Spółka z o.o. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W 2021 roku uzyskała preferencyjną pożyczkę od Polskiego Funduszu Rozwoju w ramach Tarczy Antykryzysowej, z której część została umorzona. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów, zaniechano poboru podatku dochodowego od dochodu uzyskanego przez Spółkę z tytułu umorzenia tej pożyczki. Spółka zapytała, czy koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, sfinansowane ze środków tej pożyczki, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za prawidłowe, stwierdzając, że te koszty mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na ogólnych zasadach, niezależnie od tego, że przychód z umorzenia pożyczki nie podlega opodatkowaniu.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 września 2021 r. (który wpłynął w tym samym dniu za pośrednictwem e-PUAP), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku zaniechania poboru podatku CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) z tytułu umorzenia pożyczki od PFR, koszty poniesione przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów, sfinansowane ze środków tej pożyczki, niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, są dla Spółki kosztami uzyskania przychodów - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku zaniechania poboru podatku CIT z tytułu umorzenia pożyczki od PFR, koszty poniesione przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów, sfinansowane ze środków tej pożyczki, niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, są dla Spółki kosztami uzyskania przychodów.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Spółka z o.o. (dalej: Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: podatek CIT). Podstawowym przedmiotem prowadzonej przez nią działalności gospodarczej jest obsługa naziemna statków powietrznych (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 52.23.Z). Uzyskiwane przychody i poniesione koszty uzyskania przychodów Spółka ustala zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa CIT). W roku 2020 oraz do dnia złożenie niniejszego wniosku Spółka nie uzyskała przychodów, o których mowa w art. 2 ustawy CIT, nie osiągnęła dochodów, o których mowa w art. 17 ustawy CIT i nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 6 ustawy CIT.
W związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 Minister Zdrowia z dniem 13 marca 2020 r. wprowadził na terenie kraju stan zagrożenia epidemiologicznego, a następnie, dnia 20 marca 2020 r., wprowadził stan epidemii. Spółka poniosła bezpośrednią szkodę w związku z ograniczeniami spowodowanymi pandemią COVID-19.
W roku 2021 Spółka uzyskała pożyczkę preferencyjną w ramach Programu Rządowego „Tarczy Finansowej Polskiego Funduszu Rozwoju dla Dużych Firm” (dalej: pożyczka). Pożyczka została udzielona przez Polski Fundusz Rozwoju S.A. (dalej: PFR) w ramach Tarczy Antykryzysowej, na podstawie art. 21a ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o systemie instytucji rozwoju (dalej: ustawa SIR) i stanowi finansowanie preferencyjne. Umowa pożyczki została zawarta dnia 22 stycznia 2021 r. a środki z tyt. udzielonej pożyczki Spółka otrzymała dnia 12 lutego 2021 r. Umowa pożyczki przewiduje, że po spełnieniu określonych w umowie warunków, Spółka może być częściowo zwolniona z długu i zobowiązanie z tytułu pożyczki może zostać częściowo umorzone. Spółka złożyła wniosek o umorzenie pożyczki. Dnia 15 września 2021 r. PFR złożyło Spółce oświadczenie o częściowym zwolnieniu z długu oraz wysokości umorzenia pożyczki preferencyjnej. Umorzenie pożyczki następuje ze skutkiem od dnia 24 września 2021 r.
W wyniku umorzenia pożyczki Spółka uzyska z dniem 24 września 2021 r. przychód, który co do zasady, zgodnie z przepisami ustawy CIT, podlega opodatkowaniu podatkiem CIT.
Dnia 20 lipca 2021 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra finansów, funduszy i polityki regionalnej z dnia 16 lipca 2021 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od dochodów (przychodów) z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez Polski Fundusz Rozwoju (dalej: rozporządzenie). Na podstawie tego rozporządzenia zaniechano poboru podatku dochodowego m.in. od osób prawnych z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez PFR w ramach rządowego programu udzielania przedsiębiorcom wsparcia finansowego, o którym mowa w art. 21a ust. 1 ustawy SIR. W związku z powyższym, od przychodu uzyskanego przez Spółkę z tytułu umorzonej części pożyczki, zaniechano poboru podatku CIT.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w przypadku zaniechania poboru podatku CIT z tytułu umorzenia pożyczki od PFR, koszty poniesione przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów, sfinansowane ze środków tej pożyczki, niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, są dla Spółki kosztami uzyskania przychodów?
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.
Środki z otrzymanej od PFR pożyczki Spółka przeznaczyła na finansowanie bieżącej działalności Spółki, w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów i w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.
Zdaniem Spółki, wydatki sfinansowane przez nią ze środków otrzymanej od PFR pożyczki, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania źródła przychodów i nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, również w przypadku, gdy pożyczka ta (lub jej część) została umorzona. Rozporządzenie, na mocy którego zawieszono pobór podatku CIT od umorzonej pożyczki PFR, nie zmienia zasad uznawania wydatków sfinansowanych z otrzymanej od PFR i następnie umorzonej pożyczki za koszty uzyskania przychodów.
W informacji z dnia 16 lipca 2021 r. pt. „Rozporządzenie w sprawie braku PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) i CIT od Tarczy Finansowej podpisane przez ministra”, zamieszczonej na stronie www.gov.pl, ministerstwo finansów również przedstawiło stanowisko, że „wydatki pokryte środkami z subwencji podlegać mogą zaliczeniu do podatkowych kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych także w okoliczności zaniechania poboru podatku od dochodów z umorzonej subwencji”.
Zdaniem Spółki cytowana powyżej informacja stanowi wykładnię autentyczną prawa, ponieważ została dokonana przez ten sam organ, który ustanowił w rozporządzeniu norm prawną w zakresie zaniechania poboru podatku CIT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.
Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.
Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka uzyskała pożyczkę preferencyjną w ramach Programu Rządowego „Tarczy Finansowej Polskiego Funduszu Rozwoju dla Dużych Firm” (dalej: pożyczka). Pożyczka została udzielona przez Polski Fundusz Rozwoju S.A. (dalej: PFR) w ramach Tarczy Antykryzysowej, na podstawie art. 21a ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o systemie instytucji rozwoju (dalej: ustawa SIR) i stanowi finansowanie preferencyjne. Umowa pożyczki została zawarta dnia 22 stycznia 2021 r. a środki z tyt. udzielonej pożyczki Spółka otrzymała dnia 12 lutego 2021 r. Umowa pożyczki przewiduje, że po spełnieniu określonych w umowie warunków, Spółka może być częściowo zwolniona z długu i zobowiązanie z tytułu pożyczki może zostać częściowo umorzone. Spółka złożyła wniosek o umorzenie pożyczki. Dnia 15 września 2021 r. PFR złożyło Spółce oświadczenie o częściowym zwolnieniu z długu oraz wysokości umorzenia pożyczki preferencyjnej. Umorzenie pożyczki następuje ze skutkiem od dnia 24 września 2021 r.
W wyniku umorzenia pożyczki Spółka uzyska z dniem 24 września 2021 r. przychód, który co do zasady, zgodnie z przepisami ustawy CIT, podlega opodatkowaniu podatkiem CIT.
Dnia 20 lipca 2021 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra finansów, funduszy i polityki regionalnej z dnia 16 lipca 2021 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od dochodów (przychodów) z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez Polski Fundusz Rozwoju (dalej: rozporządzenie). Na podstawie tego rozporządzenia zaniechano poboru podatku dochodowego m.in. od osób prawnych z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez PFR w ramach rządowego programu udzielania przedsiębiorcom wsparcia finansowego, o którym mowa w art. 21a ust. 1 ustawy SIR. W związku z powyższym, od przychodu uzyskanego przez Spółkę z tytułu umorzonej części pożyczki, zaniechano poboru podatku CIT.
Wątpliwości wnioskodawcy budzi kwestia czy w przypadku zaniechania poboru podatku CIT z tytułu umorzenia pożyczki od PFR, koszty poniesione przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów, sfinansowane ze środków tej pożyczki, niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, są dla Spółki kosztami uzyskania przychodów.
Rządowy program wsparcia finansowego przedsiębiorstw „Tarcza finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju dla małych i średnich firm – przyjęty uchwałą Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2020 r. – jest programem, o którym mowa w art. 21a ust. 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o systemie instytucji rozwoju, znowelizowanej ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o systemie instytucji rozwoju (Dz. U. poz. 569), zgodnie z którym Rada Ministrów, w związku ze skutkami COVID-19, może powierzyć Polskiemu Funduszowi Rozwoju realizację rządowego programu udzielania przedsiębiorcom wsparcia finansowego, w tym w formie bezzwrotnej.
Instrumentem finansowym przewidzianym przez Program w celu udzielenia wsparcia przedsiębiorcom jest subwencja finansowa PFR. Subwencja finansowa udzielana jest na podstawie umowy o udzielenie subwencji finansowej, której zawarcie przez przedsiębiorcę jest konieczne i niezbędne dla otrzymania subwencji finansowej. Subwencja finansowa ma w znacznej mierze charakter bezzwrotny, uzależniony jednak od spełnienia przez przedsiębiorcę dodatkowych warunków. Po spełnieniu warunków określonych w Programie, aż do 75% otrzymanej subwencji może nie podlegać zwrotowi. W konsekwencji umorzenie subwencji finansowej skutkuje uzyskaniem przychodu podatkowego o którym mowa w art. 12 ust.1 pkt 3 lit. a ustawy CIT. W myśl bowiem tego przepisu przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartości, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.
Jednakże, zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów, funduszy i polityki regionalnej z dnia 16 lipca 2021 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od dochodów (przychodów) z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez Polski Fundusz Rozwoju (Dz.U. 2021 poz. 1316), zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych od dochodów (przychodów) osiągniętych odpowiednio przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych i podatników podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez Polski Fundusz Rozwoju Spółkę Akcyjną z siedzibą w Warszawie w ramach rządowego programu udzielania przedsiębiorcom wsparcia finansowego, o którym mowa w art. 21a ust. 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o systemie instytucji rozwoju (Dz. U. z 2021 r. poz. 1010).
W myśl § 2 ww. rozporządzenia, zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 czerwca 2021 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. W świetle powyższego Wnioskodawca w związku z umorzeniem ww. subwencji nie jest zobowiązany do zapłaty podatku.
Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, zauważyć należy, że zaniechanie poboru podatku od przychodów z tytułu umorzenia subwencji z PFR nie wpływa na kwalifikację kosztów sfinansowanych subwencją. Koszty sfinansowane z udzielonej subwencji mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na ogólnych zasadach. Oznacza to, że wydatki pokryte z subwencji stanowią koszty podatkowe, jeżeli spełniają ogólne przesłanki wynikające z ustaw podatkowych do takiej ich kwalifikacji. Przy spełnieniu tego warunku, okoliczność że subwencja z której sfinansowano ww. wydatki została umorzona, jak również iż przychód (dochód) uzyskany w wyniku tego umorzenia korzysta z zaniechania poboru podatku są tutaj bez znaczenia.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili