0111-KDIB1-2.4010.342.2021.2.MZA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 lipca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem epuap tego samego dnia), uzupełnionym 8 października 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy korzyść wynikająca z nieodpłatnego użyczenia gruntu i budynków podlega opodatkowaniu tytułem podatku dochodowego od osób prawnych, jeśli cały dochód Spółka przekaże na cele kultu religijnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy korzyść wynikająca z nieodpłatnego użyczenia gruntu i budynków podlega opodatkowaniu tytułem podatku dochodowego od osób prawnych, jeśli cały dochód Spółka przekaże na cele kultu religijnego.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 6 października 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.342.2021.1.MZA, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 8 października 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Parafia Ewangelicko-Augsburska w 2020 r. założyła działalność gospodarczą w postaci Spółki z o.o. pod nazwą X Spółka z o.o. – Wnioskodawca. Parafia jest jedynym i 100% udziałowcem Spółki. Parafia przekaże Spółce w użyczenie nieodpłatne grunt oraz budynki - na których Spółka będzie prowadziła działalność gospodarczą. Spółka przekaże na cele kultu religijnego Parafii Ewangelicko-Augsburskiej 100% dochodu, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy korzyść wynikająca z nieodpłatnego użyczenia gruntu i budynków podlega opodatkowaniu tytułem podatku dochodowego od osób prawnych, jeśli cały dochód Spółka przekaże na cele kultu religijnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, korzyść wynikająca z nieodpłatnego użyczenia gruntu i budynków podlega również zwolnieniu od podatku dochodowego osób prawnych, gdyż Spółka została założona przez Parafię, która jest jej 100% udziałowcem i cały jej dochód zostanie przekazany na cele kultu religijnego, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”), dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (…). Tak określony dochód stanowi – w myśl art. 7 ust. 1 updop – przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a updop, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

a) z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,

b) z pozostałej działalności - w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.

Z kolei, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4b updop, wolne od podatku są dochody spółek, których jedynymi udziałowcami (akcjonariuszami) są kościelne osoby prawne - w części przeznaczonej na cele wymienione w pkt 4a lit. b.

Zwolnienie, o którym mowa powyżej, ma charakter warunkowy i nie dotyczy dochodów uzyskiwanych z działalności określonej w art. 17 ust. 1a pkt 1 i pkt 1a updop. Ponadto, stosownie do art. 17 ust. 1a pkt 2 updop, zwolnienie to nie ma zastosowania, jeżeli uzyskane przez podatnika dochody – bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowane są na inne cele niż określone ww. zwolnieniem.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 17 ust. 1b updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Oznacza to, że warunkiem zwolnienia z opodatkowania dochodów spółek, których jedynym udziałowcem jest kościelna osoba prawna, jest ich przeznaczenie i bez względu na termin wydatkowanie na cele określone w pkt 4a lit. b updop (…).

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że aby podatnik mógł skorzystać z przedmiotowego zwolnienia musi przede wszystkim osiągnąć dochód w rozumieniu art. 7 ust. 2 updop. Następnie, podatnik musi spełnić jeszcze jeden warunek niezbędny dla skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4b, tj. przeznaczyć (zadeklarować), a następnie wydatkować ten dochód na cele wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b) updop.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że jedynie przeznaczenie dochodu Spółki (i jego wydatkowanie) na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b) updop, uprawnia do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego z podatku dochodowego od osób prawnych, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4b updop.

Wskazać należy, że możliwość zwolnienia dochodów w tym zakresie została również przewidziana w przepisach ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz.U. z 2017 r., poz. 1153), w której w art. 13 ust. 5 wskazano, że dochody z działalności gospodarczej osób prawnych kościołów i innych związków wyznaniowych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne i inwestycje kościelne, których przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.

Postanowienia ww. ustawy w tym zakresie są zgodne z przepisami updop.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wynika że Spółka, tj. Wnioskodawca jako spółka z o.o. został założony przez Parafię Ewangelicko-Augsburską, która jest jego jedynym i 100% udziałowcem. Parafia przekaże Spółce w użyczenie nieodpłatne grunt oraz budynki, na których Spółka będzie prowadziła działalność gospodarczą a Spółka przekaże zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4b updop na cele kultu religijnego Parafii Ewangelicko-Augsburskiej 100% dochodu.

Parafia w świetle art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 13 maja 1894 r. o stosunku Państwa do kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2015 r., poz. 43), jest kościelną osobą prawną.

W tym miejscu należy zauważyć, że użyczenie to działanie prawne regulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 710 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Kwestia nieodpłatnego użytkowania jest kluczowa, bowiem różnicuje względem użyczenia takie transakcje jak najem czy dzierżawa.

Użyczający akceptuje sytuację, w której przez określony czas lub bezterminowo nie będzie mógł korzystać z danej rzeczy, co nie znaczy, że nie może zakończyć umowy przed terminem lub bez zachowania terminu wypowiedzenia w przypadku umowy na czas nieokreślony. Zerwanie użyczenia przed terminem umownym jest możliwe, gdy biorący używał rzeczy niezgodnie z jej przeznaczeniem, oddał w użytkowanie rzecz innej osobie, mimo że nie był do tego upoważniony, czy też rzecz stała się niezbędna jej właścicielowi, z przyczyn które nie były znane na etapie zawierania umowy. Tu zastrzeżenie – umowa użyczenia nie musi mieć charakteru pisemnego, może być zawarta ustnie.

Biorący w użyczenie zobowiązuje się do pokrywania bieżących kosztów związanych z użytkowaniem rzeczy, a także do zwrócenia jej w stanie niepogorszonym. Odpowiada za przypadkową utratę lub uszkodzenie rzeczy, jeżeli jej używał w sposób sprzeczny z umową, właściwościami lub z przeznaczeniem. Nie może też bez zgody użyczającego powierzyć jej innej osobie. Z kolei użyczający ponosi odpowiedzialność w sytuacji, gdy biorący poniesie szkodę wynikającą z wad prawnych lub fizycznych przedmiotu umowy, o których nie został poinformowany przez użyczającego, a których nie mógł samodzielnie zauważyć. Oddający w użytkowanie nie może też biorącemu utrudniać korzystania z rzeczy.

Podsumowując powyższe oraz mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy uznać, że Spółka nie będzie miała możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4b updop, ponieważ Spółka uzyskując dochód z nieodpłatnego użyczenia jej nieruchomości nie przeznaczy go na cele kultu religijnego tylko na działalność gospodarczą – skoro w nieruchomości prowadzi działalność gospodarczą.

Zatem, jeżeli w przypadku, gdy Spółka uzyska przychód jaki powstanie z przekazanych Spółce przez Parafię w użyczenie nieodpłatne gruntu oraz budynków, na których Spółka będzie prowadziła działalność gospodarczą i przeznaczy swój dochód nie na cele kultu religijnego wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b) updop lecz na prowadzoną działalność gospodarczą, to nie będzie miała prawa do skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4b updop.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)`, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.