0111-KDIB2-1.4010.328.2021.3.BKD

📋 Podsumowanie interpretacji

Interpretacja dotyczy ustalenia, czy komplementariusz spółki komandytowej (X Sp. z o.o.) może w maju 2021 r. zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z innych źródeł część odpisu aktualizującego należności, zgodnie z umową spółki. Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawców za nieprawidłowe. Zgodnie z przepisami, odpisy aktualizujące należności mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeśli spełnione są dwa warunki: 1) dokonano odpisu aktualizującego w księgach rachunkowych oraz 2) nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona. W analizowanej sprawie oba warunki zostały spełnione w kwietniu 2021 r., kiedy to spółka komandytowa dokonała odpisu aktualizującego i uprawdopodobniła nieściągalność wierzytelności. W kwietniu 2021 r. spółka komandytowa była jeszcze podmiotem transparentnym podatkowo, co oznacza, że komplementariusz (X Sp. z o.o.) ma prawo zaliczyć proporcjonalną część odpisu do kosztów uzyskania przychodów w tym miesiącu, a nie w maju 2021 r., kiedy spółka uzyskała status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

Pytania i stanowisko urzędu

Pytania podatnika

1. Czy podatnik X Sp. z o.o. – komplementariusz (Zainteresowany niebędący stroną postępowania) ma prawo w maju 2021 do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z innych źródeł części odpisu aktualizującego należności na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a updop, w proporcji ustalonej umową spółki?

Stanowisko urzędu

1. Nie, podatnik X Sp. z o.o. - komplementariusz nie ma prawa w maju 2021 r. do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z innych źródeł części odpisu aktualizującego należności. Zgodnie z przepisami, odpisy aktualizujące należności mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeśli spełnione są łącznie dwa warunki: 1) dokonano odpisu aktualizującego w księgach rachunkowych oraz 2) nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona. W analizowanej sprawie warunki te zostały spełnione w kwietniu 2021 r., gdy spółka komandytowa dokonała odpisu aktualizującego i uprawdopodobniła nieściągalność wierzytelności. Ponieważ w kwietniu 2021 r. spółka komandytowa pozostawała jeszcze podmiotem transparentnym podatkowo, komplementariusz (X Sp. z o.o.) ma prawo zaliczyć proporcjonalną część odpisu do kosztów uzyskania przychodów w tym miesiącu, a nie w maju 2021 r. kiedy spółka uzyskała status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?

Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex

Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.

Rozpocznij bezpłatny okres próbny

📖 Pełna treść interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 28 lipca 2021 r. (data wpływu 30 lipca 2021 r.), uzupełnionym 4 listopada 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy komplementariusz ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów – w maju 2021 r. – wskazanych we wniosku odpisów aktualizujących, w proporcji ustalonej umową spółki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy komplementariusz ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów – w maju 2021 r.– wskazanych we wniosku odpisów aktualizujących, w proporcji ustalonej umową spółki.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego tez pismem z 20 października 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.328.2021.2.BKD, 0115-KDIT1.4011.626.2021.3.MR wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 4 listopada 2021 r.

Wniosek wspólny został złożony przez:

  1. Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

a) Pana AZ (dalej jako Pan AZ);

  1. Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:

a) Panią AZ (dalej jako Pani AZ);

b) X Sp. z o.o. (dalej jako X Sp. z o.o.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pan AZ – Zainteresowany będący stroną postępowania posiada status komandytariusza w spółce komandytowej Y Sp. z o.o. spółka komandytowa (dalej jako Y Sp. z o.o. SK). Status komandytariusza w ww. spółce posiada również Pani AZ - Zainteresowany niebędący stroną postępowania. X Sp. z o.o. posiada status komplementariusza w spółce komandytowej Y Sp. z o.o. SK – Zainteresowany niebędący stroną postępowania.

Spółka komandytowa w 2020 roku wykonała usługi specjalistycznego projektowania dla firmy z terenu Niemiec – N GmbH - o wartości 1 557 274,47 EUR.

Należność za wykonane usługi została przez Pana AZ, Panią AZ oraz X Sp. z o.o. zaliczona w 2020 roku do przychodów należnych na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w proporcji ustalonej umową spółki.

Na początku kwietnia 2021 R. Pan AZ uzyskał informację telefonicznie od niemieckiego kontrahenta, że prawdopodobnie zostanie rozpoczęta sądowa procedura upadłościowa zgodnie z niemieckimi przepisami. W dniu 19 kwietnia 2021 r. Pan AZ uzyskał formalne potwierdzenie (wydruk) rozpoczęcia sądowej procedury upadłościowej firmy N GmbH poprzez uzyskanie elektronicznego wyciągu ze strony www.unternehmensregister.de o ogłoszeniu, że dnia 12 kwietnia 2021 r. Sąd Rejonowy Neumunster Sąd Upadłościowy zamieścił drogą elektroniczną informację dotyczącą N GmbH o niewypłacalności, wszczęciu postępowania upadłościowego, wyznaczeniu przez sąd tymczasowego syndyka masy upadłościowej.

W dniu 10 maja 2021 r. Pan A.Z. uzyskał uwierzytelnione tłumaczenie z języka niemieckiego na język polski elektronicznego wyciągu potwierdzającego rozpoczęcie procedury upadłościowej firmy N Gmbh.

W momencie rozpoczęcia procedury upadłościowej firma N GmbH posiadała nieuregulowane faktury na rzecz Y Sp. z o.o. SK w wysokości 638 167,73 EUR (2 816 525,61 PLN). W związku z powyższym w miesiącu uzyskania informacji o rozpoczęciu procesu upadłościowego (kwiecień 2021) spółka Y Sp. z o.o. SK dokonała w księgach rachunkowych odpisu aktualizującego należność w wysokości 2 816 525,61 PLN na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Niezapłacone należności wynikające z faktur dokumentujących usługi dla firmy N GmbH nie uległy przedawnieniu zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.

Dla Zainteresowanych Pana AZ, Pani A. Z.oraz X Sp. z o.o. przed 1 maja 2021 r. udział w spółce komandytowej Y Sp. z o.o. SK nie stanowił jedynego źródła, przypisanego do źródeł przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej i odpowiednio z tzw. innych źródeł w przypadku X Sp. z o.o. W ramach tych źródeł zainteresowani generowali dochód podatkowy.

Pan AZ i Pani AZ poza udziałem w spółce komandytowej po 1 maja 2021 r. uzyskiwali i nadal uzyskują przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej indywidualnie.

Spółka komandytowa Y Sp. z o.o. SK posiada status podatnika w podatku dochodowym od osób prawnych od maja 2021 r.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie, które ostatecznie sformułowane zostało w uzupełnieniu wniosku:

Czy podatnik X Sp. z o.o. – komplementariusz (Zainteresowany niebędący stroną postępowania) ma prawo w maju 2021 do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z innych źródeł części odpisu aktualizującego należności na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a updop, w proporcji ustalonej umową spółki?

Zdaniem Zainteresowanych, komplementariusz w maju 2021 nabył prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów z tzw. innych źródeł części odpisu aktualizującego należność, w proporcji ustalonej umową spółki.

Co do zasady, ustawodawca wyłącza odpisy aktualizujące z kategorii kosztów podatkowych. Wyjątkiem są odpisy spełniające łącznie następujące warunki:

- są odpisami aktualizującymi, określonymi w ustawie o rachunkowości, (spółka dokonała odpisu aktualizującego należność w księgach rachunkowych w kwietniu 2021 r.),

- zostały dokonane od należności bądź części należności uprzednio zaliczonej do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 updop;

- nieściągalność należności objętej odpisem została uprawdopodobniona (uprawdopodobnienie zostało dokonane w maju 2021 r. poprzez fizycznie uzyskanie uwierzytelnionego tłumaczenia odpisu z niemieckiego rejestru sądowego o rozpoczęciu z dniem 12 kwietnia 2021 r. procedury upadłościowej.

W świetle art. 16 ust.2a pkt 1 updop, nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, w szczególności gdy:

- dłużnik zmarł, został wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość albo

- zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu, o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, lub zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo

- wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo

- wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych wyłącznie w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast w pozostałym zakresie wniosku, tj. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Na mocy ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 2123, dalej „ustawa zmieniająca”), rodzaj spółek osobowych prawa handlowego jakimi są spółki komandytowe z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskał status podatników podatku dochodowego od osób prawnych (art. 2 pkt 1 lit. a) ustawy zmieniającej) i status „spółki” w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy zmieniającej).

Jak wynika z art. 12 ust. 2 ustawy zmieniającej, spółka komandytowa mogła postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskała status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy zmieniającej, do dochodów wspólników spółki komandytowej lub spółki jawnej uzyskanych z udziału w zyskach takiej spółki, osiągniętych przez taką spółkę przed dniem, w którym taka spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem, w którym taka spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Jak wynika z powołanych przepisów do dochodów osiągniętych przez spółkę komandytową przed datą uznania jej za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych zastosowanie znajdą przepisy sprzed nowelizacji.

Przed wskazaną wyżej nowelizacją przepisów spółki komandytowe były podmiotami transparentnymi podatkowo. Podatnikami w podatkach dochodowych (w podatku dochodowym od osób prawnych lub w podatku dochodowym od osób fizycznych) byli zatem wspólnicy tych spółek.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału).

W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 5 ust. 1a ww. ustawy, przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła.

Zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ustawy CIT).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że dochody (przychody) z udziału w spółce niebędącej osobą prawną opodatkowuje się osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziału w zysku spółki.

W myśl natomiast art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

- musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

- nie może być wymieniony w art. 16 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

- musi być należycie udokumentowany.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1 ustawy CIT.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Analiza przytoczonych przepisów prowadzi do wniosku, że co do zasady odpisy aktualizujące nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wyjątkiem są odpisy spełniające łącznie następujące warunki:

- są odpisami aktualizującymi wartość należności, określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r., poz. 217 ze zm.),

- zostały dokonane od należności bądź części należności uprzednio zaliczonej do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

- nieściągalność tych należności została uprawdopodobniona zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ww. ustawy.

Ponadto należności, które są aktualizowane przez dokonanie odpisu aktualizującego, nie mogą być odpisane jako przedawnione.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przesłanki dokonania odpisu aktualizującego wartość należności zawarte zostały w art. 35b ustawy o rachunkowości.

Z kolei przepis art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy CIT stanowi, że nieściągalność wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 26-26c, uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:

a) dłużnik zmarł, został wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość albo

b) zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu, o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, lub zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo

c) wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo

d) wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego;

Wskazać należy, że katalog możliwości uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności wymieniony w art. 16 ust. 2a pkt 1 omawianej ustawy ma charakter otwarty, a zatem możliwe są sytuacje, gdy wierzyciel w inny sposób uprawdopodobni, że dana wierzytelność jest nieściągalna. Inne przesłanki takiego uprawdopodobnienia muszą mieć jednakże charakter prawny równorzędny w stosunku do wskazanych w ww. przepisie. Uprawdopodobnienie nieściągalności jest środkiem zastępczym dowodu, a więc środkiem nie dającym pewności, lecz tylko prawdopodobieństwo twierdzenia o fakcie. Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności jest zatem wskazaniem okoliczności wystarczających do powzięcia przekonania o prawdopodobieństwie faktu, nie jest natomiast przeprowadzeniem dowodu czyniącego fakt absolutnie pewnym.

W sytuacji gdy dłużnik jest podmiotem zagranicznym, za uprawdopodobnioną w stopniu umożliwiającym zaliczenie odpisu aktualizującego do kosztów uzyskania przychodu należy uznać należność od takiego dłużnika, także w przypadku, gdy zostało wszczęte postępowanie upadłościowe na podstawie przepisów państwa, którego ustawodawstwu dłużnik ten podlega, przez organ upoważniony na podstawie przepisów tego państwa do wszczęcia tego postępowania. W konsekwencji, w przypadku wszczęcia postępowania upadłościowego wobec kontrahenta zagranicznego, przez upoważniony zagraniczny organ, nieściągalność wierzytelności od takiego kontrahenta należy uznać za uprawdopodobnioną.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że nieściągalność wskazanej we wniosku wierzytelności należy uznać za uprawdopodobnioną w rozumieniu art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy CIT bowiem jak wskazali Zainteresowani wobec kontrahenta z Niemiec zostało wszczęte postępowania upadłościowe a sąd wyznaczył tymczasowego syndyka masy upadłościowej.

Rozpatrując kwestię, w którym momencie ww. odpis aktualizujący można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu trzeba zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzują momentu, w którym należy zaliczyć odpisy aktualizujące nieściągalne wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że podatnik ma prawo (nie obowiązek) zakwalifikować je do kosztów uzyskania przychodów po uprzednim uprawdopodobnieniu nieściągalności wierzytelności w sposób określony w art. 16 ust. 2a ustawy o CIT.

Jedynie przepis art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT stanowiący, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione, wyznacza czasową granicę zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Wobec powyższego należy więc stosować w takim przypadku generalną zasadę „przypisywania” kosztów do określonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W świetle art. 15 ust. 4e tej ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podsumowując, odpisy aktualizujące należności zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w dacie łącznego spełnienia dwóch warunków:

- musi być rachunkowo dokonany odpis aktualizujący wartość należności, oraz

- nieściągalność wierzytelności powinna być uprawdopodobniona.

Gdy warunki te zostaną spełnione w różnych latach podatkowych, zaliczenie odpisu do kosztów uzyskania przychodów będzie możliwe w roku podatkowym, w którym spełniony zostanie drugi z warunków.

Jeżeli zatem odpis aktualizujący został dokonany przed uprawdopodobnieniem nieściągalności, spełnienie drugiego z warunków nastąpi w momencie uprawdopodobnienia nieściągalności. Natomiast w przypadku, gdy do uprawdopodobnienia nieściągalności doszłoby przed dokonaniem odpisu aktualizującego, jego zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów nastąpi dopiero w momencie jego dokonania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 19 kwietnia 2021 r. Pan A.Z. uzyskał formalne potwierdzenie (wydruk) rozpoczęcia sądowej procedury upadłościowej firmy N GmbH poprzez uzyskanie elektronicznego wyciągu ze strony www.unternehmensregister.de o ogłoszeniu, że w dniu 12 kwietnia 2021 r. Sąd Rejonowy Neumunster Sąd Upadłościowy zamieścił drogą elektroniczną informację dotyczącą N GmbH o niewypłacalności, wszczęciu postępowania upadłościowego, wyznaczeniu przez sąd tymczasowego syndyka masy upadłościowej. W tym samym miesiącu spółka komandytowa dokonała w księgach rachunkowych odpisu aktualizującego należność w wysokości 2 816 525,61 PLN na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Z wniosku wynika również, że spółka komandytowa, której X Sp. z o.o. jest komplementariuszem stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że odpis aktualizujący wartość wskazanej we wniosku należności może stanowić – z uwzględnieniem art. 35b ustawy o rachunkowości oraz art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy CIT – koszt podatkowy w kwietniu 2021 r., gdyż to w tym miesiącu dokonano odpisu aktualizującego oraz uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności w rozumieniu art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy CIT.

Podkreślić przy tym należy, że spełnienie warunku, jakim jest uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności jest to moment uzyskania przez Spółkę stosownego, a wymaganego prawem dokumentu (dowodu), a nie moment (miesiąc) w którym sporządzono tłumaczenie powyższego dokumentu. Czynność materialno-techniczna, jaką jest wykonanie tłumaczenia dokumentu sporządzonego w języku obcym, nie może determinować momentu zaliczenia określonego kosztu do kosztów podatkowych.

Z uwagi na to, że w kwietniu 2021 r. Y Sp. z o.o. SK pozostawała jeszcze podmiotem transparentnym podatkowo – powyższy odpis aktualizujący komplementariusz ww. spółki komandytowej – X Sp. z o.o.(Zainteresowany niebędący stroną postępowania) ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w kwietniu 2021 r. proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku tej spółki.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanych, zgodnie z którym odpis aktualizujący należy uznać za koszt podatkowy w maju 2021 r. nie może być uznane za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;

  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!

Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili