INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 marca 2021 r., który wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu, o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo zaliczenia wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Hostelu (tzw. maintenance) oraz kosztów związanych z wydawaniem posiłków zakwaterowanym w Hostelu pracownikom w kwocie brutto poniesionych wydatków, tj. pełnej wysokości wydatków wraz z podatkiem naliczonym VAT (podatek od towarów i usług), który nie obniża kwoty podatku należnego (nie podlega odliczeniu)
- do kosztów podatkowych
- kosztów związanych z działalnością zwolnioną z opodatkowania w ramach tzw. zwolnienia strefowego
–jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 3 marca 2021 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Hostelu (tzw. maintenance) oraz kosztów związanych z wydawaniem posiłków zakwaterowanym w Hostelu pracownikom oraz jako kosztów związanych z działalnością zwolnioną z opodatkowania w ramach tzw. zwolnienia strefowego, w kwocie brutto poniesionych wydatków, tj. pełnej wysokości wydatków wraz z podatkiem naliczonym VAT, który nie obniża kwoty podatku należnego (nie podlega odliczeniu).
We wniosku przedstawiono następujący opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego:
Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) została założona w (…), a od 2012 r. prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Spółka prowadzi działalność polegającą na produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych.
Spółka posiada dwa zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE z marca 2011 r. oraz z lipca 2018 r. (dalej: „Zezwolenia”). Oba Zezwolenia udzielone zostały na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytwarzanych i usług świadczonych na terenie strefy określonych w wybranych pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Oba Zezwolenia obejmują taki sam zakres wyrobów.
Spółka poniosła nakłady inwestycyjne na budowę zakładu produkcyjnego na terenie SSE, stanowiącego inwestycję w rozumieniu uzyskanego przez Spółkę zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. Ponadto, Spółka cały czas rozwija działalność gospodarczą prowadzoną na terenie SSE i dąży do zwiększenia mocy produkcyjnych, co skutkuje koniecznością zatrudnienia przez Spółkę większej liczby pracowników. Przez pracowników Spółka rozumie osoby zatrudniane przez nią w oparciu o umowę o pracę.
Charakterystyka zrealizowanej inwestycji nieruchomościowej.
Z uwagi na panującą na lokalnym rynku pracy sytuację i problemy z pozyskaniem przez Spółkę pracowników wśród osób zamieszkałych w pobliżu miejsca, gdzie znajduje się zakład produkcyjny, Spółka podjęła decyzję o rekrutacji i zatrudnianiu pracowników z innych obszarów Polski, a także z zagranicy.
Często jednak osoby rozważające podjęcie zatrudnienia w Spółce niejednokrotnie uzależniają podjęcie pracy od znalezienia odpowiedniego miejsca zakwaterowania w pobliżu swojego przyszłego zakładu pracy. Zdarzają się zatem sytuacje, w których osoby potencjalnie zainteresowane podjęciem pracy u pracodawcy, jakim jest Spółka, nie mogąc znaleźć miejsca zakwaterowania odpowiadającego ich możliwościom i preferencjom, rezygnują z podjęcia pracy w zakładzie produkcyjnym Spółki. Zdarza się, że z tych samych względów z pracy rezygnują również osoby będące już pracownikami Spółki.
Powyższe okoliczności, w przypadku Spółki prowadzącej działalność produkcyjną w trybie ciągłym, tj. 24 godziny na dobę, przez 7 dni w tygodniu, która cechuje się jednocześnie dużym zapotrzebowaniem na pracę ludzką, mogą prowadzić do przerwania ciągłości produkcji i zakłóceń w realizacji dostaw, co stanowi istotne zagrożenie dla dalszego, prawidłowego funkcjonowania źródła przychodów Spółki, jakim jest zakład produkcyjny zlokalizowany na terenie SSE. Dla Spółki prowadzącej działalność produkcyjną w trybie ciągłym ryzyko utraty personelu produkcyjnego jest jednym z istotniejszych ryzyk prowadzonej działalności.
