Wnioskodawca prowadzi działalność w branży budowlanej, koncentrując się na modernizacji infrastruktury kolejowej. Zatrudnia pracowników fizycznych, w tym około 90% obywateli Ukrainy, na podstawie umów cywilnoprawnych (umowy zlecenia). Ponosi wydatki na rzecz tych zleceniobiorców, obejmujące diety i inne należności za czas podróży, posiłki regeneracyjne, zakwaterowanie, transport z miejsca zakwaterowania do miejsca wykonywania prac budowlanych oraz odzież niezbędną do pracy. Wnioskodawca zamierza zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów. Organ podatkowy uznał, że Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ są one związane z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła jego przychodów.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem e-PUAP w tym samym dniu), uzupełnionym 5 października 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodu ponoszone wydatki na:
– jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 lipca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodu ponoszone wydatki na:
Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 27 września 2021 r., Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.619.2021.2.AK, 0111-KDIB1-1.4010.342.2021.1.EJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 5 października 2021 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca prowadzi działalność w branży budowlanej od 2017 r. Siedziba Firmy znajduje się w (…), natomiast prace prowadzone są na terenie całego kraju. Firma wykonuje głównie prace związane z modernizacją infrastruktury kolejowej. Są to głównie prace torowe, demontaż i montaż nawierzchni kolejowych, budowa peronów wraz z infrastrukturą, nastawni kolejowych. Firma zajmuje się również sprzedażą detaliczną i wynajmem drobnego sprzętu kolejowego oraz systemów automatycznego ostrzegania. Na chwilę obecną usługi budowlane świadczone są tylko dla polskich podatników. Głównymi odbiorcami są firmy:
Kadra kierownicza i administracyjno-biurowa to Polacy zatrudnieni na umowy o pracę. Pracownicy fizyczni to w ok. 90% obywatele Ukrainy, zatrudniani na umowy cywilnoprawne (umowy zlecenia) na podstawie zezwoleń od wojewody bądź oświadczeń o powierzeniu pracy cudzoziemcom z Państwowego Urzędu Pracy. Decyzję o zatrudnieniu cudzoziemców Wnioskodawca podjął z uwagi na możliwość zaproponowania konkurencyjnych stawek wynagrodzenia w porównaniu z oczekiwaniami kandydatów na to samo stanowisko będących obywatelami Polski. Zleceniobiorcy z Ukrainy zatrudniani są zazwyczaj na okresy zgodne z okresami pracy wskazanymi w zezwoleniach lub oświadczeniach. Długość tych okresów jest bardzo różna, od kilkunastu dni do kilkunastu miesięcy. Zatem w ciągu roku podatkowego Zleceniobiorcy będą przebywać a terenie Polski poniżej lub powyżej 183 dni. Zleceniobiorcy nie posiadają certyfikatów rezydencji podatkowej.
Wnioskodawca zamierza zatem uzyskiwać od każdego ze Zleceniobiorców będących obywatelami Ukrainy pisemne oświadczenia, w zależności od stanu faktycznego:
1. o posiadaniu centrum interesów osobistych lub gospodarczych w Polsce lub o przebywaniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w ciągu roku podatkowego. W takim przypadku obowiązek uiszczania podatku dochodowego od całości dochodów powstaje na terenie Rzeczpospolitej Polskiej bez względu na miejsce położenia ich źródła (Oświadczenie Nr 1),
2. o posiadaniu centrum interesów osobistych lub gospodarczych na Ukrainie lub o przebywaniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej krócej niż 183 dni w ciągu roku podatkowego. W takim przypadku Wnioskodawca potrąci zryczałtowany 20% podatek dochodowy, a Zleceniobiorca będący obywatelem Ukrainy nie będzie zobligowany do rocznego rozliczenia podatku w Polsce (Oświadczenie nr 2).
W przypadku niezłożenia oświadczenia przez Zleceniobiorcę będącym obywatelem Ukrainy Wnioskodawca potrąci zryczałtowany 20% podatek dochodowy. Wnioskodawca zapewnia wszystkim Pracownikom i Zleceniobiorcom, którzy przebywają na budowach, miejsca noclegowe, posiłek regeneracyjny (w formie ciepłego dania), odzież niezbędną do wykonywania pracy (tj. kask, kamizelka, obuwie, spodnie, rękawice, okulary ochronne, dodatkowo w okresie zimowym kurtka i czapka). Wydawanie odzieży ochronnej potwierdzane jest protokołem. Wnioskodawca chcąc być atrakcyjnym na rynku pracy, w celu utrzymania obecnego stanu kadrowego oraz w celu ułatwienia sobie możliwości pozyskania nowych kandydatów z rynku pracy, ponosi z własnych środków opisanej wyżej świadczenia. Wnioskodawca ponosi wydatki na:
Wydatki te są w ostatecznym rozrachunku ponoszone przez Wnioskodawcę oraz nie są mu te wydatki zwracane. Wydatki służą Wnioskodawcy do uzyskania lub zabezpieczenia, zachowania źródła przychodu. Obywatele Ukrainy, z którymi Wnioskodawca zawiera umowy zlecenia nie posiadają na terytorium Polski żadnej stałej placówki, ponieważ nie prowadzą tutaj swojej działalności gospodarczej. Zleceniobiorcy nie prowadzą na terytorium Polski działalności gospodarczych. Wnioskodawca wypłaca Zleceniobiorcom diety za czas podróży służbowych na podstawie wystawionego Polecenia wyjazdu służbowego oraz przedstawionego przez Zleceniobiorców Rachunku kosztów podróży. Zleceniobiorcy nie zaliczają otrzymanych diet do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca wydaje posiłki Zleceniobiorcom w formie wydzielonych gotowych porcji, pakowanych w osobne pudełka jednorazowe dla każdego Zleceniobiorcy. Wnioskodawca jest w stanie określić, którzy Zleceniobiorcy korzystają z posiłków, ponieważ każdy Zleceniobiorca wykonujący pracę w danym dniu otrzymuje posiłek regeneracyjny, który zamawiany jest przez osobę nadzorującą prace Zleceniobiorców. Wnioskodawca jest w stanie ustalić wartość posiłku przypadającego na jednego Zleceniobiorcę, ponieważ każdy posiłek wydawany jest w formie wydzielonych gotowych porcji, pakowanych w osobne pudełka jednorazowe dla każdego Zleceniobiorcy. Porcje te są jednorodne, o takiej samej wartości, zamawiane przez osobę nadzorującą, dla wszystkich Zleceniobiorców na danej budowie. Zasady i warunki korzystania z posiłków regeneracyjnych wynikają z wewnętrznych regulacji obowiązujących u Wnioskodawcy, tj. sporządzonej Informacji w sprawie ciepłych posiłków, na podstawie obliczonego wysiłku energetycznego oraz przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, a także art. 232 Kodeksu Pracy. Posiłki regeneracyjne, o których mowa we wniosku to posiłki profilaktyczne w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz.U. nr 60, poz. 279). Wnioskodawca powołuje się na następujące przepisy tego rozporządzenia: § 1, § 2, § 3.1. 1), § 4.1. 3)-5), § 4.2., § 5, § 6, § 7. Wnioskodawca zapewnia zakwaterowanie Zleceniobiorcom poprzez wynajem kwater pracowniczych zlokalizowanych w bliskich odległościach od prowadzonych prac budowlanych na poszczególnych budowach. Z umów zawartych ze Zleceniobiorcami wynika, że Wnioskodawca zobowiązuje się pokryć koszty noclegu Zleceniobiorcy. Nie jest wskazane w umowach, że Wnioskodawca będzie pokrywał koszty transportu z miejsca zakwaterowania na miejsce prowadzenia prac budowlanych. Wnioskodawca zapewnia Zleceniobiorcom przejazdy z miejsca zakwaterowania na miejsce prowadzenia prac budowlanych poprzez udostępnianie Zleceniobiorcom pojazdów firmowych. Oświadczenia o przebywaniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w ciągu roku podatkowego będą składane Wnioskodawcy przez Zleceniobiorców w momencie podjęcia zatrudnienia. Zleceniobiorcy będą mieli obowiązek niezwłocznego aktualizowania złożonych wcześniej Oświadczeń Nr 1 i Nr 2 jeśli wystąpi taka konieczność i będzie to zawarte w podpisanych umowach zlecenia.
W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 5 października 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że wydatki poniesione na rzecz zleceniobiorców dotyczące:
- diet i innych należności na czas podróży,
- posiłków regeneracyjnych,
- zakwaterowania,
- transportu z miejsca zakwaterowania do miejsca prowadzenia prac budowlanych,
- odzieży niezbędnej do wykonywania pracy
- są związane z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu. Zleceniobiorcy realizują zlecone przez Wnioskodawcę zadania, które związane są z kolei z umowami zawartymi z kontrahentami Wnioskodawcy. Zleceniobiorcy zapewniają Wnioskodawcy możliwość wykonania obowiązków umownych wobec kontrahentów. Wykonanie umowy dla kontrahenta pozwala Wnioskodawcy na uzyskanie przychodu. Wymienione powyżej koszty są ściśle związane z możliwością realizacji umowy dla kontrahenta. Zapewnienie zleceniobiorcom diety związanej z podróżą służbową, posiłków regeneracyjnych, zakwaterowania poza miejscem zamieszkania na czas realizacji zlecenia, transportu i odzieży stanowią podstawowe zaplecze dla zleceniobiorców w branży budowlanej. Wnioskodawca zapewnia sobie dzięki tym wydatkom utrzymanie zatrudnienia zleceniobiorców oraz pozyskanie nowych. Wydatki na rzecz zleceniobiorców stanowią zachętę do podjęcia współpracy z kontrahentem, co przekłada się na możliwość uzyskania przychodu oraz zachowania lub zabezpieczenie źródła przychodu.
Pod pojęciem „inne należności na czas podróży” Wnioskodawca rozumie koszt wyżywienia w czasie podróży służbowej oraz koszty transportu.
W związku z powyższym opisem zadano m. in. następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodu ponoszone wydatki na:
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 7)
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu. Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
W okolicznościach sprawy objętych niniejszym wnioskiem wszystkie powyższe warunki zostaną spełnione. Należy bowiem wskazać, że wydatki na diety i inne należności za czas podróży, zapewnienie przez Wnioskodawcę posiłków regeneracyjnych dla Zleceniobiorców, zapewnienie Zleceniobiorcom zakwaterowania, zapewnienie Zleceniobiorcom nieodpłatnych przejazdów z miejsca zakwaterowania na miejsce prowadzenia przez Wnioskodawcę prac budowlanych m.in. na budowach firmowymi środkami transportu zostaną poniesione z własnych zasobów majątkowych Wnioskodawcy, poniesione wydatki nie będą zwracane Spółce w żadnej formie i zostaną odpowiednio udokumentowane za pomocą faktury wystawionej przez kontrahenta. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż do wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów należy zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Kosztem uzyskania przychodu są zatem wydatki z tytułu wypłaty wynagrodzeń wynikających z umowy o pracę, czy umowy zlecenie, jak i inne świadczenia związane z pracą przysługujące pracownikowi, czy zleceniobiorcy w związku z zawarciem umowy. Zdaniem Wnioskodawcy, objęte niniejszym wnioskiem wydatki są przejawem i wyrazem starań Wnioskodawcy o utrzymanie stałego, wysokiego poziomu motywacji do pracy, jak i wynikiem troski o właściwą organizację pracy, a więc jest to koszt poniesiony w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:
· został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
· jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
· pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
· poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
· został właściwie udokumentowany,
· nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 updop oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje, więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.
Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.
Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
Wydatki na rzecz pracowników co do zasady są kosztami podatkowymi, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz zwrot kosztów podróży służbowych, zakwaterowania, różnego rodzaju świadczenia dodatkowe.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w branży budowlanej. Wnioskodawca wykonuje głównie prace związane z modernizacją infrastruktury kolejowej. Są to głównie prace torowe, demontaż i montaż nawierzchni kolejowych, budowa peronów wraz z infrastrukturą, nastawni kolejowych. Pracownicy fizyczni to w ok. 90% obywatele Ukrainy, zatrudniani na umowy cywilnoprawne (umowy zlecenia) na podstawie zezwoleń od wojewody bądź oświadczeń o powierzeniu pracy cudzoziemcom z Państwowego Urzędu Pracy. Zleceniobiorcy z Ukrainy zatrudniani są zazwyczaj na okresy zgodne z okresami pracy wskazanymi w zezwoleniach lub oświadczeniach. Długość tych okresów jest bardzo różna, od kilkunastu dni do kilkunastu miesięcy. Zatem w ciągu roku podatkowego Zleceniobiorcy będą przebywać a terenie Polski poniżej lub powyżej 183 dni. Zleceniobiorcy nie posiadają certyfikatów rezydencji podatkowej. Wnioskodawca zamierza zatem uzyskiwać od każdego ze Zleceniobiorców będących obywatelami Ukrainy pisemne oświadczenia, w zależności od stanu faktycznego. Wnioskodawca zapewnia wszystkim Pracownikom i Zleceniobiorcom, którzy przebywają na budowach, miejsca noclegowe, posiłek regeneracyjny (w formie ciepłego dania), odzież niezbędną do wykonywania pracy (tj. kask, kamizelka, obuwie, spodnie, rękawice, okulary ochronne, dodatkowo w okresie zimowym kurtka i czapka). Wydawanie odzieży ochronnej potwierdzane jest protokołem. Wnioskodawca chcąc być atrakcyjnym na rynku pracy, w celu utrzymania obecnego stanu kadrowego oraz w celu ułatwienia sobie możliwości pozyskania nowych kandydatów z rynku pracy, ponosi z własnych środków opisanej wyżej świadczenia. Wnioskodawca ponosi wydatki na:
Wydatki te są w ostatecznym rozrachunku ponoszone przez Wnioskodawcę oraz nie są mu te wydatki zwracane.
Obywatele Ukrainy, z którymi Wnioskodawca zawiera umowy zlecenia nie posiadają na terytorium Polski żadnej stałej placówki, ponieważ nie prowadzą tutaj swojej działalności gospodarczej. Zleceniobiorcy nie prowadzą na terytorium Polski działalności gospodarczych. Wnioskodawca wypłaca Zleceniobiorcom diety za czas podróży służbowych na podstawie wystawionego Polecenia wyjazdu służbowego oraz przedstawionego przez Zleceniobiorców Rachunku kosztów podróży. Zleceniobiorcy nie zaliczają otrzymanych diet do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca wydaje posiłki Zleceniobiorcom w formie wydzielonych gotowych porcji, pakowanych w osobne pudełka jednorazowe dla każdego Zleceniobiorcy. Wnioskodawca zapewnia zakwaterowanie Zleceniobiorcom poprzez wynajem kwater pracowniczych zlokalizowanych w bliskich odległościach od prowadzonych prac budowlanych na poszczególnych budowach. Z umów zawartych ze Zleceniobiorcami wynika, że Wnioskodawca zobowiązuje się pokryć koszty noclegu Zleceniobiorcy. Wnioskodawca zapewnia Zleceniobiorcom przejazdy z miejsca zakwaterowania na miejsce prowadzenia prac budowlanych poprzez udostępnianie Zleceniobiorcom pojazdów firmowych. Oświadczenia o przebywaniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w ciągu roku podatkowego będą składane Wnioskodawcy przez Zleceniobiorców w momencie podjęcia zatrudnienia. Zleceniobiorcy będą mieli obowiązek niezwłocznego aktualizowania złożonych wcześniej Oświadczeń nr 1 i nr 2 jeśli wystąpi taka konieczność i będzie to zawarte w podpisanych umowach zlecenia.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy Wnioskodawca może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodu ponoszone wydatki na:
Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności wskazać należy, że ww. wydatki Wnioskodawcy ponoszone są na rzecz pracowników oraz zleceniobiorców.
Odnosząc się zatem do ww. wydatków poniesionych na rzecz pracowników wskazać należy, że kosztami podatkowymi mogą być również tzw. „koszty pracownicze”, gdyż wydatki ponoszone na rzecz pracowników, co do zasady stanowią dla pracodawcy koszty uzyskania przychodów, jeśli tylko spełniają wymóg art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Koszty pracownicze obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, ale także wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety wypłacane przez pracodawcę na rzecz pracowników oraz inne należności m.in. za czas podróży służbowej, w tym wydatki związane z wyżywieniem i transportem. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci zakupu posiłków regeneracyjnych, zakwaterowania, transportu z miejsca zakwaterowania do miejsca prowadzenia prac budowlanych, odzieży niezbędnej do wykonywania pracy.
Zatem wydatki na diety i inne należności za czas podróży (tj. koszt wyżywienia w czasie podróży służbowej oraz koszt transportu),posiłki regeneracyjne,zakwaterowanie,transport z miejsca zakwaterowania do miejsca prowadzenia prac budowlanych,odzież niezbędną do wykonywania pracy - ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bowiem Wnioskodawca wykazał ich związek z uzyskaniem przychodu Spółki.
Z kolei odnosząc się do ww. wydatków na rzecz Zleceniobiorców Wnioskodawca w złożonym uzupełnieniu wniosku również wykazał związek poniesienia ww. wydatków z uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wynika z wniosku Zleceniobiorcy realizują zlecone przez Wnioskodawcę zadania, które związane są z kolei z umowami zawartymi z kontrahentami Wnioskodawcy. Zleceniobiorcy zapewniają Wnioskodawcy możliwość wykonania obowiązków umownych wobec kontrahentów. Wykonanie umowy dla kontrahenta pozwala Wnioskodawcy na uzyskanie przychodu. Wymienione powyżej koszty są ściśle związane z możliwością realizacji umowy dla kontrahenta. Zapewnienie zleceniobiorcom diety związanej z podróżą służbową, posiłków regeneracyjnych, zakwaterowania poza miejscem zamieszkania na czas realizacji zlecenia, transportu i odzieży stanowią podstawowe zaplecze dla zleceniobiorców w branży budowlanej. Wnioskodawca zapewnia sobie dzięki tym wydatkom utrzymanie zatrudnienia zleceniobiorców oraz pozyskanie nowych. Wydatki na rzecz zleceniobiorców stanowią zachętę do podjęcia współpracy z kontrahentem, co przekłada się na możliwość uzyskania przychodu oraz zachowania lub zabezpieczenie źródła przychodu. Ponadto, Wnioskodawca zapewnia zakwaterowanie Zleceniobiorcom poprzez wynajem kwater pracowniczych zlokalizowanych w bliskich odległościach od prowadzonych prac budowlanych na poszczególnych budowach. Z umów zawartych ze Zleceniobiorcami wynika, że Wnioskodawca zobowiązuje się pokryć koszty noclegu Zleceniobiorcy.
Zatem ww. wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniobiorców mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodu ponoszone wydatki na:
ponoszonych na rzecz pracowników oraz zleceniobiorców jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Nadmienić przy tym należy, że w zakresie dotyczącym pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, Nr 2, Nr 3, Nr 4, Nr 5, Nr 6 wydane zostanie/zostało odrębne rozstrzygnięcie/rozstrzygnięcia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego `(...)`, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili