Interpretacja dotyczy ustalenia, czy należności uzyskane od Dłużników i przekazywane przez Spółkę do C w ramach usługi administrowania Wierzytelnościami będą opodatkowane w Polsce, w tym płatności, o których mowa w art. 21 ustawy o CIT, od których Spółka będzie zobowiązana do poboru podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Organ uznał, że należności przekazywane przez Spółkę na rzecz C, pochodzące ze spłat Wierzytelności, nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce i nie będą generowały żadnych obowiązków po stronie Spółki oraz C na gruncie ustawy o CIT. Płatności te nie są odsetkami w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ nie stanowią wynagrodzenia za finansowanie udzielone Spółce, lecz wynikają z realizacji przez Spółkę obowiązków wynikających z umowy o administrowanie Wierzytelnościami na rzecz C. W związku z tym płatności te stanowią zysk przedsiębiorstwa C, który zgodnie z umową polsko-irlandzką podlega opodatkowaniu wyłącznie w Irlandii, jako kraju siedziby C.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2021 r. (data wpływu 28 czerwca 2021 r.), uzupełnionym 29 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy należności uzyskane od Dłużników i przekazywane przez Spółkę do C w ramach usługi administrowania Wierzytelnościami nie będą stanowiły płatności opodatkowanych w Polsce, w tym płatności, o których mowa w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od których Spółka byłaby zobowiązana do poboru podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 28 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy należności uzyskane od Dłużników i przekazywane przez Spółkę do C w ramach usługi administrowania Wierzytelnościami nie będą stanowiły płatności opodatkowanych w Polsce, w tym płatności, o których mowa w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od których Spółka byłaby zobowiązana do poboru podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 września 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.303.2021.1.AK wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 29 września 2021 r.
We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
A Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest częścią grupy spółek A. Zakłady Spółki w Polsce obejmują dwie fabryki (…) - w (…) i (…). Obie prowadzą produkcję (…). W ramach działalności Spółki funkcjonują 3 zakłady (…) zlokalizowane w (…), (…) i (…). Zakład Produkcji (…) w (…), będący również siedzibą Spółki. Spółka jest rezydentem podatkowym w Polsce i jest zarejestrowana dla celów polskiego podatku VAT (podatek od towarów i usług).
B (dalej: „B") jest również częścią grupy spółek A i jest pośrednio powiązana organizacyjnie i kapitałowo ze Spółką w ten sposób, że 100% kapitału zakładowego Spółki oraz B kontroluje ten sam podmiot dominujący - D. B jest spółką utworzoną w Anglii, zgodnie z przepisami angielskiego Prawa Spółek z 2016 r. B jest rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii, nie posiada w Polsce siedziby ani zakładu w rozumieniu właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie posiada również w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. B jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii. B nie jest zarejestrowana w Polsce dla celów podatku od towarów i usług.
B prowadzi działalność finansową, obejmującą m.in. nabywanie wierzytelności od innych spółek grupy A i ich zbywanie w ramach transakcji sekurytyzacyjnych. Celem uzyskania finansowania potrzebnego do prowadzonej działalności grupy spółek A, B zamierza przeprowadzić transakcję sekurytyzacyjną. w ramach której będzie świadczył usługę sekurytyzacji wierzytelności (dalej: „Sekurytyzacja” lub „Transakcja”) w odniesieniu do wierzytelności handlowych spółek należących do Grupy A, w tym wierzytelności handlowych Spółki powstałych w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej opisanej powyżej („Wierzytelności”). Wierzytelności będą stanowiły roszczenia wobec podmiotów prowadzących działalność gospodarczą („Dłużnicy”) o zapłatę wynagrodzenia należnego Spółce za dostawę towarów, wynikającego z wystawionych przez Spółkę faktur.
C (dalej: „C”) jest spółką specjalnego przeznaczenia (designated activity company) utworzoną w Irlandii, zgodnie z przepisami prawa irlandzkiego. C jest spółką celową utworzoną dla potrzeb Sekurytyzacji. C jest irlandzkim rezydentem podatkowym, nie posiada w Polsce siedziby ani zakładu w rozumieniu właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie posiada również w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. C jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Irlandii. C nie jest zarejestrowana w Polsce dla celów podatku od towarów i usług.
C nie jest powiązana kapitałowo lub organizacyjnie ze Spółką ani z B. Ani Spółka, ani B nie będą mieć żadnego wpływu na decyzje biznesowe podejmowane przez C w toku jej działalności, gdyż C będzie zarządzana przez zewnętrzny podmiot niepowiązany z żadnym podmiotem grupy spółek A, a sposób przeprowadzenia Sekurytyzacji oraz późniejszego funkcjonowania C będzie wynikał z umów zawartych przez C.
C nie będzie zatrudniała w Polsce pracowników, ani nie będzie działała w Polsce za pośrednictwem innych podmiotów działających w jej imieniu. Przedmiotem działalności C będzie wyłącznie nabywanie wierzytelności w ramach Sekurytyzacji (w tym Wierzytelności pierwotnie przysługujących Spółce) oraz uzyskanie finansowania (w szczególności, poprzez emisję papierów wartościowych, o której mowa poniżej), a także wykonywanie czynności z tym związanych. C została powołana i będzie istniała wyłącznie w celu przeprowadzenia i obsługi Sekurytyzacji - w tym nabycia Wierzytelności, sfinansowania go poprzez emisję obligacji oraz innych czynności związanych z Sekurytyzacja.
Zgodnie z założeniami, Wierzytelności nabywane od Spółki przez B i następnie objęte Sekurytyzacją nie będą obejmować kwot z tytułu podatku od towarów i usług (VAT) należnego od wynagrodzenia przysługującego Spółce i wynikającego z wystawionych faktur (jednakże, strony mogą zadecydować o włączeniu kwoty podatku VAT do sekurytyzowanych Wierzytelności zbywanych do B, a następnie do C). Wierzytelności nie będą stanowiły tzw. złych długów (tj. wierzytelności niezapłaconych w terminie), a w dacie ich zbycia nie będą one uznawane za potencjalnie nieściągalne lub zaległe.
Planowana Sekurytyzacja zostanie przeprowadzona dwuetapowo: najpierw poprzez odpłatny przelew Wierzytelności przez Spółkę do B, a następnie poprzez odpłatny przelew Wierzytelności przez B do C. Zbycie w ramach każdego etapu zostanie dokonana bez regresu w stosunku do Spółki w przypadku, gdyby Dłużnicy nie byli zdolni do wypełnienia ich zobowiązań płatniczych.
Poza zbyciem Wierzytelności przez Spółkę do B, a następnie przez B do C, Sekurytyzacja będzie obejmować także inne kluczowe operacje. Na planowaną Sekurytyzację składać się więc będą w szczególności następujące podstawowe elementy transakcyjne:
Szczegółowy przebieg poszczególnych elementów Sekurytyzacji.
· Na podstawie umowy zbycia Wierzytelności zawartej pomiędzy Spółką i B Spółka, jako jeden z tzw. inicjatorów Sekurytyzacji, dokona odpłatnego przelewu Wierzytelności na B. Następnie, na podstawie odrębnej umowy zbycia zawartej pomiędzy B a C w ramach Sekurytyzacji, B dokona odpłatnego przelewu Wierzytelności na C.
· Pierwsza transza Wierzytelności zostanie przelana przez Spółkę na B, zgodnie z założeniami, po uzyskaniu interpretacji objętej wnioskiem, a kolejne transze będą przelewane w późniejszych okresach. W okresie trwania Transakcji kolejne nabycia Wierzytelności będą finansowane ze środków pozyskanych z emisji Obligacji, a także ze spłat uzyskanych przez C z wcześniej nabytych Wierzytelności.
· W zamian za nabyte Wierzytelności B zapłaci Spółce cenę. Cena nabycia każdej Wierzytelności będzie skalkulowana jako kwota nominalna Wierzytelności obniżona o określone dyskonto uzgodnione między Spółką a B, w sposób pochodny od formuły ustalonej w umowie zbycia Wierzytelności między B a C. Tak określona cena zostanie zapłacona w dniu przelewu Wierzytelności lub wkrótce po nim.
· W ujęciu podatkowym, różnica między wartością nominalną Wierzytelności a ceną stanowić więc będzie dyskonto uzyskiwane przez B na nabyciu Wierzytelności, a wartość ta będzie wynagrodzeniem należnym B od Spółki w zamian za przystąpienie do transakcji Sekurytyzacji.
· Wyżej określony sposób ustalania ceny za Wierzytelności oraz wskazany sposób określania, w ujęciu podatkowym, wynagrodzenia (dyskonta) należnego B z tytułu udziału w Sekurytyzacji stosowany będzie przy zbyciu każdej transzy Wierzytelności w trakcie trwania Transakcji.
· B będzie dalej zbywać Wierzytelności nabyte od Spółki do C. Tak jak w przypadku ceny płaconej przez B na rzecz Spółki, cena nabycia każdej Wierzytelności przez C będzie skalkulowana jako kwota nominalna Wierzytelności obniżona o określone dyskonta uzgodnione między B a C, w sposób ustalony w umowie zbycia Wierzytelności między B a C.
· Jak wskazano powyżej, zbycie Wierzytelności Spółki w ramach Sekurytyzacji będzie częścią kompleksowej transakcji sekurytyzacyjnej, w której także inne spółki z grupy A zbywały i będą zbywać swoje wierzytelności handlowe na rzecz B i dalej na rzecz C celem uzyskania finansowania. Dlatego też, celem koordynacji i zarządzania całością transakcji sekurytyzacyjnej w odniesieniu do wszystkich uczestniczących podmiotów B, spółka z grupy A, będzie pełnić funkcję gwaranta w odniesieniu do serwisowania wierzytelności Spółki (oraz zagranicznych spółek).
· Aby uzyskać środki na zakup Wierzytelności od B, C planuje wyemitować dłużne papiery wartościowe - Obligacje, których zabezpieczeniem (źródłem spłaty) będą Wierzytelności nabyte od Spółki, a także inne wierzytelności nabyte od innych spółek z grupy A.
· Finansowanie C w formie objęcia Obligacji będzie pochodzić głównie, oprócz B jako inwestora, od inwestorów zewnętrznych, którzy będą niepowiązani ze Spółką ani z innymi podmiotami z grupy spółek A. Jednakże, B jako inwestor zatrzyma 5% sekurytyzowanych ekspozycji (wybranych losowo) w celu spełnienia wymogów wynikających z Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji. a także zmieniającego dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/201 („Rozporządzenie"). Rozporządzenie przewiduje bowiem wymóg, aby 5% ryzyka pozostało u inicjującego, jednostki sponsorującej lub pierwotnego kredytodawcy sekurytyzacji. Jak wyżej wskazano, uzyskane przez C finansowanie zostanie przekazane do B, a następnie do Spółki tytułem zapłaty ceny nabycia Wierzytelności. W konsekwencji, planowana Sekurytyzacja stanowić będzie efektywną metodę finansowania Spółki, w której Spółka uzyska potrzebne środki finansowe przed datą wymagalności Wierzytelności i ich spłatą przez Dłużników.
· Po zbyciu Wierzytelności do C, Spółka będzie pełniła usługowo funkcję tzw. serwisera w zakresie administrowania tymi Wierzytelnościami i ich ściągania. Usługi świadczone przez Spółkę w oparciu o umowę o obsługę nabytych Wierzytelności będą obejmowały, w szczególności, monitorowanie należności od Dłużników, pobieranie spłat Wierzytelności zbytych na rzecz C, administrowanie i identyfikację płatności dokonywanych przez Dłużników w odniesieniu do Wierzytelności, przekazywanie pobranych kwot do C, informowanie C o uzyskanych płatnościach, odzyskiwanie należnych kwot od Dłużników, w tym zastosowanie odpowiednich środków celem przymusowego odzyskania kwot, wezwania do zapłaty itp. Ściąganie Wierzytelności, co do zasady, będzie się odbywało w ten sposób, że Spółka będzie uzyskiwała spłaty Wierzytelności od Dłużników. Następnie, Spółka będzie przekazywała kwoty ściągniętych (jedynie faktycznie spłaconych przez Dłużników) Wierzytelności do C, jako wierzyciela uprawnionego do świadczeń z tytułu Wierzytelności. W zamian za świadczone usługi serwisowe Spółka otrzymywać będzie od C wynagrodzenie określone na zasadach rynkowych, które będzie wynikało z umowy.
· Podobnie jak w wielu innych transakcjach sekurytyzacyjnych, w planowanej Sekurytyzacji powołany zostanie podmiot, który zaaranżuje wstąpienie serwisera zastępczego (backup servicer) w sytuacji, gdyby Spółka nie mogła pełnić swojej funkcji w tym zakresie (w szczególności, na skutek ewentualnej upadłości lub też gdyby z innych powodów Spółka nie wykonywała obowiązków na podstawie umowy o świadczenie usług administrowania Wierzytelnościami). Celem powołania takiego zastępczego podmiotu jest zapewnienie ciągłości w ściąganiu Wierzytelności od Dłużników i przekazywania tych należności do C. Jest to element kluczowy z uwagi na fakt, iż sekurytyzowane Wierzytelności stanowić będą zabezpieczenie finansowania uzyskanego przez C na zakup Wierzytelności.
· Możliwe jest wystąpienie sytuacji, w których wynagrodzenie należne Spółce z tytułu usług serwisowych nie będzie wypłacane jej w gotówce, a zostanie uregulowane poprzez potrącenie z roszczeniami C z tytułu spłat Wierzytelności otrzymanych przez Spółkę od Dłużników lub z innymi roszczeniami.
· Jak wyżej wskazano, kwoty Wierzytelności przekazanych do C będą przeznaczane przez C na opłacenie kosztów funkcjonowania C, obsługę finansowania (kapitał oraz odsetki) zaciągniętego w formie Obligacji celem zakupu Wierzytelności lub na nabycie kolejnych transz Wierzytelności.
· Dla ochrony C przed ewentualnym ryzykiem upadłości Spółki, w ramach opisanej Sekurytyzacji, może być ustanowione odpowiednie zabezpieczenie na rzecz C przykładowo w formie zastawu na rachunkach bankowych Spółki.
· Umowa zbycia Wierzytelności pomiędzy B a C będzie przewidywała możliwość przeniesienia wierzytelności z powrotem na B w określonych przypadkach, np.:
- w każdym z przypadków, odkup Wierzytelności nastąpi po cenie równej cenie zbycia tych Wierzytelności przez Spółkę do B pomniejszonej o wszelkie kwoty spłat części kapitałowej Wierzytelności dokonanych w związku z Wierzytelnościami do czasu ich zwrotnego przeniesienia na Spółkę.
Opisane przepływy pieniężne C zostaną ustalone w taki sposób, by ewentualne nadwyżki finansowe C (po uregulowaniu pozostałych wydatków C i po ustanowieniu w C rezerwy środków, które będą zabezpieczeniem spłaty zobowiązań B i Spółki) były przekazywane do B. Suma środków pieniężnych zapłacona na rzecz B będzie różnić się w zależności od wymogów dotyczących rezerwy oraz innych czynników, jednak cena nabycia Wierzytelności nie zwiększy się. Innymi słowy, przepływy pieniężne opisane powyżej generować będą wyłącznie niewielką nadwyżkę finansową w uprzednio określonej wysokości, natomiast wszelkie dalsze nadwyżki zostaną „zwrócone” B.
W przypadku, gdy B odkupi Wierzytelności od C, możliwe będzie ich powrotne przeniesienia na Spółkę. C będzie generowała jedynie ograniczone i założone z góry zyski/nadwyżki finansowe. Sekurytyzacja pozwala B, a w konsekwencji także Spółce, na uzyskanie finansowania od innych podmiotów, które nie byłyby skłonne udzielić takiego finansowania w inny sposób, albo którego B ani Spółka nie byłyby w stanie pozyskać na analogicznych warunkach w przypadku transakcji innego typu.
Jak wynika z powyższego szczegółowego opisu planowanej Transakcji będzie to skomplikowana operacja prawno-finansowa zawierająca wiele istotnych elementów, które są nieodzowne dla skutecznego jej przeprowadzenia. Poza zbyciem (przelewem) Wierzytelności do B, a następnie do C, istotnymi elementami w Sekurytyzacji będzie także uzyskanie odpowiedniego finansowania przez C poprzez emisję Obligacji oraz zagwarantowanie skutecznego administrowania sekurytyzowanych Wierzytelności pozwalające na terminowe ściąganie ich kwot od Dłużników i w konsekwencji realizację zobowiązań C. Celem planowanej Sekurytyzacji nie będzie zbycie przez Spółkę Wierzytelności do B, a następnie do C, celem windykacji, lecz wdrożenie szczególnego instrumentu pozwalającego na uzyskanie przez Spółkę środków finansowych przed wymagalnością Wierzytelności, w drodze finansowania zapewnionego przez C opartego o ekonomiczną wartość Wierzytelności. Wierzytelności te muszą pozwolić C na emisję Obligacji o odpowiednio wysokiej jakości i wycenie, które zostaną nabyte przez niezależnych inwestorów zewnętrznych.
Należy podkreślić, że Sekurytyzacja nie ma na celu osiągnięcia korzyści podatkowych. W szczególności, jedynym celem Spółki jest uzyskanie w wyniku Sekurytyzacji finansowania. Spółka będzie rozpoznawała poszczególne Wierzytelności w dochodach do opodatkowania. Powstałe natomiast dyskonto (po ostatecznym jego ustaleniu - po zwiększeniach ceny zbycia) stanowić będzie w sensie ekonomicznym koszt uzyskania finansowania. Oznacza to, że Spółka za okres trwania Transakcji wykaże dochody, które zostałyby wykazane, gdyby zaciągnęła finansowanie na warunkach zbieżnych z warunkami Obligacji i bezpośrednio poniosła koszty tego finansowania równe kosztom związanym z Sekurytyzacją (odsetki płatne przez C oraz inne koszty ponoszone przez C, np. funkcjonowania i obsługi C).
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy należności uzyskane od Dłużników i przekazywane przez Spółkę do C w ramach usługi administrowania Wierzytelnościami będą stanowiły płatności opodatkowane w Polsce, w tym płatności, o których mowa w art. 21 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), od których Spółka będzie zobowiązana do poboru podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT?
Zdaniem Wnioskodawcy, należności uzyskane od Dłużników i przekazywane przez Spółkę do C w ramach usługi administrowania Wierzytelnościami nie będą stanowiły płatności opodatkowanych w Polsce, w tym płatności, o których mowa w art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „ustawa o CIT”), od których Spółka byłaby zobowiązana do poboru podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.
Zdaniem Spółki, płatności przekazywane przez Spółkę do C w wykonaniu umowy o administrowanie Wierzytelnościami, które Spółka będzie otrzymywać od Dłużników z tytułu spłaty Wierzytelności, nie mieszczą się w katalogu przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i w związku z tym Spółka nie będzie zobowiązana do poboru podatku u źródła od tych płatności na podstawie art. 26 ustawy o CIT.
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepis ten statuuje zasadę tzw. ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce.
Stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:
z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
- ustala się w wysokości 20% przychodów;
Należy dodatkowo wskazać, że w przypadku omawianych dochodów uzyskiwanych przez nierezydentów, które opodatkowane są w sposób zryczałtowany, obowiązek zapłaty podatku realizowany jest za pośrednictwem płatnika. Stosownie bowiem do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. są. co do zasady, obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.
Z uwagi na powyższe regulacje, celem ustalenia, czy Spółka będzie miała obowiązek pobierać podatek u źródła od płatności przekazywanych do C w wykonaniu umowy o administrowanie Wierzytelnościami, konieczne jest ustalenie, czy płatności te mieszczą się w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (art. 22 ust. 1 tej ustawy ma zastosowanie jedynie do płatności dywidendowych).
Jak wskazano w opisie planowanej Sekurytyzacji, Spółka przeniesie na C Wierzytelności, stanowiące należności z tytułu wierzytelności handlowych Spółki powstałych w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Na podstawie odrębnej umowy o administrowanie Wierzytelnościami Spółka będzie świadczyć na rzecz C usługi związane z obsługą (serwisowaniem) przedmiotowych Wierzytelności, obejmujące przekazywanie do C środków uzyskanych ze spłat Wierzytelności przez Dłużników. Zatem dochody uzyskiwane przez C z tytułu spłat Wierzytelności stanowić będą z punktu widzenia C dochody uzyskane z tytułu działalności przedsiębiorstwa prowadzonego przez C.
Ustawa o CIT nie definiuje zastosowanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 określeń „odsetki”. Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2000, str. 587), odsetki stanowią „okresowe świadczenie uboczne w postaci określonej kwoty pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku, stanowiące zazwyczaj wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału. Wielkość odsetek ustala się z uwzględnieniem określonej stopy procentowej w stosunku do wielkości kapitału oraz czasu korzystania z niego.” W sposób analogiczny definiuje pojęcie odsetek Komentarz do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku („Komentarz OECD"). Posiłkowe odwołanie się do Komentarza OECD jest w tym przypadku zasadne z uwagi na wyżej wskazany brak samodzielnej definicji odsetek w ustawie o CIT, jak również fakt, iż Modelowa Konwencja OECD stanowiła wzór dla większości bilateralnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę, które to umowy także zawierają regulacje dotyczące opodatkowania odsetek podatkiem u źródła.
W Komentarzu OECD podkreśla się, iż odsetki stanowią wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału, zatem warunkiem koniecznym do zakwalifikowania określonej płatności do kategorii odsetek jest istnienie długu pieniężnego pomiędzy podmiotem dokonującym płatności a jej odbiorcą. Analogiczna definicja odsetek została zawarta również w art. 11 ust. 4 umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Madrycie 13 listopada 1995 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129 ze zm., dalej: „umowa polsko-irlandzka”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Irlandię dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369, „Konwencja MLI” dalej: „Umowa Polsko-Irlandzka”), która na zastosowanie do płatności przekazywanych przez Spółkę do C z uwagi na fakt, iż C jest rezydentem podatkowym Irlandii.
Zawarta w tym artykule definicja odsetek wskazuje, iż za odsetki uznaje się dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką lub prawem uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi, jak również każdy inny dochód, który zgodnie z prawem tego Państwa, w którym ten dochód powstaje, jest traktowany jako dochód z tytułu pożyczonych pieniędzy, lecz nie obejmuje dochodu, który na mocy art. 10 jest traktowany jako dywidenda. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu tego artykułu.
Jak wynika z powyższego, aby można było mówić o płatności dokonywanej tytułem odsetek, płatność taka musi być związana z istnieniem określonego długu pomiędzy podmiotem otrzymującym odsetki a podmiotem dokonującym ich płatności. Odsetki muszą bowiem wynikać z umowy przewidującej udzielenie finansowania o charakterze zwrotnym, ponieważ zawsze stanowią one wynagrodzenie za otrzymane finansowanie. Sytuacja taka nie wystąpi w omawianym przypadku, ponieważ C nie przekaże do Spółki środków o charakterze dłużnym, z tytułu których Spółka miałby obowiązek dokonywania płatności odsetek, jako wynagrodzenia za korzystanie z kapitału. Jak wskazano w opisie planowanej transakcji, C przekaże do Spółki środki pieniężne, jednakże nie będą to środki o charakterze zwrotnym, lecz definitywnym. Spółka przeniesie bowiem na C własność Wierzytelności, w zamian za co C zapłaci na rzecz Spółki określoną cenę.
Przekazywane przez Spółkę środki pieniężne do C nie będą związane z jakimkolwiek długiem istniejącym po stronie Spółki w stosunku do C, lecz będą one wynikać z realizacji obowiązków nałożonych na Spółkę w umowie o obsługę (administrowanie) sekurytyzowanych Wierzytelności. Na podstawie tej umowy Spółka będzie miała obowiązek pobierać spłaty Wierzytelności od Dłużników i przekazywać te należności do C.
Płatności przekazywane przez Spółkę do C nie będą zatem stanowić wynagrodzenia za udzielenie Spółce finansowania przez C oraz nie będą wynagrodzeniem za jakikolwiek kapitał udostępniony przez C. bowiem podmiot ten nie zawrze ze Spółką umowy finansowania, w przypadku której odsetki te stanowiłyby wynagrodzenie C. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, płatności przekazywane przez Spółkę na rzecz C w wykonaniu obowiązków wynikających z umowy o administrowanie Wierzytelnościami, nie mogą być zakwalifikowane do odsetek, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ nie stanowią one wynagrodzenia za finansowanie udzielone Spółce, jak nie mieszczą się w żadnej innej kategorii przychodów wskazanych w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT. Omawiany przychód wynikający z płatności Spółki na rzecz C, na gruncie Umowy Polsko-Irlandzkiej. stanowić będzie tzw. zysk przedsiębiorstwa, który, zgodnie z art. 7 Umowy podlega opodatkowaniu wyłącznie w kraju siedziby C, czyli w Irlandii. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, C nie będzie posiadać w Polsce tzw. zakładu, w tym stałej placówki, przez którą prowadzona byłaby działalność gospodarcza, ani nie będzie działała w Polsce za pośrednictwem innych podmiotów działających w jej imieniu.
Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, np. w interpretacjach Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej
- z 30 maja 2019 r. (0111-KDIB1-2.4010.146.2019.1.BG) oraz
- z 18 lutego 2020 r. (0111-KDIB2-1.4010.592.2019.2.PB).
Mając powyższe na uwadze, należności przekazywane przez Spółkę na rzecz C. które pochodzić będą ze spłat Wierzytelności, nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce i nie będą prowadziły do żadnych obowiązków po stronie Spółki oraz C na gruncie ustawy o CIT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we `(...)`, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili