0114-KDIP2-1.4010.202.2021.1.KW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 maja 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) uzupełnione pismem z 31 sierpnia 2021 r. ( data wpływu 14 września 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 25 sierpnia 2021 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.202.2021.4.KW, 0113-KDIPT2-3.4011.514.2021.3.NM, 0114-KDIP1-3.4012.392.2021.4.ISK (data nadania 25 sierpnia 2021 r., data odbioru 27 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę na częściowe dofinansowanie posiłków dla pracowników**- jest prawidłowe.**

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę na częściowe dofinansowanie posiłków dla pracowników.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prowadzącą działalność na terytorium Polski, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w kraju oraz czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) (dalej jako „Wnioskodawca").

Wnioskodawca zorganizował przyzakładową stołówkę wraz z zapleczem kuchennym (razem dalej jako „Stołówka") dla swoich pracowników w celu zapewnienia im możliwości zjedzenia obiadu bez opuszczania terenu zakładu pracy. W tym celu zaadoptował pomieszczenia na terenie swojego zakładu, wyposażając je w stoły, krzesła, lodówki, kuchenki mikrofalowe, drobne wyposażenie kuchenne oraz miejsca do zmywania.

Posiłki (obiady) dla pracowników dostarczane są przez firmę zewnętrzną. Zapewnienie takiej możliwości jest szczególnie istotne w przypadku pracowników fizycznych, którzy nie mogą odejść od maszyny w dowolnym momencie i którzy nie mogą spożywać posiłku na stanowisku pracy.

Na decyzję o zorganizowaniu Stołówki i nabywaniu posiłków dla pracowników wpływ miały takie czynniki, jak brak w bezpośrednim sąsiedztwie zakładu Wnioskodawcy lokali gastronomicznych, istniejąca potrzeba zapewnienia lepszej organizacji pracy/skrócenie przerw w pracy oraz efektywność kosztowa, a także możliwość oferowania pracownikom bardziej atrakcyjnych warunków zatrudnienia, co przekłada się na lepszą pozycję Wnioskodawcy na rynku pracy jako pracodawcy zapewniającego lepsze warunki pracy od podmiotów konkurencyjnych. Grupowe zamawianie posiłków ma też wpływ na ich niższą cenę, poza tym posiłki przygotowywane przez profesjonalną firmę dają gwarancję ich należytej jakości i regularności godzin ich spożywania, co jest istotne dla zdrowia pracowników Wnioskodawcy.

Zapewnienie w porze obiadowej posiłku pracownikom polega na dowożeniu do zakładu Wnioskodawcy o ustalonej godzinie (dwie dostawy w ciągu dnia, o różnych porach) posiłków przygotowanych w obiektach firmy zewnętrznej, zapakowanych w opakowania jednorazowe. Każdy dowożony posiłek jest przypisany do konkretnego pracownika (opisany jego imieniem i nazwiskiem). Posiłki odbierane są od firmy zewnętrznej przez wyznaczonego pracownika Wnioskodawcy, a następnie przekazywane poszczególnym pracownikom, którzy je zamówili. Aby otrzymać w danym dniu posiłek, pracownik musi sam zamówić go poprzez dedykowaną platformę internetową firmy zewnętrznej, przy czym zamówienie takie jest przypisane do Wnioskodawcy jako podmiotu zamawiającego i uwzględniane na wystawianej fakturze.

Dla poprawy warunków pracy i wynagradzania Wnioskodawca częściowo dofinansowuje posiłki z własnych środków obrotowych pracownikom fizycznym, którzy mają większy wydatek kaloryczny. Dofinansowanie takie przysługuje jednak tylko pracownikom niektórych działów, takich jak produkcja czy logistyka. Obecnie kwota dziennego dofinansowania wynosi 8 zł brutto, jednak w przyszłości kwota ta może ulegać zmianom. Niewykorzystany limit dofinansowania dziennego przepada, jeśli pracownik w danym dniu nie zamówi posiłku. Pozostała część ceny – w przypadku pracowników objętych dofinansowaniem - bądź pełna cena - w przypadku pozostałych pracowników, potrącana jest pracownikom raz w miesiącu z należnego im wynagrodzenia za pracę.

Wnioskodawca nie jest zobligowany przepisami prawa do zapewnienia pracownikom posiłków, ich finansowanie (dofinansowanie) stanowi działanie dobrowolne.

Wnioskodawca rozlicza się za dostarczone posiłki bezpośrednio z firmą zewnętrzną na podstawie zbiorczej faktury.

Wnioskodawca pismem z 31 sierpnia 2021 r. doprecyzował opis stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego w poniższym zakresie:

1. czy pomiędzy Państwem, a pracownikami, którym umożliwiacie korzystanie z odpłatnych posiłków, które częściowo dofinansowujecie, istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.)?

Pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikami, którym Wnioskodawca umożliwia korzystania z odpłatnych, częściowo dofinansowywanych przez niego posiłków, istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. powiązanie wynikające ze stosunku pracy, co zostało wprost stwierdzone przez Wnioskodawcę na stronie 10 wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

2. symbol PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. 2015 r. poz. 1676), dla nabywanych od firmy zewnętrznej towarów/usług przekazywanych następnie pracownikom, o których mowa we wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy właściwym symbolem PKWiU dla usługi dostarczania gotowych posiłków do wskazanej przez Wnioskodawcę lokalizacji przez zewnętrzną firmę je przygotowującą, tj. dla usług cateringowych, jest wg rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 04.09.2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) symbol PKWiU 56.21.19.0 - Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych".

3. na kogo firma zewnętrzna (zleceniobiorca) wystawia faktury za posiłki przygotowywane i dostarczane od zakładu, które Państwo następnie przekazują pracownikom?

Faktury za posiłki przygotowywane i dostarczane przez firmę zewnętrzną, które to posiłki są następnie przekazywane przez Wnioskodawcę pracownikom, wystawiane są na Wnioskodawcę. W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wprost wskazał, że to on właśnie rozlicza się za dostarczone posiłki bezpośrednio z firmą zewnętrzną, na podstawie zbiorczej faktury.

4. czy dofinansowanie przez Wnioskodawcę posiłków ma związek ze świadczeniem przez pracowników pracy w godzinach nadliczbowych, czy też przysługuje każdemu pracownikowi niezależnie od czasu pracy w danym dniu?

Dofinansowanie posiłków dla niektórych grup pracowników ma związek z rodzajem wykonywanej przez nich pracy, wiążącym się z większym wydatkiem energetycznym (przysługuje ono tylko pracownikom niektórych działów, takich jak produkcja czy logistyka, nie przysługuje tzw. pracownikom biurowym). Dofinansowanie to nie jest powiązane z pracą w godzinach nadliczbowych, przysługuje uprawnionym pracownikom bez względu na czas pracy wdanym dniu (o ile pracownik jest danego dnia w pracy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszty zakupionych dla pracowników posiłków, w części finansowanej przez Wnioskodawcę, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów?

2. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup gotowych posiłków?

3. Czy Wnioskodawca ma obowiązek naliczania podatku należnego od wartości przekazywanych pracownikom posiłków?

4. Co stanowić powinno podstawę opodatkowania w przypadku obowiązku wykazywania podatku należnego od wartości przekazywanych pracownikom posiłków?

5. Czy Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej kwot potrącanych pracownikom z wynagrodzenia z tytułu odpłatności za dostarczane posiłki?

6. Czy Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej kwot finansowanych przez nią (dofinansowania) nie potrącanych pracownikom z wynagrodzenia z tytułu odpłatności za dostarczane posiłki?

7. Czy w przypadku, gdy obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej wartości posiłków nie występuje, Wnioskodawca może, na zasadzie dobrowolności, ewidencjonować dostawę posiłków na kasie rejestrującej?

8. Czy w odniesieniu do wartości posiłków, w części finansowanej przez pracodawcę, Wnioskodawca obowiązany jest wypełniać obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych (w związku z tym, że wartość ta stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Odpowiedź na pytania nr 2-7 dotyczące podatku od towarów i usług oraz pytania nr 8 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie udzielona w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie miał on prawo zaliczyć wymienione wydatki do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatników należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub utrzymanie tego przychodu. Kosztami będą koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Wskazać należy, że aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów, nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów).

Wskazać również należy, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. koszty pracownicze, obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Z kolei, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 45 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2.

Należy uznać, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki dotyczące zakupu posiłków dla jego pracowników:

- są przejawem starań Wnioskodawcy jako pracodawcy, mających na celu zapewnienie poprawy warunków pracy i płacy,

- mają na celu obniżenie kosztu zakupu posiłków przez pracowników,

- mają na celu zapewnienie dobrej atmosfery pracy,

- są przejawem dbałości o zdrowie pracowników,

- mają na celu zwiększenie efektywności pracy poprzez najbardziej wydajną organizację przerw na posiłki.

Powyższe czynniki sprawiają, że zakup posiłków ma wpływ na uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody i realizowany obrót w podatku od towarów i usług.

W/w wydatki nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie cytowanych przepisów art. 16 ust. 1 pkt 45 i 28 updop, gdyż wydatki te są finansowane z własnych środków obrotowych Wnioskodawcy. Wydatków tych nie można także uznać za koszty reprezentacji, gdyż należy mieć na względzie ich podstawowy cel, którym nie jest wykreowaniu pozytywnego obrazu Wnioskodawcy na zewnątrz.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że wydatki te stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko zbieżne ze stanowiskiem Wnioskodawcy zajmują też organy podatkowe w wydawanych przez siebie interpretacjach, m. in.:

- Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w interpretacji z 03.01.2020 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.462.2019.l.SK

- Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w interpretacji z 21.08.2019 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.262.2019.l.AW;

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 29 grudnia 2017 r. znak 0111-KDIB2-1.4010.276.2017.3JP;

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 3 czerwca 2019 r., znak 0111-KDIB1-1.4010.141.2019.l.BSA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę na częściowe dofinansowanie posiłków dla pracowników jest prawidłowe,

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej „ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

· został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

· jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

· pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

· poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

· został właściwie udokumentowany,

· nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 ustawy CIT, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że Spółka podjęła decyzję o zorganizowaniu Stołówki i nabywaniu posiłków dla pracowników. Dostarczanie posiłków (obiadów) dla pracowników zlecone jest firmie zewnętrznej. Zapewnienie takiej możliwości jest szczególnie istotne w przypadku pracowników fizycznych, którzy nie mogą odejść od maszyny w dowolnym momencie i którzy nie mogą spożywać posiłku na stanowisku pracy.

Celem zapewnienia posiłków jest istniejąca potrzeba zapewnienia lepszej organizacji pracy/skrócenie przerw w pracy oraz efektywność kosztowa, a także możliwość oferowania pracownikom bardziej atrakcyjnych warunków zatrudnienia, co przekłada się na lepszą pozycję Wnioskodawcy na rynku pracy jako pracodawcy zapewniającego lepsze warunki pracy od podmiotów konkurencyjnych. Grupowe zamawianie posiłków ma też wpływ na ich niższą cenę, poza tym posiłki przygotowywane przez profesjonalną firmę dają gwarancję ich należytej jakości i regularności godzin ich spożywania, co jest istotne dla zdrowia pracowników Wnioskodawcy.

Dla poprawy warunków pracy i wynagradzania Wnioskodawca częściowo dofinansowuje posiłki z własnych środków obrotowych pracownikom fizycznym, którzy mają większy wydatek kaloryczny. Dofinansowanie takie przysługuje jednak tylko pracownikom niektórych działów, takich jak produkcja czy logistyka. Dofinansowanie posiłków dla niektórych grup pracowników ma związek z rodzajem wykonywanej przez nich pracy, wiążącym się z większym wydatkiem energetycznym (przysługuje ono tylko pracownikom niektórych działów, takich jak produkcja czy logistyka, nie przysługuje tzw. pracownikom biurowym). Dofinansowanie to nie jest powiązane z pracą w godzinach nadliczbowych, przysługuje uprawnionym pracownikom bez względu na czas pracy wdanym dniu (o ile pracownik jest danego dnia w pracy). Faktury za posiłki przygotowywane i dostarczane przez firmę zewnętrzną, które to posiłki są następnie przekazywane przez Wnioskodawcę pracownikom, wystawiane są na Wnioskodawcę. W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wprost wskazał, że to on właśnie rozlicza się za dostarczone posiłki bezpośrednio z firmą zewnętrzną, na podstawie zbiorczej faktury.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy wydatki ponoszone na zapewnienie wyżywienia w części finansowanej przez pracodawcę dla pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać, że wydatki na rzecz pracowników pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił – w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT – koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mimo, że ustawa CIT nie definiuje terminu „reprezentacja”, to zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami.

Zatem reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje natomiast tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników. Zatem art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie w niniejszej sprawie zastosowania.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania również przepis art. 16 ust. 1 pkt 45 updop na podstawie, którego nie stanowią kosztów uzyskania przychodu wydatki pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego wydatki na zakup ciepłego posiłku dla pracowników fizycznych, którzy mają większy wydatek kaloryczny są związane wyłącznie z faktem, że pracownicy fizyczni nie mogą odejść od maszyny w dowolnym momencie i nie mogą spożywać posiłku na stanowisku pracy, a nie z sytuacją materialną pracownika, co cechuje działalność socjalną.

W tym miejscu podnieść należy, że wydatki pracownicze – co do zasady – zaliczane są do kosztów podatkowych, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, zwrot kosztów podróży służbowych, zakwaterowania, ale mogą obejmować również inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników np. takie jak w opisanej sprawie dotyczące wydatków poniesionych przez Spółkę na zapewnienie pracownikom wyżywienia.

Świadczenia te związane są bowiem ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą i jako takie spełniają przesłanki zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca ponosząc faktycznie ww. wydatki, pokryte z jego własnych zasobów finansowych, mające definitywny charakter może je zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.