0111-KDIB1-1.4010.334.2021.2.BS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lipca 2021 r. (data wpływu 8 lipca 2021 r.), uzupełnionym 5 października 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

· czy „wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej”, o których mowa w art. 15 ust. 11 u.p.d.o.p, uznać należy także wydatki ponoszone w związku z kopaniem waluty wirtualnej, takiej jak wydatki na zakup sprzętu przeznaczonego do kopania waluty wirtualnej oraz na zakup energii elektrycznej zużywanej w tym celu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

· czy „wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej”, o których mowa w art. 15 ust. 11 u.p.d.o.p, uznać należy także wydatki ponoszone w związku z kopaniem waluty wirtualnej, takiej jak wydatki na zakup sprzętu przeznaczonego do kopania waluty wirtualnej oraz na zakup energii elektrycznej zużywanej w tym celu,

· czy w związku z faktem, iż „koparka” pracuje nieprzerwanie i poddana jest szybkiemu postępowi technicznemu, możliwe jest zastosowanie podwyższonego wskaźnika amortyzacji - czyli zastosowanie 60% wskaźnika (2*30% odliczonego dla KŚT 491 - Zespoły komputerowe).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 4 października 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.334.2021.1.BS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 5 października 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 21, poz. 86). Od 2021 r. dokonuje transakcji związanych z walutą wirtualną w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz.U. z 2018 r. poz. 723, ze zm.).

Przedmiot działalności Spółki polega na tzw. kopaniu (pozyskiwaniu) waluty wirtualnej przy użyciu urządzeń elektronicznych. Skutkiem tych operacji jest pozyskanie waluty wirtualnej poprzez jej pierwotne nabycie. Istotą „kopania” jest uzyskanie waluty wirtualnej wskutek wyszukiwania algorytmu niezajętego ciągu znaków, za pomocą którego waluta wirtualna jest opisywana w systemie walut internetowych. System „wykopuje” w ten sposób nowe kryptowaluty zgodnie z algorytmem zapisanym w systemie komputerowym. Pozyskana w ten sposób waluta wirtualna nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przychód taki następuje w przypadku jej zbycia.

Waluta wirtualna uzyskana w ten sposób jest sprzedawana przez Spółkę. Kopanie waluty wirtualnej wygenerowało po stronie podatnika określone wydatki m.in. na zakup sprzętu przeznaczonego do kopania waluty wirtualnej oraz generuje wydatki na energię elektryczną zużywaną w tym celu (proces kopania jest energochłonny). Bez zakupu odpowiedniego sprzętu przeznaczonego do kopania waluty wirtualnej oraz bez zakupu energii elektrycznej niemożliwe jest kopanie waluty. Spółka dokonuje pozyskiwania waluty wirtualnej na własny rachunek a pozyskaną w opisany sposób walutę zamienia na waluty tradycyjne. Sprzedaż waluty wirtualnej jest udokumentowana zapisami na rachunkach giełdy kryptowalutowej i potwierdzeniem otrzymania środków ze sprzedaży na rachunek bankowy.

Do pozyskania „kryptowaluty” potrzebna jest bardzo wydajna serwerownia, o dużej mocy obliczeniowej - wykopywanie waluty wirtualnej polega bowiem na wykonywaniu przez sprzęt skomplikowanych obliczeń (rozwiązywaniu problemów kryptograficznych). Jest to sprzęt zaprojektowany i skonfigurowany do maksymalizacji mocy obliczeniowej niezbędnej do wydobycia krytopwalut. Na rynku tak skonfigurowany sprzęt nie znajduje innego zastosowania. Bez poniesienia nakładów na sprzęt, spółka nie miałaby możliwości wytworzenia mocy obliczeniowej i wykopania kryptowaluty. Równocześnie ilość poniesionych nakładów na sprzęt określa ilość możliwej do wydobycia kryptowaluty. Aby zatem nabyć walutę wirtualną w opisany wyżej sposób należy posiadać tak wydajny sprzęt podłączony stale do sieci. Zatem wykopanie waluty wirtualnej we wskazany przez Spółkę sposób nie jest możliwe bez użycia przeznaczonego do tego celu sprzętu i zużycia w tym właśnie celu energii elektrycznej. Bez stałej pracy sprzętu komputerowego nie dojdzie do nabycia wirtualnej waluty. Stale pracujący system komputerowy gwarantuje jej wykopanie. Spółka zakupiła odpowiednie podzespoły komputerowe do „kopania” waluty wirtualnej. Cena nabycia tych urządzeń to 500.000 zł. – urządzenia te zostały zaliczone do środków trwałych i podlegają amortyzacji. Z uwagi na duży koszt sprzętu, nieracjonalne byłoby używanie go tylko 8h dziennie - dlatego sprzęt pracuje 24h. Przestój sprzętu wiązałby się ze stratami spółki. Zakupiony sprzęt, w tym głównie karty graficzne, jest zaprojektowany na określony czas bezawaryjnego użycia. Dlatego intensywniejsze korzystanie ze sprzętu, powoduje proporcjonalne skrócenie jego żywotności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z powyższym opisem „wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej”, o których mowa w art. 15 ust. 11 u.p.d.o.p, uznać należy także wydatki ponoszone w związku z kopaniem waluty wirtualnej, takiej jak wydatki na zakup sprzętu przeznaczonego do kopania waluty wirtualnej oraz na zakup energii elektrycznej zużywanej w tym celu?
2. Czy w związku z faktem, iż „koparka” pracuje nieprzerwanie i poddana jest szybkiemu postępowi technicznemu, możliwe jest zastosowanie podwyższonego wskaźnika amortyzacji - czyli zastosowanie 60% wskaźnika (2*30% odliczonego dla KŚT 491 - Zespoły komputerowe)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przez pojęcie „nabycia” waluty wirtualnej należy rozumieć także nabycie waluty wirtualnej w drodze tzw. kopania, czyli także nabycie pierwotne (czyli swego rodzaju wytworzenie waluty wirtualnej). W ocenie Spółki proces pierwotnego nabycia waluty nie jest bezkosztowy - wymaga bowiem poniesienia kosztów sprzętu informatycznego i energii elektrycznej. Art. 15 ust. 11 ustawy wskazuje, że koszty uzyskania przychodu z tytułu zbycia waluty wirtualnej stanowią udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie tej waluty oraz koszty związane z jej zbyciem.

Amortyzacja sprzętu komputerowego oraz koszt nabycia energii elektrycznej stanowią w ocenie Spółki koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f updop, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Zgodnie z art. 15 ust. 11 updop, koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f, stanowią udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

Wskazać przy tym należy, że z uzasadnienia do zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr 2860 z 25 września 2018 r. w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów związanych z walutą wirtualną wskazano, „że kosztami podatkowymi będą udokumentowane wydatki na nabycie walut wirtualnych, poniesione w danym roku podatkowym, ale wyłącznie bezpośrednio związane z nabyciem i sprzedażą walut wirtualnych. Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc w szczególności koszty finansowania zakupu walut wirtualnych (koszty pożyczek, kredytów itp.)”.

Z powyższego wynika zatem, że ustawodawca wprowadzając do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy dotyczące wirtualnych walut, w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ww. ustawy, jako źródło przychodów z zysków kapitałowych, wskazał przychody z wymiany wirtualnych walut i odpowiednio w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określił jakie wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów związane z wirtualną walutą. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że kosztami uzyskania przychodów związanych z walutą wirtualną są udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, które pośredniczą w wymianie lub sprzedaży tych walut.

Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc koszty pośrednie, w szczególności koszty zakupu sprzętu przeznaczonego do kopania waluty wirtualnej ich amortyzacji, czy też zużycia energii elektrycznej.

Zatem odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio poniesionych na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 15 ust. 11 updop, stwierdzić należy, że będą to oprócz ceny zakupu, również prowizje pobierane przez podmioty pośredniczące w wymianie. Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc koszty inne niż bezpośrednio związane z nabyciem waluty wirtualnej, w szczególności koszty finansowania zakupu walut wirtualnych (koszty pożyczek, kredytów itp.), zakup komputera, koszty zużycia prądu, koszt zakupu „koparek do kryptowalut”, koszty amortyzacji komputerów.

Stosownie do art. 15 ust. 12 updop, koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 11, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 13.

Nadwyżka kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 11, nad przychodami uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów poniesione w następnym roku podatkowym (art. 15 ust. 13 updop).

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy „wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej”, o których mowa w art. 15 ust. 11 u.p.d.o.p, uznać należy także wydatki ponoszone w związku z kopaniem waluty wirtualnej, takiej jak wydatki na zakup sprzętu przeznaczonego do kopania waluty wirtualnej oraz na zakup energii elektrycznej zużywanej w tym celu oraz czy w związku z faktem, iż „koparka” pracuje nieprzerwanie i poddana jest szybkiemu postępowi technicznemu, możliwe jest zastosowanie podwyższonego wskaźnika amortyzacji - czyli zastosowanie 60% wskaźnika (2*30% odliczonego dla KŚT 491 - Zespoły komputerowe).

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Wnioskodawca w związku z „kopaniem waluty wirtualnej” ponosi wydatki na zakup sprzętu przeznaczonego do kopania waluty wirtualnej oraz generuje wydatki na energię elektryczną zużywaną w tym celu. Wnioskodawca wskazał również, że podzespoły komputerowe do kopania waluty wirtualnej zostały zaliczone do środków trwałych i podlegają amortyzacji.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że ww. wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę nie można uznać za wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 15 ust. 11 w zw. z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f updop. Wnioskodawca nie nabywa waluty wirtualnej od innego podmiotu, lecz dokonuje jej pierwotnego wydobycia, zbliżonego do wytworzenia. Wykopana waluta wirtualna nie była nigdy wcześniej przedmiotem obrotu, ponieważ nie istniała. Zatem wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup sprzętu przeznaczonego do kopania waluty wirtualnej, wydatków na energie elektryczną oraz amortyzację „koparki” nie można bezpośrednio powiązać z nabyciem waluty wirtualnej.

Dodać należy, że zgodnie z art. 22d ust. 1 updop, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia walut wirtualnych podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Dochodem z odpłatnego zbycia walut wirtualnych jest osiągnięta w roku podatkowym różnica między sumą przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f, a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 15 ust. 11-13 (art. 22d ust. 2 updop). Ponadto, na podstawie art. 22d ust. 4 updop, dochodów z odpłatnego zbycia walut wirtualnych nie łączy się z innymi dochodami (przychodami) podatnika.

Biorąc pod uwagę treść ww. regulacji, wskazane we wniosku wydatki ponoszone w związku z „wykopaniem” waluty wirtualnej nie będą w omawianym przypadku obniżały podstawy opodatkowania, obliczanej według ww. zasad, gdyż – jak wskazano powyżej – wydatki te nie stanowią kosztów, o których mowa w art. 15 ust. 11 updop.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy „wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej”, o których mowa w art. 15 ust. 11 u.p.d.o.p, uznać należy także wydatki ponoszone w związku z kopaniem waluty wirtualnej, takiej jak wydatki na zakup sprzętu przeznaczonego do kopania waluty wirtualnej oraz na zakup energii elektrycznej zużywanej w tym celu – jest nieprawidłowe.

W konsekwencji skoro wydatki na zakup sprzętu do kopania wirtualnych walut nie mogą być kosztami uzyskania przychodów również poprzez odpisy amortyzacyjne, odniesienie się do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej dla tego składnika majątku - stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.