0111-KDIB2-1.4010.323.2021.2.PB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2021 r. (data wpływu 23 lipca 2021 r.), uzupełnionym 20 października 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz warunków zaliczenia wydatków poniesionych w związku z zaniechaną Inwestycją do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz warunków zaliczenia wydatków poniesionych w związku z zaniechaną Inwestycją do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 15 października 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.323.2021.1.PB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 20 października 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką celową, która w 1999 r. zrealizowała inwestycję pod nazwą Inwestycja X (Spółka wybudowała budynek biurowy o powierzchni ok. 8000 m2) i obecnie zarządza wybudowanym budynkiem wynajmując powierzchnie biurowe podmiotom trzecim.

Spółka miała w planie rozbudowę Inwestycji X o kolejny biurowiec i w tym celu rozpoczęła kolejną inwestycję pn. Inwestycja X faza II (dalej: Inwestycja). Inwestycja miała polegać na wybudowaniu drugiego budynku biurowego na działce, na której został wybudowany pierwszy budynek biurowy.

W związku z Inwestycją Spółka poniosła wydatki na nabycie towarów i usług dotyczących jej realizacji. Pierwsze wydatki były poniesione w 2007 r. i były związane z uzyskaniem pozwolenia na budowę. Kolejne nakłady zostały poniesione w latach 2011-2014, a ostatni wydatek był poniesiony w roku 2017.

Wydatki poniesione przez Spółkę dotyczyły w szczególności:

- prac związanych z uzyskaniem pozwolenia na budowę;

- wykonania koncepcji projektowej;

- wykonania map do celów projektowych;

- przygotowania dokumentacji geotechnicznej;

- wykonania dokumentacji projektowej;

- przeprowadzenia inwentaryzacji zieleni i jej aktualizacji;

Wydatki poniesione przez Spółkę były zatem nakładami mającymi głównie formę niematerialną i dotyczyły w szczególności przygotowania dokumentacji projektowej oraz przygotowania ekspertyz. Wszystkie wydatki dotyczące Inwestycji były uzasadnione celem jej realizacji i są prawidłowo udokumentowane (umowami, fakturami i innymi dowodami wyświadczenia usług: np. projektem budowlanym, mapami, pozwoleniem na budowę). Spółka posiada dokumentację potwierdzającą poniesienie wskazanych wydatków.

Nad działką, na której miała być realizowana Inwestycja przebiegała linia wysokiego napięcia. W celu realizacji Inwestycji niezbędna była przebudowa tej linii, tj. jej skablowanie, polegające na rozmontowaniu naziemnej linii wysokiego napięcia i położeniu kabli pod ziemią. Koszty skablowania okazały się bardzo wysokie. Ponadto, na przestrzeni lat znacząco wzrosły koszty robót budowlanych oraz materiałów budowlanych. Rentowność Inwestycji uległa znaczącemu obniżeniu.

W związku z powyższym, pod koniec 2020 r. Spółka podjęła decyzję o zaprzestaniu kontynuowania realizacji Inwestycji oraz utworzono odpis aktualizujący wartość Inwestycji na 31 grudnia 2020 r. Koszty Inwestycji nie zostały przez Spółkę rozliczone dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (tj. koszty Inwestycji nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki).

W związku z podjęciem decyzji o zaprzestaniu kontynuowania Inwestycji, zarząd Spółki zamierza podjąć odpowiednią uchwałę o trwałym zaniechaniu Inwestycji. Decyzja ta zostanie podjęta w formie uchwały zarządu Spółki wskazującej na definitywny i trwały charakter zaniechania Inwestycji i zawierającej jej uzasadnienie. Wskazana uchwała będzie również wskazywać, że żadne elementy zaniechanej Inwestycji nie będą wykorzystywane w przyszłości.

W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwość w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w dacie podjęcia uchwały zarządu Spółki o zaniechaniu Inwestycji wymienionych powyżej wydatków poniesionych w związku z zaniechaną Inwestycją.

Spółka nie zamierza niszczyć dokumentacji dotyczącej wydatków na usługi niematerialne, którą zachowa dla celów dowodowych (m.in. w celu udokumentowania zasadności i celowości ponoszenia wydatków dla uzasadnienia ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku koszty zaniechanej Inwestycji stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów?

2. Czy w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku koszty Inwestycji powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w dacie podjęcia uchwały Zarządu Spółki o zaniechaniu Inwestycji?

3. Czy w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku fizyczna likwidacja dokumentacji dotyczącej wykonanych na rzecz Spółki usług niematerialnych związanych z Inwestycją nie jest konieczna?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad Pytanie nr 1

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku poniesione koszty Inwestycji stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej: ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

W świetle wskazanego przepisu, dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby poniesiony wydatek stanowił dla podatnika koszt uzyskania przychodu, musi on:

1. zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na jego działalność przez osoby inne niż podatnik),

2. być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie może zostać podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3. pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4. zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5. zostać właściwie udokumentowany,

6. znajdować się poza grupą wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Spółka uważa, że wskazane w stanie faktycznym koszty poniesione na realizację Inwestycji spełniają wyżej wymienione przesłanki pozwalające na uznanie ich za koszty uzyskania przychodów. Spółka poniosła szereg definitywnych i udokumentowanych wydatków będących w bezpośrednim związku z realizowaniem Inwestycji (bez poniesienia wskazanych wydatków, realizacja Inwestycji przez Spółkę nie byłaby możliwa). Wydatki te pozostawały w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz z planowanymi przychodami Spółki z wynajmu powierzchni/lokali budowanej nieruchomości. Wydatki poniesione przez Spółkę nie znajdują się w katalogu wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

A zatem należy uznać, że wszystkie warunki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT zostały spełnione.

Nie ulega również wątpliwości, że przeszkodą w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na realizację Inwestycji nie może być fakt zaniechania kontynuowania Inwestycji (tj. podjęcie decyzji o zaniechaniu dalszych prac związanych z realizacją Inwestycji).

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 15 ust. 4f ustawy o CIT, koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji. Ustawodawca przewidział zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów inwestycji, która nie została przez podatnika zakończona. Przepisy ustawy o CIT nie precyzują przy tym, na jakim etapie ma znajdować się zaniechana inwestycja w celu zaliczenia wydatków poczynionych na nią do kosztów podatkowych (a zatem podjęcie decyzji o zaniechaniu inwestycji na każdym etapie jej realizacji może uprawniać podatnika do zaliczenia wydatków z nią związanych do kosztów podatkowych).

Przepis wskazuje jednocześnie, że wydatki poniesione na niezakończoną (zaniechaną) inwestycję stanowią koszty uzyskania przychodów w sytuacji:

1. zbycia (sprzedaży) niezakończonej inwestycji lub

2. likwidacji zaniechanej inwestycji.

Ustawa o CIT zawiera definicję pojęcia „inwestycja”. Zgodnie z art. 4a pkt 1, ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach, oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r., poz. 217 ze zm.). Z kolei środki trwałe w budowie to - w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości - zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Z powyższego wynika, że inwestycje to aktywa trwałe w okresie realizacji inwestycji, które nie są jeszcze środkami trwałymi w myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT. Zatem, inwestycja to nakład gospodarczy na tworzenie lub zwiększanie majątku trwałego.

Z kolei termin „zaniechana inwestycja” nie został zdefiniowany w ustawie o podatku dochodowym ani w ustawie o rachunkowości. Zgodnie z ukształtowanym poglądem doktryny: „Zaniechanie inwestycji jest niewątpliwie wynikiem trwałego zaprzestania prowadzenia zadania inwestycyjnego w związku z brakiem kolejnych czynności inwestycyjnych wynikających z podejmowanych przez podatnika decyzji, skutkujących powstrzymaniem się od działania w celu kontynuacji inwestycji” (Małecki Paweł, Mazurkiewicz Małgorzata, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. VIII).

Organy podatkowe w wydawanych interpretacjach zwracają uwagę, że likwidacja zaniechanej inwestycji musi być działaniem nieodwracalnym i trwałym. Przykładowo, w interpretacji z 25 stycznia 2021 r. (nr 0111-KDIB1-1.4010.506.2020.1.MF) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził: „Systemowa wykładnia daje podstawę do oceny, że w ramach likwidacji zaniechanych inwestycji, wystarczające do uznania kosztów wytworzenia dokumentacji inwestycyjnej jako kosztów uzyskania przychodów, jest podjęcie decyzji o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia zadania inwestycyjnego”. Z kolei w interpretacji z 17 marca 2021 r. (nr 0111-KDIB1-1.4010.22.2021.1.MMU), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w całości zgodził się ze stanowiskiem podatnika, zgodnie z którym: „Mając na uwadze fakt, iż zakończenie inwestycji przez Spółkę ma charakter ostateczny i spełnia przedstawioną wyżej definicję, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty zaniechanego projektu, czyli poniesione nakłady związane ze wskazaną w opisie stanu faktycznego inwestycją. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zaliczenia wspomnianych nakładów na inwestycję do kosztów uzyskania przychodów w dacie podjęcia przez uprawniony organ Wnioskodawcy decyzji o definitywnym jej zakończeniu, czyli w dniu 17 grudnia 2020 r., gdy sporządzono protokół likwidacji zaniechanej inwestycji oraz wykreślono ją z ewidencji księgowej”.

W kontekście powyższego, Spółka uważa że wystarczającym dla zaliczenia nakładów związanych z Inwestycją do kosztów podatkowych i wskazania trwałego i nieodwracalnego charakteru podjętych działań w zakresie zaniechania Inwestycji będzie:

1. podjęcie przez Zarząd Spółki uchwały o zaniechaniu Inwestycji,

2. sporządzenie protokołu likwidacji zaniechanej Inwestycji oraz

3. wykreślenie Inwestycji z ewidencji księgowej.

Mając na uwadze fakt, iż zakończenie Inwestycji przez Spółkę i podjęcie powyższych działań będzie miało charakter trwały i ostateczny, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione koszty związane ze wskazaną w opisie stanu faktycznego Inwestycją, na podstawie opisanych działań.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku poniesione koszty Inwestycji stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Ad Pytanie nr 2.

W ocenie Wnioskodawcy, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku koszty Inwestycji powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w dacie podjęcia uchwały Zarządu Spółki o zaniechaniu Inwestycji.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Zgodnie z przywoływanym już art. 15 ust. 4f ustawy o CIT, koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.

W kontekście wskazanego przepisu, w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe wskazuje się, że w przypadku spółki kapitałowej (a w szczególności spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), trwałą i definitywną decyzję o zaniechaniu inwestycji powinien podjąć Zarząd spółki w formie uchwały. Stanowisko, zgodnie z którym momentem zaliczenia zaniechanej inwestycji do kosztów uzyskania przychodów będzie data podjęcia uchwały Zarządu Spółki o zaniechaniu inwestycji, zostało potwierdzone w licznych interpretacjach podatkowych, w tym m.in. w:

· interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 stycznia 2021 r. (nr 0111-KDIB1-1.4010.506.2020.1.MF), w której stwierdzono, że: „należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że Spółka jest uprawniona do zaliczenia wydatków wymienionych w punktach od 1 do 11 do kosztów uzyskania przychodów w dacie podjęcia uchwały zarządu Spółki o zaniechaniu Inwestycji”.

· interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 października 2018 r. (nr 0114-KDIP2-1.4010.313.2018.1.JC), w której zauważono, że: „likwidacja musi mieć charakter trwały, co musi wynikać ze stosownych dokumentów np. protokołu, decyzji zarządu spółki, zgromadzenia akcjonariuszy itp. Definitywność decyzji o zakończeniu i likwidacji inwestycji warunkująca możliwość zaliczenia poniesionych na jej realizację wydatków do kosztów uzyskania przychodu oznacza, że żaden z jej elementów np. dokumentacja nie będą mogły być wykorzystane w inny sposób, np. w innych działaniach spółki. Zatem jeśli Spółka (tak jak wskazała w stanowisku) dokona zaniechania inwestycji, tj. uchwałą zarządu o trwałym zaniechaniu inwestycji podejmie decyzję o jej likwidacji, wykreśli ją z ewidencji rachunkowej, sporządzi stosowny protokół likwidacyjny lub w inny sposób udokumentuje decyzję o zaniechaniu inwestycji, to w konsekwencji uznać należy, że wydatki poniesione w związku z tą inwestycją, których efekty mają formę niematerialną, tj. koszty dokumentacji, koszty usług niematerialnych, m.in. doradczych, na podstawie art. 15 ust. 4f mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w roku podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji”.

· interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 czerwca 2017 r. (nr 0111-KDIB1- 3.4010.120.2017.1.IZ), w której organ interpretacyjny zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym: w przypadku wdrożenia rozważanego scenariusza, zgodnie z którym Spółka, na podstawie uchwały zarządu podejmie decyzję o definitywnym i trwałym zaprzestaniu prowadzenia Inwestycji, spełnione zostaną wszelkie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4f ustawy o CIT, do ujęcia wydatków poniesionych w ramach Inwestycji jako kosztu uzyskania przychodów.

· interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 maja 2017 r. (nr 3063-ILPB2.4510.36.2017.1.EK),

· interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 października 2020 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.361.2020.1.IM),

· interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 września 2017 r. (nr 0111-KDIB1-2.4010.134.2017.2.ANK),

· interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18 stycznia 2017 r. (nr 0461-ITPB1.4511.934.2016.1.DP).

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zaliczenia wskazanych nakładów na Inwestycję do kosztów uzyskania przychodów w dacie podjęcia przez uprawniony organ Wnioskodawcy (Zarząd) decyzji o definitywnym jej zakończeniu, przy uwzględnieniu i spełnieniu pozostałych warunków wskazanych w pkt 1, tj. sporządzenia protokołu likwidacji zaniechanej Inwestycji oraz wykreślenia Inwestycji z ewidencji księgowej.

Ad Pytanie nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, fizyczna likwidacja (zniszczenie) dokumentacji w zakresie usług niematerialnych nie jest konieczna w celu uznania, że nastąpiła likwidacja Inwestycji.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Tak jak wskazano wcześniej, koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.

Należy zauważyć, że warunek dokonania fizycznej likwidacji nakładów poniesionych na zaniechaną inwestycję nie dotyczy efektów usług niematerialnych, gdyż nie jest to zasadne z uwagi na charakter i naturę tych usług. Dodatkowo należy zauważyć, że w przypadku fizycznej likwidacji efektów tych usług doszłoby do zniszczenia dowodów uzasadniających możliwość zaliczenia danych nakładów do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest potwierdzane w licznych interpretacjach podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 25 stycznia 2021 r. (nr 0111-KDIB1-1.4010.506.2020.1.MF) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: „W odniesieniu do nakładów, których efekty mają formę intelektualną i niematerialną nieracjonalna byłaby ich fizyczna likwidacja; ze względów dowodowych bowiem zniszczenie nośników, na których są one przechowywane pozbawiłoby podatnika możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia kosztu uzyskania przychodów. W takim przypadku wystarczające do uznania kosztów zaniechanej inwestycji jest podjęcie decyzji o zaniechaniu inwestycji i sporządzenie protokołu likwidacyjnego, dokumentującego skutki decyzji o zaniechaniu inwestycji. Warunkiem uznania tych wydatków za koszty podatkowe jest, aby efekt wydatków poniesionych na zaniechaną inwestycję nie był wykorzystywany w przyszłości”.

Z kolei w interpretacji z 1 czerwca 2017 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.121.2017.1.IZ) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „w przypadku nakładów na inwestycje o charakterze niematerialnym, celem likwidacji inwestycji nie jest konieczne przeprowadzenie jej fizycznej likwidacji, przykładowo poprzez zniszczenie nośników aktywów intelektualnych, a jedynie podjęcie trwałej, definitywnej decyzji o zaprzestaniu dalszego prowadzenia inwestycji". Analogiczne stanowisko zostało wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 13 kwietnia 2015 r. (nr IBPBI/2/4510-56/15/SD).

Wskazane stanowisko jest również szeroko podzielane w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 maja 2016 r. (sygn. II FSK 1318/14) stwierdził, że: „Odnosząc się do rozumienia pojęcia „likwidacji” użytego w tym przepisie Naczelny Sąd Administracyjny podziela pogląd akcentowany zarówno w orzecznictwie jak i piśmiennictwie prawniczym, iż pojęcie to powinno być rozumiane szeroko i odnosić się winno przede wszystkim do zamiaru podatnika dokonania określonych czynności mających na celu definitywne zakończenie danego procesu inwestycyjnego, co nie oznacza, iż ma być rozumiane jako fizyczna likwidacja danej inwestycji”.

Podobne stanowisko wynika z wyroku NSA z 13 grudnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3046/15), w którym Sąd podkreślił, że w odniesieniu do nakładów, których efekty mają formę intelektualną i niematerialną „definitywność” likwidacji nie musi być rozumiana tak samo w stosunku do nakładów o charakterze materialnym. Rozumienie takie nie jest racjonalne, gdyż ich fizyczna likwidacja, oznacza ich zniszczenie, co w konsekwencji pozbawiłoby podatnika możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodów. Koszt zaniechanej inwestycji winien być bowiem udokumentowany w sposób bezsporny i kompletny, a przede wszystkim zgodny z przepisami prawa, tak jak każdy inny koszt podatkowy, na co wskazuje przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji Spółka uważa, że ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na usługi niematerialne związane z Inwestycją bez konieczności fizycznego niszczenia efektów tych usług (tj. projektu budowlanego oraz ekspertyz), w szczególności dlatego, że zniszczenie tych dokumentów pozbawiłoby Spółkę możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.