Spółka z o.o. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obsługi naziemnej statków powietrznych. Zobowiązana do stosowania przepisów ustawy o pracowniczych planach kapitałowych (PPK), w 2019 r. zawarła umowę o zarządzanie PPK oraz umowę o prowadzenie PPK z instytucją finansową. Zgodnie z ustawą PPK, Spółka ma obowiązek obliczania, pobierania od pracowników oraz dokonywania wpłat do PPK. Wpłaty do PPK finansowane przez Spółkę stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem ich opłacenia w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane. Spółka wypłaca wynagrodzenia do 10 dnia następnego miesiąca, a wpłaty do PPK dokonuje do 15 lutego następnego roku. Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2021 r. (data wpływu 19 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składki płaconej na pracownicze plany kapitałowe jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19 stycznia 2021 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składki płaconej na pracownicze plany kapitałowe.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Sp. z o.o. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Podstawowym przedmiotem prowadzonej przez nią działalności gospodarczej jest obsługa naziemna statków powietrznych (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 52.23.Z). Uzyskiwane przychody i poniesione koszty uzyskania przychodów Spółka ustala zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)).
Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jest zobowiązana do stosowania przepisów ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (dalej: PPK) i jest podmiotem zatrudniającym w rozumieniu tych przepisów.
W związku z tym, w 2019 r. Spółka dokonała wyboru instytucji finansowej, z którą zawarła w wymaganych terminach umowę o zarządzanie PPK oraz umowę o prowadzenie PPK.
Zgodnie z art. 25 ustawy PPK podmiot zatrudniający i uczestnik PPK finansują wpłaty podstawowe z własnych środków. Mogą również zadeklarować finansowanie wpłat dodatkowych.
Zgodnie z art. 28 ustawy PPK Spółka jest zobowiązana do obliczenia i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej w części finansowanej przez Spółkę oraz do obliczenia, pobrania od uczestnika PPK i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej w części finansowanej przez uczestnika PPK. Wpłaty finansowane przez Spółkę są obliczane oraz wpłaty finansowane przez uczestnika PPK są obliczane i pobierane w terminie wypłaty wynagrodzenia przez Spółkę. Spółka dokonuje wpłat finansowanych przez Spółkę i uczestników PPK do wybranej instytucji finansowej w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane.
Zgodnie z art. 15 ust. 4ga ustawy CIT, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40a tej ustawy, wpłaty dokonywane do PPK, w części finansowanej przez Spółkę, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne, pod warunkiem że zostaną opłacone w terminie wynikającym z przepisów ustawy PPK. W przypadku uchybienia temu terminowi do wpłat tych stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57aa ustawy CIT. W Spółce wynagrodzenia należne za dany miesiąc wypłacane są do 10 dnia następnego miesiąca. Przykładowo wynagrodzenie należne za grudzień danego roku wypłacane jest 10 stycznia następnego roku, wpłaty do PPK są obliczane i pobrane do 10 stycznia tego następnego roku, a wpłata do PPK dokonywana jest do 15 lutego tego następnego roku. Wypłacane wynagrodzenia nie stanowią nagród i premii, o których mowa w art.16 ust.1 pkt 40a ustawy CIT.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy finansowane przez Spółkę wpłaty do PPK będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki w miesiącu za który wypłacane jest wynagrodzenie należne, przykładowo w przypadku wynagrodzenia należnego za grudzień danego roku, wypłacanego 10 stycznia następnego roku, będą kosztem uzyskania przychodów w grudniu tego danego roku, pod warunkiem, że zostaną przekazane do instytucji finansowej do 15 lutego następnego roku?
Zdaniem Wnioskodawcy.
Zgodnie z art. 15 ust. 1da ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione przez podmiot zatrudniający na zapewnienie prawidłowej realizacji obowiązków wynikających z ustawy PPK, z zastrzeżeniem ust. 4ga. Zastrzeżenie w ust. 4ga dotyczy momentu uznawania wpłat dokonywanych do PPK w części finansowanej przez podmiot zatrudniający za koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z tym zastrzeżeniem wpłaty do PPK stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostaną opłacone w terminie wynikającym z przepisów ustawy PPK. W przypadku uchybienia temu terminowi do wpłat tych stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57aa ustawy CIT.
Zdaniem Spółki, w przypadku gdy termin wpłaty do PPK zostanie zachowany, wpłaty do PPK są kosztem uzyskania przychodów w miesiącu, za który uczestnikom PPK jest należne wynagrodzenie. Przykładowo w przypadku wynagrodzenia należnego za grudzień danego roku, wypłacanego 10 stycznia następnego roku, obliczone i sfinansowane przez Spółkę wpłaty do PPK dotyczące wynagrodzenia wypłacanego za grudzień danego roku, będą kosztem uzyskania przychodów w grudniu tego danego roku, pod warunkiem, że zostaną przekazane do instytucji finansowej do 15 lutego następnego roku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).
W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu).
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.
Stosownie do art. 15 ust. 4g updop, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.
Kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione przez podmiot zatrudniający na zapewnienie prawidłowej realizacji obowiązków wynikających z ustawy o pracowniczych planach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 4ga (art. 15 ust. 1da updop).
Stosownie do art. 15 ust. 4ga updop, wpłaty dokonywane do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40a, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający w rozumieniu tej ustawy, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne, pod warunkiem że zostaną opłacone w terminie wynikającym z przepisów tej ustawy. W przypadku uchybienia temu terminowi do wpłat tych stosuje się przepisy art. 16 ust. 1pkt 57aa.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka zobowiązana jest do stosowania przepisów ustawy o pracowniczych planach kapitałowych. W związku z tym w 2019 r. zawarła z instytucją finansową umowę o zarządzanie PPK oraz umowę o prowadzenie PPK. W Spółce wynagrodzenia za pracę należne za dany miesiąc wypłacane są do 10 dnia następnego miesiąca. Spółka dokonuje wpłat finansowanych przez Spółkę oraz uczestników PPK do instytucji finansowej, z którą zawarła umowę, w terminie do 15 dnia każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane. Wpłaty te będą stanowiły koszty uzyskania przychodu za miesiąc, za który będzie wypłacane wynagrodzenie pod warunkiem, że zostaną przekazane do instytucji finansowej w ustawowym terminie, tj. do 15 lutego następnego roku.
Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz.U. z 2018 r. poz. 2215 ze zm., dalej zwana: „ustawa PPK”), podmiot zatrudniający i uczestnik PPK finansują wpłaty podstawowe z własnych środków.
W myśl art. 26 ust. 1 ustawy PPK, wpłata podstawowa finansowana przez podmiot zatrudniający wynosi 1,5% wynagrodzenia.
Stosownie do art. 28 ust. 2 ustawy PPK, podmiot zatrudniający jest obowiązany do obliczenia i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej finansowanych przez ten podmiot oraz do obliczenia, pobrania od uczestnika PPK i dokonania wpłat do wybranej instytucji finansowej wpłat finansowanych przez uczestnika PPK.
Wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający są obliczane, a wpłaty finansowane przez uczestnika PPK są obliczane i pobierane od uczestnika PPK w terminie wypłaty wynagrodzenia przez podmiot zatrudniający (art. 28 ust. 3 ustawy PPK).
Zgodnie z art. 28 ust. 4 ustawy PPK, wpłaty, o których mowa w ust. 2, dokonywane są w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane.
Mając na uwadze powyższe regulacje stwierdzić należy, że wpłaty dokonywane do pracowniczych planów kapitałowych stosownie do art. 15 ust. 4ga w związku z art. 15 ust. 1da ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne, pod warunkiem, że zostaną odprowadzone w terminie określonym w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych, czyli do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone. W przypadku niewpłacenia składek na PPK w tym terminie, stanowią one koszt uzyskania przychodów pracodawcy w miesiącu, w którym zostanie dokonana wpłata środków na PPK do instytucji finansowej.
Jak wynika z wniosku, przekazanie przez Spółkę składek na PPK nastąpi z zachowaniem ustawowego terminu, tj. wpłaty na PPK obliczone w liście płac za grudzień danego roku będą podlegały wpłacie do instytucji finansowej w terminie do 15 lutego następnego roku. Wpłaty te będą stanowić koszt uzyskania przychodu dla Spółki w miesiącu, za który należne jest wynagrodzenie pracownika stanowiące podstawę do obliczenia wysokości wpłaty, zatem w przedmiotowej sprawie będą stanowić koszt podatkowy w grudniu danego roku.
W konsekwencji stanowisk Spółki, w którym Spółka informuje, że wpłaty PPK będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki, w miesiącu za który wypłacane jest wynagrodzenie należne do 10 dnia następnego miesiąca, pod warunkiem, że zostaną przekazane do instytucji finansowej do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane - uznano za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili