0111-KDWB.4010.36.2021.1.KP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 września 2021 r. (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP), uzupełnionym 9 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka od dnia 1 maja 2021 r. mogła i może do końca 2021 r. stosować wynoszącą 9% stawkę podatku dochodowego od osób prawnych dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka od dnia 1 maja 2021 r. mogła i może do końca 2021 r. stosować wynoszącą 9% stawkę podatku dochodowego od osób prawnych dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

(…) Spółka komandytowa (dalej jako: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Spółka skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (dalej jako: Ustawa Nowelizująca) i stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych począwszy od dnia 1 maja 2021 r.

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Spółka nie powstała w wyniku działań wymienionych w art. 19 ust. 1a i ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: Ustawa) a przepisy te wyłączające możliwość zastosowania stawki 9% nie mają zastosowania do Spółki. Spółka nie należy do podatkowej grupy kapitałowej, a więc nie ma do Spółki zastosowania przepis art. 19 ust. 1b Ustawy wyłączający możliwość stosowania stawki 9%. Spółka prowadzi działalność od stycznia 2018 r. Rok obrachunkowy Spółki w 2020 r. trwał od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. Przychody Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) ujęte w księgach rachunkowych za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. wyniosły 4 429 899 zł, a przychody za okres od 1 stycznia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r. wyniosły 973 548,59 zł.

Przychody Spółki nie przekroczyły zatem w żadnym z wymienionych okresów limitu 9 031 000 zł, którego przekroczenie powoduje, że dany podmiot nie posiada w kolejnym roku statusu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy. Przychody Spółki osiągnięte w roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. nie przekroczą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000,00 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. W roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Spółka opłaca zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób prawnych według stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że od dnia 1 maja 2021 r. mogła i może do końca 2021 r. dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych stosować stawkę podatku dochodowego od osób prawnych wynosząca 9%?

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 maja 2021 r. Spółka mogła dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych stosować stawkę podatku dochodowego od osób prawnych wynoszącą 9% na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 Ustawy i może tę stawkę stosować do końca przyjętego roku podatkowego, to jest do 31 grudnia 2021 r.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w stosunku do Spółki nie zaistniała żadna z okoliczności wyłączających prawo do stosowania stawki 9%, wskazanych w art. 19 ust. 1a, ust. 1b i ust. 1c Ustawy. Zdaniem Spółki, Spółka nie może być traktowana jako podatnik rozpoczynający działalność w 2021 r. w rozumieniu art. 19 ust. 1e Ustawy, bowiem Spółka prowadziła już działalność gospodarczą w poprzednich latach (od 2018 r.).

Zdaniem Spółki może ona zostać uznana za małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy jako, że przychody Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) ujęte w księgach rachunkowych za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. wyniosły 4 429 899 zł, a przychody za okres od 1 stycznia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r. wyniosły 973 548,59 zł - a zatem nie przekroczyły w żadnym z wymienionych okresów limitu 9 031 000,00 zł, którego przekroczenie powoduje, że dany podmiot nie posiada w kolejnym roku statusu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy. Pułap 9 031 000,00 zł nie został także przekroczony, gdyby liczyć jako jeden okres, ten okres który trwał od 1 stycznia 2020 r. do 30 kwietnia 2021 r. Dodatkowo jako element stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego objętego niniejszym wnioskiem należy przyjąć stwierdzenie, że przychody Spółki osiągnięte w roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. nie przekroczą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000,00 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. W świetle powyższego Spółka mogła od dnia 1 maja 2021 r. stosować dla dochodów innych niż z zysków kapitałowych stawkę 9% na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 Ustawy i może to czynić do końca roku podatkowego przypadającego na dzień 31 grudnia 2021 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na mocy art. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: „ustawa zmieniająca”) przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) mają, co do zasady, zastosowanie również do spółek komandytowych.

Zgodnie bowiem ze znowelizowanym brzmieniem art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ustawy mają zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym uległa również zmianie definicja spółki, przez którą, od dnia 1 stycznia 2021 r. zgodnie z art. 4a pkt 21 lit. c) ustawy o CIT, należy również rozumieć, spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 1a, mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, w myśl art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej, w przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy zmieniającej – spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT spółka komandytowa od 1 stycznia 2021 r. bądź w przypadku przesunięcia momentu nabycia statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych od 1 maja 2021 r. stała się podatnikiem CIT. Nie jest ona zatem podmiotem, który rozpoczynał działalność gospodarczą, jest ona kontynuatorem działalności prowadzonej wcześniej, tj. przed 1 stycznia 2021 r. (lub przed 1 maja 2021 r.). Nadanie spółce komandytowej statusu podatnika nie jest tożsame z rozpoczęciem przez nią prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka komandytowa prowadzi nadal działalność, a jedynie zmienił się jej status podatkowy.

Konsekwencją objęcia spółki komandytowej zakresem działania ustawy o CIT jest m.in. to, że jest ona uprawniona do stosowania 9% stawki podatku na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o CIT podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;

2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Zgodnie z art. 19 ust. 1a ustawy CIT podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółką, albo

2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobę fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną albo

3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy w którym wniesiono te składniki majątku w zaokrągleniu do 1000 zł. przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 albo

4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo

5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy w którym wniesiono te składniki majątku w zaokrągleniu do 1000 zł przy czym wartość tych składników oblicza się stosując odpowiednio przepisy art. 14

nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym w którym rozpoczął działalność oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1b, 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych nie mogą stosować podatkowe grupy kapitałowe.

Stosownie natomiast do art. 19 ust. 1c ustawy CIT przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

1. spółki dzielonej,
2. podatnika który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału

a. uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 1000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłuszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 lub

b. składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

- w roku podatkowym w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy CIT podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 stosują stawkę podatku o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z kolei warunek o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e ustawy CIT).

W myśl art. 4a pkt 10 małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł

Przepis art. 4a pkt 10 ustawy o CIT odwołuje się do „poprzedniego roku podatkowego”, który w przypadku spółki komandytowej de facto nie występuje, zatem wartość przychodu ze sprzedaży powinna być ustalana w oparciu o poprzedni rok obrotowy takiej spółki. Jak wskazano w wyjaśnieniach opublikowanych w dniu 21 stycznia 2021 r. na stronie internetowej podatki.gov https://www.podatki.gov.pl/cit/wyjasnienia/spolka-komandytowa-cit-irokobrotowy/: „W przypadku, gdy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej spółka komandytowa, której rok obrotowy równy jest kalendarzowemu, stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od 1 stycznia 2021 r., termin zamknięcia ksiąg rachunkowych i sporządzenia sprawozdania finansowego za rok obrotowy 2020, wynikający z przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, ze zm.), pokryje się z terminem zamknięcia ksiąg rachunkowych wynikającym z art. 12 ust. 3 ustawy zmieniającej – 31 grudnia 2020 r. Ten dzień poprzedza dzień uzyskania przez spółkę komandytową statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

W przypadku, gdy zgodnie z art. 12 ust. 2 i 3 ustawy zmieniającej spółka komandytowa uzyska status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r., to wówczas jest ona obowiązana do zamknięcia ksiąg rachunkowych na dzień poprzedzający ten dzień (tj. na dzień 30 kwietnia 2021 r.).

Jednocześnie, art. 12 ust. 3 ustawy zmieniającej zawiera odniesienie do odpowiedniego stosowania przepisów art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.). Odniesienie to ma na celu wskazanie roku podatkowego spółki komandytowej, natomiast nie nakłada samoistnie obowiązku sporządzania przez spółkę komandytową sprawozdania finansowego na dzień 30 kwietnia 2021 r.

Jednocześnie z brzmienia przepisu art. 12 ust. 4 ustawy zmieniającej wynika możliwość niezamykania ksiąg rachunkowych (jeżeli ostatni dzień roku obrotowego spółki komandytowej przypada w okresie od dnia 31 grudnia 2020 r. do dnia 31 marca 2021 r.) i kontynuacji roku obrotowego do dnia 30 kwietnia 2021 r. Z punktu widzenia rachunkowości przyjęto, iż przepis art. 12 ust. 4 stanowi lex specialis do przepisu art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy o rachunkowości definiującego rok obrotowy. Oznacza to, że jeżeli rok obrotowy spółki komandytowej jest równy kalendarzowemu, to jej rok obrotowy w tym przypadku będzie trwał od 1 stycznia 2020 r. do 30 kwietnia 2021 r. i za ten okres będzie sporządzane sprawozdanie finansowe. Kolejny rok obrotowy będzie obejmował okres od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do kwestii zastosowania stawki 9% podatku CIT wobec spółki komandytowej, tut. Organ uznaje za zasadne stanowisko, iż spółka komandytowa, która z dniem 1 maja 2021 r. stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i której rok obrotowy nie ulegnie zmianie (jest tożsamy z rokiem kalendarzowym), przy ustalaniu statusu „małego podatnika” uwzględnia wartość sprzedaży brutto za poprzedni rok obrotowy, tj. za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytową, która skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw i stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych począwszy od dnia 1 maja 2021 r.

Do Spółki nie mają zastosowania przepisy art. 19 ust. 1a, ust. 1b i ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność od stycznia 2018 r. Rok obrachunkowy Spółki w 2020 r. trwał od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. Przychody Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) ujęte w księgach rachunkowych za okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. wyniosły 4 429 899 zł, a przychody za okres od 1 stycznia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r. wyniosły 973 548,59 zł. Przychody Spółki nie przekroczyły zatem w żadnym z wymienionych okresów limitu 9 031 000 zł, którego przekroczenie powoduje, że dany podmiot nie posiada w kolejnym roku statusu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy.

Przychody Spółki osiągnięte w roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. nie przekroczą wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy czy ma prawo do stosowania stawki 9% CIT, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, do opodatkowania przychodów innych niż z zysków kapitałowych w roku podatkowym trwającym od 1 maja 2021 r. do końca 2021 r., w sytuacji kiedy rok obrotowy nie uległ zmianie i jest tożsamy z rokiem kalendarzowym, należy mieć na uwadze, że w każdym roku podatkowym podatnik musi spełnić łącznie dwa poniższe warunki, tj.:

1. przychody osiągnięte w roku podatkowym nie mogą przekroczyć wskazanego w przepisie limitu 2 000 000 euro oraz

2. podatnik posiada status „małego podatnika”, przy czym mały podatnik to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro (przy czym w przypadku spółki komandytowej, która od 1 maja 2021 r. stała się podatnikiem CIT, poprzedni rok podatkowy nie istnieje, zatem należy się odwołać do jej poprzedniego roku obrotowego).

Mając powyższe na względzie okresem, jaki należy brać pod uwagę przy określaniu statusu małego podatnika w roku podatkowym Spółki trwającym od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. jest poprzedni rok obrotowy, tj. okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r.

Wobec powyższego skoro z wniosku wynika, że wartość przychodu Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku VAT (podatek od towarów i usług)) w roku obrotowym Spółki trwającym od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. nie przekroczyła wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro, to Spółka jako „mały podatnik” w 2021 r. będzie mogła skorzystać z preferencyjnej stawki opodatkowania 9%, przy spełnieniu drugiego warunku uprawniającego do zastosowania obniżonej stawki podatku, tj. nieprzekroczenia w 2021 r. limitu przychodów równowartości 2 000 000 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Ponadto jak wynika z opisu sprawy do Wnioskodawcy nie mają zastosowania wyłączenia o których mowa w art. 19 ust. 1a, 1b i 1c updop.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/ z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.