Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Wydatki poniesione na zakup wieńców, kwiatów, kondolencji w prasie lub innych mediach, a także na flagi, girlandy, ozdoby świetlne oraz multimedialne dekoracje okolicznościowe mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ stwierdził, że wydatki związane ze śmiercią pracownika lub członka jego najbliższej rodziny, jak również wydatki związane z odejściem pracownika na emeryturę, mają związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy oraz uzyskiwanymi przychodami. Wydatki te są zgodne z kanonami polskiej kultury i zasadami współżycia społecznego, wzmacniają więzi między pracownikami oraz mają działanie motywacyjne, co pośrednio wpływa na poziom przychodów Spółki. Dodatkowo, wydatki poniesione w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu, związane z udziałem w uroczystościach państwowych, lokalnych lub religijnych, również mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Działania te wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu i mają na celu budowanie pozytywnego wizerunku Spółki w społeczeństwie, co w przyszłości może przyczynić się do osiągnięcia celów finansowych oraz zwiększenia przychodów.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem e-PUAP w tym samym dniu), uzupełnionym w dniu 20 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup wieńców, kwiatów, kondolencji w prasie lub innych mediach oraz wydatki na flagi, girlandy i ozdoby świetlne oraz multimedialne dekoracje okolicznościowe, mogą dla niego stanowić koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup wieńców, kwiatów, kondolencji w prasie lub innych mediach oraz wydatki na flagi, girlandy i ozdoby świetlne oraz multimedialne dekoracje okolicznościowe, mogą dla niego stanowić koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 września 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.301.2021.2.EJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 20 września 2021 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Spółka (dalej również jako: „Wnioskodawca”) jest przedsiębiorstwem energetycznym zajmującym się m.in. (`(...)`).
Mając wieloletnie doświadczenie w branży energetycznej i ciepłowniczej w Polsce, dysponując zaawansowanym zapleczem technicznym oraz doskonale wykwalifikowaną kadrą specjalistów, Spółka zmierza do tego, aby stawać się coraz bardziej nowoczesną organizacją. Wnioskodawca zatrudnia łącznie ponad tysiąc pracowników, dbając jednocześnie o ich rozwój oraz bezpieczeństwo.
Wśród elementów przyjętej przez Spółkę strategii wymienia się m.in. dążenie do doskonałości operacyjnej poprzez:
Z kolei jednym z kluczowych elementów wyznawanej przez Spółkę filozofii jest partnerstwo, które rozumiane jest jako budowanie trwałych, obopólnie korzystnych relacji ze współpracownikami i otoczeniem firmy takie jak:
Spółka będąc świadomą swojej pozycji na rynku, a tym samym oddziaływania na otoczenie, w ramach swojej działalności spełnia najwyższe standardy w zakresie przejrzystej kultury organizacyjnej, relacji z pracownikami i klientami, prospołecznej postawy, a także działań na rzecz ochrony środowiska. Tym samym realizuje ideę zrównoważonego rozwoju oraz społecznej odpowiedzialności biznesu.
Strategia zrównoważonego rozwoju Spółki wspiera i uzupełnia cele biznesowe uwzględniając przy tym kluczowe obszary zrównoważonego rozwoju, tj. społeczeństwo, środowisko i gospodarkę, a także kierunek rozwoju zarysowany w misji Spółki. Wnioskodawca w ramach realizacji przyjętej strategii dokłada wszelkich starań, aby budować partnerskie relacje z przedstawicielami społeczności lokalnej, administracją oraz dostawcami i wykonawcami na rzecz realizacji wspólnych celów. Spółka wspiera inicjatywy służące polskiej nauce i kulturze, ochronie i zachowaniu dziedzictwa narodowego dla przyszłych pokoleń, w wymiarze ogólnopolskim i lokalnym.
W ramach prowadzonej przez Spółkę strategii społecznej odpowiedzialności biznesu, a także zrównoważonego rozwoju Wnioskodawca stara się uczestniczyć zarówno w świętach państwowych, jak i wydarzeniach ważnych dla społeczności lokalnych, a także w wydarzeniach istotnych dla swoich pracowników. W związku z takimi wydarzeniami Spółka dokonuje zakupu okolicznościowych wieńców lub kwiatów, które są przekazywane w imieniu Spółki przez jej przedstawicieli w ramach uroczystości państwowych, patriotycznych, religijnych czy też pracowniczych. Spółka ponosi również wydatki na kondolencje w prasie oraz innych mediach, a także wydatki na m.in. flagi, girlandy i ozdoby świetlne oraz multimedialne dekoracje okolicznościowe (wyświetlane na ścianach budynków np. jako łopoczące flagi, zdjęcia prezentujące wydarzenia rocznicowe, świąteczne animacje).
Zakupy wieńców, kwiatów oraz innych wskazanych powyżej wydatków ponoszonych przez Spółkę, związane są między innymi z następującymi wydarzeniami:
Celem ich zakupu jest przede wszystkim budowanie marki Spółki jako przyjaznej społeczeństwu oraz promowanie szczególnie pożądanych wzorców zachowań.
Wydatki poniesione w związku ze wskazanymi okolicznościami finansowane są ze środków obrotowych. Wydatki udokumentowane są fakturami lub rachunkami.
Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega na wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca odlicza w pełni naliczony podatek od towarów i usług z tytułu wydatków ogólnych, tj. związanych z całością swojej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie odlicza podatku naliczonego przy użyciu tzw. proporcji odliczenia, o której mowa w art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą o VAT (podatek od towarów i usług)), ani przy użyciu tzw. preproporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy o VAT.
W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 20 września 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że: w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, sprawy wizerunkowe, tj. to w jaki sposób Spółka jest postrzegana w sferze publicznej mają bardzo istotne znaczenie i przekładają się na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Spółka poprzez ponoszenie wydatków związanych z uroczystościami o charakterze państwowym, lokalnym, czy uroczystościami religijnymi, chce inwestować w relacje z otoczeniem, zwiększając przy tym swoją rozpoznawalność, co w konsekwencji ma się przyczynić do budowania jak najsilniejszej pozycji rynkowej. Udział Spółki w tego typu uroczystościach jest odnotowywany przez kontrahentów i partnerów biznesowych Spółki. Podejmowane czynności wpływają także na pozytywny odbiór Spółki w oczach potencjalnych klientów.
Spółka regularnie informuje o działaniach podejmowanych w ramach ww. celów społecznych na swojej stronie internetowej oraz m.in. za pośrednictwem portali społecznościowych np. profilu na (…). Zdarza się także, że o działaniach Spółki informują media takie jak prasa, czy telewizja. Spółka prowadzi szeroko zakrojone procesy inwestycyjne a także akwizycyjne na terenie całej Polski, które zmierzają do zbudowania jak najsilniejszej pozycji rynkowej Spółki. Rozpoznawalność marki Spółki wśród kontrahentów jak i społeczeństwa zwiększa jej pozycję negocjacyjną jako pewnego, wiarygodnego i stabilnego partnera biznesowego.
Spółka zakłada, że rezultatem podejmowanych działań będzie zwiększenie jej obrotów, co pośrednio wpłynie na wielkość uzyskiwanych przez nią przychodów.
W odniesieniu natomiast do wieńców lub kwiatów wykorzystywanych w razie odejścia pracownika na emeryturę albo śmierci pracownika lub członka jego rodziny, Spółka podkreśla, że jej celem jest wzmacnianie więzi i tworzenie dobrej atmosfery wewnątrz Spółki. Przedmiotowe wydatki mają przede wszystkim na celu integrację pracowników, ich identyfikację z firmą a także budowanie lojalności wobec pracodawcy. Spółka pokazując swoją dbałość o byłych pracowników, chce wzbudzać u obecnych pracowników świadomość przynależności do organizacji, której tradycja sięga początków ubiegłego wieku. Pozwala to na budowanie wśród załogi poczucia stabilności i pewności zatrudnienia oraz więzi z pracodawcą. Wpływa to także na budowanie i umacnianie poczucia solidarności pracowników między sobą i ze Spółką. Lepsza motywacja oraz dobre relacje pracowników z pracodawcą sprawiają natomiast, że pracownicy są bardziej efektywni. Efektywna praca pracowników Spółki przekłada się natomiast na wzrost jej przychodów.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup wieńców, kwiatów, kondolencji w prasie lub innych mediach oraz wydatki na m.in. flagi, girlandy i ozdoby świetlne oraz multimedialne dekoracje okolicznościowe, mogą dla niego stanowić koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP?
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, ze zm., dalej: „ustawy o PDOP”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy PDOP.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
Oznacza to, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim), dotyczące całokształtu działalności podatnika i związane z jego funkcjonowaniem.
Podkreślić należy, że wskazane przez Wnioskodawcę wydatki, ponoszone na cele opisane w stanie faktycznym, nie zostały wymienione w katalogu wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. W ocenie Wnioskodawcy, jedynym przepisem, który mógłby eliminować przedmiotowe wydatki z katalogu kosztów uzyskania przychodu jest przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o PDOP, według którego „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności, napojów, w tym alkoholowych”. Należy podkreślić, że termin „reprezentacja” nie został zdefiniowany w ustawie o PDOP. Tym samym należy odwołać się do słownikowej definicji tego słowa, zgodnie z którą „reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).
Wskazać tutaj należy, iż przedstawione w stanie faktycznym działania w żaden sposób nie są okazałe, wystawne czy wytworne, a jedynie realizują podstawowe kanony kultury i zasady współżycia społecznego przyjęte w Polsce. Wnioskodawca nie działa w celu uwypuklenia swojej zasobności, a jedynie realizuje obowiązkowe w naszej kulturze normy społeczne. Spółka poprzez przedmiotowe wydatki dąży do realizacji podstawowych zasad współżycia społecznego powszechnie przyjętych w polskiej kulturze. Jak wskazano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 stycznia 2020 r. (Znak: 0114-KDIP2-2.4010.512.2019.1.AS) „sama praktyka upamiętniania zmarłych jest jednym z podstawowych kanonów polskiej kultury i powszechnie przyjętą normą zwyczajową. W przypadku śmierci pracownika lub byłego pracownika (emeryta, rencisty), pracodawca kierując się zasadami współżycia społecznego w dowód uznania dla zasług na jego rzecz dokonanych przez pracownika lub byłego pracownika (emeryta, rencisty) - upamiętnia ten fakt, np. poprzez złożenie wieńca na grobie zmarłego i wykup nekrologu w prasie, czy kondolencji. Zachowanie pracodawcy (byłego pracodawcy) jest wyrazem szacunku dla pracownika (byłego pracownika), podziękowania za pracę i włożony wkład w tworzenie zakładu i uzyskiwane przychody, wzmacnia więzi pomiędzy pracownikami, ma określone działanie motywacyjne, a tym samym pośrednio wpływa na poziom osiąganych przychodów.”
Podobne stanowisko zostało wyrażone m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 maja 2018 r. (Znak: 0111-KDIB2-3.4010.46.2018.2.PB) oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 lutego 2017 r. (Znak: 1462-IPPB6.4510.604.2016.2.SO)
Wnioskodawca pragnie także zaznaczyć, iż przedmiotowe wydatki mają przede wszystkim na celu integrację pracowników, ich identyfikację z firmą a także budowanie lojalności wobec pracodawcy. Podtrzymywanie tradycji i związków z historią oraz kultywowanie świadomości przynależności do organizacji, której tradycja sięga początków ubiegłego wieku, pozwalają także na budowanie wśród załogi poczucia stabilności i pewności zatrudnienia oraz więzi z pracodawcą.
Wpływa to także na budowanie i umacnianie poczucia solidarności pracowników między sobą i ze Spółką. Zatem także w tym przypadku poniesione przez Wnioskodawcę koszty mają na celu wzrost przychodów poprzez lepszą motywację pracowników a także, co ważne, kształtują więź pomiędzy Spółką a pracownikiem przeciwdziałając zjawisku fluktuacji pracowników.
Mając świadomość, że pracodawca stwarza dla pracownika przyjazne środowisko pracy, pracownik jest mniej skłonny do rezygnacji z pracy u takiego pracodawcy, sumienniej wywiązuje się ze swoich obowiązków. Efektywność pracy wykonywanej przez silnie zmotywowany i zharmonizowany oraz dobrze ze sobą współpracujący zespół skutkuje w konsekwencji wzrostem przychodu Wnioskodawcy.
Udział w uroczystościach państwowych, patriotycznych oraz religijnych ma przede wszystkim na celu realizację polityki społecznej odpowiedzialności biznesu prowadzonej przez Spółkę. Wskazać należy, iż jest ona związana z prezentowanymi przez Wnioskodawcę wartościami, a także działaniami marketingowymi. Określone działania są odnotowywane i oceniane przez kontrahentów i partnerów biznesowych Spółki. Prospołeczny charakter działań wiąże się też ze spełnianiem wymagań stawianych przez rynek, na którym działa Wnioskodawca. Oddawanie czci i szacunku są podstawowymi wartościami wymaganymi od podmiotów o tak dużym statusie społecznym i zasięgu działalności jak Spółka. W związku z czym, zdaniem Spółki, działania podejmowane przez nią w zakresie udziału w uroczystościach, są nie tylko działaniami oczekiwanymi, ale wręcz wymaganymi.
Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup wieńców oraz kwiatów, a także zakup kondolencji w prasie lub innych mediach oraz wydatki na m.in. flagi, girlandy i ozdoby świetlne oraz multimedialne dekoracje okolicznościowe, spełniają łącznie wszystkie niezbędne warunki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, mają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, służą zabezpieczeniu źródła przychodów oraz ponoszone są w sposób definitywny, jak również nie zostały wyłączone z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Tym samym, przedmiotowe wydatki należy uznać za wydatki będące kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o PDOP.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, ze zm., dalej jako: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.
Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
Analiza normatywnego zwrotu „w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów” wskazuje więc, że odnosi się on zarówno do przychodów faktycznie osiągniętych, jak i tych, których podatnik mógł racjonalnie (obiektywnie) oczekiwać, że zostaną osiągnięte. Innymi słowy, przepis art. 15 ust. 1 updop, nie ogranicza określonych wydatków tylko do „osiągnięcia przychodów”, lecz traktuje je w szerszym kontekście, gdyż wydatki ponoszone przez podatnika dotyczą de facto prognozowania określonych zjawisk i procesów gospodarczych i związanych z nimi konsekwencji finansowych. Z powyższego można zatem wywieść, że o kwalifikacji wydatku jako kosztu podatkowego decyduje przede wszystkim racjonalny zamiar podatnika, o ile na tle całokształtu okoliczności faktycznych i prawnych można uznać, że zamiar ten ma cechę realności.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Za wydatki na reprezentację należy bez wątpienia uznać te koszty, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy (czy działalności, etc.), a zatem, wykreowanie pozytywnych relacji z obecnymi czy też potencjalnymi kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu.
Słowo „reprezentacja”, w rozumieniu omawianego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu, jego reputacji. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ponosi wskazane we wniosku wydatki, które można podzielić na dwie grupy:
− wydatki związane z pracownikami (tj. odejście pracownika na emeryturę, śmierć pracownika lub członka najbliższej rodziny),
− wydatki związane z działaniem w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu (tj. wydatki związane z uroczystościami państwowymi, lokalnymi, religijnymi).
Odnosząc się do pierwszej grupy wydatków, tj. wydatki związane z pracownikami do których należą:
− wydatki związane z odejściem pracownika na emeryturę oraz
− wydatki związane ze śmiercią pracownika lub członka jego najbliższej rodziny
należy zauważyć, że wydatki na rzecz pracowników − co do zasady − są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i uzyskanymi przychodami i nie są wymienione w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. W ramach wydatków na rzecz pracowników ujmowanych w kosztach podatkowych – mieszczą się nie tylko „standardowe” wydatki ponoszone przez pracodawcę (takie jak koszty wynagrodzeń zasadniczych, dodatki z tytułu godzin nadliczbowych, różnego rodzaju nagrody itp.), ale stosowane zachowania i świadczenia związane z istniejącymi aktualnie stosunkiem pracy.
Wobec powyższego w ramach tych wydatków mieszczą się także wydatki poniesione (ze środków obrotowych) na zakup wieńców i wiązanek pogrzebowych, umieszczanie nekrologów w prasie i kondolencji − jako zwyczajowe wydatki ponoszone w związku ze śmiercią pracownika lub członka jego najbliższej rodziny.
Sama praktyka upamiętniania zmarłych jest jednym z podstawowych kanonów polskiej kultury i powszechnie przyjętą normą zwyczajową. W przypadku śmierci pracownika lub członka jego najbliższej rodziny, pracodawca kierując się zasadami współżycia społecznego w dowód uznania dla zasług na jego rzecz dokonanych przez pracownika − upamiętnia ten fakt, np. poprzez złożenie wieńca na grobie zmarłego i wykup nekrologu w prasie, czy kondolencji. Zachowanie pracodawcy jest wyrazem szacunku dla pracownika, podziękowania za pracę i włożony wkład w tworzenie zakładu i uzyskiwane przychody, wzmacnia więzi pomiędzy pracownikami, ma określone działanie motywacyjne, a tym samym pośrednio wpływa na poziom osiąganych przychodów.
Podsumowując, z uwagi na opisany we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że opisane wydatki, dotyczące zakupu wieńców, kwiatów, kondolencji umieszczanych w prasie lub innych mediach, ponoszone w związku ze śmiercią pracownika lub członka jego najbliżej rodziny, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 updop. Co zostało wykazane powyżej, tego typu wydatki okolicznościowe wynikają z kanonów kultury polskiej i zasad współżycia społecznego. Dzięki wkładowi pracy zmarłego pracownika mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą jako pracodawcy i uzyskanymi przychodami. Ponadto taki wyraz pamięci i uznania dla zmarłych pracowników lub członków jego najbliższej rodziny wzmacnia więzi pomiędzy samymi pracownikami, a wśród załogi wzrasta poczucie wartości oraz przynależności do kultury organizacji i pośrednio wpływa na poziom osiąganych przez Spółkę przychodów.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wieńców pogrzebowych, kwiatów, kondolencji umieszczanych w prasie lub innych mediach, ponoszonych w związku ze śmiercią pracownika lub członka jego rodziny – należało uznać za prawidłowe.
Przechodząc z kolei do wydatków ponoszonych na kwiaty dla pracowników odchodzących na emeryturę, w ocenie organu, wydatki te będą miały związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Pożegnanie pracownika (byłego pracownika) odchodzącego na emeryturę jest powszechnie przyjętą przez pracodawców normą zwyczajową – towarzyszą temu zwykle wręczenie kwiatów. Zachowanie pracodawcy (byłego pracodawcy) jest wyrazem szacunku dla pracownika (byłego pracownika), pamięci, podziękowania za pracę, zaangażowanie i włożony wkład w tworzenie zakładu i uzyskiwane przychody, a w konsekwencji wzmacnia więzi pomiędzy pracownikami, ma określone działanie motywacyjne dla pracowników, a tym samym pośrednio wpływa na poziom osiąganych przychodów.
Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup kwiatów dla pracowników odchodzących na emeryturę - należało uznać za prawidłowe.
Odnosząc się natomiast do drugiej grupy wydatków, tj. wydatków poniesionych w zakresie realizacji społecznej odpowiedzialności biznesu związanych z uroczystościami państwowymi, lokalnymi lub religijnymi dotyczących zakupu kwiatów, flag, girland i ozdób świetlnych oraz multimedialnych dekoracji okolicznościowych na obchody uroczystości o charakterze państwowym, lokalnym, religijnym, w pierwszej kolejności należy odnieść się do definicji społecznej odpowiedzialności biznesu.
Aktualną definicją społecznej odpowiedzialności biznesu (ang. Corporate Social Responsibility CSR) jest definicja zawarta w normie PN-ISO 26 000 odpowiedzialność organizacji za wpływ jej decyzji i działań (produkty, serwis, procesy) na społeczeństwo i środowisko, poprzez przejrzyste i etyczne zachowanie, które:
§ przyczynia się do zrównoważonego rozwoju, zdrowia i dobrobytu społeczeństwa;
§ bierze pod uwagę oczekiwania interesariuszy;
§ jest zgodne z obowiązującym prawem i spójne z międzynarodowymi normami zachowania;
§ jest spójne z organizacją i praktykowane w jej relacjach.
Społeczna odpowiedzialność biznesu to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.
Należy zwrócić uwagę na aspekt świadomości działań podatnika oraz przyjętą przez niego strategię ich realizacji. CSR ma na celu budowanie pozytywnego obioru danego podmiotu w społeczeństwie. Zaufanie konsumentów, obywateli ma w przyszłości przełożyć się na osiągnięcie celów finansowych, a więc powiększenie przychodów. Realizacja celów CSR nie następuje zatem przez sam wydatek ale przez zbudowanie wizerunku podmiotu, który przełoży się na skutki finansowe. Świadome inwestowanie w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu wymaga informowania o tych działaniach. Takie działania powinny wynikać z wcześniejszej strategii i planu działania, na które podatnik może powołać się w przypadku wątpliwości kategoryzacji wydatku na podstawie art. 15 ust. 1 updop.
Zatem, uznać należy, że czynniki te przemawiają za tym, że ponoszone wydatki na realizację tego procesu powiększają podatkowe koszty uzyskania przychodów.
Jak wskazał Wnioskodawca, Spółka jest świadoma swojej pozycji na rynku, a tym samym oddziaływania na otoczenie, w ramach swojej działalności spełnia najwyższe standardy w zakresie przejrzystej kultury organizacyjnej, relacji z pracownikami i klientami, prospołecznej postawy, a także działań na rzecz ochrony środowiska. Spółka realizuję idee zrównoważonego rozwoju oraz społecznej odpowiedzialności. Strategia zrównoważonego rozwoju Spółki wspiera i uzupełnia cele biznesowe uwzględniając przy tym kluczowe obszary zrównoważonego rozwoju, tj. społeczeństwo, środowisko i gospodarkę, a także kierunek rozwoju zarysowany w misji Spółki. Wnioskodawca w ramach realizacji przyjętej strategii dokłada wszelkich starań, aby budować partnerskie relacje z przedstawicielami społeczności lokalnej, administracją oraz dostawcami i wykonawcami na rzecz realizacji wspólnych celów. Spółka wspiera inicjatywy służące polskiej nauce i kulturze, ochronie i zachowaniu dziedzictwa narodowego dla przyszłych pokoleń, w wymiarze ogólnopolskim i lokalnym. W ramach prowadzonej przez Spółkę strategii społecznej odpowiedzialności biznesu, a także zrównoważonego rozwoju Wnioskodawca uczestniczy w świętach państwowych, wydarzeniach ważnych dla lokalnej społeczności oraz w wydarzenia ważnych dla swoich pracowników. To w jaki sposób Spółka jest postrzegana w sferze publicznej ma istotne znaczenie i przekłada się na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Spółka poprzez ponoszenie wydatków w związku z ww. uroczystościami zwiększa swoja rozpoznawalność, co przyczynia się do budowania silniejszej pozycji na rynku. Podejmowane czynności wpływają pozytywnie na odbiór Spółki przez potencjalnych klientów. Natomiast rozpoznawalność marki Spółki wśród kontrahentów jak i w społecznie zwiększa pozycje Spółki na rynku jako pewnego, wiarygodnego i stabilnego partnera biznesowego. Spółka zakłada, że rezultatem podejmowanych działań będzie zwiększenie obrotów Spółki, co pośrednio wpłynie na wielkość uzyskiwanych przychodów przez Spółkę. Spółka informuje o działaniach podejmowanych w ramach ww. celów społecznych na swojej stronie internetowej oraz za pośrednictwem portali społecznościowym, w mediach, takie jak: prasa czy telewizja.
Resumując strategia społecznej odpowiedzialności biznesu ma na celu budowanie pozytywnego odbioru Spółki w społeczeństwie. Zaufanie klientów, obywateli w przyszłości ma przełożyć się na osiągnięcie celów finansowych, a więc powiększenie przychodów. Realizacja CSR nie następuje zatem przez sam wydatek ale przez zbudowanie wizerunku Spółki, który przełoży się na skutki finansowe. Spółka świadomie inwestuje w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu poprzez informowanie o swoich działaniach w mediach.
Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego należy uznać, że wszystkie wskazane we wniosku działania Spółki w zakresie CSR wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu i mogą przyczynić się do budowania długoterminowego zaufania pracowników i społeczności lokalnej. Większe zaufanie z kolei jest fundamentem tworzenia otoczenia, w którym Wnioskodawca podejmuje i może podejmować inicjatywy innowacyjne i rozwijać się.
Wobec tego zakup kwiatów, flag, girland i ozdób świetlnych oraz multimedialnych dekoracji okolicznościowych związanych z uroczystościami państwowymi, lokalnymi, religijnymi jako działania związane z realizacją CSR spełniają wymogi art. 15 ust. 1 updop i mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Ponadto nie znajdują się również w negatywnym katalogu zawartym w art. 16 updop.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakupu kwiatów, flag, girland i ozdób świetlnych oraz multimedialnych dekoracji okolicznościowych na obchody uroczystości o charakterze państwowym, lokalnym, religijnym w ramach realizacji CSR należało uznać za prawidłowe.
Resumując stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Końcowo odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podmiotu, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia zostały wydane.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Nadmienić przy tym należy, że w zakresie dotyczącym pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)`, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili