0114-KDIP2-2.4010.211.2021.1.KL

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 sierpnia 2021 r. (data wpływu 9 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w przypadku rozwiązania i wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorstw Krajowego Rejestru Sądowego, skutkującego wygaśnięciem zobowiązań Spółki istniejących na dzień wykreślenia z rejestru przedsiębiorstw, wartość tych zobowiązań stanowić będzie przychód podatkowy Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

9 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w przypadku rozwiązania i wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorstw Krajowego Rejestru Sądowego, skutkującego wygaśnięciem zobowiązań Spółki istniejących na dzień wykreślenia z rejestru przedsiębiorstw, wartość tych zobowiązań stanowić będzie przychód podatkowy Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) zarejestrowanym w Polsce. Spółka ma siedzibę w (`(...)`), a jej podstawowa działalność związana jest m.in. z organizacją targów, wystaw, kongresów i innych wydarzeń.

Spółka należy do grupy X (dalej: „Grupa x”, „Grupa”). Jedynym udziałowcem Spółki jest Y. (dalej: „Y”, „Wierzyciel”), spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowana w Finlandii i będąca rezydentem podatkowym Finlandii, której numer VAT nadany przez Finlandię to (…).

Obecnie, z uwagi na złe wyniki finansowe Spółki, rozważana jest jej likwidacja.

Jeżeli dojdzie do likwidacji Spółki, celem procesu likwidacyjnego będzie zakończenie działalności Spółki i wykreślenie jej z Krajowego Rejestru Sądowego. Działania likwidatora będą zatem zmierzały do zakończenia bieżących interesów Spółki, ściągnięcia jej wierzytelności i wykonania zobowiązań oraz sprzedaży majątku Spółki, zgodnie z art. 282 § 1 Kodeksu Spółek Handlowych.

Na dzień 30 kwietnia 2021 r., X posiada zobowiązania wobec Y (dalej: „niespłacone zobowiązania”), na które składają się zobowiązania z tytułu pożyczki niehandlowej (wraz z odsetkami) oraz zobowiązania z tytułu należności handlowych.

Zgodnie z umową pożyczki z dnia 4 stycznia 2012 r. zawartą pomiędzy X a Y („umowa pożyczki”), Wierzyciel udostępnił Wnioskodawcy terminowy kredyt gotówkowy, w ramach którego zostały udostępnione Wnioskodawcy środki pieniężne do maksymalnej kwoty 500 tys. EUR („pożyczka”). Zgodnie z umową pożyczki, Wnioskodawca zwróci Y całkowitą kwotę pożyczki udzielonej przez Y wraz z naliczonymi i niezapłaconymi odsetkami. Kwota pożyczki wraz z naliczonymi i niezapłaconymi odsetkami zostanie w całości spłacona do dnia 4 stycznia 2032 r. w jednej lub kilku ratach, zgodnie z ustaleniami stron. W ramach umowy pożyczki, X zobowiązuje się do zapłaty odsetek naliczanych od dziennego salda kwoty należnej i płatnej na koniec każdego okresu w wysokości 12-miesięcznej stopy EURIBOR + 3% marży w skali roku wraz z odsetkami od zaległych odsetek w tej samej wysokości.

Pożyczka nie została spłacona do dnia dzisiejszego. Na dzień złożenia niniejszego wniosku, zarówno kwota główna, jak i narosłe odsetki od pożyczki pozostają niespłacone. Oprócz zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki, X posiada również wobec Y zobowiązania z tytułu należności handlowych.

Jednocześnie, Y nie egzekwuje od Spółki swoich roszczeń wynikających z niespłaconych zobowiązań i nie wyraża zgody na ich umorzenie (w tym zwolnienie z długu).

Wnioskodawca zwraca uwagę, że wartość całego majątku Spółki jest znacznie niższa niż wartość niespłaconych zobowiązań i nie wystarczy na pokrycie należności z ich tytułu.

W związku z tym, jeżeli dojdzie do likwidacji Spółki to najprawdopodobniej na koniec procesu likwidacji w Spółce pozostaną zobowiązania wynikające z niespłaconych zobowiązań. Niemniej, pomimo istnienia niespłaconych zobowiązań, likwidator złoży wniosek o wykreślenie Spółki z Krajowego Rejestru Sądowego.

Celem niniejszego wniosku jest wyłącznie potwierdzenie skutków podatkowych procesu likwidacji Spółki w kontekście ww. niespłaconych zobowiązań. W szczególności, celem tego wniosku nie jest osiągnięcie korzyści podatkowej wskutek działania o sztucznym charakterze w rozumieniu art. 119a i kolejnych Ordynacji Podatkowej z dnia 29 sierpnia 1997 (Dz. U. 2020, poz. 1325 ze zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego powyżej opisu zdarzenia przyszłego, wartość nieprzedawnionych i niespłaconych zobowiązań, które pozostaną w Spółce wraz z zakończeniem procesu likwidacji, będzie stanowić dla Spółki przychód podatkowy, a w szczególności, czy wartość tych zobowiązań będzie stanowić dla Spółki przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 lub pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”)?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość nieprzedawnionych i niespłaconych zobowiązań, które pozostaną w Spółce wraz z zakończeniem procesu likwidacji nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podatkowego, a w szczególności, wartość tych zobowiązań nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podatkowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 lub pkt 3 ustawy o CIT.

W art. 12 ustawy o CIT sformułowane zostało ogólne pojęcie przychodu, zawierające otwarty katalog przysporzeń stanowiący przychód podatkowy dla podatników. W szczególności, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Co więcej, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, przychodem jest także wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. a-d ustawy o CIT, do przychodów podatkowych nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, jeżeli ich umorzenie jest związane z:

• bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, lub

• postępowaniem restrukturyzacyjnym, postępowaniem upadłościowym, lub

• realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw, lub

• przymusową restrukturyzacją w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji;

W związku z tym, co do zasady umorzenie zobowiązań (z wyjątkiem sytuacji objętych art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. a-d ustawy o CIT) prowadzi do powstania przychodu po stronie podatnika, którego zobowiązania są umarzane.

Wnioskodawca wskazuje jednak, że przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia „umorzenie” zobowiązania. Zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. - kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, ze zm.; dalej: „kodeks cywilny”) wierzytelności lub zobowiązania mogą wygasnąć w drodze potrącenia, odnowienia i zwolnienia z długu. Należy wskazać, że w wyroku z dnia 24 czerwca 2010 r. II FSK 345/09 NSA wskazał, że pojęcie „umorzonych zobowiązań” z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT mieści w sobie zwolnienie z długu, odnowienie i potrącenie.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, X posiada niespłacone zobowiązania wobec Y, na które składają się zobowiązania z tytułu pożyczki niehandlowej (wraz z odsetkami) oraz zobowiązania z tytułu należności handlowych. Wierzyciel nie egzekwuje od X swoich roszczeń wynikających z niespłaconych zobowiązań i nie wyraża zgody na ich umorzenie, w tym na zwolnienie Spółki z długu. Dlatego, jeżeli dojdzie do likwidacji Spółki, to najprawdopodobniej na koniec procesu likwidacji w Spółce pozostaną zobowiązania wynikające z niespłaconych zobowiązań. Niemniej, pomimo istnienia niespłaconych zobowiązań, likwidator złoży wniosek o wykreślenie Spółki z Krajowego Rejestru Sądowego.

W związku z tym, należy rozstrzygnąć czy w opisanym zdarzeniu przyszłym na skutek pozostawienia w Spółce zobowiązań wynikających z niespłaconych zobowiązań na dzień zakończenia procesu likwidacyjnego Spółki dojdzie do umorzenia zobowiązań w stosunku do Spółki a co za tym idzie, do powstania przychodu w rozumieniu art. art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT.

Ewentualnie, należy rozstrzygnąć czy niespłacone zobowiązania należności handlowych stanowią przychód z tytułu otrzymanych rzeczy lub praw, innych świadczeń w naturze, w tym rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie lub innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, w związku z zakończeniem procesu likwidacyjnego i wykreśleniem Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS (Krajowy Rejestr Sądowy), X nie uzyska jakiegokolwiek nieodpłatnego (lub częściowo odpłatnego) świadczenia. W szczególności, w wyniku tych zdarzeń po stronie Spółki nie powstanie żadne realne przysporzenie. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy po stronie X nie powstanie przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, po stronie X nie powstanie także przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT w związku z pozostawieniem w Spółce zobowiązań wynikających z niespłaconych zobowiązań na dzień zakończenia procesu likwidacyjnego X, ponieważ nie dojdzie do umorzenia zobowiązań – rozumianego jako wygaśnięcie zobowiązania w rozumieniu kodeksu cywilnego, tzn. zwolnienie z długu, odnowienie lub potrącenie – w stosunku do Spółki.

Zgodnie z definicją potrącenia zawartą w art. 498 kodeksu cywilnego, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

X nie jest wierzycielem w stosunku do Y, a Y nie jest dłużnikiem w stosunku do X. W przedstawionym stanie faktycznym nie dojdzie zatem do kompensaty wzajemnych wierzytelności i w związku z tym do wygaśnięcia zobowiązania w drodze potrącenia.

Zgodnie z definicją odnowienia z art. 506 kodeksu cywilnego, jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie

dotychczasowe wygasa. W razie wątpliwości poczytuje się, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym dłużnik, tzn. X nie zobowiąże się do spełnienia innego świadczenia ani tego samego świadczenia z innej podstawy prawnej. Nie dojdzie zatem do wygaśnięcia zobowiązania w drodze odnowienia.

Natomiast zgodnie z art. 508 kodeksu cywilnego zawierającego definicję zwolnienia z długu, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Y nie wyraża zgody na zwolnienie X z długu. W związku z tym, w zdarzeniu przyszłym nie dojdzie także do zwolnienia z długu.

W związku z tym, niespłacone zobowiązania nie wygasną w drodze zwolnienia z długu, potrącenia ani odnowienia, a co za tym idzie nie można stwierdzić, że zostaną one umorzone i powstanie przychód w rozumieniu art. art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT. Wnioskodawca wskazuje w szczególności, że z przytoczonych art. 498, 506 oraz 508 kodeksu cywilnego wynika, że aby doszło do zwolnienia z długu, potrącenia lub odnowienia konieczne jest złożenie oświadczenia woli przez obie strony czynności. W opisanym zdarzeniu przyszłym złożenie takiego oświadczenia woli nie będzie mieć miejsca. W związku z tym, w szczególności wygaśnięcie zobowiązania na skutek wykreślenia wierzyciela z rejestru przedsiębiorców KRS stanowiące zdarzenie niezależne od woli dłużnika nie stanowi zwolnienia z długu w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy wartość nieprzedawnionych i niespłaconych zobowiązań, które pozostaną w Spółce wraz z zakończeniem procesu likwidacji, nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podatkowego, a w szczególności, wartość tych zobowiązań nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podatkowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 lub pkt 3 ustawy o CIT.

Prezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji:

1. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 lipca 2017 r., sygn. 0114-KDIP2-3.4010.124.2017.1.MC,

2. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 października 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.394.2018.2.AS,

3. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 listopada 2019 r., sygn. KDIB2-1.4010.415.2019.2.AT,

4. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 stycznia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.466.2020.2.BG,

5. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 lutego 2021 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.421.2020.2.OK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia czy w przypadku rozwiązania i wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorstw Krajowego Rejestru Sądowego, skutkującego wygaśnięciem zobowiązań Spółki istniejących na dzień wykreślenia z rejestru przedsiębiorstw, wartość tych zobowiązań stanowić będzie przychód podatkowy Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroku sądu administracyjnego i interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i tylko do nich się odnoszą; w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.