0111-KDIB2-1.4010.394.2021.1.AR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 września 2021 r., który w tym samym dniu wpłynął do tut. Organu za pośrednictwem e-puap, o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy podjęcie przez Zgromadzenie Wspólników Spółki uchwały o zmianie uchwały w sprawie wypłaty dywidendy w ten sposób, że zyski Spółki pozostawione zostaną w Spółce i nie zostaną przeznaczone do wypłaty na rzecz Wspólnika będzie zdarzeniem neutralnym podatkowo dla Spółki na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy podjęcie przez Zgromadzenie Wspólników Spółki uchwały o zmianie uchwały w sprawie wypłaty dywidendy w ten sposób, że zyski Spółki pozostawione zostaną w Spółce i nie zostaną przeznaczone do wypłaty na rzecz Wspólnika będzie zdarzeniem neutralnym podatkowo dla Spółki na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie (dalej: „Spółka”) jest jednoosobową spółką celową Y S.A. (dalej: „Wspólnik”).

Uchwałą Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki z dnia 30 czerwca 2015 r. jedyny Wspólnik postanowił, iż zysk uzyskany przez Spółkę w okresie od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. oraz określona kwota z kapitału zapasowego Spółki, zostaną przeznaczone na wypłatę dywidendy na rzecz Wspólnika z terminem wypłaty do dnia 31 grudnia 2015 r. (dalej: „Dywidenda”).

Następnie uchwałą nr 1 Zarządu Spółki z dnia 22 grudnia 2015 r. ustalono nowy dzień wypłaty Dywidendy na 30 czerwca 2016 r. W dniu 5 kwietnia 2016 r. pomiędzy Spółką oraz Wspólnikiem zostało zawarte porozumienie, na mocy którego strony zastrzegły, że w przypadku braku dokonania wypłaty Dywidendy w terminie do dnia 30 czerwca 2016 r. Wspólnikowi będą przysługiwać odsetki, naliczane od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia wypłaty Dywidendy. Zgodnie z porozumieniem, odsetki będą należne i płatne jednorazowo w dniu dokonania wypłaty całej kwoty Dywidendy.

Do chwili obecnej nie nastąpiła wypłata Dywidendy przez Spółkę na rzecz Wspólnika ani zapłata odsetek wynikających z porozumienia. W praktyce wypłata Dywidendy okazała się niemożliwa. Spółka nie posiadała bowiem i nie udało jej się uzyskać wolnych środków na wypłatę Dywidendy. Spółka posiada bardzo skromne środki pieniężne, natomiast na jej aktywa składają się udziały w inne spółce z o. o. oraz udzielone pożyczki. W dającej się przewidzieć przyszłości spieniężenie przez Spółkę aktywów i uzyskanie środków na wypłatę Dywidendy Spółka oraz Wspólnik uznają za nierealne.

W związku z tym Wspólnik rozważa dokonanie zmiany uchwały Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki z dnia 30 czerwca 2015 r. o wypłacie zysku, w ten sposób, że zysk z roku 2014 r. zostanie decyzją Zgromadzenia Wspólników przeznaczony na kapitał zapasowy, a kwota z kapitału zapasowego pierwotnie przeznaczona do wypłaty zostanie pozostawiona na tym kapitale. Zmieniona uchwała nr 3/06/2015 Zgromadzenia Wspólników Spółki nie będzie więc przewidywać wypłaty zysku na rzecz Wspólnika i przestanie być podstawą do wypłaty przez Spółkę na rzecz Wspólnika Dywidendy.

W efekcie podjęcia tej uchwały zniknie podstawa do wypłaty Dywidendy przez Spółkę oraz naliczania odsetek od niewypłaconej Dywidendy, a więc te zobowiązania Spółki wobec Wspólnika zostaną przez Spółkę wyksięgowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podjęcie przez Zgromadzenie Wspólników Spółki uchwały o zmianie uchwały w sprawie wypłaty Dywidendy w ten sposób, że zyski Spółki pozostawione zostaną w Spółce i nie zostaną przeznaczone do wypłaty na rzecz Wspólnika, efektem czego będzie wyksięgowane zobowiązania Spółki do wypłaty Dywidendy z odsetkami, będzie zdarzeniem neutralnym podatkowo dla Spółki na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Spółki, w związku z podjęciem przez Zgromadzenie Wspólników Spółki uchwały o zmianie uchwały w sprawie wypłaty Dywidendy w ten sposób, że zyski Spółki pozostawione zostaną w Spółce i nie zostaną przeznaczone do wypłaty na rzecz Wspólnika oraz wyksięgowaniem zobowiązania Spółki do wypłaty na rzecz Wspólnika Dywidendy z odsetkami nie powstaną dla Spółki żadne skutki podatkowe na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: Ustaw CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)) przychodami są m.in. otrzymane pieniądze.

Art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT stanowi zaś, że przychodami jest również wartość umorzonych zobowiązań.

Zdaniem Spółki, w związku z podjęciem przez Zgromadzenie Wspólników uchwały w sprawie zmiany uchwały o wypłacie Dywidendy, nie uzyska ona żadnego przysporzenia, które można byłoby uznać za przychód. Nie dojdzie też do umorzenia zobowiązań Spółki. Tym samym zmiana uchwały w sprawie wypłaty Dywidendy nie spowoduje dla Spółki powstania przychodu.

Tytułem wstępu Spółka pragnie wskazać, że prawo handlowe dopuszcza, by uchwała o podziale zysku została zmieniona, jeżeli za taką zmianą opowiedzą się wszyscy wspólnicy, którym dywidenda miała zostać wypłacona. Spółka pragnie wyjaśnić, że Ustawodawca nie zawarł w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2020 poz. 1526 ze zm., dalej: k.s.h.) przepisów, które zakazywałyby dokonywania zmian uchwał o przeznaczeniu zysku, w tym poprzez zmianę przeznaczenia zysku z wypłaty dywidendy na przekazanie go na kapitał zapasowy. Nie rodzi też wątpliwości, że na kolejnym Zwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników można postanowić o wypłacie zysku, który uprzednio został przeznaczony na kapitał zapasowy. Reasumując, podjęcie uchwały zmieniającej uchwałę w sprawie wypłaty Dywidendy jest prawnie dopuszczalne. Ponadto uchwała taka nie spowoduje, że zysk Spółki zostanie definitywnie wyłączony od wypłaty na rzecz Wspólnika, lecz jedynie zostanie tymczasowo zatrzymany w Spółce z możliwością jego podziału w kolejnych latach.

Odnosząc się do ewentualnych skutków podatkowych, w ocenie Spółki, zmiana przeznaczenia zysku będzie czynnością neutralną podatkowo, a kwota niewypłaconej Dywidendy z odsetkami nie będzie stanowić dla Spółki przychodu. W ocenie Spółki, zmiana przeznaczenia zysku (z wypłaty Dywidendy częściowo na przeznaczenie zysku na kapitał zapasowy, a częściowo pozostawienie zysku na kapitale zapasowym) to neutralna podatkowo czynność zadysponowania zyskiem Spółki.

Spółka pragnie zauważyć, że za przychód należy uznać definitywne i trwałe przysporzenie w majątku podatnika. Już z samej istoty czynności przeznaczenia zysku Spółki (zarówno na wypłatę Dywidendy, jak i przekazanie na kapitał zapasowy) wynika, że nie może ona wiązać się z powstaniem po stronie Spółki jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego i tym samym nie generuje przychodu dla Spółki. Analogicznie zatem, zmiana przeznaczenia niewypłaconego zysku Spółki z wypłaty na rzecz Wspólnika na pozostawienie go w Spółce również nie stanowi przychodu dla Spółki, jako niewiążąca się z powstaniem po jej stronie jakiegokolwiek przysporzenia.

Przepisy Ustawy CIT nie zawierają żadnych regulacji, zgodnie z którymi po stronie Spółki mógłby powstać przychód z tytułu przeznaczenia/pozostawienia zysku na kapitale zapasowym. W szczególności należy wskazać, że art. 12 ust. 1 Ustawy CIT nie wymienia takiego rodzaju przychodu w katalogu przychodów podatkowych. Stąd, jeżeli z decyzji Ustawodawcy nie wynika, aby zmiana przeznaczenia niewypłaconego zysku z wypłaty na rzecz Wspólnika na pozostawienie go w Spółce stanowiła przychód podatkowy dla Spółki, jak i zdarzenie to nie generuje dla Spółki przysporzenia majątkowego, to nie sposób twierdzić, że powoduje ono dla niej przychód. Przyjęcie stanowiska przeciwnego skutkowałoby nie tylko rozszerzeniem przewidzianego przez Ustawodawcę katalogu źródeł przychodów, jak i niweczyłoby istotę pojęcia przychodu, jako definitywnego przysporzenia majątkowego.

Ponadto, zdaniem Spółki, w analizowanej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT, zgodnie z którym przychodem jest wartość umorzonych zobowiązań. Ustawa CIT nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem „umorzenie” zobowiązań, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a.

Zdaniem Spółki, w celu ustalenia zakresu znaczeniowego tego terminu na gruncie Ustawy CIT należy posłużyć się odpowiednimi przepisami Kodeku cywilnego w zakresie prawa zobowiązań. Umorzenie zobowiązania to bowiem skutek z zakresu prawa cywilnego. Zgodnie z przepisami art. 498 – 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm., dale: k.c.), wierzytelność może zostać umorzona w drodze następujących czynności prawnych: potrącenia, odnowienia lub zwolnienia z długu.

Jednakże z punktu widzenia podatku dochodowego najistotniejsze jest to, czy w efekcie zastosowania któregokolwiek z powyższych sposobów umorzenia zobowiązań po stronie dłużnika powstanie przysporzenie, które mogłoby zostać zakwalifikowane jako przychód podatkowy. Ewentualne przysporzenie majątkowe może natomiast powstać jedynie w sytuacji nieefektywnego umorzenia zobowiązania tj. sytuacji w której zobowiązanie dłużnika wygaśnie mimo iż dłużnik nie spełni żadnego świadczenia na rzecz wierzyciela. Potrącenie i odnowienie zawsze prowadzi do efektywnego zaspokojenia wierzyciela - przy potrąceniu dochodzi bowiem do umorzenia wzajemnych wierzytelności (w wyniku potrącenia dłużnik traci wierzytelność przysługującą mu wobec wierzyciela), natomiast przy odnowieniu dłużnik nadal pozostaje zobowiązany wobec wierzyciela. Z uwagi na powyższe jedyna instytucja prawa cywilnego, która może wiązać się z przychodem podatkowym z tytułu umorzenia zobowiązań to zwolnienie z długu uregulowane w art. 508 Kodeksu cywilnego. Zwolnienie z długu zachodzi wtedy, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje w wyniku czego zobowiązanie dłużnika wygasa.

W kontekście powyższych rozważań wskazać należy, że zmiana przeznaczenia niewypłaconego zysku dokonana zostanie w drodze uchwały przez Zgromadzenie Wspólników Spółki i będzie miała charakter jednostronny. Nie będzie to umowa, na podstawie której Wspólnik zwolni Spółkę z długu, a Spółka to zwolnienie przyjmie. Uchwała ta odniesie skutek w stosunku do Spółki oraz Wspólnika, jednakże, co istotne, Spółka nie będzie miała wpływu na treść tej Uchwały ani możliwości jej akceptacji lub odrzucenia.

Uwzględniając powyższe, planowana zmiana Uchwały Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników w sprawie przeznaczenia zysku nie może być traktowana jako umowa zwolnienia z długu. Dodatkowo, z ostrożności, Spółka podkreśla, że z istoty ww. zmiany przeznaczenia zysku wynika, że nie wiąże się ona z potrąceniem wzajemnych wierzytelności Spółki i Wspólnika, ani z odnowieniem zobowiązania Spółki. W konsekwencji, w analizowanej sytuacji art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT nie będzie miał zastosowania.

Podkreślić należy również, że zgodnie z przepisem art. 192 k.s.h., Wspólnik w dalszym ciągu zagwarantowane ma prawo do wypłaty dywidendy, bowiem może w przyszłości przeznaczyć na ten cel zyski zgromadzone na kapitale zapasowym Spółki.

Dodatkowo, dla porządku Spółka pragnie zaznaczyć, że planowana zmiana Uchwały Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników w sprawie przeznaczenia zysku nie może być traktowana za równoznaczną z wypłatą Dywidendy na rzecz Wspólnika i jednoczesnym dokapitalizowałem Spółki. Wypłata dywidendy wymaga bowiem wypłaty środków pieniężnych na rzecz wspólnika lub dokonania innej formy rozliczenia ze wspólnikiem (np. potrącenia ze zobowiązaniem wspólnika w stosunku do spółki). Dokapitalizowanie spółki, w tym poprzez zasilenie kapitału zapasowego, wymaga dokonania określonego świadczenia pieniężnego lub innej formy rozliczenia pomiędzy wspólnikiem, a spółką. Takie sytuacje nie będą miały miejsca w sytuacji będącej przedmiotem analizy. Tym samym, nie można przyjąć, że planowana zmiana Uchwały Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników w sprawie przeznaczenia zysku jest równoznaczna z wypłatą Dywidendy z jednoczesnym dekapitalizowaniem Spółki.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, uznać należy, że zmiana Uchwały w ten sposób, że Spółka będzie zobowiązana (winno być: nie będzie zobowiązana) do wypłaty Wspólnikowi Dywidendy wraz z odsetkami nie spowoduje dla niej powstania przychodu podatkowego na gruncie Ustawy CIT.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w jednolitej linii interpretacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Tak m.in.:

- interpretacja indywidualna z 22 kwietnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1- 2.4010.470.2020.1.BD: „Obecnie Wnioskodawca planuje zmianę przeznaczenia zysku Spółki w wyniku podjęcia przez Zgromadzenie Wspólników Spółki Uchwały zmieniającej wcześniejszą Uchwałę ZZW poprzez przeznaczenie całości zysku Spółki na kapitał rezerwowy. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy kwota niewypłaconego zysku Spółki w formie dywidendy, w przypadku zmiany przeznaczenia zysku przed dniem wypłaty dywidendy na wypłatę zysku na kapitał rezerwowy stanowić będzie dla Wnioskodawcy przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT. Odnosząc powyższe do ww. przepisów prawa stwierdzić należy, że w przypadku zmiany przeznaczenia zysku z wypłaty dywidendy na wypłatę zysku na kapitał rezerwowy nie powstanie dla Wnioskodawcy przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT. Jak wcześniej wskazano, zdarzeniem wynikającym z ww. przepisu, z którym ustawodawca wiąże obowiązek podatkowy jest wartość umorzonych zobowiązań. Podkreślić należy, że przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT powstaje jedynie w przypadku umorzenia zobowiązania pod tytułem darmym, a zatem tylko i wyłącznie w przypadku nieodpłatnego zwolnienia z długu, bowiem wyłącznie w takiej sytuacji dłużnik otrzymuje definitywne przysporzenie majątkowe. W rozpatrywanej sprawie mamy natomiast do czynienia z sytuacją, w której następuje zmiana przeznaczenia zysku, która nie wiąże się z umorzeniem zobowiązania wobec Wspólnika. Stanowisko takie potwierdzają również unormowania Kodeksu spółek handlowych, w których zagwarantowano prawo wspólników spółki do wypłaty dywidendy w sytuacji przeznaczenia zysków na kapitał zapasowy i rezerwowy. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalenia, czy w przypadku zmiany przeznaczenia zysku przed dniem wypłaty dywidendy na wypłatę zysku na kapitał rezerwowy nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychodu jest prawidłowe."

- interpretacji indywidualna z 28 kwietnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.88.2020.1.MS, w której Dyrektor KIS uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym kwota niewypłaconego zysku w formie dywidendy, w przypadku zmiany przeznaczenia zysku przed dniem wypłaty dywidendy na wpłatę zysku na kapitał zapasowy nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychodu, w szczególności przychodu z tytułu umorzenia zobowiązania zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.