Interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru podatku u źródła przy wypłacie odsetek. Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym i członkiem Grupy A, inwestuje m.in. w Polsce. Aby sfinansować inwestycje, Wnioskodawca pozyskał środki od swojego udziałowca A. z Cypru oraz od podmiotu C. z Izraela. Środki te były przekazywane bezpośrednio lub pośrednio do A., który następnie udzielał pożyczek Wnioskodawcy. Wnioskodawca planuje spłatę pożyczek (kwota główna i odsetki) na rzecz A. oraz C. Wnioskodawca zaznacza, że A. nie będzie rzeczywistym właścicielem odsetek, a jego rola ograniczy się do przekazania odsetek Sponsorom, którzy będą rzeczywistymi właścicielami tych odsetek. Wnioskodawca pyta, czy w tej sytuacji ma prawo ustalić rzeczywistego właściciela odsetek i zastosować regulacje wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dla tego właściciela (tzw. look through approach). Organ interpretacyjny uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2021 r.(data wpływu 18 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru podatku u źródła w związku z wypłatą odsetek – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru podatku u źródła w związku z wypłatą odsetek.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, należącym do Grupy A. (dalej: „Grupa”). Grupa ta zajmuje się inwestycjami. Grupa inwestuje m. in. w Europie, w tym w Polsce. W Polsce największy projekt, w który zaangażowana jest Grupa, realizowany jest przez B., którego jedynym udziałowcem jest Wnioskodawca.
Do realizacji prowadzonych przez Wnioskodawcę projektów niezbędne jest pozyskanie odpowiedniego finansowania. Co do zasady, w ramach Grupy, jedną z form pozyskiwania środków finansowych na realizację projektów jest zaciąganie pożyczek udzielanych przez podmioty zainteresowane inwestycjami, w tym na terenie Polski (dalej: „Sponsorzy”). Sponsorami są osoby fizyczne i prawne, będące zagranicznymi rezydentami podatkowymi.
W związku z inwestycją realizowaną w Polsce, Spółka pozyskała środki na jej sfinansowanie głównie od swojego udziałowca, A. (dalej: „A.”), z siedzibą na Cyprze. Z kolei, zgodnie z polityką Grupy, A. pozyskał środki na udzielenie pożyczki Spółce od Sponsorów. Przy czym środki były przekazywane bezpośrednio lub pośrednio do A. (Sponsorzy do przekazania środków finansowych mogli wykorzystać podmioty pośredniczące np. w formie funduszy, lub spółek, które nie spełniają definicji beneficjenta rzeczywistego).
Pozostałe środki na sfinansowanie inwestycji realizowanej w Polsce Spółka pozyskała od podmiotu C. (dalej: „C.”), z siedzibą w Izraelu. Podmiot ten jest także jednym ze Sponsorów. Innymi słowy, C. udzielił finansowania Wnioskodawcy na dwa sposoby, tj. bezpośrednio do Wnioskodawcy oraz pośrednio, poprzez A.
Spółka będzie dokonywała spłaty pożyczek (kwota główna i odsetki) na rzecz A. oraz C., w części w jakiej odsetki te dotyczą finansowania udzielonego bezpośrednio Wnioskodawcy.
C. będzie rzeczywistym właścicielem odsetek wypłacanych bezpośrednio na jego rzecz przez Spółkę, jak i przypadających na niego odsetek wypłacanych przez Spółkę do A.
A. mimo prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 24a ust. 18 Ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) nie będzie rzeczywistym właścicielem odsetek wypłacanych przez Spółkę. Rola A. będzie ograniczona jedynie do przekazania odsetek Sponsorom. A. w odniesieniu do przekazywanych odsetek nie będzie rzeczywistym właścicielem, ponieważ:
• nie będzie otrzymywać tych odsetek dla własnych korzyści, w tym nie będzie decydować samodzielnie o ich przeznaczeniu i nie będzie ponosić ryzyka ekonomicznego związanego z utratą tych odsetek lub ich części;
• będzie pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części odsetek innemu podmiotowi (tj. Sponsorom).
Rzeczywistymi właścicielami odsetek wypłacanych przez Spółkę do A. będą Sponsorzy. To oni, bowiem będą spełniać definicję rzeczywistego właściciela z art. 5a pkt 33d Ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) oraz z art. 4 pkt 29 Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi) w odniesieniu do odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz A. Oznacza to, że każdy ze Sponsorów, w odniesieniu do odsetek wypłaconych przez Spółkę a przekazanych mu za pośrednictwem A.:
• otrzyma należność dla własnej korzyści, w tym będzie samodzielnie decydował o jej przeznaczeniu i ponosił ryzyko ekonomiczne związane z utratą całości lub części odsetek,
• nie będzie pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,
• będzie prowadził rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju miejsca zamieszkania/siedziby - w przypadku należności uzyskiwanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym działalność ta będzie spełniała warunki, o których mowa w art. 30f ust. 20 Ustawy o PIT (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) lub art. 24a ust. 18 Ustawy o CIT (w przypadku sponsorów będących osobami prawnymi).
Spółka w momencie wypłaty odsetek do A. będzie w stanie zidentyfikować, jaka część tych odsetek będzie przekazana za pośrednictwem A. na rzecz każdego ze Sponsorów.
Na moment każdorazowej wypłaty odsetek, Spółka dochowa należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 30a ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) lub art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi), zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W szczególności, Spółka będzie pozyskiwać ważne certyfikaty rezydencji Sponsorów, do których będą przypisane odsetki wypłacane przez Spółkę, a także oświadczenia Sponsorów potwierdzające ich status, jako rzeczywistych właścicieli odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz A.
Pełna lista aktualnych Sponsorów, będących osobami fizycznymi i prawnymi, którzy udzielili finansowania A., przy wykorzystaniu, którego A. udzieliła pożyczek Spółce, znajduje się w załączniku nr 1 do wniosku. Z uwagi na liczbę Sponsorów, w celu dochowania wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3a Ordynacji podatkowej, jak i zachowania czytelności wniosku, dane tych podmiotów Spółka prezentuje w załączniku.
Każdy z podmiotów wymienionych w załączniku nr 1 będzie rzeczywistym właścicielem przypadającej na niego części odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz A.
Może się zdarzyć, że kwota odsetek wypłaconych przez Spółkę do A. przypadających na danego Sponsora w trakcie roku kalendarzowego przekroczy kwotę 2 000 000 zł. Przy czym niezależnie od wartości spłacanych odsetek, Wnioskodawca zawsze będzie weryfikował Sponsorów otrzymujących odsetki pod kątem spełnienia przez nich definicji beneficjenta rzeczywistego, gromadząc odpowiednie dokumenty w tym zakresie.
Jeżeli w przyszłości pojawią się nowi Sponsorzy, którzy udzielą finansowania A., z którego A. udzieli nowych pożyczek Spółce, to Wnioskodawca postąpi w zakresie spłaty odsetek do A. przypadających na nowych Sponsorów analogicznie, jak w przypadku aktualnych Sponsorów.
Obecnie Spółka nie dokonywała jeszcze spłat pożyczek wraz z odsetkami na rzecz A. oraz C. Pierwsze spłaty pożyczek, w tym odsetek, nastąpią w przyszłości.
Spółka podkreśla, że celem niniejszego zapytania nie jest rozstrzygnięcie czy Sponsorzy otrzymujący odsetki od spłacanych pożyczek spełniają definicję rzeczywistego właściciela tych płatności. Ocena tej kwestii dokonana została samodzielnie przez Spółkę i będzie przedmiotem weryfikacji przy każdej kolejnej wypłacie. Tym samym, Spółka zainteresowana jest potwierdzeniem czy ma ona prawo do stosowania mechanizmu look through approach, tj. każdorazowego poszukiwania beneficjenta rzeczywistego wypłacanych odsetek.
Równocześnie, Spółka wskazuje, że w chwili obecnej jest w procesie połączenia ze swoją spółką córką, tj. z B., w wyniku którego Wnioskodawca zostanie przejęty przez B., które wejdzie we wszystkie praw i obowiązki Wnioskodawcy, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów pożyczek opisanych w niniejszym wniosku o wydanie niniejszej interpretacji indywidualnej. Tym samym połączenie nie wpłynie na sam przebieg transakcji, a wyłącznie spowoduje zmianę strony umowy pożyczki ze Spółki na B.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w przypadku wypłaty przez Spółkę odsetek przypadających na danego Sponsora, do A., Spółka będzie uprawniona do ustalenia rzeczywistego właściciela odsetek i zastosowania regulacji właściwej umowy o unikaniu opodatkowania dla tego rzeczywistego właściciela, tj. Sponsora (tzw. look through approach)?
Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.
Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w przypadku wypłaty przez Spółkę odsetek przypadających na danego Sponsora, do A., Spółka będzie uprawniona do ustalenia rzeczywistego właściciela odsetek i zastosowania regulacji właściwej umowy o unikaniu opodatkowania dla tego rzeczywistego właściciela, tj. Sponsora (tzw. look through approach).
Zgodnie z art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT oraz art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT podatnicy PIT niemający na terytorium Polski miejska zamieszkania oraz podatnicy CIT niemający Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają opodatkowaniu tylko od dochodów, które zostały przez nich uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Wśród dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ustawie o PIT (art. 3 ust. 2b pkt 7 Ustawy o PIT) oraz Ustawie o CIT (art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT) wymieniono w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
Z kolei, zgodnie z art. 3 ust. 2d Ustawy o PIT, za dochody (przychody), o których mowa w art. 3 ust. 2b pkt 7 Ustawy o PIT, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6.
Równocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 5 tej ustawy, a więc dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, którzy nie mają w Polsce siedziby lub zarządu, uważa się przychody wymienione art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1-4 tej ustawy.
Natomiast, zgodnie z art. 29 ust. 1 Ustawy o PIT, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:
1. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
2. z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
5. z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
- pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu”.
Z kolei, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem, gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej.
Natomiast, w myśl art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podatek od dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty niemające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, pobiera się od przychodów:
z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), (`(...)`)
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze”,
- ustala się w wysokości 20% przychodów (`(...)`)”.
Jednocześnie, zgodnie z art. 30a ust. 2 Ustawy o PIT oraz art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, ww. przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Przenosząc powyższe na grunt zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, wskazać należy, że odsetki wypłacane przez Wnioskodawcę stanowią odsetki, o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. W konsekwencji, odsetki wypłacane przez Spółkę na rzecz A. i C., powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie polskich przepisów Ustawy o PIT (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) lub Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi i C.) z uwzględnieniem przepisów odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Zgodnie z art. 41 ust. 4 Ustawy o PIT „Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5,10,12 i 21”.
Dodatkowo, zgodnie z art. 41 ust. 4aa Ustawy o PIT „Przy weryfikacji warunków zastosowania obniżonej stawki podatku albo zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów prawa podatkowego, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika”.
Równocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT „Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika”.
Poprzez wymieniony powyżej certyfikat rezydencji, zgodnie z art. 5 pkt 21 Ustawy o PIT oraz art. 4a pkt 12 Ustawy o CIT, rozumie się: „zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika”.
Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 12 Ustawy o PIT (zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2018, poz. 2541, ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w dacie składania wniosku, wyłącza się stosowanie art. 41 ust. 12 ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 31 czerwca 2021 r. wypłat należności innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 2-4 na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2 Rozporządzenia, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników) oraz art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2018, poz. 2545, ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w dacie składania wniosku, wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 30 czerwca 2021 r. wypłat należności innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7-9 na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2 Rozporządzenia, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników), jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 29 i art. 30a ust 1 pkt 1-5a Ustawy o PIT/art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza 2 000 000 zł, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane, jako płatnicy pobrać, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podstawowej, tj. z pominięciem stawki podatku, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Zgodnie z art. 41 ust. 15 Ustawy o PIT oraz art. 26 ust. 7a ustawy o CIT ww. przepisów nie stosuje się jednak, jeżeli podatnik złożył oświadczenie, że:
posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w art. 41 ust. 4aa Ustawy PIT/art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 44f ust. 4 pkt 5-6 Ustawy o PIT lub art. 28b ust. 4 pkt 4-6 Ustawy o CIT.
Zgodnie z art. 44f ust. 1 Ustawy o PIT/art. 28b ust. 1 Ustawy o CIT organ podatkowy zwraca, na wniosek, podatek pobrany zgodnie z art. 41 ust. 12 Ustawy o PIT/art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT. Wysokość podatku do zwrotu określa się na podstawie zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Jednocześnie, zgodnie z art. 44f ust. 4 pkt 5-6 Ustawy o CIT oraz art. 28b ust. 4 pkt 5-6 ustawy o CIT, do wniosku o zwrot podatku dołącza się dokumentację pozwalającą na ustalenie jego zasadności, w szczególności:
• oświadczenie podatnika, że w odniesieniu do czynności, w związku, z którą składany jest wniosek o zwrot podatku, podatnik jest podmiotem, na którym ciąży obowiązek podatkowy, a także oświadczenie podatnika, że spółka albo zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności - w przypadku podatników mających w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy;
• oświadczenie podatnika, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby podatnika dla celów podatkowych, z którą wiąże się uzyskany przychód – w przypadku podatników posiadających ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, gdy należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przepis art. 30f ust. 20 Ustawy o PIT/ art. 24a ust. 18 Ustawy o CIT stosuje się odpowiednio.
Wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że oświadczenie, o którym mowa w art. 41 ust. 15 Ustawy o PIT/art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT powinno dotyczyć rzeczywistego właściciela przekazywanych płatności.
W zmienionym od 1 stycznia 2019 r. stanie prawnym, należy, zatem badać, który podmiot jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności w oparciu o warunki wskazane w art. 5 pkt 33d Ustawy o PIT/art. 4a pkt 29 ustawy o CIT. Ustalenie podmiotu, którego można uznać za rzeczywistego właściciela wypłacanych należności będzie determinowało z kolei zasady jego opodatkowania. Należy podkreślić, iż również oświadczenie, o którym mowa w art. 41 ust. 15 Ustawy o PIT/art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT powinno dotyczyć rzeczywistego właściciela przekazywanych płatności.
Tym samym, przepisy te należy interpretować w ten sposób, że w przypadku, gdy w świetle warunków określonych w art. 5 pkt 33d Ustawy o PIT/art. 4a pkt 29 ustawy o CIT - A., nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych przez Spółkę należności (odsetek), to Spółka będzie uprawniona do ustalenia rzeczywistego właściciela odsetek i zastosowania regulacji właściwych do sytuacji, w której takie należności wypłacane byłyby przez Spółkę bezpośrednio do ich rzeczywistego właściciela (tzw. look through approach).
Przenosząc powyższe na analizowany stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, A., nie stanowi rzeczywistego właściciela wypłacanych przez Spółkę odsetek, ponieważ przekaże odsetki Sponsorom, którzy to będą rzeczywistymi właścicielami tych odsetek.
W konsekwencji, A. powinien być traktowany jedynie jako techniczny pośrednik płatności, który nie spełnia definicji rzeczywistego właściciela z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT. W rezultacie, Spółka zobowiązana będzie do stosowania odpowiednich przepisów regulujących sytuację prawną pomiędzy Wnioskodawcą a rzeczywistymi właścicielami wypłacanych odsetek (Sponsorami) tj. polskie przepisy Ustawy PIT w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi oraz polskie przepisy Ustawy o CIT w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi, z uwzględnieniem przepisów właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Prawidłowość wskazanej wykładni przepisów Ustawy o PIT i Ustawy o CIT znajduje potwierdzenie zarówno w wyrokach sądów administracyjnych jak i interpretacjach indywidualnych.
W tym zakresie Wnioskodawca wskazuje przykładowo na:
- Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11.03.2015 r. (sygn. II FSK 215/13), w którym sąd stwierdził, że:
„W sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2013 r., II FSK 2873/11). Nie oznacza to natomiast braku możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest "osobą uprawnioną do odsetek". Cechą "osoby uprawnionej do odsetek" (beneficial owner of the interest) jest ostateczne czerpanie korzyści z prawa do odsetek. Nie chodzi więc o to, aby "odbiorca odsetek" był odbiorcą bezpośrednim, ale o to, by jako odbiorca faktyczny (a nie pośrednik) był "osobą uprawnioną" do odsetek. Dotyczy to zarówno możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku w państwie źródła odsetek (art. 11 ust. 2 Umowy polsko-niemieckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania), jak też możliwości opodatkowania określonego rodzaju odsetek wyłącznie w państwie, w którym beneficjent ma miejsce zamieszkania lub siedzibę (art. 11 ust. 3 Umowy polsko-niemieckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania).”
- Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18.06.2015 r., (sygn. I SA/Łd 551/15), w którym sąd wskazał, że:
„W sytuacji gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Nie wyłącza to jednak możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest „osobą uprawnioną” do odsetek” [podkreślenie własne Wnioskodawcy] mającą prawo do czerpania z nich korzyści i nie musi być w tej sytuacji odbiorcą bezpośrednim, ale może otrzymać odsetki za pośrednictwem Agenta (jak w analizowanym przypadku)”.
- Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4.02.2020 r. (sygn. I SA/Gl 1488/19), w którym sąd stwierdził, co następuje:
„Zdaniem Sądu rozumienie pojęcia "odbiorca odsetek jest ich właścicielem" należy rozumieć w ten sposób, że podmiot ostatecznie otrzymujący odsetki jest równocześnie ich właścicielem. Rozumienie takie wynika z założenia, że pod pojęciem tym nie może mieścić się sytuacja, w której odbiorca odsetek otrzymuje ją nie dla własnej korzyści a jako podmiot zobowiązany do jej przekazania w całości lub części innemu podmiotowi, w tym takiemu, który ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie trzecim. Innymi słowy aby doszło do spełnienia przesłanki wynikającej z ww. przepisu właściciel odsetek powinien być równocześnie ich odbiorcą końcowym. Nie chodzi więc o to, aby "odbiorca odsetek" był odbiorcą bezpośrednim, ale o to, by jako odbiorca faktyczny (a nie pośrednik) był ich właścicielem, a zatem "osobą uprawnioną" do odsetek. Innymi słowy, by ostatni podmiot w łańcuchu transakcji przelewów "odsetek" był jego właścicielem i ma siedzibę na terenie drugiego z umawiających się Państw”.
- Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14.04.2016 r. (sygn. IBPB-1-2/4510-300/16/BG), w której Wnioskodawca, którego stanowisko uznano za prawidłowe wskazał, że:
„Zdaniem Spółki, w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku, uwzględniając wcześniej zaprezentowaną argumentację, Usługodawca, tj. odbiorca opłaty licencyjnej, nie jest osobą uprawnioną do wypłaty opłat licencyjnych, gdyż jest on tylko niezależnym pośrednikiem, który nie posiada żadnych praw do znaku towarowego objętego licencją. Taką osobą jest jednak Licencjodawca, który posiada prawa do znaku towarowego objętego licencją i ma prawo udzielania licencji na korzystanie z tego znaku towarowego. W konsekwencji, celem ustalenia stawki podatku u źródła, Spółka może zastosować art. 12 ust. 2 UPO i przyjąć, że skoro Licencjodawca jest osobą uprawnioną do należności licencyjnych i ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, tj. w Niemczech, co wynika z posiadanego przez Spółkę certyfikatu rezydencji, to podatek u źródła wynosi 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych”.
- Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17.02.2017 r. (sygn. 1462-IPPB5.4510.1077.2016.1.PW), w której Wnioskodawca, którego stanowisko uznano za prawidłowe wskazał, że:
„W przestawionym powyżej stanie faktycznym Agent z siedzibą w Danii, nie może zostać uznany za licencjodawcę, nie jest właścicielem autorskich praw majątkowych do filmu, i nie jest rzeczywistym odbiorcą należności licencyjnych. Jego rola sprowadza się do funkcji pomocniczych polegających na wystawieniu faktury na rzecz Spółki i poboru należności licencyjnych. Spółka w celu ograniczenia ryzyka podatkowego wymaga udokumentowania przez Agenta jego rezydencji podatkowej. Jednak zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o CIT nie nakładają na płatnika obowiązku posiadania dwóch certyfikatów rezydencji. Płatnikiem podatku od należności licencyjnych może zostać uznany tylko jeden podmiot faktyczny właściciel praw i należności licencyjnych. Biorąc pod uwagę powyższe, wynagrodzenie dokonywane przez Spółkę na rzecz Licencjodawcy z tytułu nabycia praw licencyjnych do emisji filmu podlega opodatkowaniu podatkiem od należności licencyjnych w wysokości 5% zgodnie z art. 12 ust. 2 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z Cyprem. Jednocześnie na Spółce nie ciąży obowiązek dokumentowania rezydencji podatkowej Agenta”.
- Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4.01.2017 r. (sygn. 1462- IPPB5.4510.1010.2016.1.PW), w którym Organ stwierdził, że:
„Odnosząc zaprezentowany przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego do powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie rzeczywistymi właścicielami należności licencyjnych wypłacanych przez Wnioskodawcę do Spółki brytyjskiej będą spółki szwajcarskie. Spółka brytyjska będzie pełniła jedynie rolę pośrednika zobowiązanego umową licencyjną do przekazywania należności licencyjnych spółkom szwajcarskim. Stwierdzić zatem należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 r.”.
- Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5.08.2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.226.2019.2.JF), w której Wnioskodawca, którego stanowisko uznano za prawidłowe wskazał, że:
„W celu uproszczenia rozliczeń w ramach Grupy, ograniczenia liczby dokumentów oraz osiągnięcia efektu skali planowane jest aby jeden z podmiotów z Grupy pełnił funkcję centrum rozliczeniowego (dalej: „Centrum Rozliczeniowe"). (`(...)`) Centrum Rozliczeniowe będzie pełnić rolę pośrednika, tj. podmiotu technicznie odpowiedzialnego za rozliczenie transakcji (tzw. podmiot pełniący funkcje cost centre). Oznacza to, że rola Centrum Rozliczeniowego w łańcuchu transakcji będzie ograniczona do technicznego administrowani systemem. Centrum Rozliczeniowe nie będzie natomiast zaangażowane w merytoryczne świadczenie Usług. Oznacza to, że Usługi formalnie będą nabywane przez Spółkę od Centrum Rozliczeniowego, ale faktycznie świadczone będą przez Rzeczywistego Usługodawcę. (…) W konsekwencji, w ocenie Spółki, kwalifikacja podatkowa Wynagrodzenia za świadczenie Usług powinna zostać przeprowadzona na gruncie UPO zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a państwem siedziby Rzeczywistego Usługodawcy”.
- Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21.09.2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.241.2019.2.AJ), w której wskazano, że:
„Organ interpretacyjny zgadza się bowiem z poglądem zgodnie z którym co do zasady rzeczywisty właściciel (uprawniony odbiorca) odsetek ma prawo do skorzystania z preferencji wynikających z danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nawet w przypadku, gdy pomiędzy wypłacającym a uprawnionym do odsetek występuje pośrednik (przedstawiciel, powiernik) - bezpośredni odbiorca. Wynika to wprost z postanowień pkt 11 Komentarza do art. 11 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku”.
Ponadto Spółka zwraca uwagę, że Minister Finansów opublikował 19 czerwca 2019 r. Projekt objaśnień podatkowych dotyczących zasad poboru podatku u źródła (dalej: „Objaśnienia MF”), w których odniesiono się do problemu podniesionego przez Spółkę.
Jak stanowią objaśnienia MF „(`(...)`) zasadne jest uznać, że podmioty pośredniczące, a więc te, które co do zasady nie spełniają definicji rzeczywistego właściciela, nie powinny korzystać z uprawnień przyznawanych przez poszczególne UPO. Niemniej jednak z przewidzianych w UPO i prawie Unii Europejskiej (tzn. Dyrektywy PS i IR) mogą korzystać inwestorzy (udziałowcy) z kraju objętego tymi postanowieniami, jeżeli są oni podatnikami w stosunku do otrzymanej należności i spełniają inne warunki przewidziane dla tych uprawnień (np. w określonych sytuacjach posiadają status rzeczywistego właściciela). Rozwiązanie to odpowiada koncepcji znanej pod nazwą „look through approach.”
Zatem, w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym kwalifikacja podatkowa wypłacanych przez Spółkę odsetek powinna zostać przeprowadzona z uwzględnieniem statusu (rezydencji) Sponsorów. Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, podmioty te będą rzeczywistymi odbiorcami odsetek wypłacanych przez Spółkę.
Zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, na moment każdorazowej wypłaty odsetek, Spółka dochowa również każdorazowo należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 30a ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) lub art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi), zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W szczególności, Spółka będzie pozyskiwać ważne certyfikaty rezydencji Sponsorów, do których będą przypisane odsetki wypłacane przez Spółkę, a także oświadczenia Sponsorów potwierdzające ich status, jako rzeczywistych właścicieli odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz A.
Zatem, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w przypadku wypłaty odsetek do A., w odniesieniu do odsetek przypadających na danego Sponsora, zgodnie z koncepcją look through approach, Spółka jako płatnik będzie mogła zastosować stawkę podatku u źródła wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla danego Sponsora.
Oznacza to, że w przypadku przyszłej wypłaty odsetek do A., Spółka jako płatnik będzie mogła zastosować stawkę podatku u źródła wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla danego rzeczywistego właściciela (Sponsora).
Natomiast, w przypadku niepozyskania odpowiedniej dokumentacji w stosunku do danego Sponsora, w szczególności ważnego certyfikatu rezydencji, umożliwiającej zastosowanie stawki podatku, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, Spółka pobierze podatek u źródła od odsetek wypłacanych do A. według stawki podstawowej z ustawy o CIT (20%) lub ustawy o PIT (19%).
Tak jak zostało to wskazane powyżej, celem niniejszego zapytania nie jest rozstrzygnięcie czy Sponsorzy otrzymujący odsetki od spłacanych pożyczek spełniają definicję rzeczywistego właściciela tych płatności. Ocena tej kwestii dokonana została samodzielnie przez Spółkę i będzie przedmiotem weryfikacji przy każdej kolejnej wypłacie. Tym samym, Spółka zainteresowana jest potwierdzeniem czy ma ona prawo do stosowania mechanizmu look through approach, tj. każdorazowego poszukiwania beneficjenta rzeczywistego wypłacanych odsetek, który to mechanizm był przedmiotem szeregu interpretacji indywidualnych i rozstrzygnięć sądowych, które zostały przywołane w treści wniosku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Na wstępie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem pytania postawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji.
Jednocześnie Organ interpretacyjny zaznacza, że przyjmuje za Wnioskodawcą, że Sponsorzy będą spełniali warunki uznania za rzeczywistego właściciela w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”).
Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193) uległ zmianie art. 14b § 2a Ordynacji podatkowej. Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 14b § 2a pkt 2 lit. b Ordynacji podatkowej – przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną nie mogą być przepisy prawa podatkowego mające na celu przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania, które odnoszą się do nadużycia przepisów prawa podatkowego, prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej lub podejmowania działań w sposób sztuczny lub bez uzasadnienia ekonomicznego, w tym zawarte w art. 5a pkt 33d, art. 24 ust. 19 i 20, art. 30f ust. 18, 20 i 20a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 4a pkt 29, art. 12 ust. 13 i 14, art. 22c, art. 24a ust. 16, 18 i 18a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.
W myśl art. 3 ust. 2 updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
W świetle art. 3 ust. 5 updop, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.
W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Katalog takich przychodów został określony w art. 21 ust. 1 updop.
Na podstawie art. 21 ust. 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:
1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
- ustala się w wysokości 20% przychodów.
Regulacja art. 21 ust. 2 updop stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Na podstawie art. 22b updop, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.
Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.
Obowiązki płatnika, w przypadku gdy wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, nie przekraczają w roku podatkowym na rzecz tego samego podatnika łącznie kwoty 2 000 000 zł uregulowane są w art. 26 ust. 1 updop, z kolei w przypadku przekroczenia kwoty 2 000 000 zł obowiązki płatnika regulowane są przepisem art. 26 ust. 2e updop.
W myśl art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.
Z kolei w myśl art. 26 ust. 2e updop, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:
Jednocześnie, Ustawodawca przewidział odstępstwo od ww. reguły określonej w art. 26 ust. 2e updop.
Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 7a updop, przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:
Szczegółowe reguły składania tego rodzaju oświadczenia określają przepisy art. 26 ust. 7b-7j updop.
Nadto w art. 28b ust. 1 updop Ustawodawca przewidział możliwość zwrotu przez organ podatkowy, na wniosek, podatku pobranego zgodnie z art. 26 ust. 2e.
Wymieniony powyżej art. 28b ust. 4 pkt 4-6 updop stanowi natomiast, że do wniosku o zwrot podatku dołącza się dokumentację pozwalającą na ustalenie jego zasadności, w szczególności:
Wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a updop, powinno dotyczyć rzeczywistego właściciela przekazywanych płatności.
Mając na uwadze powyższe przepisy, w stosunku do wypłat odsetek dokonywanych w sytuacji gdy wypłaty z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 updop przekroczą 2.000.000 zł w trakcie roku podatkowego, w celu niepobrania podatku u źródła przez Spółkę lub zastosowania obniżonej stawki podatku u źródła, prawidłowe będzie złożenie przez Spółkę oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a updop, dotyczącego rzeczywistego właściciela przekazywanych płatności.
W myśl art. 26 ust. 9 updop, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, uwzględniając istnienie określonych uwarunkowań obrotu gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz specyfikę dokonywania niektórych czynności.
Zauważyć także należy, że zgodnie z § 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 31 grudnia 2018 r. poz. 2545 ze zm.; dalej: „Rozporządzenie”), wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 30 czerwca 2019 r. wypłat należności:
Ponadto podkreślić należy, że rozporządzenie to było kilkukrotnie zmieniane i przedłużano okres jego obowiązywania. Na mocy § 1 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 25 czerwca 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 1159), zmieniającego rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączono/ograniczono do dnia 31 grudnia 2021 r.
Zgodnie z § 2 ust. 2 Rozporządzenia, w przypadku wypłat należności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-9, wyłączenie stosowania art. 26 ust. 2e ustawy stosuje się jedynie do wypłat należności na rzecz podatników mających siedzibę lub zarząd na terytorium państwa będącego stroną zawartej z Rzecząpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.
Przepisy § 2-4 stosuje się, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania – § 5 Rozporządzenia.
Jak wynika z uzasadnienia projektu przedmiotowego rozporządzenia w § 5 projektu rozporządzenia podkreślono, że warunkiem wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy w sytuacjach określonych w przepisach § 2-4 jest spełnienie znajdujących zastosowanie w konkretnym przypadku wymagań do zastosowania preferencyjnego traktowania wypłacanych należności (tj. do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania). Wymaganiami tymi mogą być zwłaszcza posiadanie przez płatnika certyfikatu rezydencji podatkowej podatnika lub spełnienie innych warunków, np. warunku posiadania przez odbiorcę należności statusu rzeczywistego właściciela lub przesłanek do zastosowania zwolnień przewidzianych w art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4 ustawy.
Należy mieć także na uwadze, że również w przypadku, gdy płatności są objęte przepisami Rozporządzenia, płatnik jest zobowiązany do dochowania należytej staranności przy weryfikacji możliwości niepobrania podatku u źródła na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Rozporządzenie bowiem nie wyłącza, ani też nie ogranicza obowiązku dochowania należytej staranności. Rozporządzenie wyłącza lub ogranicza jedynie stosowanie mechanizmu obowiązkowego poboru podatku u źródła.
Wskazane wyżej przepisy nakładają nowe obowiązki na płatników zobowiązanych do poboru podatku u źródła. Na podstawie powołanego wcześniej art. 26 ust. 2e updop, którego stosowanie zostało ograniczone przez rozporządzenia Ministra Finansów po przekroczeniu kwoty 2.000.000 zł płatnik dokonując wypłaty należności na rzecz nierezydenta będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku (podatku u źródła) w wysokości 20% od nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 26 ust. 2e pkt 2 updop). Konieczność poboru podatku przez płatnika wystąpi niezależnie od tego, czy zostaną spełnione warunki do stosowania zwolnienia, zastosowania obniżonej stawki lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W tym zakresie ustawodawca przewidział jednocześnie dwie możliwości niepobierania podatku w stawce wynikającej z polskich przepisów, nawet w przypadku przekroczenia limitu 2.000.000 zł, a mianowicie gdy:
Jak wskazano powyżej, w celu niepobrania podatku u źródła przez Spółkę lub zastosowania obniżonej stawki podatku u źródła, prawidłowe będzie złożenie przez Spółkę oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a updop, dotyczącego rzeczywistego właściciela przekazywanych płatności.
Weryfikacja warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 updop, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna się odbywać z należytą starannością. Obowiązek dochowania należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 updop spoczywa na płatniku, który dokonując wypłaty nie pobiera podatku u źródła na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę. Należy podkreślić, że należyta staranność w weryfikacji warunków niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź obniżonej stawki podatku wymagana jest po stronie płatnika bez względu na to, czy suma wypłat należności na rzecz jednego podatnika przekroczy w danym roku podatkowym kwotę 2.000.000 zł. Wniosek taki wynika z literalnego brzmienia art. 26 ust. 1 updop.
Dokonując weryfikacji należytej staranności należy odnosić się do aspektów istotnych z punktu widzenia stosowania danej preferencji podatkowej. W szczególności dotyczy to:
Oceniając czy należyta staranność została w określonym przypadku dochowana należy uwzględniać także powszechnie dostępne informacje na temat statusu odbiorców należności. Źródłem takich informacji może być m.in. prasa branżowa, doniesienia mediowe, publikowane doniesienia o lokowaniu przez daną grupę kapitałową spółek zależnych w państwach o korzystnym reżimie prawnym itd. Szczególną uwagę płatników powinny zwrócić informacje o tworzonych strukturach optymalizacyjnych. Wzmożona czujność płatników powinna także zostać zachowana w przypadku dokonywania płatności określonego rodzaju do charakterystycznych jurysdykcji podatkowych (np. wypłata odsetek do państwa, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zakłada pobierania w Polsce podatku u źródła). W każdym przypadku konieczne jest udokumentowanie (dla celów dowodowych) przez płatnika, że dochował on należytej staranności przy weryfikacji, o której mowa w 26 ust. 1 updop.
Aktualne brzmienie art. 26 ust. 1 updop wyraźnie stanowi, że obowiązek płatnika przy wypłacie należności określonych w art. 21 i 22 updop z zastosowaniem preferencji podatkowych, sprowadza się nie tylko do „uzyskania” od podatnika certyfikatu rezydencji ale także weryfikacji warunków zwolnienia z opodatkowania wypłacanych należności lub zastosowania preferencyjnej stawki. Podkreślenia wymaga, o czym pisano już wcześniej, że weryfikacja ta musi być dokonana z zachowaniem należytej staranności.
Zasadnym jest twierdzenie, że na gruncie znowelizowanych przepisów w każdym przypadku stosowania zasad wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zwolnień z updop, konieczne będzie weryfikowanie statusu kontrahenta/nierezydenta i wykazywanie nie tylko, że w stosunku do danych należności jest on m.in. ich rzeczywistym właścicielem, ale też, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby podatnika dla celów podatkowych – czy innych przesłanek wymienionych w art. 26 ust. 1 updop. Płatnik, który chce zastosować przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie dokonywać poboru podatku u źródła, jest zobowiązany do przeprowadzenia pełnej weryfikacji warunków umożliwiających skorzystanie z tego zwolnienia/niepobrania podatku, zachowując przy tym należytą staranność.
Z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika m.in., że w związku z inwestycją realizowaną w Polsce, Spółka pozyskała środki na jej sfinansowanie głównie od swojego udziałowca, A. („A.”), z siedzibą na Cyprze. Z kolei, zgodnie z polityką Grupy, A. pozyskał środki na udzielenie pożyczki Spółce od Sponsorów. Przy czym środki były przekazywane bezpośrednio lub pośrednio do A. (Sponsorzy do przekazania środków finansowych mogli wykorzystać podmioty pośredniczące np. w formie funduszy, lub spółek, które nie spełniają definicji beneficjenta rzeczywistego). Pozostałe środki na sfinansowanie inwestycji realizowanej w Polsce Spółka pozyskała od podmiotu C. („C.”), z siedzibą w Izraelu. Podmiot ten jest także jednym ze Sponsorów. Innymi słowy, C. udzielił finansowania Wnioskodawcy na dwa sposoby, tj. bezpośrednio do Wnioskodawcy oraz pośrednio, poprzez A. Spółka będzie dokonywała spłaty pożyczek (kwota główna i odsetki) na rzecz A. oraz C., w części w jakiej odsetki te dotyczą finansowania udzielonego bezpośrednio Wnioskodawcy. C. będzie rzeczywistym właścicielem odsetek wypłacanych bezpośrednio na jego rzecz przez Spółkę, jak i przypadających na niego odsetek wypłacanych przez Spółkę do A. A. mimo prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 24a ust. 18 Ustawy o CIT nie będzie rzeczywistym właścicielem odsetek wypłacanych przez Spółkę. Rola A. będzie ograniczona jedynie do przekazania odsetek Sponsorom. A. w odniesieniu do przekazywanych odsetek nie będzie rzeczywistym właścicielem, ponieważ:
• nie będzie otrzymywać tych odsetek dla własnych korzyści, w tym nie będzie decydować samodzielnie o ich przeznaczeniu i nie będzie ponosić ryzyka ekonomicznego związanego z utratą tych odsetek lub ich części;
• będzie pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części odsetek innemu podmiotowi (tj. Sponsorom).
Rzeczywistymi właścicielami odsetek wypłacanych przez Spółkę do A. będą Sponsorzy. To oni, bowiem będą spełniać definicję rzeczywistego właściciela z art. 5a pkt 33d Ustawy o PIT (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) oraz z art. 4 pkt 29 Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi) w odniesieniu do odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz A. Oznacza to, że każdy ze Sponsorów, w odniesieniu do odsetek wypłaconych przez Spółkę a przekazanych mu za pośrednictwem A.:
• otrzyma należność dla własnej korzyści, w tym będzie samodzielnie decydował o jej przeznaczeniu i ponosił ryzyko ekonomiczne związane z utratą całości lub części odsetek,
• nie będzie pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,
• będzie prowadził rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju miejsca zamieszkania/siedziby - w przypadku należności uzyskiwanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym działalność ta będzie spełniała warunki, o których mowa w art. 24a ust. 18 Ustawy o CIT (w przypadku sponsorów będących osobami prawnymi).
Spółka w momencie wypłaty odsetek do A. będzie w stanie zidentyfikować, jaka część tych odsetek będzie przekazana za pośrednictwem A. na rzecz każdego ze Sponsorów. Na moment każdorazowej wypłaty odsetek, Spółka dochowa należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi), zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W szczególności, Spółka będzie pozyskiwać ważne certyfikaty rezydencji Sponsorów, do których będą przypisane odsetki wypłacane przez Spółkę, a także oświadczenia Sponsorów potwierdzające ich status, jako rzeczywistych właścicieli odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz A. Może się zdarzyć, że kwota odsetek wypłaconych przez Spółkę do A. przypadających na danego Sponsora w trakcie roku kalendarzowego przekroczy kwotę 2 000 000 zł. Przy czym niezależnie od wartości spłacanych odsetek, Wnioskodawca zawsze będzie weryfikował Sponsorów otrzymujących odsetki pod kątem spełnienia przez nich definicji beneficjenta rzeczywistego, gromadząc odpowiednie dokumenty w tym zakresie.
Zgodnie z opisem sprawy, rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Spółkę odsetek, w myśl kryteriów wskazanych w art. 4a pkt 29 updop, będą tak jak wskazano we wniosku Sponsorzy (jak wskazano na wstępie okoliczność ta nie podlega weryfikacji przez tut. Organ w postępowaniu interpretacyjnym).
W konsekwencji kwalifikacja podatkowa wypłacanych przez Spółkę odsetek powinna zostać przeprowadzona na gruncie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a państwem siedziby rzeczywistego właściciela odsetek.
Reasumując, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku przyszłej wypłaty odsetek do A., Spółka jako płatnik będzie mogła zastosować stawkę podatku u źródła wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla danego rzeczywistego właściciela (Sponsora). Natomiast, w przypadku niepozyskania odpowiedniej dokumentacji w stosunku do danego Sponsora, w szczególności ważnego certyfikatu rezydencji, umożliwiającej zastosowanie stawki podatku, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, Spółka pobierze podatek u źródła według stawki podstawowej z updop (20%).
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.
Zaznaczyć należy, że wydając niniejszą interpretację Organ przyjął za Wnioskodawcą, że spełnione będą warunki, o których mowa w art. 26 ust. 1 updop dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zatem wymóg dochowania należytej staranności.
Ponadto kwestia dochowania przez płatnika należytej staranności, wykracza poza możliwości oceny dokonywanej w ramach interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. W ramach prowadzonego postępowania właściwy organ przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Kwestia ta może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy lub celno-skarbowy.
W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, oraz wyroków sądów administracyjnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określony stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się odnoszących. Jednocześnie rozstrzygnięcia zawarte w powołanych wyrokach i interpretacjach nie pozostają w sprzeczności ze stanowiskiem zawartym w niniejszej interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili