INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2021 r., który w tym samym dniu wpłynął do tut. Organu za pośrednictwem e-puap, o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu za rok 2021 kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2020 stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą wypracowaną a wypłaconą wspólnikom, w sytuacji gdy zostanie także wypłacona dywidenda pochodząca ze środków zgromadzonych na kapitale zapasowym – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu za rok 2021 kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2020 stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą wypracowaną a wypłaconą wspólnikom, w sytuacji gdy zostanie także wypłacona dywidenda pochodząca ze środków zgromadzonych na kapitale zapasowym.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest wykonawcą instalacji sanitarnych oferującym kompleksowe usługi projektowe, realizacyjne oraz serwisowe. Wnioskodawca jest spółką kapitałową (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce oraz posiadającą status podatnika podatku od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)) czynnego. Rokiem podatkowym spółki jest rok kalendarzowy. Spółka planuje dokonać podziału zysku za 2020 rok w ten sposób, iż część zysku zostanie przekazana na kapitał zapasowy, a część wypłacona w formie dywidendy. Możliwe jest, iż w kolejnych miesiącach 2021 r. zostanie wypłacona dywidenda ze środków zgromadzonych na kapitale zapasowym. Środki zgormadzone na kapitale zapasowym pochodzą z zysku wypracowanego do 2019 roku, poprzez przeznaczenie na ten cel zysków lub części zysków z poszczególnych lat finansowych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu za rok 2021 kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2020 stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą wypracowaną, a wypłaconą wspólnikom w sytuacji gdy zostanie także wypłacona dywidenda pochodząca ze środków zgromadzonych na kapitale zapasowym?
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu za rok 2021 kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2020 stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą wypracowaną, a wypłaconą wspólnikom w sytuacji gdy zostanie także wypłacona dywidenda pochodząca ze środków zgromadzonych na kapitale zapasowym. Zgodnie z ustawą z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U z 2021 r. poz. 1526 ze zm., dalej: KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie jest zobowiązana do posiadania kapitału zapasowego, ma on charakter fakultatywny i jego istnienie zależy od decyzji samej spółki.
Zgodnie z art. 231 § 2 KSH przedmiotem obrad zwyczajnego walnego zgromadzenia powinno być:
1. rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania zarządu z działalności spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy;
2. powzięcie uchwały o podziale zysku albo o pokryciu straty;
3. udzielenie członkom organów spółki absolutorium z wykonania przez nich obowiązków. Zgodnie z art. 15cb ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: ustawa o CIT), w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:
-
dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub
-
zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.
W myśl art. 15cb ust. 2 Ustawy o CIT, koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, a łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł (art. 15cb ust. 3 Ustawy o CIT).
Przepis art. 15cb ust. 4 Ustawy o CIT wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.
Z kolei art. 15cb ust. 5 Ustawy o CIT stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.
Zgodnie z art. 15cb ust. 6 Ustawy o CIT, za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki.
Stosownie do art. 15cb ust. 7 Ustawy o CIT, jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu, przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.
Z kolei art. 15cb ust. 8 Ustawy o CIT stanowi, że przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty - w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.
Zgodnie z art. 15cb ust. 9 Ustawy o CIT, w przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.
Natomiast zgodnie z art. 15cb ust. 10 Ustawy o CIT, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Stosownie do treści art. 10 ust. 1 Ustawy z dnia 23 października 2018r. o zmianie ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2159, dalej: „Ustawa nowelizująca”), art. 15cb ustawy o CIT stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r. Natomiast art. 10 ust. 2 Ustawy nowelizującej wskazuje, że przepis art. 15cb Ustawy o CIT stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 Ustawy o CIT, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.
Podsumowując powyższe, w odniesieniu do kwot zysku przekazywanych na kapitał zapasowy:
a) spółka może za koszt uzyskania przychodów uznać kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki, jaki przekazała na mocy uchwał podjętych po dniu 31 grudnia 2018 r.
b) koszty te przysługują/przysługiwać będą w roku podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych,
c) łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty 250 000 zł;
d) zyski przekazane na kapitał zapasowy lub rezerwowy po dniu 31 grudnia 2018 r. nie zostały/nie zostaną przeznaczone na pokrycie straty bilansowej. Podział i wypłata tych zysków nie nastąpi wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została/zostanie podjęta uchwała o przeznaczeniu zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy spółki. Spółka nie zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcenia w spółkę niebędąca osoba prawną przed upływem 3 lat na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia, a jeśli by się tak stało to na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia zostanie ustalony przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z art. 15cb ust.1 ustawy o CIT, kosztom uzyskania przychodów,
e) dysponowanie przez spółkę zyskami wypracowanymi przed 2018 i przekazanymi na kapitał zapasowy do dnia 31 grudnia 2018 r. nie podlega regulacjom art. 15cb ustawy o CIT,
f) zyski przekazane na kapitał zapasowy do dnia 31 grudnia 2018 r. mogą być przeznaczone na pokrycie straty/strat, która/które została/zostaną poniesiona/e począwszy od roku 2019, jedynie do wysokości zysków przekazanych na kapitał zapasowy do dnia 31 grudnia 2018 r., co nie pozbawi prawa do ustalenia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15cb ustawy o CIT, gdyż przepisy te stosuje się wyłącznie do zysków przekazanych na kapitał zapasowy lub rezerwowy dopiero po dniu 31 grudnia 2018 r. Spółka do rozliczania wypłaty dywidendy stosuje metodę wyceny FIFO, tj. „first in - first out, pierwsze weszło, pierwsze wyszło” czyli rozlicza wypłacone dywidendy z najwcześniej osiąganymi zyskami tj. zyskami, które zostały osiągnięte w pierwszej kolejności. Podstawą przyjęcia takiego rozwiązania przez spółkę jest to, że ani przepis art. 15cb ustawy o CIT (ani inne regulacje zawarte w tej ustawie) ani przepisy Ustawy nowelizującej nie wskazują w jakiej kolejności spółka powinna rozliczać zyski zgromadzone na kapitale zapasowym. W związku z powyższym spółka stoi na stanowisku, że metoda FIFO pozwala w sposób najbardziej właściwy zrealizować cele wprowadzenia rozwiązania określonego w art. 15cb ustawy o CIT, tj. możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy spółki.
Odnosząc powyższe rozważania konkretnie do kwoty zysku za rok 2020 przekazanego na kapitał zapasowy w 2021 roku:
a) spółka może za koszt uzyskania przychodów uznać kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2020 przekazanego w roku 2021 na kapitał zapasowy spółki na podstawie uchwały zwyczajnego zgromadzenia wspólników,
b) koszty te przysługują/przysługiwać będą spółce w roku podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego (tj. w 2021 roku) oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych (tj. 2022 r. i 2023 r.)
c) łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona przez spółkę w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty 250 000 zł;
d) zysk za 2020 rok przekazany na kapitał zapasowy nie został/nie zostanie przeznaczony na pokrycie straty bilansowej. Podział i wypłata tego zysku nie nastąpi wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została podjęta uchwała o przeznaczeniu zysku na kapitał zapasowy spółki. Spółka nie zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcenia w spółkę niebędąca osoba prawną przed upływem 3 lat na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia, a jeśli by się tak stało to na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia zostanie ustalony przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z art. 15 cb ust.1 ustawy o CIT, kosztom uzyskania przychodów,
e) spółka może przeznaczyć na pokrycie straty poniesionej w roku 2019 część kapitału zapasowego utworzonego w spółce do dnia 31 grudnia 2018 jednakże wyłącznie do wysokości zysków przekazanych na kapitał zapasowy spółki do dnia 31 grudnia 2018 r., co nie pozbawi spółkę prawa do ustalenia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15cb ustawy o CIT w odniesieniu do zysku netto za rok 2018 przekazanego na kapitał zapasowy spółki w 2019, gdyż przepisy te stosuje się wyłącznie do zysków przekazanych na kapitał zapasowy lub rezerwowy dopiero po dniu 31 grudnia 2018 r.
Mając na uwadze powyższe stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe, z zastrzeżeniem, że przedmiotem oceny organu interpretacyjnego była wyłącznie kwestia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu za rok 2021 kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2020, zgodnie z zakresem interpretacji wyznaczonym treścią przedstawionego we wniosku pytania.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)`.. za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.