0111-KDIB2-1.4010.302.2021.3.AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 lipca 2021 r. (data wpływu 14 lipca 2021 r.), uzupełnionym 14 i 25 października 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może zastosować w roku podatkowym rozpoczętym 1 stycznia 2021 r. 9% stawkę podatku dochodowego od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2021 r., wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka może zastosować w roku podatkowym rozpoczętym 1 stycznia 2021 r. 9% stawkę podatku dochodowego od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z 7 października 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.302.2021.1.AP oraz z 19 października 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1. 4010. 302.2021.2.AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 14 i 25 października 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o. o. sp.k (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), jest spółką komandytową, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podlegającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2020 r., poz. 2123; dalej: „Ustawa zmieniająca”), spółki komandytowe jako samodzielni podatnicy, zostały objęte opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób prawnych, tym samym podlegają przepisom ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2020 r. poz. 1406 ze zm. dalej jako „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”). Status ten nabyły 1 stycznia lub na podstawie przepisów przejściowych, po decyzji niektórych spółek 1 maja 2021 r., zatem obecnie Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego.

Struktura udziałowa w Spółce, wygląda następująco:

- Komandytariusz - osoba fizyczna,

- Komplementariusz - spółka z o.o., w której udziały posiada także komandytariusz.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy zmieniającej: W przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Co do zasady zatem, spółki komandytowe nabyły status podatnika podatku dochodowego z dniem 1 stycznia br. Ustawodawca wprowadził jednak możliwość przesunięcia terminu uzyskania tego statusu, gdyż zgodnie z ust. 2 powołanego przepisu: Spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

Wnioskodawca nie skorzystał z tej możliwości i Spółka uzyskała status podatnika podatku dochodowego z dniem 1 stycznia 2021 r.

Należy podkreślić, że w istocie stan faktyczny oraz pytanie Wnioskodawcy, wiążą się ze zmianami dotyczącymi statusu podatkowego Spółki, która obecnie podlega przepisom ustawy o CIT. Istota niniejszego wniosku oparta jest o możliwość stosowania przez Spółkę obniżonej stawki podatku dochodowego.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 13 i 21 października 2021 r., Wnioskodawca wskazał m.in. że:

1. Spółka uzyskała status podatnika CIT z dniem 1 stycznia 2021 r.

2. Za poprzedni rok Wnioskodawcy należy uznać okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r.

3. Spółka spełnia kryterium przychodowe dla statusu małego podatnika w odniesieniu do poprzedniego roku.

4. W przypadku Wnioskodawcy nie znajdują zastosowania negatywne przesłanki wskazane w przepisach art. 19 ust. 1a do 1c ustawy o CIT.

5. Obecny rok obrotowy to okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2021 r.

6. Poprzednim rokiem obrotowym był okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r.

7. W okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r. przychody ze sprzedaży, o których mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, nie przekroczyły wskazanego w tym przepisie progu.

8. Rokiem podatkowym, za który spółka komandytowa (Wnioskodawca) zamierza korzystać ze stawki 9% podatku CIT, jest rok podatkowy od 1 stycznia do 31 grudnia 2021 r.

9. W roku podatkowym Spółki, Wnioskodawca spełni kryterium małego podatnika.

10. W roku podatkowym Wnioskodawcy, kryterium przychodów o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, nie zostanie przekroczone.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona do stosowania 9% stawki w podatku CIT, który w przypadku Spółki rozpoczął się 1 stycznia 2021 r. przy czym Spółka:

- spełni kryterium małego podatnika, w przypadku gdy w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r. nie został przekroczony próg przychodów wskazany w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, przy czym okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r., należy traktować jako rok poprzedni, do którego należy odnosić wskazany w powołanym przepisie limit przychodów oraz

- spełni warunek limitu przychodów w roku podatkowym o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do stosowania 9% stawki podatku CIT, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2, ust. 1d oraz 1e w zw. z art. 4a pkt 10 ustawy o CIT oraz art. 12 ust. 1 i 2, oraz 4 Ustawy zmieniającej, spełniając wskazane tych przepisach warunki do zastosowania obniżonej stawki:

- posiada status małego podatnika, zgodnie z art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, przy czym za poprzedni rok należy uznać okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r. - zatem jeżeli w tym okresie nie został przekroczony limit przychodów, Spółka uzyskuje status małego podatnika;

- nie przekroczy w roku podatkowym, rozumianym zgodnie z art. 12 ust. 3 i 4 Ustawy zmieniającej, w zw. z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, wskazanego progu przychodów,

Spółka będzie uprawniona do stosowania 9% stawki podatku CIT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego (ostatecznie doprecyzowano w uzupełnieniu wniosku), który bazuje w istocie na zmianach wprowadzonych w przepisach Ustawy zmieniającej, Spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 stycznia 2021 r. Przepisy przejściowe zawarte w Ustawie zmieniającej, odwołują się do ustawy CIT, w zakresie odpowiedniego stosowania przepisów regulujących kwestie zamknięcia roku podatkowego.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 i 4 Ustawy zmieniającej, spółki komandytowe otrzymały możliwość zamknięcia ksiąg w dwojaki sposób:

- z dniem poprzedzającym dzień uzyskania przez spółkę komandytową i spółkę jawną statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych spółka ta jest obowiązana do zamknięcia ksiąg rachunkowych, przy czym przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 2 stosuje się odpowiednio.

- jeżeli ostatni dzień roku obrotowego spółki komandytowej, o której mowa w ust. 2, przypada w okresie od dnia 31 grudnia 2020 r. do dnia 31 marca 2021 r., spółka ta może nie zamykać ksiąg rachunkowych na ten dzień i kontynuować rok obrotowy do dnia 30 kwietnia 2021 r.

Co do zasady zatem, spółki komandytowe były zobowiązane do zamknięcia ksiąg rachunkowych nadzień poprzedzający uzyskanie statusu podatnika podatku dochodowego (ust. 3 powołanego przepisu).

Jak wskazał Wnioskodawca, w przypadku Spółki zamknięcie ksiąg na potrzeby podatkowe i uzyskanie statusu podatnika z dniem 1 stycznia 2021 r., pokryło się z zamknięciem ksiąg rachunkowych Spółki na potrzeby bilansowe za rok 2020 oraz ich otwarciem w roku bilansowym 2021.

Do zamknięcia ksiąg na podstawie powołanych wyżej przepisów, ustawodawca nakazuje odpowiednie stosowanie art. 8 ust. 6 ustawy o CIT, zgodnie z tym przepisem: Jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego.

Co do zasady zatem, rok podatkowy spółki uzyskującej status podatnika podatku dochodowego rozpoczyna się z dniem, w którym zgodnie z wolą ustawodawcy, spółki zostały objęte opodatkowaniem podatkiem dochodowym i nie skorzystały z możliwości, o której mowa w art. 12 ust. 2 Ustawy zmieniającej. Przepisy Ustawy zmieniającej stanowią lex specialis zarówno względem z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217), ale także względem art. 8 ust. 6 ustawy o CIT, który na potrzeby tych przepisów stosowany jest odpowiednio.

W przypadku spółki komandytowej, która nie skorzystała z możliwości przesunięcia terminu uzyskania statusu podatnika, rok podatkowy (pierwszy dla tych podmiotów) rozpoczął się 1 stycznia 2021 r.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi: 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jak wskazuje ust. 1d art. 19 ustawy o CIT: Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika. Przesłankę statusu małego podatnika wskazuje art. 4a pkt 10 ustawy CIT, zawierający definicję legalną takich podmiotów, zgodnie z tym przepisem: Ilekroć w ustawie jest mowa: małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jak wynika z powyższego, podstawowym kryterium stosowania obniżonej stawki podatku CIT, jest posiadanie statusu małego podatnika oraz kryterium przychodów w roku podatkowym, w którym podatnika stosuje obniżoną stawkę. Przy czym obniżona stawka znajduje zastosowanie do przychodów innych niż przychody (dochody) z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ustawy o CIT.

W ocenie Spółki, w sytuacji Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania ust. 1e art. 19 ustawy o CIT, zgodnie z którym: Warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności - o czym w dalszej części uzasadnienia.

Odnoszą powyższe do istoty niniejszego wniosku oraz sformułowanego w nim pytania, Spółka wskazuje, że status małego podatnika, który zgodnie z art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, należy określać w odniesieniu do poprzedniego roku podatkowego, tym poprzednim rokiem będzie okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r. Takie stanowisko potwierdza Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską, wskazując: „Odnosząc się z kolei do kwestii uznawania spółki komandytowej za „małego podatnika” wskazać należy, iż uzyskanie z 1 stycznia 2021 r. (lub 1 maja 2021 r.) przez ten podmiot statusu podatnika CIT nie jest równoznaczne z rozpoczęciem z tą datą prowadzenia przez taką spółkę działalności gospodarczej. W konsekwencji można przyjąć, że jeżeli jej przychody ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za poprzedni rok nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 mln euro (art. 4a pkt 10 ustawy CIT), to może ona w roku uzyskania takiego statusu stosować obniżoną stawkę podatkową, wynikającą z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT”(http://orka2.sejm.gov.pl/INT9.nsf/klucz/ATTBX6HVQ/%24FILE/ z02151-o1.pdf)

Należy zwrócić uwagę, że w wyżej wskazanym stanowisku, oraz odnosząc to do powołanych przez Wnioskodawcę przepisów przejściowych Ustawy zmieniającej, odpowiedniego stosowania wskazanych tam przepisów ustawy o CIT oraz wyjaśnień Ministerstwa Finansów, należy w przypadku Spółki poprzedni rok odnosić od okresu od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r., który niejako na potrzeby podatkowe stanowił „poprzedni rok” w odniesieniu do okresu, w którym Spóła uzyskała status podatnika.

Końcowo, w ocenie Spółki, ocena statusu małego podatnika winna zatem nastąpić w oparciu o rok, który rozpoczął się 1 stycznia, a zakończył 31 grudnia 2020 r. na mocy przepisów Ustawy zmieniającej, z uwzględnieniem wykładni wskazanej w wyjaśnieniach. Jeżeli zatem Spółka w tym okresie nie przekroczyła progu, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, będzie posiadała status małego podatnika. Spełnienie warunków wskazanych w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, uprawnia Spółkę do stosowania 9% stawki podatku - z ostrożności Spółka podkreśla, że uzyskanie przez Wnioskodawcę statusu podatnika z dniem 1 stycznia 2021 r, zgodnie ze stanowiskiem powołanej odpowiedzi na interpelację: nie jest równoznaczne z rozpoczęciem z tą datą prowadzenia przez taka spółkę działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na mocy art. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123; dalej: „ustawa zmieniająca”) przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) mają, co do zasady, zastosowanie również do spółek komandytowych.

Zgodnie bowiem ze znowelizowanym brzmieniem art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, przepisy ustawy mają zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym uległa również zmianie definicja spółki, przez którą, od dnia 1 stycznia 2021 r. zgodnie z art. 4a pkt 21 lit. c) ustawy o CIT, należy również rozumieć spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 1a, mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, w myśl art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej, w przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, preferencyjną 9% stawkę podatku CIT mogą stosować podatnicy, którzy posiadają status małego podatnika, tj. u których przychody ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyły w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro. Warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e ustawy o CIT).

Zgodnie ze znowelizowanym art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT spółka komandytowa od 1 stycznia 2021 r. bądź w przypadku przesunięcia momentu nabycia statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych od 1 maja 2021 r. stanie się podatnikiem CIT. Nie jest ona zatem podmiotem, który będzie rozpoczynał działalność gospodarczą, jest ona kontynuatorem działalności prowadzonej wcześniej, tj. przed 1 stycznia 2021 r. (lub przed 1 maja 2021 r.). Nadanie spółce komandytowej statusu podatnika nie jest tożsame z rozpoczęciem przez nią prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka komandytowa prowadzi nadal działalność, a jedynie zmienia się jej status podatkowy.

Konsekwencją objęcia spółki komandytowej zakresem działania ustawy CIT jest m.in. to, że jest ona uprawniona do stosowania 9% stawki podatku na zasadach określonych w tej ustawie. Jak wynika z regulacji zawartych w art. 19 ustawy o CIT, w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł, stawka podatku dochodowego od osób prawnych wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych, pod warunkiem że podatnicy stosujący tę stawkę posiadają status małego podatnika, z wyjątkiem podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, w roku rozpoczęcia tej działalności. Małym podatnikiem zaś jest, zgodnie z art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro.

Przepis art. 4a pkt 10 ustawy o CIT odwołuje się do „poprzedniego roku podatkowego”, który w przypadku spółki komandytowej de facto nie występuje, zatem wartość przychodu ze sprzedaży powinna być ustalana w oparciu o poprzedni rok obrotowy takiej spółki. Jak wskazano w wyjaśnieniach opublikowanych w dniu 21.01.2021 r. na stronie internetowej podatki.gov https://www.podatki.gov.pl/cit/wyjasnienia/spolka-komandytowa-cit-irokobrotowy/: „W przypadku, gdy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej spółka komandytowa, której rok obrotowy równy jest kalendarzowemu, stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od 1 stycznia 2021 r., termin zamknięcia ksiąg rachunkowych i sporządzenia sprawozdania finansowego za rok obrotowy 2020, wynikający z przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2019 r. poz. 351, ze zm.), pokryje się z terminem zamknięcia ksiąg rachunkowych wynikającym z art. 12 ust. 3 ustawy zmieniającej - 31 grudnia 2020 r. Ten dzień poprzedza dzień uzyskania przez spółkę komandytową statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

Jednocześnie z brzmienia przepisu art. 12 ust. 4 ustawy zmieniającej wynika możliwość niezamykania ksiąg rachunkowych (jeżeli ostatni dzień roku obrotowego spółki komandytowej przypada w okresie od dnia 31 grudnia 2020 r. do dnia 31 marca 2021 r.) i kontynuacji roku obrotowego do dnia 30 kwietnia 2021 r. Z punktu widzenia rachunkowości przyjęto, iż przepis art. 12 ust. 4 stanowi lex specialis do przepisu art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy o rachunkowości definiującego rok obrotowy. Oznacza to, że jeżeli rok obrotowy spółki komandytowej jest równy kalendarzowemu, to jej rok obrotowy w tym przypadku będzie trwał od 1 stycznia 2020 r. do 30 kwietnia 2021 r. i za ten okres będzie sporządzane sprawozdanie finansowe. Kolejny rok obrotowy będzie obejmował okres od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o CIT podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Zgodnie z art. 19 ust. 1a ustawy CIT podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółką, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobę fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy w którym wniesiono te składniki majątku w zaokrągleniu do 1.000 zł. przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo
5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy w którym wniesiono te składniki majątku w zaokrągleniu do 1.000 zł przy czym wartość tych składników oblicza się stosując odpowiednio przepisy art. 14

- nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym w którym rozpoczął działalność oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Stosownie natomiast do art. 19 ust. 1c ustawy CIT przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

1. spółki dzielonej,

2. podatnika który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału

3. uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 1.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłuszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 lub

4. składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

· w roku podatkowym w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 stosują stawkę podatku o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z kolei warunek o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e ustawy CIT).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca jest spółką komandytową, podlegającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce ich położenia. Spółka uzyskała status podatnika podatku dochodowego z dniem 1 stycznia 2021 r. Struktura udziałowa w Spółce, wygląda następująco:

- Komandytariusz - osoba fizyczna,

- Komplementariusz - spółka z o.o., w której udziały posiada także komandytariusz.

Obecny rok obrotowy Spółki to okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2021 r., a poprzednim rokiem obrotowym był okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r.

W okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r. przychody ze sprzedaży, o których mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, nie przekroczyły wskazanego w tym przepisie progu, zatem Spółka spełnia kryterium przychodowe dla statusu małego podatnika.

W roku podatkowym Wnioskodawcy, kryterium przychodów o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, nie zostanie przekroczone. Do Wnioskodawcy nie znajdują zastosowania negatywne przesłanki wskazane w przepisach art. 19 ust. 1a-1c ustawy o CIT.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia, czy Spółka będzie miała prawo do zastosowania 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych w roku rozpoczętym 1 stycznia 2021 r.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, iż dla spółki komandytowej, która z dniem 1 stycznia 2021 r. stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i której rok obrotowy nie uległ zmianie (jest tożsamy z rokiem kalendarzowym) - bieżącym rokiem podatkowym, w kontekście prawa do zastosowania 9% stawki CIT jest okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2021 r. Skoro od 1 stycznia 2021 r. Spółka stała się podatnikiem CIT, to od tego momentu mają do niej zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawych, w tym art. 19 ust. 1 ustawy CIT.

W niniejszej sprawie w Spółce wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku (tj. w okresie od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r.) wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro, a więc Spółka spełnia definicję małego podatnika. Ponadto Spółka nie planuje, aby jej przychody w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. przekroczyły wyrażoną w złotych kwotę odpowiadającą równowartości 2.000.000 euro. Do Wnioskodawcy nie mają również zastosowania przepisy art. 19 ust. 1a-1c ustawy o CIT. W szczególności nie jest on podmiotem rozpoczynającym w 2021 r. prowadzenie działalności.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca może w roku podatkowym rozpoczętym 1 stycznia 2021 r. zastosować do opodatkowania dochodów uzyskanych z innych źródeł niż zyski kapitałowe 9% stawkę podatku dochodowego od osób prawnych, przy założeniu nieprzekroczenia w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. limitu przychodów określonego w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.