0111-KDIB1-1.4010.464.2021.3.MF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.), uzupełnionym 23 września 2021 r. oraz 14 października 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie zobowiązana rozpoznać przychód podatkowy w podatku CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) w równowartości kwoty zapłaconego przez Spółkę podatku VAT (podatek od towarów i usług) w związku z przekazaną darowizną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie zobowiązana rozpoznać przychód podatkowy w podatku CIT w równowartości kwoty zapłaconego przez Spółkę podatku VAT w związku z przekazaną darowizną.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 7 września 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.292.2021.1.MF oraz pismem z 30 września 2021 r., Znak: : 0111-KDIB1-1.4010.464.2021.2.MF wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 23 września 2021 r. oraz 14 października 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej zwany: „Spółką”), jest podmiotem którego podstawowym zadaniem jest prowadzenie (…). Spółka realizuje zadania związane z usuwaniem (…). Spółka zagospodarowuje także majątek oraz sprzedaje nieruchomości (…). Do zadań Spółki należy również tworzenie nowych miejsc pracy, w szczególności dla pracowników (…).

Spółka w związku z rozporządzaniem majątkiem (…) dokonuje darowizn na rzecz innych podmiotów.

Podstawą prawną przedmiotowych darowizn jest art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1821 ze zm.), z godnie z którym: „Przedsiębiorstwo górnicze może dokonać darowizny mienia na rzecz gminy górniczej albo spółdzielni mieszkaniowej, za ich zgodą, na cele związane z realizacją urządzeń infrastruktury technicznej lub innych celów publicznych, a także w celu pobudzania aktywności gospodarczej w gminie górniczej.”

Spółka dokonuje darowizn, które są dokonywane w formie pisemnego porozumienia. W treści porozumienia są wyszczególnione nieruchomości i ruchomości oraz ich forma opodatkowania. Jeśli są opodatkowane podatkiem VAT, obdarowany zobowiązany jest do zwrotu równowartości kwoty podatku, który został zapłacony z tytułu przedmiotowej darowizny.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 20 września 2021 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego, wskazując iż:

1. Spółka chce rozpoznać przychód podatkowy w równowartości kwoty netto otrzymanego ekwiwalentu za zapłacony tytułem darowizny podatek VAT - kwotę przychodu należałoby obliczyć metodą „w stu” (z otrzymanej interpretacji z zakresu podatku VAT wynika, że czynność przekazania mienia w zamian za zwrot równowartości kwoty podatku VAT, który został zapłacony z tytułu darowizny stanowi odpłatną dostawę towaru - przy czym kwota ta stanowi wartość brutto).

2. Spółka wprowadza nieruchomości i ruchomości, które stanowią przedmiot darowizny jako środki trwałe do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki i dokonywała ich amortyzacji. Spółka zaznacza, że dokonuje również darowizn towarów, które nie stanowią środków trwałych w rozumieniu ustawy o CIT.

3. Na moment przekazania darowizny niektóre środki trwałe zostały w pełni zamortyzowane, a niektóre nie.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 7 października 2021 r. Wnioskodawca przeformułował pytanie oraz stanowisko dotyczące pytania Nr 1.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 7 października 2021 r.):

Czy Spółka będzie zobowiązana rozpoznać przychód podatkowy w podatku CIT w równowartości kwoty zapłaconego przez Spółkę podatku VAT w związku z przekazaną darowizną?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy: (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 7 października 2021 r.)

Spółka będzie zobowiązana rozpoznać przychód podatkowy w podatku CIT w równowartości kwoty zapłaconego przez Spółkę podatku VAT (pomniejszoną o należny podatek VAT) w związku z przekazaną darowizną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedmiot opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje szeroko rozumianą działalność gospodarczą. Punktem wyjścia dla określenia zakresu przedmiotowego ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800) jest regulacja zawarta w art. 7 ust. 1, stanowiąca, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów; w przypadkach, o których mowa w art. 21, 22 i art. 24b przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. W sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Bez znaczenia jest również to, czy przysporzenie jest wynikiem działania innej osoby, czy też samego podatnika, jak również to, czy korzyść wiąże się z konkretnymi przepływami finansowymi. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Z punktu widzenia przepisów ustawy istotny jest zatem efekt końcowy podejmowanej przez podatnika czynności czy też zaistniałego zdarzenia, tj. wystąpienie korzyści finansowej (przysporzenia), nie zaś rodzaj czynności czy zdarzenia, które doprowadziło do osiągnięcia przez niego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Spółka dokonuje darowizn, na podstawie pisemnego porozumienia. W treści porozumienia są wyszczególnione nieruchomości i ruchomości oraz ich forma opodatkowania. Jeśli są opodatkowane podatkiem VAT, obdarowany zobowiązany jest do zwrotu równowartości kwoty podatku, który został zapłacony z tytułu przedmiotowej darowizny.

Spółka chce rozpoznać przychód podatkowy w równowartości kwoty netto otrzymanego ekwiwalentu za zapłacony tytułem darowizny podatek VAT - kwotę przychodu należałoby obliczyć metodą „w stu” (z otrzymanej interpretacji z zakresu podatku VAT wynika, że czynność przekazania mienia w zamian za zwrot równowartości kwoty podatku VAT, który został zapłacony z tytułu darowizny stanowi odpłatną dostawę towaru - przy czym kwota ta stanowi wartość brutto).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. ustalenia,czy Spółka będzie zobowiązana rozpoznać przychód podatkowy w podatku CIT w równowartości kwoty zapłaconego przez Spółkę podatku VAT w związku z przekazaną darowizną.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń zaliczanych do tej kategorii.

I tak, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi. Jednocześnie nie powinno budzić wątpliwości, że o przysporzeniu można mówić nie tylko wówczas gdy nastąpi u podatnika przyrost po stronie aktywów, ale również wówczas gdy nastąpi trwałe zmniejszenie jego zobowiązań (pasywów). W treści art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wskazuje zresztą, że za taki przychód uznać należy wartość umorzonych podatnikowi zobowiązań, jak również wartość przedawnionych zobowiązań podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in.:

• przychodów z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 12 ust. 3);
• przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z kolei na podstawie art. 12 ust. 3 powołanej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast jak stanowi art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Należy jednak mieć na uwadze okoliczność, że równowartość zapłaconego przez Spółkę podatku VAT w związku z przekazaną darowizną nie ma charakteru podatku, ale stanowi kwotę dodatkową uiszczoną na rzecz Wnioskodawcy stanowiącą dla niego przysporzenie majątkowe, a więc w istocie będącą jego przychodem podatkowym.

Nie stanowi bowiem wątpliwości, że otrzymana równowartość zapłaconego przez Spółkę podatku VAT w związku z przekazaną darowizną to tylko równowartość należnego podatku od towarów i usług, a nie ten podatek.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie równowartość zapłaconego przez Spółkę podatku VAT w związku z przekazaną darowizną będzie przychodem podatkowym na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że chce rozpoznać przychód podatkowy w równowartości kwoty netto otrzymanego ekwiwalentu za zapłacony tytułem darowizny podatek VAT - kwotę przychodu należałoby obliczyć metodą „w stu” (z otrzymanej interpretacji z zakresu podatku VAT wynika, że czynność przekazania mienia w zamian za zwrot równowartości kwoty podatku VAT, który został zapłacony z tytułu darowizny stanowi odpłatną dostawę towaru - przy czym kwota ta stanowi wartość brutto). Skoro zatem zwrócona Wnioskodawcy kwota stanowi wartość brutto, to należy przyjąć, że w tej kwocie zawiera się należny podatek VAT.

W związku z powyższym, przychodem podatkowym Wnioskodawcy, będzie równowartość zapłaconego przez Spółkę podatku VAT (pomniejszoną o należny podatek VAT) w związku z przekazaną darowizną.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 i Nr 3 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.