0111-KDIB1-2.4010.536.2020.1.MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 grudnia 2020 r., który wpłynął do Organu 8 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

1. Spółka jest uprawniona do wyboru metody rozpoznawania kosztów prac rozwojowych dla poszczególnych realizowanych przez nią projektów, spośród metod przewidzianych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych),
2. wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych (w tym ujawnienie) określonych wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych (o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT) możliwe jest dopiero po spełnieniu wszystkich warunków określonych w ww. przepisie ustawy o CIT,
3. koszty prac rozwojowych, w tym rozpoznawane w postaci wartości niematerialnych i prawnych o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, mogą stanowić koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ustawy o CIT w roku podatkowym, w którym będą stanowić koszty uzyskania przychodu zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych prac rozwojowych

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

1. Spółka jest uprawniona do wyboru metody rozpoznawania kosztów prac rozwojowych dla poszczególnych realizowanych przez nią projektów, spośród metod przewidzianych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT,
2. wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych (w tym ujawnienie) określonych wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych (o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT) możliwe jest dopiero po spełnieniu wszystkich warunków określonych w ww. przepisie ustawy o CIT,
3. koszty prac rozwojowych, w tym rozpoznawane w postaci wartości niematerialnych i prawnych o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, mogą stanowić koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ustawy o CIT w roku podatkowym, w którym będą stanowić koszty uzyskania przychodu zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych prac rozwojowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka stanowi część Grupy X, prowadzącej działalność produkcyjną i handlową (`(...)`).

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca prowadzi prace ukierunkowane na zdobywanie i poszerzanie posiadanej wiedzy, wykorzystywanej w celu tworzenia nowych lub ulepszonych produktów i poprawy parametrów działalności produkcyjnej poprzez usprawnienia procesowe. Jednocześnie, Spółka prowadzi także bieżącą działalność produkcyjną, w konsekwencji prace prowadzone przez Spółkę można podzielić na dwie główne grupy:

1. Grupa 1 - Projekty badawczo-rozwojowe, tj. prace mające na celu poszerzanie oferty produktowej poprzez tworzenie całkowicie nowych lub ulepszonych rozwiązań, w tym także prace ukierunkowane na usprawnienie wewnętrznych procesów stosowanych w Spółce,
2. Grupa 2 - Projekty rutynowe, tj. prace związane z bieżącą działalnością produkcyjną, w tym utrzymaniem i obsługą już wdrożonych rozwiązań i produktów. Celem tego typu projektów może być np. wprowadzenie okresowych, drobnych zmian i ulepszeń w uprzednio opracowanych rozwiązaniach produktowych. Prace te mają w istotnej części charakter rutynowy.

Działalność podejmowana przez Spółkę w ramach Projektów Grupy 1 stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), w związku z czym Spółka jest uprawniona do korzystania z ulgi badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT. Powyższa ocena została potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Koszty prac rozwojowych

W ramach prowadzonych Projektów z Grupy 1, Spółka ponosi nakłady na prace rozwojowe, w szczególności na prace związane z tworzeniem i projektowaniem nowych, zmienionych i ulepszonych urządzeń oraz prace związane z opracowywaniem prototypów (dalej: koszty prac rozwojowych). Do kosztów prac rozwojowych Spółka zalicza m.in. należności na rzecz pracowników i zleceniobiorców zgodnie z zasadami przedstawionymi w art. 18d ust. 2 pkt 1-2, odpowiadające im składki na ubezpieczenie społeczne, a także koszty zużytych materiałów i surowców, kosztu usług nabywanych od jednostek naukowych oraz odpisy amortyzacyjne od urządzeń wykorzystywanych dla potrzeb prac projektowych.

W odniesieniu do niektórych projektów, dla których spełnione są warunki wskazane w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT (w tym zakończenia prac rozwojowych sukcesem), Spółka rozważa wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych (w tym również poprzez ujawnienie) odpowiednich wartości niematerialnych i prawnych (dalej: WNiP), w postaci kosztów prac rozwojowych, a następnie dokonywanie od nich odpisów amortyzacyjnych.

