0111-KDIB2-1.4010.276.2021.2.AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2021 r., który wpłynął do Organu w tym samym dniu za pośrednictwem e-PUAP), uzupełnionym 7 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

1. Czy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 19 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 4a pkt 10, należy interpretować w ten sposób, że Bank posiada w roku podatkowym 2021 status „małego podatnika” i w konsekwencji dla obliczenia należnego za ten rok podatku dochodowego od osób prawnych Bank powinien zastosować 9% stawkę podatku – jest prawidłowe,

2. Czy przy wyznaczaniu statusu „małego podatnika” Bank powinien brać pod uwagę wartość nominalną bonów pieniężnych NBP – jest prawidłowe,

3. Czy przy wyznaczaniu statusu „małego podatnika” Bank powinien brać pod uwagę przychody od otrzymanego dyskonta od bonów pieniężnych NBP – jest prawidłowe,

4. Czy Bank przy ustaleniu wartości przychodów ze sprzedaży w kontekście „małego podatnika” powinien brać pod uwagę przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

1. Czy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 19 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 4a pkt 10, należy interpretować w ten sposób, że Bank posiada w roku podatkowym 2021 status „małego podatnika" i w konsekwencji dla obliczenia należnego za ten rok podatku dochodowego od osób prawnych Bank powinien zastosować 9% stawkę podatku,

2. Czy przy wyznaczaniu statusu „małego podatnika” Bank powinien brać pod uwagę wartość nominalną bonów pieniężnych NBP,

3. Czy przy wyznaczaniu statusu „małego podatnika” Bank powinien brać pod uwagę przychody od otrzymanego dyskonta od bonów pieniężnych NBP,

4. Czy Bank przy ustaleniu wartości przychodów ze sprzedaży w kontekście „małego podatnika" powinien brać pod uwagę przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 sierpnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.276.2021.1.AP wezwano do jego uzupełnienia co też nastąpiło 7 września 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest „bankiem spółdzielczym" w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (tj. Dz.U. z 2021 r. poz. 102). Bank prowadzi działalność na podstawie przepisów ww. ustawy, ustawy - Prawo spółdzielcze oraz ustawy - Prawo bankowe. Bank powstał w 1948 r. i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Rokiem podatkowym dla Banku jest rok kalendarzowy.

W 2020 r. Bank osiągnął następujące przychody:

1. Przychody z tytułu odsetek: 4 037 889,14 zł, w tym:

- z tytułu uzyskanego dyskonta od bonów pieniężnych NBP: 85 634,09 zł.

2. Przychody z tytułu prowizji: 1 327 323,38 zł.

3. Pozostałe przychody operacyjne: 219 132,28 zł.

4. Przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości: 528 248,80.

Łącznie powyżej wymienione przychody wyniosły: 6 112 593,60 zł.

Przychody wymienione powyżej w punktach 1, 2 i 4 Bank uzyskał z działalności, z tytułu, z której nie był zobowiązany do wykazania należnego podatku VAT (podatek od towarów i usług). Z wartości przychodów wymienionych w pkt 3 wartość sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT wyniosła 7 971,00 zł, zaś należny podatek VAT wyniósł 1 833,00 zł.

W zeznaniu CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)-8 za rok podatkowy 2020 Bank wykazał przychody w łącznej wysokości: 6 068 425,86 zł.

Bank na koniec 2020 r. posiadał w bilansie dłużne papiery wartościowe na kwotę 34 587 266,25 zł,w tym bony pieniężne NBP w kwocie 25 500 000,00 zł. W trakcie roku podatkowego 2020 - Bank obliczał i odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych przy zastosowaniu stawki podatku 19% - podatek został zapłacony według tej samej stawki podatku. Natomiast w 2021 r. Bank nalicza i odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych przy zastosowaniu stawki podatku 9%, analizując osiągnięte przychody na koniec każdego miesiąca. Przychody osiągnięte przez Bank w roku podatkowym 2020, nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podat w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy wykonaniu:

· przychody ze sprzedaży za 2020 r. wyniosły 6.068.425,86 zł,

· limit 2.000.000 x 4,5153 = 9 030 600, czyli po zaokrągleniu 9 031 000 zł.

Do Wnioskodawcy nie mają zastosowania okoliczności wymienione w art. 19 ust. 1a, 1b i 1c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 z późn.zm.).

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 3 września 2021 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że transakcje związane z wykupem bonów pieniężnych NBP następują na rzecz emitenta; NBP wykupuje bony pieniężne od Banku. Nabyte bony pieniężne nie są przedmiotem dalszego obrotu, tj. Bank nie zbywa ich na rzecz podmiotów trzecich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 19 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 4a pkt 10, należy interpretować w ten sposób, że Bank posiada w roku podatkowym 2021 status „małego podatnika” i w konsekwencji dla obliczenia należnego za ten rok podatku dochodowego od osób prawnych Bank powinien zastosować stawkę podatku 9%?

2. Czy wyżej wymienione wartości bonów pieniężnych NBP oraz transakcje związane z zakupem i wykupem bonów pieniężnych dokonywane w trakcie roku obrotowego, Bank powinien brać pod uwagę przy wyznaczaniu statusu „małego podatnika” w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

3. Czy przy wyznaczaniu statusu „małego podatnika” Bank powinien brać pod uwagę przychody od otrzymanego dyskonta od bonów pieniężnych NBP?

4. Czy Bank przy ustaleniu wartości przychodów ze sprzedaży w kontekście „małego podatnika” powinien brać pod uwagę przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Bank posiada w 2021 r. status „małego podatnika” i jest uprawniony dla obliczania należnego za ten rok podatku dochodowego od osób prawnych przy zastosowaniu stawki 9%.

Ad. 2. Przy wyliczeniu limitu decydującego o statusie „małego podatnika” w rozumieniu przepisu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie należy uwzględniać wartości bonów pieniężnych NBP oraz transakcji związanych z zakupem i wykupem bonów pieniężnych. Sama wartość nominalna bonów pieniężnych nie stanowi także przychodów ze sprzedaży, nie jest więc zaliczana do limitu przy określaniu statusu małego podatnika.

Ad. 3. Otrzymane dyskonto od bonów pieniężnych NBP nie stanowi przychodów ze sprzedaży w rozumieniu przepisu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie powinno być brane pod uwagę przy ustalaniu limitu decydującego o statusie „małego podatnika”.

Ad. 4. Wartość przychodów z rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości nie stanowi przychodów ze sprzedaży w rozumieniu przepisu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż są to przychody z tytułu rozwiązania rezerw utworzonych na pokrycie zmaterializowania się ewentualnego ryzyka kredytowego. Zasady tworzenia rezerw na ryzyko kredytowe reguluje rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. z 2019 r. poz. 520).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, dalej: „ustawa o CIT”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadku, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast w myśl art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Zatem podatnik, który uzyskuje przychody z prowadzonej działalności gospodarczej, które są opodatkowane podatkiem VAT, za przychody z tej działalności uważa przychód pomniejszony o kwotę należnego podatku od towarów i usług. Należnego podatku od towarów i usług, co do zasady nie zalicza się do przychodów podatkowych.

Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

• z zysków kapitałowych oraz
• z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o CIT ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, który określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Oznacza to konieczność rozdzielania źródeł przychodów na „przychody operacyjne” i „zyski kapitałowe” nie ma zastosowania jedynie do określonych przychodów zajmujących działalność finansową. W przypadku takich podmiotów kategorie przychodów ze źródła „zyski kapitałowe” stanowią podstawowy rodzaj działalności (są de facto działalnością operacyjną).

W tym miejscu należy wskazać, że art. 7b ust. 1 ustawy o CIT, ustawodawca zawarł zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszystkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do kategorii przychodów.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym na dzień 1 stycznia 2020 r. podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągane w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r., podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W związku z powyższym wskazać należy, że stawka 9% podstawy opodatkowania ma zastosowanie wyłącznie do podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły 2.000.000 euro (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.). Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku. Wg wyliczenia w tym zakresie - stosuje się średni kurs euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z 4 stycznia 2021 r., który wyniósł 4,5485. Po przeliczeniu limit przychodów, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, wynosi 9.097.000 zł.

Regulację wyłączające możliwość korzystania z preferencyjnej – 9% stawki podatkowej zostały określone w art. 19 ust. 1a-1c ustawy o CIT.

Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo

2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo

3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo

4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo

5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

- nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Stosownie do art. 19 ust. 1b ustawy o CIT, wynika, że przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.

W myśl art. art. 19 ust. 1c ustawy o CIT, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

1. spółki dzielonej,
2. podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:

a. uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub

b. składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

- w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d, podatnicy o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z kolei, warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e ustawy o CIT).

Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, zgodnie z którym ilekroć mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Za małego podatnika w 2021 r. uznaje się podmiot, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2020 r. nie przekroczyła kwoty 9.030.600 zł. Wg wyliczenia średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na 1 października 2020 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 1 października 2020 r. Nr `(...)`) wynosił:

• 4,5153 x 2.000 000 euro = 9.030.600, w zaokrągleniu: 9.031.000 zł.

Zatem przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego oraz przychody ze sprzedaży zaliczane do zysków kapitałowych z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż.

Zwrócić należy uwagę, że ustalając status „małego podatnika” należy wziąć pod uwagę przychody ze sprzedaży osiągnięte w poprzednim roku podatkowym, a więc możliwe do określenia dopiero po zakończeniu danego roku podatkowego.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Bank w 2020 r. Bank osiągnął następujące przychody:

1. przychody z tytułu odsetek: 4 037 889,14 zł, w tym: z tytułu uzyskanego dyskonta od bonów pieniężnych NBP: 85 634,09 zł.

2. przychody z tytułu prowizji: 1 327 323,38 zł.

3. pozostałe przychody operacyjne: 219 132,28 zł.

4. przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości: 528 248,80.

Łącznie powyżej wymienione przychody wyniosły: 6 112 593,60 zł.

Przychody wymienione powyżej w punktach 1, 2 i 4 Bank uzyskał z działalności, z tytułu, z której nie był zobowiązany do wykazania należnego podatku VAT. Z wartości przychodów wymienionych w pkt 3 wartość sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT wyniosła 7 971,00 zł, zaś należny podatek VAT wyniósł 1 833,00 zł. W zeznaniu CIT-8 za rok podatkowy 2020 Bank wykazał przychody w łącznej wysokości: 6 068 425,86 zł. Bank na koniec 2020 r. posiadał w bilansie dłużne papiery wartościowe na kwotę 34 587 266,25 zł, w tym bony pieniężne NBP w kwocie 25 500 000,00 zł. W trakcie roku podatkowego 2020 - Bank obliczał i odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych przy zastosowaniu stawki podatku 19% - podatek został zapłacony według tej samej stawki podatku.

Rokiem podatkowym dla Banku jest rok kalendarzowy. Do Wnioskodawcy nie mają zastosowania okoliczności wymienione w art. 19 ust. 1a, 1b i 1c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 z późn.zm.).

Wnioskodawca spełnia określone w przepisie art. 4a pkt 10 ustawy o CIT warunki do uznania go za małego podatnika, gdyż w roku podatkowym 2020 osiągnął łączne przychody ze sprzedaży wraz z podatkiem VAT w wysokości nie przekraczającej równowartości 2.000.000 euro.

W związku z powyższym odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, stwierdzić należy, że Bank będzie uprawniony do zastosowania 9% stawki o ile wszystkie uzyskane przez niego przychody osiągnięte w roku podatkowym 2021 nie przekroczą równowartości kwoty 2.000.000 euro.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy zatem uznać za prawidłowe.

Ad. 2, 3 i 4.

Wątpliwości Wnioskodawcy wynikające z pytań oznaczonych nr 2-4, na tle przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, dotyczą odpowiednio kwestii ustalenia, czy do limitu przychodów ze sprzedaży, decydującego o statusie „małego podatnika” dla celów podatku dochodowego,w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, Bank powinien brać pod uwagę:

• wartość nominalną bonów pieniężnych NBP,
• przychody od otrzymanego dyskonta z bonów pieniężnych NBP,
• przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości.

Kluczowym aspektem analizy tego zagadnienia jest rozumienie sformułowania „wartość przychodu ze sprzedaży”, wskazanego w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT. Zauważa się, że pojęcie to nie zostało zdefiniowane w tej ustawie. Wskazać także należy, że nie można tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym, należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.

Taka interpretacja „przychodu ze sprzedaży” koreluje z tożsamą regulacją zawartą w art. 2 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), w myśl której, przez małego podatnika rozumie się podatnika od towarów i usług, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Z kolei, sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług).

Odwoływanie się do definicji „sprzedaży” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług, dla potrzeb ustalenia „wartości przychodów ze sprzedaży” w rozumieniu ustawy o CIT, nie zawsze jest uzasadnione. Wskazać bowiem należy na możliwe istotne rozbieżności, które mogą powstać pomiędzy wartością sprzedaży ustaloną na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, a przychodem ze sprzedaży według ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Istnieją bowiem sytuacje, w których określona sprzedaż nie podlega podatkowi VAT (np. sprzedaż usług poza terytorium kraju), a podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych i odwrotnie sprzedaż, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Należy jednak zwrócić uwagę – posługując się pomocniczo definicją stworzoną dla celów podatku od towarów i usług, że sprzedażą jest m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Wobec powyższych wyjaśnień, skoro przychód ze sprzedaży należy rozumieć zgodnie z wykładnią literalną, to oznacza to, że do limitu decydującego o uznaniu podatnika za „małego” w rozumieniu ustawy o CIT, należy sumować wartość wszystkich przychodów stanowiących przychody ze sprzedaży (a więc wynikających z czynności sprzedaży).

Odnosząc się do kwestii ustalenia, czy wymienione we wniosku wartości bonów pieniężnych NBP oraz transakcje związane z zakupem i wykupem tychże bonów dokonywane w trakcie roku obrotowego Bank powinien brać pod uwagę przy określaniu, czy posiada status „małego podatnika” należy zauważyć, że jeśli podatnik uzyskuje przychód związany z zakupem i wykupem bonów pieniężnych na rzecz emitenta, którym jest NBP i nie będą one już przedmiotem dalszego obrotu z podmiotami trzecimi, to przychód ten nie powinien być uwzględniony w przychodach decydujących o statusie małego podatnika.

Do limitu liczonego dla małego podatnika, nie należy również brać pod uwagę powstałego od tych bonów dyskonta, ponieważ przychody te nie stanowią przychodów ze sprzedaży.

Także nie stanowi przychodów ze sprzedaży wartość przychodów z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości, gdyż są to przychody z tytułu rozwiązania rezerw utworzonych na pokrycie zmaterializowania się ewentualnego ryzyka kredytowego. Powyższe rezerwy są tworzone w celu zrównoważenia skutków potencjalnego ryzyka, a obowiązek ich tworzenia, aktualizacji oraz rozwiązania reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. z 2019 r., poz. 520).

Podsumowując, zdaniem Organu, wartość bonów pieniężnych oraz transakcje związane z ich zakupem i wykupem, ani przychód uzyskany przez Wnioskodawcę w postaci dyskonta od bonów pieniężnych, a także przychód z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości - nie są wynikiem przeprowadzonej transakcji sprzedaży, nie generują więc przychodów ze sprzedaży, w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań 2, 3 i 4, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.