INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest uprawniony w 2020 roku zgodnie za art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2018 przekazanego w roku 2019 na podstawie uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy na kapitał zapasowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2019 przekazanego w roku 2020 na podstawie uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy na kapitał zapasowy w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł- jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 lipca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest uprawniony w 2020 roku zgodnie za art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2018 przekazanego w roku 2019 na podstawie uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy na kapitał zapasowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2019 przekazanego w roku 2020 na podstawie uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy na kapitał zapasowy w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł.
We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest Spółką będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce oraz czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług), wykonującym działalność na rynku usług dla (…), (…) i (…). Wykonuje w formule pod klucz, jako generalny wykonawca, usługi dla (…) i (…), obejmujące wszystkie branże: (…) oraz wszystkie etapy realizacji inwestycji od projektowania, poprzez kompletacje dostaw i montaż aż do uruchomienia instalacji.
W dniu 15 kwietnia 2019 r. Walne Zgromadzenie Wspólników spółki, mając na celu zatrzymanie zysku w spółce, podjęło uchwałę o przeznaczeniu całości zysku netto za 2018 na kapitał zapasowy.
W dniu 24 kwietnia 2020 r. Walne Zgromadzenie Wspólników spółki, mając na celu zatrzymanie zysku w spółce, podjęło uchwałę o podziale zysku wypracowanego w roku obrotowym 2019 i o przeznaczeniu części zysku na kapitał zapasowy Spółki, a części zysku na wypłatę dywidendy akcjonariuszom Spółki.
Od początku powstania Spółki do 2017 roku włącznie Zgromadzenie Wspólników spółki, mając na celu częściowe zatrzymanie zysku w spółce, podejmowało uchwały o niedokonywaniu w całości podziału zysku i przekazywaniu w części zysku na kapitał zapasowy. Faktycznie powyżej 50% zysku netto za lata ubiegłe pozostawało w Spółce. Saldo na kapitale zapasowym - odpis dobrowolny na dzień 31 grudnia 2017 r. wynosiło 52 444 682,83 zł. Niepodzielony zysk netto za 2018 r. wynosi 5 627 693,04 zł, za 2019 r. 2 101 616,84 zł.
W listopadzie 2020 roku Walne Zgromadzenie Wspólników Spółki upoważniło Zarząd Spółki do nabywania akcji własnych w trybie art. 362 par. 1 ust. 2 Kodeksu spółek handlowych. Nabyte akcje własne zaoferowane zostaną do nabycia pracownikom Spółki. Nabycie akcji własnych będzie miało charakter nabycia odpłatnego. Łączna cena nabywanych akcji wraz z kosztami nabycia zostanie pokryta z kapitału zapasowego Spółki i wynosi 9 460 000 zł.
Zgodnie z zasadą przyjętą w Spółce na podstawie decyzji Zarządu z dnia 17 grudnia 2020 r. ustalono, że fundusze przeznaczone na odkupienie akcji własnych, celem dalszej odsprzedaży pochodzą ze środków zgromadzonych na dobrowolnym funduszu zapasowym konto 801/02 zaksięgowanych chronologicznie od momentu powstania firmy.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca jest uprawniony w 2020 r. zgodnie za art. 15cb ustawy CIT do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2018 przekazanego w roku 2019 na podstawie uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy na kapitał zapasowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2019 przekazanego w roku 2020 na podstawie uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy na kapitał zapasowy w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Wnioskodawca jest uprawniony w 2020 roku zgodnie za art. 15cb ustawy o CIT do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2018 przekazanego w roku 2019 na podstawie uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy na kapitał zapasowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2019 przekazanego w roku 2020 na podstawie uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy na kapitał zapasowy w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 15cb ustawy o CIT, w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:
-
dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub
-
zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.
Zgodnie z ust. 2 koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.
Zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł.
Przepis art. 15cb ust. 4 wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.
Z kolei przepis 15cb ust. 5 stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.
Walne Zgromadzenie Wspólników spółki w dniu 15 kwietnia 2019 r. podjęło uchwałę o przeznaczeniu całości zysku netto za 2018 na kapitał zapasowy oraz w dniu 24 kwietnia 2020 r. uchwałę o podziale zysku wypracowanego w roku obrotowym 2019 i o przeznaczeniu części zysku na kapitał zapasowy Spółki, a części zysku na wypłatę dywidendy akcjonariuszom Spółki.
Uchwały weszły w życie z dniem podjęcia uchwały. Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy.
Na podstawie art. 15cb ustawy o CIT, Spółka planuje w zeznaniu podatkowym za 2020 r. uznać za koszt podatkowy, kwotę wyliczoną zgodnie z art. 15cb ust. 1 od przekazanej w roku 2019 i 2020 części zysku przekazanej na kapitał zapasowy.
W przedmiotowej sprawie należy przede wszystkim przywołać art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2159, dalej: „Ustawa nowelizująca”), zgodnie z którym art. 15cb stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r.
Natomiast art. 10 ust. 2 wskazuje, że przepis art. 15cb stosuje się również do (`(...)`) zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.
Powyższe oznacza, że w sytuacji przekazania przez Wnioskodawcę części zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r., rokiem przekazania tej części zysku na kapitał zapasowy, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 ustawy, stosowanie do art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej będzie rok 2020.
Tym samym prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy za rok 2018, przy zastosowaniu ograniczeń o których mowa w art. 15cb oraz w art. 10 ustawy nowelizującej będzie przysługiwało Wnioskodawcy nie wcześniej niż po dniu 1 stycznia 2020 r., tj. w 2020 r. oraz 2021 r.
Zgodnie z art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT, przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.
Zgodnie z zasadą przyjętą w Spółce na podstawie decyzji Prezesa Zarządu z dnia 17 grudnia 2020 r. fundusze przeznaczone na odkupienie akcji własnych, celem dalszej odsprzedaży pokryte zostały z kapitału zapasowego Spółki chronologicznie tj. od pierwszego zatrzymanego zysku na kapitale zapasowym tj. od 1991 r.
Saldo na kapitale zapasowym na dzień 31 grudnia 2017 r. wynosiło 52 444 682,83 zł, kwota wykupu 9 460 000 zł, zysk netto przekazany na kapitał zapasowy za 2018 r. wyniósł 5 627 693,04 zł oraz za 2019 r. 2 101 616,84 zł.
Dokonanie odkupienia akcji własnych przez Spółkę i pokrycie z kapitału zapasowego w wys. 9 460 000 zł sfinansowane zostało z zysku który pozostawał w Spółce przed 2018 i 2019 r. tj. w wysokości 52 444 682,83 zł. Zauważyć należy, iż ten kapitał rezerwowy (utworzony przed 2018 r.) jedynie w niewielkim stopniu został pomniejszony, co pozwala uznać, że zysk netto za 2018 i 2019 rok przekazany na kapitał zapasowy nie został wypłacony.
W związku z powyższym nie zachodzi przesłanka określona w ww. przepisie art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, ze zm., dalej: „ustawy o CIT”), dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Natomiast treść art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.
Innymi słowy dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
Na mocy przepisów ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159, dalej jako: „ustawa nowelizująca”), nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2019 r. po art. 15ca dodaje się art. 15cb updop, w myśl którego w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:
-
dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub
-
zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.
W myśl art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT, koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, a łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł (art. 15cb ust. 3 updop).
Przepis art. 15cb ust. 4 ustawy o CIT, wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.
Z kolei art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT, stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.
Stosownie do art. 15cb ust. 9 ustawy o CIT, w przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 15cb ust. 10 ustawy o CIT, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej, art. 15cb stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r.
Natomiast, art. 10 ust. 2 tej ustawy wskazuje, że przepis art. 15cb stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy o CIT, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.
Jak już wcześniej wspomniano, art. 15cb ustawy o CIT, został wprowadzony do ustawy CIT z dniem 1 stycznia 2019 r. ustawą nowelizującą. Jednakże, w myśl art. 10 ww. ustawy nowelizującej, przepis art. 15cb stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r. Ponadto ma on również zastosowanie do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy zmienianej w art. 2, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.
Ponieważ w analizowanej sprawie zysk za rok 2018 został przekazany na kapitał zapasowy w roku 2019, Wnioskodawcy przysługuje w 2020 r. prawo do rozpoznania kosztu podatkowego na podstawie art. 15cb ustawy o CIT.
Jak wskazuje Wnioskodawca, zgodnie z zasadą przyjętą w Spółce na podstawie decyzji Prezesa Zarządu z dnia 17 grudnia 2020 r. fundusze przeznaczone na odkupienie akcji własnych, celem dalszej odsprzedaży pokryte zostały z kapitału zapasowego Spółki chronologicznie tj. od pierwszego zatrzymanego zysku na kapitale zapasowym tj. od 1991 r.
Saldo na kapitale zapasowym na dzień 31 grudnia 2017 r. wynosiło 52 444 682,83 zł, kwota wykupu 9 460 000 zł, zysk netto przekazany na kapitał zapasowy za 2018 r. wyniósł 5 627 693,04 zł oraz za 2019 r. 2 101 616,84 zł.
Dokonanie odkupienia akcji własnych przez Spółkę i pokrycie z kapitału zapasowego w wys. 9 460 000 zł sfinansowane zostało z zysku który pozostawał w Spółce przed 2018 i 2019 r. tj. w wysokości 52 444 682,83 zł. Kapitał rezerwowy (utworzony przed 2018 r.) jedynie w niewielkim stopniu został pomniejszony, co pozwala uznać, że zysk netto za 2018 i 2019 rok przekazany na kapitał zapasowy nie został wypłacony.
Powyższe ma istotne znaczenie, gdyż w świetle powołanych wyżej przepisów przejściowych zastosowanie art. 15cb ustawy o CIT, możliwe jest najwcześniej w odniesieniu do zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r.
Co istotne, rozliczenie kosztu na podstawie art. 15cb ustawy o CIT, przez Wnioskodawcę możliwe jest najwcześniej w 2020 r. (art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej).
Oznacza to, że w oparciu o wyżej cytowane przepisy ustawy o CIT oraz ustawy nowelizującej, Wnioskodawca jest uprawniony w 2020 roku zgodnie z art. 15cb ustawy o CIT do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2018 przekazanego w roku 2019 na podstawie uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy na kapitał zapasowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2019 przekazanego w roku 2020 na podstawie uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy na kapitał zapasowy w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Końcowo należy dodać, że tut. Organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do danych liczbowych przedstawionych przez Wnioskodawcę. Weryfikacja danych liczbowych może mieć miejsce wyłącznie w toku postępowania podatkowego, w którym możliwa jest analiza dokumentów i weryfikacja ustalonej przez Wnioskodawcę wysokości podstawy opodatkowania.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.