0111-KDIB1-3.4010.506.2021.1.MBD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 30 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy związku z okolicznością, że pomiędzy wskazanym zakładami Wnioskodawcy (odpowiednio Zakład X oraz Zakład Y) może dochodzić do incydentalnych przesunięć Wyrobów Gotowych, przesunięcia takie powinny zostać uznane jako związane z tzw. działalnością pomocniczą, o charakterze magazynowym, co w konsekwencji powoduje, że zastosowania nie znajduje art. 17. ust. 6b ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy związku z okolicznością, że pomiędzy wskazanym zakładami Wnioskodawcy (odpowiednio Zakład X oraz Zakład Y) może dochodzić do incydentalnych przesunięć Wyrobów Gotowych, przesunięcia takie powinny zostać uznane jako związane z tzw. działalnością pomocniczą, o charakterze magazynowym, co w konsekwencji powoduje, że zastosowania nie znajduje art. 17. ust. 6b ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka prowadzi obecnie działalność pod firmą A Sp. z o.o. - w tym zakresie nastąpiła zmiana, uprzednio Spółka działała pod firmą B Sp. z o.o. We (…) znajduje się wyłącznie formalna siedziba Wnioskodawcy, natomiast Spółka funkcjonuje m.in. poprzez zakład w Y, zlokalizowany na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Działalność niniejszego zakładu prowadzona jest na podstawie Zezwolenia nr (…) z 10 grudnia 2013 r. (dalej: „Zezwolenie”; „Zezwolenie SSE”).

Zakres przedmiotowy Zezwolenia obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej, jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w ramach następujących pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług 2008 (dalej: „PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2008”):

- masa włóknista, papier i tektura (PKWiU 17.1);

- papier falisty i tektura falista oraz opakowania z papieru i tektury (PKWiU 17.21);

- pozostałe wyroby z papieru i tektury (PKWiU 17.29);

- odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu (PKWiU 38.11.5);

- transport drogowy towarów (PKWiU 49.41);

- magazynowanie i przechowywanie towarów (PKWiU 52.1) z wyłączeniem podkategorii 52.10.12 - magazynowanie i przechowywanie cieczy i gazów oraz podkategorii 52.10.13 - magazynowanie i przechowywanie ziaren zbóż;

- usługi parkingowe (PKWiU 52.21.24);

- pozostałe usługi wspomagające transport (PKWiU 52.21.29);

- pozostałe usługi przeładunku towarów (PKWiU 52.24.19);

- usługi towarowych agencji transportowych (PKWiU 52.29.1);

- pozostałe usługi wspomagające transport, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKWiU 52.29.2);

- usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie techniki i technologii, z wyłączeniem biotechnologii (PKWiU 72.19.29).

Spółka podjęła uchwałę o połączeniu z C Sp. z o.o. (dalej: „Spółka 2”) - na skutek której w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu Spółek Handlowych (Dz.U.2020.1526 z dnia 4 września 2020 r. ze zm.) Wnioskodawca przejął cały majątek Spółki 2, w zamian za wydanie własnych udziałów na rzecz jedynego udziałowca Spółki 2, tj. D Sp. z o.o. (dalej: „Połączenie”). Po Połączeniu, Wnioskodawca działa pod firmą A Sp. z o.o. prowadząc działalność gospodarczą zarówno na terenie SSE (dalej: „Zakład Y”, „Zakład SSE”), jak również w ramach dotychczasowej lokalizacji właściwej dla Spółki 2.

Spółka 2 uzyskała Decyzję o wsparciu nr (…) z 21 września 2020 r. (dalej: „Decyzja” lub „DoW”) na realizację inwestycji polegającej na utworzeniu nowego przedsiębiorstwa, obejmującego swoim zakresem działalność gospodarczą sklasyfikowaną w oparciu o następujące grupowania PKWiU 2015 (zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU, Dz.U. poz. 1676 oraz z 2017 r. poz. 2453)):

17.12: Papier i tektura

17.21: Papier falisty i tektura falista oraz opakowania z papieru i tektury

17.22: Artykuły dla gospodarstw domowych, toaletowe i sanitarne, z papieru

17.29: Pozostałe wyroby z papieru i tektury

38.11.5: Odpady, inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu

52.10: Magazynowanie i przechowywanie towarów

52.24: Usługi przeładunku towarów

52.29: Pozostałe usługi wspomagające transport

72.19: Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych

74.10: Usługi w zakresie specjalistycznego projektowania.

Obszar objęty Decyzją, na którym Spółka 2 realizuje inwestycję znajduje się w miejscowości (…) w powiecie (…) na terenie działki (…) znajdującej się we właściwości (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej „…” Sp. z o.o. (dalej jako: „Zakład X”, „Zakład DoW”).

Po Połączeniu, Spółka została sukcesorem Decyzji, w ramach której będzie prowadziła działalność zwolnioną, co do zasady analogiczną rodzajowo do działalności prowadzonej dotychczas na podstawie Zezwolenia na terenie SSE.

Zasadą jest, że sprzedaż opakowań z tektury (dalej: „Wyroby Gotowe”) odbywa się z zakładu, na terenie którego został wyprodukowany dany wyrób - co jest naturalną konsekwencją wynikająca z ekonomiki postępowania podmiotu gospodarczego (ograniczenie zbędnych kosztów transportu/logistyki).

Jednocześnie, w ograniczonych przypadkach mogą mieć miejsce sytuacje, gdy Wyroby Gotowe wyprodukowane:

1. w ramach Zakładu X będą transportowane do magazynów w ramach Zakładu Y, skąd będą sprzedawane bezpośrednio do odbiorców lub;

2. w ramach Zakładu Y będą transportowane do magazynów w ramach Zakładu X, skąd nastąpi ich sprzedaż bezpośrednio do odbiorców.

Powyższe przesunięcia podyktowane będą wyłącznie względami logistycznymi: przechowywanie produktów do czasu ich sprzedaży w magazynie zakładu innego, niż zakład producenta np. z uwagi na potrzeby własne Spółki wynikające z chęci spełnienia specyficznych wymogów klientów, związanych z dostarczaniem zamówionych produktów wytworzonych przez każdy ze wskazanych zakładów jednym zbiorczym transportem. W ramach działalności magazynowej - zgodnie z istotą procesów magazynowania - nie powstaje jednak żaden nowy produkt Spółki, nie jest też prowadzona jakakolwiek część procesu produkcyjnego. Tym samym, Spółka podkreśla, że magazynowanie nie jest związane z jakąkolwiek zmianą właściwości Wyrobów Gotowych. Innymi słowy, na etapie magazynowania brak jest modyfikacji parametrów/użyteczności Wyrobu Gotowego poprzez dokonywanie ingerencji w Wyrób Gotowy. W ramach magazynu mogą być wykonywane wyłącznie rutynowe czynności właściwe dla procesu magazynowania jak np. zmiana palet czy też zmiana ilości sztuk na palecie. Jednocześnie, z uwagi na specyfikę/dynamikę wykonywania czynności logistycznych brak jest/brak będzie pracowników/środków trwałych/wydzielonych części w ramach poszczególnych magazynów dedykowanych do obsługi incydentalnych sytuacji kiedy dochodzić może do magazynowania Wyrobów Gotowych wytworzonych w drugim z zakładów. Jednocześnie, Spółka zapewni możliwość precyzyjnej identyfikacji poszczególnych partii Wyrobu Gotowego (niezależnie, czy wyrób ten będzie zbywany z magazynu zakładu, w ramach którego wyrób ten powstał, czy też z magazynu drugiego z zakładów) - tak by każdorazowo możliwe było przypisanie wyniku na transakcji sprzedaży do wyniku zakładu, w ramach którego dany Wyrób Gotowy faktycznie powstał (odpowiednio Zakład X lub Zakład Y).

Spółka podkreśla także, że nie świadczy i nie zamierza odrębnie świadczyć odrębnej usługi magazynowania dla klientów zewnętrznych. W przyszłości potencjalnie możliwe są obciążenia klientów z tytułu opóźnienia w odbiorze Wyrobów Gotowych, jednakże Wnioskodawca zaznacza, że dotychczas takie sytuacje nie miały miejsca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, że w związku z okolicznością, że pomiędzy wskazanym zakładami Wnioskodawcy (odpowiednio Zakład X oraz Zakład Y) może dochodzić do incydentalnych przesunięć Wyrobów Gotowych, przesunięcia takie powinny zostać uznane jako związane z tzw. działalnością pomocniczą, o charakterze magazynowym, co w konsekwencji powoduje, że zastosowania nie znajduje art. 17. ust. 6b ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, ewentualne przesunięcia Wyrobów Gotowych w ramach Spółki, pomiędzy Zakładem X i Zakładem Y, wpisują się w pojęcie tzw. działalności pomocniczej, co tym samym powoduje, że nie jest właściwe dla niniejszych przesunięć zastosowanie art. 17 ust. 6b ustawy o CIT (brak zastosowania zasad rozliczeń jak określone w rozdziale 1a oddziału 2 Ustawy o CIT - zasady cen transferowych).

Zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), zwolnienie podatkowe na podstawie:

a) uzyskanego przez Spółkę Zezwolenia, obejmuje dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1670 z 29 września 2020 r. ze zm., dalej: „Ustawa o SSE”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami;

b) uzyskanej przez Spółkę (w drodze sukcesji) Decyzji o wsparciu, obejmuje dochody uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. 2020 poz. 1752 z 9 października 2020 r. dalej: „Ustawa o WNI”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przepis art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT precyzuje także, że zwolnienie podatkowe, zarówno na podstawie Zezwolenia, jak i Decyzji przysługuje z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu, a zatem, w niniejszym przypadku, na terenie Zakładu Y oraz położonych w obrębie Zakładu X działkach wskazanych w Decyzji o Wsparciu. Jednocześnie, oba wskazane zakłady zlokalizowane są bądź to na terenie SSE (Zakład Y) bądź na terenie jak wskazany w DoW (Zakład X). Powyższa okoliczność pozostaje istotna z uwagi na dyspozycję art. 17 ust. 6a ustawy o CIT, którego treść referuje do obszaru: „poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu lub terenem określonym w decyzji o wsparciu”. Jednocześnie, konsekwencją braku spełnienia dyspozycji określonej w powyższym art. 17 ust. 6a ustawy CIT jest brak zastosowania do omawianych przesunięć Wyrobów Gotowych pomiędzy zakładami również art. 17 ust. 6b Ustawy o CIT, który określa, że jego wykorzystanie jest właściwe w sytuacji istnienia jednostki organizacyjnej o której mowa w art. 17 ust. 6a (czyli jednostka zlokalizowana poza terenem Specjalnej Strefy Ekonomicznej lub poza terenem określonym w decyzji o wsparciu danego inwestora).

Jednocześnie, jak wskazuje się w piśmiennictwie: tylko i wyłącznie ze względu na regulacje ustawowe należy stosować przepisy cen transferowych - gdyby takich szczególnych przepisów nie było, nie wystąpiłaby konieczność dokonywania takich rozliczeń (P. Sancewicz, Ceny transferowe w Polskiej Strefie Inwestycji, Praktyka Podatkowa nr 1/2020, s. 12).

W świetle przywołanych regulacji nie ulega wątpliwości, że prowadzona przez Spółkę na terenie Zakładu Y i Zakładu X działalność produkcyjna prowadząca do wytworzenia Wyrobów Gotowych, objęta odpowiednio zakresem Zezwolenia/Decyzji o wsparciu, spełnia kryteria wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT (w ramach dostępnych limitów zwolnienia).

Natomiast w związku z okolicznością, że obszar wskazany w Decyzji jest różny od lokalizacji działalności objętej Zezwoleniem, na podstawie art. 13 ust. 7 ustawy o WNI Spółka uznała, że zasadne będzie prowadzenie odrębnej ewidencji dla działalności zwolnionej na podstawie Decyzji i działalności prowadzonej na podstawie Zezwolenia.

Wnioskodawca podkreśla, że z powyższych przepisów Ustawy o CIT, wynika jednoznaczny związek miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (objętej Zezwoleniem lub Decyzją), przynoszącej określony dochód, z możliwością nabycia uprawnień do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie, Spółka wskazuje, że akty normatywne regulujące zasady funkcjonowania przedsiębiorstw na terenie specjalnych stref ekonomicznych/na obszarze objętym decyzją o wsparciu, nie wyjaśniają jednak pojęcia działalności gospodarczej.

Pomocna w tym zakresie jest praktyka organów podatkowych, które odwołując się do reguł wykładni językowej, określają działalność gospodarczą jako „zespół działań związanych z wytwarzaniem dóbr i usług, a także dysponowaniem i zarządzaniem nimi, podejmowanych na własny rachunek przez określone podmioty w celach zarobkowych” (tak przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 marca 2010 r. sygn. ILPB3/423-7/10-4/ŁM).

Podobne znaczenie nadał temu pojęciu ustawodawca, definiując działalność gospodarczą na gruncie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), jako każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców (art. 3 pkt 9 tej ustawy). Ogólną definicję działalności gospodarczej zawiera natomiast przepis art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r., poz. 162 z 26 stycznia 2021 r., ze zm.), zgodnie z którym jest to zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Mając powyższe na względzie, prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Zakładu Y i Zakładu X należy, w ocenie Spółki, rozumieć jako wytwarzanie produktów na obszarze wyznaczonym granicami SSE lub wskazanymi w Decyzji, realizowane dzięki istniejącej w tym miejscu infrastrukturze produkcyjnej i zatrudnionym w tym celu pracownikom. Natomiast, szczegółowy przedmiot działalności, jaka ma być wykonywana przez Wnioskodawcę na terenie SSE/objętym Decyzją, określony został w otrzymanym Zezwoleniu i uzyskanej Decyzji. Nie ulega wątpliwości, że w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym miejscami prowadzenia działalności gospodarczej będą w kontekście powołanych definicji odpowiednio: Zakład Y oraz Zakład X. W tych lokalizacjach Spółka będzie produkowała wyroby objęte zakresem zwolnienia, tam odbywać się będzie planowanie i organizacja produkcji, jak również zatrudnieni są pracownicy produkcyjni. Tam również zlokalizowane są inwestycje kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną na podstawie odpowiednio Zezwolenia i Decyzji. W tym kontekście należy stwierdzić, że przeniesienie Wyrobów Gotowych:

a) z Zakładu Y do magazynów znajdujących się na terenie Zakładu X lub

b) z Zakładu X do magazynów zlokalizowanych na terenie Zakładu Y

- a następnie ich magazynowanie i wysyłka do kontrahenta, pozostaje w ścisłym, funkcjonalnym i służebnym związku do podstawowej działalności Spółki prowadzonej na terenie Zakładu Y oraz oddzielnie Zakładu X i korzystającej ze zwolnienia odpowiednio na podstawie Zezwolenia oraz Decyzji.

W opinii Spółki, regulacja analizowanego art. 17 ust. 6a oraz 6b Ustawy o CIT, została wprowadzona w celu zapobieżenia realizacji poza SSE/obszarem wskazanym w decyzji o wsparciu części etapów produkcji objętych zwolnieniem podatkowym na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu (w konsekwencji czego, w przypadku braku przedmiotowego ograniczenia, dochód ze sprzedaży wyrobów wyprodukowanych de facto częściowo poza SSE/obszarem objętym decyzją o wsparciu mógłby zostać objęty w całości zwolnieniem podatkowym).

Należy jednak przeprowadzić wyraźną dystynkcję, pomiędzy dyspozycją art. 17 ust. 6a-6b Ustawy o CIT, a przeniesieniem i magazynowaniem Wyrobów Gotowych - odpowiednio w magazynach zlokalizowanych w ramach Zakładu Y i Zakładu X (w zakresie magazynowania wyrobów powstałych w drugim z zakładów).

Spółka podkreśla przy tym, że działalność prowadzona w ramach magazynów na terenie Zakładu Y i Zakładu X nie będzie generowała wartości dodanej w zakresie wytwarzanych Wyrobów Gotowych, jako że świadczenia te nie stanowią elementu procesu produkcyjnego, a są to jedynie czynności posiadające pomocniczy charakter. W konsekwencji, zdaniem Spółki, przechowywanie:

a) w magazynach znajdujących się na terenie Zakładu Y, Wyrobów Gotowych pochodzących z Zakładu X,

b) w magazynach znajdujących się na terenie Zakładu X, Wyrobów Gotowych pochodzących z Zakładu Y,

jak również ich potencjalna sprzedaż/dostarczenie do odbiorcy bezpośrednio z tego obszaru, powinno zostać potraktowane jako działalność pomocnicza wobec podstawowej działalności produkcyjnej objętej odpowiednio zakresem Zezwolenia SSE i Decyzji.

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej z 20 października 2020 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.528.2020.1.EC, w której stanowisko wnioskodawcy zostało uznane za w całości prawidłowe: w odniesieniu do wskazanych wyrobów strefowych, to czynności wykonywane w ramach procesu produkcyjnego przesądzają o wartości dodanej danego produktu, zaś czynności, które mają miejsce w trakcie magazynowania po zakończeniu procesu produkcyjnego, nie zwiększają wartości produktu dla kupującego.

Działalność pomocnicza jako wspomagająca podstawową działalność wykonywaną przez Spółkę, nie została zdefiniowana w ustawie o SSE i ustawie o WNI. Należy zatem wskazać, że organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych powszechnie akceptują przesłanki zaczerpnięte z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności)) (Dz.U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885, ze zm., dalej: „Rozporządzenie PKD”). Zgodnie z pkt 10 Załącznika do tego Rozporządzenia, działalność jest działalnością pomocniczą, jeżeli spełnia wszystkie następujące warunki:

- służy wyłącznie jednostce,

- nakłady na działalność pomocniczą stanowią koszt jednostki;

- efekt końcowy (zazwyczaj usługi, rzadziej wyroby) nie stanowi części produktu finalnego jednostki i nie generuje nakładów brutto na środki trwałe.

Tym samym, za działalność pomocniczą powszechnie uznaje się działalność, która spełnia kumulatywnie wszystkie powyższe warunki.

Magazynowanie Wyrobów Gotowych objętych Zezwoleniem/Decyzją wytworzonych przez Wnioskodawcę odpowiednio w ramach drugiego z zakładów będzie spełniać wszystkie powyżej wskazane przesłanki. W szczególności, czynności związane z magazynowaniem dokonywane przez Spółkę nie będą wiązać się bezpośrednio z powstaniem przychodów po stronie Spółki, ponieważ będą one realizowane na jej własne potrzeby, płynące przede wszystkim z konieczności spełnienia specyficznych wymogów klientów Spółki (np. zbiorczy transport do klienta wyrobów, które wyprodukowany zostały w dwóch opisywanych zakładach Spółki).

Analogiczna definicja działalności pomocniczej zawarta została w przepisach unijnych. Zgodnie z pkt 6 sekcji II lit. C załącznika do rozporządzenia Rady (EWG) Nr 696/93 w sprawie jednostek statystycznych do celów obserwacji i analizy systemu produkcyjnego we Wspólnocie (Dz.U. UE.L.93.76.1, ze zm. - dalej: „Załącznik do rozporządzenia”), (`(...)`) działalność pomocnicza w ramach danej jednostki prowadzona jest w celu umożliwienia lub ułatwienia produkcji określonych towarów i usług przez daną jednostkę na rzecz stron trzecich. Produkty działalności pomocniczej nie są jako takie dostarczane stronom trzecim.

Jednocześnie, zgodnie z treścią pkt 1 sekcji IV lit. B Załącznika do rozporządzenia, za działalność pomocniczą uznaje się taką działalność, która spełnia wszystkie następujące warunki:

a. służy tylko jednostce, do której się odnosi; innymi słowy wytworzone towary lub usługi nie mogą być sprzedawane w obrocie;

b. porównywalna działalność na podobną skalę realizowana jest w podobnych jednostkach produkcyjnych;

c. wytwarza usługi lub, wyjątkowo, dobra nietrwałe, które nie wchodzą w skład produktu końcowego jednostki (np. drobne narzędzia lub rusztowania);

d. wpływa na koszty bieżące samej jednostki, tzn. nie powoduje tworzenia środków trwałych brutto.

