0114-KDIP2-2.4010.14.2021.1.RK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2021 r. (data wpływu 15 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia Nowego roku podatkowego (innego niż kalendarzowy) Wnioskodawcy w związku z otwarciem likwidacji Spółki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia Nowego roku podatkowego (innego niż kalendarzowy) Wnioskodawcy w związku z otwarciem likwidacji Spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych mającym siedzibę na terenie Polski („Wnioskodawca”). Pierwotnie rokiem obrotowym i zarazem rokiem podatkowym Wnioskodawcy był rok kalendarzowy, który miał zakończyć się 31 grudnia 2020 r. Jednak w dniu 6 listopada 2020 Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Wnioskodawcy zdecydowało o zmianie roku obrotowego na trwający 12 miesięcy od dnia 1 listopada do dnia 30 października kolejnego roku kalendarzowego (dalej: „Nowy rok podatkowy”). Zmiana statutu w tym zakresie została zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) w dniu 4 grudnia 2020 r. Wnioskodawca poinformuje o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) w terminie wskazanym w art. 8 ust. 5 Ustawy CIT. Powyższa zmiana oznaczałaby (biorąc pod uwagę rejestrację zmiany Statutu Wnioskodawcy przed zakończeniem pierwotnego roku obrotowego, trwającego od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r.), że począwszy od 1 stycznia 2021 r. Wnioskodawca rozpocząłby Nowy rok podatkowy trwający - zgodnie z art. 8 ust. 3 u.p.d.o.p. - do końca roku podatkowego nowo przyjętego, przy czym okres ten nie mógłby być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe. Zatem rok ten rozpoczynałby się 1 stycznia 2021 r. i kończył 30 października 2022 r., a wiec trwałby 22 miesiące. Nowy rok podatkowy nie mógłby się natomiast zakończyć 30 października 2021 r., bowiem byłoby to sprzeczne z powołanym wyżej art. 8 ust. 3 u.p.d.o.p. (pierwszy po zmianie rok podatkowy nie może być krótszy niż 12 miesięcy).

Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Wnioskodawcy w dniu 31 grudnia 2020 r. podjęło uchwałę o rozwiązaniu Spółki, na podstawie art. 459 pkt 2 KSH (Krajowa Administracja Skarbowa).

Dzień podjęcia uchwały o rozwiązaniu Spółki (tj. 31 grudnia 2020 r.) zgodnie z art. 461 § 1 jest dniem otwarcia likwidacji Wnioskodawcy (dniem postawienia w stan likwidacji). Wnioskodawca w oparciu o obowiązek wynikający z art. 12 ust. 2 pkt 6 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 351 z późn. zm.; „Ustawa o rachunkowości”) zamknął księgi na dzień 30 grudnia 2020 r., tj. na dzień poprzedzający dzień postawienia jednostki w stan likwidacji.

W świetle powyższego, Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie obowiązującego dla niego roku obrotowego i podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od dnia postawienia Wnioskodawcy w stan likwidacji (tj. 31 grudnia 2020 r.) rozpocznie się Nowy rok podatkowy Wnioskodawcy, który będzie trwał do końca Nowego roku podatkowego (nie krócej jednak niż dwanaście i nie dłużej niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe), chyba że wcześniej Spółka zostanie wykreślona z KRS w wyniku zakończenia jej likwidacji i ostatecznego zamknięcia jej ksiąg rachunkowych?

Stanowisko Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) rokiem podatkowym jest tok kalendarzowy, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „Ustawa CIT”): „Rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych”.

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 9 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351 z późn. zm., dalej: „Ustawa o rachunkowości”): „Ilekroć w ustawie jest mowa o roku obrotowym rozumie się przez to rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub umowa, na podstawie której utworzono jednostkę. Jeżeli jednostka rozpoczęła działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten okres połączyć z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny. W przypadku zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy powinien być dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy”.

Należy wskazać, że w przypadku Wnioskodawcy dokumentem regulującym czas trwania roku obrotowego (i odzwierciedlającym jego ewentualne zmiany) jest Statut Spółki. Z dokumentu tego wynikało pierwotnie, że rokiem obrotowym Spółki jest rok kalendarzowy. Następnie po zmianie Statutu rokiem obrotowym Wnioskodawcy stał się okres trwający 12 miesięcy od dnia 1 listopada do dnia 30 października kolejnego roku kalendarzowego.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 Ustawy CIT: „W razie zmiany roku podatkowego, za pierwszy po zmianie rok podatkowy uważa się okres od pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe”.

Jednocześnie, na podstawie art. 8 ust. 4 Ustawy CIT: „O wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy podatnik informuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy poprzedzający pierwszy po zmianie rok podatkowy”.

W konsekwencji powyższego, podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, który kontynuuje działalność gospodarczą, może dokonać wyboru roku podatkowego innego niż kalendarzowy, o ile spełnione zostaną następujące warunki:

• przyjęcie roku podatkowego innego, niż kalendarzowy wynika z postanowienia zamieszczonego w statucie, albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników,

• o przyjęciu roku podatkowego innego niż kalendarzowy podatnik zawiadomi właściwego naczelnika urzędu skarbowego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy CIT, składanym za rok podatkowy poprzedzający pierwszy po zmianie rok podatkowy,

• pierwszy rok podatkowy po zmianie nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe,

• początkiem pierwszego roku podatkowego po zmianie będzie pierwszy dzień następujący po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego.

Ponadto, zgodnie z art. 8 ust. 6 Ustawy CIT: „Jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego”.

Tym samym, jeżeli w trakcie prowadzenia działalności dojdzie do sytuacji, gdy na podstawie odrębnych przepisów, podatnik jest zobowiązany do zamknięcia prowadzonych ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu), wówczas rokiem podatkowym będzie okres trwający od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. Natomiast za następny rok podatkowy uważać się będzie okres od dnia ponownego otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego.

W powyższym zakresie należy podkreślić, że pod pojęciem odrębnych przepisów, którymi podatnik jest zobowiązany do zamknięcia prowadzonych ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu), należy rozumieć przede wszystkim przepisy Ustawy o rachunkowości, w tym w szczególności art. 12 tej ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 Ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe zamyka się na dzień:

1. na dzień kończący rok obrotowy,
2. na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również, jej sprzedaży, zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie,
3. na dzień poprzedzający zmianę formy prawnej,
4. w jednostce przejmowanej na dzień połączenia związanego z przejęciem jednostki przez inną jednostkę, tj. na dzień wpisu do rejestru tego połączenia,
5. na dzień poprzedzający dzień podziału lub połączenia jednostek, jeżeli w wyniku podziału lub połączenia powstaje nowa jednostka, tj. na dzień poprzedzający dzień wpisu do rejestru połączenia lub podziału,
6. na dzień poprzedzający dzień postawienia jednostki w stan likwidacji lub ogłoszenia upadłości,
7. na inny dzień bilansowy określony odrębnymi przepisami nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia zaistnienia tych zdarzeń.

Natomiast, zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o rachunkowości, co do zasady, księgi rachunkowe otwiera się:

1. na dzień rozpoczęcia działalności, którym jest dzień pierwszego zdarzenia wywołującego skutki o charakterze majątkowym lub finansowym,
2. na początek każdego następnego roku obrotowego,
3. na dzień zmiany formy prawnej,
4. na dzień wpisu do rejestru połączenia jednostek lub podziału jednostki, powodujących powstanie nowej jednostki (jednostek),
5. na dzień rozpoczęcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości

- w ciągu 15 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń.

Ponadto, zgodnie z art. 45 ust. 1 Ustawy o rachunkowości, na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych, o którym mowa w art. 12 ust. 2 tej ustawy (a więc również w związku z postawieniem jednostki w stan likwidacji) należy sporządzić sprawozdanie finansowe.

Obowiązek sporządzenia bilansu w związku z otwarciem likwidacji spółki wynika również z art. 467 § 1 KSH. Zgodnie z art. 461 § 1 KSH, otwarcie likwidacji następuje m.in. z dniem powzięcia przez walne zgromadzenie uchwały o rozwiązaniu spółki.

W świetle przywołanego przepisu KSH, w dniu podjęcia przez Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Wnioskodawcy uchwały o rozwiązaniu Spółki Wnioskodawca został postawiony w stan likwidacji, a pierwszym dniem likwidacji był dzień podjęcia uchwały. W związku z tym, Wnioskodawca na podstawie przepisów Ustawy o rachunkowości był zobowiązany do zamknięcia ksiąg rachunkowych na dzień poprzedzający postawienie w stan likwidacji, a następnie do ich otwarcia na dzień rozpoczęcia likwidacji - tj. na dzień podjęcia przez Walne Zgromadzenie Wnioskodawcy uchwały o rozwiązaniu Wnioskodawcy i otwarciu likwidacji. Należy podkreślić, że obowiązek zamknięcia ksiąg w związku z podjęciem przez Walne Zgromadzenie uchwały o rozwiązaniu Wnioskodawcy jest zdarzeniem, które w świetle przepisów Ustawy o rachunkowości powoduje obowiązek zamknięcia ksiąg.

Z uwagi na treść art. 8 ust. 6 Ustawy CIT Wnioskodawca miał zatem obowiązek zakończyć trwający rok podatkowy w dniu poprzedzającym dzień podjęcia uchwały przez Walne Zgromadzenie Wnioskodawcy (dzień zamknięcia ksiąg zgodnie z Ustawą o rachunkowości) i rozpocząć nowy rok podatkowy w dniu podjęcia uchwały w sprawie rozwiązania Wnioskodawcy (dzień otwarcia ksiąg). W związku z tym, że przed podjęciem przez Walne Zgromadzenie Wnioskodawcy uchwały o rozwiązaniu i otwarciu jej likwidacji rok obrotowy Wnioskodawcy uległ zmianie, to wówczas Nowy rok obrotowy (podatkowy) Wnioskodawcy trwa od dnia otwarcia likwidacji (31 grudnia 2020 r. włącznie z tym dniem) do dnia zakończenia roku podatkowego nowo przyjętego, nie krócej jednak niż dwanaście miesięcy i nie dłużej niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe. Rok obrotowy (podatkowy) Wnioskodawcy rozpoczęty 31 grudnia 2020 r. zakończy się definitywnie w dniu zamknięcia procesu likwidacji Wnioskodawcy (co wynika z obowiązku zamknięcia ksiąg w związku z zakończeniem likwidacji, na podstawie art. 12 ust. 2 pkt 2 Ustawy o rachunkowości).

Konkludując należy uznać, że jeżeli:

• z dniem otwarcia likwidacji i związanego z tym otwarcia ksiąg rachunkowych rozpoczął się Nowy rok podatkowy Wnioskodawcy, który jest inny niż kalendarzowy i trwa od dnia rozpoczęcia likwidacji do ostatniego dnia Nowego roku podatkowego (nie krócej niż dwanaście i nie dłużej niż kolejne dwadzieścia trzy miesiące kalendarzowe),

• Nowy rok podatkowy Wnioskodawcy (inny niż kalendarzowy) rozpoczęty w związku z otwarciem jego likwidacji zakończy się w okresie od dwunastu do dwudziestu trzech miesięcy od dnia jego rozpoczęcia, w dniu wskazanym w zmienionej Umowie Spółki, chyba, że wcześniej dojdzie do ostatecznego zamknięcia ksiąg Wnioskodawcy w związku z zakończeniem procesu jej likwidacji i jej wykreślenia z KRS.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 września 2014 r., sygn. IPPB3/423-594/14-2/MS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady określania roku podatkowego dla celów podatkowych zostały szczegółowo uregulowane w treści art. 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm., dalej: „updop”). Zgodnie z generalną zasadą, wyrażoną w art. 8 ust. 1 updop, rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Z kolei art. 8 ust. 3 updop stanowi, iż w razie zmiany roku podatkowego, za pierwszy po zmianie rok podatkowy uważa się okres od pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe.

Z art. 8 ust. 4 updop wynika, że o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy podatnik informuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy poprzedzający pierwszy po zmianie rok podatkowy.

Z powyższego wynika, że istnieje możliwość zmiany roku podatkowego po rozpoczęciu działalności, przy zachowaniu następujących zasad:

• przyjęcie roku podatkowego innego niż kalendarzowy musi wynikać z postanowienia zamieszczonego w statucie, albo w umowie spółki, albo innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników,

• o zmianie roku podatkowego trzeba powiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 30 dni, licząc od dnia zakończenia ostatniego roku podatkowego (termin określony w art. 8 ust. 4 updop jest terminem prawa materialnego i nie podlega przywróceniu - art. 162 Ordynacji podatkowej),

• pierwszy rok podatkowy po zmianie („rok przejściowy”) nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe,

• początkiem pierwszego roku podatkowego po zmianie będzie pierwszy dzień miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego i rok ten kończy się w ostatnim dniu nowo przyjętego roku podatkowego.

Należy podkreślić, że nie jest możliwa zmiana przyjętego roku podatkowego w trakcie trwania tego roku podatkowego, który rozpoczął się w dniu 1 stycznia 2020 r. a zakończy się 31 grudnia 2020 r. Dany rok podatkowy musi się najpierw zakończyć i dopiero wtedy można przyjąć rok zmieniony.

Pierwszy po zmianie rok podatkowy Spółki trwać będzie od 1 stycznia 2021 r. do końca roku podatkowego Nowo przyjętego (30 października 2022 r.), przy czym okres ten nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe.

Natomiast, jeżeli w trakcie trwającego roku podatkowego wystąpi zdarzenie powodujące obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych wówczas zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 6 updop.

Zgodnie z tym przepisem jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego.

Zgodnie z art. 255 § 1 ustawy KSH, zmiana umowy spółki wymaga uchwały wspólników i wpisu do rejestru. Natomiast zgodnie z art. 274 § 1 KSH, otwarcie likwidacji następuje z dniem powzięcia przez wspólników uchwały o rozwiązaniu spółki. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe zamyka się na dzień:

• na dzień kończący rok obrotowy,

• na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również, jej sprzedaży, zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie,

• na dzień poprzedzający zmianę formy prawnej,

• w jednostce przejmowanej na dzień połączenia związanego z przejęciem jednostki przez inną jednostkę, tj. na dzień wpisu do rejestru tego połączenia,

• na dzień poprzedzający dzień podziału lub połączenia jednostek, jeżeli w wyniku podziału lub połączenia powstaje nowa jednostka, tj. na dzień poprzedzający dzień wpisu do rejestru połączenia lub podziału,

• na dzień poprzedzający dzień postawienia jednostki w stan likwidacji lub ogłoszenia upadłości,

• na inny dzień bilansowy określony odrębnymi przepisami nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia zaistnienia tych zdarzeń.

Zatem w przypadku podjęcia przez Zgromadzenie Wspólników uchwały o rozwiązaniu Spółki, Wnioskodawca na dzień poprzedzający otwarcie likwidacji będzie zobowiązany do zamknięcia ksiąg rachunkowych co oznaczać będzie zgodnie z art. 8 ust. 6 updop, że okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych będzie uważany za rok podatkowy.

Oznacza to, że na podstawie art. 8 ust. 6 updop, rok podatkowy Spółki zostanie podzielony na dwa okresy zrównane z latami podatkowymi. Jednakże okresy te nie podlegają wydłużeniu w związku z zastosowaniem art. 8 ust. 3 updop. Zatem zmiana roku podatkowego może nastąpić dopiero po zakończeniu roku podatkowego, w którym wystąpił obowiązek zamknięcia ksiąg np. w związku z otwarciem likwidacji.

W związku z powyższym, Nowo przyjęty rok podatkowy Wnioskodawcy (inny niż kalendarzowy) może się dopiero rozpocząć z dniem 1 stycznia 2021 r.

W konsekwencji, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że od dnia postawienia Spółki w stan likwidacji (tj. od 31 grudnia 2020 r., będącym jednocześnie dniem otwarcia ksiąg rachunkowych) - rozpoczął się Nowy rok podatkowy Wnioskodawcy, który jest inny niż kalendarzowy i będzie trwał od dnia rozpoczęcia likwidacji do ostatniego dnia Nowego roku podatkowego (nie krócej niż dwanaście i nie dłużej niż kolejne dwadzieścia trzy miesiące kalendarzowe).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wyjaśnić należy, że wskazana przez Wnioskodawcę na poparcie własnego stanowiska w sprawie interpretacja z dnia 5 września 2014 r., sygn. IPPB3/423-594/14-2/MS została zmieniona z urzędu przez Ministra Finansów w trybie art. 14e Ordynacji podatkowej. W sprawie znak DD10/033/407/MZO/14/RWPD-139548 z dnia 19 grudnia 2014 r. Minister Finansów uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia roku podatkowego w związku z otwarciem likwidacji Spółki. Tym samym powołana przez Spółkę interpretacja została wycofana z obrotu prawnego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.