W związku z powyższym, mając na uwadze:
- planowany wzrost mocy produkcyjnych i wynikającą z tego konieczność zwiększenia poziomu zatrudnienia,
- trudną sytuację na lokalnym rynku pracy i realną możliwość pozyskania odpowiedniej liczby pracowników,
- konieczność zwiększenia atrakcyjności Spółki jako pracodawcy dla potencjalnych pracowników zamieszkałych w lokalizacjach oddalonych od zakładu produkcyjnego Spółki (zarówno rezydentów, jak i nierezydentów), a także
- brak dostępności wymaganej ilości nieruchomości mieszkalnych w bliskiej lokalizacji względem zakładu produkcyjnego Spółki,
Spółka oferuje swoim pracownikom możliwość zakwaterowania w pobliżu zakładu produkcyjnego.
W tym celu, Spółka przeprowadziła inwestycję, polegającą na budowie hostelu pracowniczego - oddalonego o około 1 km od miejsca lokalizacji zakładu produkcyjnego Spółki (dalej: „Hostel”).
Dokonanie przez Spółkę inwestycji w Hostel i zaoferowanie pracownikom możliwości korzystania z zakwaterowania w Hostelu ma na celu realizację potrzeb biznesowych, tj. w szczególności:
- zapewnienie Spółce możliwości pozyskania i utrzymania, odpowiedniej liczby pracowników dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, w szczególności z uwagi na planowany wzrost mocy produkcyjnych i związane z tym zwiększone zapotrzebowanie na pracowników,
- zwiększenie konkurencyjności Spółki jako pracodawcy na lokalnym rynku,
- zmniejszenie rotacji pracowników i związanych z tym kosztów (poszukiwania, selekcji, szkoleń, itp.),
- zwiększenie lojalności pracowników wobec Spółki (jako swojego pracodawcy),
- wzrost efektywności i wydajności pracy pracowników Spółki,
- możliwość szybszej reakcji w razie wystąpienia wyjątkowych sytuacji skutkujących koniecznością niezwłocznego stawienia się w pracy (sytuacje takie mogą mieć miejsce z uwagi na fakt, iż zakład produkcyjny działa 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu).
Realizacja przez Spółkę inwestycji w Hostel zatem miała i ma na celu pozyskanie i utrzymanie pracowników, które odpowiada zapotrzebowaniu Spółki na pracowników w danym momencie, co ma kluczowe znaczenie dla realizacji przez Spółkę planowanych celów biznesowych i wzrostu jej przychodów.
Hostel jest zlokalizowany w bliskiej odległości do zakładu produkcyjnego Spółki (poza terenem SSE), a inwestycja w postaci budowy Hostelu nie stanowi inwestycji w rozumieniu uzyskanych przez Spółkę Zezwoleń na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.
Hostel został przygotowany w takim standardzie, który umożliwia pracownikom Spółki korzystanie z zakwaterowania bez konieczności ponoszenia przez pracowników istotnych dodatkowych nakładów. Zasady korzystania z Hostelu przez pracowników oraz jego udostępniania zostały uregulowane w wewnętrznym dokumencie Spółki, tzw. House Allotment Rules (dalej: „Regulamin”).
Spółka udostępnia pracownikom zakwaterowanie w Hostelu jako pozapłacowy element wynagrodzenia za wykonywaną na rzecz Spółki pracę, jednak bez potrącenia jakichkolwiek kwot z wynagrodzenia. Wartość takiego świadczenia na rzecz pracowników stanowi postawę opodatkowania pracowników podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz podstawę naliczenia składek z tytułu ubezpieczeń społecznych.
Możliwość zakwaterowania w Hostelu jest przewidziana wyłącznie dla pracowników zatrudnionych w Spółce, którzy wykonują pracę w zakładzie produkcyjnym (tzw. pracownicy bezpośrednio produkcyjni) - w ramach działalności na terenie SSE, na podstawie Zezwoleń posiadanych przez Spółkę. Pracownicy Spółki, którzy nie wykonują czynności w ramach działalności objętej Zezwoleniami (ani żadne inne osoby) nie są zakwaterowywani w Hostelu.
W związku z zakwaterowaniem pracowników w Hostelu Spółka ponosi również koszty bieżącego utrzymania i funkcjonowania Hostelu (tzw. maintenance) oraz koszty związane z wydawaniem posiłków zakwaterowanym w Hostelu pracownikom. Koszty te jako wynikające z zakwaterowania pracowników w Hostelu, również stanowią pozapłacowy element wynagrodzenia takich pracowników za wykonywaną na rzecz Spółki pracę, bez potrącenia jakichkolwiek kwot z wynagrodzenia.
Hostel, nie jest wykorzystywany przez Spółkę do innych celów niż zakwaterowanie pracowników produkcyjnych Spółki, a wszystkie ponoszone przez Spółkę koszty związane z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Hostelu (tzw. maintenance) oraz koszty związane z wydawaniem wynikają i są związane z zakwaterowaniem pracowników w Hostelu.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Hostelu (tzw. maintenance) oraz kosztów związanych z wydawaniem posiłków zakwaterowanym w Hostelu pracownikom oraz jako kosztów związanych z działalnością zwolnioną z opodatkowania w ramach tzw. zwolnienia strefowego, w kwocie brutto poniesionych wydatków, tj. pełnej wysokości wydatków wraz z podatkiem naliczonym VAT, który nie obniża kwoty podatku należnego (nie podlega odliczeniu)?
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Hostelu (tzw. maintenance) oraz kosztów związanych z wydawaniem posiłków zakwaterowanym w Hostelu pracownikom oraz jako kosztów związanych z działalnością zwolnioną z opodatkowania w ramach tzw. zwolnienia strefowego, w kwocie brutto poniesionych wydatków, tj. pełnej wysokości wydatków wraz z podatkiem naliczonym VAT, który nie obniża kwoty podatku należnego (nie podlega odliczeniu).
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.
Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), ustanawiającym zasady korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego przez przedsiębiorców strefowych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Przy czym, w art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT wyraźnie wskazano, że zwolnienie podatkowe, o którym mowa powyżej, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE.
Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów co do zasady jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli natomiast koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Należy przy tym zaznaczyć, że art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 Ustawy o CIT, stanowi, iż przy ustalaniu podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie uwzględnia się przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu lub są wolne od podatku. Podobnie, przy ustalaniu straty podatkowej nie uwzględnia się przychodów i kosztów, o których mowa powyżej.
Jednocześnie, stosownie do art. 9 ust. 1 Ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.
Konsekwentnie, podatnik prowadzący działalność na terenie SSE jest zobowiązany wyłączyć z podstawy opodatkowania (lub ewentualnie z kalkulacji wysokości straty) przychody i koszty powstałe w związku z prowadzeniem działalności strefowej podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego.
Co do zasady, podmioty prowadzące działalność w SSE powinny przypisywać koszty do odpowiadającego im źródła przychodów - tj. przychodów z działalności opodatkowanej lub zwolnionej. Przy czym w sytuacji, gdy takie jednoznaczne przypisanie kosztów do właściwego źródła przychodów nie jest możliwe, należy zastosować właściwy klucz podziału kosztów. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 2 ustawy o CIT, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania.
W związku z powyższym zdaniem Spółki w sytuacji udostępniania pracownikom produkcyjnym zakwaterowania w Hostelu jako pozapłacowego elementu wynagrodzenia, koszty ponoszone przez Spółkę na bieżące utrzymanie i funkcjonowanie Hostelu (tzw. maintenance) oraz koszty związanych z wydawaniem posiłków zakwaterowanym w Hostelu będące również dodatkowym świadczeniem pozapłacowym pracowników zakwaterowanych w Hostelu, powinny zostać rozpoznane w sposób analogiczny do wynagrodzenia danego pracownika.
Powyższe wynika z faktu, iż celem takiego dodatkowego świadczenia jest zapewnienie pracownikowi dodatkowej korzyści z tytułu zajmowanego stanowiska pracy, a więc oprócz wynagrodzenia zasadniczego będzie stanowiło ono dodatkowy koszt pracy pracownika ponoszony przez Spółkę z tytułu jego zatrudnienia.
Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie również w interpretacjach podatkowych, przykładowo: w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 października 2013 r., Znak: ILPB3/423-330/13-2/PR Organ podatkowy odstępując od uzasadnienia prawnego uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym „Programy, których kosztami obciążana jest Spółka przez „Cx”, adresowane są do Pracowników. Stanowią one dla Pracowników dodatkową motywację do należytego wykonywania pracy na rzecz Spółki. Mimo, że przysporzenia uzyskiwane z tytułu uczestnictwa Pracowników w Programach nie stanowią elementu ich wynagrodzenia, to niewątpliwie ponoszone przez Spółkę koszty związane z uczestnictwem Pracowników w Programach stanowią koszty pośrednie związane z zatrudnianiem pracowników. Dlatego też - w ocenie Spółki - przyporządkowanie kosztów związanych z uczestnictwem Pracowników w Programach do działalności strefowej i pozastrefowej powinno być analogiczne do przyporządkowania kosztów wynagrodzenia Pracowników biorących udział w tych Programach. Innymi słowy:
- jeżeli koszty zatrudnienia danego Pracownika są w całości kosztami związanymi z działalnością strefową (ich wysokość jest uwzględniania przy obliczaniu dochodu zwolnionego z podatku dochodowego od osób prawnych), wówczas część kosztów obsługi Programów przypadająca na tego Pracownika również powinna być traktowana jak koszt strefowy;
- jeżeli koszty zatrudnienia danego Pracownika są traktowane przez Spółkę jako koszty pozastrefowe, z uwagi np. na fakt, że miejscem świadczenia pracy wynikającym z umowy o pracę jest teren inny niż specjalna strefa ekonomiczna, wówczas analogicznie powinna zostać potraktowana część kosztów obsługi Programów przypadająca na tego Pracownika;
- w sytuacji natomiast, gdy koszty zatrudnienia danego Pracownika są przyporządkowane częściowo do przychodów związanych z działalnością strefową a częściowo do przychodów opodatkowanych, wówczas przyporządkowanie kosztów Programów przypadających na tego Pracownika powinny być alokowane wg takiego samego klucza jak koszty wynagrodzeń.”
Ponadto, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 stycznia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.443.2017.1.BD, Organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy i wskazał, że „Zauważyć ponadto należy, że koszty nabycia pakietów medycznych w części sfinansowanej przez Wnioskodawcę mogą stanowić koszty działalności strefowej zwolnionej na takich samych zasadach, jak wynagrodzenie zasadnicze, gdyż mieszczą się w kategorii tzw. kosztów pracowniczych. W takim przypadku zasadnicze znaczenie ma okoliczność, czy koszty zatrudnienia danego pracownika objęte są zakresem działalności zwolnionej, określonej w przyznanym zezwoleniu. Ponadto, w przypadku, gdy kosztów dotyczących danego pracownika nie da się jednoznacznie przypisać do działalności zwolnionej lub opodatkowanej należy stosować zasadę alokacji kosztów wspólnych określoną w art. 15 ust. 2 i 2a updp.”
Jak wskazała Spółka, możliwość zakwaterowania w Hostelu jest przewidziana wyłącznie dla pracowników zatrudnionych w Spółce, którzy wykonują pracę w zakładzie produkcyjnym (tzw. pracownicy bezpośrednio produkcyjni) - w ramach działalności na terenie SSE, na podstawie Zezwoleń posiadanych przez Spółkę. Pracownicy Spółki, którzy nie wykonują czynności w ramach działalności objętej Zezwoleniami (ani inne osoby) nie są zakwaterowywani w Hostelu. Wynikające z takiego zakwaterowania pracowników w Hostelu dodatkowe świadczenia na rzecz pracowników i ponoszenie w związku z nimi przez Spółkę koszty bieżącego utrzymania i funkcjonowania Hostelu (tzw. maintenance) oraz koszty związane z wydawaniem posiłków, również stanowią pozapłacowy element wynagrodzenia takich pracowników za wykonywaną na rzecz Spółki pracę (bez potrącenia jakichkolwiek kwot z wynagrodzenia) - stanowią postawę opodatkowania pracowników podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz podstawę naliczenia składek z tytułu ubezpieczeń społecznych.
W związku z powyższym koszty ponoszone przez Spółkę na bieżące utrzymanie i funkcjonowanie Hostelu (tzw. maintenance) oraz koszty związane z wydawaniem posiłków powinny zostać rozpoznane na takich samych zasadach, jak wynagrodzenie zasadnicze pracowników zatrudnionych i wykonujących zadania przypisane do dochodów związanych z działalnością strefową zwolnioną z podatku dochodowego.
Jak Spółka wskazała powyżej, możliwość zakwaterowania w Hostelu jest przewidziana wyłącznie dla pracowników zatrudnionych w Spółce, którzy wykonują pracę w zakładzie produkcyjnym (tzw. pracownicy bezpośrednio produkcyjni) - w ramach działalności na terenie SSE, na podstawie Zezwoleń posiadanych przez Spółkę. W takim przypadku zasadnicze znaczenie ma to, że koszty zatrudnienia pracownika zakwaterowanego w Hostelu objęte są zakresem działalności zwolnionej, określonej w przyznanym Spółce zezwoleniu. W konsekwencji, koszty ponoszone przez Spółkę na bieżące utrzymanie i funkcjonowanie Hostelu (tzw. maintenance) oraz koszty związane z wydawaniem posiłków w całości będą stanowić koszty tzw. działalności strefowej.
Jak Spółka wskazała, dokonanie inwestycji w Hostel i zaoferowanie pracownikom możliwości korzystania z Hostelu ma na celu realizację potrzeb biznesowych, tj. w szczególności:
- zapewnienie Spółce możliwości pozyskania i utrzymania, odpowiedniej liczby pracowników dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, w szczególności z uwagi na planowany wzrost mocy produkcyjnych i związane z tym zwiększone zapotrzebowanie na pracowników,
- zwiększenie konkurencyjności Spółki jako pracodawcy na lokalnym rynku,
- zmniejszenie rotacji pracowników i związanych z tym kosztów (poszukiwania, selekcji, szkoleń, itp.),
- zwiększenie lojalności pracowników wobec Spółki (jako swojego pracodawcy),
- wzrost efektywności i wydajności pracy pracowników Spółki,
- możliwość szybszej reakcji w razie wystąpienia wyjątkowych sytuacji skutkujących koniecznością niezwłocznego stawienia się w pracy (sytuacje takie mogą mieć miejsce z uwagi na fakt, iż zakład produkcyjny działa 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu).
Realizacja przez Spółkę inwestycji w Hostel miała i ma na celu pozyskanie i utrzymanie pracowników, które będzie odpowiadać zapotrzebowaniu Spółki na pracowników w danym momencie, co ma kluczowe znaczenie dla realizacji przez Spółkę planowanych celów biznesowych i wzrostu jej przychodów.
Nie ulega również wątpliwości, że ponoszone wydatki związane z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Hostelu (tzw. maintenance) oraz koszty związane z wydawaniem posiłków nie powiększają wartości środka trwałego w postaci Hostelu.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
W tym miejscu należy wskazać, że kosztami podatkowymi są także m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na udostępnianie zakwaterowania wybranym pracownikom, ponieważ są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Świadczenie to bowiem jest związane ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą - i jest przez Spółkę traktowane jako pozapłacowy elementy wynagrodzenia pracownika.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit a) Ustawy o CIT, nie uważa się za koszt uzyskania przychodu podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:
- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
Należy również wskazać, iż zgodnie z ugruntowaną praktyką, Spółka traktuje świadczenia związane z zakwaterowaniem pracowników w Hostelu jako związane z jej działalnością gospodarczą, które na postawie art. 8 ust. 2 pkt 2 Ustawy o VAT nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT. Jak bowiem wykazano powyżej, zakwaterowanie pracowników produkcyjnych w Hostelu jest ściśle związane z potrzebami działalności gospodarczej Spółki.
W konsekwencji powyższego, na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, zgodnie z którym prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych - Spółka nie obniża kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Hostelu (tzw. maintenance) oraz od wydatków związanych z wydawaniem posiłków - jako wydatków związanych z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tj. zakwaterowaniem pracowników w Hostelu i świadczeń z tym związanych.
W związku z powyższym, Spółka ma prawo uznania za koszt uzyskania przychodów wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Hostelu (tzw. maintenance) oraz kosztów związanych z wydawaniem posiłków wraz z kwotą naliczonego podatku od towarów i usług.
Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Hostelu (tzw. maintenance) oraz kosztów związanych z wydawaniem posiłków zakwaterowanym w Hostelu pracownikom oraz jako kosztów związanych z działalnością zwolnioną z opodatkowania w ramach tzw. zwolnienia strefowego, w kwocie brutto poniesionych wydatków, tj. pełnej wysokości wydatków wraz z podatkiem naliczonym VAT, który nie obniża kwoty podatku należnego (nie podlega odliczeniu).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.