Interpretacja dotyczy prawa Banku do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów (KUP) zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (UPDOP) w roku podatkowym, w którym otrzymał interpretację indywidualną lub prawomocny wyrok sądu administracyjnego potwierdzający prawo do ujęcia danego wydatku jako KUP, gdy wydatek ten został poniesiony w innym roku podatkowym niż rok uzyskania interpretacji lub wyroku. Organ podatkowy uznał stanowisko Banku za nieprawidłowe. Zgodnie z art. 15 ust. 4i UPDOP, korekta KUP może być dokonana w bieżącym okresie rozliczeniowym jedynie wtedy, gdy nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. W analizowanej sprawie Bank, działając ostrożnościowo, nie zaliczył wydatków do KUP, a następnie uzyskał interpretację lub wyrok sądu potwierdzający prawo do ich ujęcia jako KUP. Organ stwierdził, że w tej sytuacji art. 15 ust. 4i UPDOP nie ma zastosowania, ponieważ wydatek ten nie był wcześniej ujęty jako KUP. Bank może ująć wydatek jako KUP w roku podatkowym, którego dotyczy, pod warunkiem, że zobowiązanie podatkowe za ten okres nie uległo przedawnieniu.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 12 maja 2021 r. (który wpłynął do Organu za pośrednictwem e-puap 13 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do ujęcia, zgodnie z art. 15 ust. 4i UPDOP, korekty KUP w roku podatkowym otrzymania Interpretacji lub prawomocnego wyroku sądu administracyjnego potwierdzającego prawo Banku do ujęcia danego wydatku jako KUP – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 maja 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do ujęcia, zgodnie z art. 15 ust. 4i UPDOP, korekty KUP w roku podatkowym otrzymania Interpretacji lub prawomocnego wyroku sądu administracyjnego potwierdzającego prawo Banku do ujęcia danego wydatku jako KUP.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:
Bank X S.A. (dalej jako: „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem krajowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, wykonującym czynności bankowe, o których mowa w art. 5 ust. 1-2 i art. 6 tej ustawy m.in. na rzecz klientów będących osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej, jak i przedsiębiorcami. Bank jest jednocześnie podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 UPDOP. Rokiem podatkowym Banku w rozumieniu art. 8 UPDOP jest rok kalendarzowy.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Bank ponosi różnego rodzaju wydatki, które stanowią, jak i nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (dalej: „KUP”). W praktyce, z uwagi na niejasność przepisów UPDOP, rozbieżne orzecznictwo sądów administracyjnych, a także wątpliwości co do prawidłowej wykładni art. 15-16 UPDOP kwalifikacja danego wydatku jako KUP wymaga niekiedy potwierdzenia przez Bank w drodze interpretacji indywidualnych, o której mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (dalej: „Interpretacje”). W przypadków niektórych Interpretacji gdy stanowisko Banku zostanie uznane za nieprawidłowe, Bank składa na nie skargi do sądów administracyjnych gdzie zapadają prawomocne wyroki uchylające wydane Bankowi Interpretacji lub oddalana jest skarga Banku. W przypadków wniosków o Interpretacje dotyczących kwalifikacji danego wydatku jako KUP Bank zazwyczaj traktuje ostrożnościowo poniesiony wydatek jako nie stanowiący KUP do czasu otrzymania Interpretacji lub prawomocnego wyroku potwierdzającego kwalifikację jako KUP.
Przykładem takiego przypadku jest sprawa zaliczenia opłaty ostrożnościowej za IV kwartał 2016 r. do KUP, która była przedmiotem negatywnej Interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) z dnia 20.10.2017 r. znak: 0114-KDIP2-3.4010.264.2017.1.JBB. Przed złożeniem wniosku o ww. interpretację Bank nie zaliczył ze względów ostrożnościowych ww. opłaty do KUP. Od otrzymanej Interpretacji gdzie stanowisko Banku (za uznaniem ww. opłaty za KUP) zostało uznane za nieprawidłowe została złożona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), który wydał dla Banku korzystny wyrok w ramach I instancji postępowania sądowoadministracyjnego uchylający rzeczoną interpretację DKIS. Od tego wyroku DKIS złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA), gdzie wkrótce zostanie wydany prawomocny wyrok. Zważywszy na utrwaloną już linię orzeczniczą NSA w przedmiotowej sprawie skarga DKIS zostanie najprawdopodobniej oddalona (por. wyroki NSA: z 15 listopada 2019 r., II FSK 3972/17; z 28 stycznia 2020 r., II FSK 458/18; z 9 grudnia 2020 r., II FSK 3177/18; z 16 grudnia 2020 r. znak: II FSK 3444/18).
