0111-KDIB1-2.4010.373.2021.2.BD
📋 Podsumowanie interpretacji
Spółka, będąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, świadczyła usługi budowlane dla inwestora, korzystając z podwykonawcy, którym był podmiot XYZ. Po zakończeniu prac, XYZ wystawił Spółce fakturę końcową, której kwoty Spółka nie zaakceptowała, uznając ją za niezgodną z umową. Sprawa trafiła do sądu, który w 2021 r. orzekł na korzyść podwykonawcy XYZ, stwierdzając, że wykonał on prace za kwotę niższą niż ta wskazana w fakturze końcowej. Spółka została również obciążona kosztami postępowania sądowego oraz odsetkami. Organ podatkowy uznał, że: 1) Spółka ma prawo ująć wartość robót wykonanych przez podwykonawcę XYZ w kosztach uzyskania przychodów w 2021 r., jako koszty bezpośrednio związane z przychodami, zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT. 2) Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 2021 r. zasądzone koszty postępowania sądowego (jako koszty pośrednie) oraz odsetki (po ich zapłacie), zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT.
❓ Pytania i stanowisko urzędu
Stanowisko urzędu
Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny📖 Pełna treść interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 lipca 2021 r. (data wpływu 2 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej
m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:
- ustalenia, w którym roku Spółka powinna ująć w kosztach uzyskania przychodów wartość robót wykonanych przez Podwykonawcę wynikających z faktury końcowej;
- możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 2021 r. zasądzonych kosztów postępowania sądowego oraz odsetek
- jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należności wynikających z faktury końcowej, kosztów postępowania sądowego oraz odsetek.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność w branży budowlanej, polegającą w głównej mierze na realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz na innych robotach budowlanych. Swoje usługi świadczy zarówno jako główny wykonawca, ale również jako podwykonawca inwestycji budowlanych. Podczas świadczenia swoich usług wykorzystuje również usługi innych podmiotów jako podwykonawców. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).
W roku 2015 Spółka świadczyła na rzecz inwestora usługi budowlane w ramach większej inwestycji. Przy wykonywaniu usług postanowiła skorzystać z usług zewnętrznego podmiotu (zwanego dalej: „XYZ”) - zlecając mu wykonanie części usług budowlanych jako podwykonawcy. XYZ to podmiot posiadający siedzibę działalności na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz będący czynnym podatnikiem VAT.
XYZ za wykonanie części usług wystawił na podstawie protokołów odbioru wykonanych prac faktury, które zostały zaakceptowane i opłacone.
Następnie w sierpniu 2015 roku po wykonaniu całości prac XYZ wystawił fakturę (faktura obejmująca większość wykonanych robót dlatego zwana dalej: „fakturą końcową”), która w tym samym miesiącu wpłynęła do Spółki. Spółka nie zgodziła się jednak z kwotą otrzymanej faktury uznając ją jako niezgodną z zawartą umową i zakresem wykonanych prac przez XYZ.
W międzyczasie Spółka wystawiła faktury na rzecz podwykonawcy XYZ dotyczące zużycia przez XYZ materiałów budowlanych zakupionych przez Spółkę, a wykorzystanych w ramach wykonywanych prac przez XYZ. Część faktur została uznana przez XYZ, który dokonał potrącenia części wzajemnych należności i zobowiązań. Do zapłaty z tytułu faktury końcowej wystawionej przez XYZ nadal pozostawała znaczna jej część.
Spółka kwestionując fakturę końcową otrzymaną w sierpniu 2015 roku od XYZ nie ujęła jej w swojej ewidencji VAT nie odliczając z niej podatku naliczonego. Podobnie postąpiła w aspekcie podatku dochodowego nie ujmując tej faktury w kosztach uzyskania przychodów dotyczących 2015 roku.
Ostatecznie dnia 20 maja 2016 roku sprawa trafiła do sądu. Sąd w I instancji dnia 16 marca 2020 roku rozstrzygnął sprawę na korzyść XYZ uznając kwotę z faktury wystawionej przez XYZ. Spółka odwołała się od wyroku i sąd apelacyjny rozstrzygnął sprawę dn. 30 marca 2021 roku. W wyroku uznano, że XYZ wykonał roboty na mniejszą kwotę niż w wystawionej przez niego fakturze końcowej oraz uznał, że potrącenie dokonane przez XYZ na wzajemne należności i zobowiązania było skuteczne. Dodatkowo Spółka została obciążona kosztami postępowania sądowego oraz odsetkami. Wyrok jest prawomocny.
W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:
1. Czy Spółka powinna ująć wartość robót wykonanych przez XYZ, które zostały uznane przez Sąd, w kosztach uzyskania przychodów roku 2015 (poprzez korektę złożonego zeznania za 2015 rok), czy w roku 2021 (czyli w dacie wyroku sądu) (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?
2. Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 2021 roku zasądzone przez Sąd koszty postępowania sądowego oraz odsetki (pod warunkiem ich zapłaty w 2021 roku) (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad. 1
Zdaniem Spółki, poniesione koszty wynikające z uznania przez sąd prac wykonanych przez XYZ Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 2021 roku.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Art. 15 ust. 4c stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.
Niewątpliwie usługi budowlane wykonywane przez XYZ na rzecz Spółki stanowią dla niej koszt bezpośrednio związany z osiąganymi przychodami. Spółka kwestionując wystawioną przez XYZ fakturę końcową za wykonane usługi nie ujęła jej w kosztach uzyskania przychodów w latach, w których toczył się proces w sądzie w sprawie uznania robót wykonanych przez XYZ. Wyrok zapadł w 2021 roku, zatem koszty zostały poniesione po dniu o którym mowa w art. 14 ust. 4b pkt 1 albo pkt 2 (tj. po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego) - dlatego są one potrącalne w roku za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe, tj. 2021.
Ad. 2
Zdaniem Spółki, posiada ona prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w roku 2021 kosztów sądowych, którymi sąd obciążył Spółkę w przegranej sprawie, jak również zaliczenia w 2021 roku do kosztów odsetek pod warunkiem ich zapłaty.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Odnosząc się do możliwości zaliczenia zasądzonych od podatnika kosztów procesu należy wskazać, że koszty procesu sądowego, w którym podatnik bierze udział nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Należy uznać, że Spółka kwestionując fakturę i prowadząc spór w sądzie z kontrahentem XYZ działała w celu ochrony swoich interesów. Skoro zatem Wnioskodawca ponosi te wydatki na obronę swoich praw to w konsekwencji może zaliczyć je do kosztów podatkowych.
Uznać zatem należy, że poniesione wydatki stanowią koszty pośrednie i powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w 2021 roku, tj. w roku ich poniesienia (prawomocnego wyroku sądu).
Bez znaczenia pozostaje tutaj fakt ostatecznego wyroku, tj. przegrania sprawy przez Spółkę.
Jak wskazał bowiem Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 16 lipca 2019 r. (znak: 0111- KDIB1-3.4010.215.2019.1.MBD) „fakt przegrania sporu, nie decyduje o możliwości zakwalifikowania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ale decydujące znaczenie ma czy dany koszt został poniesiony w celu zabezpieczenia bądź zapewnienia źródła przychodu (`(...)`)”.
Podobnie, do kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć zasądzone odsetki, przy czym z uwagi na art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, który stanowi, że nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) - będą one stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie faktycznej zapłaty.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w za prawidłowe.
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).
I tak, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami ze źródła przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów lub wydatków, których wysokość zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych została ustawowo ograniczona.
Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.
Zgodnie z ogólną zasadą, wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, dla kwalifikacji prawnej poniesionych wydatków, stanowiących koszty uzyskania przychodów, istotne znaczenie ma cel ich poniesienia. Kwestią wstępną dla oceny możliwości uznania wydatków (środków pieniężnych) wynikających z Porozumienia za koszty podatkowe jest zatem ustalenie związku przyczynowo-skutkowego, jak i gospodarczego pomiędzy ich zapłatą, a przychodami, jakie podatnik osiąga lub ma szansę osiągnąć.
Dodatkowo zauważyć należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami.
Ponadto, w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.
Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.
Z kolei, w celu ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:
- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia „koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami” i „koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami” (tzw. „koszty pośrednie”), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o CIT).
Do kategorii „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami” należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.
Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.
Natomiast, „pośrednie koszty uzyskania przychodów” to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.
Innymi słowy – posługując się językowym znaczeniem – przez koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są zaś wszelkie inne koszty, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniości w relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami.
Regulacje dotyczące potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o CIT.
I tak, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
-
sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzenia takiego sprawozdania, albo
-
złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego
- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
W myśl art. 15 ust. 4c ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.
Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem. Natomiast, koszty uzyskania przychodów poniesione po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego lub złożenia zeznania, nie później jednak niż data upływu terminu określonego do złożenia zeznania, powinny być potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie. Przy czym, z brzmienia art. 15 ust. 4c ustawy o CIT, nie wynika, że bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, należy wyłącznie ujmować w roku następującym bezpośrednio po roku podatkowym, w którym podatnik uzyskał przychód. Przy rozliczeniu kosztów bezpośrednich na zasadzie wyjątku, pozwalającego ująć te koszty w roku następnym w stosunku do tego, w którym nastąpił przychód, ustawodawca nie ograniczył rozliczenia bezpośrednio do roku, w którym powstał przychód. Przepis ten zawiera otwartą formułę rozliczenia kosztów bezpośrednich w czasie, to jest w tym roku podatkowym następnym, w którym został poniesiony i udokumentowany koszt bezpośredni.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w branży budowlanej polegającą na realizacji projektów budowalnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca korzysta z usług zewnętrznych podmiotów zlecając im wykonanie części usług jako podwykonawcom. W tym celu, w 2015 roku Wnioskodawca świadcząc usługi budowlane na rzecz inwestora zatrudnił Podwykonawcę XYZ zlecając mu wykonanie części usług budowalnych w ramach realizowanej inwestycji. Za wykonanie części usługi Podmiot XYZ wystawił Wnioskodawcy faktury, które zostały zaakceptowane i uregulowane.
Następnie, po wykonaniu całości prac podmiot XYZ wystawił Spółce fakturę końcową, jednak Spółka nie zgodziła się z kwotą z otrzymanej faktury uznając ją za niezgodną z umową. Ponadto, Spółka również wystawiła na Podmiot XYZ faktury, dotyczące zużycia materiałów budowlanych zakupionych przez Spółkę, z których część została uznana przez XYZ, który dokonał potrącenia wzajemnych należności i zobowiązań. Jednak nie doszło do całkowitego uregulowania należności wynikających z faktury końcowej, a Spółka nie ujęła faktury końcowej w kosztach uzyskania przychodów dotyczących 2015 roku.
Następnie sprawa trafiła do Sądu, gdzie wyrokiem z 16 marca 2020 r. Sąd rozstrzygnął sprawę na korzyść Podmiotu XYZ uznając kwotę z faktury wystawionej przez ten podmiot. Wyrok ten został podtrzymany przez Sąd II instancji, który postanowieniem z 30 marca 2021 r. uznał, że Podmiot XYZ wykonał roboty na kwotę mniejszą niż w wystawionej przez niego fakturze końcowej oraz stwierdził, iż potrącenie wzajemnych należności i zobowiązań przez XYZ było skuteczne. Ponadto, Spółka została obciążona kosztami postępowania sądowego oraz odsetkami.
Wątpliwości Wnioskodawcy budzi ustalenie, w którym roku Spółka powinna ująć w kosztach uzyskania przychodów wartość robót wykonanych przez Podwykonawcę.
Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również ustalenie, czy ma On prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 2021 r. zasądzone koszty postępowania sądowego oraz odsetki.
Przenosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z uregulowaniem faktury końcowej z tytułu wykonanych przez Podwykonawcę robót budowlanych potwierdzone prawomocnym orzeczeniem Sądu są bezpośrednio związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami z tyt. usług budowlanych świadczonych na rzecz inwestora. Stanowią więc tym samym tzw. koszty bezpośrednie.
Zauważyć przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia kwalifikacji wydatku jako kosztu bezpośrednio związanego z przychodem od tego, czy zostanie on poniesiony przed czy po powstaniu przychodu. Potwierdza to brzmienie przepisów art. 15 ust. 4b i 4c ustawy o CIT, które określają zasady potrącania kosztów bezpośrednio związanych z przychodami danego roku podatkowego, a poniesionych po zakończeniu tego roku podatkowego.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, że co do zasady koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu powinny zostać potrącone w momencie uzyskania przychodów. Natomiast, w sytuacji kiedy koszty uzyskania przychodów są ponoszone po uzyskaniu przychodu powinny zostać potrącone, w momencie wskazanym w art. 15 ust. 4b lub 4c ustawy o CIT w zależności od tego, kiedy ten koszt – bezpośrednio związany z przychodami z tytułu realizacji inwestycji budowlanej – zostanie poniesiony (ujęcie memoriałowe).
W świetle powyższego, za prawidłowe uznać należy stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wskazany we wniosku wydatek z tytułu faktury końcowej, jako bezpośredni koszt uzyskania przychodu może zostać rozliczony w 2021 r. bowiem w tym roku nastąpiła konkretyzacja kosztu co do jego zasadności i wysokości.
Odnosząc się natomiast do możliwości oraz momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów kosztów postępowania sądowego oraz odsetek należy mieć na uwadze katalog wydatków niepodlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.
Stosownie bowiem do art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).
Z powyższego wynika, że wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlegają naliczone lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań. A contrario – zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają naliczone i zapłacone odsetki od zobowiązań.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza uregulować należności wynikające z postępowania sądowego w 2021 r. Należności te obejmują koszty postępowania sądowego oraz naliczone odsetki.
W tym miejscu zauważyć należy, że jak wskazał sam Wnioskodawca, Spółka kwestionując wystawiona fakturę końcową i prowadząc spór w Sądzie z Kontrahentem działała w obronie swoich interesów. Takie działania mają na celu ochronę majątku Spółki oraz zabezpieczenie źródeł jej przychodów. Zatem, koszty te mają charakter kosztów pośrednich, gdyż nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskiwanych przychodach.
W tym miejscu wskazać należy, że koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami są potrącalne zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT.
I tak, stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, stwierdzić zatem należy, że zasądzone prawomocnym wyrokiem Sądu koszty postępowania sądowego oraz odsetki stanowią koszty pośrednie.
Momentem rozpoznania kosztu uzyskania przychodów z tytułu kosztów sądowych, stosownie do powołanego wcześniej art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, będzie dzień na który ujęto ten koszt w księgach rachunkowych.
W przypadku odsetek za zwłokę zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT. Odsetki te będą zatem kosztem uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty.
Tym samym, Wnioskodawca ma możliwość zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.
Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące:
- ustalenia, w którym roku Spółka powinna ująć w kosztach uzyskania przychodów wartość robót wykonanych przez Podwykonawcę wynikających z faktury końcowej,
- możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 2021 r. zasądzonych kosztów postępowania sądowego oraz odsetek
- jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili