0111-KDIB2-1.4010.332.2021.1.BKD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 lipca 2021 r. (data wpływu 2 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może zastosować 9% stawkę podatku dochodowego od osób prawnych (CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)) - od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w roku 2021 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2021 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może zastosować 9% stawkę podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) - od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w roku 2021.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący Spółką Komandytową (dalej jako: „Spółka”) została utworzona w lipcu 2019 r. Spółka posiada dwoje wspólników, osoby fizyczne - komplementariusza, panią B. oraz komandytariusza, pana K. Spółka została wpisana do rejestru przedsiębiorców KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) w dniu 1 lipca 2019 r.

31 lipca 2019 r., czyli już po założeniu Spółki, komandytariusz – pan K. wniósł tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki zorganizowaną część prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa pod nazwą K. Przedsiębiorstwo Usługowo-Transportowe. Wartość zorganizowanej części przedsiębiorstwa na moment wniesienia wynosiła 1,1 mln zł.

W 2020 r. żaden ze wspólnik Spółki nie wniósł do niej żadnego wkładu.

W związku z nowelizacją przepisów w zakresie objęcia od 1 stycznia 2021 r. spółek komandytowych podatkiem od osób prawnych CIT, Spółka nie złożyła oświadczenia o możliwości odroczenia opodatkowania CIT do dnia 1 maja 2021 r., stosownie do art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2020, poz. 2123 dalej jako: „ustawa nowelizująca”).

W efekcie, Spółka jest podatnikiem CIT od dnia 1 stycznia 2021 r.

Spółka ma status małego podatnika, gdyż wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro.

Wobec faktu, że:

1. Spółka została utworzona w 2019 r.,

2. już po jej utworzeniu ale nadal w 2019 r. komandytariusz wniósł do niej wkład w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa o wartości 1,1 mln złotych,

3. w 2020 roku osiągnęła przychód o wartości poniżej 2 000 000 euro,

4. Spółka od 1 stycznia 2021 r. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych,

5. Spółka jest małym podatnikiem,

6. Spółka zakłada, że w 2021 r. jej przychody nie przekroczą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro,

Spółka powzięła wątpliwość czy w roku 2021 r. może stosować 9% stawkę podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) - od dochodów innych niż z zysków kapitałowych?

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zastosować 9% stawkę podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) - od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w roku 2021?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zastosować 9% stawkę podatku dochodowego od osób prawnych w roku 2021, od dochodów innych niż z zysków kapitałowych.

Spółka jest bowiem małym podatnikiem, u którego przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro (wartość w zł: 9,031 mln), a nie zaistniały określone okoliczności wyłączające stosowanie tej stawki.

Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”), stawka podatku wynosi:

- 19% bądź

- 9 % - od dochodów innych niż z zysków kapitałowych, w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro (wartość w zł: 9,031 mln).

Spółka w 2020 r. osiągnęła przychody, które nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro, a zatem posiada status małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, czyli spełnia przesłankę z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT.

Spółka zakłada, że w 2021 r. jej przychody również nie przekroczą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro.

Zgodnie z art. 19 ust. 1a pkt 5 ustawy o CIT, przepisu art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, czyli preferencyjnej, 9% stawki podatku, nie stosuje się w roku podatkowym, w którym podatnik rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, jeżeli podatnik został utworzony przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14.

Faktem jest, że Spółka utworzona została przez osoby fizyczne, natomiast komandytariusz wniósł wkład do Spółki w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa o wartości 1,1 mln i to w roku powstania Spółki. Niemniej jednak podkreślić należy, że miało to miejsce w 2019 r., a zatem nawet gdyby przyjąć, że powołany wyżej przepis art. 19 ust. 1a pkt 5 ustawy o CIT ma zastosowanie do spółki komandytowej (co podatnik niżej kwestionuje) to wskazać należy, że wspomniane ograniczenie miałoby zastosowanie do roku podatkowego, w którym Spółka rozpoczęła działalność, tj. 2019 r. oraz roku podatkowego bezpośrednio po nim następującego, tj. 2020 r. Wobec powyższego, z uwagi na to, że pytanie dotyczy przychodów osiągniętych w roku podatkowym 2021 wskazać należy, że wskazane w art. 19 ust. 1a pkt 5 ustawy o CIT wyłączenie nie ma zastosowania do przychodów Spółki osiągniętych w 2021 r.

Dodatkowo wskazać należy, że przepis art. 19 ust. 1a pkt 5 ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania do Spółki również z innych względów. Spółka nie spełnia bowiem warunku „utworzenia” oraz „rozpoczęcia działalności” w 2021 r., o których mowa w tym przepisie. Powyższa interpretacje została potwierdzona w odpowiedzi Ministra Finansów, Funduszy i Polityki i Regionalnej z dnia 8 stycznia 2021 r. na interpelację poselską, o sygn. DD5.054.7.2020.

Z treści odpowiedzi wynika, bowiem, że „Odnosząc się z kolei do kwestii uznawania spółki komandytowej za „małego podatnika” wskazać należy, iż uzyskanie z dniem 1 stycznia 2021 r. (lub 1 maja 2021 r.) przez ten podmiot statusu podatnika CIT nie jest równoznaczne z rozpoczęciem z tą datą prowadzenia przez taką spółkę działalności gospodarczej. W konsekwencji można przyjąć, że jeżeli jej przychody ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za poprzedni rok nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 mln euro (art. 4a pkt 10 ustawy CIT), to może ona w roku uzyskania takiego statusu stosować obniżoną stawkę podatkową, wynikającą z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT”.

Z powyższego wynika zatem, że o ile spółka komandytowa spełnia przesłanki uprawniające ją do stosowania obniżonej stawki CIT w wysokości 9 % - jest uprawniona do stosowania tej stawki, pomimo tego, że podatnikiem CIT stała się dopiero od 1 stycznia 2021 r. W związku z nowelizacją przepisów ustawy o CIT, w przypadku spółek komandytowych mamy bowiem do czynienia z zasadą kontynuacji działalności, a nie rozpoczęcia działalności. Nadanie spółce komandytowej statusu podatnika CIT nie jest równoznaczne z rozpoczęciem przez nią działalności. Spółka komandytowa kontynuuje bowiem swoją dotychczasową działalność, posiada taki sam numer NIP, Regon, KRS, nie musiała dokonywać ponownej rejestracji jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) - zmianie podlegają wyłącznie zasady opodatkowania - w ten sposób, że podatkowi dochodowemu podlega od 1 stycznia 2021 r. również Spółka, a nie tylko jej wspólnicy.

Powyższa interpretacja jest zresztą zgodna z treścią art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123 dalej: „ustawa nowelizująca”), z którego wynika, że spółka komandytowa kontynuuje wycenę podatkową składników majątkowych oraz uwzględnia zdarzenia mające miejsce przed tym, zanim stała się podatnikiem CIT, a które mają wpływ na wysokość tego podatku. Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, że przepis art. 19 ust. 1a pkt 5 ustawy o CIT nie ma zastosowania do Spółki również z tego względu, że w przypadku spółki komandytowej nie może być mowy o wniesieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa na poczet kapitału. Spółka komandytowa jest spółką osobową, a nie kapitałową - jak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością czy spółka akcyjna. Spółki osobowe charakteryzują się tym, że nie posiadają kapitału, ani zakładowego ani zapasowego ani żadnego innego. Obowiązkiem wspólnika spółki komandytowej - czy to komandytariusza czy to komplementariusza jest wniesienie wkładu.

Zgodnie z art. 105 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.), umowa spółki komandytowej powinna zawierać:

1. firmę i siedzibę spółki;

2. przedmiot działalności spółki;

3. czas trwania spółki, jeżeli jest oznaczony;

4. oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość;

5. oznaczony kwotowo zakres odpowiedzialności każdego komandytariusza wobec wierzycieli (sumę komandytową).

Stosownie do art. 107 § 1 Kodeksu spółek handlowych, jeżeli wkładem komandytariusza do spółki jest w całości lub w części świadczenie niepieniężne, umowa spółki określa przedmiot tego świadczenia (aport), jego wartość, jak również osobę wspólnika wnoszącego takie świadczenie niepieniężne.

Z powyższego wynika, że wniesienie wkładu niepieniężnego jakim jest zorganizowana część przedsiębiorstwa przez komandytariusza do spółki komandytowej nie następuje „na poczet kapitału spółki”, a taka jest przesłanka określona w art. 19 ust. 1a pkt 5 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) (winno być: ustawy o CIT).

Z uwagi na to, przepis ten nie może mieć zastosowania Spółki będącej spółką komandytową.

Również pozostałe - wskazane w przepisie art. 19 ustawy o CIT wyłączenia, tj. wskazane w art. 19 ust. 1a pkt 1-4, ust. 1b oraz ust. 1c ustawy o CIT, nie mają zastosowania do Spółki, gdyż zdarzenia tam opisane nie miały miejsca w Spółce oraz Spółka nie jest też podatnikiem, o którym mowa w tych przepisach.

Reasumując, Spółka może w 2021 r. rozliczyć przychody (dochody) inne niż z zysków kapitałowych stawką podatku dochodowego od osób prawnych wynoszącą 9% (jeżeli przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro), gdyż:

1. ma status „małego podatnika” tzn. w roku 2020 osiągnęła przychody ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług), które nie przekroczyły w roku 2020 wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro;

2. rozpoczęła działalność w 2019 r. (wpis do KRS 1 lipca 2019 r.), a nie z dniem 1 stycznia 2021 r.;

3. w 2019 r. komandytariusz wniósł do Spółki tytułem wkładu niepieniężnego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a zatem okres o którym mowa w art. 19 ust. 1a pkt 5 ustawy o CIT minął w roku 2019 (rok w którym podatnik rozpoczął działalność) oraz w roku 2020 (rok podatkowy bezpośrednio po nim następujący),

4. przepis art. 19 ust. 1a pkt 5) ustawy o CIT, nie ma w ogóle do Spółki zastosowania, gdyż wniesienie przez komandytariusza do spółki komandytowej, będącej Spółką osobową, wkładu niepieniężnego w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie nastąpiło „na poczet kapitału”, gdyż spółka komandytowa ze swojej istoty nie posiada kapitału, gdyż nie jest spółką kapitałową,

5. pozostałe - wskazane w przepisie art. 19 ustawy o CIT - wyłączenia nie mają zastosowania do Spółki.

Z przywołanych powyżej względów, zdaniem Wnioskodawcy przychody (dochody) inne niż z zysków kapitałowych osiągnięte w roku 2021 powinien rozliczyć stawką podatku dochodowego od osób prawnych wynoszącą 9%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)`, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.