Prawomocny wyrok NSA stanowić będzie dla Banku dokument potwierdzający prawo do rozpoznania opłaty ostrożnościowej uiszczonej przez Bank do Bankowego Funduszu Gwarancyjnego za IV kwartał 2016 r. do KUP. W deklaracji CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) za 2016 r. Bank ujął wydatek jako nie stanowiący KUP a sam wyrok NSA zapadnie prawdopodobnie w 2021 roku.
Wyrok NSA stanowić będzie dla Banku przyczynę korekty tego wydatku i z tego względu powstaje wątpliwość czy taki prawomocny wyrok, czy też Interpretacja potwierdzająca prawo do zaliczenia danego wydatku do KUP mogą być uznane jako „dokument potwierdzający przyczyny korekty”, o którym mowa w art. 15 ust. 4i UPDOP uprawniające Bank do ujęcia jako KUP w bieżącym roku podatkowym wydatku pierwotnie zakwalifikowanego jako niestanowiący KUP (tj. w roku, w którym Bank otrzymał dokument w postaci Interpretacji lub odpisu prawomocnego wyroku sądu administracyjnego potwierdzającego prawo do ujęcia danego wydatku jako KUP).
Przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe dotyczy oczywiście przypadków gdy dany wydatek został poniesiony w innym roku podatkowym niż wydana Interpretacja/prawomocny wyrok sądu administracyjnego a zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: CIT) za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatek pierwotnie nieujęty jako KUP nie uległy przedawnieniu (innymi słowy, gdzie art. 15 ust. 4k pkt 1 UPDOP nie znalazłby zastosowania).
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Bank ma prawo do ujęcia, zgodnie z art. 15 ust. 4i UPDOP, korekty KUP w roku podatkowym otrzymania Interpretacji lub prawomocnego wyroku sądu administracyjnego potwierdzającego prawo Banku do ujęcia danego wydatku jako KUP w sytuacji gdy dany wydatek został poniesiony w innym roku podatkowym niż rok uzyskania takiej interpretacji lub wyroku?
Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy prawo do ujęcia danego wydatku jako KUP zostało potwierdzone dokumentem w postaci Interpretacji lub odpisu prawomocnego wyroku sądu administracyjnego może on dokonać korekty KUP w roku podatkowym, w którym otrzymał ten dokument bez konieczności dokonywania korekty rozliczeń CIT roku podatkowego, w którym ten wydatek został poniesiony.
Zgodnie z art. 15 ust. 4i UPDOP jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Z kolei art. 15 ust. 4k UPDOP stanowi, że przepisów ust. 4i i 4j nie stosuje się do:
Z wykładni gramatycznej przepisów art. 15 ust. 4i i 4k UPDOP wynika zatem, że podatnik CIT może rozpoznać w bieżącym okresie rozliczeniowym korektę KUP, jeżeli:
(i) korekta dotyczy KUP, czyli ujęcia wydatku na gruncie UPDOP w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy (rok podatkowy), w którym został poniesiony wydatek;
(ii) korekta nie wynika z błędu rachunkowego lub innej oczywistej omyłki;
(iii) podatnik otrzymał fakturę lub (w przypadku braku faktury) inny dokument potwierdzający przyczyny korekty w bieżącym okresie rozliczeniowym;
(iv) korekta nie dotyczy KUP związanego z zobowiązaniem podatkowym w CIT, które uległo przedawnieniu.
Ad. warunku (i) należy podkreślić, że koszty podatkowe, czyli KUP nie są tożsame z kosztami rachunkowymi ujmowanymi w rachunku zysków i strat (dalej: RZiS). Przepisy prawa podatkowego, w tym UPDOP w zakresie kwalifikacji wydatków do KUP są autonomiczną kategorią w stosunku do kosztów rachunkowych, które są zasadniczo uregulowane w przepisach o rachunkowości i Międzynarodowych Standardach Rachunkowości. Tym samym pojecie „korekty kosztów uzyskania przychodów” z art. 15 ust. 4i UPDOP nie należy utożsamiać z korektą kosztów rachunkowych ujętych w RZiS. Do rozpoznania danego wydatku jako kosztu w RZiS nie ma zupełnie żadnego znaczenia, czy będzie on stanowił, czy nie KUP na gruncie UPDOP.
Ten sposób rozumowania znajduje potwierdzenie w warunku (ii). Ustawodawca wyłącza możliwość korekty KUP w bieżącym okresie (ergo nakazuje cofnięcie do roku podatkowego poniesienia wydatku) tylko gdy wystąpił błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka, np. zaksięgowano wydatek na kwotę 1000 a nie 100 zł jak wynikało z otrzymanego dokumentu, np. faktury. Każda inna korekta KUP jest zatem niezależna od poprawności rozpoznania kosztu rachunkowego w księgach rachunkowych. W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości, że opisane w stanie faktycznym przypadki nie mają nic wspólnego z błędami rachunkowymi czy oczywistymi omyłkami tylko sytuacją gdy kwalifikacja danego wydatku jako KUP budziła wątpliwości podatnika do tego stopnia, że konieczne było uzyskanie Interpretacji, a nawet toczenie sporu sądowego.
Kluczowy w prawidłowej wykładni art. 15 ust. 4i UPDOP w kontekście odpowiedzi na zadane pytanie jest warunek (iii), tj. czy Interpretacja, czy też prawomocny wyrok sądu administracyjnego mogą stanowić „dokument potwierdzający przyczyny korekty”. Zdaniem Banku, odpowiedź powinna być twierdząca z następujących przyczyn:
Mając powyższe na względzie stanowisko Banku wydaje się w pełni uzasadnione.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.
Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Na podstawie art. 15 ust. 4i updop, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.
W myśl art. 15 ust. 4j updop, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.
Stosownie do art. 15 ust. 4k updop, przepisów ust. 4i i 4j nie stosuje się do:
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Bank ponosi różnego rodzaju wydatki, które stanowią, jak i nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. W praktyce, z uwagi na niejasność przepisów UPDOP, rozbieżne orzecznictwo sądów administracyjnych, a także wątpliwości co do prawidłowej wykładni art. 15-16 UPDOP kwalifikacja danego wydatku jako KUP wymaga niekiedy potwierdzenia przez Bank w drodze interpretacji indywidualnych. W przypadków niektórych Interpretacji gdy stanowisko Banku zostanie uznane za nieprawidłowe, Bank składa na nie skargi do sądów administracyjnych gdzie zapadają prawomocne wyroki uchylające wydane Bankowi Interpretacji lub oddalana jest skarga Banku. W przypadków wniosków o Interpretacje dotyczących kwalifikacji danego wydatku jako KUP Bank zazwyczaj traktuje ostrożnościowo poniesiony wydatek jako nie stanowiący KUP do czasu otrzymania Interpretacji lub prawomocnego wyroku potwierdzającego kwalifikację jako KUP.
Przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe dotyczy oczywiście przypadków gdy dany wydatek został poniesiony w innym roku podatkowym niż wydana Interpretacja/prawomocny wyrok sądu administracyjnego a zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatek pierwotnie nieujęty jako KUP nie uległy przedawnieniu.
Z regulacji zawartych w cytowanym wcześniej art. 15 ust. 4i updop, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).
Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów).
Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.
Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie przepis art. 15 ust. 4i updop w ogóle nie znajdzie zastosowania.
Poddany interpretacji przepis reguluje kwestię związaną z ustaleniem momentu korekty kosztów uzyskania przychodów. „Korekta” ze swej istoty polega na „usuwaniu błędów, nieprawidłowości” w rozpoznanym wcześniej jako koszt uzyskania przychodu wydatku. Ma ona zatem miejsce wtedy, gdy wydatek za taki koszt został już uznany. Natomiast w przedmiotowej sprawie, jak wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca ostrożnościowo nie zaliczył wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Skoro tak, to wydatek taki, nie będąc kosztem uzyskania przychodu nie może być korygowany. Z tej przyczyny w przedstawionym opisie sprawy art. 15 ust. 4i updop nie znajdzie zastosowania.
Zatem w sytuacji otrzymania przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, czy prawomocnego wyroku sądu administracyjnego, rozstrzygającego kwestię możliwości uznania określonego kosztu za koszt uzyskania przychodu, Bank będzie uprawniony do jego ujęcia w kosztach roku podatkowego którego koszt ten dotyczy przy założeniu, że zobowiązanie podatkowe za ten okres nie uległo przedawnieniu.
Powyższe oznacza, że przedstawione we wniosku stanowisko Banku jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawyo podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili