0111-KDIB1-3.4010.366.2021.2.IM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lipca 2021 r. (data wpływu 23 lipca 2021 r.), uzupełnionym 29 września 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

§ Czy realizowane przez Wnioskodawcę prace B+R spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), obejmujących prace rozwojowe określone w art. 4a pkt 28 ustawy o CIT (pytanie oznaczone nr 1) – jest prawidłowe,

§ Czy poniesione przez Wnioskodawcę koszty pracowników Wnioskodawcy zaangażowanych w projekty B+R można uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o CIT, w wysokości ustalonej z zastosowaniem współczynnika B+R, wynikającego z ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę i czy wskaźnik ten można stosować do wszystkich składników kosztów pracowników Wnioskodawcy zaangażowanych w Projekty B+R stanowiących przychody z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) i z umowy zlecania lub umowy o dzieło w rozumieniu art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT, takich jak w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatki do wynagrodzenia, dodatkowe świadczenia oraz do składek od ww. przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek (pytanie oznaczone nr 2) – jest prawidłowe,

§ Czy koszty amortyzacji przede wszystkim sprzętu komputerowego wykorzystywanego przez pracowników Wnioskodawcy w działalności B+R, oprogramowania niezbędnego do realizacji projektów (w tym jednorazowej, o ile Wnioskodawca będzie uprawniony do jednorazowego zaliczenia tych kosztów) można uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa art. 18d ust. 3k ustawy o CIT (pytanie oznaczone nr 3) – jest prawidłowe,

§ Czy Wnioskodawca może skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową wskazaną w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, tj. czy może odliczyć od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (koszty kwalifikowane), tj. w szczególności pracowników Wnioskodawcy oraz wykorzystania sprzętu komputerowego, oprogramowania oraz innych narzędzi informatycznych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w działalności B+R (pytanie oznaczone nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 września 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.366.2021.1.IM, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków, co też nastąpiło 29 września 2021 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca nie posiada statusu ośrodka badawczo-rozwojowego. Spółka osiąga dochody inne niż dochody z zysków kapitałowych, a niniejszy wniosek dotyczy podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do tego źródła dochodów (tj. dochodów innych niż dochody z zysków kapitałowych). Wnioskodawca przewiduje uzyskanie dochodu podlegającego opodatkowaniu zarówno w roku bieżącym, jak i w latach następnych, co znajduje odzwierciedlenie w istnieniu podstawy opodatkowania w powyższym źródle. Spółka uzyskuje dochody inne niż dochody z zysków kapitałowych i niniejszy wniosek dotyczy podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do tego źródła dochodów (tj. dochodów innych niż dochody z zysków kapitałowych). Niniejszy wniosek dotyczy kosztów za rok podatkowy 2020.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w obszarze nowych technologii, która polega głównie na opracowywaniu innowacyjnych i często unikalnych rozwiązań mających na celu automatyzację procesów biznesowych dla klientów Wnioskodawcy. Automatyzacja procesów biznesowych polega, w zależności od branży, przede wszystkim na oferowaniu rozwiązań w postaci dedykowanego oprogramowania, które umożliwia wsparcie i automatyzację procesów i przepływów pracy poprzez wykorzystanie innowacyjnych rozwiązań informatycznych (oprogramowania lub narzędzi informatycznych stworzonych przez Wnioskodawcę), które w ramach działalności B+R tworzy Wnioskodawca.

W tym obszarze Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe wykorzystując własne zasoby gospodarcze - głównie zasoby ludzkie oraz zasoby wykorzystywane do tej działalności, w szczególności sprzęt komputerowy wraz z oprogramowaniem niezbędne do prowadzenia działalności B+R.

Działalność Wnioskodawcy jako działalność nastawiona na zysk i jego maksymalizację i podlega komercjalizacji, a więc wyniki działalności badawczo-rozwojowej są sprzedawane odbiorcom końcowym, np. producentom i dostawcom samochodów lub producentom sprzętu medycznego lub dostawcom oprogramowania medycznego.

Od początku swojego istnienia firma rozwija i tworzy dla swoich klientów innowacyjne rozwiązania, których celem jest automatyzacja procesów biznesowych w różnych sektorach gospodarki, w których działają klienci Wnioskodawcy. Co do zasady, prowadzone przez Wnioskodawcę prace rozwojowe oraz oparta na wynikach tych prac oferta Wnioskodawcy zakładają, że procesy klientów Wnioskodawcy, które są realizowane ręcznie lub z niskim stopniem automatyzacji, zostaną zastąpione przez rozwiązania częściowo lub, jeszcze lepiej, całkowicie zautomatyzowane.

Prowadzone przez Wnioskodawcę prace badawczo-rozwojowe koncentrują się na poszukiwaniu nowych rozwiązań lub doskonaleniu istniejących rozwiązań stosowanych przez klientów Wnioskodawcy i mają na celu zwiększenie innowacyjności i funkcjonalności tych procesów oraz zapewnienie, że klient otrzyma innowacyjne rozwiązanie (automatyzację), które zoptymalizuje i zwiększy efektywność jego działalności.

Wnioskodawca prowadzi prace badawczo-rozwojowe, których celem jest opracowywanie rozwiązań poprzez tworzenie oprogramowania, często unikalnego, które z reguły umożliwia zastąpienie procesów ręcznych lub półautomatycznych procesami w pełni zautomatyzowanymi. Zakres prowadzonych prac badawczo-rozwojowych jest dostosowany do potrzeb klientów Wnioskodawcy, jednocześnie Wnioskodawca oferując określone rozwiązania lub ich koncepcje pomaga klientom zdefiniować ich potrzeby biznesowe w kontekście zwiększenia efektywności i innowacyjności poprzez automatyzację procesów biznesowych, a następnie, jeśli klient jest zainteresowany, tworzy dla niego odpowiednie rozwiązania.

Prace rozwojowe nad wspomnianymi rozwiązaniami polegają przede wszystkim na zapoznaniu się z procesami stosowanymi przez klienta Wnioskodawcy. Następnie Wnioskodawca przeprowadza analizy polegające na poszukiwaniu innowacyjnego rozwiązania mającego na celu optymalizację i poprawę efektywności określonych procesów - efektem tych prac jest poszukiwanie konkretnego, innowacyjnego rozwiązania stworzonego w postaci oprogramowania (programu komputerowego), które będzie jednocześnie produktem finalnym oferowanym przez Wnioskodawcę.

Przykładowo, w ramach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca może powołać się na opracowanie w pełni zautomatyzowanego procesu raportów dla procesu badań radiologicznych, które umożliwiają bardziej efektywne wykorzystanie efektów tych badań - zarówno na poziomie specjalistów wykonujących te badania, jak i na poziomie pacjenta. W ramach tego przykładowego projektu, Wnioskodawca tworzy innowacyjne oprogramowanie, które umożliwia generowanie kompleksowych raportów medycznych w różnych językach i na dwóch poziomach: specjalistycznym przeznaczonym dla lekarzy oraz przyjaznym dla pacjentów - treść może być zrozumiała dla pacjentów bez wiedzy medycznej. Oprogramowanie opracowane przez Wnioskodawcę pozwala na zwiększenie efektywności i optymalizację diagnostyki w ramach tych badań, które bez tego oprogramowania wymagałyby zasadniczo diagnostyki ręcznej.

Jest to jeden z projektów realizowanych przez Wnioskodawcę, przy czym wspólnym mianownikiem, wynikającym z misji Wnioskodawcy jest opracowanie innowacyjnych rozwiązań mających na celu maksymalizację automatyzacji procesów biznesowych w odpowiedzi na zapotrzebowanie konkretnych klientów Wnioskodawcy.

Należy zatem podkreślić, że działalność B+R prowadzona przez Wnioskodawcę opiera się na powyższych założeniach - jako kolejny przykład; Wnioskodawca tworzy oprogramowanie dla klienta z branży motoryzacyjnej, którego celem jest cyfryzacja procesów wykrywania wad na linii produkcyjnej poprzez jego automatyzację (oprogramowanie skanujące, które ma być wykorzystywane w identyfikacji wad produktu), czy też automatyzacja procesu inwentaryzacji magazynu olejów poprzez jego automatyzację w oparciu o technologie skanujące i automatyzację ewidencji stanów magazynowych.

Podane przykłady są reprezentatywne dla obrazu i celu działalności B+R Wnioskodawcy, która - co podkreśla Wnioskodawca - polega na poszukiwaniu innowacyjnych rozwiązań w zakresie automatyzacji procesów biznesowych (linie produkcyjne lub ich elementy, innowacje w zakresie funkcjonalności produktów, np. sprzętu medycznego itp.) wykorzystywanych bezpośrednio w działalności klientów Wnioskodawcy. Wnioskodawca podkreśla, że kryterium innowacyjności zostaje osiągnięte na poziomie przedsiębiorstwa klienta, któremu Wnioskodawca sprzedaje konkretne oprogramowanie.

Wnioskodawca zawiera z partnerami biznesowymi umowy handlowe, które przede wszystkim określają szczegółowy zakres wymagań i warunków dla oprogramowania oraz zasady przeniesienia praw do tego oprogramowania na zasadach uregulowanych w odrębnych przepisach.

Jak podał Wnioskodawca w opisie, działalność B+R prowadzona jest przede wszystkim z wykorzystaniem zasobów ludzkich, którymi dysponuje Wnioskodawca - zakres wykorzystania tych zasobów w działalności B+R stanowi dominującą część wykorzystywanych zasobów, w związku z czym koszty związane z utrzymaniem tych zasobów stanowią główny składnik kosztów działalności B+R - pracownicy stanowią podstawowy zasób Wnioskodawcy w działalności B+R.

Spółka zatrudnia pracowników dla celów prowadzonej działalności na podstawie przepisów prawa pracy, ale również zawiera umowy w rozumieniu art. 13 ust. 8 pkt a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zwanych dalej łącznie pracownikami Wnioskodawcy. Działania pracowników Wnioskodawcy obejmują wszystkie etapy prac rozwojowych, począwszy od pomysłu, określenia wymagań (zgłaszanych przez Klienta lub opracowywanych przez Wnioskodawcę, samodzielnie lub wspólnie z Klientem, w zależności od zakresu projektu na podstawie analizy procesów Klienta i jego potrzeb biznesowych w tym zakresie), projektowania rozwiązań, poprzez ich analizę, specyfikację, studium wykonalności, tworzenie oprogramowania, ich rozwój, testowanie lub ich doskonalenie po nabyciu oprogramowania przez klientów Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję czynności pracowników zaangażowanych w prace B+R, z której wynika zaangażowanie każdego z pracowników w poszczególne projekty badawczo-rozwojowe. Szczegółowa ewidencja dotyczy każdego projektu realizowanego przez Wnioskodawcę, w szczególności zawiera informacje o osobach zaangażowanych w realizację projektu, czasie przeznaczonym na wykonanie zadań w ramach projektu (czas rozpoczęcia/zakończenia) przez poszczególnych pracowników w nim uczestniczących, wykaz prac wykonanych przez poszczególnych pracowników.

Ewidencja ta umożliwia jednoznaczne przyporządkowanie czasu pracy poświęconego przez pracownika na działalność B+R i jednocześnie pozwala na wyłączenie z rozliczenia czynności, które pracownik wykonuje poza tą działalnością lub nie wykonuje żadnej pracy na rzecz Wnioskodawcy w zakresie B+R z powodu nieobecności, np. zwolnień lekarskich, urlopów itp. W takich przypadkach Wnioskodawca ma możliwość przypisania proporcjonalnego czasu poświęconego przez pracownika na działalność badawczo-rozwojową i czas poświęcony na inną działalność lub nieobecności w danym okresie.

Przykładowo, Wnioskodawca wskazuje sposób obliczania udziału pracownika w działalności B+R oraz w działaniach innych niż ta działalność - dalej „współczynnik B+R”.

Przykładowo, jeżeli pracownik zaangażowany w projekt przepracował łącznie 160 godzin w miesiącu, przy czym nie cały poświęcony czas dotyczy działalności B+R, zatem Wnioskodawca dokonuje następującego przypisania proporcji, pozwalającej na dokładne zaewidencjonowanie czasu poświęconego przez pracownika na działalności B+R (przykład dotyczy pracowników bezpośrednio zaangażowanych w konkretny projekt/projekty):

Udział pracowników w działaniach:

1. 100 godzin na B+R,
2. 20 godzin spotkań 75% B+R
3. 40 godzin innych działań niezwiązanych z B+R.

W podanym przykładzie dane w lit. a odnoszą się do rzeczywistego czasu, który w danym miesiącu poświęca pracownik sensu stricte na działalność B+R, a zatem tworzy oprogramowanie, opracowuje koncepcje.

Dane podane w punkcie b. dotyczą cyklicznych spotkań odbywających się u Wnioskodawcy w ramach zespołów projektowych, na których omawiane są wszystkie istotne dla danego projektu kwestie techniczne i organizacyjne. Wnioskodawca zwraca jednak uwagę, że na spotkaniach tych omawiane są również tematy niezwiązane z działalnością badawczo-rozwojową (kwestie organizacyjne i biznesowe), dlatego też Wnioskodawca nie uwzględnia całkowitego czasu spędzonego przez tych pracowników na spotkaniach. W takim przypadku proporcja czasu pracownika przeznaczonego na spotkania będzie przydzielana proporcjonalnie - proporcja ta będzie wynikała z założeń organizacyjnych takich spotkań i ich agendy, a zatem szczegółowego wskazania kwestii, które będą przedmiotem takich spotkań.

W podanym przykładzie czas pracy związany ze spotkaniami wynosi 20 godzin, z czego 75% stanowią prace badawczo-rozwojowe (związane z projektami badawczo-rozwojowymi Wnioskodawcy), pozostały czas odnosi się do tej części spotkania, która nie dotyczy działań badawczo-rozwojowych (związane z projektami badawczo-rozwojowymi Wnioskodawcy), pozostały czas odnosi się do tej części spotkania, która nie dotyczy działań badawczo-rozwojowych.

Zatem w podanym przykładzie proporcja uwzględniona w ewidencji będzie następująca: 20h* 75% = 15h w ramach B+R.

Czas pracy podany w powyższym przykładzie w lit. c) odnosi się do czynności wykonywanych przez pracowników na rzecz Wnioskodawcy, które są czynnościami niezwiązanymi z działalnością badawczo-rozwojową (np. czynnościami o charakterze administracyjno-technicznym) i w związku z tym nie są uwzględniane przy obliczaniu kosztów objętych ulgą B+R. Zatem w podanym przykładzie, łączny czas pracownika na działalność B+R wynosi 100h + 15h = 115h.

Współczynnik B+R do obliczania wysokości kosztów kwalifikowanych oblicza się w następujący sposób: 115h / 160h = 71,88%. W tym przykładzie 71,88% czasu pracy pracownika było poświęcone na działalność badawczo-rozwojową, zatem 71,88% kosztów wynagrodzenia stanowią koszty kwalifikowane.

Wszystkie czynności wykonywane przez poszczególnych pracowników są na bieżąco ewidencjonowane, dzięki czemu Wnioskodawca posiada szczegółową ewidencję kosztów stanowiących koszty kwalifikowane w ramach działalności B+R.

Wnioskodawca jest w stanie wyodrębnić koszty działalności B+R w prowadzonej ewidencji rachunkowej.

Wnioskodawca podkreśla, że metoda rozliczeń wskazana w podanym przykładzie, odnosi się do pracowników bezpośrednio zaangażowanych w projekty B+R i nie obejmuje np. pracowników backoffice.

Wnioskodawca wskazuje, że koszty działalności opisanej we wniosku obejmują również amortyzację (w tym także w przypadku uprawnienia do jednorazowego zaliczenia w koszty uzyskania przychodów) sprzętu komputerowego, licencji na oprogramowanie niezbędne dla Wnioskodawcy w działalności B+R (z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębna własnością), które wykorzystują pracownicy zaangażowani w projekty badawczo-rozwojowe, Wnioskodawca wskazuje, że wykorzystanie tych zasobów dotyczy wykonywania czynności przez pracowników zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową, której efektem końcowym jest stworzenie oprogramowania dla kontrahentów Wnioskodawcy - tj. są to zatem niezbędne i podstawowe narzędzia pracy pracowników zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową.

Wnioskodawca podkreśla, że powyższe w zakresie kosztów amortyzacji odnosiłoby się do kosztów dokonywanych odpisów amortyzacyjnych (w tym jednorazowo) dotyczących roku podatkowego 2020. Wnioskodawca wskazuje, że wydatki poniesione na zakup np. komputerów dla pracowników zaangażowanych w działalność B+R mogły zostać poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy 2020, którego dotyczy wniosek, a zatem koszty kwalifikowane, wskazane powyżej, dotyczyłyby i uwzględniały koszty amortyzacji, jako koszty kwalifikowane, przypadające na rok podatkowy wskazany w niniejszym wniosku.

Przykładowo, zakup sprzętu komputerowego wprowadzonego do ewidencji i amortyzowanego jako koszt uzyskania przychodu może dotyczyć zakupu w 2018 r., w związku z czym w roku podatkowym 2020 objętym niniejszym wnioskiem, Wnioskodawca zaliczyłby koszt amortyzacji do kosztów kwalifikowanych przypadających na rok podatkowy 2020. Z kolei w przypadku np. sprzętu komputerowego podlegającego jednorazowej amortyzacji, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczyłaby ona wydatku (kosztu) faktycznie poniesionego, stanowiącego koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej w roku podatkowym 2020 objętym niniejszym wnioskiem.

Na podstawie prowadzonej ewidencji Wnioskodawca jest zatem w stanie wyodrębnić przede wszystkim koszty o charakterze pracowniczym, na podstawie listy z wyszczególnieniem imion i nazwisk osób zaangażowanych w projekty B+R, stanowiące koszty kwalifikowane, stanowiące koszty uzyskania przychodów z działalności operacyjnej, o których mowa w art. 18d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym przede wszystkim należności z stanowiące koszty uzyskania przychodów o których mowa w art. 18d ust. 2 ustawy o CIT, a zatem przede wszystkim należności z tytułów o których mowa w art. 12 ust. 1, a także art. 13 ust. 8 pkt a Ustawy o PIT, oraz składki z tytułu tych należności na ubezpieczenie społeczne, w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika.

Ewidencja pozwala również na wyodrębnienie innych niż wymienione powyżej koszty związanych z działalnością B+R, które są traktowane jako koszty kwalifikowane na podstawie ww. przepisu ustawy o CIT - niemniej, co wskazał Wnioskodawca przeważają tu koszty związane z zasobami ludzkimi. Zatem na podstawie tej ewidencji Wnioskodawca jest w stanie wyodrębnić w swojej ewidencji rachunkowej koszty kwalifikowane B+R od pozostałych kosztów.

Wnioskodawca wskazuje, że w zakresie wskazanych wydatków, wydatki te stanowią koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym 2020. Jednocześnie, wydatki te nie zostały ani nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie, nie zostały także odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Jednakże, gdyby w przyszłości jakiekolwiek wydatki zostały Wnioskodawcy zwrócone, Wnioskodawca w ramach ewidencji, będzie w stanie wyłączyć takie wydatki.

W piśmie z 29 września 2021 r. będącym uzupełnieniem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca wskazał dodatkowo, że:

1. Opisana działalność (prace - jak wskazuje organ) mają charakter innowacyjny, twórczy, a ich celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Konsekwencją odpowiedzi Wnioskodawcy, jest także odpowiedź na dalszą część pytania organu: Wszystkie wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego czynności spełniają te kryteria.

2. Działalność Wnioskodawcy jest prowadzona w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia - na poziomie klientów Wnioskodawcy, do których efekty prac Wnioskodawcy są komercjalizowane.

3. Działalność Wnioskodawcy obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług - na poziomie klientów Wnioskodawcy, do których efekty prac Wnioskodawcy są komercjalizowane.

4. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, usługi, procesy niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących - na poziomie klientów Wnioskodawcy, do których efekty prac Wnioskodawcy są komercjalizowane.

5. Spółka wyodrębnia koszty związane z Projektami B+R „w odrębnej ewidencji rachunkowej, określonej w art. 9 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”, tzn. Spółka prowadzi odrębna ewidencję w celu dodatkowego wyodrębnienia kosztów związanych z Projektami B+R.

6. Wnioskodawca nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, czy polskiej strefy inwestycji.

7. Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał: a zatem przede wszystkim należności z tytułów o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, oraz składki z tytułu tych należności na ubezpieczenie społeczne, w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika. Odpowiadając zatem na zadane pytanie: przedmiotem pytania oznaczonego przez Wnioskodawcę jako pytanie 2 we Wniosku, będą zatem wynagrodzenia zasadnicze z umów o pracę/umów zlecenia. Wnioskodawca wskazuje, że w Spółce (…) nie ma premii ani zmiennych składników wynagrodzenia. Z ostrożności Wnioskodawca wskazuje, że w opisie stanu faktycznego wskazano (podkreślenie Wnioskodawcy na potrzeby niniejszej odpowiedzi): Ewidencja ta umożliwia jednoznaczne przyporządkowanie czasu pracy poświęconego przez pracownika na działalność B+R i jednocześnie pozwala na wyłączenie z rozliczenia czynności, które pracownik wykonuje poza tą działalnością lub nie wykonuje żadnej pracy na rzecz Wnioskodawcy w zakresie B+R z powodu nieobecności, np. zwolnień lekarskich, urlopów itp. W takich przypadkach Wnioskodawca ma możliwość przypisania proporcjonalnego czasu poświęconego przez pracownika na działalność badawczo-rozwojową i czas poświęcony na inną działalność lub nieobecności w danym okresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy realizowane przez Wnioskodawcę prace B+R spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, obejmujących prace rozwojowe określone w art. 4a pkt 28 ustawy o CIT?

2. Czy poniesione przez Wnioskodawcę koszty pracowników Wnioskodawcy zaangażowanych w projekty B+R można uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o CIT, w wysokości ustalonej z zastosowaniem współczynnika B+R, wynikającego z ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę i czy wskaźnik ten można stosować do wszystkich składników kosztów pracowników Wnioskodawcy zaangażowanych w Projekty B+R stanowiących przychody z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT i z umowy zlecania lub umowy o dzieło w rozumieniu art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT, takich jak w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatki do wynagrodzenia, dodatkowe świadczenia oraz do składek od ww. przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek?

3. Czy koszty amortyzacji przede wszystkim sprzętu komputerowego wykorzystywanego przez pracowników Wnioskodawcy w działalności B+R, oprogramowania niezbędnego do realizacji projektów (w tym jednorazowej, o ile Wnioskodawca będzie uprawniony do jednorazowego zaliczenia tych kosztów) można uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa art. 18d ust. 3 ustawy o CIT?

4. Czy Wnioskodawca może skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową wskazaną w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, tj. czy może odliczyć od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (koszty kwalifikowane), tj. w szczególności pracowników Wnioskodawcy oraz wykorzystania sprzętu komputerowego, oprogramowania oraz innych narzędzi informatycznych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w działalności B+R?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

Realizowane przez Spółkę Prace B+R spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT, w szczególności definicję prac rozwojowych.

Uzasadnienie/ocena prawna

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT działalność badawczo-rozwojowa oznacza „działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (do przepisu tego odwołuje się art. 4a pkt 28 ustawy o CIT).

Powyższe przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową (przy czym kryteria te muszą być spełnione łącznie).

Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

1. obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,

2. mieć twórczy charakter,

3. być podejmowana w sposób systematyczny, oraz

4. być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Kategoria i cel podjętych prac

W kwestii pierwszego oraz czwartego z powyższych warunków Wnioskodawca wskazuje, iż głównym celem realizowanych przez Wnioskodawcę projektów w ramach działalności B+R jest tworzenie oprogramowania, które automatyzuje procesy u klientów Wnioskodawcy, których efekty prac w ramach działalności B+R są sprzedawane (komercjalizowane) przez Wnioskodawcę.

Środkiem do tego celu jest podejmowanie działań mających na celu, jak np. w podanych przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego przykładów; opracowywanie procesów zmierzających do optymalizacji, poprzez automatyzację (pełną lub częściową w zależności od potrzeb klientów) procesów produkcji, czy tworzenie narzędzi informatycznych służących podniesieniu efektywności badań medycznych, zatem działalność Wnioskodawcy to prowadzenie prac programistycznych mających na celu tworzenie lub udoskonalanie programów w celu optymalizacji procesów u klientów Wnioskodawcy.

Niewątpliwie prowadzone przez Wnioskodawcę prace B+R przyczyniają się do zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystują istniejące zasoby wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań dla przedsiębiorstw klientów Wnioskodawcy, którzy nabywają od Wnioskodawcy efekty tych prac. W związku z powyższym zarówno pierwszy jak i czwarty warunek uznania działalności Spółki, podejmowanej w ramach prowadzonych projektów za działalność badawczo-rozwojową, należy uznać za wypełniony.

Twórczy charakter prac

W zakresie drugiego warunku należy się odwołać do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Pierwsza ustawa definiuje pojęcie utworu. Zgodnie z definicją zawartą w art. 1 ust. 1 tej ustawy przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W przypadku prac prowadzonych przez pracowników Wnioskodawcy te warunki są w oczywisty sposób spełnione, ponieważ efekty prac są rezultatem działań pracowników - osób, w wyniku których powstają subiektywnie nowe wytwory intelektu czy to w postaci programów komputerowych, ulepszeń tych programów lub usprawnień procesów produkcyjnych (jak w podanych przez Wnioskodawcę przykładach np. automatyzacji w zakresie badań radiologicznych; generowanie kompleksowych raportów medycznych w różnych językach i na dwóch poziomach: specjalistycznym przeznaczonym dla lekarzy oraz przyjaznym dla pacjentów).

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż zgodnie z objaśnieniami Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX, prace badawczo-rozwojowe muszą się cechować twórczością w stopniu minimalnym (działanie twórcze na skale przedsiębiorstwa, przy czym w ocenie Wnioskodawcy, dotyczy to także komercjalizowanych efektów B+R). W opinii Wnioskodawcy prace B+R opisane w stanie faktycznym charakteryzują się właśnie takim stopniem twórczości, tj. są twórcze na skalę przedsiębiorstw odbiorców tych prac, które komercjalizuje Wnioskodawca.

Systematyczność

Odnosząc się do warunku „systematyczności”, należy wskazać, że Wnioskodawca prowadzi nieprzerwalnie swoją działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością od wielu lat i zamierza prowadzić ją w przyszłości.

Wnioskodawca prowadzi zorganizowane prace, których efektem będą nowatorskie (na poziomie kontrahentów Wnioskodawcy) rozwiązania i usprawnienia, które następnie Wnioskodawca zamierza komercjalizować. Prace B+R opisane w stanie faktycznym są prowadzone przez zorganizowany, wyspecjalizowany personel - pracowników Wnioskodawcy

Wnioskodawca prowadzi opisane we wniosku prace badawczo-rozwojowe w sposób regularny i zamierza wykonywać je systematycznie także w przyszłości na rzecz obecnych i potencjalnych klientów.

Podejmowane przez Wnioskodawcę działania w tym zakresie niewątpliwie nie mają zatem charakteru okazjonalnego czy doraźnego. W konsekwencji, należy uznać, że w odniesieniu do prowadzonych przez Wnioskodawcę prac badawczo-rozwojowych spełniona jest przesłanka systematyczności, o której mowa we wspomnianym wyżej przepisie.

W związku z powyższym, należy uznać, że realizowane przez Wnioskodawcę prace badawczo-rozwojowe w ramach projektów B+R spełniają łącznie wszystkie z czterech przesłanek. Tym samym stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko ad. 2, 3 i 4

Zdaniem Wnioskodawcy, na potrzeby ulgi badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT Wnioskodawca może uznać za koszty kwalifikowane koszty pracy, w wysokości ustalonej z zastosowaniem współczynnika B+R, którego przykładową metodologię wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, wynikającego z prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskaźnik ten można stosować do wszystkich składników kosztów związanych z wykorzystaniem zasobów ludzkich przez Wnioskodawcę, stanowiących przychody ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, takich jak przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, dodatki do wynagrodzenia, dodatkowe świadczenia oraz do składek od ww. przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek. Jednocześnie kwota odliczenia wskazanych wyżej kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć limitu tych kosztów, wskazanych w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT. Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, współczynnik B+R nie uwzględnia okresów, w których pracownicy nie wykonują czynności związanych z B+R, także w przypadku, gdy wynika to z absencji spowodowanych chorobą, czy np. urlopem.

Powyższa argumentacja i metodologia znajdą również odpowiednie zastosowanie do wynagrodzenia przysługującego zleceniobiorcom w rozumieniu art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT oraz sfinansowanych przez płatnika składki z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia w danym miesiącu.

W ocenie Wnioskodawcy, przyjęta przez Wnioskodawcę metodologia obliczania współczynnika B+R oraz przyjęte wyłączenia, które wskazał Wnioskodawca, ma praktyczne zastosowanie do normatywnego określenia „w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu” zawartego w dyspozycji art. 18 ust. 2 pkt 1 oraz 1a Ustawy o CIT .

Podsumowując, dla celów ulgi badawczo-rozwojowej wydatki poniesione na wypłatę świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez płatnika składek, powinny być rozliczone zależnie od faktycznego zaangażowania pracowników Wnioskodawcy w działalność badawczo-rozwojową w danym okresie rozliczeniowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykorzystanie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji, a w szczególności współczynnika B+R, w wystarczający sposób dokumentuje poniesione wydatki i daje podstawę do wyodrębnienia z kosztów pracowników Wnioskodawcy tej części, która dotyczy faktycznego zaangażowania pracowników w prace badawczo-rozwojowe.

Analogicznie, również poniesione przez Wnioskodawcę koszty, uwzględniane na zasadach wskazanych w art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, można w ocenie Wnioskodawcy uznać za koszty kwalifikowane w ramach działalności B+R. Jak już wskazał Wnioskodawca, koszty działalności opisanej we wniosku obejmują również amortyzację sprzętu komputerowego, licencji na oprogramowanie, które są niezbędne Wnioskodawcy w działalności B+R (z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębna własnością), a które użytkują pracownicy Wnioskodawcy zaangażowani w projekty B+R.

Przy czym, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku tych zasobów, o których mowa wyżej, wykorzystywanych przez pracowników Wnioskodawcy, którzy wykonują czynności w ramach B+R kwalifikacja tych kosztów, do kosztów kwalifikowanych, w ocenie Wnioskodawcy dotyczyłaby 100% tych kosztów. Bez wątpienia, wykorzystanie tych narzędzi jest niezbędne do prowadzenia działań w ramach B+R - poczynając od etapu opracowania koncepcji po finalną realizację konkretnego projektu, który finalnie zostanie sprzedany klientowi Wnioskodawcy. W przypadku sprzętu, który może być wykorzystywany także poza działalnością B+R, Wnioskodawca jest w stanie wyodrębnić w prowadzonej ewidencji przyporządkowanie czasu jego wykorzystania wg współczynnika B+R (np. serwery wykorzystywane globalnie w działalności Wnioskodawcy).

Co zostało już podniesione, podstawowe narzędzia wykorzystywane przez pracowników Wnioskodawcy uczestniczących w projektach w ramach działalności B+R, w ocenie Wnioskodawcy są w całości wykorzystywane w tej działalności, zatem w 100% stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 3 ustawy o CIT.

Wnioskodawca podkreśla, że wskazane koszty nie zostały Wnioskodawcy w żaden sposób zwrócone. Wnioskodawca uzyskuje dochód podatkowy z innych źródeł przychodów niż przychody z zysków kapitałowych oraz występuje podstawa opodatkowania we wskazanym źródle przychodów.

Wnioskodawca przed skorzystaniem z ulgi będzie w stanie wyodrębnić koszty zasobów ludzkich, o których mowa wyżej, a także wykorzystywanych przez nich zasobów w postaci sprzętu komputerowego, oprogramowania w swojej ewidencji rachunkowej, prowadzonej zgodnie z odrębnymi przepisami, co stanowi jeden z warunków formalnych skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej.

W konsekwencji, Wnioskodawca może skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową wskazaną w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, tj. może odliczyć od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo- rozwojową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”), przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

b. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 updop, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W myśl art. 18d ust. 2 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.:

1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

1a. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu.

W myśl art. 18d ust. 3 uCIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Stosownie do art. 18d ust. 3k uCIT do kosztów kwalifikowanych stanowiących odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 nie stosuje się.

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 updop).

Z kolei, zgodnie z treścią art. 18d ust. 6 updop, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Natomiast, jak stanowi art. 18d ust. 7 updop, kóry został zmieniony na podstawie art. 27 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz.U. 2018, poz. 650), kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3. w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 18d ust. 8 updop).

Zgodnie z art. 18e updop, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Z art. 9 ust. 1b updop, wynika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,

2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT,

3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 – 3a ustawy o CIT,

4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o CIT, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,

5. podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

6. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,

7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,

8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o CIT,

9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ad.1

W tym miejscu wskazać należy, że aby działalność Wnioskodawcy spełniała przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26 updop).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 updop, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 updop wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Pamiętać trzeba, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe mogą obejmować opracowanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony. Prace rozwojowe mogą obejmować również opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku, gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Analizując treść powołanych wyżej przepisów, a także opis stanu faktycznego należy uznać, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa, polegająca na tworzeniu rozwiązań w postaci dedykowanego oprogramowania, które umożliwia wsparcie i automatyzację procesów i przepływów pracy poprzez wykorzystanie innowacyjnych rozwiązań informatycznych jest nastawiona na opracowanie nowych lub istotnie zmienionych produktów, procesów i wymaga od Wnioskodawcy zdobywania nowej wiedzy i umiejętności, ma charakter twórczy oraz prowadzona jest sposób zaplanowany, metodyczny według ustalonego harmonogramu. Zatem opisane prace prowadzone przez Spółkę spełniają definicję prac badawczo-rozwojowych sformułowaną w art. 4a pkt 26-28 updop.

W ocenie tut. Organu stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania, czy realizowane przez Wnioskodawcę prace B+R spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, obejmujących prace rozwojowe określone w art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, należy uznać za prawidłowe.

Ad.2.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest ustalenie, czy poniesione przez Wnioskodawcę koszty pracowników Wnioskodawcy, zaangażowanych w projekty B+R można uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o CIT, w wysokości ustalonej z zastosowaniem współczynnika B+R, wynikającego z ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę i czy wskaźnik ten można stosować do wszystkich składników kosztów pracowników Wnioskodawcy zaangażowanych w Projekty B+R stanowiących przychody z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT i z umowy zlecania lub umowy o dzieło w rozumieniu art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych wynagrodzeń pracowników oraz zleceniobiorców, należy zaznaczyć, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości.

Zatem, w przypadku, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności B+R.

Ponadto, ustawodawca w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel.

W przypadku, gdy pracownik nie wykonuje czynności w ramach prac B+R, będąc na zwolnieniu lekarskim, czy na urlopie, a w ramach należności ze stosunku pracy otrzymywał m.in.: wynagrodzenie za czas urlopu oraz inne usprawiedliwione nieobecności, itp. - zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, które nie są związane z realizacją działalności B+R.

Powyższe wynika z faktu, że choć ww. wynagrodzenia stanowią należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm., dalej: „updof”), to jeśli będą obejmowały okres, w którym pracownicy nie wykonywali faktycznie czynności związanych z realizacją działalności badawczo-rozwojowej, będąc np.: na urlopie, zwolnieniu lekarskim, itp. nie mogą podlegać odliczeniu, jako koszt kwalifikowany w ramach ulgi, o której mowa w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 18d ust. 1 updop. Nieobecność pracownika oznacza, że nie wykonywał on wówczas faktycznie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.

Dodatkowo wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z 18 maja 2017 r. o Uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że (…) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w «projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej». Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) – w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracownika (`(...)`).

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Należy zaznaczyć, że od 1 stycznia 2018 r., przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane, poza należnościami z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 updof, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 updop), również należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1a updop).

Stosownie do art. 13 pkt 8 lit. a updof, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Należy zauważyć, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego.

Zatem, wypłacane pracownikom i zleceniobiorcom Wnioskodawcy realizującym prace B+R:

- wynagrodzenia zasadnicze z umów o pracę/umów zlecenia. Wnioskodawca w uzupełnieniu wskazał, że w Spółce (…) nie ma premii ani zmiennych składników wynagrodzenia,

- stanowiące przychody z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT i z umowy zlecania lub umowy o dzieło w rozumieniu art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT,

- składki od ww. należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek

mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a updop, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu i mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania, czy poniesione przez Wnioskodawcę koszty pracowników Wnioskodawcy zaangażowanych w projekty B+R można uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o CIT, w wysokości ustalonej z zastosowaniem współczynnika B+R, wynikającego z ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę i czy wskaźnik ten można stosować do wszystkich składników kosztów pracowników Wnioskodawcy zaangażowanych w Projekty B+R stanowiących przychody z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT i z umowy zlecania lub umowy o dzieło w rozumieniu art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT, takich jak w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatki do wynagrodzenia, dodatkowe świadczenia oraz do składek od ww. przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek – jest prawidłowe.

Ad.3.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również kwestia ustalenia, czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym, koszty amortyzacji przede wszystkim sprzętu komputerowego wykorzystywanego przez pracowników Wnioskodawcy w działalności B+R, oprogramowania niezbędnego do realizacji projektów (w tym jednorazowej, o ile Wnioskodawca będzie uprawniony do jednorazowego zaliczenia tych kosztów) można uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa art. 18d ust. 3k ustawy o CIT

Odnosząc się do treści pytania wskazać również należy, że co do zasady odpisy amortyzacyjne dokonane od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w działalności badawczo-rozwojowej, mogą być objęte omawianą ulgą badawczo-rozwojową przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 18d ustawy o CIT.

Zatem, istnieje możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, w ramach limitów, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jeżeli są one rzeczywiście wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej. Natomiast, jeżeli służą one bieżącej działalności, odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów kwalifikowanych.

Choć ustawodawca nie użył w treści art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, sformułowania „wyłącznie”, to jednoznacznie wskazał, że za ww. koszty kwalifikowane podatnicy mogą uznać dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, jak i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Wyjaśnić zatem należy, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w całości stanowią koszt kwalifikowany, w myśl ww. przepisu, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast, w sytuacji, gdy ww. składniki będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej a częściowo do bieżącej działalności, to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej środki trwałe i wartości niematerialne i prawne będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 3 należy uznać za prawidłowe.

Ad.4.

Biorąc po uwagę opis sprawy i powyższe przepisy należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4, czy Wnioskodawca może skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową wskazaną w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, tj. czy może odliczyć od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (koszty kwalifikowane), tj. w szczególności pracowników Wnioskodawcy oraz wykorzystania sprzętu komputerowego, oprogramowania oraz innych narzędzi informatycznych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w działalności B+R, należy uznać za prawidłowe.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy:

- realizowane przez Wnioskodawcę prace B+R spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, obejmujących prace rozwojowe określone w art. 4a pkt 28 ustawy o CIT – jest prawidłowe,

- poniesione przez Wnioskodawcę koszty pracowników Wnioskodawcy zaangażowanych w projekty B+R można uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o CIT, w wysokości ustalonej z zastosowaniem współczynnika B+R, wynikającego z ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę i czy wskaźnik ten można stosować do wszystkich składników kosztów pracowników Wnioskodawcy zaangażowanych w Projekty B+R stanowiących przychody z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT i z umowy zlecania lub umowy o dzieło w rozumieniu art. 13 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT, takich jak w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatki do wynagrodzenia, dodatkowe świadczenia oraz do składek od ww. przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek – jest prawidłowe,

- koszty amortyzacji przede wszystkim sprzętu komputerowego wykorzystywanego przez pracowników Wnioskodawcy w działalności B+R, oprogramowania niezbędnego do realizacji projektów (w tym jednorazowej, o ile Wnioskodawca będzie uprawniony do jednorazowego zaliczenia tych kosztów) można uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa art. 18d ust. 3k ustawy o CIT – jest prawidłowe,

- Wnioskodawca może skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową wskazaną w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, tj. czy może odliczyć od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (koszty kwalifikowane), tj. w szczególności pracowników Wnioskodawcy oraz wykorzystania sprzętu komputerowego, oprogramowania oraz innych narzędzi informatycznych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w działalności B+R – jest prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.