0114-KDIP2-1.4010.223.2021.1.PD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 16 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

· interwencyjny zakup alkoholu (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,

· zakup alkoholu na targi (pytanie nr 2) – jest prawidłowe,

· kontrolny zakup alkoholu (pytanie nr 3) – jest prawidłowe,

· zakup alkoholu dla Influencerów (pytanie nr 4) – jest nieprawidłowe,

· zakup alkoholu dla Kontrahentów (pytanie nr 5) – jest prawidłowe,

· zakup alkoholu dla pracowników (pytanie nr 6) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na interwencyjny zakup alkoholu, zakup alkoholu na targi, kontrolny zakup alkoholu, zakup alkoholu dla Influencerów, zakup alkoholu dla Kontrahentów, zakup alkoholu dla pracowników.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką kapitałową z siedzibą w (…) (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”). Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Spółka świadczy usługi na rzecz swojego udziałowca, spółki B z siedzibą w (…) (dalej: „B Ltd.”), będącej producentem alkoholi luksusowych.

Spółka nie prowadzi samodzielnie sprzedaży ani dystrybucji alkoholu na polskim rynku, a głównym źródłem jej przychodów jest wynagrodzenie otrzymywane od B Ltd. za realizowane na jej rzecz usługi.

Przedmiotem usług realizowanych przez Spółkę na rzecz B Ltd. są usługi marketingowe, które mają na celu wspieranie sprzedaży i pozyskiwanie nowych odbiorców alkoholi produkowanych przez B Ltd. na polskim rynku. W ramach tych usług Spółka - w granicach dozwolonych przepisami polskiego prawa - realizuje działania o charakterze promocyjnym oraz zadania z zakresu public relations.

W celu realizacji zadań składających się na świadczone usługi marketingowe, Spółka regularnie ponosi wydatki na zakup alkoholu. Można wyróżnić 6 sytuacji, w których Spółka ponosi tego rodzaju wydatki:

1. Interwencyjny zakup alkoholu w sklepach i hurtowniach

Spółka nabywa alkohol marki (…) w różnych miejscach jego dystrybucji na polskim rynku (m.in. w hurtowniach posiadających zezwolenie na handel detaliczny i w sklepach). Powyższe działania mają na celu weryfikację jakości sprzedawanego alkoholu (dalej: „Interwencyjny Zakup Alkoholu”);

2. Zakup alkoholu na potrzeby organizowania stoisk promocyjnych w czasie targów

Spółka nabywa alkohol marki (…) w związku z uczestnictwem w różnego rodzaju targach. Podczas targów alkohol wystawiany jest jako ekspozycja na stoisku Spółki. W przypadku niektórych wydarzeń, uczestnicy mają również możliwość jego degustacji (dalej: „Zakup Alkoholu na Targi”);

1. Zakup alkoholu w celu kontrolowania sposobu jego podawania przez podmioty z branży (…)

Spółka kontroluje sposób podawania alkoholu marki (…) przez podmioty z branży (…) (m.in. hotele, restauracje, bary). W celu realizacji tej funkcji Spółka dokonuje zakupu alkoholu marki (…) u podmiotów z tej branży, aby weryfikować jego jakość, smak i sposób podania (dalej: „Kontrolny Zakup Alkoholu”);

1. Zakup alkoholu przeznaczonego na prezenty dla influencerów

W celu promowania marki i rozszerzania grona konsumentów Spółka nabywa alkohol marki (…), a następnie wysyła go w postaci prezentów do tzw. influencerów (tj. osób prowadzących działalność w Internecie, posiadających szerokie grono odbiorców). Spółka przekazuje swoje produkty na rzecz influencerów nieodpłatnie i nie wymaga od nich, aby zobowiązali się do podjęcia jakichkolwiek czynności mających charakter reklamowy. Taki sposób postępowania podyktowany jest praktyką rynkową współpracy z influencerami, jak również wymogami prawnymi. Spółka musi bowiem działać zgodnie z art. 13[1] ust. 1 zd. 1 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2277 z późn. zm.), dalej: „Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi”), zgodnie z którym na terytorium Polski obowiązuje zakaz reklamy i promocji napojów alkoholowych (dalej: „Zakup Alkoholu dla Influencerów”);

5. Zakup alkoholu na potrzeby kolacji z kontrahentami

Spółka organizuje kolacje i spotkania dla kontrahentów zajmujących się sprzedażą i dystrybucją alkoholu marki (…). Na potrzeby takich spotkań Spółka dokonuje zakupu alkoholu nie tylko marki (…), ale również marek konkurencyjnych, m.in. w celu ich porównania, oceny i degustacji (dalej: „Zakup Alkoholu dla Kontrahentów”);

1. Zakup alkoholu dla pracowników w ramach T&E

Pracownikom Spółki przysługuje prawo do zakupu określonej liczby butelek alkoholu w trakcie roku na koszt Spółki. Wydatki te ponoszone są w ramach kosztów T&E (ang. Travel and Expense). Pracownicy opłacają wydatki typu T&E służbowymi kartami płatniczymi, a następnie każdego miesiąca, na podstawie dokumentów (paragonów, faktur, biletów) są one rozliczane w formularzu wydatków pracowniczych (dalej: „Zakup Alkoholu dla Pracowników”).

Wszystkie w/w wydatki na zakup alkoholu ponoszone są przez Spółkę (tj. ze środków własnych Spółki). Wydatki te mają charakter definitywny (rzeczywisty) - ich wartość nie jest Spółce zwracana przez jakikolwiek inny podmiot. Wydatki te są właściwie udokumentowane. Spółka ponosi opisane wyżej wydatki obecnie i będzie ponosiła je również w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) (Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.

Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm.), dalej: „Ustawa o CIT”), wydatków na Interwencyjny Zakup Alkoholu?

2. Czy Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Zakup Alkoholu na Targi?

3. Czy Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Kontrolny Zakup Alkoholu?

4. Czy Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Zakup Alkoholu dla Influencerów?

5. Czy Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Zakup Alkoholu dla Kontrahentów?

6. Czy Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Zakup Alkoholu dla Pracowników?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Interwencyjny Zakup Alkoholu.

2. Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Zakup Alkoholu na Targi.

3. Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Kontrolny Zakup Alkoholu.

4. Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Zakup Alkoholu dla Influencerów.

5. Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Zakup Alkoholu dla Kontrahentów.

6. Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Zakup Alkoholu dla Pracowników.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy - część wspólna dla wszystkich pytań

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

i. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

ii. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

iii. został właściwie udokumentowany,

iv. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

v. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

vi. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić wcześniej opisany związek. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz swojego udziałowca, spółki B Ltd., będącej producentem alkoholi luksusowych. Wnioskodawca nie prowadzi samodzielnie sprzedaży ani dystrybucji alkoholu na polskim rynku, a głównym źródłem jego przychodów jest wynagrodzenie otrzymywane od B Ltd. za realizowane usługi.

Przedmiotem usług realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz B Ltd. są usługi marketingowe, które mają na celu wspieranie sprzedaży i pozyskiwanie nowych odbiorców alkoholi produkowanych przez B Ltd. na polskim rynku. W ramach tych usług Spółka – w granicach dozwolonych przepisami polskiego prawa - realizuje działania o charakterze promocyjnym i z zakresu public relations.

W celu realizacji zadań składających się na świadczone usługi marketingowe, Wnioskodawca regularnie ponosi wydatki na zakup alkoholu. W opisie stanu faktycznego wyróżnione zostało 6 sytuacji, w których Wnioskodawca ponosi tego rodzaju wydatki:

1. Interwencyjny Zakup Alkoholu,

2. Zakup Alkoholu na Targi,

3. Kontrolny Zakup Alkoholu,

4. Zakup Alkoholu dla Influencerów,

5. Zakup Alkoholu dla Kontrahentów,

6. Zakup Alkoholu dla Pracowników.

W opisie stanu faktycznego bezpośrednio wskazano, iż wszystkie powyższe wydatki na zakup alkoholu ponoszone są przez Spółkę (pokrywane ze środków własnych Spółki), mają definitywny (rzeczywisty) charakter (ich wartość nie jest Spółce zwracana przez jakikolwiek inny podmiot) i są właściwie udokumentowane. W konsekwencji, nie powinno budzić wątpliwości, iż wydatki te spełniają pierwsze 3 z w/w 6 warunków, od których spełnienia uzależniona jest możliwość kwalifikacji określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodu. Należy zatem zweryfikować, czy spełniają one również pozostałe 3 warunki, które muszą być spełnione przez wydatki kwalifikowane od kosztów uzyskania przychodów, tj.:

· wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

· wydatek poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

· wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Weryfikacja spełnienia powyższych warunków została zaprezentowana w dalszej części niniejszego wniosku, odrębnie dla każdego rodzaju wydatków na zakup alkoholu, które są ponoszone przez Spółkę.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka dokonuje tzw. Interwencyjnego Zakupu Alkoholu. Pod tym pojęciem rozumiany jest zakup alkoholu marki (…) w różnych miejscach jego dystrybucji na polskim rynku (m.in. w hurtowniach posiadających zezwolenie na handel detaliczny i w sklepach), w celu weryfikacji jakości sprzedawanego alkoholu.

Biorąc pod uwagę przedmiot działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę - tj. świadczenie usług marketingowych realizowanych przez Spółkę na rzecz B Ltd., które mają na celu wspieranie sprzedaży i pozyskiwanie nowych odbiorców alkoholi produkowanych przez B Ltd. - należy stwierdzić, iż związek wydatków na Interwencyjny Zakup Alkoholu z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą jest oczywisty. Zgodnie z definicją „marketingu” prezentowaną przez Amerykańskie Stowarzyszenie Marketingu, marketing to „działania, zespół instytucji i procesów służących tworzeniu, komunikowaniu, dostarczaniu i wymianie produktów, które mają wartość dla klientów, partnerów i społeczeństwa” (Definicja Marketingu AMA (American Marketing Association) (ang.). [źródło: https://www.ama.org/the- definition-of-marketing-what-is-marketing/, dostęp: 15 maja 2021 r.). Jak wynika z przytoczonej definicji, jednym z elementów działań marketingowych jest służenie wymianie produktów, które mają wartość dla klienta. Niezbędna jest zatem weryfikacja wartości produktów dla klientów, na którą składa się m.in. kontrola jakości sprzedawanych towarów. Taki cel - w przypadku sprzedaży produkowanych przez B Ltd. alkoholi na polskim rynku - spełnia Interwencyjny Zakup Alkoholu prowadzony przez Wnioskodawcę. Dzięki Interwencyjnemu Zakupowi Alkoholu Wnioskodawca weryfikuje jakość alkoholu oferowanego przez pośredników handlowych (tj. hurtownie i sklepy), co niewątpliwie służy wsparciu sprzedaży produkowanych przez B Ltd. alkoholi na polskim rynku. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Spółka otrzymuje od B Ltd. wynagrodzenie za świadczone usługi marketingowe (wynagrodzenie to stanowi jej główne źródło przychodów). Wydatki na Interwencyjny Zakup Alkoholu umożliwiają Spółce realizację tych usług. W związku z tym, wydatki te stanową niewątpliwie wydatki ponoszone w celu uzyskania przychodów przez Spółkę.

Wydatki uznawane za koszty uzyskania przychodów nie mogą stanowić wydatków ujętych w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, uregulowanym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił - w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT - koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mimo, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, to zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (Taka interpretacja pojęcia terminu „reprezentacja” została zaprezentowana m.in. w interpretacji indywidualnej z 4 marca 2019 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4010.46.2019.1.AD).

Zatem reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych.

Należy również wskazać, że wymienienie w przepisach podatkowych - jako przykładowych kosztów reprezentacji - wydatków na zakup napojów alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów (Takie stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w wyroku NSA wydanym w dniu 17 czerwca 2013 r. w składzie siedmiu sędziów, sygn. akt II FSK 702/11.).

Wydatki na Interwencyjny Zakup Alkoholu mają na celu weryfikację jakości alkoholu sprzedawanego przez pośredników handlowych (tj. hurtownie i sklepy). Wydatki te nie mają na celu tworzenia dobrego obrazu Spółki, prowadzonej przez nią działalności, czy wykreowania pozytywnych relacji z kontrahentami. W konsekwencji, należy uznać, iż wydatki te nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT

Jak zostało wykazane wyżej, wydatki na Interwencyjny Zakup Alkoholu stanowią wydatki, które

i. pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą,

ii. są ponoszone w celu uzyskania przychodów,

iii. nie stanowią wydatków wymienionych w katalogu z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż wydatki te spełniają wszystkie warunki niezbędne do uznania ich za koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Interwencyjny Zakup Alkoholu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Spółka dokonuje Zakupu Alkoholu na Targi. Pod tym pojęciem rozumiany jest zakup alkoholu marki (…), który wystawiany jest jako ekspozycja na stoisku Spółki na różnego rodzaju targach handlowych. W przypadku niektórych wydarzeń tego typu, uczestnicy mają również możliwość degustacji alkoholu.

Udział Spółki w targach jest zadaniem realizowanym w ramach promocji produkowanych przez B Ltd. alkoholi na polskim rynku. Z kolei promocja stanowi jedno z podstawowych zadań wchodzących w skład usług marketingowych. Uczestnictwo Spółki w targach handlowych, na których prezentowany jest alkohol marki (…), niewątpliwie służy wsparciu sprzedaży produkowanych przez B Ltd. alkoholi na polskim rynku. Wydatki na Zakup Alkoholu na Targi są zatem związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą - przedmiotem tej działalności jest bowiem świadczenie usług marketingowych realizowanych na rzecz B Ltd., mające na celu wspieranie sprzedaży i pozyskiwanie nowych odbiorców alkoholi produkowanych tę spółkę.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Spółka otrzymuje od B Ltd. wynagrodzenie za świadczone usługi marketingowe (wynagrodzenie to stanowi jej główne źródło przychodów). Wydatki na Zakup Alkoholu na Targi umożliwiają Spółce realizację tych usług. W konsekwencji, wydatki te stanową niewątpliwie wydatki ponoszone w celu uzyskania przychodów przez Spółkę.

Wydatki na zakup Alkoholu na Targi nie stanowią również wydatków ujętych w katalogu z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. W szczególności, nie stanowią one kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, kosztów uzyskania przychodów nie stanowią koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jak zostało już wskazane wyżej, mimo, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, to zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (Taka interpretacja pojęcia terminu „reprezentacja” została zaprezentowana m.in. w interpretacji indywidualnej z 4 marca 2019 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4010.46.2019.1.AD).

Zatem reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych.

W analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wydatki na Zakup Alkoholu na Targi nie będą stanowiły kosztów reprezentacji z uwagi na branżę, w której działa Spółka (branża alkoholowa) oraz zakres jej działalności (realizacja usług marketingowych, mających na celu wsparcie sprzedaży alkoholi produkowanych przez B Ltd.). W przypadku podmiotów prowadzących działalność w innych branżach niż branża alkoholowa, częstowanie napojami alkoholowymi klientów odwiedzających stanowisko zorganizowane na targach handlowych może mieć na celu budowanie pozytywnego wizerunku firmy i zachęcanie do zakupu oferowanych przez nią produktów lub usług (innych niż napoje alkoholowe). W takich sytuacjach można zastanawiać się nad tym, czy wydatki na zakup alkoholu nie stanowią kosztów reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT. Innej oceny należy jednak dokonać w przypadku spółek działających w branży alkoholowej. Zakup alkoholu na targi, w których uczestniczą z tej branży, ma na celu eksponowanie strony wizualnej ich produktów oraz umożliwienie potencjalnym klientom (uczestnikom targów) zapoznania się z ich cechami i właściwościami. W przypadku spółek z branży alkoholowej wystawianie alkoholu na targach i organizowanie jego degustacji nie służy promowaniu towarów lub usług innych niż alkohol, ale promowaniu eksponowanego i udostępnianego do degustacji alkoholu. Tego rodzaju działania mają niewątpliwie charakter działań promocyjnych. Ich celem jest zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu promowanego alkoholu, a nie wyłącznie budowanie pozytywnego wizerunku firmy.

W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, iż ponoszone przez Spółkę wydatki na Zakup Alkoholu na Targi stanowią niewątpliwie wydatki ponoszone w związku z promocją alkoholu produkowanego przez B Ltd., a nie z reprezentacją samej Spółki czy jej marki. W konsekwencji, należy uznać, iż wydatki te nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT.

Jak zostało wykazane wyżej, wydatki na Zakup Alkoholu na Targi stanowią wydatki, które

i. pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą,

ii. są ponoszone w celu uzyskania przychodów,

iii. nie stanowią wydatków wymienionych w katalogu z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż wydatki te spełniają wszystkie warunki niezbędne do uznania ich za koszty uzyskania przychodów.

Analogiczne stanowisko w odniesieniu do alkoholi nabywanych dla celów degustacji przez firmę działającą w branży alkoholowej zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 11.07.2019 r., sygn. 0112-KDIL3-3.4011.163.2019.5.WS.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Zakup Alkoholu na Targi.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka dokonuje tzw. Kontrolnego Zakupu Alkoholu. Pod tym pojęciem rozumiany jest zakup alkoholu w celu kontrolowania sposobu jego podawania przez podmioty z branży (…) (m.in. hotele, restauracje, bary). W celu realizacji tej funkcji Spółka dokonuje zakupu alkoholu marki (…) u podmiotów z tej branży, aby weryfikować jego jakość, smak i sposób podania.

Biorąc pod uwagę przedmiot działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę - tj. świadczenie usług marketingowych realizowanych przez Spółkę na rzecz B Ltd., które maję na celu wspieranie sprzedaży i pozyskiwanie nowych odbiorców alkoholi produkowanych przez B Ltd. - należy stwierdzić, iż związek wydatków na Kontrolny Zakup Alkoholu z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą jest oczywisty. Zgodnie z definicją „marketingu” prezentowaną przez Amerykańskie Stowarzyszenie Marketingu, marketing to „działania, zespół instytucji i procesów służących tworzeniu, komunikowaniu, dostarczaniu i wymianie produktów, które mają wartość dla klientów, partnerów i społeczeństwa” (Definicja Marketingu AMA (American Marketing Association) (ang.). (źródło: https://www.ama.org/the- definition-of-marketing-what-is-marketing/, dostęp: 15 maja 2021 r.). Jak wynika z przytoczonej definicji, jednym z elementów działań marketingowych jest służenie wymianie produktów, które mają wartość dla klienta. Niezbędna jest zatem weryfikacja wartości produktów dla klientów, na którą składa się m.in. kontrola jakości sprzedawanych towarów. Taki cel - w przypadku sprzedaży produkowanych przez B Ltd. alkoholi na polskim rynku przez podmioty z branży (…) -spełnia Kontrolny Zakup Alkoholu prowadzony przez Wnioskodawcę. Dzięki Kontrolnemu Zakupowi Alkoholu Wnioskodawca weryfikuje jakość alkoholu oferowanego przez podmioty z branży (…), co niewątpliwie służy wsparciu sprzedaży produkowanych przez B Ltd. alkoholi na polskim rynku.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Spółka otrzymuje od B Ltd. wynagrodzenie za świadczone usługi marketingowe (wynagrodzenie to stanowi jej główne źródło przychodów). Wydatki na Kontrolny Zakup Alkoholu umożliwiają Spółce realizację tych usług. W konsekwencji, wydatki te stanową niewątpliwie wydatki ponoszone w celu uzyskania przychodów przez Spółkę.

Wydatki uznawane za koszty uzyskania przychodów nie mogą stanowić wydatków ujętych w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, uregulowanym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił - w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT - koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jak zostało wskazane wyżej, Ustawa o CIT od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”. Niemniej jednak, zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (Taka interpretacja pojęcia terminu „reprezentacja” została zaprezentowana m.in. w interpretacji indywidualnej z 4 marca 2019 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4010.46.2019.1.AD).

Zatem reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Należy również wskazać, że wymienienie w przepisach podatkowych - jako przykładowych kosztów reprezentacji - wydatków na zakup napojów alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki na Interwencyjny Kontrolny Alkoholu mają na celu weryfikację jakości, smaku i sposobu podawania alkoholu przez podmioty z branży (…). W związku z tym, wydatki te nie mają na celu tworzenia dobrego obrazu Spółki, prowadzonej przez nią działalności, czy wykreowania pozytywnych relacji z kontrahentami. W konsekwencji, należy uznać, iż wydatki te nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT.

Jak zostało wykazane wyżej, wydatki na Kontrolny Zakup Alkoholu stanowią wydatki, które

i. pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą,

ii. są ponoszone w celu uzyskania przychodów,

iii. nie stanowią wydatków wymienionych w katalogu z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż wydatki te spełniają wszystkie warunki, od których uzależnione jest zakwalifikowanie wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Kontrolny Zakup Alkoholu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka dokonuje Zakupu Alkoholu dla Influencerów. Pod tym pojęciem rozumiany jest zakup alkoholu marki (…) przeznaczonego na prezenty dla tzw. influencerów (tj. osób prowadzących działalność w Internecie, posiadających szerokie grono odbiorców). Zakup Alkoholu dla Influencerów realizowany jest w celu promowania marki i rozszerzania grona konsumentów. Spółka przekazuje swoje produkty na rzecz influencerów nieodpłatnie i nie wymaga od nich, aby zobowiązali się do podjęcia jakichkolwiek czynności mających charakter reklamowy. Taki sposób postępowania podyktowany jest praktyką rynkową współpracy z influencerami, jak również wymogami prawnymi. Spółka musi bowiem działać zgodnie z art. 13[1] ust. 1 zd. 1 Ustawy z o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2277 z późn. zm ), dalej: „Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi”), zgodnie z którym na terytorium Polski obowiązuje zakaz reklamy i promocji napojów alkoholowych.

Wydatki na Zakup Alkoholu dla Influencerów niewątpliwie związane są z promocją alkoholi produkowanych przez B Ltd. na polskim rynku. Z kolei promocja stanowi jedno z podstawowych zadań wchodzących w skład działań marketingowych, mających na celu wsparcie sprzedaży. Wydatki na Zakup Alkoholu dla Influencerów bezpośrednio związane są zatem z świadczeniem usług marketingowych realizowanych na rzecz B Ltd., mających na celu wspieranie sprzedaży i pozyskiwanie nowych odbiorców alkoholi produkowanych przez B Ltd. na polskim rynku. Tym samym, wydatki te wykazują ścisły związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Spółka otrzymuje od B Ltd. wynagrodzenie za świadczone usługi marketingowe (wynagrodzenie to stanowi jej główne źródło przychodów). Wydatki na Zakup Alkoholu dla Influencerów umożliwiają Spółce realizację tych usług. W konsekwencji, wydatki te stanową niewątpliwie wydatki ponoszone w celu uzyskania przychodów przez Spółkę.

Wydatki na Zakup Alkoholu dla Influencerów nie stanowią również wydatków ujętych w katalogu z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. W szczególności, nie stanowią one kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, kosztów uzyskania przychodów nie stanowią koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jak zostało już wskazane wyżej, mimo, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, to zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (Taka interpretacja pojęcia terminu „reprezentacja” została zaprezentowana m.in. w interpretacji indywidualnej z 4 marca 2019 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4010.46.2019.1.AD).

Zatem reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych.

Przekazywanie influencerom prezentów w postaci alkoholu, przez spółkę działającą w innej branży niż alkoholowa, mogłoby być potencjalnie traktowane jako działanie mające na celu kreowanie pozytywnego wizerunku firmy i budowanie dobrych relacji z influencerami. W sytuacji gdy prezenty w postaci alkoholu miałyby na celu zachęcać influencerów do promowania innych niż alkohol towarów lub usług, można byłoby się zastanawiać nad tym, czy nie realizują one jedynie celów o charakterze „reprezentacji", o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT.

Takiej oceny nie można dokonać w przypadku wydatków na Zakup Alkoholu dla Influencerów ponoszonych przez Spółkę. Spółka działa bowiem w branży alkoholowej, a przedmiotem jej działalności jest promowanie alkoholu produkowanego przez B Ltd. Do podstawowych zadań realizowanych w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej należy zatem podejmowanie - w granicach dozwolonych przepisami prawa - wszelkiego rodzaju działań promocyjnych, mających na celu wspieranie sprzedaży i pozyskiwanie nowych odbiorców alkoholi produkowanych przez B Ltd. Do takich działań należy niewątpliwie współpraca z influencerami, będąca obecnie popularną formą promocji stosowaną w różnych branżach. Przekazywanie influencerom alkoholu marki (…) stwarza możliwość prezentowania produktów spółki B Ltd. szerokiemu gronu odbiorców. Należy zatem uznać, iż wydatki na Zakup Alkoholu dla Influencerów stanowią wydatki ponoszone w celu promowania alkoholu produkowanego przez B Ltd., a nie wydatki ponoszone w celu budowania pozytywnego wizerunku Spółki. W konsekwencji, wydatki te nie powinny zostać uznane za koszty reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT.

i. Jak zostało wykazane wyżej, wydatki na Zakup Alkoholu dla Influencerów stanowią wydatki, które pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą,

ii. są ponoszone w celu uzyskania przychodów,

iii. nie stanowią wydatków wymienionych w katalogu z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż wydatki te spełniają wszystkie warunki, od których uzależnione jest zakwalifikowanie wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Zakup Alkoholu dla Influencerów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka dokonuje Zakupu Alkoholu dla Kontrahentów. Pod tym pojęciem rozumiany jest zakup alkoholu na potrzeby kolacji z kontrahentami. Spółka organizuje kolacje i spotkania dla kontrahentów zajmujących się sprzedażą i dystrybucją alkoholu marki (…). Na potrzeby takich spotkań Spółka dokonuje zakupu alkoholu nie tylko marki (…), ale również marek konkurencyjnych, m.in. w celu ich porównania, oceny i degustacji.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w analizowanym wypadku zakup alkoholu dokonywany jest nie na potrzeby spotkań z jakimikolwiek kontrahentami spółki (np. z dostawcami), ale wyłącznie na potrzeby spotkań z kontrahentami zajmującymi się sprzedażą i dystrybucją alkoholu marki (…) na polskim rynku. Istotnym elementem procesu sprzedaży jest rozwijanie i utrzymywanie odpowiednich kanałów sprzedaży. Aby rozwijać i utrzymywać kanały sprzedaży, niezbędne jest rozwijanie i utrzymywanie kontaktów z kontrahentami zajmującymi się sprzedażą określonych dóbr i usług. Ponoszenie wydatków na spotkania z takimi kontrahentami niewątpliwie związane jest zatem ze realizacją funkcji marketingowej. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest świadczenie usług marketingowych na rzecz B Ltd., które mają na celu wspieranie sprzedaży i pozyskiwanie nowych odbiorców alkoholi produkowanych przez tę spółkę. Wydatki na Zakup Alkoholu dla Kontrahentów niewątpliwie związane są zatem z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka otrzymuje od B Ltd. wynagrodzenie za świadczone usługi marketingowe (wynagrodzenie to stanowi jej główne źródło przychodów). Wydatki na Zakup Alkoholu dla Kontrahentów umożliwiają Spółce realizację tych usług. W konsekwencji, wydatki te stanową niewątpliwie wydatki ponoszone w celu uzyskania przychodów przez Spółkę.

Wnioskodawca ma świadomość tego, że z katalogu wydatków zaliczanych do kosztów podatkowych - stosownie do brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT - zostały wyłączone wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na nabycie usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jak zostało wskazane wyżej, Ustawa o CIT nie definiuje terminu „reprezentacja”, jednak zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (Taka interpretacja pojęcia terminu „reprezentacja” została zaprezentowana m.in. w interpretacji indywidualnej z 4 marca 2019 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4010.46.2019.1.AD). Z kolei w języku potocznym „reprezentacja” oznacza „okazałość, wystawność” (Nowy Słownik Poprawnej Polszczyzny PWN pod red. A. Markowskiego, Warszawa 1999, s. 842).

Również Sądy Administracyjne w swoich orzeczeniach wyrażały pogląd, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia reprezentacji, należy posiłkować się definicją słownikową, i reprezentację rozumieć jako „okazałość”, „wystawność”, „wytworność” (por. wyrok z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10 oraz wyrok z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt II FSK392/11). W innych orzeczeniach sądy administracyjne uznawały z kolei, że termin „reprezentacja” oznacza „przedstawicielstwo”, a nie „wystawność”, „okazałość”, „wytworność” (por. wyrok z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10 i z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2571/10 i II FSK 2572/10).

Z uwagi na ww. rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów NSA wydał w dniu 17 czerwca 2013 r. w tej sprawie wyrok w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt II FSK 702/11), w którym podkreślił potrzebę indywidualnej oceny stanu faktycznego konkretnej sprawy dotyczącej kwalifikowania wydatków jako kosztów reprezentacji. Wskazał przy tym, że wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności, napojów, w tym alkoholowych, nie przesądza o ich wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna bowiem być dokonywana odrębnie i z uwzględnieniem warunków i okoliczności uzasadniających ich poniesienie. NSA podkreślił również, iż dla kwalifikacji danych wydatków (jako wydatków na reprezentację) nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, tj. czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy czy też poza nią. W ocenie NSA dla oceny takich wydatków nie są istotne także takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności itp. jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

W wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 702/11) NSA wskazał:

„Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.”

Jak wynika z przytoczonego wyżej fragmentu, za wydatki na zakup napojów alkoholowych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT należy uznawać tylko te wydatki, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Dokonując oceny tego czy dany koszt ma charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat celu jego poniesienia. Tylko bowiem w sytuacji, gdy wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie pozytywnego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Takie stanowisko potwierdził NSA również w wyroku z dnia 16 października 2013 r. (sygn. akt II FSK 2442/13), w którym orzekł, iż kosztami uzyskania przychodu będą wydatki na usługi gastronomiczne w restauracjach nabywane podczas spotkań biznesowych, których celem jest omówienie z kontrahentami spraw handlowych. Warunkiem uznania, że wydatki te poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów jest to, aby nie były one ukierunkowane na kształtowanie wizerunku firmy, lecz stanowiły element aktywności gospodarczej podatnika.

Podobne stanowisko w zakresie wydatków ponoszonych na poczęstunki podawane podczas spotkań z kontrahentami wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

W odniesieniu do ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków na Zakup Alkoholu dla Kontrahentów należy wskazać, iż popularną praktyką rynkową jest prowadzenie bezpośrednich spotkań z kontrahentami. W opinii Wnioskodawcy zaproszenie kontrahenta na obiad lub kolację nie powinno być traktowane jako zachowanie wystawne czy okazałe, ponieważ obecnie zachowanie takie jest wręcz standardem w relacjach biznesowych. Standardem jest również podawanie podczas takich spotkań alkoholu. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Zakup Alkoholu dla Kontrahentów realizowany jest na potrzeby kolacji i innych spotkań z kontrahentami zajmującymi się sprzedażą i dystrybucją alkoholu marki (…). Celem tych spotkań nie jest zatem wywieranie wrażenia na kontrahentach, czy też budowanie wizerunku firmy, ale rozwijanie odpowiednich kanałów sprzedaży i dystrybucji alkoholi produkowanych przez B Ltd. na polskim rynku.

Do standardów kultury biznesowej należy ponoszenie kosztów usług gastronomicznych, jak również kosztów zakupu alkoholu, przez podmiot zapraszający. W przypadku spotkań z kontrahentami zajmującymi się sprzedażą i dystrybucją alkoholu marki (…) na polskim rynku, podmiotem zapraszającym jest Wnioskodawca, w związku z czym Wnioskodawca ponosi w takich sytuacjach wydatki na zakup alkoholu. Nie jest przyjęte, aby zaproszony kontrahent sam ponosił takie koszty. Zaakceptowanie takiej sytuacji mogłoby prowadzić do negatywnego nastawienia kontrahenta a tym samym źle wpłynęłoby na atmosferę spotkania i rozmów biznesowych.

W świetle powyższych argumentów, należy stwierdzić, iż wydatki na Zakup Alkoholu dla Kontrahentów stanowią wydatki ponoszone w związku z rozwojem i utrzymaniem kanałów sprzedaży alkoholu marki (…) na polskim rynku i nie powinny być uznawane za wydatki na „reprezentację”, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT. Jak zostało wykazane wyżej, wydatki na Zakup Alkoholu dla Kontrahentów stanowią wydatki, które

i. pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą,

ii. są ponoszone w celu uzyskania przychodów,

iii. nie stanowią wydatków wymienionych w katalogu z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Dopuszczalność zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie usług gastronomicznych i posiłków, w tym napojów alkoholowych, dla kontrahentów, znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii orzeczniczej organów podatkowych. Takie stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

· w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 stycznia 2016 r. (sygn. IPPB5/4510-1155/15-2/BC);

· w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 lipca 2015 r. (sygn. ILPB3/4510-1-166/15-2/KS);

· w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2015 r. (sygn. IPPB5/423-1162/14-5/KS);

· w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 grudnia 2014 r. (sygn. IBPBI/1/423-38/14/ESZ).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Zakup Alkoholu dla Kontrahentów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka dokonuje Zakupu Alkoholu dla Pracowników. Pod tym pojęciem rozumiane jest przysługujące pracownikom Spółki prawo do zakupu określonej liczby butelek alkoholu w trakcie roku na koszt Spółki. Wydatki te ponoszone są w ramach kosztów T&E (ang. Travel and Expense). Pracownicy opłacają wydatki typu T&E służbowymi kartami płatniczymi, a następnie każdego miesiąca, na podstawie dokumentów (paragonów, faktur, biletów), są one rozliczane w formularzu wydatków pracowniczych.

Wydatki na Zakup Alkoholu dla Pracowników stanowią rodzaj „kosztów pracowniczych”. Co do zasady „koszty pracownicze” mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w takim zakresie, w jakim wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Należy do nich zaliczyć również innego rodzaju koszty związane z pracownikami, których przykładem są - w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym - wydatki na Zakup Alkoholu dla Pracowników.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest świadczenie usług marketingowych na rzecz B Ltd., które mają na celu wspieranie sprzedaży i pozyskiwanie nowych odbiorców alkoholi produkowanych przez tę spółkę. Pracownicy Spółki realizują zatem zadania, których celem jest promowanie alkoholi produkowanych przez B Ltd. na polskim rynku. Aby skutecznie realizować te zadania, pracownicy Spółki muszą znać alkohole produkowane przez B Ltd., jak również muszą posiadać znajomość alkoholi innych producentów, oferowanych na polskim rynku. Bez wiedzy na temat promowanych produktów pracownicy Spółki nie byliby w stanie prowadzić rozmów z potencjalnymi kontrahentami, jak również realizować innych zadań z zakresu promocji i wsparcia sprzedaży. W konsekwencji, pracownicy Spółki ze względów zawodowych muszą dokonywać zakupu alkoholu. Z uwagi na fakt, iż zakup alkoholu jest w ich wypadku ściśle związany z pracą wykonywaną na rzecz Spółki, trudno byłoby oczekiwać, aby wydatki na ten cel – w ilościach niezbędnych do realizowania zadań na rzecz Spółki - pokrywali z własnych środków. W związku z tym, wydatki te pokrywa Spółka (w wysokości ograniczonej ilością butelek, do których zakupu w trakcie roku uprawnieni są poszczególni pracownicy). W konsekwencji, należy stwierdzić, iż wydatki na Zakup Alkoholu dla Pracowników są związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka otrzymuje od B Ltd. wynagrodzenie za świadczone usługi marketingowe (wynagrodzenie to stanowi jej główne źródło przychodów). Wydatki na Zakup Alkoholu dla Pracowników umożliwiają Spółce realizację tych usług, co zostało wykazane wyżej. W konsekwencji, wydatki te stanową niewątpliwie wydatki ponoszone w celu uzyskania przychodów przez Spółkę.

Należy jeszcze rozważyć, czy wydatki na Zakup Alkoholu dla Pracowników nie stanowią wydatków ujętych w katalogu z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, w szczególności kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy.

Jak zostało wskazane wyżej, Ustawa o CIT nie definiuje terminu "reprezentacja", jednak zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (Taka interpretacja pojęcia terminu „reprezentacja” została zaprezentowana m.in. w interpretacji indywidualnej z 4 marca 2019 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4010.46.2019.1.AD).

Zatem reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Taki pogląd zaprezentował m.in. NSA w przytaczanym już wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 702/11:

„W tym celu należy odwołać się do etymologii tego terminu. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika na potrzeby ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Ponownie należy podkreślić, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.”

W świetle powyższych twierdzeń, należy stwierdzić, iż działania o charakterze reprezentacyjnym to działania podejmowane w stosunku do kontrahentów podatnika lub osób trzecich. A contrario, charakteru reprezentacyjnego nie mają działania podejmowane w stosunku do pracowników. W kontaktach z pracownikami celem podatnika - występującego w roli pracodawcy - nie jest kreowanie wizerunku, mającego ułatwić zawarcie umowy lub stworzyć korzystne warunki do jej zawarcia. W ramach kontaktów z pracownikami trudno zatem mówić o jakiejkolwiek „reprezentacji” podatnika. W konsekwencji, wszelkiego rodzaju wydatki ponoszone na rzecz pracowników nie mogą mieć charakteru kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT. Tym samym, wydatki na Zakup Alkoholu dla Pracowników nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w tym przepisie.

Jak zostało wykazane wyżej, wydatki na Zakup Alkoholu dla Pracowników stanowią wydatki, które

· pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą,

· są ponoszone w celu uzyskania przychodów,

· nie stanowią wydatków wymienionych w katalogu z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na Zakup Alkoholu dla Pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na**:**

· interwencyjny zakup alkoholu (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,

· zakup alkoholu na targi (pytanie nr 2) – jest prawidłowe,

· kontrolny zakup alkoholu (pytanie nr 3) – jest prawidłowe,

· zakup alkoholu dla Influencerów (pytanie nr 4) – jest nieprawidłowe,

· zakup alkoholu dla Kontrahentów (pytanie nr 5) – jest prawidłowe,

· zakup alkoholu dla pracowników (pytanie nr 6) – jest nieprawidłowe.

Stanowisko Organu podatkowego w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1–3.

Organ podziela stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na interwencyjny zakup alkoholu, zakup alkoholu na targi oraz kontrolny zakup alkoholu (pytania oznaczone we wniosku nr 1–3).

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie (tj. pytania nr 1**–**3) oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stanowisko Organu podatkowego w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerem 4-6.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a) „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b) „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c) „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Kosztami podatkowymi mogą być co do zasady tzw. „koszty pracownicze”, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, zwiększeniem motywacji do pracy, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 updop (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Odnosząc się z kolei do kwestii wydatków poniesionych na reklamę (marketing), wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” (marketingu) wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

W katalogu zawierającym wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, znajdują się również wydatki na działalność socjalną. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 45 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka świadczy usługi na rzecz swojego udziałowca - B z siedzibą w (…) (dalej: „B Ltd.”), będącego producentem alkoholi luksusowych. Spółka nie prowadzi samodzielnie sprzedaży ani dystrybucji alkoholu na polskim rynku, a głównym źródłem jej przychodów jest wynagrodzenie otrzymywane od B Ltd. za realizowane na jej rzecz usługi marketingowe, które mają na celu wspieranie sprzedaży i pozyskiwanie nowych odbiorców alkoholi produkowanych przez B Ltd. na polskim rynku. W ramach tych usług Spółka - w granicach dozwolonych przepisami polskiego prawa - realizuje działania o charakterze promocyjnym oraz zadania z zakresu public relations.

W celu realizacji zadań składających się na świadczone usługi marketingowe, Spółka regularnie ponosi wydatki na zakup alkoholu, m.in. na:

1. Zakup alkoholu przeznaczonego na prezenty dla influencerów,

2. Zakup alkoholu na potrzeby kolacji z kontrahentami,

3. Zakup alkoholu dla pracowników w ramach T&E.

Wskazać należy, że wszystkie wydatki na zakup alkoholu ponoszone są ze środków własnych Spółki.

Rozważając celowość poniesienia wydatku na zakup alkoholu przeznaczonego na prezenty dla tzw. influencerów, należy podkreślić, że wydatki na zakup alkoholu nie przyczyniają się do osiągnięcia lub zabezpieczenia źródła przychodów, chyba, że związane są z działaniami reklamowymi (marketingowymi). W przedmiotowym wniosku Spółka wskazała, iż przekazuje alkohol marki (…) na rzecz influencerów nieodpłatnie i nie wymaga od nich, aby zobowiązali się do jakichkolwiek czynności mających charakter reklamowy. Zatem influencerzy mogą, ale nie muszą dokonywać prezentacji, reklamy produktów ww. marki.

W związku z czym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że wydatki na zakup alkoholu dla influencerów związane są ze świadczeniem usług marketingowych realizowanych na rzecz B Ltd., a tym samym, że wydatki te wykazują ścisły związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

Organ nie zgadza się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, iż wydatki na zakup alkoholu dla influencerów stanowią wydatki ponoszone w celu uzyskania przychodów przez Spółkę, gdyż umożliwiają Spółce realizację usług marketingowych, za które otrzymuje ona od B Ltd. wynagrodzenie, tj. wynagrodzenie za świadczone usługi marketingowe. Jak wskazano wyżej wydatki na zakup alkoholu dla influencerów nie są związane ze świadczeniem usług marketingowych, w związku z czym nie ponoszone są w celu uzyskania przychodów.

Powyższy wydatek nie spełnia zatem jednej z podstawowych cech definiujących kategorię podatkową „kosztów uzyskania przychodów” – nie jest ponoszony w celu uzyskania przychodów, ani w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W konsekwencji, wydatki te nie spełniają przesłanek zaliczenia ich do kategorii kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym przedmiotowe wydatki w tej części nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów dla Spółki. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należy uznać za nieprawidłowe.

Dokonując w dalszej kolejności analizy uznania wydatków ponoszonych przez Spółkę na zakup alkoholu na potrzeby kolacji z kontrahentami za koszty uzyskania przychodów należy zwrócić uwagę, czy wydatki związane z zakupem alkoholu dla kontrahentów nie stanowią kosztów reprezentacji. Jak wskazano powyżej kosztami reprezentacji są wydatki, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentem.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Spółka organizuje kolacje i spotkania dla kontrahentów zajmujących się sprzedażą i dystrybucją alkoholu marki (…). Na potrzeby takich spotkań Spółka dokonuje zakupu alkoholu nie tylko marki (…), ale również marek konkurencyjnych, m.in. w celu ich porównania, oceny i degustacji. Ponadto we wniosku Spółka wskazała, że zakup alkoholu dokonywany jest nie na potrzeby spotkań z jakimikolwiek kontrahentami spółki (np. z dostawcami), ale wyłącznie na potrzeby spotkań z kontrahentami zajmującymi się sprzedażą i dystrybucją alkoholu marki (…) na polskim rynku. Zatem wydatki ponoszone na spotkania z tego rodzaju kontrahentami należy więc uznać za wydatki związane z usługami marketingowymi, gdyż mają one na celu wspieranie sprzedaży (dla obecnych kontrahentów) oraz pozyskiwanie nowych odbiorców produktów marki (…).

Tym samym przedmiotowe wydatki w tej części mogą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 5 należy więc uznać za prawidłowe.

Odnosząc się w dalszej kolejności do uznania za koszt uzyskania przychodu wydatków na zakup alkoholu dla pracowników Spółki, należy wskazać, że jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego pracownikom Spółki przysługuje prawo do zakupu określonej liczby butelek alkoholu w trakcie roku na koszt Spółki. Pracownicy opłacają tego typu zakupy służbowymi kartami płatniczymi, a następnie każdego miesiąca, na podstawie dokumentów (paragonów, faktur, biletów), są one rozliczane w formularzu wydatków pracowniczych.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że koszt zakupu alkoholu przez pracowników stanowić będzie dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu. Jak wskazano powyżej „koszty pracownicze” mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w takim zakresie, w jakim wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Trudno zatem powiązać wydatek na alkohol z zakładanym celem poprawy atmosfery w pracy, zwiększeniem motywacji do pracy, zwiększeniem efektywności pracy, czy budowaniem lojalności wobec pracodawcy. Co prawda, aby skutecznie realizować zadania marketingowe, pracownicy Spółki muszą znać alkohole produkowane przez B Ltd., jednak zdaniem Organu w celu zapoznania się z tymi produktami nie ma potrzeby, aby pracownicy dokonywali zakupu określonej liczby butelek alkoholu w ciągu roku. Powyższe można zastąpić przeprowadzeniem degustacji produktów w miejscu pracy. Tak więc, wydatki na alkohol dla pracowników należy uznać za pozostające poza związkiem przyczynowym, którego istnienie zakłada art. 15 ust. 1 updop.

Jako argument potwierdzający stanowisko Organu należy także wskazać na art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości (Dz. U. z 2019 r. poz. 2277 ze zm.), który stanowi, że zadania w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi wykonuje się przez odpowiednie kształtowanie polityki społecznej, w szczególności tworzenie warunków sprzyjających realizacji potrzeb, których zaspokajanie motywuje powstrzymywanie się od spożywania alkoholu.

Tym samym przedmiotowe wydatki w tej części nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów dla Spółki. Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6 należy uznać za nieprawidłowe.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

· interwencyjny zakup alkoholu (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,

· zakup alkoholu na targi (pytanie nr 2) – jest prawidłowe,

· kontrolny zakup alkoholu (pytanie nr 3) – jest prawidłowe,

· zakup alkoholu dla Influencerów (pytanie nr 4) – jest nieprawidłowe,

· zakup alkoholu dla Kontrahentów (pytanie nr 5) – jest prawidłowe,

· zakup alkoholu dla pracowników (pytanie nr 6) – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.