Działalność pomocnicza na gruncie przepisów unijnych została zdefiniowana w sposób zbliżony do definicji zawartej w Rozporządzeniu PKD, w szczególności przesłanki zawarte w literach a, c oraz d punktu 1 sekcji IV litery B Załącznika do rozporządzenia, są zbieżne z warunkami określonymi w punkcie 10 załącznika do Rozporządzenia PKD (wskazanymi powyżej).

W kontekście przesłanki zawartej w literze b punktu 1 sekcji IV litery B Załącznika do rozporządzenia, należy zauważyć, że korzystanie z powierzchni magazynowej jest powszechną praktyką/koniecznością wśród przedsiębiorców produkcyjnych (w tym przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie SSE/na podstawie decyzji o wsparciu) - w tym zarówno korzystanie z zewnętrznych magazynów (operatorzy logistyczni) czy to z magazynów dostępnych w innych lokalizacjach prowadzonych przez przedsiębiorcę.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, magazynowanie Wyrobów Gotowych objętych zakresem Zezwolenia/Decyzji na terenie zakładu Spółki innego, niż zakład produkcji należy uznać za działalność pomocniczą również na gruncie Załącznika do rozporządzenia.

Takie stanowisko znajduje też pełne oparcie w dostępnych stanowiskach organów podatkowych - w interpretacjach indywidualnych wyrażany jest pogląd, że działalność magazynów, które są zlokalizowane poza SSE czy też poza terenem określonym w decyzji o wsparciu (a które podejmują czynności o charakterze pomocniczym wobec podstawowej działalności danego wnioskodawcy), nie jest związana z zastosowania przepisów o cenach transferowych - tak też przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.453.2019.1.BM, w której za w pełni prawidłowe uznane zostało stanowiska podatnika, zgodnie z którym: Działalność taka, zdaniem Wnioskodawcy, nie może być przy tym potraktowana jako odrębna działalność gospodarcza, prowadzona poza granicami SSE, gdyż przechowywanie Produktów do czasu ich sprzedaży stanowi naturalną część prowadzenia działalności gospodarczej objętej zezwoleniem strefowym (a także działalności produkcyjnej per se), zatem stanowi wyłącznie pomocniczy element w stosunku do przedmiotu działalności wykonywanej na terenie SSE, a tym samym - zgodnie z cytowanym już stanowiskiem organu - nie będzie generowała wartości dodanej w zakresie procesu produkcyjnego. (`(...)`)W ocenie Spółki, pomimo iż Magazyny 1 i 2 oraz Część niewynajmowana obiektu 3 zlokalizowane są poza terenem SSE, uznać należy, iż stanowią one integralną część działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE i w konsekwencji nie zachodzi potrzeba wyodrębnienia organizacyjnego. (`(...)`)W związku z tym, zdaniem Spółki, funkcjonowanie magazynów zlokalizowanych poza obszarem SSE, ale podejmującego czynności o charakterze pomocniczym w stosunku do podstawowej działalności Spółki, nie wymaga zastosowania przepisów Rozdziału 1a Ustawy o CIT. (`(...)`)W świetle przedstawionej powyżej argumentacji jest - zdaniem Spółki - oczywiste, iż działalność Magazynów 1 i 2 oraz Części niewynajmowanej Obiektu 3 nie wiąże się z koniecznością wydzielenia organizacyjnego działalności prowadzonej na terenie SSE, a tym samym zastosowania Rozdziału 1a Ustawy o CIT, w zakresie metodologii ustalania cen transferowych.

Analogiczne stanowisko w odniesieniu do różnego rodzaju kosztów związanych z działalnością pomocniczą w stosunku do produkcji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe, co znalazło wyraz m.in. w następujących aktualnych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS):

- z 20 października 2020 r. sygn. 0114-KDIP3-1.4011.528.2020.1.EC;

- z 6 października 2020 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.380.2020.1.PC;

- z 5 marca 2020 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.506.2019.2.JC;

- z 2 grudnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.453.2019.1.BM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.