0111-KDIB1-2.4010.415.2021.1.MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 września 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP 2 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z likwidacją Spółki i przekazaniem na rzecz Udziałowca majątku Spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli w postaci Wierzytelności:

- po stronie Spółki powstanie przychód podatkowy w wartości przekazanych Wierzytelności – jest prawidłowe,

- Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości Wierzytelności w wartości kwot głównych wraz z odsetkami – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych dotyczących przekazania w związku z likwidacją Spółki na rzecz Udziałowca majątku Spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli w postaci Wierzytelności.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej: „Spółką”) jest spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Polski. Spółka ma trzech udziałowców. Większościowym udziałowcem Spółki jest A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Udziałowiec”). Spółka należy do grupy kapitałowej B S.A. prowadzącej działalność deweloperską.

Spółka funkcjonowała jako spółka celowa do realizacji inwestycji budowlanej. Obecnie jednak Spółka nie realizuje już zadań inwestycyjnych.

Grupa dąży do uproszczenia jej struktury własnościowej, poprawienia poziomu zarządzania oraz ograniczenia kosztów funkcjonowania. W związku z powyższym planowana jest m.in. likwidacja niektórych spółek z grupy. Ze względu na to, że Spółka nie realizuje już żadnych zadań inwestycyjnych, planowane jest postawienie jej w stan likwidacji zmierzający do jej wykreślenia z Krajowego Rejestru Sądowego.

W związku z likwidacją Spółki, cały majątek Spółki pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli zostanie przekazany jej udziałowcom. Po zaspokojeniu wierzycieli w skład majątku Spółki wchodzić mogą wierzytelności pożyczkowe Spółki (tj. wierzytelności o spłatę kwoty głównej pożyczek oraz naliczonych odsetek od pożyczek). W majątku Spółki będzie się również znajdować wierzytelność Spółki wobec spółki dominującej w grupie B S.A. (kwota główna wraz z odsetkami), którą Spółka nabyła w 2014 roku jako element wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa, które zostało do Spółki wniesione przez Udziałowca (aport przedsiębiorstwa). Wierzytelność wobec B S.A. powstała z tytułu dokonania przez Udziałowca jako poręczyciela częściowej spłaty pożyczki zaciągniętej przez B S.A. W związku z aportem przedsiębiorstwa Udziałowca do Spółki, wierzytelność ta znajduje się obecnie w księgach Spółki. Oprocentowanie tej wierzytelności naliczane było przez Udziałowca (przed aportem przedsiębiorstwa) i naliczane jest przez Spółkę (po aporcie przedsiębiorstwa do Spółki). Opisane wierzytelności będą dalej zwane: „Wierzytelnościami”.

Udziałowiec w ramach podziału majątku likwidacyjnego Spółki otrzyma Wierzytelności. Pozostali udziałowcy Spółki otrzymają należne im części majątku likwidacyjnego w formie pieniężnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jakie będą skutki podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych przekazania w związku z likwidacją Spółki na rzecz Udziałowca majątku Spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli w postaci Wierzytelności?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przekazaniem w ramach majątku likwidacyjnego Spółki na rzecz Udziałowca Wierzytelności, po stronie Spółki powstanie przychód w wartości przekazanych Wierzytelności (kwoty główne oraz odsetki). Przychód ten Spółka będzie mogła pomniejszyć o koszty poniesione w celu jego uzyskania, czyli wartość Wierzytelności, których się wyzbyła (kwoty główne oraz odsetki). Mając więc na uwadze, że rozpoznany przychód równy będzie poniesionym kosztom, w związku z przekazaniem Wierzytelności na rzecz Udziałowca, Spółka nie wykaże dochodu podatkowego.

Zgodnie z art. 14a ust. 1 Ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości albo w części zobowiązanie, w tym m.in. z tytułu podziału pomiędzy wspólników (akcjonariuszy) majątku likwidowanej spółki, przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Z regulacji art. 14a ust. 1 Ustawy CIT wysnuć należy wniosek, że w związku z wydaniem przez Spółkę na rzecz Udziałowca Wierzytelności z tytułu podziału majątku likwidowanej Spółki powstaje po jej stronie przychód. W relacji tej nie wystąpi „wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie tego świadczenia”, bowiem Spółka nie będzie posiadać wobec Udziałowca innego zobowiązania niż zobowiązanie do wydania mu majątku likwidacyjnego. Tym samym, posiłkując się per analogiom zdaniem drugim art. 14a ust. 1 Ustawy CIT, Spółka stoi na stanowisku, że jej przychodem z tytułu wydania Udziałowcowi Wierzytelności będzie ich wartość, na którą składać się będą kwota główna Wierzytelności oraz odsetki.

Skoro - w świetle art. 14a ust. 1 Ustawy CIT - po stronie Spółki powstaną w związku z wydaniem Wierzytelności przychody podatkowe, to będzie ona również uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania tych przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ustawa CIT nie definiuje użytego w art. 15 ust. 1 pojęcia „poniesienie”. Stanowi tylko, że warunkiem uznania kosztu za koszt podatkowy jest jego poniesienie przez podatnika. Przez „poniesienie” kosztu należy w takim wypadku rozumieć zarówno poniesienie wydatku, jak i zakwalifikowanie faktycznie zrealizowanego odpisu lub innego zmniejszenia aktywów lub zwiększenia strat. Będzie to więc każdy faktycznie dokonany odpis nie będący wydatkiem. Zdaniem więc Spółki, „poniesienie kosztu” nie będzie wiązało się wyłącznie z faktycznym poniesieniem przez podatnika określonego wydatku (w rozumieniu wypływu wartości pieniężnych z jego majątku), lecz również z czynnościami skutkującymi jakimkolwiek zmniejszeniem jego aktywów czy też zwiększeniem strat obecnie lub w przyszłości.

Wierzytelność stanowi uprawnienie wierzyciela do żądania od dłużnika spełnienia określonego świadczenia - w tym wypadku pieniężnego. Wierzytelność może być przeniesiona na osobę trzecią w drodze cesji (art. 509 Kodeksu cywilnego), w następstwie czego wierzytelność przechodzi z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności.

W związku z wydaniem Wierzytelności Udziałowcowi, Spółka wyzbędzie się ze swojego majątku aktywów w postaci tychże Wierzytelności w wartości kwot głównych wraz z odsetkami. W związku z wydaniem Wierzytelności aktywa Spółki zostaną pomniejszone o całą wartość Wierzytelności (kapitał z odsetkami), a więc tę wartość uznać należy za koszt uzyskania przychodów z tytułu przeniesienia Wierzytelności.

W związku z powyższym, wydając Wierzytelności Udziałowcowi Spółka uzyska przychód w wartości tych Wierzytelności, lecz utracone (przekazane Udziałowcowi) prawa majątkowe w postaci tych Wierzytelności stanowić będą poniesione przez nią wydatki, które zaliczy do kosztów uzyskania przychodów.

Takie stanowisko zaprezentowane zostało w szeregu orzeczeń sądów administracyjnych, w tym:

- wyrok Naczelnego Sąd Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2019 r. o sygn. II FSK 367/18

„Nie ma zatem podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży wierzytelności z tytułu umowy pożyczki wyłącznie wydatków poniesionych w postaci należności głównej. Za taki koszt uzyskania przychodu powinny zostać uznane również odsetki i wartość nominalna wierzytelności, której z tytułu sprzedaży wyzbywa się ze swojego majątku zbywca (pomniejszenie jego aktywów), a także opłatę odszkodowawczą. (`(...)`)

Wartość nominalna wierzytelności jest to niewątpliwie koszt poniesiony w celu uzyskania przychodu z tytułu jej sprzedaży (por. wyrok NSA z dnia 4 stycznia 2005 r., FSK 833/04, LEX nr 510205). To samo dotyczy odsetek i opłat odszkodowawczych.”

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 listopada 2012 r. o sygn. II FSK 1509/11 „A zatem zawarcie umowy sprzedaży wierzytelności skutkuje przekazaniem, w zamian za zapłatę, prawa majątkowego w postaci wierzytelności z tytułu pożyczek, uwzględniających również naliczone do dnia sprzedaży odsetki. Przeniesienie na rzecz cesjonariusza praw do dochodzenia odsetek z tytułu umowy pożyczki niewątpliwie stanowi po stronie Spółki uszczuplenie w strukturze aktywów przedsiębiorstwa. Przenosząc bowiem uprawnienie do dochodzenia odsetek od pożyczek Spółka uszczupla swój przyszły majątek, nie będąc uprawnioną do uzyskania w przyszłości określonej kwoty odsetek. Nie ma przy tym znaczenia, czy cedowana wierzytelność była już faktycznie zrealizowana przez Spółkę, czy też może ona być dochodzona dopiero w przyszłości, tj. w okresie, w którym odsetki staną się wymagalne.”

- wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 września 2014 r. o sygn. I SA/Kr1023/14 „niewątpliwie należne odsetki są wierzytelnością, a więc prawem majątkowym o określonej wartości nominalnej. Prawo to stanowi składnik mienia każdego wierzyciela w rozumieniu art. 44 k.c. Powyższe potwierdza również art. 551 pkt 4 k.c. zaliczający do składników mienia przedsiębiorstwa m.in. wierzytelności. Zbycie przez wierzyciela przysługującej mu wierzytelności z tytułu należnych od pożyczek odsetek oznacza zmniejszenie mienia (majątku) wierzyciela o wartości zbywanego prawa - w tym wypadku - wartość nominalną należnych odsetek. W tej sytuacji nie ma przeszkód aby uznać przeniesienie prawa do żądania należnych odsetek za poniesiony koszt, jeżeli czynność ta jest podejmowana w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.”

- wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2017 r. o sygn. III SA/Wa 2198/16 „Nie ma zatem podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży wierzytelności wynikającej z pożyczki wyłącznie wydatków poniesionych w postaci należności głównej - tak jak chciałby to widzieć organ w skarżonej interpretacji. Za taki koszt uzyskania przychodu powinny zostać uznane również odsetki i wartość nominalna wierzytelności, której z tytułu sprzedaży wyzbywa się ze swojego majątku zbywca (pomniejszenie jego aktywów).”

- wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2017 r. o sygn. I SA/Wr 1221/16

„W świetle przedstawionego powyżej stanowiska, należy wskazać, że koszt w postaci uszczuplenia majątku A. S.A. o wartość nominalną wierzytelności z tytułu naliczonych odsetek, a niezapłaconych odsetek zostanie poniesiony w celu osiągnięcia przychodu ze sprzedaży tych wierzytelności. Koszt ten będzie zatem pozostawać w ścisłym związku z przychodem ze sprzedaży wierzytelności, gdyż bez jego poniesienia Spółka nie osiągnie tego przychodu a który podlegać będzie opodatkowaniu przez jej wspólników - w tym przez wnioskodawcę.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Tryb likwidacji spółek kapitałowych został uregulowany przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526 ze zm. dalej: „k.s.h.”).

Zgodnie z art. 272 ww. ustawy, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. Natomiast, w myśl art. 282 § 1 k.s.h., likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne). Nowe interesy mogą wszczynać tylko wówczas, gdy to jest potrzebne do ukończenia spraw w toku. Nieruchomości mogą być zbywane w drodze publicznej licytacji, a z wolnej ręki - jedynie na mocy uchwały wspólników i po cenie nie niższej od uchwalonej przez wspólników.

Stosownie do art. 286 § 1 i 2 k.s.h., podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów.

Jednakże, jak stanowi art. 286 § 3 k.s.h., umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Ustawa o CIT nie definiuje ściśle pojęcia przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Jednakże z treści art. 12 ustawy o CIT wynika, że pojęcie „przychodu” jest bardzo szerokie i obejmuje m.in. wszystkie otrzymane pieniądze z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w przepisach.

Stosownie do art. 14a ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r., w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości albo w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), podziału pomiędzy wspólników (akcjonariuszy) majątku likwidowanej spółki albo spółdzielni, przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że planowane jest postawienie Spółki w stan likwidacji zmierzający do jej wykreślenia z Krajowego Rejestru Sądowego.

W związku z likwidacją Spółki, cały jej majątek pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli zostanie przekazany jej udziałowcom. Po zaspokojeniu wierzycieli w skład majątku Spółki wchodzić mogą wierzytelności pożyczkowe Spółki. W majątku Spółki będzie się również znajdować wierzytelność Spółki wobec spółki dominującej w grupie, którą Spółka nabyła jako element wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa, które zostało do Spółki wniesione przez Udziałowca (aport przedsiębiorstwa). W związku z aportem przedsiębiorstwa Udziałowca do Spółki, wierzytelność ta znajduje się obecnie w księgach Spółki. Oprocentowanie tej wierzytelności naliczane było przez Udziałowca (przed aportem przedsiębiorstwa) i naliczane jest przez Spółkę (po aporcie przedsiębiorstwa do Spółki).

Udziałowiec w ramach podziału majątku likwidacyjnego Spółki otrzyma wierzytelności. Pozostali udziałowcy Spółki otrzymają należne im części majątku likwidacyjnego w formie pieniężnej.

Wątpliwości Spółki budzi kwestia ustalenia jakie będą skutki podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z przekazaniem na rzecz Udziałowca majątku Spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli w postaci Wierzytelności.

Przekładając powyższe uregulowania na sprawę będącą przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji zauważyć należy, że likwidacja Spółki i przekazanie jej składników majątkowych wspólnikom (w przedmiotowej sprawie Udziałowcowi), którym przysługuje takie uprawnienie, skutkuje powstaniem zobowiązania Spółki do zaspokojenia roszczeń wspólników o przekazanie tych składników. Wykonanie zobowiązania w formie przekazania Udziałowcowi przez Spółkę Wierzytelności prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania Spółki. W ten sposób Spółka, jako dłużnik, zwolni się z długu, a Wierzytelności będą przysługiwały wspólnikowi. Prowadzi to do powstania po stronie Spółki przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 w związku z art. 14a ust. 1 ustawy o CIT. Powyższy wniosek wynika wprost z aktualnego brzmienia art. 14a ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, że przeniesienie na Udziałowca Wierzytelności w ramach likwidacji i podziału majątku Spółki spowoduje po jego stronie powstania przychodu w wartości przekazanych Wierzytelności, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii ustalenia, w jakiej wysokości Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w związku z przekazaniem Wierzytelności na rzecz Udziałowca, w pierwszej kolejności należy wskazać na art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W tym miejscu należy wskazać, że art. 14a ustawy o CIT nie precyzuje co powinno być kosztem uzyskania przychodu w związku przeniesieniem na udziałowca na skutek likwidacji Spółki składników majątku w postaci wierzytelności. Związane jest to z tym, że ustalenie kosztu będzie zależało od rodzaju spełnianego świadczenia niepieniężnego. W konsekwencji, koszt podatkowy należy określić stosując zasady ogólne ustalania kosztu lub – jeżeli w odniesieniu do danego świadczenia mają zastosowanie – zasady specyficzne.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, w tym w sposób określony w art. 12 ust. 1 pkt 7, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychód należny - do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny.

W przypadku sprzedaży wierzytelności, które uprzednio nie zostały zarachowane do przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, strata na ich zbyciu nie stanowi kosztu podatkowego.

Tym samym nie budzi wątpliwości, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć kwotę udzielonej, a niespłaconej przez pożyczkobiorcę wierzytelności pożyczkowej (kwota nominalna bez odsetek). Warunkiem jest tu poniesienie wydatku, tj. przeniesienie środków pieniężnych pożyczkodawcy na rzecz dłużnika. Udzielenie pożyczki wiąże się bowiem z faktycznym pomniejszeniem majątku pożyczkodawcy.

W przedmiotowej sprawie wierzytelności pożyczkowe (tj. udzielone pożyczki i naliczone odsetki), będące przedmiotem przeniesienia na Udziałowca w związku z likwidacją Spółki nie były uprzednio zarachowane jako przychód należny w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, gdyż zarówno kwota udzielonej pożyczki jak i naliczone, ale nieotrzymane odsetki nie stanowią przychodu dla pożyczkodawcy.

Stosownie bowiem do art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).

W myśl natomiast art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (…).

Z treści art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT wynika ponadto, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W związku z powyższym, w przypadku wierzytelności pożyczkowych, kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek związany z powstaniem takiej wierzytelności, czyli kwota udzielonych pożyczek w wartości nominalnej (niespłacona kwota główna bez odsetek). Udzielenie pożyczek wiąże się bowiem z faktycznym pomniejszeniem majątku pożyczkodawcy.

Nie będzie natomiast stanowiła kosztu uzyskania przychodu wartość naliczonych, a niezapłaconych odsetek od udzielonych pożyczek, bowiem w tym przypadku nie wystąpi element poniesienia wydatku. Wynika to również z faktu, że w odniesieniu do odsetek z tytułu udzielonych pożyczek ustawa o CIT stosuje kasową metodę ujmowania ich w przychodach i kosztach.

Wobec powyższego, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w związku z przekazaniem w ramach majątku likwidacyjnego Spółki na rzecz Udziałowca wierzytelności pożyczkowych, powstały przychód Spółka będzie mogła pomniejszyć o koszty poniesione w celu jego uzyskania, czyli wartość Wierzytelności, których się wyzbyła (kwoty główne oraz odsetki).

Odnosząc się natomiast do wierzytelności, jaką Spółka nabyła w wyniku wniesienia do niej aportu należy wskazać na art. 15 ust. 1s ustawy o CIT, zgodnie z którym w przypadku nabycia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub komercjalizowanej własności intelektualnej wniesionej przez podmiot komercjalizujący wartość poszczególnych składników tego wkładu, w tym składników wchodzących w skład majątku przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustala się:

1. w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego wkład - w przypadku składników zaliczonych do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
2. w wysokości przyjętej dla celów podatkowych i wynikającej z ksiąg podatkowych podmiotu wnoszącego wkład na dzień nabycia - w przypadku pozostałych składników.

Z kolei z art. 15 ust. 1u ustawy o CIT wynika, że w przypadku zbycia składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub komercjalizowanej własności intelektualnej wniesionej przez podmiot komercjalizujący, nabytych w sposób, o którym mowa w ust. 1s, koszty uzyskania przychodów ustala się w wysokości, o której mowa w tym przepisie, pomniejszonej o dokonane od tych składników odpisy amortyzacyjne.

W analizowanym przypadku Spółka nabyła wierzytelność (jako element wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa) jaka przysługiwała Udziałowcowi wnoszącemu aport. W wyniku aportu wierzytelność ta przeszła ze wspólnika na Spółkę.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że stosownie do powołanych wcześniej przepisów, Spółka w przedmiotowej sprawie będzie uprawniona do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów w wysokości przyjętej dla celów podatkowych i wynikających z ksiąg podatkowych podmiotu wnoszącego wkład (Udziałowca) na dzień nabycia Wierzytelności.

W konsekwencji, dokonując przekazania w związku z likwidacją Spółki na rzecz Udziałowca wierzytelności, które Spółka nabyła jako element wkładu niepieniężnego, koszty uzyskania przychodu należy rozpoznać w wysokości o jakiej mowa w powołanym wcześniej art. 15 ust. 1u ustawy o CIT.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w związku z likwidacją Spółki i przekazaniem na rzecz Udziałowca majątku Spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli w postaci Wierzytelności:

- po stronie Spółki powstanie przychód podatkowy w wartości przekazanych Wierzytelności – jest prawidłowe,

- Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości Wierzytelności w wartości kwot głównych wraz z odsetkami – jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów

postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.