym zajmuje się wydobywaniem (miningiem) kryptowalut z wykorzystaniem własnego sprzętu komputerowego.

Wnioskodawca opracował na własne potrzeby oprogramowanie komputerowe, które pozwala uzyskiwać wyższą wydajność wydobycia kryptowaluty poprzez zapewnienie odpowiedniego sterowania podłączonym do przedmiotowego oprogramowania sprzętem komputerowym. Jego funkcjonowanie polega na zautomatyzowanej regulacji parametrów podłączonych do komputera kart graficznych, celem osiągnięcia największej ilości zrealizowanych funkcji skrótu na sekundę, przy zachowaniu odpowiednio niskiego poboru energii i temperatury pracy w określonym zakresie. Na moment złożenia niniejszego pisma Wnioskodawca testuje funkcjonalności oprogramowania.

Zamiarem Wnioskodawcy jest udostępnienie oprogramowania publicznie w sieci Internet jako oprogramowania samodzielnego lub jako dodatku do systemu przeznaczonego do kopania (wydobywania) kryptowaluty, przy czym Wnioskodawca nie będzie zawierać z chętnymi do korzystania z programu żadnych umów dotyczących udostępnienia takiego programu - spodziewając się dalszej redystrybucji przez użytkowników w mediach społecznościowych, oprogramowanie będzie dostępne bez konieczności rejestracji. Połączenie sprzętu komputerowego posiadającego niezbędną do rozwiązania kryptograficznej funkcji hashującej kolejnych bloków moc obliczeniową, z oprogramowaniem udostępnionym przez Wnioskodawcę pozwala na optymalizację efektywności sprzętu oraz wydajniejsze wykorzystanie jego możliwości.

W wyniku połączenia oprogramowania Wnioskodawcy ze sprzętem komputerowym użytkownika dojdzie do utworzenia systemu zapewniającego efektywny mining. Przez większość czasu aktywności oprogramowanie, jako składnik systemu ma służyć posiadaczowi sprzętu komputerowego do wydobycia (kopania) kryptowaluty na rzecz tego użytkownika, wysyłając udziały w pozyskanej w ten sposób kryptowalucie do pola miningowego, służącego kumulowaniu należności, skąd przedmiotowe udziały są przekazywane bezpośrednio do użytkownika.

Wnioskodawca planuje wykorzystać mechanizm tak zwanego „devfee”. Jest on powszechnie wykorzystywany w oprogramowaniu pełniącym rolę „minera”. Mechanizm ten powoduje, że w określonych odcinkach czasu (np. 1- 5% czasu w ciągu doby), oprogramowanie, informując o tym użytkownika, przełącza się z pracy na rzecz użytkownika, na pracę w imieniu autora oprogramowania. W praktyce oznacza to, że przez pewien odcinek czasu - system w postaci sprzętu komputerowego użytkownika, oraz oprogramowania - rozwiązywane zadania raportuje do puli miningowej w imieniu twórcy tego oprogramowania. W efekcie, po przekroczeniu określonego progu „udziałów” w wydobytych jednostkach kryptowalut (np. (…) - pole miningowe wypłaci ten udział na portfel Wnioskodawcy. Użytkownik będzie zobowiązany do zaakceptowania warunków jego działania (devfee), przed jego wykorzystaniem - poprzez wybranie odpowiedniej opcji w interfejsie, lub podanie parametru przy uruchamianiu oprogramowania z linii poleceń.

Pozyskana w ten sposób kryptowaluta następnie będzie sprzedawana przez Wnioskodawcę na giełdach kryptowalutowych, a od uzyskanego w ten sposób przychodu będzie odprowadzany przez Wnioskodawcę podatek dochodowy od osób prawnych. Roczny przychód uwzględniany będzie na druku CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)-WW.

Celem jak najprostszego wyjaśnienia całej działalności Wnioskodawca wskazał, że uzyskiwana kryptowaluta będzie uzyskiwana i przekazywana bezpośrednio z wykopanego bloku na portfel Wnioskodawcy. Nie będzie występowało tu żadne pośrednictwo osoby, która korzysta z oprogramowania. Oprogramowanie zostało celowo tak skonstruowane, aby osoba taka mogła wydobywać kryptowaluty na swoją rzecz, jednakże w związku z tym wykorzystaniem przez fragment dnia wydobywanie następować będzie na rzecz Wnioskodawcy.

W tym miejscu należy nadmienić, że wykopanie kryptowaluty jest wyrazem używanym w języku potocznym.

Proces ten przebiega w następujący sposób:

1. sprzęt komputerowy (koparka) posiadający niezbędną moc obliczeniową rozwiązuje kryptograficzną funkcję hashującą kolejnych bloków,
2. w przypadku gdy w wyniku rozwiązywania funkcji hashującej dojdzie do odnalezienie właściwego hashu bloku, w tym momencie dochodzi do wykopania samego bloku,
3. następnie sprawdza się prawidłowość odnalezionego hashu bloku oraz w przypadku stwierdzenia poprawności hashu dochodzi do przypisania kolejnego bloku do sieci, a podmiotowi, który odnalazł właściwy hash zostaje przyznana nagroda w postaci odpowiedniej ilości kryptowaluty,
4. wykopanie bloku umożliwia przeprowadzenia transakcji z udziałem kryptowaluty, bowiem każdy blok mieści informację (podobnie jak księga rachunkowa) o dokonanych transakcjach oraz zapewnia, że przeprowadzenie transakcji z udziałem kryptowaluty w ogóle staje się możliwe,
5. aby transakcja z udziałem kryptowaluty została zrealizowana w jak najkrótszym terminie, tj. została zaksięgowana w najbliższym z wykopanych bloków, strony transakcji ponoszą wyższe opłaty transakcyjne, jednak strony transakcji z udziałem kryptowaluty, którym nie zależy na terminowym przeprowadzeniu transakcji, w zamian za niższą opłatę transakcyjną, oczekują na wykopanie kolejnych bloków w których przedmiotowa transakcja zostanie zrealizowana.

Oprogramowanie Wnioskodawcy w połączeniu ze sprzętem komputerowym użytkowników winno zapewnić wykopywanie kolejnych bloków sieci, które to bloki umożliwiają przeprowadzenie transakcji z udziałem kryptowaluty.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy poniesione wydatki na stworzenie oraz obsługę oprogramowania przeznaczonego do wydobywania kryptowaluty można zaliczyć na poczet kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki na stworzenie oraz obsługę oprogramowania przeznaczonego do wydobywania kryptowaluty można zaliczyć na poczet kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca wyraził pogląd, iż art. 15 ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) winien być wykładany w ten sposób, iż w jego zakresie powinny się znajdować wydatki poniesione na stworzenie oraz obsługę oprogramowania przeznaczonego do wydobywania kryptowaluty. Przedmiotowy przepis w swoim brzmieniu podobny jest do art. 22 ust. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który został zinterpretowany w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 lipca 2020 r., o sygn. l SA/Łd 285/20 w ten sposób, że: „Z przepisu tego wynika, że do kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia waluty wirtualnej zalicza się wydatki bezpośrednio poniesione na jej nabycie oraz koszty związane z jej zbyciem. W przepisie nie wyjaśniono, jak należy rozumieć zwrot „wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej". W języku polskim „bezpośrednio” oznacza bez jakiegokolwiek pośrednictwa, osobiście, wprost (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1978, t. I, s. 148). Nie powinno w związku z tym budzić wątpliwości, że w przepisie chodzi o wydatki pozostające w ścisłym związku z nabyciem wirtualnej waluty, czy też - innymi słowy - poniesione wprost na jej nabycie.

Powstaje w związku z tym pytanie, czy wykopanie waluty wirtualnej może być uznane za jej nabycie w rozumieniu powołanego przepisu. Kwestia ta została omówiona w prawomocnym wyroku WSA w Łodzi z dnia 19 listopada 2019 r., I SA/Łd 411/19, w wykonaniu którego wydano zaskarżoną interpretację. Sąd wskazał w nim, że pozyskanie waluty wirtualnej może nastąpić w sposób pierwotny - poprzez wykopanie bitcoinów (wyszukiwanie za pomocą algorytmu niezajętego ciągu znaków, za pomocą którego bitcoiny są opisywane w systemie walut internetowych; system posługując się nawiązaniem do złota „wykopuje” nowe monety zgodnie z algorytmem zapisanym w programie komputerowym). Stanowisko to było zgodne z oceną skarżącej, która podkreślała, że pojęcie „nabycia” waluty wirtualnej należy rozumieć także nabycie waluty wirtualnej w drodze tzw. kopania, czyli także nabycie pierwotne (swego rodzaju wytworzenie waluty wirtualnej). Uznanie kopania waluty wirtualnej za nabycie rodzi pytanie, jakie wydatki można uznać za bezpośrednio poniesione na tego rodzaju nabycie. Skarżąca wyjaśniała, że wydatki na zakup sprzętu do kopania waluty wirtualnej i na zakup energii elektrycznej zużywanej przez ten sprzęt, stanowią wydatki ponoszone bezpośrednio na nabycie waluty wirtualnej. Tym samym jest jasne, że wykopanie waluty wirtualnej metodą wskazaną przez skarżącą nie jest możliwe bez użycia przeznaczonego do tego celu sprzętu i zużycia w tym właśnie celu energii elektrycznej. Innymi słowy - bez wydatków na ten cel nie dojdzie do nabycia wirtualnej waluty, poniesienie ich natomiast gwarantuje jej wykopanie.”

Zdaniem Wnioskodawcy stworzenie oraz obsługiwanie oprogramowania, służącego do sterowania sprzętem komputerowym w celu utworzenia kompatybilnego systemu do wydobywania kryptowalut stanowi uzasadniony i bezpośredni koszt poniesiony na nabycie kryptowaluty w sposób pierwotny. Bowiem, podobnie jak zostało to zauważone w orzeczeniu zacytowanym powyżej bez wydatków na ten cel może dojść do sytuacji braku wydobycia kryptowaluty oraz osiągnięcia przychodu po stronie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych objętym wskazanym wyżej pytaniem. Natomiast w pozostałym zakresie wniosku, tj. w części dotyczącej podatku od towarów i usług (pytania oznaczone we wniosku nr 1,2 i 3) wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zauważyć należy, że z dniem 1 stycznia 2019 r. do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”) został wprowadzony przepis art. 4a pkt 22a, który definiuje pojęcie waluty wirtualnej.

Zgodnie z tym przepisem, wprowadzonym przez art. 2 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 23 listopada 2018 r., poz. 2193; dalej: „ustawa nowelizująca”), ilekroć w ustawie jest mowa o walucie wirtualnej – oznacza to walutę wirtualną w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

Natomiast, przez walutę wirtualną, w myśl art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz.U. z 2021 r., poz. 1132 r. ze zm.), rozumie się cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest:

1. prawnym środkiem płatniczym emitowanym przez NBP, zagraniczne banki centralne lub inne organy administracji publicznej,
2. międzynarodową jednostką rozrachunkową ustanawianą przez organizację międzynarodową i akceptowaną przez poszczególne kraje należące do tej organizacji lub z nią współpracujące,
3. pieniądzem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych,
4. instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi,
5. wekslem lub czekiem

- oraz jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie przechowywane lub przeniesione albo może być przedmiotem handlu elektronicznego.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f, stanowią udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

Stosownie do art. 15 ust. 12 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 11, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 13.

Nadwyżka kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 11, nad przychodami uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów poniesione w następnym roku podatkowym (art. 15 ust. 13 ustawy o CIT).

Wskazać przy tym należy, że w uzasadnieniu do zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr 2860 z 25 września 2018 r., w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów związanych z walutą wirtualną wskazano, „że kosztami podatkowymi będą udokumentowane wydatki na nabycie walut wirtualnych, poniesione w danym roku podatkowym, ale wyłącznie bezpośrednio związane z nabyciem i sprzedażą walut wirtualnych. Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc w szczególności koszty finansowania zakupu walut wirtualnych (koszty pożyczek, kredytów itp.)”.

Z powyższego wynika zatem, że ustawodawca wprowadzając do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy dotyczące wirtualnych walut, w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ww. ustawy, jako źródło przychodów z zysków kapitałowych, wskazał przychody z wymiany wirtualnych walut i odpowiednio w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określił jakie wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów związane z wirtualną walutą. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że kosztami uzyskania przychodów związanych z walutą wirtualną są udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, które pośredniczą w wymianie lub sprzedaży tych walut.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio poniesionych na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, stwierdzić należy, że będą to oprócz ceny zakupu, również prowizje pobierane przez podmioty pośredniczące w wymianie. Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc koszty inne niż bezpośrednio związane z nabyciem waluty wirtualnej, w szczególności koszty finansowania zakupu walut wirtualnych (koszty pożyczek, kredytów itp.), wydatki na zakup komputera, czy koszty zużycia prądu, koszt zakupu „koparek do kryptowalut”, koszty amortyzacji komputerów, itp.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której główny przedmiot dotyczy działalności związanej z programowaniem, w tym zajmuje się wydobywaniem (miningiem) kryptowalut z wykorzystaniem własnego sprzętu komputerowego. Wnioskodawca opracował na własne potrzeby oprogramowanie komputerowe, które pozwala uzyskiwać wyższą wydajność wydobycia kryptowaluty poprzez zapewnienie odpowiedniego sterowania podłączonym do przedmiotowego oprogramowania sprzętem komputerowym. Na moment złożenia niniejszego pisma Wnioskodawca testuje funkcjonalności oprogramowania. Zamiarem Wnioskodawcy jest udostępnienie oprogramowania publicznie w sieci Internet jako oprogramowania samodzielnego lub jako dodatku do systemu przeznaczonego do kopania (wydobywania) kryptowaluty, przy czym Wnioskodawca nie będzie zawierać z chętnymi do korzystania z programu żadnych umów dotyczących udostępnienia takiego programu - spodziewając się dalszej redystrybucji przez użytkowników w mediach społecznościowych, oprogramowanie będzie dostępne bez konieczności rejestracji. Połączenie sprzętu komputerowego posiadającego niezbędną do rozwiązania kryptograficznej funkcji hashującej kolejnych bloków moc obliczeniową, z oprogramowaniem udostępnionym przez Wnioskodawcę pozwala na optymalizację efektywności sprzętu oraz wydajniejsze wykorzystanie jego możliwości.

W wyniku połączenia oprogramowania Wnioskodawcy ze sprzętem komputerowym użytkownika dojdzie do utworzenia systemu zapewniającego efektywny mining. Przez większość czasu aktywności oprogramowanie, jako składnik systemu ma służyć posiadaczowi sprzętu komputerowego do wydobycia (kopania) kryptowaluty na rzecz tego użytkownika, wysyłając udziały w pozyskanej w ten sposób kryptowalucie do pola miningowego, służącego kumulowaniu należności, skąd przedmiotowe udziały są przekazywane bezpośrednio do użytkownika. Wnioskodawca planuje wykorzystać mechanizm tak zwanego „devfee”. Jest on powszechnie wykorzystywany w oprogramowaniu pełniącym rolę „minera”. Mechanizm ten powoduje, że w określonych odcinkach czasu, oprogramowanie, informując o tym użytkownika, przełącza się z pracy na rzecz użytkownika, na pracę w imieniu autora oprogramowania. W praktyce oznacza to, że przez pewien odcinek czasu - system w postaci sprzętu komputerowego użytkownika, oraz oprogramowania - rozwiązywane zadania raportuje do puli miningowej w imieniu twórcy tego oprogramowania. W efekcie, po przekroczeniu określonego progu „udziałów” w wydobytych jednostkach kryptowalut - pole miningowe wypłaci ten udział na portfel Wnioskodawcy. Użytkownik będzie zobowiązany do zaakceptowania warunków jego działania (devfee), przed jego wykorzystaniem. Pozyskana w ten sposób kryptowaluta następnie będzie sprzedawana przez Wnioskodawcę na giełdach kryptowalutowych, a od uzyskanego w ten sposób przychodu będzie odprowadzany przez Wnioskodawcę podatek dochodowy od osób prawnych. Wnioskodawca wskazał, że uzyskiwana kryptowaluta będzie uzyskiwana i przekazywana bezpośrednio z wykopanego bloku na portfel Wnioskodawcy. Nie będzie występowało tu żadne pośrednictwo osoby, która korzysta z oprogramowania. Oprogramowanie zostało celowo tak skonstruowane, aby osoba taka mogła wydobywać kryptowaluty na swoją rzecz, jednakże w związku z tym wykorzystaniem przez fragment dnia wydobywanie następować będzie na rzecz Wnioskodawcy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy wydatki na stworzenie oraz obsługę oprogramowania przeznaczonego do wydobywania kryptowaluty można zaliczyć na poczet kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w przypadku uzyskiwania przychodu ze zbycia waluty wirtualnej, wydatków na stworzenie oraz obsługę oprogramowania, które po zainstalowaniu na komputerze użytkownika, przez część czasu korzystania z niego „będzie pracowało” dla Wnioskodawcy, generując, tj. „kopiąc” dla Wnioskodawcy kryptowalutę nie można uznać za wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 15 ust. 11 w zw. z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ustawy o CIT.

Zauważyć należy, że we wskazanej we wniosku sytuacji Wnioskodawca nie nabywa waluty wirtualnej od innego podmiotu, lecz dokonuje jej pierwotnego wydobycia, zbliżonego do wytworzenia przy wykorzystaniu komputera innego podmiotu (użytkownika stworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania). Wykopana czy też pozyskana w ten sposób waluta wirtualna nie była nigdy wcześniej przedmiotem obrotu, ponieważ nie istniała. Powyższych wydatków nie można zatem bezpośrednio powiązać z nabyciem waluty wirtualnej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że wydając niniejszą interpretację indywidualną tut. Organ zapoznał się z powołanymi przez Wnioskodawcę wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Jednak z przyczyn szczegółowo wskazanych w niniejszej interpretacji, nie podziela prezentowanego w nim stanowiska, gdyż zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego. Ponadto należy wskazać, że powołane przez Wnioskodawcę wyroki dotyczą przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym zauważyć należy, że wyrok o sygn. I SA/Łd 285/20 jest nieprawomocny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.