0111-KDIB1-2.4010.474.2021.1.MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy czynność dokonana na podstawie art. 66 Ordynacji podatkowej wygeneruje przychód Gminy, występującej jako organ podatkowy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, jeżeli Gmina jest jednocześnie jedynym wspólnikiem zadłużonej Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy czynność dokonana na podstawie art. 66 Ordynacji podatkowej wygeneruje przychód Gminy, występującej jako organ podatkowy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, jeżeli Gmina jest jednocześnie jedynym wspólnikiem zadłużonej Spółki.

We wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zalega z zapłatą podatku od nieruchomości za następujące okresy: od sierpnia 2017 roku do grudnia 2017 roku, od maja 2018 roku do grudnia 2018 roku oraz za pełen rok 2019 i cały rok podatkowy 2020. Spółka planuje przekazać posiadaną na własność sieć kanalizacji deszczowej poborcy podatku – Wnioskodawcy (Gminie), celem wygaśnięcia zaległości podatkowej, przy czym Gmina jest jednocześnie jedynym wspólnikiem dłużnika. Przenoszona na własność wartość sieci bądź jej części będzie odpowiadała wartości zaległości, a wartość ta będzie potwierdzona operatem szacunkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność dokonana na podstawie art. 66 Ordynacji podatkowej wygeneruje przychód Gminy, występującej jako organ podatkowy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, jeżeli Gmina jest jednocześnie jedynym wspólnikiem zadłużonej Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność przeniesienia własności sieci kanalizacji deszczowej przez spółkę na rzecz Gminy w zamian za wygaśnięcie zobowiązania podatkowego w postaci podatku od nieruchomości, którego Gmina jest poborcą, nie wygeneruje konieczności uiszczenia podatku dochodowego od osób prawnych przez Gminę, ponieważ Gmina w ramach tej czynności nie działa jako wspólnik dłużnika, a organ poboru podatku, któremu przysługuje zwolnienie podmiotowe na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych).

W opisywanej sytuacji organ podatkowy nie działa jako wspólnik dłużnej spółki, a organ poboru podatku; w związku z tym okoliczność przymiotu wspólnika dłużnika nie powinna być brana pod uwagę w zakresie tak przedstawionego problemu. Art. 14a ustawy o CIT dotyczy zobowiązań cywilnoprawnych, a w żadnym wypadku nie zapłaty podatku, także gdy skorzystano ze szczególnego trybu uregulowanego w art. 66 Ordynacji podatkowej, bezpodstawne byłoby utożsamianie ustawowych działań Gminy w postaci egzekwowania zobowiązań podatkowych, które cechują się jednostronnością i nieodpłatnością, a prowadzenia działalności gospodarczej przez Gminę. Odmienne stanowisko w przedmiotowej kwestii prowadziłoby de facto do uznania, że Gmina winna uiścić podatek dochodowy od wpływów z podatków od nieruchomości, co stanowi jej dochód własny na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1a ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, a jednoznacznie podlega zwolnieniu podmiotowemu w myśl art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.; dalej: „updop”), nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie wyżej cytowanej regulacji, można stwierdzić, że - co do zasady - przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) w art. 66 uregulowany został szczególny sposób wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, który jest wyjątkiem od zasady, zgodnie z którą podatki są realizowane w formie pieniężnej. Jest to sposób opierający się na zaspokojeniu wierzyciela podatkowego świadczeniem w naturze, jakim jest przeniesienie własności rzeczy (praw) podatnika na jego rzecz. Samo wygaśnięcie zobowiązania następuje z dniem przeniesienia własności rzeczy lub prawa, co stwierdza się w decyzji organu podatkowego. Decyzja określa wysokość wygasłego zobowiązania.

Zgodnie z art. 66 § 1 Ordynacji podatkowej, szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz:

1. Skarbu Państwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa;

2. gminy, powiatu lub województwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów.

Stosownie do art. 66 § 2 Ordynacji podatkowej, przeniesienie następuje na wniosek podatnika:

1. w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, na podstawie umowy zawartej, za zgodą właściwego naczelnika urzędu skarbowego, a w przypadku gdy przedmiotem umowy jest przeniesienie akcji lub udziałów także za zgodą Prezesa Rady Ministrów, między starostą wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej a podatnikiem;

2. w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2, na podstawie umowy zawartej między wójtem, burmistrzem (prezydentem miasta), starostą albo marszałkiem województwa a podatnikiem.

Umowa, o której mowa w § 2, wymaga formy pisemnej. Starosta powiadamia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o zawarciu umowy, o której mowa w § 2, przesyłając jednocześnie jej kopię. Wyrażenie lub odmowa wyrażenia zgody, o której mowa w § 2 pkt 1, następuje w drodze postanowienia. W przypadkach wymienionych w § 1 za termin wygaśnięcia zobowiązania podatkowego uważa się dzień przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych. W przypadku zawarcia umowy, o której mowa w § 2, organ podatkowy pierwszej instancji wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie zobowiązania podatkowego. Przepis art. 55 § 2 stosuje się odpowiednio (art. 66 § 3-5 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z powołanymi przepisami odrębnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych w zamian za zaległości podatkowe, odpowiednio na rzecz Skarbu Państwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa, oraz gminy, powiatu lub województwa – w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów.

Uregulowany w tym przepisie sposób wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest wyjątkiem od zasady, zgodnie z którą podatki są realizowane w formie pieniężnej. Jest to sposób opierający się na zaspokojeniu wierzyciela podatkowego świadczeniem w naturze, jakim jest przeniesienie własności rzeczy (praw) podatnika na jego rzecz. Stąd też w komentowanym przepisie określany jest jako szczególny sposób wygaśnięcia zobowiązania podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że spółka A zalega z zapłatą podatku od nieruchomości za następujące okresy: od sierpnia 2017 roku do grudnia 2017 roku, od maja 2018 roku do grudnia 2018 roku oraz za pełen rok 2019 i cały rok podatkowy 2020. Spółka planuje przekazać posiadaną na własność sieć kanalizacji deszczowej poborcy podatku - Wnioskodawcy (Gminie), celem wygaśnięcia zaległości podatkowej, przy czym Gmina jest jednocześnie jedynym wspólnikiem dłużnika. Przenoszona na własność wartość sieci bądź jej części będzie odpowiadała wartości zaległości, a wartość ta będzie potwierdzona operatem szacunkowym.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że przekazanie przez spółkę A na własność sieci kanalizacji deszczowej Wnioskodawcy będzie generować przychód podatkowy.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na treść art. 6 ust. 1 pkt 6 updop, zgodnie z którym zwalnia się od podatku jednostki samorządu terytorialnego w zakresie dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego. Zwolnienie to ma charakter podmiotowy, bezwzględny i obejmuje całość przychodów niezależnie od ich wysokości, czy też przeznaczenia zwolnionych środków.

Zakres pojęcia „dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego” wskazanego w treści art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT jest szeroki.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 1672), ilekroć w ustawie jest mowa o jednostkach samorządu terytorialnego − rozumie się przez to gminy, powiaty i województwa.

Dochodami jednostek samorządu terytorialnego stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego są:

1. dochody własne;

2. subwencja ogólna;

3. dotacje celowe z budżetu państwa.

Źródłem dochodów własnych gminy są wpływy z podatku od nieruchomości (art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego).

Z art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego wynika z kolei, że źródłami dochodów własnych gminy są dochody z jej majątku.

W świetle powyższych przepisów należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że czynność przeniesienia własności sieci kanalizacji deszczowej przez spółkę A na rzecz Gminy w zamian za wygaśnięcie zobowiązania podatkowego w postaci podatku od nieruchomości, którego Gmina jest poborcą, nie wygeneruje konieczności uiszczenia podatku dochodowego od osób prawnych przez Gminę, bowiem Gminie przysługuje zwolnienie podmiotowe na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 updop.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawyo podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.