Wprowadzenie do ewidencji rachunkowej (a w dalszej kolejności rozpoznanie kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne), w takim przypadku następować będzie po zakończeniu danego projektu (zakończeniu ponoszenia kosztów), lecz nie wcześniej niż po zebraniu dokumentacji wymaganej przez przepisy podatkowe dla rozpoznania WNiP w postaci kosztów prac rozwojowych. W związku z powyższym, rok podatkowy w którym Spółka wprowadzi WNiP do ewidencji rachunkowej może, w niektórych przypadkach, różnić się od tego, w którym zakończyła ponoszenie wydatków na prace rozwojowe w znaczeniu ekonomicznym

W przypadku pozostałych prac rozwojowych (w szczególności tych, które nie zakończą się finalnie wynikiem pozytywnym), Spółka zamierza stosować jedną z pozostałych metod rozpoznawania kosztów prac rozwojowych, przewidzianych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, tj. w miesiącu ich poniesienia, począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy albo jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone.

Ponadto, z uwagi na fakt, że realizacja prac rozwojowych może trwać w okresie od kilku miesięcy do nawet kilku lat, w odniesieniu do korzystania z ulgi badawczo-rozwojowej, Spółka zamierza rozpoznawać koszty prac rozwojowych Projektów Grupy 1 jako koszty kwalifikowane (zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 18d ustawy o CIT) w momencie, w którym koszty te będą stanowić koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, niezależnie od tego, że prace te mogły zostać przez Spółkę rozpoczęte w poprzednich latach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do wyboru metody rozpoznawania kosztów prac rozwojowych dla poszczególnych realizowanych przez nią projektów, spośród metod przewidzianych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych (w tym ujawnienie) określonych wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych (o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT) możliwe jest dopiero po spełnieniu wszystkich warunków określonych w ww. przepisie ustawy o CIT?
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszty prac rozwojowych, w tym rozpoznawane w postaci wartości niematerialnych i prawnych o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, mogą stanowić koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ustawy o CIT w roku podatkowym, w którym będą stanowić koszty uzyskania przychodu zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych prac rozwojowych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

• w odniesieniu do pytania nr 1 - Spółka jest uprawniona do wyboru metody rozpoznawania kosztów prac rozwojowych dla poszczególnych realizowanych przez nią projektów, spośród metod przewidzianych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT,
• w odniesieniu do pytania nr 2 - wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych (w tym ujawnienie) określonych wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych (o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT) możliwe jest dopiero po spełnieniu wszystkich warunków określonych w ww. przepisie ustawy o CIT,
• w odniesieniu do pytania nr 3 - koszty prac rozwojowych, w szczególności rozpoznawane w postaci wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, mogą stanowić koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ustawy o CIT w roku podatkowym, w którym będą stanowić koszty uzyskania przychodu zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych prac rozwojowych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pyt. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, „koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3”.

W ocenie Spółki, z uwagi na zastosowanie w treści art. 15 ust. 4a ustawy o CIT spójnika „albo”, oznaczającego z punktu widzenia logiki formalnej alternatywę rozłączną, wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że podatnik jest uprawniony do dokonywania odrębnego wyboru metody rozliczania dla wybranych, zdefiniowanych prac rozwojowych, tj. - w przypadku Spółki - odrębnie dla każdego projektu.

Należy przy tym wskazać, iż w treści art. 15 ust. 4a ustawodawca nie posługuje się sformułowaniem „koszty wszystkich prac rozwojowych”, ani też w żaden inny sposób nie wskazuje, że wybór metody rozliczania kosztów rozwojowych jest wiążący w odniesieniu do ogółu takich kosztów ponoszonych przez podatnika.

Przyjęcie odmiennego stanowiska pozostawałoby w sprzeczności z nadrzędnymi celami wprowadzonych przez ustawodawcę zmian w zakresie rozliczania na gruncie CIT prac rozwojowych. W szczególności, przyjęcie takiego odmiennego stanowiska skutkowałoby bezterminowym obowiązkiem podatnika do stosowania pierwotnie wybranej metody podatkowego rozliczania poniesionych kosztów prac rozwojowych.

Co istotne, w praktyce stosowanie jednej metody do rozliczania wszystkich poniesionych kosztów prac rozwojowych może okazać się niemożliwe w przypadku wyboru rozliczania takich kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości niematerialnych i prawnych - jeśli okaże się, że nie zostaną spełnione warunki określone w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT (przykładowo, prace rozwojowe nie zakończą się wynikiem pozytywnym, co z uwagi na charakter działalności badawczo-rozwojowej nie jest możliwe do ustalenia w momencie rozpoczęcia prac). W takiej sytuacji, podatnik nie byłby uprawniony do podatkowego rozpoznania kosztów prowadzonej działalności rozwojowej.

Podejście takie minimalizowałoby również znaczenie elastyczności i swobody podatkowej przyznanej podatnikom w odniesieniu do prac rozwojowych. Taka niekorzystna dla podatników wykładnia przepisu art. 15 ust. 4a ustawy o CIT byłaby niezgodna z intencją ustawodawcy, którą było uelastycznienie podatkowego traktowania kosztów prac rozwojowych i zapewnienie podatnikom możliwości swobodnego kształtowania swojej sytuacji podatkowej w tym zakresie, w celu stymulowania inicjatyw innowacyjnych.

Wnioskodawca zwrócił uwagę, że jego stanowisko znajduje również potwierdzenie w dotychczasowej praktyce organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 6 października 2020 roku (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.368.2020.1.IZ), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że przepisy ustawy o CIT „nie zawierają dodatkowych warunków, jakie podatnik powinien spełnić w przypadku, gdy postanowi on ujmować koszty prac rozwojowych dla celów podatkowych, zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1, pkt 2 albo 3”.

Analogiczne stanowisko potwierdził również m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach indywidualnych z 23 grudnia 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-1196/14/AK oraz IBPBI/2/423-1197/14/AK) aprobując stanowisko, zgodnie z którym: „Spółka jest uprawniona do wyboru metody rozliczania przedmiotowych kosztów prac rozwojowych, o której mowa art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, odrębnie dla każdego z realizowanych projektów i programów”.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do wyboru metody rozpoznawania kosztów prac rozwojowych dla poszczególnych realizowanych przez nią projektów, spośród metod przewidzianych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pyt. 2

Zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT można wskazać, iż ujęcie prac rozwojowych jako wartości niematerialnej i prawnej jest uzależnione od spełnienia następujących warunków:

• prace zostały zakończone, a ich wynik jest pozytywny, tzn. osiągnięto zamierzony rezultat tych prac,
• efektem prac jest ściśle ustalony produkt lub technologia wytwarzania, które mogą być wykorzystane na potrzeby działalności gospodarczej podatnika,
• techniczna przydatność tego produktu lub technologii została odpowiednio udokumentowana przez podatnika,
• podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii,
• koszty prac zostały wiarygodnie określone, tzn. określono je w sposób nie budzący wątpliwości, autentyczny,
• z dokumentacji wynika, że koszty prac zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży produktów lub zastosowania technologii.

Zastosowanie w przepisie art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT spójnika „oraz” prowadzi do wniosku, że amortyzacji podlegają prace rozwojowe spełniające wszystkie warunki wskazane w tym przepisie. Nie jest zatem możliwe rozpoznanie prac rozwojowych jako WNiP, w sytuacji gdy choćby jeden z warunków określonych w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT nie jest spełniony. Przykładowo, nie jest to możliwe jeżeli nie została zgromadzona dokumentacja potwierdzająca przydatność techniczną produktu lub technologii lub brak jest dokumentacji potwierdzającej, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży poszczególnych komponentów.

Możliwość rozpoznania WNiP dopiero po spełnieniu przesłanek określonych w ustawie o CIT, znajduje także potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych - przykładowo, jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 16 stycznia 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-1303/12/CzP), „stwierdzić należy, iż po spełnieniu warunków, o których mowa w cytowanym powyżej art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT koszty (`(...)`) będą stanowiły wartość niematerialną i prawną, zatem koszty te będą mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych”.

Odnosząc się do kwestii „ujawnienia” wartości niematerialnej prawnej w postaci kosztów prac rozwojowych, należy natomiast wskazać, że biorąc pod uwagę art. 16d ust. 2 ustawy o CIT składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

W ocenie Spółki, w przypadku prac rozwojowych, dopiero po spełnieniu wszystkich warunków określonych w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, możliwe jest wprowadzenie do ewidencji rachunkowej określonych wartości niematerialnych, o których mowa w 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, dla poszczególnych projektów, nawet jeżeli Spółka zakończyła już ponoszenie kosztów związanych z tym projektem (w znaczeniu ekonomicznym), a wiedza i umiejętności zdobyte w ramach prowadzonych prac rozwojowych objętych projektem zaczęły być w praktyce wykorzystywane w jej działalności.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, Spółka stoi na stanowisku, że wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych (w tym ujawnienie) określonych wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych (o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT) możliwe jest dopiero po spełnieniu wszystkich warunków określonych w ww. przepisie ustawy o CIT. Dopuszczalne jest jednocześnie późniejsze wprowadzenie WNiP do ewidencji rachunkowej, co uznaje się za ujawnienie tej wartości niematerialnej i prawnej, zgodnie z 16h ust 1 pkt 4.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pyt. 3

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Jednocześnie, zgodnie z ust. 8, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Za koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Jednocześnie, w zakresie zaliczania kosztów prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów, ustawa o CIT zawiera szczególny przepis dotyczący sposobu rozliczania kosztów prac rozwojowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych - art. 15 ust. 4a (wskazany już na wstępie uzasadnienia).

Należy zauważyć, że ustawodawca nie przewidział dla celów ulgi B+R szczególnej, odrębnej definicji poniesienia kosztów uzyskania przychodów jak również momentu ich poniesienia (ujęcia w wyniku podatkowym). Tym samym, w celu prawidłowego określenia momentu, w którym Wnioskodawca powinien dane koszty kwalifikowane wykazać w zeznaniu podatkowym, zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do ogólnych regulacji normujących kwestię poniesienia kosztów uzyskania przychodów, w szczególności do art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, określającego możliwe metody (i moment) rozpoznawania podatkowego kosztów prac rozwojowych. W konsekwencji, w celu uznania danego kosztu za kwalifikowany dla celów ulgi B+R, konieczne jest uprzednie jego rozpoznanie jako koszt uzyskania przychodu.

Należy zauważyć, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w stanowiskach organów podatkowych, przykładowo w interpretacji z 6 października 2020 roku (sygn. 0111- KDIB1-3.4010.368.2020.1.IZ), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „Wnioskodawca w danym roku podatkowym jest uprawniony do skorzystania z ulgi badawczo- rozwojowej w odniesieniu do tych kosztów kwalifikowanych, które zostały przez niego rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w tym roku podatkowym”.

Za prawidłowe uznano także stanowisko podatnika, zgodnie z którym „wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia wydatków kwalifikowanych ponoszonych na realizowane przez Wnioskodawcę Prace Rozwojowe (`(...)`) w momencie, w którym Wnioskodawca rozpoznaje (potrąca) przedmiotowe koszty kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów, tj. co do zasady, w momencie zakończenia danej Pracy Rozwojowej, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania danej Pracy Rozwojowej” (interpretacja Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z 30 grudnia 2016 r., sygn. 3063-ILPB2.4510.164.2016.1.AO).

Jednocześnie, powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 lipca 2017 roku (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.147.2017.1.MR), gdzie organ nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, że „(`(...)`) dla celów rozliczenia ulgi badawczo-rozwojowej bez znaczenia pozostaje fakt, kiedy wydatki te zostaną zakwalifikowane przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów. Determinujące znaczenie dla ustalenia okresu rozpoznania przez podatnika kosztu kwalifikowanego jest ekonomiczne poniesienie kosztu kwalifikowanego (…)”.

W szczególności, w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych od kosztów prac rozwojowych rozpoznanych jako WNiP, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 lutego 2018 r. (sygn. 0115-KDIT2- 3.4010.388.2017.1.PS), organ stwierdził, że „jeśli Wnioskodawca będzie stosował art. 15 ust. 4a pkt 3 ustawy, a zatem koszty prac rozwojowych zaliczał do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych, to prawo do odliczenia kosztów kwalifikowanych będzie przysługiwało w roku dokonywania tych odpisów, stosownie do art. 18d ust. 8 ustawy, po spełnieniu pozostałych warunków wynikających przepisów dotyczących ulgi na działalność badawczo rozwojową”.

W tym miejscu warto również wskazać na pozytywną interpretację Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z 15 grudnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.343.2017.1.JS), w zakresie w jakim dotyczyła rozliczania w 2017 roku (i kolejnych latach) kosztów prac rozwojowych rozpoznanych jako WNiP, a prowadzonych we wcześniejszych okresach podatkowych (w tym przed wejściem w życie przepisów dotyczących ulgi B+R od 1 stycznia 2016 roku).

Na podstawie powyższych argumentów, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym koszty prac rozwojowych, w tym rozpoznawane w postaci wartości niematerialnych i prawnych o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, mogą stanowić koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ustawy o CIT w roku podatkowym, w którym będą stanowić koszty uzyskania przychodu zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych prac rozwojowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.