0111-KDIB1-3.4010.461.2021.1.JKU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 września 2021 r., który wpłynął do tut. Organu w tym samym dniu, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko, że w opisanym modelu działalności Spółka osiąga przychód w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego niezależnie od daty faktycznego rozliczenia (potrącenia) należnego wynagrodzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko, że w opisanym modelu działalności Spółka osiąga przychód w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego niezależnie od daty faktycznego rozliczenia (potrącenia) należnego wynagrodzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym - ma siedzibę tylko na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz jest zarządzana z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)), zarejestrowanym również do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą zarówno w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm. - dalej „Ustawa o VAT”), jak i w rozumieniu stosowanej na potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych definicji z art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162).

Przedmiot i model planowanej działalności gospodarczej.

Spółka rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, której przedmiotem jest prowadzenie portalu internetowego stanowiącego platformę przeznaczoną do łączenia twórców treści cyfrowych (głównie osoby publiczne, modelki, fotografowie, blogerzy, influencerzy itp.) z odbiorcami tych treści - dalej „Portal”. Spółka jest właścicielem praw do Portalu oraz jego administratorem. Podmioty korzystające z Portalu prowadzonego przez Spółkę dzielą się na dwie grupy:

1. Twórców, tj. podmioty udostępniające na Portalu treści swojego autorstwa (głównie osoby publiczne, modelki, fotografowie, blogerzy, influencerzy itp.). Z tytułu korzystania z Portalu Twórcy będą wnosili opłaty na rzecz Spółki (wynagrodzenie) w wysokości określonego cennikiem procentu wpłat dokonywanych na ich rzecz przez Użytkowników. Kwoty te stanowią wynagrodzenie Spółki stanowiące zasadnicze źródło jej przychodu w opisanym modelu prowadzonej działalności gospodarczej.

2. Użytkowników, tj. podmioty, które w zamian za opłatę uiszczaną na rzecz konkretnego Twórcy (abonament) otrzymują dostęp przez Portal do materiałów publikowanych przez konkretnego Twórcę. Wysokość opłat za dostęp do tych materiałów będzie ustalana indywidualnie przez każdego z Twórców. Uzyskanie dostępu do materiałów nie będzie równoznaczne z nabyciem majątkowych praw autorskich do tych materiałów ani licencji wyłącznej do tych materiałów. Użytkownik będzie mógł jedynie zapoznać się z treścią opublikowanych materiałów, w szczególności bez prawa do ich dalszego rozpowszechniania w jakikolwiek sposób bez odrębnej zgody Twórcy.

Twórcy oraz Użytkownicy mogą być podmiotami posiadającymi siedzibę, miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w kraju, w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w państwach trzecich. Mogą to być zarówno podmioty niebędące podatnikami podatku od towarów i usług jak i podmioty będące takimi podatnikami. Wartość usług pomniejszona o podatek od towarów i usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Twórców (udostępnienie Portalu) niebędących podatnikami może przekroczyć kwotę 42.000 zł w ciągu roku.

Przychody Spółki i rozliczenia z podmiotami korzystającymi z Portalu.

Spółka osiąga dochody z opłat Twórców za korzystanie z Portalu. Twórcy natomiast osiągają dochody z opłat za udostępnienie Użytkownikom swoich materiałów. Sprzedaż dostępu do Portalu dla Twórców, jak i sprzedaż dostępu do materiałów udostępnianych przez Twórców prowadzona jest wyłącznie drogą elektroniczną (online) przez Portal. Będzie to sprzedaż zautomatyzowana, wymagająca udziału i obsługi człowieka wyłącznie w marginalnym stopniu, głównie z zakresie niezwiązanym bezpośrednio z realizacją zasadniczej usługi (tj. w zakresie takich czynności jak techniczne administrowanie serwisem, rozpatrywanie reklamacji, usuwanie materiałów naruszających prawa autorskie, rozpatrywanie roszczeń osób trzecich w tym zakresie itp.). Wykonanie opisanych usług jest niemożliwe bez wykorzystania technologii informacyjnej. Użytkownicy dokonują opłat za dostęp do materiałów wybranych Twórców przy wykorzystaniu elektronicznych form płatności (serwisy PayPal, Cashbill, w przyszłości możliwe, że również inne). Po upływie określonego w regulaminie czasu (blokada środków przez Spółkę na określony czas, np. 7 lub 14 dni) Spółka przekazuje wpłacone na jej rachunek bankowy (tj.pobrane z kont PayPal, Cashbill) środki pieniężne na rzecz Twórcy potrącając jednocześnie przysługującą jej od Twórcy kwotę wynagrodzenia. Środki te po upływie czasu blokady są wypłacane na rzecz Twórcy dopiero na jego żądanie złożone przez Portal - dopiero z chwilą złożenia żądania zapłaty wynagrodzenie Twórcy staje się wymagalne z upływem ustalonego w regulaminie terminu na dokonanie rozliczenia. Wspomniany okres blokady służy zabezpieczeniu transakcji. Należna Spółce prowizja jest natomiast rozliczana w przyjętych okresach rozliczeniowych wskazanych w regulaminie Portalu, akceptowanym przez Użytkowników i Twórców. Poza opłatami za dostęp do materiałów Twórców, Użytkownicy mogą również przekazywać również darowizny na rzecz Twórców w celu wspierania ich działalności („napiwki”). Wpłaty te są rozliczane w taki sam sposób jak wskazano wyżej.

Dysponowanie przez Spółkę wpłatami Użytkowników.

Odnośnie sposobu postępowania z środkami wpłaconymi na rachunek bankowy Spółki przez Użytkowników Spółka może stosować dwa alternatywne warianty postępowania z tymi środkami do czasu ich wypłaty na rzecz Twórców i potrącenia prowizji. W wariancie pierwszym w okresie od otrzymania wpłaty od Użytkownika do momentu przekazania środków na rachunek bankowy Twórcy Spółka zgodnie z umową (regulamin Portalu) nie jest uprawniona do dysponowania otrzymanymi środkami pieniężnymi w inny sposób niż przez dokonanie opisanych wyżej rozliczeń z Twórcą. Środki te będą środkami Twórcy przechowywanymi czasowo na rachunku bankowym Spółki pełniącej w zakresie rozliczenia między Twórcą a Użytkownikiem rolę pośrednika. Twórca od momentu dokonania wpłaty przez Użytkownika na swoim koncie będzie miał informację o stanie swojego konta, tj. o dokonanych na jego rzecz wpłatach i o należnym wynagrodzeniu za korzystanie z Portalu na rzecz Spółki. Wpłata środków na rachunek bankowy Spółki służy minimalizacji ryzyka związanego z udostępnianiem przez Twórców materiałów nielegalnych (np. naruszających prawa autorskie osób trzecich) lub nieudostępnienia materiałów, za których udostępnienie Użytkownik wniósł opłatę. W przypadku wystąpienia tego typu zdarzeń Spółka po uwzględnieniu wniesionej reklamacji dokona zwrotu całej wniesionej przez Użytkownika opłaty na jego rachunek bankowy. W wariancie drugim odmienność przejawia się w możliwości dysponowania otrzymanymi środkami na własne cele Spółki (niniejszy wniosek nie dotyczy jednak interpretacji dwóch w zakresie różnych wariantów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, że w opisanym modelu działalności Spółka osiąga przychód w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego niezależnie od daty faktycznego rozliczenia (potrącenia) należnego wynagrodzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT Spółka osiąga w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego niezależnie od daty faktycznego rozliczenia (potrącenia) należnego wynagrodzenia. Wpłaty dokonywane przez Użytkowników na rachunek bankowy Spółki nie będą jej przychodami. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, co do zasady przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z pewnymi wyjątkami niemającymi zastosowania w sprawie, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje jego definitywny charakter. Oznacza to, że konkretne przysporzenie musi w sposób ostateczny powiększać aktywa tej osoby prawnej. Dotyczy to również sytuacji, w których powstaje roszczenie o zapłatę. Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Wobec powyższego należne lub otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Stosownie do treści art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zgodnie z art. 12 ust. 3a Ustawy o CIT za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się co do zasady (wyjątki nie mają zastosowania w niniejszej sprawie) dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Szczególne rozwiązanie wprowadza natomiast art. 12 ust. 3c ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że w przypadku usług rozliczanych w okresach cyklicznych datą powstania przychodu jest zawsze koniec okresu rozliczeniowego. Nie ma natomiast znaczenia ani data wystawienia faktury, ani data otrzymania należności.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3 (przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej), do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym (winno być „stanie faktycznym” usługa Spółki będzie polegać na odpłatnym udostępnianiu możliwości korzystania z Portalu Twórcom. Wynagrodzenie będzie rozliczane przez potrącenie. Zgodnie z umową, której treść określał będzie akceptowany przez Twórcę i Użytkowników regulamin Portalu, będzie rozliczana we wskazanych tam okresach (np. w okresach miesięcznych lub raz na kwartał kalendarzowy). Okolicznością obojętną dla oceny zdarzenia przyszłego w analizowanym zakresie jest fakt, że zapłata wynagrodzenia Spółki będzie wynikiem potrącenia. Okolicznością obojętną jest też to, że rozliczenie z Twórcą, tj. wypłata środków wpłaconych na jego rzecz przez Użytkowników, będzie następowała na każde żądanie Twórcy. Zastosowanie przepisu art. 12 ust. 3c ustawy o CIT powoduje bowiem, że data faktycznej zapłaty nie jest istotna dla ustalenia daty powstania przychodu. Tym samym stosownie do przywołanych regulacji podatkowych przychód Spółki z tytułu wynagrodzenia należnego od Twórcy będzie stanowił przychód Spółki w ostatnim dniu przyjętego okresu rozliczeniowego krótszego niż rok, niezależnie od tego, kiedy dojdzie do faktycznego rozliczenia tego wynagrodzenia przez potrącenie i wypłatę należności przysługujących Twórcy (tj. środków wpłaconych przez Użytkowników).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej: „ustawy o CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter określony co do wysokości, definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem. Immanentną cechą uznania przysporzenia za przychód jest fakt powiększenia majątku podatnika. Powiększenie to może mieć postać zwiększenia zasobów majątkowych lub zmniejszenia zobowiązań.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje Wnioskodawcy uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT uregulowane zostały w art. 12 ust. 3a–3g tej ustawy. Dotyczą one m.in. przychodów ze świadczenia usług w przypadku, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych (art. 12 ust. 3c).

Zgodnie z art. 12c ust. 3c ustawy o CIT, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

Analizując ten przepis, należy zauważyć, że:

- dotyczy on wszystkich usług, które strony rozliczają cyklicznie; ustawodawca w żaden sposób nie zawęził katalogu tych usług;

- strony ustaliły, że będą one rozliczane cyklicznie;

- wspomniana regulacja dotyczy tylko usług, nie obejmuje natomiast dostawy towarów, nawet jeżeli ma ona charakter ciągły;

- okres rozliczeniowy może wynikać zarówno z umowy, jak i z wystawionej faktury VAT;

- okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 1 rok;

- w przypadku usług rozliczanych w okresach cyklicznych datą powstania przychodu jest zawsze koniec okresu rozliczeniowego, nie ma natomiast wówczas znaczenia, ani data wystawienia faktury, ani data otrzymania należności.

W odniesieniu do kwestii powstania przychodów należnych w zakresie tzw. usług ciągłych należy sprecyzować zakres tego pojęcia.

Słownikowe znaczenie słowa „ciągłość” to „łączność, nieprzerywający się związek jakichś faktów, brak luk, przerw w czasie albo w przestrzeni. To także dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały”.

Zgodnie z definicją słownikową (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN):

- „okres” to m.in. „czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg”;

- „rozliczeniowy” to m.in. „dotyczący rozliczenia - uregulowania wzajemnych należności”;

- „rozliczenie” to „uregulowanie wzajemnych należności, zobowiązań między przedsiębiorstwem i dostawcami, dłużnikami i wierzycielami, pracodawcami i pracownikami itp.”.

Tym samym, pojęcie „okres rozliczeniowy” oznacza umownie zdefiniowany powtarzalny przedział czasowy, którego upłynięcie pociąga za sobą obowiązek uregulowania przez dane podmioty wzajemnych zobowiązań finansowych, np. miesiąc, kwartał, rok.

Usługi o charakterze ciągłym obejmują czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia. Wynikają one ze zobowiązania o charakterze ciągłym, które wytwarza trwały stosunek prawny i z którego wypływają obowiązki ciągłe bądź okresowe. Istotą usług o charakterze ciągłym jest stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta.

Zatem, w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych) – co powinno wynikać z ustaleń między stronami – za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Jak zostało już wyżej wyjaśnione, okres rozliczeniowy obejmuje okres, w którym następuje cykliczne wykonanie usługi, jednocześnie usługa ta rozliczana jest za ten okres. Innymi słowy rozliczenie między stronami umowy dotyczy okresu, w którym ma miejsce świadczenie usługi. Zatem okresem rozliczeniowym przykładowo może być kalendarzowy miesiąc, kwartał lub rok bądź inny okres trwający 30/31 dni (np. od 21 dnia danego miesiąca do 20 następnego miesiąca), 90 dni lub 365 dni.

Odnosząc powyższe do przytoczonych wcześniej przepisów ustawy o CIT zauważyć należy, że przepisy art. 12 ust. 3c jasno formułują zasadę, z której jednoznacznie wynika, że jeżeli strony ustalą, iż dana usługa rozliczana jest okresowo, to za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego, określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej jednak niż raz w roku.

Odnosząc powyżej cytowane przepisy do przedstawionego we wniosku opisu, uznać należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, bowiem z treści wniosku wynika, że usługa realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz Twórców spełnia przesłanki do uznania jej za usługę rozliczaną w okresach rozliczeniowych.

Zatem, przychód powstanie w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w opisanym modelu działalności Wnioskodawca osiąga przychód w rozumieniu Ustawy o CIT w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego niezależnie od daty faktycznego rozliczenia (potrącenia) należnego wynagrodzenia należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.