INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 września 2021 r. (data wpływu 13 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uzyskania statusu podatnika przez niemiecką spółkę komandytową posiadającą w Polsce oddział - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 września 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uzyskania statusu podatnika przez niemiecką spółkę komandytową posiadającą w Polsce oddział.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Spółka komandytowa Oddział w Polsce (dalej: „Spółka”) od 2006 roku prowadzi działalność gospodarczą w postaci oddziału zagranicznego przedsiębiorstwa w Polsce. Spółka A jest spółką komandytową prawa niemieckiego, która jest transparentna podatkowo, co oznacza, że opodatkowaniu w Niemczech nie podlega spółka, tylko jej wspólnicy. Opodatkowanie niemieckiej spółki komandytowej zbliżone jest do zasad, według jakich do końca 2020 roku opodatkowaniu podlegali wspólnicy spółki komandytowej mającej siedzibą lub zarząd na terytorium Polski.
Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega przede wszystkim na zarządzaniu, posiadaniu i wydzierżawianiu oraz wynajmowaniu nieruchomości gruntowych.
Dodatkowo, w ramach prowadzonej działalności Spółka realizuje inwestycje budowlane (na wyżej wskazanych nieruchomościach), a po zakończeniu inwestycji zarządza nimi oraz wynajmuje bądź wydzierżawia wskazane budynki (budowle) podmiotom trzecim.
Spółka na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest podatnikiem podatku dochodowego.
Ustawą z dnia 28 listopada 2020 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 2123), od 2021 roku spółki komandytowe w Polsce stały się podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.
Jak stanowi znowelizowany art. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), który dotyczy jej zakresu podmiotowego i przedmiotowego, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów od osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem przedsiębiorstw w spadku i spółek niemających osobowości prawnej.
Przepisy ustawy mają również zastosowanie do:
- spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
1a) spółek jawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wspólnikami spółki jawnej nie są wyłącznie osoby fizyczne oraz spółka jawna nie złoży:
a) przed rozpoczęciem roku obrotowego informacji, według ustalonego wzoru, o podatnikach podatku dochodowego od osób prawnych oraz o podatnikach podatku dochodowego od osób fizycznych, posiadających, bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotów niebędących podatnikami podatku dochodowego, prawa do udziału w zysku tej spółki, o którym mowa odpowiednio w art. 5 ust. 1 albo o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.), lub
b) aktualizacji informacji, o której mowa w lit. a, w terminie 14 dni, licząc od dnia zaistnienia zmian w składzie podatników
- do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę spółki jawnej oraz naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla każdego podatnika osiągającego dochody z takiej spółki;
- spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
Jak wynika zatem z treści przywołanych powyżej przepisów, od 1 stycznia 2021 roku ustawę o CIT stosuje się względem spółek komandytowych, mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Spółka A nie spełnia tego warunku, ponieważ nie posiada na terenie Polski siedziby, ani zarządu, jest bowiem niemiecką spółką komandytową. W odniesieniu do Spółki nie zostały spełnione także inne przesłanki, warunkujące objęcie tego podmiotu zakresem podmiotowym i przedmiotowym ustawy o CIT.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Spółka komandytowa Oddział w Polsce, a więc niemiecka spółka komandytowa A posiadająca w Polsce tzw. zakład podatkowy w postaci oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 1 ustawy o CIT w rozumieniu przepisów znowelizowanych ustawą z dnia 28 listopada 2020 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 2123)?
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka A stoi na stanowisku, że Spółka nie jest podatnikiem podatku CIT w rozumieniu art. 1 ustawy o CIT i wnosi o potwierdzenie tego stanu rzeczy.
W myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
Jak wynika z treści niniejszego przepisu organ wydaje interpretacje prawa podatkowego wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowany to każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.
Ze wskazanej wyżej regulacji wynika, że z wnioskiem może wystąpić osoba, u której wystąpił lub może wystąpić określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), który może rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego. Zatem interpretacja wydawana jest w indywidualnej sprawie zainteresowanego, który składa wniosek o jej wydanie.
Nie oznacza to jednak, że każdy i w jakiejkolwiek sprawie może o taką interpretację wystąpić. Wniosek o wydanie interpretacji może złożyć zainteresowany podmiot w swojej indywidualnej sprawie. Przepis ten wymaga zatem istnienia między sprawą, w której wystąpiono z wnioskiem o wydanie interpretacji a wnioskodawcą związku wyrażającego się w tym, że przedstawiony we wniosku problem musi dotyczyć sfery opodatkowania lub ewentualnego opodatkowania wnioskodawcy.
Oznacza to, że wnioskodawca ma uprawnienia do uzyskania od organu podatkowego interpretacji prawa podatkowego w każdej indywidualnej sprawie, która może kształtować jego prawa i obowiązki na gruncie określonej regulacji podatkowej. Wynika z tego, że odnośnie do każdego podatku zainteresowany może żądać od organu wykładni, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów normujących ten podatek w jego indywidualnej sprawie, który indywidualizuje zakres jego sprawy. W szczególności zatem żądanie uzyskania interpretacji indywidualnej prawa podatkowego odnosi się do stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) przedstawionych przez wnioskodawcę, co do których wykładnia znajdujących w nich zastosowanie przepisów podatkowych może rzutować na prawidłowe rozliczenie wnioskodawcy w ramach tego podatku, jak również określenie jego obowiązku podatkowego. W efekcie wnioskodawca ma uzyskać rzetelną informację, jak - w dotyczącym go stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) - organ podatkowy interpretuje przepisy podatkowe znajdujące w nim zastosowanie, co może mieć wpływ na prawidłowość dokonania przez niego rozliczenia danego podatku.
Organ wydający interpretację indywidualną bada, czy podmiot występujący z wnioskiem o interpretację indywidualną jest „zainteresowany” w uzyskaniu interpretacji indywidualnej, z uwagi na skutki w zakresie odpowiedzialności podatkowej, które przedstawiony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) w danej sprawie może spowodować. Interes prawny w zakresie prawa podatkowego w postępowaniu interpretacyjnym polega na tym, że można ubiegać się o interpretację wyłącznie we własnej indywidualnej sprawie podatkowej.
Tym samym podmiot występujący z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji może wnioskować o określenie własnej sytuacji prawnopodatkowej, a nie sytuacji prawnopodatkowej innych podmiotów.
Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca (spółka komandytowa) jest rezydentem Niemiec i w Polsce posiada ograniczony obowiązek podatkowy wobec prowadzenia działalności za pośrednictwem oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, kwestie opodatkowania dochodów uzyskanych z tego tytułu należy rozpatrywać z uwzględnieniem Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).
Zgodnie art. 3 ust. 1 lit. d) umowy polsko-niemieckiej, w rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenia „przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa” i „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państw” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie lub przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.
W myśl art. 7 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
Według postanowień art. 7 ust. 2 umowy, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.
Analiza powyższych zapisów wskazuje m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji. W państwie zakładu opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.
Określenie zakładu zostało zdefiniowane w art. 5 ust. 1 ww. umowy, zgodnie z którym oznacza ono stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.
Określenie „zakład” obejmuje, zgodnie z ust. 2 tego artykułu w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) fabrykę,
e) warsztat i
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
Jak wynika z komentarza do Modelowej Konwencji OECD, pojęcie „zakładu” obejmuje stałą placówkę, przez którą przedsiębiorstwo prowadzi całkowicie lub częściowo swoją działalność. Definicja zawiera następujące warunki:
- istnienie „placówki działalności gospodarczej”, to jest pomieszczeń, a w pewnych okolicznościach maszyn i urządzeń;
- taka placówka musi mieć charakter stały, tzn. musi być utworzona w określonym miejscu, z pewnym stopniem trwałości;
- prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki; oznacza to, że osoby, które w taki lub inny sposób są zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym stała placówka jest położona.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawcą jest niemiecką spółką komandytową (Spółka A). Spółka ta od 2006 roku prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w formie oddziału zagranicznego przedsiębiorstwa. Spółka na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest uznawana za podatnika podatku dochodowego.
Mając na względzie zaprezentowany stan faktyczny oraz przytoczone wyżej przepisy stwierdzić należy, że Spółka posiada na terytorium Polski zakład w rozumieniu art. 5 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.
Skoro działalność na terytorium Polski prowadzona jest za pomocą położonego w tym państwie zakładu, to w takim zakresie Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce.
Wnioskodawca, poprzez złożenie niniejszego wniosku, zwraca się do organu o potwierdzenie, że Spółka A (niemiecka spółka komandytowa) nie stała się od stycznia 2021 roku podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
Jak stanowi bowiem art. 1 ustawy o CIT dotyczący zakresu podmiotowego i przedmiotowego tej ustawy, reguluje ona opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów od osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem przedsiębiorstw w spadku i spółek niemających osobowości prawnej. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem potwierdzenia, że nowe brzmienie art. 1 ustawy o CIT nie dotyczy Spółki, wobec czego Spółka A, a więc niemiecka spółka komandytowa, jako podmiot nieposiadający siedziby lub zarządu w Polsce, nie stała się na podstawie znowelizowanych przepisów podatnikiem podatku CIT w Polsce.
5.2. Charakter prawno-podatkowy oddziału przedsiębiorcy zagranicznego
Kwestie związane z funkcjonowaniem oddziału podmiotu zagranicznego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. z dnia 21 maja 2021 roku, Dz.U. z 2021, poz. 994).
Dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności (o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej), tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Polski. Przez oddział rozumie się wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności (art. 3 pkt 4 ww. ustawy). Zakres działalności oddziału może obejmować jedynie przedmiot działalności przedsiębiorcy zagranicznego (art. 15 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 19 pkt 2 ww. ustawy, przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim, zgodnie z przepisami o rachunkowości.
Z powołanych powyżej przepisów wynika, że oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie posiada odrębnej osobowości (podmiotowości) prawnej, a źródłem jego aktywności jest osobowość prawna przedsiębiorcy zagranicznego.
Powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (przykładowo w wyroku NSA z dnia 18 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 1773/09, w uzasadnieniu którego wskazano, iż „Na gruncie u.s.g.d. nie można zatem wywieść odrębności prawnej oddziału od spółki, którego separacja od "centrali" spółki polega tylko na funkcjonalnym i przestrzennym wydzieleniu składników siły produkcyjnej. Odrębność taka nie przekłada się jednak na odrębność prawną, co wynika z definicji legalnej zawartej w art. 5 pkt 4 u.s.d.g.”).
Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przytoczony wyżej przepis art. 3 ust. 2 ustawy o CIT nie kreuje odrębnej podmiotowości prawno-podatkowej oddziału zagranicznej osoby prawnej. W ujęciu podatkowym konstrukcja oddziału zagranicznej spółki macierzystej powinna być rozumiana jako abstrakcyjna instytucja międzynarodowego prawa podatkowego, mająca jedynie umożliwić prawidłowe opodatkowywanie przez jedno państwo dochodów uzyskiwanych przez podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w drugim państwie, ze źródeł przychodów położonych na terytorium pierwszego z państw.
Zarejestrowanie oddziału w Polsce nie oznacza, że powstaje tu nowy podmiot podatkowy, bowiem opodatkowaniu podlegać będzie wciąż spółka macierzysta, tyle że od dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej poprzez oddział na terytorium drugiego państwa. Instytucja oddziału (z punktu widzenia prawa podatkowego oddział jest rozpoznawany tak w świetle Konwencji Modelowej OECD, jak też umów o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu, jako tzw. zakład) jest więc jedynie formą działania przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce, a nie odrębnym od niego podmiotem podatkowym. Podatnikiem bowiem jest i pozostaje podmiot zagraniczny.
Powyższe twierdzenia potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 maja 2019 roku, 0114-KDIP2-3.4010.27.2019.2.MS.
5.3. Spółki komandytowe, a opodatkowanie podatkiem CIT od 2021 roku
Uwzględniając powyższe, należy w niniejszej sprawie poddać analizie przepisy ustawy z dnia 28 listopada 2020 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 2123) oraz ustawy o CIT w aktualnym brzmieniu, według których od 2021 roku spółki (polskie) komandytowe stały się podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.
Jak stanowi art. 1 ustawy o CIT dotyczący jej zakresu podmiotowego i przedmiotowego, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów od osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem przedsiębiorstw w spadku i spółek niemających osobowości prawnej.
Przepisy ustawy mają również zastosowanie do:
- spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
1a) spółek jawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wspólnikami spółki jawnej nie są wyłącznie osoby fizyczne oraz spółka jawna nie złoży:
a) przed rozpoczęciem roku obrotowego informacji, według ustalonego wzoru, o podatnikach podatku dochodowego od osób prawnych oraz o podatnikach podatku dochodowego od osób fizycznych, posiadających, bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotów niebędących podatnikami podatku dochodowego, prawa do udziału w zysku tej spółki, o którym mowa odpowiednio w art. 5 ust. 1 albo o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.), lub
b) aktualizacji informacji, o której mowa w lit. a, w terminie 14 dni, licząc od dnia zaistnienia zmian w składzie podatników
- do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę spółki jawnej oraz naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla każdego podatnika osiągającego dochody z takiej spółki;
- spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
Jak wynika z treści przywołanych powyżej regulacji, od 1 stycznia 2021 roku, ustawę o CIT stosuje się względem spółek komandytowych, mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Warunek ten nie został spełniony w przypadku Spółki A, ponieważ jest to niemiecka spółka komandytowa, która nie posiada w Polsce siedziby i nie posiada zarządu na terytorium kraju. Jak wynika z wcześniejszych wyjaśnień, przepis art. 3 ust. 2 ustawy o CIT nie kreuje odrębnej podmiotowości prawno-podatkowej oddziału zagranicznej osoby prawnej.
W tym stanie rzeczy, ustawa o CIT w brzmieniu nadanym od 1 stycznia 2021 roku, nie będzie w ocenie Spółki obejmowała sytuacji prawnej Spółki A i oddziału tej spółki w Polsce, ze względu na niespełnienie warunku przewidzianego w art. 1 tej ustawy, czyli wobec nieposiadania siedziby (zarządu) na terytorium kraju. Nadal zatem status niemieckiej spółki komandytowej, jako podmiotu „transparentnego” podatkowo w Niemczech powoduje, że opodatkowaniu w Polsce podlegają dochody uzyskiwane przez wspólników niemieckiej spółki komandytowej za pośrednictwem zlokalizowanego w Polsce zakładu (w tym wypadku oddziału).
Tym samym, pomimo nowelizacji art. 1 ustawy o CIT, regulacja ta nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do Spółki A i oddziału tej Spółki w Polsce.
Tym samym, Spółka komandytowa Oddział w Polsce, a więc niemiecka spółka komandytowa Spółka A, posiadająca w Polsce tzw. zakład podatkowy w postaci oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 1 ustawy o CIT w rozumieniu przepisów znowelizowanych ustawą z dnia 28 listopada 2020 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 2123).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w za prawidłowe.
Od 1 stycznia 2021 r. na mocy art. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123; dalej: „Ustawa nowelizująca”) przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) mają, co do zasady, zastosowanie również do spółek komandytowych.
Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W związku z powyższym uległa również zmianie definicja spółki, przez którą, od dnia 1 stycznia 2021 r. zgodnie z art. 4a pkt 21 lit. c ustawy o CIT, należy również rozumieć, spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 1a, mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest polskim oddziałem spółki komandytowej prawa niemieckiego. W 2006 r. Spółka A zarejestrowała w Polsce swój Oddział. W kraju swojej siedziby, czyli w Niemczech, zgodnie z przepisami niemieckiego prawa podatkowego Spółka A nie jest traktowana jako osoba prawna podlegająca opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Dla potrzeb rozliczeń podatku dochodowego na terytorium Niemiec Spółka A uznana jest za transparentną, co oznacza, że opodatkowanie dochodów Spółki A odbywa się jedynie na poziomie jej wspólników.
Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest ustalenie, czy niemiecka spółka komandytowa posiadająca w Polsce zakład podatkowy w postaci oddziału zagranicznego przedsiębiorcy jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 1 ustawy o CIT w rozumieniu przepisów znowelizowanych Ustawą nowelizującą.
Odnosząc się do powyższego zauważyć należy, że zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Mając na uwadze literalne brzmienie tego przepisu, niemiecka spółka komandytowa utworzona wg prawa niemieckiego, posiadająca siedzibę i zarząd na terytoriom Niemiec, nie może podlegać opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce. Powyższe uzasadnia także obowiązujący w niezmienionej formie art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT, z którego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają również zastosowanie do spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
Powyższy przepis powoduje objęcie opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób prawnych także spółek komandytowych z siedzibą i zarządem w innym państwie niż Polska pod warunkiem, że zgodnie z przepisami prawa podatkowego państwa siedziby tych spółek są one traktowane jako osoby prawne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Z opisu stanu faktycznego wynika jednak, że niemiecka spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest oddziałem, nie wypełnia warunku wskazanego w ww. art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT, gdyż zgodnie z przepisami niemieckiego prawa podatkowego niemiecka spółka komandytowa nie jest traktowana jako osoba prawna podlegająca opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - jest uznawana za transparentną dla potrzeb rozliczeń tego podatku.
W związku z utworzonym oddziałem niemieckiej spółki komandytowej na terytorium RP, spółka ta nie uzyska w Polsce statusu podatnika CIT.
Zatem, transparentna podatkowo spółka komandytowa posiadająca w Polsce oddział nie wypełnia znamion spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 roku. Tym samym, nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu nadanym Ustawą nowelizującą.
Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.