0111-KDIB2-1.4010.77.2021.1.BKD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lutego 2021 r. (data wpływu 22 lutego 2021), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca zgodnie z art. 26 ust.1 w zw. z art. 21 ust.1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu wypłacanego wynagrodzenia za usługi reklamowe na rzecz Spółki z siedzibą w Wielkiej Brytanii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2021 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca zgodnie z art. 26 ust.1 w zw. z art. 21 ust.1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu wypłacanego wynagrodzenia za usługi reklamowe na rzecz Spółki z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej ( Dz.U. nr 13, poz.123 ze zm.). Wnioskodawca powołany został uchwałą Rady Miasta X i funkcjonuje od 1 stycznia 2009 r. Celem działalności Wnioskodawcy zgodnie z przyjętym statutem jest xxxx poprzez xxxxxxx. Ponadto do statutowych zadań Wnioskodawcy należy działalność w zakresie promocji w tym marketingu wewnętrznego i zewnętrznego Wnioskodawcy i Gminy Miasta X.

W ramach prowadzonej działalności wnioskodawca w dniu xxxxx r. zawarł umowę ze Spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Jedynym udziałowcem (właścicielem) tej Spółki jest Pan K., który jest uprawniony do reprezentacji Spółki w tym także reprezentował Spółkę przy zawieraniu umowy z Wnioskodawcą. W ramach zawartej umowy Spółka będąca w rozumieniu przepisów prawa obowiązującego na terytorium Wielkiej Brytanii osobą prawną zobowiązała się do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług reklamowych polegających na umieszczaniu na prowadzonej przez Spółkę stronie internetowej działu poświęconego działalności Gminy Miasto X. W dziale miało by umieszczonych maksymalnie 25 artykułów i 5 bannerów reklamowych miesięcznie. Z tytułu świadczonych usług reklamowych Wnioskodawca zobowiązał się zapłacić Spółce wynagrodzenie w wysokości 2000 zł brutto miesięcznie, przy czym umowa na świadczenie usług reklamowych została zawarta pomiędzy Spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii a Wnioskodawcą na okres do 31 grudnia 2021 r. i tym samym łączne wynagrodzenie Spółki z tytułu zawartej z Wnioskodawcą umowy nie przekroczy 2 000 000 zł. Spółka nie posiada zakładu ani oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Do zawartej umowy Spółka przedłożyła Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej wystawiony dla Spółki przez właściwe organy Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2020 r., poz.1406 ze zm.) jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu osiągniętego przez Spółkę z siedzibą w Wielkiej Brytanii z tytułu wynagrodzenia za świadczone przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy usługi reklamowe w związku z zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a tą Spółką umową z dnia 15 lutego 2021 r. jeżeli Spółka przedłożyła Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej wystawiony dla tej Spółki przez właściwe organy Wielkiej Brytanii i przy zawarciu umowy z Wnioskodawcą Spółka ta była reprezentowana przez jej udziałowca (właściciela) Pana K.?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz.1406 ze zm. dalej zwana: „u.p.d.o.p.”) stanowi, że ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

Z kolei przepis art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p. stanowi, że podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedziby lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia ( art. 3 ust. 3 pkt 5 u.p.d.o.p).

Zgodnie z art. 3 ust. 5 u.p.d.o.p. za dochody (przychody), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 5) u.p.d.o.p., uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p., jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4 u.p.d.o.p.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. stanowi natomiast, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów przy czym zgodnie z art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p. przepis art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z z treścią art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p., do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

W ocenie Wnioskodawcy przytoczone przepisy Konwencji ustanawiają zasadę zgodnie z którą zyski (dochody) osoby w tym Spółki która prowadzi działalność gospodarczą w jednym z umawiających się Państw, która posiada w tym Państwie siedzibę i posługuje się w związku z tym certyfikatem rezydencji podatkowej wystawionym przez właściwe organy tego Państwa co do zasady podlegają opodatkowaniu w tym Państwie. Przykładowo Spółka która prowadzi przedsiębiorstwo i ma swoją siedzibę w Wielkiej Brytanii to osiągnięte przez tą Spółkę zyski (dochody) podlegają co do zasady opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii. Od tej zasady przepisy Konwencji przewidują wyjątek zgodnie z którym zyski (dochody) osoby w tym Spółki podlegać mogą opodatkowaniu w drugim umawiającym się Państwie, jeżeli w tym drugim Państwie osoba (Spółka) mająca siedzibę w pierwszym umawiającym się Państwie posiada zakład w rozumieniu przepisów Konwencji. Art. 5 ust. 5 Konwencji przyjmuje domniemanie prawne zgodnie z którym osoba (Spółka) mająca siedzibę w jednym umawiającym się Państwie posiada zakład w rozumieniu przepisów Konwencji w drugim umawiającym się Państwie, jeżeli w tym drugim Państwie osoba (Spółka) działa przy zawieraniu umów przez osobę - pełnomocnika nie będącego tzw. niezależnym przedstawicielem w rozumieniu art. 5 ust. 6 Konwencji, który posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa tej osoby (Spółki) w drugim umawiającym się Państwie, chyba że czynności wykonywane w imieniu osoby (Spółki) przez tego rodzaju jej przedstawiciela (pełnomocnika) ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w art. 5 ustępie 4 Konwencji, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień art. 5 ust. 4 Konwencji. Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy Wnioskodawca na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu osiągniętego przez Spółkę z siedzibą w Wielkiej Brytanii z tytułu wynagrodzenia za świadczone przez tą Spółkę na rzecz Wnioskodawcy usługi reklamowe w związku z zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a tą Spółką umowy z dnia 15 lutego 2021 r. nawet gdy Spółka ta okazała certyfikat rezydencji podatkowej wystawiony dla tej Spółki przez właściwe organy Wielkiej Brytanii, skoro przy zawieraniu umowy pomiędzy tą Spółką a Wnioskodawcą z dnia 15 lutego 2021 r. Spółka ta była reprezentowana przez jej udziałowca (właściciela), nie będącego niezależnym przedstawicielem w rozumieniu przepisu art. 5 ust. 6 Konwencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, z późn. zm. dalej: „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

W świetle art. 3 ust. 5 updop, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

W odniesieniu do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a updop zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej nazwane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje lub dyskwalifikuje daną usługę jako należącą lub nie do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Celem działalności Wnioskodawcy zgodnie z przyjętym statutem jest rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspokajanie potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczeństwa poprzez tworzenie, upowszechnianie organizowanie oraz promowanie aktywnego i kreatywnego uczestnictwa w kulturze oraz działalności kulturalnej. Ponadto do statutowych zadań Wnioskodawcy należy działalność w zakresie promocji w tym marketingu wewnętrznego i zewnętrznego Wnioskodawcy i Gminy Miasta X. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zawarł umowę ze Spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Jedynym udziałowcem (właścicielem) tej Spółki jest Pan K., który jest uprawniony do reprezentacji Spółki w tym także reprezentował Spółkę przy zawieraniu umowy z Wnioskodawcą. W ramach zawartej umowy Spółka zobowiązała się do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług reklamowych polegających na umieszczaniu na prowadzonej przez Spółkę stronie internetowej działu poświęconego działalności Gminy Miasto X. Z tytułu świadczonych usług reklamowych Wnioskodawca zobowiązał się zapłacić Spółce wynagrodzenie w wysokości 2000 zł brutto miesięcznie, przy czym umowa na świadczenie usług reklamowych została zawarta pomiędzy Spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii a Wnioskodawcą na okres do 31 grudnia 2021 r. i tym samym łączne wynagrodzenie Spółki z tytułu zawartej z Wnioskodawcę umowy nie przekroczy 2 000 000 zł. Spółka nie posiada zakładu ani oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Do zawartej umowy Spółka przedłożyła Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej wystawiony dla Spółki przez właściwe organy Wielkiej Brytanii.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia, czy będzie on zobowiązany do poboru podatku u źródła od należności wypłaconych na rzecz Spółki z siedzibą w Wielkiej Brytanii w związku z faktem, że umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Spółka została podpisana przez jedynego udziałowca (właściciela) tej Spółki.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że usługi reklamowe nabywane od podmiotu zagranicznego, o którym mowa we wniosku są świadczeniami wymienionymi w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym podlegają objęciu regulacją art. 21 ust. 1 pkt 2a.

Należy pamiętać, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności. W rezultacie o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje treść czynności.

Stosownie do treści art. 21 ust. 2 updop ww. przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Mając na uwadze powyższy przepis, w analizowanej sprawie zasadne jest odwołanie się do Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 roku (Dz. U. z 2006 r., nr 250, poz. 1840; dalej: „Konwencja Polsko-Brytyjska”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Zjednoczone Królestwo dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369, dalej także: „Konwencja MLI”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji Polsko-Brytyjskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie chyba, że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Stosownie do art. 7 ust. 7 Konwencji Polsko-Brytyjskiej, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody lub przychody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

W artykułach 10, 11, 12 oraz 13 Konwencji Polsko-Brytyjskiej, unormowana została kwestia opodatkowania dochodów odpowiednio z tytułów: dywidendy, odsetek, należności licencyjnych oraz zysków ze sprzedaży majątku. Ze względu na charakter opisanych we wniosku przychodów zastosowanie w sprawie nie mają ww. art. 10, 11, 12 i 13 Konwencji Polsko-Brytyjskiej.

Zdaniem Organu, analizując zapisy Konwencji Polsko-Brytyjskiej, należy stwierdzić, że należności z tytułu usług reklamowych nie stanowią należności licencyjnych (art. 12, 13 ww. umowy), nie stanowią także świadczeń o charakterze dywidendowym (art. 10, 11 ww. umowy) jak i odsetkowym (art. 11, 12 ww. umowy). W świetle powyższego, należy stwierdzić, że powołane powyżej art. 7 ust. 7 Konwencji Polsko-Brytyjskiej, przyznaje pierwszeństwo poszczególnym kategoriom dochodów. Skoro należności wypłacane kontrahentowi z Wielkiej Brytanii, nie mieszczą się w dyspozycji art. 10, 11, 12 oraz 13 ww. umowy należy je kwalifikować do zysków przedsiębiorstwa. Art. 7 Konwencji Polsko-Brytyjskiej ma bowiem zastosowanie do dochodów przedsiębiorstwa, które nie wchodzą w zakres dochodów objętych innymi artykułami. Należności dotyczące świadczonych usług reklamowych należy zatem kwalifikować jako „zyski przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 7 Konwencji Polsko-Brytyjskiej. Zyski te podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu, który dochód taki uzyskuje (w rozpatrywanej sprawie: Wielkiej Brytanii), pod warunkiem właściwego formalnego udokumentowania.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika, tj. pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 26 ust. 1 updop w związku z art. 21 ust. 1 niniejszej ustawy pod warunkiem posiadania aktualnego certyfikatu rezydencji tej Spółki oraz przy zachowaniu należytej staranności, o której mowa w art. 26 updop.

W tym miejscu należy zauważyć, że na ww. obowiązki płatnika nie mają wpływu podnoszone we wniosku okoliczności związane z zawarciem umowy.

Zgodnie z art. 4a pkt 11 updop ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie oznacza to:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

-chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 1 Konwencji Polsko-Brytyjskiej, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Art. 5 ust. 2 Konwencji Polsko-Brytyjskiej stanowi natomiast, że określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. siedzibę zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat,
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom, albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 Konwencji Polsko-Brytyjskiej, plac budowy albo prace budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają dłużej niż dwanaście miesięcy.

Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, określenie „zakład” nie obejmuje:

1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostawy dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu łącznego prowadzenia którychkolwiek rodzajów działalności, o których mowa w punktach od a) do e) niniejszego ustępu, pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy (art. 5 ust. 4 UPO)

Art. 5 ust. 5 Konwencji Polsko-Brytyjskiej stanowi natomiast, że bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, jeżeli osoba - z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, o którym mowa w ustępie 6 niniejszego artykułu - działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa w Umawiającym się Państwie, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada w tym Państwie zakład w zakresie każdego rodzaju działalności, którą osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4 niniejszego artykułu, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że podejmuje ono w tym Państwie czynności za pośrednictwem maklera, generalnego komisanta albo jakiegokolwiek innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem, że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności (art. 6 UPO).

Jak wynika z wniosku, Spółka nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani zakładu ani oddziału. Należy jednak zauważyć, że z treści art. 4a pkt 11 updop jak również art. 5 ust. 5 Konwencji Polsko-Brytyjskiej wynika, że zakład stanowi również osoba, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, posiadająca pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonująca. W omawianej sprawie umowę o świadczenie usług reklamowych w imieniu Spółki brytyjskiej podpisał jedyny udziałowiec (właściciel) Spółki, czyli osoba upoważniona do jej reprezentowania i zawierania w jej imieniu wszelkich umów z kontrahentami. Zatem Pan K. nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 4a pkt 11 updop czy art. 5 ust. 5 Konwencji Polsko-Brytyjskiej, czyli przedstawicielem, któremu Spółka udzieliła pełnomocnictwa do reprezentowania Spółki na terytorium Polski w celu zawarcia umowy.

W związku z powyższym nie można również, że Spółka brytyjska posiada zakład na terytorium Polski.

Na marginesie należy zauważyć, że nawet gdyby Spółka posiadała na terytorium Polski zakład to przychody ze świadczenia usług reklamowych przypisane temu zakładowi, zakład ten byłby obowiązany opodatkować w Polsce samodzielnie

Reasumując, Wnioskodawca jako dokonujący płatności na rzecz zagranicznej Spółki wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług reklamowych, o których mowa we wniosku nie jest zobowiązany do potrącenia od wypłacanego wynagrodzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy jest więc nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.