Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i planuje dokonać darowizny na rzecz fundacji, która obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej. Fundacja została utworzona na podstawie ustawy o Fundacjach i prowadzi działalność niekomercyjną. Fundator zamierza zmienić statut fundacji, aby umożliwić jej prowadzenie działalności gospodarczej, z zyskiem przeznaczonym wyłącznie na cele statutowe. Po zmianie statutu i rozpoczęciu działalności gospodarczej przez fundację, wnioskodawca chce dokonać darowizny, nie wskazując celu jej przeznaczenia. Wnioskodawca pyta, czy w tej sytuacji będzie mógł odliczyć kwotę darowizny od dochodu na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia darowizny, ponieważ fundacja, po rozpoczęciu działalności gospodarczej, nie spełni przesłanek organizacji pozarządowej określonych w art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, a zatem nie będzie organizacją uprawnioną do otrzymywania darowizn podlegających odliczeniu.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2021 r. (data wpływu do Organu za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy na gruncie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonanie darowizny na rzecz fundacji, prowadzącej także działalność gospodarczą i przeznaczającą zysk na cele statutowe, bez wskazywania sposobu wykorzystania darowizny, uprawnia darczyńcę - na gruncie przywołanego przepisu ww. ustawy - do dokonania odliczenia kwoty darowizny od ustalonego dochodu w wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 lipca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w powyższym zakresie.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przeważającym przedmiotem prowadzenia działalności gospodarczej jest działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki.
Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny na rzecz fundacji, która aktualnie nie prowadzi działalności gospodarczej. Fundacja powstała i prowadzi działalność niekomercyjną na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 roku o Fundacjach. W momencie zawiązywania fundacji obowiązywał tekst jednolity z 1991 roku (Dz. U. z 1991 roku, nr 46, poz. 203, ze zm.). Nadto fundacja działa na podstawie statutu fundacji. Wnioskodawca nie jest założycielem fundacji. Darowizna nie zostanie przekazana w ramach zobowiązań wynikających z aktu założycielskiego. Wnioskodawca nie składał żadnych oświadczeń zobowiązujących do przekazywania darowizn. Wnioskodawca jest powiązany z fundacją przez osobę fizyczną zasiadającą zarówno w zarządzie fundacji, jak i w zarządzie wnioskodawcy.
Celem fundacji jest prowadzenie działalności w zakresie kultury fizycznej i sportu, w tym wspierania i upowszechniania kultury fizycznej, obejmującej:
• organizowanie (…);
• uczestnictwo (…);
• krzewienie kultury fizycznej i sportu;
• upowszechnianie i promocja (…);
• prowadzenia działalności edukacyjnej (…);
• promowanie uczciwej konkurencji poprzez (…);
• upowszechnianie wiedzy (…).
Fundacja wspierając i upowszechniając kulturę fizyczną wykonuje cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 roku o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Nadto jako fundacja jest organizacją, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 przywołanej ustawy. Fundacja nie ma nadanego statusu organizacji pożytku publicznego.
Fundator fundacji planuje dokonanie zmiany statutu fundacji i umożliwienie fundacji również prowadzenie działalności gospodarczej. Fundacja prowadziłaby działalność gospodarczą w zakresie:
33.15.Z - Naprawa i konserwacja statków i łodzi;
50.30.Z - Transport wodny śródlądowy pasażerski;
73.11.Z - Działalność agencji reklamowych;
73.12.A - Pośrednictwo w sprzedaży czasu i miejsca na cele reklamowe w radio i telewizji;
73.12.B - Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach drukowanych;
73.12.C - Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach elektronicznych (Internet);
73.12.D - Pośrednictwo w sprzedaży czasu i miejsca na cele reklamowe w pozostałych mediach;
73.20.Z - Badanie rynku i opinii publicznej;
72.20.Z - Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk społecznych i humanistycznych;
77.34.Z - Wynajem i dzierżawa środków transportu wodnego.
Zysk z działalności gospodarczej będzie przeznaczany wyłącznie na cele statutowe fundacji. Jeśli fundacja osiągnie zysk, to tylko po to, aby wesprzeć działalność publiczną i cele statutowe. Fundacja chciałaby - oprócz działalność statutowej - prowadzić działalność gospodarczą, aby wesprzeć działalność publiczną. Gdyby fundacja mogła zarobkować np. poprzez odsprzedawanie powierzchni reklamowej łodzi, to środki z tego tytułu mogłaby przeznaczać na realizację zadań statutowych fundacji. Realizowanie celów statutowych wyłącznie z darowizn darczyńców sprawia fundacji problemy, stąd pomysł na pozyskanie dodatkowych środków na prowadzoną działalność statutową.
Wnioskodawca po zmianie statutu i rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej przez fundację dokonałby na rzecz fundacji darowizny. Wnioskodawca nie będzie wskazywał fundacji celu na jaki darowizna ma zostać spożytkowana, pozostawiając to do decyzji fundacji.
Darowizna nie będzie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Odliczenie nie przekroczy 10% dochodu. Darowizna zostanie dokonana w pieniądzu za pośrednictwem przelewu bankowego. Fundacja nie będzie zobowiązana do żadnych świadczeń na rzecz Wnioskodawcy.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy na gruncie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)) dokonanie darowizny na rzecz fundacji, prowadzącej także działalność gospodarczą i przeznaczającą zysk na cele statutowe, bez wskazywania sposobu wykorzystania darowizny, uprawnia darczyńcę - na gruncie przywołanego przepisu ustawy o CIT - do dokonania odliczenia kwoty darowizny od ustalonego dochodu w wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu?
Zdaniem Wnioskodawcy po dokonaniu darowizny - bez wskazywania celu na jaki ma być przeznaczona - na rzecz fundacji, która rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej wspierającą działalność statutową, darczyńca będzie uprawniony do odliczenia kwoty darowizny na zasadach określonych w art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Stosownie do art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.
Zgodnie z art. 18 ust. 1a ustawy o CIT, łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1, 7 i 8 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1, z tym, że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:
Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 roku o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1, obejmuje zadania w zakresie wspierania i upowszechniania kultury fizycznej.
Z kolei zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 przywołanej ustawy organizacjami pozarządowymi są:
niebędące jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych lub przedsiębiorstwami, instytutami badawczymi, bankami i spółkami prawa handlowego będącymi państwowymi lub samorządowymi osobami prawnymi,
niedziałające w celu osiągnięcia zysku
- osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.
Zgodnie powyższym, po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej fundacja nadal będzie wykonywała cele publiczne, o których mowa w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 roku o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Nadto wciąż będzie uznawana za organizację, których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 przywołanej ustawy, ponieważ fundacja nie będzie działać w celu osiągnięcia zysku. Celem fundacji wciąż będzie realizacja celu publicznego, a zysk będzie wyłącznie środkiem do realizacji celu publicznego. Tym samym zysk będzie przeznaczany na cele statutowe i nie będzie przeznaczany na inne cele np. na wypłaty na rzecz fundatora, darczyńców fundacji czy też jej pracowników. Podobnie w tym kontekście wypowiadają się komentatorzy.
Zgodnie z treścią komentarza do art. 3 przywołanej ustawy opublikowanego w formie elektronicznej w systemie LEX autorstwa prof. dr hab. Jolanty Blicharz: „Zgodnie z definicją ustawową organizacje pozarządowe to organizacje "niedziałające w celu osiągnięcia zysku". Z przesłanką tą łączy się zakaz dystrybuowania zysków z prowadzonej działalności między członków organizacji lub jej założycieli i pracowników. Należy zauważyć, że niekiedy przepisy szczególne przewidują pewne ograniczenia w zakresie swobody podejmowanej przez te organizacje działalności gospodarczej. Przykładowo art. 2 pr. stow. jako cechę niezbędną wymienia między innymi niezarobkowy charakter stowarzyszenia. Jednakże na mocy art. 34 pr. stow., prowadzenie działalności gospodarczej przez stowarzyszenia jest dopuszczalne, pod warunkiem, że zyski z tej działalności służyć będą finansowaniu ich statutowej działalności i nie będą przeznaczone do podziału między członków stowarzyszenia.
Pewne ograniczenia dotyczące działalności gospodarczej odnoszą się także do fundacji. Z treści art. 5 ust. 5 u.f. wynika, że fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów”.
Co potwierdza, iż fundacja prowadząc działalność gospodarczą, której celem będzie wsparcie działalności statutowej, nie prowadząc działalności gospodarczej w celach osiągnięcia zysku będzie na gruncie ustawy o CIT traktowana jako organizacja pozarządowa wykonującą zadania sfery publicznej.
Fakt, że fundacja nie ma nadanego statusu organizacji pożytku publicznego w postaci wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego jest bez znaczenia dla sprawy, ponieważ nie jest to przesłanka determinująca możliwość odliczenia darowizny.
W tym stanie faktycznym rozpoczęcie działalności gospodarczej przez fundację i dokonanie na jej rzecz darowizny będzie uprawniało Wnioskodawcę do dokonania odliczenia kwoty darowizny od dochodu, w wysokości nie wyższej niż 10% dochodu - nawet w sytuacji gdy Wnioskodawca nie wskaże celu na jaki ma być przeznaczona darowizna. Warunkiem jednak do dokonania odliczenia darowizny przez Wnioskodawcę jest to, aby fundacja nie działała z zamiarem osiągnięcia zysku, co w przedstawionym stanie faktycznym nie wystąpi, gdyż celem fundacji w dalszym ciągu pozostanie realizacja celu publicznego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
W myśl art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm., dalej: „KC”), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Istotą darowizny jest zatem bezpłatne świadczenie, które darczyńca wykonuje ze swojego majątku na rzecz innej osoby. Świadczeniem w darowiźnie nie muszą być tylko pieniądze, mogą to być także inne rzeczy ruchome bądź nieruchomości, jak również zbywalne prawa majątkowe.
Cechą darowizny jest jej nieodpłatność, która oznacza, że darczyńca nie spodziewa się, nie oczekuje żadnego świadczenia wzajemnego ze strony osoby obdarowanej. Jeśli takie nastawienie czy też porozumienie między stronami co do ewentualnych świadczeń wzajemnych istnieje, to nie można mówić wówczas o darowiźnie.
Należy jednocześnie pamiętać, że darowizna może zawierać polecenie, które polega na tym, że darczyńca może nałożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem. Wówczas, umowa nie traci charakteru darowizny. Ponadto, w niektórych przypadkach możemy mieć do czynienia z umowami mieszanymi, które częściowo są umowami wzajemnymi, zaś w części są darowiznami.
Należy zauważyć, że nie każde nieodpłatne świadczenie stanowi darowiznę. Zgodnie z przepisem art. 889 KC, nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:
gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;
gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nienabyte.
Wskazać należy, że zgodnie z prawem (art. 890 § 1 KC), oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże, gdy umowa darowizny zostaje zawarta bez zachowania tej formy, staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Natomiast, art. 890 § 2 Kodeksu cywilnego stanowi, że powyższe przepisy nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron.
Wskazać tutaj należy, że darowizna własności i użytkowania wieczystego nieruchomości, oraz praw spółdzielczych zawsze musi mieć formę aktu notarialnego. Jednakże poza przypadkami, gdzie ustawodawca zastrzegł inną (szczególną formę) dla danej czynności prawnej, darowizna może mieć formę dowolną:
Podsumowując, przekazanie darowizny w postaci środków pieniężnych na podstawie umowy darowizny lub bez takiej umowy może, ale nie musi być sporządzone w formie aktu notarialnego. Decydując się na zwarcie umowy pisemnej należy pamiętać o określeniu miejsca i daty jej sporządzenia, strony umowy oraz przedmiotu umowy darowizny. W umowie wskazać należy dokładnie kwotę darowizny. W umowie powinny znaleźć się także oświadczenia stron: darczyńcy o przekazaniu określonej kwoty pieniężnej na rzecz obdarowanego oraz obdarowanego o przyjęciu przedmiotu darowizny.
Gdy umowa darowizny zostaje zawarta bez zachowania formy pisemnej, staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. W takiej sytuacji darowizna dochodzi do skutku z chwilą jej wykonania tzn. przekazania kwoty pieniężnej (darowizny) obdarowanemu co oznacza, że przedmiot umowy został wydany – innymi słowy darczyńca wykonał świadczenie poprzez przekazanie na rachunek bankowy obdarowanemu odpowiedniej sumy pieniędzy stanowiącą darowiznę.
Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
Przepis art. 7 ust. 2 updop stanowi z kolei, że dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Z powyższej regulacji wynika więc jednoznacznie, że ustalenie dochodu (podstawy opodatkowania) w danym roku podatkowym, dokonuje się poprzez wyliczenie różnicy między sumą przychodów osiągniętych w danym roku podatkowym, a kosztami ich uzyskania poniesionymi w tymże roku podatkowym.
Przepis art. 18 updop, reguluje zasady określania podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych. Podstawę obliczamy odrębnie dla każdego z dwóch źródeł przychodów.
Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 updop, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.
Wobec powyższego, do dochodu, o którym mowa w art. 18 ust. 1 nie wlicza się:
Dochody powyższe są opodatkowane według szczególnych zasad opisanych w przytoczonych przepisach.
Wysokość odliczenia zmniejszającego dochód przed jego opodatkowaniem ustawodawca ograniczył w art. 18 ust. 1a ww. ustawy, wskazując, że łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1, 7 i 8 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:
Ponadto, należy mieć na uwadze postanowienia zawarte w art. 18 ust. 1c updop, zgodnie z którym odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 7 i 8, oraz odliczenie wynikające z odrębnych ustaw stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu. Istotne jest zatem właściwe udokumentowanie odliczanych darowizn.
Z cytowanego powyżej przepisu art. 18 ust. 1 pkt 1 updop wynika zatem, że aby można było dokonać odliczenia od dochodu darowizny, musi ona spełniać następujące warunki:
Wobec powyższego, aby darowizna na mocy omawianego przepisu podlegała odliczeniu od dochodu, oprócz celu darowizny, musi być spełniony warunek dotyczący podmiotu otrzymującego tę darowiznę.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 udppiw, działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona w sferze zadań publicznych określonych w ustawie przez organizacje pozarządowe, którymi są:
- osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 (art. 3 ust. 2 tej ustawy).
Zgodnie z art. 3 ust. 3 udppiw, działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez:
Sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1 udppiw została określona w art. 4 ust. 1 tejże ustawy. Zgodnie z tym przepisem, sfera zadań publicznych obejmuje zadania w zakresie:
1a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
1aa) tworzenia warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej;
1b) udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej oraz zwiększania świadomości prawnej społeczeństwa;
działalności na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym;
działalności charytatywnej;
podtrzymywania i upowszechniania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej;
działalności na rzecz mniejszości narodowych i etnicznych oraz języka regionalnego;
5a) działalności na rzecz integracji cudzoziemców;
ochrony i promocji zdrowia, w tym działalności leczniczej w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 295 i 567);
działalności na rzecz osób niepełnosprawnych;
promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy;
działalności na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn;
10)działalności na rzecz osób w wieku emerytalnym;
11)działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości;
12)działalności wspomagającej rozwój techniki, wynalazczości i innowacyjności oraz rozpowszechnianie i wdrażanie nowych rozwiązań technicznych w praktyce gospodarczej;
13)działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;
14)nauki, szkolnictwa wyższego, edukacji, oświaty i wychowania;
15)działalności na rzecz dzieci i młodzieży, w tym wypoczynku dzieci i młodzieży;
16)kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego;
17)wspierania i upowszechniania kultury fizycznej;
18)ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego;
19)turystyki i krajoznawstwa;
20)porządku i bezpieczeństwa publicznego;
21)obronności państwa i działalności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
22)upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także działań wspomagających rozwój demokracji;
22a) udzielania nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego;
23)ratownictwa i ochrony ludności;
24)pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen w kraju i za granicą;
25)upowszechniania i ochrony praw konsumentów;
26)działalności na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami;
27)promocji i organizacji wolontariatu;
28)pomocy Polonii i Polakom za granicą;
29)działalności na rzecz kombatantów i osób represjonowanych;
29a) działalności na rzecz weteranów i weteranów poszkodowanych w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 1569 i 1726);
30)promocji Rzeczypospolitej Polskiej za granicą;
31)działalności na rzecz rodziny, macierzyństwa, rodzicielstwa, upowszechniania i ochrony praw dziecka;
32)przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom społecznym;
32a) rewitalizacji;
33)działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3, w zakresie określonym w pkt 1-32a.
W związku z powyższym, odliczeniu będą podlegały darowizny przekazane na ww. cele. Istotne jest, że przywołany katalog celów jest katalogiem zamkniętym.
Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 18 ust. 1k updop, odliczenia darowizn, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1, nie można byłoby zastosować w przypadku, gdyby podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 updop.
Dokonanie darowizny jest dla darczyńcy wydatkiem ponoszonym z jego majątku. Z samego charakteru umowy darowizny wynika, że wydatek ponoszony przez darczyńcę z tytułu wykonania umowy darowizny nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu. Umowa darowizny jest umową bezpłatną i za jej wykonanie darczyńca nie może oczekiwać niczego w zamian.
Treść art. 18 ust. 1g updop stanowi z kolei, że podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 7 i 8, oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego, w szczególności jego nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej lub numer uzyskany w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w którym obdarowany ma siedzibę, służący dla celów podatkowych identyfikacji.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny na rzecz fundacji, która aktualnie nie prowadzi działalności gospodarczej. Fundacja powstała i prowadzi działalność niekomercyjną na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 roku o Fundacjach. Wnioskodawca nie jest założycielem fundacji. Darowizna nie zostanie przekazana w ramach zobowiązań wynikających z aktu założycielskiego. Wnioskodawca nie składał żadnych oświadczeń zobowiązujących do przekazywania darowizn. Fundator fundacji planuje dokonanie zmiany statutu fundacji i umożliwienie fundacji również prowadzenie działalności gospodarczej. Zysk z działalności gospodarczej będzie przeznaczany wyłącznie na cele statutowe fundacji. Jeśli fundacja osiągnie zysk, to tylko po to, aby wesprzeć działalność publiczną i cele statutowe. Fundacja chciałaby - oprócz działalność statutowej - prowadzić działalność gospodarczą, aby wesprzeć działalność publiczną. Wnioskodawca po zmianie statutu i rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej przez fundację dokonałby na rzecz fundacji darowizny. Wnioskodawca nie będzie wskazywał fundacji celu na jaki darowizna ma zostać spożytkowana, pozostawiając to do decyzji fundacji. Darowizna nie będzie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, a odliczenie nie przekroczy 10% dochodu. Darowizna zostanie dokonana w pieniądzu za pośrednictwem przelewu bankowego. Fundacja nie będzie zobowiązana do żadnych świadczeń na rzecz Wnioskodawcy.
W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, należy stwierdzić, że Spółce nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia od dochodu planowanej darowizny na rzecz Fundacji opisanej we wniosku. Jak już wcześniej wskazano, aby darowizna na mocy omawianego przepisu art. 18 ust. 1 pkt 1 updop, podlegała odliczeniu od dochodu, musi spełniać dwie kumulatywne przesłanki. Powinna być przekazana na cele określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, a obdarowanym musi być organizacja określona w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, prowadząca działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych.
W niniejszej sprawie nie zostanie spełniony warunek dotyczący podmiotu otrzymującego darowiznę, ponieważ wskazana przez Wnioskodawcę Fundacja nie będzie organizacją o której mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Jak wskazano w powyższym przepisie, organizacjami pozarządowymi są m.in. niedziałające w celu osiągnięcia zysku osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4. Jak wskazał Wnioskodawca, Fundacja po zmianie statutu zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej. Prowadzenie działalności gospodarczej już ze swej istoty jest działalnością zarobkową ukierunkowaną na chęć osiągnięcia zysku (art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa w zw. z art. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r., poz. 162)). Nie ma w przedmiotowej sprawie znaczenia, że jak twierdzi Wnioskodawca, zysk z działalności gospodarczej będzie przeznaczany wyłącznie na cele statutowe Fundacji. Jeżeli Fundacja będzie prowadzić zarówno działalność statutową non-profit, jak i działalność gospodarczą, to nie zostanie spełniony warunek niedziałania w celu osiągnięcia zysku, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
Biorąc powyższe pod uwagę, w związku z przekazaniem przez Wnioskodawcę darowizny na rzecz Fundacji nie zostaną spełnione wszystkie warunki niezbędne do uzyskania prawa do odliczenia kwoty przekazanej darowizny od dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 updop. A zatem, Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia od dochodu planowanej darowizny.
Przez wzgląd na powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili