0111-KDIB1-3.4010.411.2021.1.MBD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 sierpnia 2021 r. (data wpływu 18 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje, zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, kosztu żurawia będącego środkiem trwałym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje, zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, kosztu żurawia będącego środkiem trwałym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. Sp. k., należąca do sektora MŚP, prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o wydaną decyzję o wsparciu (dalej: „Decyzja”) na terenie wskazanym w przedmiotowej Decyzji. Decyzja została wydana przez … Specjalną Strefę Ekonomiczną w dniu 21 lutego 2020 r. na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. 2020 r. poz. 1752, dalej: „ustawa o WNI”).

Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów z betonu, cementu i gipsu, która jest wymieniona w Decyzji. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza nabyć żuraw wieżowy, który będzie uznany za środek trwały, którego celem będzie wyładunek wyrobów z betonu, cementu, gipsu wytworzonych na terenie wskazanym w Decyzji, będących wyrobami powstałymi w wyniku realizacji nowej inwestycji, o której mowa w Decyzji.

Koszt zostanie poniesiony w trakcie obowiązywania Decyzji, w trakcie realizacji nowej inwestycji, o której mowa w Decyzji. Środek trwały zostanie zaliczony do składników majątku Spółki oraz zaliczony do ewidencji środków trwałych. Środek trwały jest ściśle powiązany z nową inwestycją, o której mowa w Decyzji, tzn. będzie używany wyłącznie do wyładunku produktów, o których mowa w Decyzji, a zatem występuje faktyczny związek pracy żurawia z tzw. działalnością zwolnioną z opodatkowania, o której mowa w Decyzji.

Przedmiotowy żuraw nie był wcześniej w posiadaniu Spółki. Żuraw będzie używany na placach budów klientów Spółki, w celu wyładunku wyłącznie wyrobów wytworzonych w oparciu o Decyzję i na terenie, o którym mowa w Decyzji. Bez użycia przedmiotowego środka trwałego Wnioskodawca wskazuje, że nie mógłby dostarczać klientom produktów, o których mowa w Decyzji. W związku ze znacznymi gabarytami i ciężarem produktów, Spółka nie byłaby zdolna do samodzielnego wyładunku i montażu przedmiotowych wyrobów, w miejscu wymaganym przez klienta. Brak możliwości zapewnienia dostawy wyrobów wytworzonych w oparciu o Decyzję, może skutkować ograniczeniem zamówień klientów, którzy sami nie są zdolni do rozładunku dużych gabarytowo wyrobów Spółki, a zatem skłonni byliby skorzystać z usług firm konkurencyjnych do Spółki. Świadczy to o ścisłym powiązaniu żurawia z nową inwestycją, o której mowa w Decyzji.

Żuraw jest częścią procesu produkcyjnego wyrobów wytwarzanych w oparciu o Decyzję, który rozpoczyna się w momencie dostawy elementów/surowców do zakładu Spółki (niezbędnych w procesie produkcyjnym nowych wyrobów), a kończy się w momencie dostawy gotowych wyrobów w miejsce wskazane przez klienta. Podsumowując, żuraw służy i jest częścią nowej inwestycji rozumianej jako utworzenie nowego zakładu, w której będzie wykorzystywany przez okres nie krótszy niż 3 lata (zgodnie z § 9 ust. 2 Rozporządzenia).

Żuraw wieżowy będzie służył do rozładowywania ww. wyrobów u klientów Spółki (na terenach budów), gdzie wyroby Spółki będą następnie zabudowywane, montowane na inwestycjach (budowach) klientów. Ze względu na gabaryty i ciężar produktów wytwarzanych w zakładzie objętym decyzją o wsparciu, konieczne jest używanie w tym procesie przedmiotowego żurawia wieżowego do wyładowania produktów z samochodów transportowych.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca ma wątpliwości, czy koszt nabycia żurawia będącego środkiem trwałym będzie stanowił koszt kwalifikujący się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje, zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 4.09.2018 poz. 1713, dalej: „Rozporządzenie”).

W związku z powyższym, Wnioskodawca chce uzyskać odpowiedź na pytanie wymienione poniżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje, zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, kosztu żurawia będącego środkiem trwałym?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje, zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, kosztu żurawia będącego środkiem trwałym.

Zgodnie z art. 3 ustawy o WNI, wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu (`(...)`).

Rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji określa w sposób szczegółowy Rozporządzenie.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt w postaci zakupu żurawia będącego środkiem trwałym stanowi koszt kwalifikujący się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje z uwagi na to, że spełnia wszystkie przesłanki uznania go za tak zwany koszt kwalifikowany.

Koszt zostanie poniesiony w trakcie obowiązywania Decyzji, w trakcie realizacji nowej inwestycji, o której mowa w Decyzji. Środek trwały zostanie zaliczony do składników majątku Spółki oraz zaliczony do ewidencji środków trwałych. Środek trwały jest ściśle powiązany z nową inwestycją, o której mowa w Decyzji, tzn. będzie używany wyłącznie do wyładunku produktów, o których mowa w Decyzji, a zatem występuje faktyczny związek pracy żurawia z tzw. działalnością zwolnioną z opodatkowania, o której mowa w Decyzji.

Przedmiotowy żuraw nie był wcześniej w posiadaniu Spółki. Żuraw będzie używany na placach budów klientów Spółki, w celu wyładunku wyłącznie wyrobów wytworzonych w oparciu o Decyzję i na terenie, o którym mowa w Decyzji. Bez użycia przedmiotowego środka trwałego Wnioskodawca wskazuje, że nie mógłby dostarczać klientom produktów, o których mowa w Decyzji. W związku ze znacznymi gabarytami i ciężarem produktów, Spółka nie byłaby zdolna do samodzielnego wyładunku i montażu przedmiotowych wyrobów, w miejscu wymaganym przez klienta. Brak możliwości zapewnienia dostawy wyrobów wytworzonych w oparciu o Decyzję, może skutkować ograniczeniem zamówień klientów, którzy sami nie są zdolni do rozładunku dużych gabarytowo wyrobów Spółki, a zatem skłonni byliby skorzystać z usług firm konkurencyjnych do Spółki. Świadczy to o ścisłym powiązaniu żurawia z nową inwestycją, o której mowa w Decyzji.

Żuraw jest częścią procesu produkcyjnego wyrobów wytwarzanych w oparciu o Decyzję, który rozpoczyna się w momencie dostawy elementów/surowców do zakładu Spółki (niezbędnych w procesie produkcyjnym nowych wyrobów), a kończy się w momencie dostawy gotowych wyrobów w miejsce wskazane przez klienta. Podsumowując, żuraw służy i jest częścią nowej inwestycji rozumianej jako utworzenie nowego zakładu, w której będzie wykorzystywany przez okres nie krótszy niż 3 lata (zgodnie z § 9 ust. 2 Rozporządzenia).

Takie stanowisko zostało również potwierdzone m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0112-KDIL5.4010.78.2017.1.ŁM; sygn. 0112-KDIL3-3.4011.400.2018.2.MM oraz sygn. 0111-KDIB1-2.4010.261.2018.2.DP, gdzie stwierdzono, że środki trwałe użytkowane czasowo poza terenem, o którym mowa w decyzji o wsparciu, mogą stanowić koszt kwalifikowany nowej inwestycji generujący zwolnienie z podatku dochodowego, jeśli są niezbędne w celu zapewnienia i utrzymania dochodów z działalności, o której mowa w decyzji o wsparciu. Przedmiotowe interpretacje dotyczyły środków transportu, w tym samochodów osobowych, których związek z realizacją nowej inwestycji jest z natury rzeczy mniej ścisły, niż w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę i nie ma takiego wpływu na proces produkcyjny, jak żuraw w przypadku Spółki. Jeśli zatem, środki transportu mogą stanowić tzw. koszt kwalifikowany, tym bardziej żuraw, który jest niezbędny do obsługi wyrobu będącego rezultatem nowej inwestycji, powinien zostać zaliczony do tej kategorii kosztów.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, koszt żurawia będzie stanowić koszt kwalifikujący się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, w związku z czym będzie mógł zostać uwzględniony przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r., poz. 1752, dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie o WNI, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Na podstawie art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie podatkowe, o którym mowa w pkt 34a do ust. 1, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 3 i 4 ustawy o WNI, podstawą do korzystania z regionalnej pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym), udzielanej zgodnie z ustawą, jest wsparcie na realizację nowej inwestycji, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

Wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję w drodze decyzji, zwaną dalej „decyzją o wsparciu” (art. 13 ust. 1 ustawy o WNI).

Przedmiotem decyzji o wsparciu, w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI, jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu. Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713), maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, lub

2. zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników

- z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

Stosownie do § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

1. kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

W myśl § 8 ust. 4 rozporządzenia, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, muszą być nowe, z wyjątkiem aktywów nabywanych przez mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców (§ 8 ust. 5 ww. rozporządzenia).

Norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 34a i art. 17 ust. 4 updop, stanowi formę ulgi podatkowej, która jest wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tym samym, powinna być interpretowana w sposób precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej. Z powołanych powyżej przepisów wynika, że ulgą może zostać objęty wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej w ramach inwestycji objętej decyzją o wsparciu. Zgodnie z art. 13 ust. 8 ustawy o WNI, rozliczenie pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) przyznanej przedsiębiorcy na podstawie decyzji o wsparciu ma zastosowanie wyłącznie do decyzji, w ramach której inwestycja jest realizowana i w oparciu o tę inwestycję prowadzona jest działalność gospodarcza.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy, należy odnieść się do przedstawionego zdarzenia przyszłego, zgodnie z którym Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów z betonu, cementu i gipsu, która jest wymieniona w Decyzji. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza nabyć żuraw wieżowy, który będzie uznany za środek trwały, którego celem będzie wyładunek wyrobów z betonu, cementu, gipsu wytworzonych na terenie wskazanym w Decyzji, będących wyrobami powstałymi w wyniku realizacji nowej inwestycji, o której mowa w Decyzji.

Koszt zostanie poniesiony w trakcie obowiązywania Decyzji, w trakcie realizacji nowej inwestycji, o której mowa w Decyzji. Środek trwały zostanie zaliczony do składników majątku Spółki oraz zaliczony do ewidencji środków trwałych. Środek trwały jest ściśle powiązany z nową inwestycją, o której mowa w Decyzji, tzn. będzie używany wyłącznie do wyładunku produktów, o których mowa w Decyzji, a zatem występuje faktyczny związek pracy żurawia z tzw. działalnością zwolnioną z opodatkowania, o której mowa w Decyzji. Przedmiotowy żuraw nie był wcześniej w posiadaniu Spółki. Żuraw będzie używany na placach budów klientów Spółki, w celu wyładunku wyłącznie wyrobów wytworzonych w oparciu o Decyzję i na terenie, o którym mowa w Decyzji. Bez użycia przedmiotowego środka trwałego Wnioskodawca wskazuje, że nie mógłby dostarczać klientom produktów, o których mowa w Decyzji. W związku ze znacznymi gabarytami i ciężarem produktów, Spółka nie byłaby zdolna do samodzielnego wyładunku i montażu przedmiotowych wyrobów, w miejscu wymaganym przez klienta. Żuraw jest częścią procesu produkcyjnego wyrobów wytwarzanych w oparciu o Decyzję, który rozpoczyna się w momencie dostawy elementów/surowców do zakładu Spółki (niezbędnych w procesie produkcyjnym nowych wyrobów), a kończy się w momencie dostawy gotowych wyrobów w miejsce wskazane przez klienta. Podsumowując, żuraw służy i jest częścią nowej inwestycji rozumianej jako utworzenie nowego zakładu, w której będzie wykorzystywany przez okres nie krótszy niż 3 lata.

Należy wskazać, że powyższe regulacje dają przedsiębiorcom możliwość poniesienia nakładów inwestycyjnych w tzw. ruchome środki trwałe, np. żuraw wieżowy.

Zatem, jeżeli w ramach nowej inwestycji Spółka nabędzie żuraw wieżowy,który będzieużywany wyłącznie do wyładunku produktów, o których mowa w Decyzji, będzie używany na placach budów klientów Spółki, w celu wyładunku wyłącznie wyrobów wytworzonych w oparciu o Decyzję i na terenie, o którym mowa w Decyzji, przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem, wydatków będących kosztem żurawia będącego środkiem trwałym.

Należy podkreślić, że aby wydatek mógł być uznany za koszt kwalifikowany, powinien mieć ścisły związek z realizacją inwestycji z której dochód podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje, zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, kosztu żurawia będącego środkiem trwałym, należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.