Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowej sprzedaży produktów FMCG. W celu zwiększenia sprzedaży organizuje akcje promocyjne, które polegają na nagradzaniu klientów za zwiększone zamówienia w trakcie trwania danej akcji (sprzedaż premiowa). Nagrody obejmują m.in. artykuły AGD, towary z oferty handlowej oraz czasami alkohol. Wnioskodawca zapytał, czy wydatki na zakup napojów alkoholowych przeznaczonych jako nagrody w sprzedaży premiowej mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Organ podatkowy uznał, że wydatki na zakup nagród, w tym alkoholu, w ramach sprzedaży premiowej mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te przyczyniają się do zwiększenia atrakcyjności towarów, pozyskania klientów oraz wzrostu przychodów z działalności gospodarczej. Nie mają one charakteru reprezentacyjnego, a ich celem jest zachęcenie klientów do zakupów.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lipca 2021 r., który wpłynął do Organu 20 czerwca 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatek na zakup napojów alkoholowych przeznaczonych jako nagrody w sprzedaży premiowej, której celem jest zwiększenie obrotów towarami Wnioskodawcy, może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 lipca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatek na zakup napojów alkoholowych przeznaczonych jako nagrody w sprzedaży premiowej, której celem jest zwiększenie obrotów towarami Wnioskodawcy, może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na hurtowej sprzedaży produktów kategorii FMCG (m.in. Produkty spożywcze, kosmetyki naturalne, suplementy diety, artykuły przemysłowe) z posiadanej oferty handlowej. W celu zwiększenia sprzedaży Wnioskodawca organizuje od czasu do czasu różnego rodzaju akcje promocyjne polegające na nagradzaniu klientów, którzy dokonują zwiększonych zamówień podczas trwania danej akcji (sprzedaż premiowa). Każda z takich akcji prowadzona jest na podstawie regulaminu, określającego m.in. okres trwania akcji, jej zasady, osoby uprawnione itd.
W zamian za dokonanie przez uczestnika zakupów na określoną (większą) kwotę uczestnikowi akcji przysługuje prawo do nagrody. Nagrodami są z reguły artykuły AGD bądź towary z oferty handlowej Wnioskodawcy. Niekiedy jednak nagrodą w akcji premiowej jest gratisowy alkohol wydawany w zamian za osiągnięcie określonego poziomu obrotów towarem z oferty Wnioskodawcy.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy wydatek Wnioskodawcy na zakup napojów alkoholowych przeznaczonych jako nagrody w sprzedaży premiowej, której celem jest zwiększenie obrotów towarami Wnioskodawcy, może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu zmniejszającego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2020 r. poz. 1406 ze zm., zwanej dalej: „updop”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Z kolei jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodu nie zalicza się m.in. kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Z literalnego brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. należy wyciągnąć wniosek, iż wydatek na alkohol nie jest kosztem podatkowym tylko wówczas, gdy dany wydatek ma charakter reprezentacyjny w rozumieniu tego przepisu.
W pozostałych przypadkach należy go oceniać na podstawie ogólnych przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Powyższe potwierdza orzecznictwo, wskazując, iż „wyliczenie w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. przykładowych rodzajów wydatków nie oznacza, że koszty te zawsze muszą być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami wyłącznie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Każda sprawa powinna być zatem przedmiotem odrębnej oceny, uzależnionej od stanu faktycznego. Nie powinna mieć przy tej ocenie znaczenia kwestia wystawności, okazałości czy ponadprzeciętności poniesionych wydatków. Znaczenie ma natomiast związek tych kosztów z uzyskaniem przychodów. Zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodów (art. 15 ust. 1 u.pd.o.p)” (wyrok NSA z 10 listopada 2016 r., II FSK 2577/14, lex nr 2147055).
W ocenie Wnioskodawcy wydatki za zakup napojów alkoholowych przeznaczonych jako nagrody w sprzedaży premiowej nie będą kosztami reprezentacji.
W wyroku składu 7 sędziów NSA z dnia 17 czerwca 2013 r . II FSK 702/11 wyjaśniono że: „celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami oceniając, czy dane koszty mają charakter.
Reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika. To koszty te mają charakter reprezentacyjny wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne. Zakup żywności oraz napojów. W tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów nie są one kosztami jedynie wówczas. Gdy mają charakter reprezentacyjny kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności”.
Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny wskazał w wyroku z dnia 31 lipca 2017 r., II FSK 3994/14, lex nr 2202523, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W takim znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia (`(...)`). Kosztem reprezentacji jest wydatek, którego wyłącznym lub dominującym celem jest wykreowanie pozytywnego wizerunku podatnika. Stworzenie dobrego obrazu firmy, czy wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami z tego względu ocena wydatku pod kątem wypełnienia tak pojmowanych przesłanek reprezentacji wymaga szczegółowej oceny w kontekście całokształtu okoliczności sprawy wykluczenie natomiast danego wydatku z kosztów reprezentacji wymaga oceny. Czy spełnia on kryterium celu, o jakim mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a zatem czy został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła wypełnienie kryterium celu oznacza zaliczenie przez podatnika wydatku do kosztów uzyskania przychodów”.
W przedmiotowym stanie faktycznym wydatek na alkohol ponoszony jest w celu zapewnienia nagrody w organizowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży premiowej zauważyć należy, że sprzedaż premiowa wiąże się z czynnościami mającymi na celu uatrakcyjnienie zakupu towarów poprzez gwarantowanie nagrody po spełnieniu określonych warunków. Np. warunkiem może być zakup określonej ilości towaru lub towaru o określonej wartości przy sprzedaży premiowej obok sprzedaży towaru lub usługi dochodzi do wydania nabywcy premii (nagrody). Koszty ponoszone przez organizatora sprzedaży premiowej są więc wydatkami służącymi zachęceniu klientów do dokonywania zakupów, a tym samym mającymi wpływ na zwiększenie przychodów są to zatem wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów.
Zdaniem organów podatkowych „sprzedaż premiowa to transakcja, w ramach której, obok sprzedaży towaru lub usługi, dochodzi do wydania nabywcy premii (nagrody). Jej konstrukcja oparta jest na założeniu, że każdemu klientowi spełniającemu określone warunki wynikające z ustalonego regulaminu, np. kupującemu określony towar lub towar o określonej wartości albo korzystającemu z określonych usług. Wydawana jest nagroda. (`(...)`) W świetle powyższego kwestię zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wszelkiego rodzaju nagrody. Upominki przekazane w celu uatrakcyjnienia sprzedaży należy rozpatrywać na gruncie ogólnych zasad sformułowanych w art. 15 ust. 1 u.pd.o.p.” (por. interpretacja z 15 kwietnia 2015 r. sygn. IBPBI/2/4510-82/15/BG). Zauważyć należy, że ww. interpretacja dotyczyła wnioskodawcy - osoby prawnej prowadzącej działalność głównie w zakresie handlu wyrobami sanitarno-instalacyjnymi. Który prowadzi m.in. akcje marketingowe w wybranych okresach, np. świątecznych. Polegające na tym, że zakupy klientów osiągające określona kwotę są premiowane upominkami w tym alkoholem.
Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup premii (nagród) stanowią koszty uzyskania przychodów, ponieważ służą podniesieniu atrakcyjności towaru, pozyskaniu klienteli i zwiększeniu przychodów z działalności gospodarczej. Potwierdzają to organy podatkowe, m.in.: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 23 listopada 2009 r. (nr IBPBI/1/415-720/09/AB) z kolei w interpretacji z 5 października 2020 r., Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.607.2020.2.MD Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że wydatki na zakup bonów nieodpłatnie wydanych jako nagrody w prowadzonej przez spółkę sprzedaży premiowej, Wnioskodawca będzie mógł uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej podobnie w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 stycznia 2018 r. 0114-KDIP2-2.4010.250.2017.1.JG.
Ponadto zauważyć należy, że organy podatkowe prezentują stanowisko zgodnie z którym wydatki na alkohol stanowiący nagrodę czy premie nie mieszczą się w definicji kosztów reprezentacji z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. (zob. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 września 2013 r. sygn. IBPBI/1/415-616/13/ESZ) w przywołanej interpretacji, dotyczącej przyznawania osobom, które zakupiły towary Wnioskodawcy powyżej kwoty (`(...)`) zł. gratisu w postaci piwa, Organ stanął na stanowisku, że wydatki poniesione na zakup takich gratisów mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podobnie we wcześniejszej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 14 listopada 2012 r. nr IBPBI/2/423-1052/12/JS) potwierdził możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wydatku na zakup piwa, które będzie nagrodą w sprzedaży premiowej.
Podsumowując, skoro głównym celem wydatków na napoje alkoholowe przeznaczone jako nagroda w sprzedaży premiowej będzie zwiększenie obrotów towarami Wnioskodawcy wśród jego kontrahentów, to wydatki te nie będą stanowić kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop w ocenie Wnioskodawcy wydatki te będą mieściły się w katalogu kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Kwestię kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, dalej: „updop”).
Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Z przepisu tego wynika, że poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.
Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:
Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika - wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest co do zasady związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.
Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.
Enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy katalog kosztów niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza bowiem, że inne koszty w nim nie wymienione tymi kosztami nie mogą być. W takim przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).
Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.
Generalnie należy więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w tym także dla zagwarantowania jego funkcjonowania.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje również pojęć: „źródła przychodów”, „zachowanie źródła przychodów”, „zabezpieczenie źródła przychodów. Korzystając z zasad wykładni językowej, można jednak wskazać, że zgodnie ze znaczeniem tych pojęć funkcjonującym na gruncie języka powszechnego:
- mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”; „przyczyna czegoś”; synonimami tego pojęcia są m.in. zarzewie, czynnik sprawczy, powód, pochodzenie;
- „zachować”, „zachowywać” oznacza „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „podtrzymać, utrzymać coś”;
- „zabezpieczać”, „zabezpieczyć” to „zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym", „uczynić bezpiecznym”, „zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie”, „uczynić coś mocniejszym, trwalszym, odpornym na szkodliwe działanie czegoś”, „zapobiec niszczeniu czegoś” (http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.; A. Dąbrówka, E. Geller, R. Turczyn, Słownik synonimów, Warszawa 2001).
Wobec powyższego, źródłem przychodu w rozumieniu ww. ustawy są wszelkie stany, zdarzenia lub czynności (a także zespoły zdarzeń lub czynności), które powodują uzyskiwanie przychodu - są przyczyną jego powstawania. Źródło przychodów można określić w sposób ogólny (np. rodzaj działalności prowadzonej przez podatnika), jak i w sposób bardziej precyzyjny (np. stosunek prawny, którego stroną jest podatnik; składnik majątku podatnika). W szczególności, źródłami przychodów są stany, zdarzenia lub czynności będące powodem (podstawą, przyczyną) uzyskania przez podatnika przysporzeń i wartości wymienionych w art. 12 ust. 1 tej ustawy.
Natomiast zachowaniem albo zabezpieczeniem tych źródeł są działania podejmowane przez podatnika odpowiednio w celu ich utrzymania (zapobieżenia ich utracie) albo zapobieżenia ich niszczeniu.
Należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 omawianej ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony - co oczywiste – w ramach prowadzonej działalności ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła.
W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „reprezentacji”, można – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć. W Słowniku Języka Polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl/sjp/reprezentacja; 2574029.html) pojęcie to ma różnorodne znaczenia i oznacza:
Natomiast pojęcie „reprezentować” to:
(Słownik Języka Polskiego PWN,https://sjp.pwn.pl/szukaj/reprezentowa%C4%87.html).
Reasumując, wydatki na wszelkie usługi i artykuły, wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop prawnych, a więc także wydatki na napoje alkoholowe jako wiążące się z reprezentacją podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa - nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.
Przechodząc do wskazanej we wniosku akcji promocyjnej zauważyć należy że w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie sprecyzowano pojęcia „sprzedaż premiowa” również prawo cywilne takiej kategorii nie przewiduje. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze. W orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowany jest ugruntowany i jednolity pogląd, że sprzedaż premiowa to sprzedaż towarów i usług z otrzymaniem nagrody przez nabywcę. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 25.06.2007 r., II FPS 5/06 stwierdził, że pojęcie „sprzedaż premiowa” składa się z dwóch wyrazów i oznacza sprzedaż, z którą związane jest przyznawanie nagród. „Sprzedaż” jest pojęciem cywilistycznym i oznacza odstąpienie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującego za określoną cenę, natomiast określenie „premia” oznacza nagrodę za coś, dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czegoś, często mającą zachęcić do czegoś osobę nagrodzoną.”
Z powyższego można wywieść że:
- sprzedaż premiowa to sprzedaż realizowana dla potrzeb promocyjnych, czyli sprzedaż typowa dla obrotu gospodarczego. Sprzedawcami w przypadku sprzedaży premiowej są zatem przedsiębiorcy sprzedający swoje towary;
- sprzedaż określana jest jako premiowa dlatego, że ma ona na celu zachęcić potencjalnych nabywców do zakupu sprzedawanych towarów. Zachętą tą jest związana ze sprzedażą premiową nagroda. Sprzedaż premiowa jest zatem sprzedażą premiowaną, ale nie poprzez możliwość uzyskania przez kupującego, jak mogłaby sugerować nazwa tej sprzedaży, określonej premii, tylko obiecanej przez sprzedawcę nagrody;
- aby sprzedaż miała charakter sprzedaży premiowej, musi ją poprzedzić przyrzeczenie publiczne sprzedawcy przekazania kupującym jego towary związanych z ich nabyciem nagród. Chodzi w tym przypadku o przyrzeczenie publiczne, kierowane przez sprzedawcę do potencjalnych nabywców, dokonywane w drodze ogłaszania regulaminu sprzedaży premiowej określającego jej zasady. Najważniejsze jest niewątpliwie określenie w tego rodzaju regulaminie, jakie muszą zostać spełnione warunki, aby nabywcy przysługiwała od sprzedawcy przyrzeczona nagroda. Nagroda warunkowana jest dokonaniem przez nabywcę zakupu zbywanych przez sprzedawcę towarów o odpowiednio dużej wartości lub ilości.
Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga czy wymienione wydatki ukierunkowane będą na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też mają na celu zachęcanie kontrahentów do nabywania oferowanych towarów lub do ich nabywania w zwiększonej ilości.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w celu zwiększenia hurtowej sprzedaży produktów FMCG organizuje akcje promocyjne polegające na nagradzaniu klientów którzy dokonują zwiększonych zamówień podczas trwania akcji (sprzedaż premiowa) na podstawie regulaminu. Nagrodami są z reguły artykuły AGD, towary z oferty handlowej, niekiedy nagrodą jest alkohol wydawany w zamian za osiągnięcie określonego poziomu obrotów towarem z oferty Wnioskodawcy.
Do kosztów uzyskania przychodów mogą być zatem zaliczone wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w ramach sprzedaży premiowej, poniesione na zakup nagrody w postaci alkoholu, którym nagradzane są zakupy klientów na określoną (wyższą) kwotę, pod warunkiem, że ich poniesienie zostało prawidłowo udokumentowane co najmniej:
· regulaminem sprzedaży premiowej,
· dokumentacją potwierdzającą spełnienie warunku niezbędnego dla otrzymania upominku,
· potwierdzeniem odebrania nagrody przez beneficjentów lub listą nagrodzonych osób i ilością wydanych nagród.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili