0114-KDIP2-2.4010.207.2021.1.KW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego(tj. bez wynagrodzenia) wystąpienia ze spółki komandytowej innego wspólnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego (tj. bez wynagrodzenia) wystąpienia ze spółki komandytowej innego wspólnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka A. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) oraz Pani M.K. pozostają obecnie komandytariuszami w spółce B. (dalej: Spółka Osobowa lub Wnioskodawca).

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)) posiadającym siedzibę w Polsce oraz podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Pani M.K. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)). Zamieszkuje w Polsce oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Pan R.K., Pan K.K. oraz Pan J.K (razem dalej z Panią M.K.: Wspólnicy) pozostają obecnie komplementariuszami w Spółce Osobowej. Komplementariusze są podatnikami PIT zamieszkującymi w Polsce oraz podlegającymi nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W przyszłości Spółka planuje wystąpić ze Spółki Osobowej. Wystąpienie Spółki nastąpiłoby na skutek porozumienia zawartego pomiędzy Spółką, a pozostałymi w Spółce Osobowej Wspólnikami. W związku z wystąpieniem ze Spółki Osobowej, Spółka nie otrzyma żadnego wynagrodzenia, czy innego rodzaju przysporzenia majątkowego, w szczególności nie zostałaby Spółce zwrócona wartość wkładu Spółki (tzw. wystąpienie bez wynagrodzenia). Pozostali Wspólnicy pozostaną w Spółce Osobowej i będą kontynuowali jej działalność.

W związku z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw, Spółka oraz Wspólnicy postanowili, że do dnia 30 kwietnia 2021 r. w stosunku do przychodów i kosztów podatkowych uzyskiwanych/ponoszonych przez Spółkę oraz przez Wspólników (z tytułu uczestnictwa w Spółce Osobowej) zastosowanie będą miały przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r. Z upływem ww. terminu, tj. począwszy od dnia 1 maja 2021 r., Spółka Osobowa uzyskała status podatnika CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wystąpienie przez Spółką ze Spółki Osobowej, po dniu 1 maja 2021 r., w związku z którym Spółka nie otrzyma żadnego wynagrodzenia czy innego rodzaju przysporzenia majątkowego od Spółki Osobowej (tzw. wystąpienie bez wynagrodzenia), skutkować będzie po stronie Spółki Osobowej koniecznością rozpoznania przychodu podatkowego?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, wystąpienie przez Spółkę ze Spółki Osobowej, po dniu 1 maja 2021 r., w związku z którym Spółka nie otrzyma żadnego wynagrodzenia czy innego rodzaju przysporzenia majątkowego od Spółki Osobowej (tzw. wystąpienie bez wynagrodzenia), nie będzie skutkować po stronie Spółki Osobowej koniecznością rozpoznania przychodu podatkowego.

W pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę na art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 z późn. zm., dalej: KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)), zgodnie z którym jeżeli spółkę zawarto na czas nieoznaczony, wspólnik może wypowiedzieć umowę spółki na sześć miesięcy przed końcem roku obrotowego, przy czym wypowiedzenia dokonuje się w formie pisemnego oświadczenia, które należy złożyć pozostałym wspólnikom albo wspólnikowi uprawnionemu do reprezentowania spółki. Stosownie natomiast do art. 64 § 1 KSH, pomimo wypowiedzenia umowy spółki przez wspólnika lub jego wierzyciela, spółka trwa nadal pomiędzy pozostałymi wspólnikami, jeżeli umowa spółki tak stanowi lub pozostali wspólnicy tak postanowią.

W myśl art. 65 § 1 KSH, w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki. Zgodnie natomiast z § 3 ww. przepisu, udział kapitałowy obliczony w sposób określony w § 1 i § 2 powinien być wypłacony w pieniądzu. Rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze.

W tym miejscu podkreślić jednak należy, że - jak wskazuje się tak w literaturze, jak i doktrynie - cytowany powyżej przepis art. 65 KSH ma wyłącznie charakter dyspozytywny i nie wyklucza ustalenia odmiennych zasad rozliczeń z występującym wspólnikiem.

Przykładowo, jak wskazano, w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 11 kwietnia 2019 r. (1 SA/Ga 35/18) „Wspólnicy mogą w umowie spółki lub w umowie zmieniającej umowę spółki, wprowadzić własne zasady dotyczące rozliczenia się z występującym wspólnikiem. Co za tym idzie, na gruncie przepisów KSH, za dopuszczalne należy uznać wystąpienie wspólnika ze spółki osobowej bez wynagrodzenia, o ile rozwiązanie to zostanie przyjęte zgodną wolą stron.

Analiza skutków podatkowych wystąpienia Spółki ze Spółki Osobowej bez wynagrodzenia po stronie Spółki Osobowej

Z uwagi na objęcie, począwszy od 1 stycznia 2021 r. (w przypadku Wnioskodawcy od 1 maja 2021 r.), spółek komandytowych zakresem ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.: dalej „CIT”), to właśnie przepisy ww. ustawy stanowić powinny punkt wyjścia dla analizy skutków podatkowych po stronie Spółki w okolicznościach wystąpienia tejże ze Spółki Osobowej. I tak, w pierwszej kolejności, wskazać należy, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, „przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód”. W myśl natomiast art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, „dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24h, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. (`(...)`)”.

Literalna wykładnia ww. przepisów, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzić powinna do wniosku, że opodatkowanie CIT wystąpi w stosunku do tych kategorii, które zgodnie z cytowaną ustawą o CIT, stanowią odpowiednio dochód albo przychód.

Zatem, jeśli określonej kategorii nie można, zgodnie z ustawą o CIT, uznać ani za przychód, ani też za dochód podatkowy, to kategoria ta nie będzie podlegała opodatkowaniu CIT. Zatem, aby ocenić, czy Spółka Osobowa osiągnie przychód w związku z wystąpieniem Spółki ze Spółki Osobowej bez wynagrodzenia, należy zdefiniować pojęcie przychodu.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym uważa się m.in. przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie zaś do art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, za przychody uważa się m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe; wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań.

Jak wskazano powyżej, wymienione w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT kategorie uznane za przychód nie wyczerpują wszystkich kategorii, jakie mogą stanowić przychód na potrzeby CIT i tworzą tym samym katalog otwarty.

Należy jednak podkreślić, że Spółka Osobowa nie uzyska faktycznego przysporzenia majątkowego o konkretnym wymiarze finansowym w następstwie wystąpienia z niej Spółki. Wystąpienie Spółki ze Spółki Osobowej bez wynagrodzenia nie powoduje również wpływu środków finansowych do Spółki Osobowej i w sensie ekonomicznym Spółka Osobowa niczego nie uzyskuje. Co więcej, zdaniem Wnioskodawcy, wystąpienie Spółki ze Spółki Osobowej nie będzie również skutkować przychodem w postaci otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić tym samym należy, że wystąpienie Spółki ze Spółki Osobowej bez wynagrodzenia nie może zostać zaliczone do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 12 ustawy o CIT.

Co więcej, zdaniem Wnioskodawcy, nie sposób także twierdzić, że planowane przez Wspólników, Spółkę oraz Wnioskodawcę czynności wypełniają dyspozycję jakiejkolwiek jednostki redakcyjnej art. 7b ustawy o CIT kreując po stronie Spółki przychód z zysków kapitałowych. Żadna ze stron nie uzyska bowiem faktycznie/realnie żadnego przysporzenia.

Tym samym, w wyniku wystąpienia ze Spółki Osobowej bez wynagrodzenia, majątek Spółki Osobowej nie wzrośnie, a zatem nie istnieją podstawy prawne pozwalające przyjąć, że doszłoby w takiej sytuacji do powstania przychodu. Konsekwentnie, skoro wystąpienie przez Spółkę ze Spółki Osobowej bez wynagrodzenia nie może zostać uznane za wydarzenie powodujące powstanie przychodu lub dochodu podatkowego Spółki Osobowej, taka czynność nie może podlegać opodatkowaniu CIT.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę wielokrotnie potwierdzane było przez organy podatkowe w wydawanych przez nie interpretacjach indywidualnych. Co prawda cytowane poniżej interpretacje dotyczą skutków podatkowych wystąpienia bez wynagrodzenia ze spółek kapitałowych, to jednak z uwagi na fakt, że począwszy od 1 stycznia 2021 r. (w przypadku Wnioskodawcy od 1 maja 2021 r.) spółka komandytowa uważana jest za podatnika podatku CIT całkowicie uzasadnionym, w ocenie Wnioskodawcy, jest powołanie się na nie na zasadzie analogi także i w tym przypadku.

I tak, przykładowo wskazać można na następujące rozstrzygnięcia organów podatkowych:

ü w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 listopada 2020 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.340.2020.3.KS), organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy mówiące, iż „(`(...)`) dobrowolne umorzenie udziałów bez wynagrodzenia (i) nie zostało wymienione w katalogu przychodów wart. 12 Ustawy CIT jako źródło przychodu dla spółki dokonującej umorzenia, (ii) nie skutkuje przyrostem majątku Spółki, której udziały są umarzane, (iii) w sensie ekonomicznym nie powoduje powstania jakiejkolwiek korzyści majątkowej dla Spółki, której udziały są umarzane i nie stanowi żadnego przysporzenia po jej stronie, (iv) zgodnie z jednolitą utrwaloną linią interpretacyjną organów podatkowych nie podlega opodatkowaniu CIT dla spółki dokonującej umorzenia, nie będzie powodowało powstania przychodu po stronie Spółki”;

ü w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 listopada 2020 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.259.2020.1.AG), organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy mówiące, iż „(`(...)`) w związku z dobrowolnym umorzeniem udziałów należących do Spółki A w Spółce B bez wynagrodzenia, po stronie Spółki B nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Brak przysporzenia po stronie Spółki B wynikającego z umorzenia jej udziałów bez wypłaty wynagrodzenia na rzecz jej wspólnika - Spółki A - skutkuje zatem brakiem przychodu po stronie Spółki B”;

ü w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 sierpnia 2020 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.254.2020.1.AP), organ podatkowy wskazał, iż „(`(...)`) planowane dobrowolne umorzenie udziałów posiadanych przez Wnioskodawcę w kapitale nowo powstałej spółki, bez wypłaty wynagrodzenia nie spowoduje powstania po stronie Spółki, której Wnioskodawca będzie wspólnikiem przychodu podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych. Umorzenie udziałów bez wynagrodzenia nie może zostać zaliczone do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 12 u.p.d.o.p., i nie skutkuje przyrostem majątku Spółki”;

ü w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 czerwca 2020 r. (sygn. 0111-KDIB21.4010.112.2020.l.AR), organ podatkowy wskazał, iż „(`(...)`) umorzenie udziałów w Spółce bez wynagrodzenia nie może zostać zaliczone do żadnej z kategorii przychodów wymienionych wart. 12 u.p.d.o.p. i nie skutkuje przyrostem majątku Spółki. Zatem w związku z dobrowolnym umorzeniem udziałów Wspólnika w Spółce bez wynagrodzenia, po stronie Spółki nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych”.

Reasumując, wystąpienie przez Spółkę ze Spółki Osobowej, po dniu 1 maja 2021 r., w związku z którym Spółka nie otrzyma żadnego wynagrodzenia czy innego rodzaju przysporzenia majątkowego od Spółki Osobowej (tzw. wystąpienie bez wynagrodzenia), nie będzie skutkować po stronie Spółki Osobowej koniecznością rozpoznania przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii braku powstania przychodu w związku z wystąpieniem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ze spółki komandytowej bez wynagrodzenia, należy zwrócić uwagę na art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1526 ze zm., dalej: „KSH”), zgodnie z którym jeżeli spółkę zawarto na czas nieoznaczony, wspólnik może wypowiedzieć umowę spółki na sześć miesięcy przed końcem roku obrotowego, przy czym wypowiedzenia dokonuje się w formie pisemnego oświadczenia, które należy złożyć pozostałym wspólnikom albo wspólnikowi uprawnionemu do reprezentowania spółki. Stosownie natomiast do art. 64 § 1 KSH, pomimo wypowiedzenia umowy spółki przez wspólnika lub jego wierzyciela, spółka trwa nadal pomiędzy pozostałymi wspólnikami, jeżeli umowa spółki tak stanowi lub pozostali wspólnicy tak postanowią.

Na podstawie art. 65 § 1 KSH, w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki. Zgodnie natomiast z § 3 ww. przepisu, udział kapitałowy obliczony w sposób określony w § 1 i § 2 powinien być wypłacony w pieniądzu. Rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze.

W tym miejscu zauważyć należy, że − jak wskazuje się tak w literaturze, jak i doktrynie − cytowany powyżej przepis art. 65 KSH ma wyłącznie charakter dyspozytywny i nie wyklucza ustalenia odmiennych zasad rozliczeń z występującym wspólnikiem.

Przykładowo, jak wskazano, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 11 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Ga 35/18: „Wspólnicy mogą w umowie spółki lub w umowie zmieniającej umowę spółki, wprowadzić własne zasady dotyczące rozliczenia się z występującym wspólnikiem”.

Co za tym idzie, na gruncie przepisów KSH, za dopuszczalne należy uznać wystąpienie wspólnika ze spółki osobowej bez wynagrodzenia, o ile rozwiązanie to zostanie przyjęte zgodną wolą stron.

W związku z objęciem, począwszy od 1 stycznia 2021 r. lub od 1 maja 2021 r. spółek osobowych – w tym Wnioskodawcy jako spółki komandytowej − zakresem ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800; dalej „ustawa o CIT”), to przepisy ww. ustawy stanowić powinny punkt wyjścia dla analizy skutków podatkowych po stronie Wnioskodawcy w okolicznościach wystąpienia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ze spółki komandytowej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT: „przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód”.

W myśl natomiast art. 7 ust. 2 ustawy o CIT: „dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24h, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. (`(...)`)”.

Literalna wykładnia ww. przepisów prowadzi do wniosku, że opodatkowanie CIT wystąpi w stosunku do tych kategorii, które zgodnie z cytowaną ustawą o CIT, stanowią odpowiednio dochód albo przychód. Zatem, jeśli określonej kategorii nie można, zgodnie z ustawą o CIT, uznać ani za przychód, ani też za dochód podatkowy, to kategoria ta nie będzie podlegała opodatkowaniu CIT.

Zatem, aby ocenić, czy Wnioskodawca osiągnie przychód w związku z wystąpieniem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ze spółki komandytowej bez wynagrodzenia, należy zdefiniować pojęcie przychodu.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, za przychody uważa się m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe; wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym uważa się m.in. przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 12 ustawy o CIT, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Wymienione w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT kategorie uznane za przychód nie wyczerpują wszystkich kategorii, jakie mogą stanowić przychód na potrzeby CIT i tworzą tym samym katalog otwarty. Przez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12, ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić tym samym należy, że wystąpienie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ze spółki komandytowej bez wynagrodzenia, nie może zostać zaliczone do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 12 ustawy o CIT.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca nie uzyska faktycznego przysporzenia majątkowego o konkretnym wymiarze finansowym w następstwie wystąpienia z niej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wystąpienie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ze spółki komandytowej bez wynagrodzenia nie powoduje również wpływu środków finansowych do spółki komandytowej i w sensie ekonomicznym Wnioskodawca niczego nie uzyskuje.

W wyniku wystąpienia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ze spółki komandytowej bez wynagrodzenia majątek Wnioskodawcy nie wzrośnie, a zatem nie istnieją podstawy prawne pozwalające przyjąć, że doszłoby w takiej sytuacji do powstania przychodu.

Po stronie spółki w takim przypadku nie powstanie przysporzenie, które mogłoby skutkować powstaniem przychodu do opodatkowania dla pozostałych w spółce wspólników.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku powstania przychodu w związku z wystąpieniem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ze spółki komandytowej bez wynagrodzenia, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.