0111-KDIB1-2.4010.362.2021.2.ANK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 lipca 2021 r., który wpłynął do Organu tego samego dnia, uzupełnionym 25 października 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym, dokonując Płatności dystrybucyjnych na rzecz Dostawców:

· Spółka zobowiązana jest jako płatnik do potrącenia od tej płatności zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 2e ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych);

· Wnioskodawca jest zobowiązany wywiązać się z innych obowiązków nakładanych przez art. 26 ustawy o CIT, w tym m.in. do uzyskania certyfikatu rezydencji potwierdzającego rezydencję podatkową odbiorcy tej płatności i do przesłania podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (IFT-2/IFT-2R)

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym, dokonując Płatności dystrybucyjnych na rzecz Dostawców:

· Spółka zobowiązana jest jako płatnik do potrącenia od tej płatności zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 2e ustawy o CIT;

· Wnioskodawca jest zobowiązany wywiązać się z innych obowiązków nakładanych przez art. 26 ustawy o CIT, w tym m.in. do uzyskania certyfikatu rezydencji potwierdzającego rezydencję podatkową odbiorcy tej płatności i do przesłania podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (IFT-2/IFT-2R).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 14 października 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.362.2021.1.ANK wezwano do jego uzupełnienia. Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z 25 października 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym w Polsce). Spółka jest dystrybutorem oprogramowania, (`(...)`). Wnioskodawca jest częścią T - (`(...)`).

W ramach swojej działalności dystrybucyjnej Spółka zawiera umowy o autoryzowanej dystrybucji oprogramowania komputerowego z dostawcami mającymi siedzibę poza terytorium Polski, m.in. są to podmioty z siedzibą na terytorium Irlandii, Szwajcarii, Niemiec, Holandii oraz USA (dalej: „Dostawcy”). Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości może zawierać umowy o autoryzowanej dystrybucji również z podmiotami z siedzibą w innych krajach.

W ramach umów z Dostawcami Spółka nabywa egzemplarze/dostępy do oprogramowania komputerowego (dalej: „Oprogramowanie”) w celu ich dalszej odsprzedaży użytkownikom końcowym lub sprzedawcom oprogramowania. Oprogramowanie może być dostarczane bądź udostępniane Spółce w następującej formie:

· na nośnikach fizycznych (np. na płycie CD/DVD) lub

· drogą elektroniczną (np. poprzez przekazanie kodów dostępu, kodów aktywacyjnych, kluczy licencyjnych), których użycie umożliwia rozpoczęcie korzystania z oprogramowania bezpośrednio z poziomu strony internetowej lub po jego ściągnięciu z serwera i zainstalowaniu na komputerze - np. przy wykorzystaniu wirtualnych internetowych platform typu „cloud”.

Na podstawie umów zawartych z Dostawcami Spółka zobowiązuje się z nimi współpracować w zakresie dystrybucji oprogramowania komputerowego na terytorium Polski. Zgodnie z treścią tych umów Spółka, będąc wyłącznie dystrybutorem oprogramowania (pośrednikiem w sprzedaży), nie nabywa jakiejkolwiek własności intelektualnej, a zatem również praw autorskich, znaków towarowych czy też patentów do tego Oprogramowania. Spółka nie uzyskuje jakichkolwiek praw do dekompilowania lub modyfikowania zakupionego Oprogramowania. W szczególności, Dostawcy nie przekazują Spółce praw do wprowadzania jakichkolwiek zmian w kodzie źródłowym ani do wykonywania kopii Oprogramowania. Spółka nie ma prawa do dezasemblacji, dekompilacji, odtwarzania lub próby odtworzenia kodu źródłowego lub wykorzystania kodu do utworzenia dzieła pochodnego. Dostawcy zachowują więc wszelkie prawa i tytuł własności w odniesieniu do swoich produktów w tym między innymi w odniesieniu do ulepszeń, usprawnień, modyfikacji i dzieł będących pochodnymi tych produktów, a także wszelkich patentów, praw autorskich, tajemnic przedsiębiorstwa i praw do znaków towarowych odnoszących się do ich produktów.

Spółka w wykonaniu zawartych umów jedynie zamawia i dostarcza poszczególne egzemplarze oprogramowania lub licencje do oprogramowania użytkownikom końcowym lub sprzedawcom oprogramowania. W szczególności, Spółka nie może wykorzystywać ani sporządzać kopii egzemplarzy w żadnych innych celach niż określonych w umowach dystrybucyjnych z Dostawcami. W rezultacie płatności, których dokonuje Spółka, stanowią płatności z tytułu nabycia egzemplarzy oprogramowania w celu ich dalszej odsprzedaży oraz dystrybucji (dalej: „Płatności dystrybucyjne”).

Spółka pragnie również podkreślić, że nabywane egzemplarze oprogramowania na nośnikach fizycznych przeznaczone do dalszej odsprzedaży ujmowane są w ewidencji księgowej przez Wnioskodawcę jako towary handlowe przeznaczone do dalszej odsprzedaży (zapasy). Nie są one ujmowane w księgach rachunkowych jako wartości niematerialne i prawne, a także nie podlegają one amortyzacji zarówno dla celów bilansowych jak i podatkowych. Natomiast w stosunku do oprogramowania nabywanego przez Spółkę drogą elektroniczną (np. poprzez przekazanie kodów dostępu, kodów aktywacyjnych, kluczy licencyjnych), Spółka otrzymuje jedynie fakturę za zakup oprogramowania, która w ewidencji księgowej Spółki stanowi koszt bezpośrednio związany ze sprzedażą oprogramowania na rzecz użytkowników końcowych lub sprzedawców oprogramowania.

Spółka nie wyklucza zawierania dalszych umów dystrybucyjnych z innymi zagranicznymi dostawcami oprogramowania komputerowego.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała dane identyfikacyjne podmiotów zagranicznych (Dostawców), biorących udział w zdarzeniu będącym przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy dystrybucyjne

(w przypadku gdy taki Dostawca jest już znany).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym, dokonując Płatności dystrybucyjnych na rzecz Dostawców, Spółka zobowiązana jest jako płatnik do potrącenia od tej płatności zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 2e ustawy o CIT?

2. Czy w opisanym stanie faktycznym, dokonując Płatności dystrybucyjnych na rzecz Dostawców, Wnioskodawca jest zobowiązany wywiązać się z innych obowiązków nakładanych przez art. 26 ustawy o CIT, w tym m.in. do uzyskania certyfikatu rezydencji potwierdzającego rezydencję podatkową odbiorcy tej płatności i do przesłania podatnikowi

i właściwemu urzędowi skarbowemu informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (IFT-2/IFT-2R)?

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, Płatności dystrybucyjne dokonywane na rzecz jego Dostawców nie stanowią płatności objętych dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności nie stanowią ani przychodu z praw autorskich, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT ani przychodu z tytułu usług przetwarzania danych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do potrącenia zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 2e ustawy o CIT od tych płatności zryczałtowanego podatku dochodowego.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, dokonując Płatności dystrybucyjnych na rzecz Dostawców, Wnioskodawca nie jest zobowiązany wywiązać się z innych obowiązków nakładanych przez art. 26 ustawy o CIT, w tym m.in. do uzyskania certyfikatu rezydencji potwierdzającego rezydencję podatkową odbiorcy tej płatności i do przesłania podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (IFT-2/IFT-2R).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem u źródła) podlegają m.in. przychody z praw autorskich oraz praw pokrewnych czy też z tytułu świadczenia usług przetwarzania danych uzyskiwane przez nierezydentów na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Przepisy prawa podatkowego nie precyzują jednak, co należy rozumieć przez przychody z praw autorskich, czy też przychody z tytułu świadczenia usług przetwarzania danych.

Pojęcie praw autorskich zostało natomiast określone w regulacjach ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1062, dalej jako: „ustawa o prawie autorskim”) i w związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, dokonując interpretacji pojęcia przychodu z praw autorskich należy uwzględnić treść powyższych regulacji. Zgodnie z art. 17 ustawy o prawie autorskim, przez pojęcie autorskie prawa majątkowe należy rozumieć wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (a nie jego egzemplarza - przyp. Wnioskodawcy).

Z kolei, zgodnie z art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego obejmują prawo do:

1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego, w całości lub w części, jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Zatem, dla uznania danego przychodu za przychód z praw autorskich w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT istotne jest stwierdzenie, czy dana transakcja powoduje przeniesienie praw autorskich do oprogramowania na wskazanych powyżej polach eksploatacji.

Co jednak istotne, zgodnie z art. 52 ustawy o prawie autorskim, o ile umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do tegoż utworu.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że w analizowanym stanie faktycznym umowy zawierane przez Spółkę z Dostawcami nie zawierają postanowień o przejściu autorskich praw majątkowych do oprogramowania na Spółkę. W szczególności, zgodnie z zawartymi z Dostawcami umowami dystrybucyjnymi, Spółka nie uzyskuje jakichkolwiek praw do kopiowania, dekompilowania, czy też modyfikowania zakupionego oprogramowania. Dostawcy zachowują więc wszelkie prawa, tytuł własności i udziały w odniesieniu do swoich produktów w tym między innymi w odniesieniu do wszelkich kopii, ulepszeń, usprawnień, modyfikacji i dzieł będących pochodnymi tych produktów, a także wszelkich patentów, praw autorskich, tajemnic przedsiębiorstwa i praw do znaków towarowych odnoszących się do ich produktów.

W konsekwencji, mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy Płatności dystrybucyjne dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawców celem dalszej odsprzedaży oprogramowania nie stanowią przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Pomocniczo, w tym przypadku można posłużyć się analogią do obrotu towarowego. Podmiot nabywający towary (nośniki) zawierające prawa autorskie, np. płyty, książki, w celu dystrybuowania ich nie uzyskuje prawa do korzystania z dzieła autorskiego (np. do adaptacji, ekranizacji itd.), lecz do konkretnego egzemplarza.

Z kolei, przez przetwarzanie danych zgodnie z definicją słownikową (patrz: internetowy Słownik języka polskiego PWN - https://sjp.pwn.pl) należy rozumieć opracowanie zebranych danych, informacji itp., wykorzystując technikę komputerową. Przetwarzanie danych polegać będzie na przekształcaniu treści i postaci danych wejściowych metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników (danych końcowych/wyjściowych). Istotą tych działań jest zatem przetwarzanie danych (określonych informacji) na potrzeby kontrahenta.

Tymczasem Wnioskodawca pragnie wskazać, że w analizowanym stanie faktycznym Spółka nie nabywa autorskich praw majątkowych do oprogramowania, w szczególności nie nabywa prawa do jego zwielokrotnienia, tłumaczenia, przystosowywania, zmiany, modyfikacji, przetwarzania ani rozpowszechniania, jak również nie nabywa usług przetwarzania danych, których celem jest uzyskanie określonych wyników. Spółka nabywa jedynie egzemplarze oprogramowania celem dalszej odsprzedaży. Powyższe znajduje odzwierciedlenie w umowach zawartych z Dostawcami oprogramowania. Płatności dystrybucyjne dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz zagranicznych Dostawców celem dalszej odsprzedaży oprogramowania nie stanowią zatem przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

W efekcie nabycie egzemplarzy oprogramowania, nie jest objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i co za tym idzie nie powinno podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w aktualnej linii interpretacyjnej, w tym m.in. w:

• Interpretacji Dyrektora KIS z 10 marca 2021., sygn.: 0111-KDIB2-1.4010.17.2021.1.AT, w której organ interpretacyjny potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich do Oprogramowania. W szczególności Wnioskodawca nie nabywa prawa do zwielokrotnienia, modyfikacji czy rozpowszechniania programów komputerowych. Spółka nie nabywa również usług przetwarzania danych. Wnioskodawca nabywa jedynie egzemplarze/dostęp do Oprogramowania (w celu dalszej odsprzedaży). Biorąc pod uwagę powyższe, po stronie zagranicznych dostawców (producentów lub podmiotów pośredniczących w dystrybucji) nie dochodzi do powstania przychodu z praw autorskich, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ani przychodu z tytułu świadczenia usług przetwarzania danych. Zatem, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany jako płatnik podatku do potrącenia od takiej płatności zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 2e ustawy o CIT.

• Interpretacji Dyrektora KIS z 18 grudnia 2019 r., sygn.: 0111-KDIB2-3.4010.331.2019.2.KK., w której organ interpretacyjny potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka nabywa urządzenia z oprogramowaniem oraz samo oprogramowanie w celu jego dalszej odsprzedaży (nie dokonując na własny użytek aktywacji klucza licencyjnego). Nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich do oprogramowania na Spółkę. Następuje jedynie przeniesienie prawa do odsprzedaży tego oprogramowania klientowi (partnerowi/integratorowi) na terytorium Polski. W związku z tym, taka należność przekazywana przez Spółkę na rzecz zagranicznego dostawcy Spółki nie będzie objęta dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. - nie stanowi bowiem przychodów z praw autorskich. Prawa Spółki w odniesieniu do praw autorskich ograniczają się jedynie do praw niezbędnych dla pośrednika handlowego umożliwiających mu dystrybucję kopii oprogramowania.

• Interpretacji Dyrektora KIS z 22 sierpnia 2019 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.246.2019.3.JS, w której organ interpretacyjny potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: Z powyższego wynika więc, że na Spółkę nie dojdzie do przeniesienia autorskich praw majątkowych ani do przekazania licencji na użytkowanie praw autorskich do oprogramowania komputerowego. Spółka będzie jedynie dystrybutorem oprogramowania opracowanego przez spółki zagraniczne. Spółka nie staje się jednak użytkownikiem dystrybuowanego oprogramowania, nie nabywa też prawa do kopiowania, powielania, modyfikowania oprogramowania komputerowego. Nie udziela również jakiejkolwiek licencji na oprogramowanie, ani sublicencji - gdyż nie posiada żadnego uprawnienia do udzielania licencji. Zatem płatności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz spółek zagranicznych z siedzibą w Austrii, Holandii, Irlandii, Izraelu, Stanach Zjednoczonych Ameryki, Szwajcarii oraz Szwecji nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. Wnioskodawca nie ma więc obowiązku potrącenia od nich podatku u źródła.

• Interpretacji Dyrektora KIS z 28 maja 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.97.2020.1.SP, w której organ interpretacyjny potwierdził stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca nie nabywa prawa do zwielokrotnienia, modyfikacji czy rozpowszechniania programów komputerowych. Spółka nie nabywa również usług przetwarzania danych. Wnioskodawca nabywa jedynie egzemplarze/dostęp do Oprogramowania (na potrzeby własne lub w celu dalszej odsprzedaży). Biorąc pod uwagę powyższe, po stronie zagranicznych producentów lub podmiotów pośredniczących w dystrybucji nie dochodzi do powstania przychodu z praw autorskich, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, ani przychodu z tytułu świadczenia usług przetwarzania danych. Zatem, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany Jako płatnik podatku do potrącenia od takiej płatności zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 2e Ustawy o CIT.

Powyższe potwierdza również Komentarz do Konwencji Modelowej OECD - Model Tax Convention on Income and on Capital, Condensed (Version 21 November 2017; dalej: „Komentarz do MK OECD”) zgodnie z którym rodzaj płatności uzyskiwanych w ramach transakcji, których przedmiotem jest przekazanie oprogramowania komputerowego zależy od istoty praw, jakie odbiorca nabywa w ramach konkretnego porozumienia dotyczącego użytkowania i korzystania z programów.

W myśl pkt 14.4 Komentarza do art. 12 MK OECD (str. 282), w sytuacji gdy dystrybutor (podmiot pośredniczący w sprzedaży oprogramowania) dokonuje płatności kwot należnych z tytułu nabycia oprogramowania w celu jego odsprzedaży (bez prawa np. do kopiowania/powielania oprogramowania), płatności te będą stanowić zyski przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 MK OECD (a nie należności licencyjne w rozumieniu art. 12 MK OECD - przyp. Wnioskodawcy). W świetle tego komentarza, ustalenia pomiędzy posiadaczem praw autorskich do oprogramowania a pośrednikiem dystrybucyjnym często przyznają pośrednikowi dystrybucyjnemu prawo do rozpowszechniania kopii programu bez prawa do powielania tego programu. W tych transakcjach, prawa nabyte w związku z prawami autorskimi są ograniczone do praw niezbędnych dla pośrednika komercyjnego do rozpowszechniania kopii programu komputerowego. W takich transakcjach dystrybutorzy płacą tylko za nabycie kopii oprogramowania i nie wykorzystuje żadnych praw autorskich do oprogramowania. Zatem w transakcji, w której dystrybutor dokonuje płatności za nabycie i dystrybucję kopii oprogramowania (bez prawa do powielania oprogramowania), prawa związane z tymi czynnościami dystrybucji powinny być pomijane przy analizie charakteru transakcji dla celów podatkowych. Płatności w tego rodzaju transakcjach byłyby traktowane jako zyski z działalności gospodarczej zgodnie z art. 7. Miałoby to miejsce niezależnie od tego, czy rozpowszechniane kopie są dostarczane na nośnikach materialnych, czy rozpowszechniane elektronicznie (bez prawa dystrybutora do powielania oprogramowania), czy też oprogramowanie podlega nieznacznemu dostosowaniu do celów jego instalacji.

Podsumowując, w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego w ocenie Spółki, nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich do oprogramowania. W szczególności Wnioskodawca nie nabywa prawa do dekompilowania lub jakiegokolwiek modyfikowania zakupionego oprogramowania. Spółka nie nabywa również usług przetwarzania danych. Wnioskodawca nabywa jedynie egzemplarze oprogramowania w celu dalszej odsprzedaży/dystrybucji.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy po stronie odbiorców Płatności Dystrybucyjnych, tj. Dostawców oprogramowania nie dochodzi do powstania przychodu z praw autorskich, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodu z tytułu świadczenia usług przetwarzania danych, ani żadnego innego przychodu o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Wnioskodawca nie jest zatem zobowiązany jako płatnik podatku do potrącenia od takiej płatności zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. 1 i ust. 2e ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2:

Formularz IFT-2/IFT-2R jest informacją o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Informacja ta jest, co do zasady sporządzana przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, dokonującego wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o CIT, płatnicy o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 3-3d pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania, albo - w przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f ustawy o CIT - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1. art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,
2. art. 3 ust. 2 oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Artykuł 26 ust. 3d ustawy o CIT stanowi natomiast, że informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio.

Z powyższego wynika, że w przypadku gdy określony podmiot nie dokonuje wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, to nie ma obowiązku sporządzania formularza IFT-2/IFT-2R i przesyłania go do właściwego urzędu skarbowego oraz podatnika.

Ponadto, zgodnie z treścią art. 22a ustawy o CIT regulacje art. 21-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Z kolei, w świetle art. 26 ust. 1, do płatności wskazanych w treści art. 21 ust. 1 ustawy o CIT można zastosować stawki podatkowe wynikające z właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji podatkowej.

Wnioskodawca pragnie jednak podkreślić, że powyższe regulacje mają zastosowanie jedynie do płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 oraz 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Skoro zatem, jak zostało wykazane w stanowisku Wnioskodawcy do pytania nr 1, Płatności dystrybucyjne dokonywane przez Wnioskodawcę nie stanowią należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, to Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uzyskiwania certyfikatów rezydencji podatkowej od podatników otrzymujących te Płatności dystrybucyjne oraz nie jest zobowiązany do sporządzenia w odniesieniu do tych płatności informacji IFT-2/2R i złożenia ich do właściwego urzędu skarbowego, czy też przekazania podatnikom.

Powyższe potwierdzają m.in. interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygnaturach:

• 0111-KDIB2-1.4010.17.2021.1.AT, z dnia 10 marca 2021 r.,

• 0114-KDIP2-1.4010.97.2020.1.SP, z dnia 28 maja 2020 r.,

• 0111-KDIB1-2.4010.74.2019.2.MS, z dnia 7 maja 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie zdarzenia przyszłego zostanie/zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)`., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.