0111-KDWB.4010.23.2021.1.HK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2021 r. (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy e-PUAP) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychód Spółki powstały w związku z umorzeniem naliczonych odsetek od Weksla powinien być kwalifikowany na gruncie ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) jako przychód z zysków kapitałowych czy jako przychód z pozostałej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychód Spółki powstały w związku z umorzeniem naliczonych odsetek od Weksla powinien być kwalifikowany na gruncie ustawy o CIT jako przychód z zysków kapitałowych czy jako przychód z pozostałej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka wyemitowała 27 grudnia 2016 r. weksel własny serii A o numerze A01 (dalej: „Weksel”). Weksel został nabyty 27 grudnia 2016 r. przez spółkę jawną. Środki wynikające z emisji Weksla zostały przeznaczone na cele związane z bieżącą działalnością Spółki, tj. obrotem nieruchomościami. Jednocześnie, w związku z rozwiązaniem spółki jawnej jeden ze wspólników (dalej: „Wspólnik”) stał się podmiotem uprawnionym z tytułu Weksla oraz związaną z nim wierzytelnością. Z uwagi na powyższe, Wspólnikowi przysługiwała wierzytelność wobec Spółki dotycząca wykupu Weksla w terminie do 29 grudnia 2016 r. Wnioskodawca wskazał, iż w związku z brakiem wykupu Weksla w tym terminie naliczane były odsetki.

Następnie, w roku 2021 nastąpiła spłata (w drodze potrącenia) kwoty nominalnej wierzytelności wynikającej z emisji Weksla. Jednocześnie Wspólnik planuje w 2021 r. umorzyć wartość naliczonych odsetek powstałych w związku z niewykupieniem Weksla.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychód Spółki powstały w związku z umorzeniem naliczonych odsetek od Weksla powinien być kwalifikowany na gruncie ustawy o CIT jako przychód z zysków kapitałowych czy jako przychód z pozostałej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód powstały w związku z umorzeniem naliczonych odsetek od Weksla powinien podlegać kwalifikacji jako przychód z pozostałej działalności gospodarczej.

Wynika to z faktu, iż przychód z tytułu umorzenia zobowiązania (w tym tytułu z umorzenia odsetek od weksla) nie został wymieniony w art. 7b ust. 1 pkt 6b (winno być: pkt 6 lit. b) ustawy o CIT, tj. w zamkniętym katalogu przychodów kwalifikowanych jako przychody z zysków kapitałowych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3a ustawy o CIT przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych: zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Niniejsza regulacja ustanawia generalną zasadę obowiązku rozpoznawania przychodu w związku z uzyskaniem przysporzenia wynikającego z umorzenia zobowiązania.

Jednocześnie, począwszy od 1 stycznia 2018 r. podatnicy CIT zobowiązani są do rozdzielania źródeł przychodu na przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z „pozostałej działalności gospodarczej”. W tym kontekście, na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 6b (winno być: pkt 6 lit. b) ustawy o CIT za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych.

W tym zakresie pomimo faktu, iż do weksli nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o obrocie instrumentami finansowymi to zgodnie z wydanymi interpretacjami podatkowymi (przykładowo: interpretacja z 25 marca 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP2-2.4010.571.2019.2.AG) powinny one również podlegać kwalifikacji jako papiery wartościowe. Obrót wekslami jest uregulowany w osobnym akcie prawnym, tj. w ustawie z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo wekslowe (Dz. U. z 2016 r. poz. 160) i z regulacji przepisów tej ustawy wynika, iż weksle stanowią szczególną formą papierów wartościowych. Dodatkowo, Wnioskodawca wskazał, iż brak jest w ustawie o CIT definicji papierów wartościowych.

Zatem, jako przychody z papierów wartościowych na gruncie art. 7b ust. 1 pkt 6b (winno być: pkt 6 lit. b) ustawy o CIT będą kwalifikowane również przychody uzyskane z weksli. W ocenie Wnioskodawcy, przytoczony przepis nie ma jednak zastosowania do umorzenia odsetek od wystawionych weksli. Wynika to z faktu, iż niniejszy przypadek podlega ocenie z punktu widzenia Spółki (dłużnika), która pozyskiwała środki na własną działalność operacyjną i dla której przychód powstanie w związku z czynnością wierzyciela, tj. umorzeniem odsetek od Weksla. Taki przychód z zysków kapitałowych powstaje przykładowo w wyniku uzyskania środków przez wierzyciela z tytułu wykupu Weksla wraz z dyskontem.

Jednocześnie nawet w przypadku uznania, iż na przyporządkowanie do poszczególnej kategorii przychodów, przychodu z tytułu umorzenia zobowiązania odsetkowego wpłynie sposób wydatkowania środków pieniężnych pozyskanych w wyniku emisji Weksla, nie będzie to mieć wpływu na kwalifikację przychodów z umorzenia odsetek od Weksla. Tak jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego środki pozyskane z tytułu emisji Weksla zostały przeznaczone przez Spółkę na bieżącą działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami (a więc mogą skutkować powstaniem przychodu z pozostałej działalności gospodarczej) i nie będą wpływać na powstanie przychodów z zysków kapitałowych.

Takie stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji z 25 marca 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP2-2.4010.571.2019.2.AG (wydanej w stanie faktycznym dotyczącym przyporządkowania odsetek od weksli własnych do kosztów uzyskania przychodu z zysków kapitałowych) stanowiącej, iż: „Skoro zatem pozyskane środki w wyniku wystawienia Weksli własnych oraz wyemitowania Obligacji, służyły finansowaniu bieżącej działalności gospodarczej Spółki, płacone przez Wnioskodawcę odsetki z tego tytułu nie będą stanowiły kosztów związanych z przychodami z zysków kapitałowych. Mając na uwadze powyższe, należy zatem uznać, że odsetki płacone od Weksli własnych oraz Obligacji powinny zostać zakwalifikowane jako koszty podatkowe do tzw. pozostałych źródeł przychodów, innych niż zyski kapitałowe, gdyż są związane z przychodami z działalności operacyjnej Wnioskodawcy.”

Dodatkowo, Wnioskodawca zaznaczył, iż wykazany przychód nie będzie literalnie przychodem z Weksla, a przychodem z umorzenia odsetek (nie został uzyskany w związku ze spłatą Weksla przez wierzyciela). Wpływ takiego stanu faktycznego na kwalifikację źródła przychodów został również potwierdzony w odpowiedzi na interpelację poselską z 1 kwietnia 2020 r., Znak: DD5.8201.1.2020.GKYH wskazującej, iż: „Odmienną kwestią są przychody odsetkowe, czy też dyskonto. Przepis art. 7b ustawy o CIT nie kwalifikuje samodzielnie w sposób szczególny otrzymanych, niezależnie od źródła pochodzenia, odsetek ani dyskonta, do zysków kapitałowych. Niemniej jednak jeśli stanowią one przychód w związku z posiadanymi papierami wartościowymi, to stanowią przychody z zysków kapitałowych, w oparciu o art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT.”

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy przychód powstały w związku z umorzeniem naliczonych odsetek od Weksla powinien podlegać kwalifikacji jako przychód z działalności gospodarczej, nie zaś jako przychód z zysków kapitałowych na gruncie art. 7b ust. 1 pkt 6b (winno być: pkt 6 lit. b) ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. wprowadzono do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zmiany. Jedną z nich jest podział przychodów na dwa źródła.

Wydzielając odrębne źródło przychodów w postaci zysków kapitałowych na gruncie updop, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ust. 1 updop.

W myśl art. 7b ust. 1 updop, za przychody z zysków kapitałowych uważa się:

1. przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:

a) dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,

b) przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,

c) przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

d) przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

e) wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,

f) równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,

g) dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału spółek przez wspólników spółki przejmowanej, spółek łączonych lub dzielonych,

h) przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

i) zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,

j) wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej - w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,

k) odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,

l) odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),

m) przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:

· przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,

· przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,

· przychody spółki dzielonej.

n) przychód ze zmniejszenia kapitału akcyjnego w prostej spółce akcyjnej;

2. przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;

3. inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:

a) przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,

b) przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;

4. przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;

5. przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;

6. przychody:

a) z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,

b) z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,

c) z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,

d) z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,

e) ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,

f) z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Jak wynika z uzasadnienia do ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: „ustawa nowelizująca”), podział źródeł przychodów podatników podatku dochodowego od osób prawnych miał na celu ograniczenie optymalizacji podatkowych. Jednym z częstych mechanizmów optymalizacyjnych jest sztuczne kreowanie straty w operacjach gospodarczych dokonywanych z użyciem posiadanego majątku i obniżanie o wysokość takiej straty dochodów wygenerowanych w następstwie podstawowej działalności (działalności operacyjnej). Ograniczenie optymalizacji polega na uniemożliwieniu pomniejszania dochodu z jednego źródła przychodów o stratę z drugiego źródła przychodów (art. 7 ust. 5 updop).

W myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Oznacza to, że przychodom ze źródła zyski kapitałowe muszą być przyporządkowane koszty uzyskania przychodów z tego źródła.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów w określają przepisy art. 15 i 16 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 2b updop, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy ust. 2 i 2a stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. W myśl natomiast art. 15 ust. 2 updop, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a updop, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Jak wynika z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b updop, do przychodów z zysków kapitałowych zalicza się m.in. przychody z papierów wartościowych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy zauważyć, że pojęcie „papierów wartościowych” nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Mając na uwadze zasadę racjonalnego ustawodawcy, który nie wprowadził wprost do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotowego pojęcia, należy przyjąć, że pojęcie papierów wartościowych należy określić na podstawie ogólnych regulacji zawartych w innych źródłach prawa, które regulują obrót tymi papierami wartościowymi.

Zgodnie z art. 9216 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, ze zm., dalej: „kc”), jeżeli zobowiązanie wynika z wystawionego papieru wartościowego, dłużnik jest obowiązany do świadczenia za zwrotem dokumentu albo udostępnieniem go dłużnikowi celem pozbawienia dokumentu jego mocy prawnej w sposób zwyczajowo przyjęty.

Na podstawie art. 9217 kc, spełnienie świadczenia do rąk posiadacza legitymowanego treścią papieru wartościowego zwalnia dłużnika, chyba że działał on w złej wierze.

Papiery wartościowe można podzielić w oparciu o różne kryteria. Ze względu na rodzaj praw inkorporowanych w dokumencie należy wyróżnić papiery wartościowe związane ze stosunkami zobowiązaniowymi, które można podzielić na papiery inkorporujące wierzytelności pieniężne (np. weksle, czeki, obligacje uprawniające do świadczenia pieniężnego) oraz inkorporujące wierzytelności niepieniężne (np. obligacje uprawniające do świadczeń niepieniężnych, konosamenty, wcześniej też rewersy) (Ciszewski Jerzy (red.), Nazaruk Piotr (red.), Kodeks cywilny. Komentarz, WKP 2019).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2021 r. poz. 328 ze zm.), papiery wartościowe są instrumentami finansowymi w rozumieniu tej ustawy.

Jak stanowi art. 3 pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych – rozumie się przez to:

a) akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526 i 2320), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego,

b) inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w lit. a, lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego, odnoszące się do papierów wartościowych określonych w lit. a, walut, stóp procentowych, stóp zwrotu, towarów oraz innych wskaźników lub mierników (prawa pochodne).

Zauważyć przy tym trzeba, że zgodnie z art. 1 ust. 2 tej ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się m.in. do weksli w rozumieniu przepisów prawa wekslowego.

Instytucja weksla została uregulowana w ustawie z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo wekslowe (Dz. U. z 2016 r. poz. 160). Weksel emitowany na podstawie przepisów tej ustawy jest papierem wartościowym, którego funkcją jest uregulowanie lub zabezpieczenie zobowiązania pieniężnego. Jak wynika z art. 101 ww. ustawy, weksel własny to papier wartościowy zawierający bezwarunkowe przyrzeczenie wystawcy zapłacenia w oznaczonym czasie i do rąk osoby wymienionej w wekslu określonej na wekslu sumy pieniężnej.

W przyjętym w Polsce modelu prawa wekslowego „stosunki wekslowe oraz stosunki pozawekslowe funkcjonują niejako w dwóch różnych płaszczyznach” (Jacek Jastrzębski. Maciej Kaliński „Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz”. LexisNexis, Warszawa 2012, str. 23 i n.). Z analizy stosunków wekslowych wypływa wniosek, że w modelu prawa wekslowego funkcjonującego w polskim systemie prawa, „zobowiązanie wekslowe jest niezależne od stosunku prawnego, który był gospodarczą przyczyną jego zaciągnięcia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 20 sierpnia 2008 r., sygn. akt I ACa 521/08, Lex nr 466426: „Jeżeli posiadaczem weksla jest remitent czyli pierwszy wierzyciel, to przysługują mu dwa roszczenia: ze stosunku podstawowego (kauzalnego) oraz z weksla”, por. również postanowienie Sądu Najwyższego z 13 lutego 2009 r., sygn. akt II CSK 452/08, Lex nr 599754: „Posiadaczowi takiego weksla, będącemu pierwszym wierzycielem, przysługuje, w odniesieniu do wystawcy, zarówno roszczenie ze stosunku podstawowego, jak i z weksla, z tym, że tylko raz może on uzyskać zaspokojenie swej wierzytelności i do niego należy wybór roszczenia”.

Weksel jest papierem wartościowym wyrażającym zobowiązanie w sposób formalny i abstrakcyjny. Abstrakcyjność stosunku wekslowego, czyli brak wpływu causa na ważność zobowiązania z weksla oznacza, że dokument weksla nie jest związany z jakimikolwiek czynnościami prawnymi. Ponadto szczególną cechą weksla jest bezwarunkowość zapłaty, co oznacza samoistność zobowiązania wekslowego. „Jest ono zatem oderwane od przyczyny, która spowodowała powstanie zobowiązania wekslowego. Każdy dłużnik podpisany na wekslu może być zmuszony do jego wykupienia, nawet wtedy, gdyby zgłaszał wobec wierzyciela merytoryczne zarzuty, dotyczące świadczenia, za które wręczył ten dokument. Zobowiązanie wekslowe jest bowiem bezwarunkowe i powstaje samoistnie przez złożenie podpisu na wekslu i wręczenie tego dokumentu wierzycielowi (beneficjentowi)” (Witold Bień „Weksel w praktyce”, Difin, Warszawa 2007, str. 13).

Należy w tym miejscu podkreślić, że zarówno w orzecznictwie podatkowym, jak i w doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się jednolicie, że wykładnia językowa przepisu stanowi podstawę i zakreśla zakres możliwych interpretacji prawa podatkowego. Jednocześnie, jedną z nadrzędnych zasad wykładni jest zasada racjonalnego ustawodawcy. Potwierdza to m.in. wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2015 r., sygn. akt II FSK 3352/13.

Mając na uwadze literalną wykładnię omawianych przepisów, a także powyższe wyjaśnienia należy więc stwierdzić, że opisane powyżej cechy weksli pozwalają na ich zaklasyfikowanie do szerokiej kategorii pojęcia papierów wartościowych.

Powyższego nie zmienia fakt, że do weksli nie stosuje się – w przeciwieństwie do innych rodzajów papierów wartościowych – przepisów ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Obrót wekslami, będącymi szczególną formą papierów wartościowych, uregulowany jest bowiem w odrębnych przepisach prawnych, tj. we wspomnianej wyżej ustawie – Prawo wekslowe. Należy zatem uznać, że art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b updop, nakazujący zaliczenie przychodów z papierów wartościowych do tzw. zysków kapitałowych, będzie obejmował swoją dyspozycją również przychody z weksli.

Odmienną kwestią są przychody odsetkowe, czy też dyskonto. Przepis art. 7b updop nie kwalifikuje samodzielnie w sposób szczególny otrzymanych, niezależnie od źródła pochodzenia odsetek ani dyskonta, do zysków kapitałowych. Niemniej jednak jeśli stanowią one przychód w związku z posiadanymi papierami wartościowymi, to stanowią przychody z zysków kapitałowych, w oparciu o art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b updop.

Jak już wskazano wcześniej kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów (…). Ustawodawca w sposób wyraźny wskazuje więc, że wydatki dotyczące danego źródła przychodów, należy odnieść do kosztów dotyczących tego samego źródła przychodów.

Zgodnie z powyższym, odsetki związane z niewykupieniem weksla, dotyczące danego źródła przychodów, należy odnieść do kosztów dotyczących tego samego źródła przychodów.

W związku z faktem, że środki pozyskane w wyniku emisji weksla przeznaczono na bieżącą działalność Spółki w zakresie obrotu nieruchomościami, odsetki związane z niewykupieniem weksla, nie będą stanowiły kosztów związanych z przychodami z zysków kapitałowych. Tym samym przychód z tytułu umorzenia takich odsetek od weksla nie będzie przychodem z zysków kapitałowych.

Zatem przychód Spółki z tytułu umorzenia naliczonych odsetek od weksla należy zakwalifikować na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako przychód z innych źródeł przychodu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłow****e.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnych sprawach i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie e-PUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.