0111-KDIB1-3.4010.268.2021.2.AN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 maja 2021 r. (data wpływu 4 czerwca 2021 r.), uzupełnionym 3 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- prowadzone przez Wnioskodawcę prace opisane w stanie faktycznym spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) – jest prawidłowe;

- czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) poniesionych na Wydatki Pracownicze i Składki, opisanych w pkt I - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT – jest prawidłowe;

- czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) poniesionych na nabycie Materiałów i Wyposażenia, opisanych w pkt II - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT – jest prawidłowe;

- czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) poniesionych na nabycie Surowców, opisanych w pkt III - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT – jest prawidłowe;

- czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) dokonanych przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych opisanych w pkt IV - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ulgi badawczo – rozwojowej. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 30 sierpnia 2021 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.268.2021.1.AN, wezwano wnioskodawcę do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 3 września 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu przepisu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 „ustawa o CIT”). Spółka Akcyjna z siedzibą w (…), NIP (…), REGON (…) została wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy (…), (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”).

Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP.

Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402).

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie projektowania, produkcji oraz dystrybucji porcelany (…), (dalej „Produkty”).

Spółka systematycznie prowadzi działania mające na celu zapewnienie swoim klientom Produktów o wysokiej jakości, przy uwzględnieniu zmieniających się warunków rynkowych oraz preferencji konsumentów.

Celem Spółki, jako stale rozwijającego się przedsiębiorcy, jest zwiększenie możliwości produkcyjnych, poszerzanie gamy wytwarzanych Produktów poprzez wprowadzanie innowacji produktowych, udoskonaleń do produktów oferowanych już na rynku, jak również usprawnianie procesu wytwarzania wskazanych Produktów. W związku z tym, oprócz działalności produkcyjnej i handlowej Spółka prowadzi także działalność badawczo-rozwojową, skoncentrowaną wokół prac rozwojowych.

Wskazane prace polegają między innymi na wytwarzaniu samemu, poszukiwaniu na rynku oraz testowaniu nowych surowców lub zamienników jako składników produktów, tworzeniu nowych receptur produktów, opracowywaniu nowych narzędzi i form oraz technologii ich wytwarzania, ulepszaniu istniejących receptur i technologii, udoskonalaniu zdobnictwa, prowadzeniu produkcji prototypowej, dokonywaniu walidacji produktów oraz wprowadzeniu nowych lub udoskonalonych produktów na rynek (dalej łącznie „Prace B+R”). Prace B+R realizowane są systematycznie zarówno na potrzeby wewnętrzne, jak i zewnętrzne - wynikające z rosnących potrzeb klientów.

Działania podejmowane przez pracowników Spółki w ramach Prac B+R ukierunkowane są na nowe odkrycia, mają określony cel i zaplanowane do osiągnięcia rezultaty. Prace B+R mają i będą miały również w przyszłości charakter twórczy i rozwojowy. Zaangażowani pracownicy wykonują działalność prowadzoną systematycznie, której rezultaty mają indywidualny i innowacyjny charakter. Jednocześnie prowadzone przez Spółkę Prace B+R nie obejmują wprowadzania rutynowych i okresowych zmian do Produktów. Prowadzone prace zmierzają każdorazowo do wyeliminowania niepewności badawczej i technologicznej poprzez podejmowanie czynności projektowych oraz walidacyjnych, a także poprzez próby i testy w odpowiednim środowisku testowym. Każdy zakończony sukcesem projekt B+R, skutkuje pozyskaniem nowej wiedzy lub opracowaniem nowego, autorskiego rozwiązania produktowego i/lub procesowego.

Działalność badawczo-rozwojowa Spółki obejmuje w szczególności:

1. Opracowywanie nowych wyrobów porcelanowych, w tym:

a. przygotowanie koncepcji projektu (nowego wyrobu) i jego założeń w zakresie nowego fasonu, kształtu, konstrukcji wzoru (zdobienia),

b. identyfikacja wyzwań konstrukcyjnych w zakresie fasonu lub konstrukcji układu zdobienia oraz technologii jego produkcji (w tym np. technologia połączenia różnych materiałów w celu osiągnięcia trwałości wzoru i jego odpowiedniego wybarwienia, przy uwzględnieniu indywidualnego kształtu produktu, czy też materiału, z którego jest wykonany) oraz dobór potencjalnych rozwiązań konstrukcyjnych i technologicznych w tym zakresie,

c. przygotowanie specyfikacji projektu i dokumentacji projektowej (szkiców i rysunków technicznych pokazujących finalny produkt tj. jego fason, kształt, rozmiar i konstrukcję zdobienia),

d. wykonanie prototypowych modeli 3D nowych produktów (modeli laboratoryjnych) w celu potwierdzenia wstępnych założeń projektowych w zakresie konstrukcji wzoru/zdobienia lub fasonu,

e. opracowanie prototypów nowych wyrobów i technologii ich produkcji,

f. testowanie technologii/walidacja prototypów nowego produktu z określonym układem zdobienia - weryfikacji i analiza pod kątem spełnienia pierwotnych założeń w zakresie cech, które składają się na konstrukcję wzoru tj. jego kolorystyki, wyrazistości i kompletności,

g. udoskonalenie prototypu - w przypadku braku oczekiwanego efektu w zakresie otrzymanej konstrukcji lub wzoru zdobienia na danym produkcie, wykonane prototypy tego wyrobu oraz proces ich produkcji podlega dalszemu udoskonaleniu (dokonywane są zmiany procesu technologicznego właściwego dla danego prototypu np. zmiany proporcji, wielkości, masy, detali, badania w zakresie temperatury próbnego wypału i ich wpływu na wytworzenie produktu o pożądanych właściwościach; w przypadku napotkania problemów natury naukowo- technologicznej niemożliwych do rozwiązania. Prace B+R nad danym projektem są przerywane),

h. wdrożenie pilotażowe oraz nadzór nad próbami produkcyjnymi - produkcją serii próbnej, które przeprowadzane są na posiadanych przez Spółkę maszynach i urządzeniach w skali rzeczywistej w celu jak najwierniejszego odtworzenia warunków prowadzenia procesu i uzyskania oczekiwanych wyników.

2. Opracowywanie nowych i udoskonalonych procesów technologicznych prowadzących do zwiększenia efektywności produkcji, zmniejszenia energochłonności lub kosztochłonności procesów produkcyjnych.

3. Opracowywanie nowych narzędzi i form do maszyn produkcyjnych.

4. Opracowywanie nowych receptur surowcowych oraz szkliw.

5. Ulepszanie, zmienianie oraz modyfikowanie istniejących linii technologicznych prowadzących do zwiększenia funkcjonalności tych maszyn, które biorą udział w procesie produkcyjnym przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Prace B+R prowadzone przez Wnioskodawcę nie są realizowane przez wyodrębniony w Spółce dział badawczo-rozwojowy, lecz prowadzone są w ramach poszczególnych Działów i Oddziałów. Wśród nich zaangażowani w Prace B+R są Dział Głównego Technologa, który pełni bezpośrednie zwierzchnictwo nad Laboratorium technologicznym, Dział Wdrożeń Nowych Produktów i Narzędzi, Oddział Przygotowania Mas i Szkliw, Oddział Modelarni, Odlewni Form Gipsowych i Odlewni Naczyń, Oddział Formowni, Oddział Piecowni i Szkliwierni.

Spółka dla poszczególnych projektów realizowanych w ramach Prac B+R prowadzi ewidencję projektu, w której rejestruje: plan projektu i jego przebieg, raporty, wyniki, skład osobowy zespołu projektowego, zaangażowanie czasowe poszczególnych członków zespołu. Z powyższej ewidencji wynika, jaka część czasu pracy poszczególnych pracowników poświęcona była na wykonywanie obowiązków związanych z uczestniczeniem w pracach badawczo-rozwojowych. Wnioskodawca podkreśla, że czynności badawczo-rozwojowe podejmowane przez Spółkę, nie dotyczą prac rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do już istniejących produktów. Czynności rutynowe nie są uznawane przez Spółkę za działania badawczo-rozwojowe.

Wnioskodawca wskazuje w tym miejscu, że produkcja seryjna nie jest traktowana jako etap Prac B+R. Tym samym czynności podejmowane w ramach produkcji seryjnej nie są przez Spółkę kwalifikowane jako prace podejmowane w ramach Prac B+R.

Spółka realizuje prace B+R przy udziale pracowników wykonujących swoje obowiązki w ramach stosunku pracy, jak również umów zlecenia i o dzieło.

W ramach realizacji Prac B+R pracownicy Wnioskodawcy wykonują szereg czynności związanych z działalnością badawczo-rozwojową, do których należy m.in.:

1. Przeprowadzanie badań i testów,

2. Dokonywanie modyfikacji w produktach,

3. Optymalizacja procesów produkcyjnych,

4. Opracowywanie i wdrażanie nowych wyrobów i technologii ich wytwarzania,

5. Opracowywanie receptur,

6. Przygotowanie opisów technologicznych,

7. Sporządzanie specyfikacji, kalkulacji oraz symulacji procesu produkcyjnego.

Do przykładowych prac B+R, które skutkowały opracowaniem w 2020 r. nowych produktów oraz usprawnieniem produkcji są:

1. Optymalizacja procesów technologicznych, w tym m.in. zwiększenie wydajności i jakości membran; opracowanie sposobu na zapowietrzone formy gipsowe z reliefem; zmiana technologii produkcji półmisków i rawierek z odlewania tradycyjnego na odlewanie ciśnieniowe.

2. Opracowanie nowych i udoskonalonych wyrobów porcelanowych - w ramach opracowywania nowych fasonów Spółka każdorazowo opracowywała nowe narzędzie do prasowania izostatycznego,

3. Automatyzacja i informatyzacja produkcji.

Spółka nie świadczy usług prowadzenia działalności badawczej lub prac rozwojowych dla innych podmiotów. Prace badawczo-rozwojowe są inicjowane przez samą Spółkę. Wypracowane w wyniku działalności badawczo-rozwojowej Produkty Spółka oferuje współpracującym klientom. Kierunek prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Spółkę wyznacza zmieniająca się sytuacja na konkurencyjnych rynkach, zmiany w prawodawstwie, a także dążenie do utrzymania najwyższej jakości Produktów. Spółka stale monitoruje rynek surowców oraz dostępność nowych rozwiązań w zakresie projektowania i wytwarzania Produktów.

Przedmiotem prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Spółkę są prace mające na celu poszukiwanie, projektowanie, opracowywanie oraz wprowadzenie do produkcji i sprzedaży nowych produktów. Zgodnie z zamierzeniami Spółki - rezultatem prowadzonych prac badawczo-rozwojowych jest zarówno wprowadzenie do sprzedaży nowych Produktów jak również unowocześnianie istniejących Produktów.

Prace B+R nie zawsze prowadzą do osiągnięcia zakładanych rezultatów, a prace nad nowymi Produktami nie zawsze skutkują wprowadzeniem nowych Produktów do oferty Spółki (przykładowo, w sytuacjach gdy właściwości nowego Produktu nie są zadowalające, a wprowadzenie Produktu do sprzedaży mogłoby okazać się nieopłacalne z biznesowego punktu widzenia, etc.), a prace optymalizacyjne w zakresie istniejących Produktów nie zawsze skutkują uzyskaniem lepszych parametrów Produktów lub optymalizacją procesu produkcyjnego.

W ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej Spółka ponosi i nadal będzie w przyszłości ponosiła szereg wydatków związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową (dalej: „Wydatki”).

Spółka w prowadzonych księgach rachunkowych wyodrębnia koszty działalności badawczo-rozwojowej począwszy od 2020 roku.

Pkt I wydatki pracownicze oraz składki.

W odniesieniu do opisanych Prac B+R Wnioskodawca ponosi następujące koszty osobowe - wynagrodzenia na rzecz osób realizujących prace badawczo-rozwojowe, zatrudnionych na podstawie umów o pracę, umów zlecenia oraz umów o dzieło oraz inne świadczenia realizowane na rzecz pracowników, będące przychodami ze stosunku pracy, a także składki na ubezpieczenia społeczne określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. z dnia 1 marca 2021 r. Dz. U. z 2021 r. poz. 423), których podstawą wymiaru są przychody podatkowe Pracowników, finansowane przez Spółkę (dalej „Składki”).

Ewidencja czasu pracy prowadzona przez Spółkę pozwala na jednoznaczne ustalenie czasu pracy poświęconego na prace B+R.

W związku z zatrudnieniem Pracowników prowadzących prace badawczo-rozwojowe, Spółka ponosi następujące Wydatki Pracownicze:

- wynagrodzenie oraz dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych;

- premie, bonusy i nagrody;

- diety i inne należności za czas podróży służbowej;

- wydatki związane z zapewnieniem Pracownikom uczestnictwa w szkoleniach podnoszących kwalifikacje zawodowe;

- świadczenia pieniężne i rzeczowe przyznawane pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Wszystkie opisane powyżej Wydatki Pracownicze stanowią po stronie Pracowników przychody z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z dnia 27 lipca 2020 r. Dz.U. z 2020 r. poz. 1426, dalej „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”).

Wnioskodawca wskazuje, że ponoszone przez niego, jako płatnika składek, należności na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych składających się na wynagrodzenie pracowników, nie są przez Spółkę uznawane jako koszty uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową.

Niezależnie od powyższego, Spółka ponosi również koszty związane z opłacaniem Składek, których podstawę wymiaru stanowią przychody podatkowe Pracowników (za wyjątkiem tych przychodów, w przypadku których regulacje z zakresu ubezpieczeń społecznych przewidują zwolnienie z oskładkowania).

Zarówno wydatki pracownicze, jak i Składki, zaliczane są przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się do wydatków z tytułu diet i delegacji, wydatków ponoszonych podczas podróży służbowych, Spółka wskazuje, że uznaje je za koszty kwalifikowane wyłącznie wtedy, gdy są one związane z wykonywaniem obowiązków związanych z Projektami B+R oraz stanowią po stronie pracowników należności o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Pkt II wydatki na nabycie materiałów i wyposażenia.

Wydatki Spółki na nabycie Materiałów i Wyposażenia obejmują następujące pozycje:

1. wydatki na nabycie sprzętu komputerowego i akcesoriów komputerowych (m.in. komputery, monitory, laptopy, kable, drukarki, myszy komputerowe, tonery) wykorzystane do Prac B+R;

2. wydatki na nabycie czasopism, raportów branżowych, w tym raportów z Euromonitora, jak również materiałów biurowych (m.in. czasopisma specjalistyczne, segregatory, długopisy, korektory, koszulki, papier) wykorzystywane do Prac B+R;

3. wydatki na nabycie akcesoriów/części zamiennych do urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia prac badawczo-rozwojowych;

4. wydatki na nabycie wyposażenia niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania stanowisk pracy, w ramach których prowadzone są Prace B+R (m.in. krzesła, szafki, blaty, regały, półki, pojemniki, itp.);

5. wydatki na nabycie odzieży ochronnej wykorzystywanej przez pracowników wykonujących prace w Laboratorium technologicznym;

6. wydatki na nabycie wyposażenia niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania Laboratorium technologicznego (m.in. zestawy filtracyjne, wagi analityczne, naczynia laboratoryjne, lodówki i chłodziarko-zamrażarki laboratoryjne, zlewy, wentylacja laboratoryjna, osuszacz absorpcyjny, krzesła, szafki, blaty, regały, półki, pojemniki, szuflady, drukarki, komputery i akcesoria komputerowe).

Z uwagi na fakt, że cena nabycia poszczególnych aktywów zaliczanych do opisanej powyżej kategorii Materiałów i Wyposażenia z reguły nie przekracza kwoty 10.000 zł Spółka zalicza wydatki na nabycie Materiałów i Wyposażenia do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych (niskocenne Materiały i Wyposażenie nie stanowią środków trwałych, nawet gdy przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok).

Pkt III wydatki na nabycie surowców.

W związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową Spółka nabywa surowce, będące składnikami wytwarzanych prototypów nowych Produktów. W zależności od prac B+R mogą to być surowce m.in, kaolin, piasek szklarski, tlenek glinu i inne, które będą składnikami wytwarzanych prototypów Spółka dokonuje zakupów odczynników i substancji chemicznych niezbędnych do prowadzenia badań laboratoryjnych.

Spółka samodzielnie wytwarza masę odlewniczą, która wykorzystywana jest następnie do produkcji prototypowych i nowych Produktów.

Niezależnie od powyższego, zużyciu na potrzeby prac B+R podlegają również gotowe Produkty wytworzone przez Spółkę oraz wyroby konkurencyjne, pochodzące w wielu przypadkach z rynków zagranicznych, które poddawane są testom np. na etapie koncepcyjnym lub weryfikacji prototypów (analiza porównawcza).

Wnioskodawca wyodrębnia Surowce bezpośrednio wykorzystywane do produkcji prototypów, gdyż każde zlecenie produkcyjne jest oparte na tzw. karcie technologicznej, gdzie ewidencjonowany jest zarówno czas pracy danego pracownika, który poświęcony został na określoną czynność w procesie technologicznym, jak i produkt nad którym pracował oraz ilość materiałów niezbędna do wytworzenia produktu zgodnie z dokumentacją technologiczną.

Wydatki poniesione na nabycie oraz samodzielne wytworzenie Surowców, jak i koszty wytworzenia prototypowych Produktów są traktowane jak koszty uzyskania przychodów.

Pkt IV amortyzacja środków trwałych oraz WNiP.

Wnioskodawca ponosi wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością (dalej „Środki Trwałe i WNiP”).

W ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej Spółka może wykorzystywać Środki Trwałe i WNiP (np. urządzenia i aparatura specjalistyczna, licencje na oprogramowanie w nich wykorzystywane etc.)

Spółka ujmuje Środki Trwałe i WNiP w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej.

Wśród Środków Trwałych i WNiP mogą być zarówno takie, które będą wykorzystywane wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jak i takie, które będą wykorzystywane również do innych celów niż działalność badawczo-rozwojowa. W przypadku gdy ww. składniki będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej a częściowo do bieżącej działalności - to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej środki trwałe i wartości niematerialne i prawne będą służyć prowadzonej działalności badawczo - rozwojowej.

Wydatki poniesione w związku z działalnością badawczo-rozwojową nie zostały Spółce zwrócone w jakiekolwiek formie.

Wnioskodawca wskazuje w tym miejscu również, że koszty uznawane przez Spółkę jako koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 ustawy o CIT nie są jej zwracane w jakiejkolwiek formie.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem zapytania Spółki w ramach odliczenia ulgi badawczo-rozwojowej objętego przedstawionym w niniejszym wniosku stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym jest rok podatkowy od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. i po tej dacie.

W piśmie uzupełniającym z 3 września 2021 r. Wnioskodawca wskazał dodatkowo, że:

- Wnioskodawca nie korzysta, ani nie zamierza korzystać ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

- wydatki, które wskazał we wniosku zostały oraz zostaną przez Wnioskodawcę odliczone od podstawy opodatkowania zgodnie z treścią art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

- Wnioskodawca wskazuje, że wynagrodzenia za czas choroby, urlopu lub innych nieobecności pracownika nie są przez niego uznawane za wydatki pracownicze kwalifikujące się do kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace opisane w stanie faktycznym spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT?

2. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) poniesionych na Wydatki Pracownicze i Składki, opisanych w pkt I - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT?

3. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) poniesionych na nabycie Materiałów i Wyposażenia, opisanych w pkt II - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT?

4. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) poniesionych na nabycie Surowców, opisanych w pkt III - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT?

5. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) dokonanych przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych opisanych w pkt IV - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Prawidłowe jest jego stanowisko, zgodnie z którym prowadzona przez Spółkę działalność badawczo-rozwojowa stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT.

Za działalność badawczo-rozwojową zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, uznaje się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, badania naukowe oznaczają:

a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

b. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Za prace rozwojowe z kolei zgodnie z art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, należy rozumieć działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W krajach OECD do celów statystycznych w zakresie prac badawczo-rozwojowych stosowany jest Podręcznik Frascati Manual 2015 (“The Measurement of Scientific, Technological and Innovation Activities; Guidelines for Collecting and Reporting Data on Research and Experimental Development”, (dalej: “Podręcznik Frascati”). Podręcznik Frascati odnosi się bezpośrednio do szeregu czynności wykonywanych w ramach prowadzenia działalności B+R, które znajdują odniesienie do profilu działalności Spółki.

Zgodnie z pkt 2.13 Podręcznika Frascati, wyróżnia się 5 podstawowych kryteriów umożliwiających identyfikację działalności B+R:

a. jest ukierunkowana na nowe odkrycia (działalność nowatorska - umożliwia pozyskanie nowej wiedzy, w szczególności w kontekście rozwoju nowych koncepcji i pomysłów związanych z projektowaniem nowych produktów lub procesów),

b. jest oparta na oryginalnych koncepcjach i hipotezach (działalność twórcza wykluczająca wszelkie rutynowe, odtwórcze działania związane np. z późniejszymi zmianami w produkcie),

c. brak jest pewności co do jej wyniku końcowego (działalność w warunkach niepewności),

d. jest zaplanowana formalnie i uwzględniona w budżecie (działalność systematyczna przeprowadzana w sposób zaplanowany, przy użyciu określonych zasobów ludzkich i finansowych),

e. prowadzi do uzyskania wyników, które mogą być powtórzone (działalność powtarzalna i/lub możliwa do odtworzenia).

Realizowane przez Wnioskodawcę Prace B+R wpisują się we wszystkie te kryteria. Działalność badawczo-rozwojowa Spółki ma bowiem charakter:

a. nowatorski (Spółka pozyskuje i wykorzystuje nową wiedzę do stworzenia nowych produktów w postaci wyrobów porcelanowych z naniesionymi na nimi unikalnymi zdobieniami oraz opracowuje nowatorskie procesy/technologie ich produkcji),

b. twórczy (jest oparta na oryginalnych koncepcjach nowych wyrobów/układach zdobienia; prototypy mają unikatowy charakter. Działalność ta opiera się na oryginalnych koncepcjach konstrukcji wzoru nowego wyrobu oraz procesów technologicznych mających na celu np. naniesienie układu zdobienia na porcelanę),

c. realizowana jest w warunkach niepewności technologicznej (Spółka nie ma pewności co do ostatecznego wyniku projektów realizowanych w ramach Prac B+R - w celu osiągnięcia planowanych rezultatów musi m.in. podjąć się rozwiązania danego problemu badawczego/wyzwania technologicznego np. w zakresie nakładania zdobień z różnych surowców na dany produkt główny i osiągnięcia odpowiedniego wybarwienia, czy ostrości układu zdobienia, opracować koncepcję produktu i technologię produkcji, a następnie je zweryfikować poprzez walidację prototypów - dopiero te działania podejmowane w ramach Prac B+R mogą przyczynić się do wyeliminowania niepewności o charakterze technicznym w danym projekcie),

d. systematyczny - jest prowadzona w sposób zaplanowany i ciągły, posiada swój budżet i zaalokowane zasoby,

e. powtarzalny, a jej rezultaty są możliwe do odtworzenia.

Zgodnie z punktem 2.62 Podręcznika Frascati, „design” czyli prace projektowe, w większości przypadków nie powinien być uznany za B+R, gdyż nie wiąże się z niepewnością dotyczącą ostatecznego rezultatu działań B+R. W przypadku działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy, niepewność technologiczna występuje przy realizacji Prac B+R. Spółka nie ma pewności co do wyników projektów realizowanych w ramach Prac B+R. Spółka przystępując do czynności prototypowania w ramach Prac B+R nie zawsze uzyskuje finalnie pożądane rezultaty, np. w zakresie kolorystyki, czy ostrości danego zdobienia. Występują również przypadki, w których Wnioskodawca zaprzestaje realizacji danego projektu B+R na etapie prototypowania przed jego zakończeniem, tj. bez osiągnięcia końcowego, założonego rezultatu z uwagi na brak możliwości rozwiązania określonego problemu technologicznego, co w efekcie dyskwalifikuje dane projekty z dalszego etapu badań bądź wdrożenia do produkcji seryjnej.

Podręcznik Frascati wydziela także z działalności o charakterze badawczo-rozwojowym, tę działalność która związana jest z kreacją artystyczną. Wynika to z braku elementu nowości i powtarzalności.

W przypadku Spółki, wyniki Prac B+R są powtarzalne. Pozyskana w wyniku realizacji danego projektu badawczo-rozwojowego nowa wiedza jest wykorzystywana do wytworzenia nowych produktów w standardowym procesie produkcyjnym. Poszczególne prototypy nowych wyrobów nie są wynikiem jednorazowej twórczości pracowników Spółki, ale stanowią wyniki systematycznie prowadzonych i zaplanowanych Prac B+R, które mogą być powtórzone w działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podkreśla, że prowadzone przez niego Prace B+R mają na celu opracowanie nowych wyrobów, a nie odtwórcze, rutynowe projektowanie wyrobów na cele powielenia ich w procesie produkcyjnym. Działania B+R Spółki koncentrują się w tym zakresie na opracowaniu projektów przemysłowych układu zdobienia oraz fasonu, które uwzględniają indywidualny kształt produktu, materiał, z którego produkt jest wykonany i możliwą do zastosowania technologię produkcji.

Projektowanie nowych receptur produktów, opracowywanie nowych narzędzi oraz technologii ich wytwarzania wymaga od Wnioskodawcy innowacyjnego podejścia, wykorzystania specjalistycznej wiedzy technicznej oraz doświadczenia i know-how. Działalność Spółki w tym zakresie jest oparta na oryginalnych koncepcjach i hipotezach - jest to więc działalność twórcza, wykluczająca wszelkie rutynowe, odtwórcze działania.

Działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, stanowi również opracowywanie i wdrażanie modernizacji i ulepszenia linii technologicznych oraz urządzeń wykorzystywanych do działalności produkcyjnej Wnioskodawcy. Prowadzą one do zwiększenia funkcjonalności tych maszyn, które biorą udział w procesie produkcyjnym przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy, taka działalność ma walor działalności rozwojowej, ponieważ opracowywanie i wdrażanie usprawnień danych linii technologicznych oraz urządzeń wymaga innowacyjnego, kreatywnego, twórczego podejścia, przeanalizowania możliwości „usprawnienia” oraz przygotowania optymalnego rozwiązania pod względem konstrukcyjnym. Musi ono zarazem spełniać wymogi co do ulepszenia linii technologicznych lub urządzeń bądź prowadzić do udoskonalenia procesu produkcji. Do realizacji takich zleceń niezbędne jest posiadanie odpowiedniego zespołu ludzkiego posiadającego wysokie kompetencje i know-how w zakresie projektowania i wdrażania innowacyjnych, twórczych rozwiązań technicznych. Jest to zarazem działalność systematyczna albowiem prowadzona jest stale przez wydzielony zespół badawczo-rozwojowy i jest nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, działania podejmowane przez pracowników Spółki w ramach Prac B+R ukierunkowane są na nowe odkrycia, mają określony cel i zaplanowane do osiągnięcia rezultaty. Prowadzone w ramach wybranych projektów Prace B+R, zmierzają każdorazowo do wyeliminowania niepewności badawczej i technologicznej poprzez podejmowanie czynności projektowych oraz walidacyjnych, a także poprzez próby i testy w odpowiednich środowiskach testowych. Ponadto należy zauważyć, że wykonywane przez specjalistów Spółki zadania nie mają charakteru rutynowego, niepociągającego za sobą postępu technologicznego. Każdy z projektów realizowanych w ramach Prac B+R, który został zakończony sukcesem, skutkuje pozyskaniem nowej wiedzy lub opracowaniem nowego, autorskiego rozwiązania. Z kolei doświadczenie nabyte przez Spółkę przy realizacji projektów, które zostały przerwane ze względu na niecelowość lub niemożność późniejszego wdrożenia, wykorzystywane jest przez Spółkę do przyszłych badań. Działalność ta, prowadzona jest w Spółce w sposób systematyczny. Wyniki prowadzonych Prac B+R są również szeroko rozpowszechniane, poprzez wdrożenie ich na produkcji lub wykorzystanie w bieżącej pracy zakładu produkcyjnego.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, charakter pracy w Spółce w ramach Prac B+R wyczerpuje opisane w ustawie o CIT kryteria kwalifikacji działalności Spółki do obszaru B+R.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 18e ustawy o CIT, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o CIT, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

W konsekwencji, podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługuje prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym pod warunkiem, że:

- poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 w zw. z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT,

- koszty działalności badawczo-rozwojowej stanowiły dla niego koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT,

- koszty działalności B+R mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT,

- w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,

- wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu, kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o CIT,

- koszty kwalifikowane nie zostały mu zwrócone w jakiekolwiek formie.

Wnioskodawca wskazuje, że w opisanym przez niego stanie faktycznym, wszystkie powyższe przesłanki zostały spełnione, nie ma więc żadnych przeciwwskazań do skorzystania przez niego z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty osobowe pracowników oraz zleceniobiorców wykonujących prace B+R - w części odpowiadającej pracy związanej z działalnością badawczo-rozwojową, jeśli nie zostaną Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie, stanowią koszt kwalifikowany na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o CIT.

Wskazany przepis za koszty kwalifikowane uznaje m.in.: należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit a) ustawy o PIT, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo - rozwojowej w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo - rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika lub ogólnym czasie przeznaczonym na wykonanie usługi przez zleceniobiorcę w danym miesiącu.

Powyższe oznacza, że do kosztów kwalifikowanych można zaliczyć wydatki poniesione na pracowników oraz zleceniobiorców wykonujących prace badawczo-rozwojowe.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, wynagrodzenia wypłacane pracownikom wykonującym Prace B+R oraz składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracodawcę stanowią koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu (okresie rozliczeniowym).

Natomiast sfinansowane przez Wnioskodawcę, jako płatnika, należności z tytułu składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie stanowią kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, bowiem jak wynika z treści art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, odliczenie w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową nie obejmuje odliczenia tych składek.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty zakupu Materiałów i Wyposażenia stanowią koszt kwalifikowany w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, jeśli nie zostaną Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie i są przeznaczone na działalność badawczo- rozwojową.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Należy zwrócić uwagę, że ww. przepis posługuje się pojęciami „materiały” które nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiąc przy tym że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo - rozwojową.

Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, w ocenie Wnioskodawcy, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tj. z dnia 17 stycznia 2019 r. Dz. U. z 2019 r. poz. 351). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 przedmiotowej ustawy, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową” Ustawa o rachunkowości, Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

Dodatkowo, Wnioskodawca do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową zalicza również wydatki na zakup wyposażenia biura, Laboratorium oraz stanowisk pracy w części wykorzystywanej przez pracowników/współpracowników realizujących Prace B+R. Opisane w stanie faktycznym elementy Wyposażenia stanowią materiały biurowe oraz laboratoryjne, więc jak sama ich nazwa wskazuje, stanowią one materiały w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. W związku z powyższym, skoro Wnioskodawca będzie wykorzystywał Wyposażenie do tworzenia do Prac B+R, to należy uznać koszt nabycia tego Wyposażenia za koszt kwalifikowany w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki na nabycie Materiałów i Wyposażenia, wykorzystywanych przez Spółkę w działalności B +R niezbędne w procesie opracowywania nowych produktów i modernizacji istniejących, będą mogły stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu powołanego wyżej przepisu.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażonej w interpretacjach indywidualnych nr 0113-KDIPT2-3.4011.252.2018.1.AC z 26 kwietnia 2018 r. oraz nr 0111-KDIB1-3.4010.485.2018.2.MBD z 21 grudnia 2018 r.

Ad. 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty zakupu Surowców stanowią koszt kwalifikowany w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, jeśli nie zostaną Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie i są przeznaczone na działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Pojęcie „surowców” również nie posiada definicji legalnej w ustawie o CIT, a ta stanowi jedynie, że w podstawie obliczania ulgi na działalność badawczo-rozwojową uwzględnione mogą być wyłącznie tez surowce, które związane są bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo - rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w ocenie Wnioskodawcy, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy surowcami w znaczeniu przywołanym powyżej są wszelkiego rodzaju składniki i produkty niezbędne w procesie tworzenia nowych lub modyfikowania istniejących produktów. Wnioskodawca w procesie tworzenia prototypów wykorzystuje takie surowce jak kaolin, piasek szklarski, tlenek glinu i inne, które stanowią składniki wytwarzanych prototypów.

W stanie faktycznym opisanym przez Wnioskodawcę nabywane surowce są wykorzystywane do prowadzenia prac B+R, w szczególności wytworzenia nowych produktów lub ulepszenia istniejących.

Ponadto, Spółka ponosi koszty związane z samodzielnym wytwarzaniem masy odlewniczej, która stanowi następnie Surowiec wykorzystywany do wytwarzania prototypowych Produktów.

Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki na nabycie oraz wytworzenie Surowców wykorzystywanych przez Spółkę w działalności B+R niezbędne w procesie opracowywania nowych produktów i modernizacji istniejących, będą mogły stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu powołanego wyżej przepisu.

Ad. 5.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo -rozwojowej Spółki, jeśli nie zostaną Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie, stanowią koszt kwalifikowany w rozumieniu 18d ust. 3 ustawy o CIT.

Środki trwałe zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości zostały ujawniane w ewidencji jako środki trwałe, a od ich wartości początkowej dokonywane są odpisy amortyzacyjne według stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponieważ środki trwałe, jak i wartości niematerialne i prawne mogą być wykorzystywać jedynie częściowo w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, będą one odliczone przez Wnioskodawcę w ramach kosztów kwalifikowanych wyłącznie w tej części, w jakiej będą wykorzystywane na potrzeby prac badawczo-rozwojowych.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że na podstawie art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, będzie mieć prawo do uznania za koszty kwalifikowane dokonywanych w danym roku podatkowym i zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od urządzeń i oprogramowania, stanowiących środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”), podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Stosownie do art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p., przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 u.p.d.o.p., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

b. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

a. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 u.p.d.o.p., ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Na podstawie art. 18d ust. 2 u.p.d.o.p., za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.:

1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

1a. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;

2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Na podstawie art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p., za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

W myśl art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 u.p.d.o.p.).

Zgodnie z art.. 18d ust. 6 u.p.d.o.p., podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Ponadto, w myśl art. 18d ust. 7 u.p.d.o.p., kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a-150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Zgodnie z art. 18d ust. 8 u.p.d.o.p., odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty (art. 18e u.p.d.o.p.).

Z art. 9 ust. 1b u.p.d.o.p., wynika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast, stosownie do art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,

2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT,

3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 u.p.d.o.p.,

4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy u.p.d.o.p., przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,

5. jeżeli w roku podatkowym podatnik prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu,

6. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b u.p.d.o.p., podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,

7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,

8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o CIT,

9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ad. 1.

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 wskazać należy, że aby działalność spełniała przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 u.p.d.o.p.). Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p., zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności - badania naukowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie w art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących procesów lub usług z uwagi na brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Po drugie, z art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p., wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Pamiętać trzeba, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że przedstawiona we wniosku działalność spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p. Tym samym Wnioskodawca uprawniony jest do skorzystania z ulgi B+R, zgodnie z art. 18d u.p.d.o.p.

Ad. 2.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest także kwestia ustalenia, czy wynagrodzenia wypłacane pracownikom wykonującym Prace B+R oraz składki stanowią koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a u.p.d.o.p.

Odnosząc się do kwestii uznania wskazanych przez Wnioskodawcę kosztów wynagrodzeń pracowników za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., należy wskazać, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe.

Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm, dalej: „u.p.d.o.f.”), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, koszty delegacji służbowych i diet, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Należy zauważyć, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Zatem, odliczeniu nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika tj. wynagrodzeń za czas urlopu, wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy, wynagrodzenia za dni wolne na opiekę nad dzieckiem, oraz wynagrodzenie za inne zwolnienia od pracy - zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, które nie są związane z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

W sytuacji, gdy w danym miesiącu pracownik otrzyma wyłącznie wynagrodzenie za czas, w którym nie będzie faktycznie realizował działalności badawczo-rozwojowej, wówczas ww. wynagrodzenie wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami od ww. przychodu, określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, nie będzie stanowiło kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.

Nieobecność pracownika oznacza, że nie wykonywał on wówczas faktycznie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.

Dodatkowo wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 18 maja 2017 r. o Uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że (`(...)`) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w «projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej». Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracownika (`(...)`).

Należy zaznaczyć, że od 1 stycznia 2018 r., przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane, poza należnościami z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p., oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.), również należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1a u.p.d.o.p.).

Stosownie do art. 13 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f., za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Biorąc pod uwagę treść ww. przepisów, a także opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy wskazać, że wynagrodzenia wypłacane pracownikom wykonującym Prace B+R oraz składki opisane w pkt I wniosku, tj.:

- wynagrodzenie oraz dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych;

- premie, bonusy i nagrody;

- diety i inne należności za czas podróży służbowej;

- wydatki związane z zapewnieniem Pracownikom uczestnictwa w szkoleniach podnoszących kwalifikacje zawodowe;

- świadczenia pieniężne i rzeczowe przyznawane pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych

mogą stanowić koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1, 1a u.p.d.o.p. w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu (okresie rozliczeniowym) oraz w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu.

Tym samym, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) poniesionych na Wydatki Pracownicze i Składki, opisanych w pkt I - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 u.p.d.o.p.

Ad. 3. i Ad. 4.

Odnosząc się do kwestii odliczenia w ramach ulgi badawczo-rozwojowej wydatków na nabycie materiałów i wyposażenia wskazanych w pkt II oraz surowców wskazanych w pkt III, należy przytoczyć powołany już wyżej art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p. który stanowi, że warunkiem uznania wydatków na nabycie materiałów i surowców jest ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Przepisy omawianej ustawy podatkowej nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem materiałów i surowców. Zatem, przyjmuje się, że materiały i surowce, w przypadku których istnieje możliwość ich przypisania do działalności badawczo-rozwojowej, uznaje się za koszty kwalifikowane w ramach ww. działalności.

Należy zwrócić uwagę, że w art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p., ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach u.p.d.o.p., stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to "materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii" (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei, w zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217, dalej: „uor”). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 uor, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam. Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj. Walińska Anna. Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

Również koszty związane z nabyciem wyposażenia, które wynikają z prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej i są z nią bezpośrednio powiązane stanowią koszt kwalifikowany w myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p., i mogą być uwzględnione w uldze.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 3 i 4, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 5.

Odnosząc się do treści pytania oznaczonego nr 5, w pierwszej kolejności wskazać należy, że co do zasady odpisy amortyzacyjne dokonane od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w działalności badawczo-rozwojowej, mogą być objęte omawianą ulgą badawczo-rozwojową przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 18d u.p.d.o.p.

Zatem, istnieje możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p., w ramach limitów, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jeżeli są one rzeczywiście wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej. Natomiast, jeżeli służą one bieżącej działalności, odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów kwalifikowanych.

Choć ustawodawca nie użył w treści art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p., sformułowania „wyłącznie”, to jednoznacznie wskazał, że za ww. koszty kwalifikowane podatnicy mogą uznać dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, jak i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Wyjaśnić zatem należy, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w całości stanowią koszt kwalifikowany, w myśl ww. przepisu, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast, w sytuacji, gdy ww. składniki będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej a częściowo do bieżącej działalności, to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej środki trwałe będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, na podstawie art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p., Wnioskodawca będzie uprawniony do uznania kosztów amortyzacji związanych z wykorzystywaniem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych opisanych w pkt IV (urządzenia, oprogramowanie), za koszty kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p., pod warunkiem i w zakresie, w jakim wykorzystywane są do działalności badawczo-rozwojowych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

- prowadzone przez Wnioskodawcę prace opisane w stanie faktycznym spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p., jest prawidłowe;

- Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) poniesionych na Wydatki Pracownicze i Składki, opisanych w pkt I - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 u.p.d.o.p., jest prawidłowe;

- Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) poniesionych na nabycie Materiałów i Wyposażenia, opisanych w pkt II - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 u.p.d.o.p., jest prawidłowe;

- Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) poniesionych na nabycie Surowców, opisanych w pkt III - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 u.p.d.o.p., jest prawidłowe;

- Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia, począwszy od 2020 r., od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów (jako kosztów kwalifikowanych) dokonanych przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych opisanych w pkt IV - w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 u.p.d.o.p., jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.