0111-KDIB1-3.4010.414.2021.1.JKU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lipca 2021 r. (data wpływu 20 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, zapłata (zwrot) kosztów postępowania zabezpieczającego w kwocie 50.300,00 zł przez Wnioskodawcę na rzecz X, stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jako wydatek poniesiony w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, zapłata (zwrot) kosztów postępowania zabezpieczającego w kwocie 50.300,00 zł przez Wnioskodawcę na rzecz X, stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jako wydatek poniesiony w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca oraz X od kilkunastu lat prowadziły współpracę, w ramach której kontrahent Wnioskodawcy sprzedawał artykuły chemiczne wykorzystywane w dziale galwanizerni oraz maszyny wykorzystywane w procesach produkcyjnych. Wyznaczeni pracownicy X zajmowali się również odpłatnie zarządzaniem działu galwanizerni Wnioskodawcy oraz serwisem znajdujących się tam urządzeń.

W czerwcu 2020 r. Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty na rzecz ww. kontrahenta kwoty około 1.000.000,00 zł z tytułu sprzedaży artykułów chemicznych i świadczonych usług. Jednakże zapłata została wstrzymana z uwagi na wzajemne roszczenia podnoszone przez Wnioskodawcę z tytułu odszkodowania szacowanego na kwotę ponad 2 mln zł za wadliwie prowadzony nadzór nad działem galwanizerni oraz niewłaściwą jakość dostarczonych artykułów chemicznych.

W związku z tym, że Wnioskodawca i jego kontrahent nie potrafili sprawy załatwić polubownie, reprezentanci X wystąpili z pozwem o zapłatę kwoty 1.080.324,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie przed Sądem Okręgowym. W dniu 30 września 2020 r. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym (…) uwzględniający w całości żądanie pozwu.

Następnie pełnomocnik procesowy X skierował do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym wniosek o zabezpieczenie wierzytelności zasądzonej ww. nakazem sądowym. Wyjaśnić należy, iż komornik zrealizował zabezpieczenie w całości, a postanowieniem z dnia 23 listopada 2020 r. wydanym w postępowaniu zabezpieczającym (…), ustalił koszty tego postępowania na kwotę 50.372,77 zł.

W międzyczasie Wnioskodawca wniósł skutecznie zarzuty od ww. nakazu zapłaty, a sprawa została skierowana na rozprawę i była prowadzona pod sygnaturą (…).

Wyjaśnić również należy, że środki pieniężne zabezpieczone przez komornika zostały przekazane do depozytu sądowego, co skłoniło strony sporu do ponownego przeanalizowania wzajemnych roszczeń. Po przeprowadzeniu kilkumiesięcznych negocjacji oraz uwzględniając szanse powodzenia w procesie, w szczególności rygory postępowania dowodowego w sprawach gospodarczych, a także terminu zakończenia procesu, w dniu 30 marca 2021 r. strony sporu zawarły porozumienie, które kompleksowo regulowało sposób polubownego załatwienia sporów, w tym również było podstawą do zawarcia ugody w wyżej opisanym postępowaniu sądowym.

W efekcie, w dniu 6 maja 2021 r. Wnioskodawca oraz X zawarły ugodę sądową przed Sądem Okręgowym w sprawie prowadzonej pod sygnaturą (…). Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz X kwoty 1.080.324,68 zł dochodzonej w pozwie oraz zwrotu jedynie kosztów postępowania zabezpieczającego w kwocie 50.300,00 zł ustalonych w postępowaniu zabezpieczającym prowadzony przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w sprawie oznaczonej sygnaturą (…). W związku z zawarciem ugody na posiedzeniu przygotowawczym, sąd zarządził zwrot na rzecz stron postępowania poniesionych przez nie opłaty sądowej od pozwu oraz wniesionych zarzutów w całości.

Wyjaśnić należy, iż prowadzenie procesu przed Sądem Okręgowym przez Wnioskodawcę w oczywisty sposób uzasadnione było zamiarem przeciwdziałania roszczeniom ww. kontrahenta wynikającymi z działalności Spółki i obroną jej majątku, a także zminimalizowania jego ewentualnych kosztów, które łącznie z kosztami procesu, odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz kosztami zabezpieczenia mogły sięgać nawet kilkuset tysięcy złotych. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, uzasadnionym i racjonalnym z punktu widzenia ekonomicznego było zawarcie ww. porozumienia z dnia 30 marca 2021 r., a następnie ugody sądowej w dniu 6 maja 2021 r.

Nadmienić również należy, iż oferowane przez X usługi i artykuły chemiczne są atrakcyjne cenowo w kontekście ich poziomu jakości, a w związku z tym reprezentanci Wnioskodawcy zainteresowani byli dalszą współpracą z tym kontrahentem, gdyż jest to uzasadnione ekonomicznie dla Spółki.

W związku z dokonaniem zwrotu przez Wnioskodawcę ww. kosztów postępowania zabezpieczającego w kwocie 50.300,00 zł na rzecz X, pojawiła się wątpliwość, czy zapłata tej należności stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jako wydatek poniesiony w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, zapłata (zwrot) kosztów postępowania zabezpieczającego w kwocie 50.300,00 zł przez Wnioskodawcę na rzecz X, stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jako wydatek poniesiony w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty sądowe, egzekucyjne i zabezpieczające ponoszone bądź zwracane przez dłużnika wierzycielowi mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, o ile związane są obroną przed roszczeniami wynikającymi z działalności spółki i obroną jej majątku, tylko wówczas bowiem posiadają związek przyczynowo-skutkowy z przychodami. Nie będą zaś mogły zostać rozpoznane jako koszty podatkowe wówczas, gdy związku przyczynowo-skutkowego nie posiadają, w szczególności ponoszone są w przypadku roszczeń odszkodowawczych, pracowniczych, bądź innych, niezwiązanych z osiąganiem czy zabezpieczeniem przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony stan faktyczny uzasadnia zaliczenie ww. wydatku w poczet kosztów uzyskania przychodu, gdyż istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy nim a uzyskiwanym przez spółkę przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy, nie objęte pytaniem nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Oprócz powyższego należy mieć na uwadze, że dokonując rozpoznania kosztowego charakteru określonego wydatku podatnik musi badać nie tylko to, czy wydatek ten został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (art. 15 ust. 1 updop), ale i to czy nie jest on objęty wyłączeniem z art. 16 ust. 1 updop, co definitywnie pozbawia go charakteru kosztu podatkowego choćby nawet spełniał wprowadzone przez ustawodawcę w art. 15 ust. 1 updop, kryteria normatywne.

Z treści wniosku wynika, że w czerwcu 2020 r. Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty na rzecz X kwoty około 1.000.000,00 zł z tytułu sprzedaży artykułów chemicznych i świadczonych usług. Zapłata została wstrzymana z uwagi na wzajemne roszczenia podnoszone przez Wnioskodawcę z tytułu odszkodowania szacowanego na kwotę ponad 2.000.000,00 zł za wadliwie prowadzony nadzór nad działem galwanizerni oraz niewłaściwą jakość dostarczonych artykułów chemicznych.

X wystąpił z pozwem o zapłatę kwoty 1.080.324,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie przed Sądem Okręgowym. W dniu 30 września 2020 r. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym uwzględniający w całości żądanie pozwu. X skierował do Komornika Sądowego wniosek o zabezpieczenie wierzytelności zasądzonej ww. nakazem sądowym. Komornik zrealizował zabezpieczenie w całości, a postanowieniem z dnia 23 listopada 2020 r. wydanym w postępowaniu zabezpieczającym, ustalił koszty tego postępowania na kwotę 50.372,77 zł. Środki pieniężne zabezpieczone przez komornika zostały przekazane do depozytu sądowego. W dniu 6 maja 2021 r. Wnioskodawca oraz X zawarły ugodę sądową przed Sądem Okręgowym. Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz X kwoty 1.080.324,68 zł dochodzonej w pozwie oraz zwrotu jedynie kosztów postępowania zabezpieczającego w kwocie 50.300,00 zł ustalonych w postępowaniu zabezpieczającym prowadzony przez Komornika Sądowego. Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie procesu przed Sądem Okręgowym przez Wnioskodawcę w oczywisty sposób uzasadnione było zamiarem przeciwdziałania roszczeniom ww. kontrahenta wynikającymi z działalności Spółki i obroną jej majątku, a także zminimalizowania jego ewentualnych kosztów, które łącznie z kosztami procesu, odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz kosztami zabezpieczenia mogły sięgać nawet kilkuset tysięcy złotych.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują bezpośredniego wyłączenia kosztów postępowania zabezpieczającego z kosztów uzyskania przychodów. Zasadnicze znaczenie dla dokonania oceny możliwości zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodu będzie miało – jak wskazano to powyżej – określenie, czy są one ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, co wynika wprost z normy art. 15 ust. 1 updop.

Istotne w rozpatrywanej sprawie jest to, że za koszty podatkowe uważa się również koszty pośrednio związane z przychodami oraz dotyczące całokształtu działalności podatnika. W ocenie tut. Organu o tym, że dany wydatek został poniesiony „w celu” osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu można mówić wówczas, gdy jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub też zwiększenie przychodów. W konsekwencji, możliwość zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ma przede wszystkim skłaniać podatników do podejmowania racjonalnych decyzji gospodarczych, w tym znaczeniu, że przysparzać one będą konkretne przychody podatkowe lub też zachowają źródło przychodów w niezmienionym stanie albo zabezpieczą to źródło przed uszczupleniem czy też zmniejszeniem.

Zauważyć należy, że zabezpieczenie roszczenia w postępowaniu cywilnym rodzi po stronie żądającego zabezpieczenia obowiązek ponoszenia dodatkowych kosztów. Koszty postępowania zabezpieczającego obejmują wszelkie ponoszone przez strony opłaty i wydatki oraz koszty zastępstwa pełnomocnika związane z zabezpieczeniem roszczenia. Ustaloną zasadą jest, że o kosztach postępowania zabezpieczającego rozstrzyga sąd, który udzielił zabezpieczenia. Zgodnie bowiem z art. 730 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 1575 ze zm.), w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. Sąd może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Po uzyskaniu przez uprawnionego tytułu wykonawczego dopuszczalne jest udzielenie zabezpieczenia tylko wtedy, jeżeli ma ono na celu zabezpieczenie roszczenia o świadczenie, którego termin spełnienia jeszcze nie nastąpi (art. 730 § 2 ww. ustawy). Natomiast prawomocne postanowienie komornika stanowi podstawę do dochodzenia kosztów postępowania zabezpieczającego przed sądem.

Odnosząc zatem powyższe do przedstawionego opisu sprawy należy uznać, że przedmiotowy wydatek – choć nie może być powiązany z konkretnym przychodem uzyskanym przez Wnioskodawcę – niewątpliwie wiąże się jednak z prowadzoną działalnością i został poniesiony dla ochrony jej interesów – w celu zabezpieczenia źródła przychodów.

Bowiem, jak wynika z opisu sprawy w ramach ugody Wnioskodawca uiści na rzecz X ustaloną kwotę. Ponadto, dzięki zawarciu ugody, Spółka nie musi uiszczać opłaty sądowej w pełnej wysokości, ponieważ, przepisy premiują w tym względzie zakończenie sporu ugodą. Zakończenie sporu na tak wczesnym etapie pozwoliło także uniknąć wyższych kosztów zastępstwa procesowego.

Ponadto, jak wskazano powyżej wydatek który zostanie poniesiony przez Wnioskodawcę na pokrycie kosztów postępowania zabezpieczającego nie został wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 updop.

Uznać zatem należy, że wydatek który zostanie poniesiony na pokrycie kosztów postępowania zabezpieczającego, o którym mowa we wniosku ma swoje racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie i służy zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia, czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, zapłata (zwrot) kosztów postępowania zabezpieczającego w kwocie 50.300,00 zł przez Wnioskodawcę na rzecz X, stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jako wydatek poniesiony w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.