0111-KDIB2-1.4010.273.2021.2.AR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 czerwca 2021 r. (data wpływu 22 czerwca 2021 r.), uzupełniony 14 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

· Czy zbycie akcji, po dokonaniu odpisu aktualizującego z tytułu trwałej utraty ich wartości poniżej ceny ich nabycia, będzie skutkować stratą podatkową,

· Czy do kosztów uzyskania przychodów roku, w którym nastąpiło zbycie tych akcji, można zaliczyć zarówno wartość wniesionych udziałów w momencie utworzenia spółki, jak również późniejsze kwoty dopłat do podwyższonego kapitału

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2021 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

· Czy zbycie akcji, po dokonaniu odpisu aktualizującego z tytułu trwałej utraty ich wartości poniżej ceny ich nabycia, będzie skutkować stratą podatkową.

· Czy do kosztów uzyskania przychodów roku, w którym nastąpiło zbycie tych akcji, można zaliczyć zarówno wartość wniesionych udziałów w momencie utworzenia spółki, jak również późniejsze kwoty dopłat do podwyższonego kapitału.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 3 września 2021 r. wezwano do jego uzupełnienia , co też nastąpiło 14 września 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej: Spółka) w 2015 r objęła w zamian za wkład pieniężny akcje Spółki A. W następnych latach spółka nabywała za wkład pieniężny dalsze akcje Spółki A z podwyższonego kapitału zakładowego. W grudniu 2019 r Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki A podjęło uchwałę o postawieniu Spółki A w stan likwidacji. Fakt o otwarciu likwidacji został wpisany do KRS (Krajowy Rejestr Sądowy). Z tego powodu Spółka stosując polskie standardy rachunkowości zgodnie z ustawą o rachunkowości (art. 35) zidentyfikowała trwałą utratę wartości posiadanych udziałów (winno być: akcji) w następstwie czego została podjęta decyzja o dokonaniu stosownego odpisu aktualizacyjnego w księgach rachunkowych w 2020 r. Same odpisy aktualizujące wartość udziałów nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów, gdyż zgodnie z art. 16 ust 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, od tej części, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a. pkt 1. W 2021 r. Spółka zbyła odpłatnie posiadane w Spółce A akcje innemu nabywcy po cenie znacznie niższej od pierwotnej ceny nabycia i objęcia z podwyższonego kapitału.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 10 września 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że nabył/objął za wkład pieniężny akcje spółki posiadającej formę prawną jako Spółka Akcyjna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zbycie akcji, po dokonaniu odpisu aktualizującego z tytułu trwałej utraty ich wartości poniżej ceny ich nabycia, będzie skutkować stratą podatkową?

2. Czy do kosztów uzyskania przychodów roku, w którym nastąpiło zbycie tych akcji, można zaliczyć zarówno wartość wniesionych udziałów w momencie utworzenia spółki, jak również późniejsze kwoty dopłat do podwyższonego kapitału?

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód, rozumiany jako nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11 ustawy, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Przychodami, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy, są przede wszystkim otrzymane pieniądze i wartości pieniężne w tym również różnice kursowe. Natomiast kosztami uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Powyższe oznacza, ze wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo- skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Jednocześnie, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłączone zostały z kosztów uzyskania przychodów wydatki na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów albo akcji w spółce oraz innych papierów wartościowych, a także wydatki na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych wkładów, udziałów, akcji oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 5 ustawy, podatnik ma prawo do obniżenia dochodu o wysokość straty w najbliższych kolejno następujących po sobie pięciu latach podatkowych.

Kosztami uzyskania przychodu z tytułu zbycia tych akcji będą zatem wszystkie wydatki poniesione na nabycie albo objęcie zbywanych akcji. Skoro w wyniku sprzedaży przez Spółkę akcji uzyska ona przychód z tytułu odpłatnego zbycia akcji, to kosztami uzyskania tego przychodu będą wydatki poniesione przez Spółkę na kwoty nabycia akcji również nabyte z podwyższonego kapitału. Do wydatków uznanych za koszty uzyskania przychodu w tym przypadku zaliczyć należy też koszty notarialne, usługi prawne ponieważ miały związek z uzyskanym przychodem. Zatem zbywając akcje Spółka powinna rozpoznać, na podstawie art. 12 ust. 1, przychód z tego tytułu i jednocześnie zgodnie z art. 16 ust 1 pkt 8 ustawy, pomniejszyć go o wydatki poniesione na nabycie tych akcji. Jeżeli suma przychodów z tej transakcji i pozostałych przychodów osiągniętych przez spółkę w roku podatkowym będzie niższa od kosztów poniesionych w roku podatkowym (w tym również wydatków na nabycie akcji) to Spółka w tym roku poniesie stratę podatkową. Jednocześnie nie ma przeszkód, aby do kosztów uzyskania przychodów wliczać w roku sprzedaży przedmiotowych akcji udokumentowane wydatki na ich nabycie, jakie miały miejsce w poprzednich latach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: updop), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1. obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo

2. obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty (art. 7 ust. 5 updop).

W myśl art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a) updop, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia.

Przychodami, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast art. 12 ust. 3 ww. ustawy wskazuje, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Przepis art. 14 ust. 1 updop stanowi natomiast, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę posiadanych akcji przychodem będzie wartość wynikająca z umowy sprzedaży pod warunkiem, że wartość ta będzie ustalona na poziomie wartości rynkowej.

Natomiast kosztami uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 1 updop są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika.
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż koszty uzyskania przychodów stanowią wszelkie wydatki, pod warunkiem, że są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub jego zachowanie albo zabezpieczenie oraz nie są wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślić należy, że przyjęta na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oznacza, że do kosztów podatkowych podatnik zaliczać może jedynie wydatki faktycznie poniesione.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 8 updop, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka w 2015 r objęła w zamian za wkład pieniężny akcje Spółki Akcyjnej A. W następnych latach Spółka nabywała za wkład pieniężny dalsze akcje Spółki A z podwyższonego kapitału zakładowego. W grudniu 2019 r Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki A podjęło uchwałę o postawieniu Spółki A w stan likwidacji. Z tego powodu Spółka stosując polskie standardy rachunkowości zgodnie z ustawą o rachunkowości zidentyfikowała trwałą utratę wartości posiadanych udziałów w następstwie czego została podjęta decyzja o dokonaniu stosownego odpisu aktualizacyjnego w księgach rachunkowych w 2020 r. Same odpisy aktualizujące wartość udziałów nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów – zgodnie z przepisem art. 16 ust 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W 2021 r. Spółka zbyła odpłatnie posiadane w Spółce A akcje innemu nabywcy po cenie znacznie niższej od pierwotnej ceny nabycia i objęcia z podwyższonego kapitału.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie/objęcie akcji Spółki A w momencie ich sprzedaży oraz wykazania straty podatkowej w związku ze sprzedażą ww. akcji poniżej ich ceny nabycia.

W przedstawionym stanie faktycznym znajdują zastosowanie uregulowania art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji Spółka ma prawo w momencie sprzedaży przedmiotowych akcji zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na objęcie/nabycie sprzedawanych akcji w momencie utworzenia spółki, jak również w momencie podwyższenia jej kapitału zakładowego.

Wskazać bowiem należy, iż zgodnie z art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, (Dz.U z 2020 r. poz. 1526 ze zm.), podwyższenie kapitału zakładowego wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji.

Wartość nominalna akcji reprezentuje natomiast wniesiony przez akcjonariusza wkład, alokowany na kapitał zakładowy spółki.

Użyte przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, określenie „wydatków na objecie lub nabycie udziałów/akcji” oznacza, że do kosztów uzyskania przychodów – ale dopiero z chwilą ich zbycia – zalicza się wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie udziałów/akcji, bez których poniesienia skuteczne ich nabycie nie byłoby możliwe. Użycie terminu „wydatków na objecie lub nabycie” odnosi się do czynności dokonanej i wskazuje, iż w zakresie analizowanego pojęcia mieszczą się te koszty, których poniesienie przyniosło skutek w postaci objęcia/nabycia udziałów/akcji. Skoro wydatki te poniesione są, aby osiągnąć skutek w postaci nabycia prawa podmiotowego, to za „wydatki na nabycie” należy uznać te koszty, bez których przeniesienie lub wykreowanie praw w postaci udziałów/akcji byłoby niemożliwe z punktu widzenia regulacji prawnych. Takie wydatki zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w dacie odpłatnego zbycia udziałów/akcji z uwzględnieniem, iż spełniają ogólne przesłanki zaliczenia ich do kosztów podatkowych wynikające z art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Do typowych kosztów warunkujących nabycie udziałów/akcji zaliczyć należy cenę udziałów/akcji oraz inne koszty bezpośrednio związane z tym nabyciem, np. koszty wyceny udziałów/akcji, prowizję maklerską, opłaty notarialne i administracyjne, opłatę skarbową, podatek od czynności cywilnoprawnych i opłatę skarbową.

Reasumując w momencie sprzedaży akcji Spółki A Wnioskodawca może zaliczyć na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów wydatki na objecie/nabycie sprzedawanych akcji, tj. wartość wkładów pieniężnych, wniesionych przez Wnioskodawcę w momencie utworzenia spółki, jak i w momencie podwyższenia jej kapitału zakładowego oraz wydatki warunkujące samą transakcję sprzedaży tych udziałów, takie jak: usługi prawne, koszty notarialne, itp.

Przy czym dokonanie przez Spółkę odpisów aktualizujących wartość sprzedawanych akcji nie ma wpływu na ustalenie kosztów sprzedaży tych akcji. Same odpisy aktualizujące wartość udziałów nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, gdyż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku jednoznacznie wynika, że odpis aktualizujący wartość sprzedawanych udziałów nie jest odpisem aktualizującym wartość należności, uprzednio zaliczonej do przychodów należnych, zatem nie mógł on zostać zaliczony, zgodnie z treścią powołanego przepisu, do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że zbywając wskazane we wniosku akcje Wnioskodawca powinien rozpoznać, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, przychód ze źródła zyski kapitałowe i jednocześnie zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy, pomniejszyć go o wydatki poniesione na objęcie lub nabycie tych akcji oraz koszty samej transakcji zbycia. Jeżeli suma przychodów z tej transakcji i pozostałych przychodów osiągniętych z tego źródła przychodów przez Spółkę w roku podatkowym będzie niższa od poniesionych kosztów podatkowych, wydatków na objęcie lub nabycie udziałów, wydatków na usługi prawne, kosztów notarialnych, to Spółka w tym roku poniesie stratę podatkową ze źródła zyski kapitałowe.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.